Relaties
alle pijlers
Broer verbreekt contact
zondag 14 augustus 2022 om 10:26
Mijn broer heeft alle contact met mij verbroken en ik vraag me af of anderen ook in zo'n situatie hebben gezeten en hoe ze hier mee dealen.
Ongeveer een jaar geleden is mijn broer boos weggestormt bij een verjaardag. Een in mijn ogen buitenproportionele reactie op een discussie over corona maatregelen. Er was geen sprake van kamp wappie/geen wappie, het ging puur over de maatregelen, zoals je ook een discussie kan hebben over welke voetbalploeg het beste is, of hoe je over schermpjes denkt in de opvoeding.
Ik heb daarna contact met hem opgenomen waarna er een reeks verwijten klonk. Zo zou ik nooit tijd voor hem willen maken, ik kom nooit langs. Terwijl ik tig appjes in mijn historie heb staan waarbij ik voorstel af te spreken en hij in zijn agenda moet kijken, en ik geen reactie meer krijg. Anyway, hij was er helemaal klaar mee.
Ik wilde dit graag face to face met hem uitpraten. Dit wilde hij niet. Daarop heb ik hem een bericht gestuurd, met eigenlijk mijn hart op een schaaltje. Ik heb me erg kwetsbaar opgesteld. Dit bericht is genegeerd en sindsdien heb ik geen contact meer met hem.
Ik ben best boos geweest dat ik zo genegeerd werd. Hij heeft me van alle social media afgehaald en geblokkeerd.
En daaruit trok ik de conclusie dat het wat hem betreft klaar is. Ik heb het zo gelaten.
Ik sprak een vriend van hem en vroeg hoe het met broer gaat. Hij weet dat er geen contact meer is en wil (terecht) niet over hem praten. Later gaf hij aan dat broer verbaasd was dat ik het hem zelf niet vroeg. Ook via mijn moeder (die zich afzijdig houdt) hoor ik dat broer vind dat ik 'm dan maar een bericht moet sturen.
Dus dat heb ik van de week gedaan. Een lief berichtje, dat ik aan hem denk, hoop dat het goed gaat etc. Alles om die deur wagenwijd open te zetten. Maar er komt niks terug.
Dus nu concludeer ik dat dit het dus was. Geen contact meer met mijn broer. Ik weet nog steeds niet goed waarom, er moet toch meer achter zitten. Maar daar ga ik niet achter komen, en wat maakt het eigenlijk uit. Hij is er klaar mee.
Nu de vraag hoe dit een plek te geven. Dat iemand die je je hele leven kent zo uit je leven verdwijnt.
Wie herkent dit, of wil zijn/haar verhaal delen. Iets met gedeelde smart...
Ongeveer een jaar geleden is mijn broer boos weggestormt bij een verjaardag. Een in mijn ogen buitenproportionele reactie op een discussie over corona maatregelen. Er was geen sprake van kamp wappie/geen wappie, het ging puur over de maatregelen, zoals je ook een discussie kan hebben over welke voetbalploeg het beste is, of hoe je over schermpjes denkt in de opvoeding.
Ik heb daarna contact met hem opgenomen waarna er een reeks verwijten klonk. Zo zou ik nooit tijd voor hem willen maken, ik kom nooit langs. Terwijl ik tig appjes in mijn historie heb staan waarbij ik voorstel af te spreken en hij in zijn agenda moet kijken, en ik geen reactie meer krijg. Anyway, hij was er helemaal klaar mee.
Ik wilde dit graag face to face met hem uitpraten. Dit wilde hij niet. Daarop heb ik hem een bericht gestuurd, met eigenlijk mijn hart op een schaaltje. Ik heb me erg kwetsbaar opgesteld. Dit bericht is genegeerd en sindsdien heb ik geen contact meer met hem.
Ik ben best boos geweest dat ik zo genegeerd werd. Hij heeft me van alle social media afgehaald en geblokkeerd.
En daaruit trok ik de conclusie dat het wat hem betreft klaar is. Ik heb het zo gelaten.
Ik sprak een vriend van hem en vroeg hoe het met broer gaat. Hij weet dat er geen contact meer is en wil (terecht) niet over hem praten. Later gaf hij aan dat broer verbaasd was dat ik het hem zelf niet vroeg. Ook via mijn moeder (die zich afzijdig houdt) hoor ik dat broer vind dat ik 'm dan maar een bericht moet sturen.
Dus dat heb ik van de week gedaan. Een lief berichtje, dat ik aan hem denk, hoop dat het goed gaat etc. Alles om die deur wagenwijd open te zetten. Maar er komt niks terug.
Dus nu concludeer ik dat dit het dus was. Geen contact meer met mijn broer. Ik weet nog steeds niet goed waarom, er moet toch meer achter zitten. Maar daar ga ik niet achter komen, en wat maakt het eigenlijk uit. Hij is er klaar mee.
Nu de vraag hoe dit een plek te geven. Dat iemand die je je hele leven kent zo uit je leven verdwijnt.
Wie herkent dit, of wil zijn/haar verhaal delen. Iets met gedeelde smart...
zondag 14 augustus 2022 om 11:31
Dus iemand die geen contact wil en niet reageert op berichten is dol op machtsposities?Jufjoke schreef: ↑14-08-2022 11:27Dit zou ik zelf niet bedacht hebben, maar hier zit wel wat in. Het zou heel goed kunnen kloppen dat hij deze positie wel lekker vindt.
Zelf zou ik dat niet benoemen, maar jezelf niet in de onderdanige positie laten dwingen is wel iets om over na te denken.
Ik denk dat Kooktmetknoflook hier een punt heeft.
zondag 14 augustus 2022 om 11:38
Dit.
Vaak zit er veel meer achter. Pijn en verdriet uit het verleden e.d.
Mijn kinderen hebben een aantal jaren geen contact gehad.
Dat is er nu wel weer maar blijft incidenteel en oppervlakkig. Het zijn 2 heel verschillende persoontjes en zoals mij psych zei, toen ik daar met haar over praatte, als ze elkaar zonder familieconnectie hadden ontmoet, zouden het nooit vrienden zijn geworden.
Maar het is en blijft verdrietig.
zondag 14 augustus 2022 om 11:39
Dat hangt toch compleet af van de reden waarom het contact verbroken is. Zoals TO het stelt, begrijp ik die visie wel. Verbreek je het contact met iemand uit zelfbescherming, dan is het een heel ander verhaal.Ttroeteltje schreef: ↑14-08-2022 11:31Dus iemand die geen contact wil en niet reageert op berichten is dol op machtsposities?
zondag 14 augustus 2022 om 11:40
Soms wel. Het kan in een conflict echt comfortabel zijn als je kan volharden in je gekwetstheid en de ander aan het werk gaat om het goed te maken.Ttroeteltje schreef: ↑14-08-2022 11:31Dus iemand die geen contact wil en niet reageert op berichten is dol op machtsposities?
Sommige mensen hebben deze macht nodig omdat ze zich eigenlijk machteloos en minderwaardig voelen, of schaamte voelen over hun aandeel in het conflict.
zondag 14 augustus 2022 om 11:47
Wat hij zelf dus kort heeft aangegeven en waar ik meer over wil weten is dat hij vindt dat ik weinig interesse toon, niet langskom ed. Ik heb altijd ervaren dat initiatief van mijn kant komt, hij vervolgens in zijn agenda moet kijken (hij werkt onregelmatig en ook in de nacht heel ander ritme dan ik heb) om een datum te prikken en er niet meer op terugkomt. Dus ik heb zelf lang met het gevoel rondgelopen dat het "altijd van mijn kant moet komen" maar maak daar geen heisa van en accepteer dat. Hij heeft t ook druk. Dus dat juist dit een frustratiepunt was vond ik heel bijzonder.Honingbij_ schreef: ↑14-08-2022 11:29Ik geloof eerlijk gezegd niet dat het vóór de coronadiscussie allemaal kip en ei was tussen jullie en dat dit compleet uit de lucht komt vallen. Als je eens heel kritisch nadenkt en terugkijkt, kan je dan geen enkele andere reden aanwijzen waarom je broer zo doet?
Maar goed, ook een teken (dacht ik) dat hij wel een relatie wil onderhouden. Maar ipv dit eerder aangeven en erover praten is het helemaal klaar.
zondag 14 augustus 2022 om 11:52
Bellen had ze gelijk moeten doen ipv berichtjes sturen. Dat heeft nu geen zin. Berichtjes sturen komt vaak als een boomerang terug.LuciFee2022 schreef: ↑14-08-2022 11:18Bellen als iemand geen contact wil en TO van sociale media heeft gegooid en niet reageerd op berichten? Die gaat heus niet ineens opnemen hoor.
Ze kan het heus een keer proberen maar gok zomaar dat hij echt niet ineens oppakt.
zondag 14 augustus 2022 om 11:52
Je zou het niet zeggen maar de band was prima. Als kind en zelfs als pubers was het echt heel goed. Ik nam hem mee op sleeptouw. Daarna nam logisch, ik ging op kamers, het contact af. Daarna periodes dat we ondanks heel eigen levens echt wel hecht waren en ook met z'n twee op stap gingen. En dan weer een tijdje minder, wetende dat het wel weer zou aantrekken.
Hij is het soort persoon waar ik dus wel vrienden (nou vooruit, goede kennissen) mee zou kunnen worden als ik hem apart zou ontmoeten. Hij heeft leuke verhalen, we houden van dezelfde wat aparter muziek (is in dit geval verbindend). Werk/tijd zit m dan vooral in de weg.
zondag 14 augustus 2022 om 11:55
Niet voor iedereen is bellen het juiste middel. Ik heb oprecht heel veel spanning als ik moet bellen. Ligt aan mij, moet je maar overheen stappen, is allemaal heel makkelijk gezegd. Daarnaast houdt broer ook echt niet van telefoneren. En werkt hij nachten/onregelmatig dus ik weet ook nooit wanneer ik zou kunnen bellen. Of hij ligt te slapen of niet.
Ik geloof nooit dat als ik had gebeld het anders had gelopen. Maar mocht hij me ooit wel willen spreken neem ik het mee en vraag ik er naar.
zondag 14 augustus 2022 om 12:00
Ik ga mezelf even nuanceren. Want de band was oppervlakkig prima. Altijd gezellig, deden zo nu en dan leuke dingen samen. Werd wel minder (ook door komst kinderen). Diepgaande gesprekken zijn er nooit geweest. Zo'n relatie was het niet.NoPepsiPlease schreef: ↑14-08-2022 11:52Je zou het niet zeggen maar de band was prima. Als kind en zelfs als pubers was het echt heel goed. Ik nam hem mee op sleeptouw. Daarna nam logisch, ik ging op kamers, het contact af. Daarna periodes dat we ondanks heel eigen levens echt wel hecht waren en ook met z'n twee op stap gingen. En dan weer een tijdje minder, wetende dat het wel weer zou aantrekken.
Hij is het soort persoon waar ik dus wel vrienden (nou vooruit, goede kennissen) mee zou kunnen worden als ik hem apart zou ontmoeten. Hij heeft leuke verhalen, we houden van dezelfde wat aparter muziek (is in dit geval verbindend). Werk/tijd zit m dan vooral in de weg.
zondag 14 augustus 2022 om 12:01
Wat rot TO. Zoals ik het begrijp had je zelf wel graag contact gehouden?
Ik heb een zus met een psychiatrische diagnose, die op het oog normaal functioneert. Maar hoevaak ik al niet verwijten heb gekregen dat ik geen interesse toon/niet langs kom/geen oog heb voor haar leven terwijl zij degene is die alles torpedeert door haar goed getimede rotopmerkingen, het op het laatste moment afzeggen van familiebijeenkomsten die al maanden (in overleg!) vaststonden en het dan zo draait dat het mijn schuld is, want ik zou geen rekening met haar hebben gehouden. Mijn moeder zou het vreselijk vinden als het gezin ‘uit elkaar valt’ zoals ze dat noemt. Vanwege haar bijt ik op mijn tong, hou ik me in en laat ik me schofferen en kwetsen met in mijn achterhoofd dat mijn zus gewoon ziek is. Maar als m’n moeder komt te overlijden (duurt hopelijk nog héél lang!) ga ik alle contact verbreken. Wat een opluchting zal dat zijn.
Ik heb een zus met een psychiatrische diagnose, die op het oog normaal functioneert. Maar hoevaak ik al niet verwijten heb gekregen dat ik geen interesse toon/niet langs kom/geen oog heb voor haar leven terwijl zij degene is die alles torpedeert door haar goed getimede rotopmerkingen, het op het laatste moment afzeggen van familiebijeenkomsten die al maanden (in overleg!) vaststonden en het dan zo draait dat het mijn schuld is, want ik zou geen rekening met haar hebben gehouden. Mijn moeder zou het vreselijk vinden als het gezin ‘uit elkaar valt’ zoals ze dat noemt. Vanwege haar bijt ik op mijn tong, hou ik me in en laat ik me schofferen en kwetsen met in mijn achterhoofd dat mijn zus gewoon ziek is. Maar als m’n moeder komt te overlijden (duurt hopelijk nog héél lang!) ga ik alle contact verbreken. Wat een opluchting zal dat zijn.
zondag 14 augustus 2022 om 12:23
Toch lijkt dit iets te zijn wat vaker gebeurt tussen broers/zussen, dat er conflict en verwijten ontstaan vanuit één kant zonder duidelijke aanleiding.
Dit kan logischerwijs niet liggen aan één schuldige maar ontstaat eerder vanuit de rollen die een ieder heeft binnen het gezin en wat mensen daarin bij zich dragen, wat eigenlijk niet bij hen hoort.
Iemand heeft dan eerder een conflict in zichzelf, maar projecteert het op een vermeende schuldige om ervan los te komen.
Misschien klinkt het wat zweverig. Uit interesse lees ik veel over familiesystemen, daar komt dit fenomeen veelvuldig naar voren. Iemand tipte hier laatst het boek De Fontein, dat gaat daar ook over.
Dit kan logischerwijs niet liggen aan één schuldige maar ontstaat eerder vanuit de rollen die een ieder heeft binnen het gezin en wat mensen daarin bij zich dragen, wat eigenlijk niet bij hen hoort.
Iemand heeft dan eerder een conflict in zichzelf, maar projecteert het op een vermeende schuldige om ervan los te komen.
Misschien klinkt het wat zweverig. Uit interesse lees ik veel over familiesystemen, daar komt dit fenomeen veelvuldig naar voren. Iemand tipte hier laatst het boek De Fontein, dat gaat daar ook over.
zondag 14 augustus 2022 om 12:32
Als de band eerder prima was dan komt het wel goed. Misschien is hij door een bepaalde opmerking erg gekwetst en heeft het tijd nodig. Banden die al eerder slecht waren herstellen meestal niet van zo een breuk. Hier ook breuk met sibling gehad en paar jaar geen contact. Band was al slecht. Voor mijn moeder zijn we weer gaan praten en doen we op het oog normaal. Maar als zij er niet meer is, is het voor mij klaar. Ik hou niet van toneelstukjes. Geen zin om me laten beledigen, valse opmerkingen te incasseren en snerend sarcasme over mijn levenskeuzes aan te horen.
zondag 14 augustus 2022 om 13:24
Ik herken het. Ook hier heeft mijn broer zonder aanleiding (voor zover bij mij bekend) het contact verbroken. Mijn ouders houden zich afzijdig en gooien het op 'jullie moeten het allebei goedmaken'. Iets wat mij boos maakt, want vanuit mijn kant is er niks aan de hand.
Nooit ruzie gemaakt, geen discussie, geen meningsverschil. Via via hoorde ik dat hij vond dat ik te weinig contact met hem opnam. Maar ik ging juist altijd bij hem langs en hij heeft mij in de 5 jaar nadat ik verhuist was maar 1x bezocht en hij heeft nooit gevraagd hoe het gaat.
Wel is er in onze familie algemeen familietrauma, scheidingen, geen contact tussen bepaalde ooms en soms ouders etc.
Dus ik denk dat het daar ligt. Ik ben inmiddels gestopt met contact zoeken, maar het is wel pijnlijk dat veel mensen uit de familie denken 'dat de waarheid ergens in het midden ligt'. Terwijl ik volgens mij echt niks verkeerd heb gedaan.
En als ik wel iets verkeerd heb gedaan zeg dat dan, dan kan ik er iets mee. Maar dit is wel een fijne machtspositie voor hem misschien zoals iemand hier al schreef.
Nooit ruzie gemaakt, geen discussie, geen meningsverschil. Via via hoorde ik dat hij vond dat ik te weinig contact met hem opnam. Maar ik ging juist altijd bij hem langs en hij heeft mij in de 5 jaar nadat ik verhuist was maar 1x bezocht en hij heeft nooit gevraagd hoe het gaat.
Wel is er in onze familie algemeen familietrauma, scheidingen, geen contact tussen bepaalde ooms en soms ouders etc.
Dus ik denk dat het daar ligt. Ik ben inmiddels gestopt met contact zoeken, maar het is wel pijnlijk dat veel mensen uit de familie denken 'dat de waarheid ergens in het midden ligt'. Terwijl ik volgens mij echt niks verkeerd heb gedaan.
En als ik wel iets verkeerd heb gedaan zeg dat dan, dan kan ik er iets mee. Maar dit is wel een fijne machtspositie voor hem misschien zoals iemand hier al schreef.
zondag 14 augustus 2022 om 13:59
Ook in de wijze zoals TO het omschrijft zie ik eigenlijk geen dol zijn op een machtspositie bij broer.cuculuscanorus schreef: ↑14-08-2022 11:39Dat hangt toch compleet af van de reden waarom het contact verbroken is. Zoals TO het stelt, begrijp ik die visie wel. Verbreek je het contact met iemand uit zelfbescherming, dan is het een heel ander verhaal.
Ik denk dat mensen die dit soort keuzes maken dat vaak juist doen vanuit een gevoel van onmacht en in de hoop de regie daarmee over eigen keuzes terug te krijgen. Dus niet gericht op die ander, maar gericht op zichzelf.
zondag 14 augustus 2022 om 14:01
Jij spreekt nu eigenlijk ook van een machteloosheid, net zoals ik. Toch heb ik juist die andere insteek. Die insteek die internaliseert en niet externaliseert.Avage schreef: ↑14-08-2022 11:40Soms wel. Het kan in een conflict echt comfortabel zijn als je kan volharden in je gekwetstheid en de ander aan het werk gaat om het goed te maken.
Sommige mensen hebben deze macht nodig omdat ze zich eigenlijk machteloos en minderwaardig voelen, of schaamte voelen over hun aandeel in het conflict.
Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die er genoegen uit scheppen om een ander aan het lijntje te houden. Dat lijken mij echter geen prettige mensen en in dat geval denk ik dat broer inderdaad snode bedoelingen heeft.
zondag 14 augustus 2022 om 14:06
Ik heb goed contact met mijn broers en zussen, maar ik herken wel het probleem van het ‘afspreken’: bij broers en zussen gelden (helaas, is mijn ervaring) soms andere regels dan in vriendschappen. Zo heeft mijn jongere zus lange tijd de gewoonte gehad om afspraken met mij op de valreep af te bellen, ze had het altijd te druk en deelde dan heel eerlijk mee dat ze ook één avond rust wilde. Prima, alle begrip natuurlijk, maar na vijf of zes keer begon ik het minder prima te vinden en toen heb ik me ook gerealiseerd dat ik voor haar een zekerheid ben, iemand die toch wel van haar houdt (en dat klopt) en voor wie ze dus niet zoveel moeite hoeft te doen als voor de enorme hoeveelheid vrienden en vriendinnen die ze voor haar gevoel elke keer weer moet overtuigen van hoe leuk en bijzonder en onderhoudend ze is (en dat is ze ook, hoor), en omdat ze zoveel energie steekt in het ‘leuk gevonden worden’ eindig ik altijd onderaan haar lijstje, onder de streep om precies te zijn.
Pijnlijk, en ook echt jammer, maar ik heb uit zelfbescherming (want ik vond het heel moeilijk) geen afspraken met haar meer geïnitieerd en zij heeft het zoals gezegd druk genoeg, dus we zien elkaar nu vooral op feestjes en etentjes en dan is het altijd leuk.
Echter, de laatste tijd hoor ik wel eens van anderen dat deze zus zich ‘zorgen maakt’ om mij, ze hoort namelijk zo weinig van me, enzovoort. Tja. Ik denk dat ze precies weet hoe het zit, en zelf neemt ze ook geen initiatief, dus ik denk inderdaad dat sommige familierelaties in een soort patroon zitten dat terug is te voeren op vroeger: ik ben ouder, ik heb haar aan haar baan geholpen en op andere manieren in het zadel geholpen, ik heb vaak klussen voor haar opgeknapt en kleren aan haar geleend en niets was ooit teveel, maar andersom was dat allemaal niet aan de orde. Typisch jongste kind, denk ik. Mij heeft het nooit gestoord, maar nu is het wel een probleem. Ik heb geen zin om altijd de hekkensluiter in haar agenda te zijn.
Lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is dat broers en zussen vaak een complexe relatie hebben die terugvoert op een ver verleden, en de een kan er last van hebben (ik) terwijl de ander niet beter weet dan dat dit normaal is, zo ging het toch altijd? Je blijft altijd hangen in de rol die je vroeger had, tenminste, dat wordt van je verwacht.
Pijnlijk, en ook echt jammer, maar ik heb uit zelfbescherming (want ik vond het heel moeilijk) geen afspraken met haar meer geïnitieerd en zij heeft het zoals gezegd druk genoeg, dus we zien elkaar nu vooral op feestjes en etentjes en dan is het altijd leuk.
Echter, de laatste tijd hoor ik wel eens van anderen dat deze zus zich ‘zorgen maakt’ om mij, ze hoort namelijk zo weinig van me, enzovoort. Tja. Ik denk dat ze precies weet hoe het zit, en zelf neemt ze ook geen initiatief, dus ik denk inderdaad dat sommige familierelaties in een soort patroon zitten dat terug is te voeren op vroeger: ik ben ouder, ik heb haar aan haar baan geholpen en op andere manieren in het zadel geholpen, ik heb vaak klussen voor haar opgeknapt en kleren aan haar geleend en niets was ooit teveel, maar andersom was dat allemaal niet aan de orde. Typisch jongste kind, denk ik. Mij heeft het nooit gestoord, maar nu is het wel een probleem. Ik heb geen zin om altijd de hekkensluiter in haar agenda te zijn.
Lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is dat broers en zussen vaak een complexe relatie hebben die terugvoert op een ver verleden, en de een kan er last van hebben (ik) terwijl de ander niet beter weet dan dat dit normaal is, zo ging het toch altijd? Je blijft altijd hangen in de rol die je vroeger had, tenminste, dat wordt van je verwacht.
zondag 14 augustus 2022 om 14:07
Zoiets zal meestal onbewust verlopen, net als ziektewinst en slachtoffergedrag bijvoorbeeld.
Het maakt iemand sowieso niet slecht, het is iets wat ontstaat en waarover diegene geen eigenaarschap kan nemen op dit moment.
Er zullen in verreweg de meeste gevallen juist de liefde en loyaliteit van een kind/broer achter schuilgaan en een eigen innerlijk conflict.
Het maakt iemand sowieso niet slecht, het is iets wat ontstaat en waarover diegene geen eigenaarschap kan nemen op dit moment.
Er zullen in verreweg de meeste gevallen juist de liefde en loyaliteit van een kind/broer achter schuilgaan en een eigen innerlijk conflict.
zondag 14 augustus 2022 om 14:46
Meestal is dat olie op het vuur gooien en ben jij de gebeten hond. Uk spreek uit ervaring helaas.Monica1973 schreef: ↑14-08-2022 13:21Als mijn twee zoons zo met elkaar zouden omgaan, zou ik mij als moeder juist niet afzijdig houden maar hierin bemiddelen.
zondag 14 augustus 2022 om 19:15
Dit is een wijze reactie:) Heb ik zelf ook wat aan, dank!frambozentaartje schreef: ↑14-08-2022 11:07In mijn familie komt het - om allerlei verschillende aanleidingen - voor dat er weer eens iemand het contact met een aantal anderen verbreekt. Het zit in de familiedynamiek, een erfenis uit een (al wat generaties terug) verrot verleden.
Op de lange termijn, soms decennia, wordt dan vaak toch weer contact gezocht en worden die broze contacten weer soort van hersteld.
Mijn tip is: pieker je niet suf over de aanleiding, het zit vaak eerder in de familiedynamiek (en dan niet eens perse tussen jij en je broer, maar hele generaties die niet weten hoe ze het contact met familie goed moeten houden en dat komt er dan nu zo tot uiting).
En houd een lange adem, houd die deur op een kiertje ook al duurt het jaren.
zondag 14 augustus 2022 om 21:26
To, ik heb ook een heel moeizaam contact met mijn broer. Hij geeft zelf aan dat hij de band tussen ons slecht vindt. Daarom is hij ook niet op mijn bruiloft geweest, niet lang geleden.
Wat ik niet snap is dat in de afgelopen 4 jaar al het contact van mij uit moest komen. Ik belde, appte of kwam op zijn verjaardag.
Iemand hier schreef over als je elkaar nu zou ontmoeten, zou je dan vrienden worden. Dat is een eye opener voor mij: nee, ik zou nu geen vrienden met hem zijn. Er blijven alleen de mooie (en afschuwelijke) jeugdherinneringen.
Wat ik niet snap is dat in de afgelopen 4 jaar al het contact van mij uit moest komen. Ik belde, appte of kwam op zijn verjaardag.
Iemand hier schreef over als je elkaar nu zou ontmoeten, zou je dan vrienden worden. Dat is een eye opener voor mij: nee, ik zou nu geen vrienden met hem zijn. Er blijven alleen de mooie (en afschuwelijke) jeugdherinneringen.
zondag 14 augustus 2022 om 22:26
Serieus? Hoeveel hints heb je nodig?martje55 schreef: ↑14-08-2022 21:26To, ik heb ook een heel moeizaam contact met mijn broer. Hij geeft zelf aan dat hij de band tussen ons slecht vindt. Daarom is hij ook niet op mijn bruiloft geweest, niet lang geleden.
Wat ik niet snap is dat in de afgelopen 4 jaar al het contact van mij uit moest komen. Ik belde, appte of kwam op zijn verjaardag.
Iemand hier schreef over als je elkaar nu zou ontmoeten, zou je dan vrienden worden. Dat is een eye opener voor mij: nee, ik zou nu geen vrienden met hem zijn. Er blijven alleen de mooie (en afschuwelijke) jeugdherinneringen.
Hij geeft zelf aan jullie band slecht re vinden en is zelfs niet op je bruiloft geweest.
Lijkt me heeeeel duidelijk, hoe pijnlijk ook
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 15 augustus 2022 om 07:27
TO, is het voor jezelf niet fijner om de situatie te accepteren en laten zoals deze nu is? Ik dacht te hebben gelezen dat je broer al een half jaar boos is. Dat is al best wel lang. De social media verwijdering ed is dus niet echt een opwelling geweest.
Ik snap dat het lastig is, omdat je voor jezelf een goede verklaring mist. Maar misschien is het missen van die verklaring nu net het punt waarop jullie elkaar niet begrijpen in de communicatie. En wat voor de ene een goede reden is om alle contacten te verbreken, haalt de ander zijn schouders over op.
Ik zit zelf in de situatie dat ik uiteindelijk met een aantal familieleden het contact heb verbroken. Het heeft me jaren therapie gekost voor ik die stap heb durven nemen. Ook al heb ik die mensen een verklaring gegeven, weet ik dat ze het niet snappen en er hun eigen mening over hebben en dat mag. Ook wordt er, zoals hier eerder gezegd, gezegd dat ik geniet van macht ed.
Ik zal zeggen, ik heb deze mensen allemaal geblokkeerd op social media, whatsapp, telefoon. Helaas bleven mensen eerst nog per post dingen sturen, maar sinds we vorig jaar zijn verhuisd hebben we ons adres als geheim laten registreren. Simpelweg om rust te hebben.
Ik wil er wel bij zeggen dat er hier 'iets' meer speelt dan onenigheid over de coronamaatregelen
Wat ik je vooral mee wil geven is, soms maken mensen beslissingen die je niet snapt. Je kan blijven vechten, maar het kan je ook rust geven om je er bij neer te leggen. Je broer weet nu dat je deur altijd voor hem open staat, wie weet in de toekomst dat hij contact met je op neemt. En dan kan je tzt voor jezelf altijd beslissen wat jij wilt. Want misschien heeft loslaten jou dan ook wel heel veel rust gegeven
Ik snap dat het lastig is, omdat je voor jezelf een goede verklaring mist. Maar misschien is het missen van die verklaring nu net het punt waarop jullie elkaar niet begrijpen in de communicatie. En wat voor de ene een goede reden is om alle contacten te verbreken, haalt de ander zijn schouders over op.
Ik zit zelf in de situatie dat ik uiteindelijk met een aantal familieleden het contact heb verbroken. Het heeft me jaren therapie gekost voor ik die stap heb durven nemen. Ook al heb ik die mensen een verklaring gegeven, weet ik dat ze het niet snappen en er hun eigen mening over hebben en dat mag. Ook wordt er, zoals hier eerder gezegd, gezegd dat ik geniet van macht ed.
Ik zal zeggen, ik heb deze mensen allemaal geblokkeerd op social media, whatsapp, telefoon. Helaas bleven mensen eerst nog per post dingen sturen, maar sinds we vorig jaar zijn verhuisd hebben we ons adres als geheim laten registreren. Simpelweg om rust te hebben.
Ik wil er wel bij zeggen dat er hier 'iets' meer speelt dan onenigheid over de coronamaatregelen
Wat ik je vooral mee wil geven is, soms maken mensen beslissingen die je niet snapt. Je kan blijven vechten, maar het kan je ook rust geven om je er bij neer te leggen. Je broer weet nu dat je deur altijd voor hem open staat, wie weet in de toekomst dat hij contact met je op neemt. En dan kan je tzt voor jezelf altijd beslissen wat jij wilt. Want misschien heeft loslaten jou dan ook wel heel veel rust gegeven
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
