Relaties
alle pijlers
Broekzakgesprek
woensdag 3 januari 2024 om 14:26
@Peertjes A+B (de ouders van TO) hadden het gesprek dat TO kon horen. C is het andere familielid dat ter sprake kwam en die (C dus) ook iets van TO zou vinden.
TO, ik denk dat het lastige is dat je met name aarzelt over hoe te handelen richting C.
Wanneer C zich 'betrapt' zou voelen omdat die ooit 'iets' heeft gezegd en C gaat in de verdediging (en dan mogelijk 'partij' kiest voor A+B), dan sta je helemaal alleen.
Ik zou geloof ik eerst C polsen hoe die echt over zaken/jou denkt.
TO, ik denk dat het lastige is dat je met name aarzelt over hoe te handelen richting C.
Wanneer C zich 'betrapt' zou voelen omdat die ooit 'iets' heeft gezegd en C gaat in de verdediging (en dan mogelijk 'partij' kiest voor A+B), dan sta je helemaal alleen.
Ik zou geloof ik eerst C polsen hoe die echt over zaken/jou denkt.
woensdag 3 januari 2024 om 14:36
Dank je wel! Begreep ik het dus helemaal verkeerd.Gebruna schreef: ↑03-01-2024 14:26@Peertjes A+B (de ouders van TO) hadden het gesprek dat TO kon horen. C is het andere familielid dat ter sprake kwam en die (C dus) ook iets van TO zou vinden.
TO, ik denk dat het lastige is dat je met name aarzelt over hoe te handelen richting C.
Wanneer C zich 'betrapt' zou voelen omdat die ooit 'iets' heeft gezegd en C gaat in de verdediging (en dan mogelijk 'partij' kiest voor A+B), dan sta je helemaal alleen.
Ik zou geloof ik eerst C polsen hoe die echt over zaken/jou denkt.
Maakt het nog meer naar TO
woensdag 3 januari 2024 om 17:03
Ja, elke keer als je een deur achter je dicht trekt, denk je dan dat het gesprek zonder jou verder gaat.
woensdag 3 januari 2024 om 17:26
Voor mij zou dit heel simpel zijn. Ik bespreek dit met mijn ouders omdat ik anders mezelf helemaal gek zou maken. Dan maar alles open gooien en eens echt met elkaar in gesprek. Want kennelijk hebben zij erg veel frustraties richting jou. Hoe en wat het dan verder moet met de anderen, dat zal blijken. Als zoiets er voor zorgt dat die banden niet blijven bestaan, wat zijn die banden nu eenmaal dan waard? Overigens zijn het ook jouw ouders die over die 3e persoon roddelen in dat gesprek. Echt jeetje, wat een gekonkel zeg, en dat zijn dat je ouders? Ik snap natuurlijk wel dat jij hier verdrietig van wordt, maar uiteindelijk moet jij hier boven staan. Sterkte met het maken van je keuze om dit wel of niet te bespreken. Maak van je hart geen moordkuil.
zwembad84 wijzigde dit bericht op 03-01-2024 17:27
0.13% gewijzigd
woensdag 3 januari 2024 om 17:26
Ik zou het zeker wel melden en het daar aan bij laten, er hoeft niets open gegooid te worden. Laat hen maar leven met de wetenschap. Dat is toch een consequentie van hun eigen gedrag.Epicureo schreef: ↑02-01-2024 21:53Ook nog een optie. Iets in mij wil alleen dat ze het weten dat ik alles heb gehoord. Ik wil ze wel eens zien worstelen met dit, nu het eindelijk openlijk en hardop door ze is gezegd wat ze van me vinden. Het lag altijd net onder het wateroppervlak. Tegelijk ben ik niet echt een wraakzuchtig mens en wil ik ze niet meer energie geven die dan ten koste gaat van positieve zaken in mijn leven.
woensdag 3 januari 2024 om 18:37
Ik zou ze wel martelen met het feit dat ik ze heb gehoord. Maar ik ben best wel een sadist. Ik zou daar wel energie van krijgen.Epicureo schreef: ↑02-01-2024 21:53Ook nog een optie. Iets in mij wil alleen dat ze het weten dat ik alles heb gehoord. Ik wil ze wel eens zien worstelen met dit, nu het eindelijk openlijk en hardop door ze is gezegd wat ze van me vinden. Het lag altijd net onder het wateroppervlak. Tegelijk ben ik niet echt een wraakzuchtig mens en wil ik ze niet meer energie geven die dan ten koste gaat van positieve zaken in mijn leven.
woensdag 3 januari 2024 om 20:44
Begrijp ik het goed dat
* je ouders eigenlijk onaanspreekbaar zijn
* je ouders onbetrouwbaar zijn
Dan zou ik écht aan C vragen hoe het zit.
Grote kans dat het anders is dan jij gehoord hebt.
Ik denk dat het ergste dat er kan gebeuren is dat het gesprek wél klopte en daarmee ook het rotgevoel waarmee jij nu toch al zit.
* je ouders eigenlijk onaanspreekbaar zijn
* je ouders onbetrouwbaar zijn
Dan zou ik écht aan C vragen hoe het zit.
Grote kans dat het anders is dan jij gehoord hebt.
Ik denk dat het ergste dat er kan gebeuren is dat het gesprek wél klopte en daarmee ook het rotgevoel waarmee jij nu toch al zit.
Imagine
woensdag 3 januari 2024 om 21:04
Herkenbaar. Mijn man heeft geprobeerd op dezelfde oppervlakkige manier met zijn familie om te gaan maar terwijl je als kind denkt dat je daarmee het ‘goede’ doet (het zijn toch je ouders…) keert het zich onvermijdelijk tegen je. Want ze voelen het. Dat jij maar met een half been in de relatie staat. En dat wordt je kwalijk genomen. (Omdat zij ook wel weten waaróm jij afstand houdt, denk ik, en dat is confronterend en werkt in op hun schuldgevoel, en dat schuldgevoel is te pijnlijk en daarom reageren ze hun frustratie af op jou).Epicureo schreef: ↑03-01-2024 20:36De relatie met mijn ouders is altijd een moeilijke geweest, mijn broer/ zussen hebben ook dezelfde worstelingen met ze. Mijn moeder heeft een psychiatrische stoornis, (ptss en borderline) maar is zo zorgmijdend als de pest. Zij heeft geen probleem, het ligt altijd aan de ander. Mijn vader is een goedzak maar geen partij voor haar. Beiden ook geen hoogvliegers (met alle respect). Emoties zijn maar ingewikkeld dus duiken ze beiden in destructief copinggedrag (eetproblematiek, alcohol, vreemdgaan). Als kind zijnde moesten we ons altijd aanpassen en zelf de ouderrol op ons nemen tov onze moeder. Het heeft ons broer/ zussen allemaal jaren therapie gekost om hiermee te leren dealen. Dus die acceptatie is er inmiddels wel. Al heb ik niet de illusie dat je hier ooit volledig aan voorbij kunt komen.
Nu was er dus al jaren een “verstandhouding”. We gaan op momenten dat we elkaar treffen beleefd en oppervlakkig met elkaar om. Voor hen fantastisch (dacht ik), maar voor mij voelen ze al jaren als onvermijdelijke maar vage kennissen. Dit soort zaken zetten die halfslachtige relatie toch weer op scherp merk ik. Meteen schoot ik weer in die oude pijn. En nu een van mijn zussen daar ook nog bij betrokken is geraakt kwam het nog harder aan.
Oké, veel vage psychologie maar dit zie ik bij mijn man gebeuren. Ik denk inmiddels dat halve/oppervlakkige relaties gedoemd zijn te mislukken. Want onder het oppervlak broeit te veel verzwegen leed en weggestopte ellende.
Het komt er altijd uit, ooit. Heel triest. Sterkte!
donderdag 4 januari 2024 om 15:52
donderdag 4 januari 2024 om 16:36
Dit.Lorem_Ipsum schreef: ↑02-01-2024 21:30Je hoeft het niet uit te praten. Je kunt ook zeggen dat je het gesprek hebt gehoord en dat het je veel pijn heeft gedaan om zo te horen wat er over je gezegd is.
donderdag 4 januari 2024 om 17:37
Je ouders confronteren zal dan inderdaad redelijk zinloos zijn.
Ze staan er niet voor open, en je zal een lading shit terugkrijgen.
Kan het zijn, gezien je moeder waarschijnlijk dingen vaker anders interpreteert dan de rest van de mensheid, dat het totaal niet klopt wat ze vanuit C dacht te weten/zeggen?
Ik neem aan dat ze niet bekend staat om haar mensenkennis en lezen van gezichten/gedrag van anderen?
Wel (vul ik in) in manipuleren en dingen zo breien dat zij geen blaam treft en 'iedereen' het met haar eens is?
(Vul ik vrij in door de genoemde diagnoses en je jeugd)
Haar uitspraken zullen idd oude pijn triggeren. Heeft ze het vroeger wel zo in je gezicht gezegd?
En je dacht dit achter je gelaten te hebben. Hebt grenzen gesteld aan het contact om jezelf te beschermen, dan komt dit weer extra hard aan.
Maar eigenlijk, eigenlijk, als je het goed bekijkt vanaf een afstandje is er misschien niet veel nieuws onder de zon?
Je moeder doet wat ze altijd deed. Je vader is geen partij voor haar, dus kan er niets tegen doen. En ze raakt je diep en hard omdat moeders dat nou eenmaal kunnen.
Ik vind het echt superrot voor je.
Dat je dit (weer) hebt moeten horen, en dat je zo'n klotejeugd gehad hebt.
Je verdient anders. Beter.
Iedereen verdient dat.
Ik snap nu ook waarom je er niet veel mee wilt.
Uitspreken gaat je weinig opleveren bij deze mensen. Nog meer je grenzen aangeven zal inderdaad nog minder contact betekenen...
Eigenlijk ben je gewoon weer ouderwets gekwetst, en komt ze ermee weg omdat je het anders voor jezelf nog naarder maakt.
Ze staan er niet voor open, en je zal een lading shit terugkrijgen.
Kan het zijn, gezien je moeder waarschijnlijk dingen vaker anders interpreteert dan de rest van de mensheid, dat het totaal niet klopt wat ze vanuit C dacht te weten/zeggen?
Ik neem aan dat ze niet bekend staat om haar mensenkennis en lezen van gezichten/gedrag van anderen?
Wel (vul ik in) in manipuleren en dingen zo breien dat zij geen blaam treft en 'iedereen' het met haar eens is?
(Vul ik vrij in door de genoemde diagnoses en je jeugd)
Haar uitspraken zullen idd oude pijn triggeren. Heeft ze het vroeger wel zo in je gezicht gezegd?
En je dacht dit achter je gelaten te hebben. Hebt grenzen gesteld aan het contact om jezelf te beschermen, dan komt dit weer extra hard aan.
Maar eigenlijk, eigenlijk, als je het goed bekijkt vanaf een afstandje is er misschien niet veel nieuws onder de zon?
Je moeder doet wat ze altijd deed. Je vader is geen partij voor haar, dus kan er niets tegen doen. En ze raakt je diep en hard omdat moeders dat nou eenmaal kunnen.
Ik vind het echt superrot voor je.
Dat je dit (weer) hebt moeten horen, en dat je zo'n klotejeugd gehad hebt.
Je verdient anders. Beter.
Iedereen verdient dat.
Ik snap nu ook waarom je er niet veel mee wilt.
Uitspreken gaat je weinig opleveren bij deze mensen. Nog meer je grenzen aangeven zal inderdaad nog minder contact betekenen...
Eigenlijk ben je gewoon weer ouderwets gekwetst, en komt ze ermee weg omdat je het anders voor jezelf nog naarder maakt.
donderdag 4 januari 2024 om 18:51
Gaat het al wat beter TO, in de zin van dat het ergste rotgevoel een beetje zakt in de loop der dagen? Of houdt het je nog dag/nacht bezig?
De situatie op zich met je ouders wort er waarschijnlijk niet beter op als je dit nu tegen hen gaat zeggen.
Wat valt er te winnen (behalve oplichting aan jouw kant, dat je het kwijt bent?) en wat valt er te verliezen. Echte verbetering verwacht je waarschijnlijk niet meer?
Nu dan weer even recht in je gezicht de confrontatie dat 'het is wat het is', maar wss heb je de illusie van een echt normale toestand al langer dan vandaag laten varen. In dat opzicht inderdaad niets nieuws onder de zon.
En zó zou je het ook nog kunnen zeggen of schrijven (nadat je alles nog eens rustig hebt laten bezinken, want je hoeft je niet te haasten - beter goed over nadenken of/hoe te reageren), met de tekst "niets nieuws onder de zon maar ik heb via dat broekzakgesprek de conversatie van toen meegekregen; misschien goed dat jullie weten dat ik dat gesprek gehoord heb".
Ook al verwacht je niet dat het je iets zal 'brengen', helpt/sterkt voor nu misschien het idee dat je het (t.z.t.?) zonder verdere emotie nog een keer zal gaan zeggen.
En ja, zoiets komt altijd alsnog hard binnen, maar in feite verwachtte je toch eigenlijk al niet zoveel meer van hen? Je verwachting raakt ook een beetje afgestompt, dus misschien zakt het rotgevoel sneller dan voorheen.
Ik kan mij voorstellen dat je nu vooral méér energie wil besteden aan de band met C, die is waarschijnlijk van jouw generatie en daar wil je mee verder kunnen in het leven. Zie je C regelmatig of is het een idee om voor over een week of drie een keer een lunch met C in te plannen?
De situatie op zich met je ouders wort er waarschijnlijk niet beter op als je dit nu tegen hen gaat zeggen.
Wat valt er te winnen (behalve oplichting aan jouw kant, dat je het kwijt bent?) en wat valt er te verliezen. Echte verbetering verwacht je waarschijnlijk niet meer?
Nu dan weer even recht in je gezicht de confrontatie dat 'het is wat het is', maar wss heb je de illusie van een echt normale toestand al langer dan vandaag laten varen. In dat opzicht inderdaad niets nieuws onder de zon.
En zó zou je het ook nog kunnen zeggen of schrijven (nadat je alles nog eens rustig hebt laten bezinken, want je hoeft je niet te haasten - beter goed over nadenken of/hoe te reageren), met de tekst "niets nieuws onder de zon maar ik heb via dat broekzakgesprek de conversatie van toen meegekregen; misschien goed dat jullie weten dat ik dat gesprek gehoord heb".
Ook al verwacht je niet dat het je iets zal 'brengen', helpt/sterkt voor nu misschien het idee dat je het (t.z.t.?) zonder verdere emotie nog een keer zal gaan zeggen.
En ja, zoiets komt altijd alsnog hard binnen, maar in feite verwachtte je toch eigenlijk al niet zoveel meer van hen? Je verwachting raakt ook een beetje afgestompt, dus misschien zakt het rotgevoel sneller dan voorheen.
Ik kan mij voorstellen dat je nu vooral méér energie wil besteden aan de band met C, die is waarschijnlijk van jouw generatie en daar wil je mee verder kunnen in het leven. Zie je C regelmatig of is het een idee om voor over een week of drie een keer een lunch met C in te plannen?
vrijdag 5 januari 2024 om 13:09
Heel herkenbaar, dat er van een alleenstaand kind altijd maar wordt verwacht dat die met de feestdagen naar de ouders omkijkt. Overigens zijn ook de broers/zussen daar vaak makkelijk in als in: “wij hebben een druk gezin en schoonfamilie etc., dus dat is een schone taak voor alleenstaande X”.
Intussen zou een alleenstaande die al 40 jaar op zichzelf woont, op die manier bij wijze van spreken nooit toe komen aan het onderhouden van zijn eigen sociale contacten en ‘later’ (als de ouders er niet meer zijn) in zijn uppie zitten tijdens de feestdagen terwijl de rest van de broers en zussen hun kinderen en kleinkinderen om zich heen hebben.
Hoe langer/vaker je er aan toegeeft, hoe ‘logischer’ de rest het vindt dat de alleenstaande altijd degene is die op zijn minst één hele dag tijdens kerst bij/met de ouders door brengt en als ‘vanzelfsprekend’ iets met hen doet op nieuwjaarsdag en zo.
Dus daar zit soms ook wel wat ‘gemak’ van de broers/zussen bij. Het kan ook zomaar zijn dat C (toen A+B hun beklag deden en C op dat moment van de discussie áf wilde zijn) alleen maar ergens zoiets gezegd heeft als: “tja, ik weet ook niet waarom TO niet met jullie heeft afgesproken”….
En dat A+B daarvan hebben gemaakt dat C het ook maar gek vond dat jij niet bij hun langs bent gekomen of hen hebt uitgenodigd?
In dit soort “moeilijke familieverhoudingen” is het voor iedereen vaak spitsroeden lopen, dus goed dat je C nu eerst apart spreekt en even goed kan polsen hoe/waarom de dingen zijn gegaan.
Ik hoop dat je het ná het gesprek met C snel helemaal achter je kan laten en dat de verhouding met C er niet onder zal lijden.
Intussen zou een alleenstaande die al 40 jaar op zichzelf woont, op die manier bij wijze van spreken nooit toe komen aan het onderhouden van zijn eigen sociale contacten en ‘later’ (als de ouders er niet meer zijn) in zijn uppie zitten tijdens de feestdagen terwijl de rest van de broers en zussen hun kinderen en kleinkinderen om zich heen hebben.
Hoe langer/vaker je er aan toegeeft, hoe ‘logischer’ de rest het vindt dat de alleenstaande altijd degene is die op zijn minst één hele dag tijdens kerst bij/met de ouders door brengt en als ‘vanzelfsprekend’ iets met hen doet op nieuwjaarsdag en zo.
Dus daar zit soms ook wel wat ‘gemak’ van de broers/zussen bij. Het kan ook zomaar zijn dat C (toen A+B hun beklag deden en C op dat moment van de discussie áf wilde zijn) alleen maar ergens zoiets gezegd heeft als: “tja, ik weet ook niet waarom TO niet met jullie heeft afgesproken”….
En dat A+B daarvan hebben gemaakt dat C het ook maar gek vond dat jij niet bij hun langs bent gekomen of hen hebt uitgenodigd?
In dit soort “moeilijke familieverhoudingen” is het voor iedereen vaak spitsroeden lopen, dus goed dat je C nu eerst apart spreekt en even goed kan polsen hoe/waarom de dingen zijn gegaan.
Ik hoop dat je het ná het gesprek met C snel helemaal achter je kan laten en dat de verhouding met C er niet onder zal lijden.
zaterdag 6 januari 2024 om 07:37
Ik vind dat je het krachtig aanpakt TO. Het is heel verdrietig dat je dit hebt moeten horen. Ik zou nog willen zeggen, je hebt C die dingen niet zélf horen zeggen. Ga open dat gesprek in en vraag haar of ze er iets uit herkend en, zo ja, waarom ze die zaken met ouders over jou heeft besproken.Epicureo schreef: ↑05-01-2024 12:27Het gaat wel stukken beter, de situatie uitgebreid kunnen ventileren bij een lieve vriendin (zij kent mijn ouders ook). De reacties hier hebben me ook geholpen.
Mijn conclusie: inderdaad heb ik van mijn ouders weinig nieuws gehoord. Dat het pijn doet om zulke dingen op zo’n manier en uit het niets weer hardop aan te moeten horen, is eigenlijk ook wel logisch.
Je ouders klinken als destructieve mensen. Je weet niet of en hoe zij de woorden van je zus verdraaien. Of misschien heeft je zus meegepraat om conflict te vermijden. Niet leuk, maar mogelijk wel te begrijpen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
