Relaties
alle pijlers
Contact oma
maandag 23 december 2024 om 13:37
Beste allemaal,
Ik zit met een "dilemma". Ik heb een oma (moederskant) van 93, ze word in februari 94. Ik ben zelf 34. Het contact gaat muah, ik vergeet vaak te bellen of langs te gaan, omdat het niet in mijn systeem zit en, eerlijk gezegd, het kost tijd en energie. De laatste keren met het bellen is het ook alleen maar geklaag en negatief. Ze heeft pijn, er is hier niets (3 jaar geleden verhuist naar een verzorgingshuis) en de wereld is een nare plek geworden. Maar het is ook: fijn dat je bent en kom maar snel weer!
Laatste keer visite was vorig jaar denk ik? Daarvoor was het maar 2x per jaar. Het initiatief ligt al jaren bij mij, wat ik kan goed praten met: ze is zo oud, het lukt haar niet goed.
Ik denk omdat het nu kerst word dat het weer in mijn hoofd gaat zitten.
Mijn dilemma is: snijd ik het door? Of ga ik uit verplichtings gevoel nog heen? Wat ik bijna ook niet durf omdat het zo lang geleden is.
Het voelt dan ook ineens zo hard, door snijden.
Of maak ik compassie hebben voor mezelf, en afscheid nemen in mijn hoofd? Dat het zo goed is. Ik herinner me haar ook liever hoe ze een paar jaar geleden was ipv nu. Ik wou dat ik deze optie kon nemen, maar damm wat voel ik me dan schuldig.
Bijkomstig is dat ik geen contact heb met mijn moeder, dus als haar iets gebeurd weet ik dat niet. Ik kan wel iets regelen met het verzorgingshuis maar dat staat ook onderaan de todolist. Voelt soort van schijnheilig.
Kortom een boel gevoelens en ik ben wat in conflict met mezelf. Ik kom er niet uit.
Ik zit met een "dilemma". Ik heb een oma (moederskant) van 93, ze word in februari 94. Ik ben zelf 34. Het contact gaat muah, ik vergeet vaak te bellen of langs te gaan, omdat het niet in mijn systeem zit en, eerlijk gezegd, het kost tijd en energie. De laatste keren met het bellen is het ook alleen maar geklaag en negatief. Ze heeft pijn, er is hier niets (3 jaar geleden verhuist naar een verzorgingshuis) en de wereld is een nare plek geworden. Maar het is ook: fijn dat je bent en kom maar snel weer!
Laatste keer visite was vorig jaar denk ik? Daarvoor was het maar 2x per jaar. Het initiatief ligt al jaren bij mij, wat ik kan goed praten met: ze is zo oud, het lukt haar niet goed.
Ik denk omdat het nu kerst word dat het weer in mijn hoofd gaat zitten.
Mijn dilemma is: snijd ik het door? Of ga ik uit verplichtings gevoel nog heen? Wat ik bijna ook niet durf omdat het zo lang geleden is.
Het voelt dan ook ineens zo hard, door snijden.
Of maak ik compassie hebben voor mezelf, en afscheid nemen in mijn hoofd? Dat het zo goed is. Ik herinner me haar ook liever hoe ze een paar jaar geleden was ipv nu. Ik wou dat ik deze optie kon nemen, maar damm wat voel ik me dan schuldig.
Bijkomstig is dat ik geen contact heb met mijn moeder, dus als haar iets gebeurd weet ik dat niet. Ik kan wel iets regelen met het verzorgingshuis maar dat staat ook onderaan de todolist. Voelt soort van schijnheilig.
Kortom een boel gevoelens en ik ben wat in conflict met mezelf. Ik kom er niet uit.
maandag 23 december 2024 om 14:23
Gaan, met een zakje kerstkransjes in je tas. En neem haar mee voor een gebakje of zo. Weet je nog wat ze vroeger lekker vond?
En bel haar op z'n tijd. Desnoods agendeer je dat voor jezelf. Iedere 3 weken op donderdagavond rond 19.00. En een keer per maand een kaartje. Met iets leuks erop.
Dan hoef je niet te luisteren maar alleen te 'geven'.
Wat misschien helpt als je een paar keer gebeld hebt: 'oma, wat ben je toch altijd negatief en somber... gaat het wel goed met je? Of moet ik hulp inschakelen? Ik maak me zorgen!'. Waarschijnlijk gaat ze er dan wel een beetje op letten.
En eerlijk is eerlijk: wat zijn de leuke dingen in haar leven nu nog?
Ik hoop dat ik aan het eind van mijn leven nog mensen om me heen heb die de moeite voor me doen.
Als het je energie kost, zie het dan als je goede doel van dit jaar.
En als je vervolgens de volgende keer weer gaat (ook dat kun je inplannen, over een maand of 3 of zo?), dan weet het hele verzorgingshuis hoe leuk en attent jij bent. Geeft je misschien weer energie!
En bel haar op z'n tijd. Desnoods agendeer je dat voor jezelf. Iedere 3 weken op donderdagavond rond 19.00. En een keer per maand een kaartje. Met iets leuks erop.
Dan hoef je niet te luisteren maar alleen te 'geven'.
Wat misschien helpt als je een paar keer gebeld hebt: 'oma, wat ben je toch altijd negatief en somber... gaat het wel goed met je? Of moet ik hulp inschakelen? Ik maak me zorgen!'. Waarschijnlijk gaat ze er dan wel een beetje op letten.
En eerlijk is eerlijk: wat zijn de leuke dingen in haar leven nu nog?
Ik hoop dat ik aan het eind van mijn leven nog mensen om me heen heb die de moeite voor me doen.
Als het je energie kost, zie het dan als je goede doel van dit jaar.
En als je vervolgens de volgende keer weer gaat (ook dat kun je inplannen, over een maand of 3 of zo?), dan weet het hele verzorgingshuis hoe leuk en attent jij bent. Geeft je misschien weer energie!
maandag 23 december 2024 om 14:23
Helemaal eens met deze post.gonniegijsje schreef: ↑23-12-2024 14:06
Je hebt geen zin en wilt een excuus om niet te hoeven gaan zonder schuldgevoel. In dit geval denk ik eigenlijk dat je schuldgevoel gelijk heeft. Een oud mens dat weinige verkeerd gedaan heeft in de steek laten want 'geen zin' is simpelweg niet
netjes...
maandag 23 december 2024 om 14:24
Schuldgevoel is echt een bitch trouwens, ik heb er ook constant last van.
Als ik al dat schuldgevoel even wegdenk, heb ik een heel leuk leven. Jammer alleen dat ik zo vaak aan het nadenken ben over mijn tekortkomen wb aandacht voor anderen.
Ik heb al zoveel tijd voor mezelf nodig. Lijkt me heerlijk om daar gewoon niet zo mee te zitten.
Als ik al dat schuldgevoel even wegdenk, heb ik een heel leuk leven. Jammer alleen dat ik zo vaak aan het nadenken ben over mijn tekortkomen wb aandacht voor anderen.
Ik heb al zoveel tijd voor mezelf nodig. Lijkt me heerlijk om daar gewoon niet zo mee te zitten.
maandag 23 december 2024 om 14:24
Bedankt voor alle eerlijke reacties. Ik word wat emo, dus sorry als het ware warrig geschreven is.
Ik heb nooit een warme band met haar gehad. Altijd met tegenzin die kant op. Vanaf groep 3 tm mijn 16e hadden we geen contact omdat opa&oma ruzie hadden met mijn ouders (toen waren mijn ouders nog bijelkaar). Daar heb ik het de eerste jaren toen we weer contact hadden heel lastig mee gehad. Ik moest van ouders "gewoon doen" tegen mijn opa&oma doen, maar dat lukte mij niet goed omdat ik boos was dat ik jaren geen opa&oma had gehad door zo'n ruzie. Ook wist ik niet wat ik moest vertellen/vragen. Dat is altijd zo gebleven.
Jullie ideeën in iets samen te zijn had ik moeten doen toen ze nog "beter" was. Bij de laatste visite stelde ik nog voor in naar buiten te gaan maar dat kon niet. Spelletjes spelen lukt om niet meer.
Laatste keer visite probeerde ik dingen te vertellen die ik mee maak, maar dan ineens out of the blue zei ze: zullen we tv kijken. En de tv ging aan.
De reistijd is een uur.
Afspreken kan oma alleen maar in de week waarin je op dat moment leeft. Verder weg plannen lukt niet.
Ik heb nooit een warme band met haar gehad. Altijd met tegenzin die kant op. Vanaf groep 3 tm mijn 16e hadden we geen contact omdat opa&oma ruzie hadden met mijn ouders (toen waren mijn ouders nog bijelkaar). Daar heb ik het de eerste jaren toen we weer contact hadden heel lastig mee gehad. Ik moest van ouders "gewoon doen" tegen mijn opa&oma doen, maar dat lukte mij niet goed omdat ik boos was dat ik jaren geen opa&oma had gehad door zo'n ruzie. Ook wist ik niet wat ik moest vertellen/vragen. Dat is altijd zo gebleven.
Jullie ideeën in iets samen te zijn had ik moeten doen toen ze nog "beter" was. Bij de laatste visite stelde ik nog voor in naar buiten te gaan maar dat kon niet. Spelletjes spelen lukt om niet meer.
Laatste keer visite probeerde ik dingen te vertellen die ik mee maak, maar dan ineens out of the blue zei ze: zullen we tv kijken. En de tv ging aan.
De reistijd is een uur.
Afspreken kan oma alleen maar in de week waarin je op dat moment leeft. Verder weg plannen lukt niet.
maandag 23 december 2024 om 14:25
Jammer genoeg de harde realiteit voor veel oude mensen… hopelijk zijn de zorgverleners daar nog een beetje lief voor haar…
Maar hoezo komt het van één kant?? Wat verwacht je van haar dan?
Haar leven ís ook een en al negativiteit hè. Oud, pijn, in een verzorgingstehuis waar alles voor haar word bepaald, zitten te wachten op het einde.
Ga nu maar nog een keer. Het kan wel de laatste keer zijn. En doe nu maar eens een keer schijnheilig, alsof je om haar geeft, al is het maar om met jezelf in het reine te staan.
Maar hoezo komt het van één kant?? Wat verwacht je van haar dan?
Haar leven ís ook een en al negativiteit hè. Oud, pijn, in een verzorgingstehuis waar alles voor haar word bepaald, zitten te wachten op het einde.
Ga nu maar nog een keer. Het kan wel de laatste keer zijn. En doe nu maar eens een keer schijnheilig, alsof je om haar geeft, al is het maar om met jezelf in het reine te staan.
maandag 23 december 2024 om 14:26
@TO, waarom gebruik je de term “compassie hebben met jezelf”? Dat suggereert dat je oma bezoeken iets van jezelf vraagt waar jij aan onderdoor gaat, iets dat grote opoffering vergt.
Dat strookt dan weer totaal niet met hoe je de openingspost beschrijft: een zeurende eenzame bejaarde. Dat is toch iets waar je in je volwassen leven gewoon mee kunt dealen?
Dat strookt dan weer totaal niet met hoe je de openingspost beschrijft: een zeurende eenzame bejaarde. Dat is toch iets waar je in je volwassen leven gewoon mee kunt dealen?
maandag 23 december 2024 om 14:27
Bij mijn oma’s ging het ook ongeveer zo. Ik belde af en toe en ging af en toe langs.
Niet zo vaak, maar wel soms. En ja, dan was dat meer voor hen dan voor mij. Maar vroeger zijn ze er ook voor mij geweest.
Mijn oma werd ook heel negatief. Uiteindelijk mocht ze euthanasie. Ik heb haar nooit zo blij gezien als die dag. Is dat iets wat jouw oma ook zou willen? Mijn oma was niet heel ziek oid. Ze had meerdere normale ouderdomsverschijnselen waardoor ze het leven niet leuk meer vond.
Niet zo vaak, maar wel soms. En ja, dan was dat meer voor hen dan voor mij. Maar vroeger zijn ze er ook voor mij geweest.
Mijn oma werd ook heel negatief. Uiteindelijk mocht ze euthanasie. Ik heb haar nooit zo blij gezien als die dag. Is dat iets wat jouw oma ook zou willen? Mijn oma was niet heel ziek oid. Ze had meerdere normale ouderdomsverschijnselen waardoor ze het leven niet leuk meer vond.
maandag 23 december 2024 om 14:29
In de puberleeftijd kun je boos zijn op mensen vanwege de omstandigheden, de wereld draait als je puber bent namelijk alleen maar om jou, maar je bent nu volwassen dus daar mag je mee afrekenen. Zoek daar hulp bij.Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 14:24Ik heb nooit een warme band met haar gehad. Altijd met tegenzin die kant op. Vanaf groep 3 tm mijn 16e hadden we geen contact omdat opa&oma ruzie hadden met mijn ouders (toen waren mijn ouders nog bijelkaar). Daar heb ik het de eerste jaren toen we weer contact hadden heel lastig mee gehad. Ik moest van ouders "gewoon doen" tegen mijn opa&oma doen, maar dat lukte mij niet goed omdat ik boos was dat ik jaren geen opa&oma had gehad door zo'n ruzie. Ook wist ik niet wat ik moest vertellen/vragen. Dat is altijd zo gebleven.
En dat oma niet ver vooruit kan plannen, is natuurlijk niet relevant. Smoesje omdat je geen zin hebt om te gaan.
Er is ook een plan B: je gaat gewoon niet meer, en dealt met het schuldgevoel.
Wat jij wilt. Want je bent nu volwassen, dus je mag ook zelf kiezen hoe vriendelijk je wilt zijn.
Wat eten we vanavond?
maandag 23 december 2024 om 14:30
Goh, wat ben ik blij dat mijn zoons heel erg geregeld- met hun kinderen - bij hun grootouders langs gaan. En dat hebben ze eerlijk gezegd ook “ verdiend “ door hoe ze waren toen ze nog wel fit waren. Ik zou het heel erg gevonden hebben als zij die band zouden hebben doorgesneden vanwege “ gedoe “ of “ anders dan toen “ of zoiets egoïstisch en onzinnigs.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 23 december 2024 om 14:31
Dit. Ik ben blij dat ik dat wel heb gedaan voor mijn oma, ook al had ik een druk leven, woonde ze op een uur rijden en was ze ook erg negatief geworden. Ze is er nu al 15 jaar niet meer, maar ik ben heel blij dat ik haar de laatste jaren nog regelmatig gezien heb.felice71 schreef: ↑23-12-2024 13:45Ik snap het niet helemaal, woont ze aan de andere kant van het land? Kost het je een hele dag?
Is het anders echt zo veel gevraagd om bij iemand die hartstikke oud is en waarschijnlijk ook wat eenzaam even een uurtje langs te gaan? Ook al is ze negatief, dat overleef je toch wel?
maandag 23 december 2024 om 14:32
Echt gedrag wat past bij iemand die in een verzorgingstehuis woont. Ze kunnen gewoon nergens hun aandacht bij houden, snappen niet veel meer willen gewoon zelf bepalen wat ze doen. Ik vergelijk dat weleens met het gedrag van kleine kinderen. Je verwachtingen van wat ze wel kan zijn te hoog, laat dat varen. Ga erheen, neem wat lekkers mee, maak koffie, kijk wat foto's, kijk samen TV, luister muziek en vertrek weer. Ik blijf maximaal 2 uurtjes meestal korter. Bezoek is uitputtend voor deze mensen.Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 14:24Jullie ideeën in iets samen te zijn had ik moeten doen toen ze nog "beter" was. Bij de laatste visite stelde ik nog voor in naar buiten te gaan maar dat kon niet. Spelletjes spelen lukt om niet meer.
Laatste keer visite probeerde ik dingen te vertellen die ik mee maak, maar dan ineens out of the blue zei ze: zullen we tv kijken. En de tv ging aan.
Maar je hebt nooit echt ene band met haar gehad, je hoeft niet bij iemand op bezoek omdat diegene nu toevallig je oma is. Ik vermoed bij jou dat er veel meer pijn achter schuilt gaat dan simpelweg niet willen.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 23-12-2024 14:32
0.13% gewijzigd
maandag 23 december 2024 om 14:32
Wilden ze jullie niet zien of mochten ze jullie niet zien ?Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 14:24, maar dat lukte mij niet goed omdat ik boos was dat ik jaren geen opa&oma had gehad door zo'n ruzie.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 23 december 2024 om 14:32
Ik vind het stukje: "Ik herinner me haar liever hoe ze vroeger was" nogal lastig.
Mijn vader was ziek, erg ziek, hij had erg veel pijn toen hij uiteindelijk dood ging.
Van zijn laatste uren heb ik erg pijnlijke en verdrietige herinneringen over gehouden.
Dat had ik liever ook niet gewild.
ik had hem mij ook liever niet willen zien als uitgemergelde man die maar een schim was van zichzelf.
Had ik dan het contact met hem (wat gewoon goed was) moeten verbreken toen ik hoorde dat de kanker terug was? Want dan had ik me hem herinnerd zonder al te veel pijn en zonder dat ik zo af en toe dat beeld van die uitgemergelde man voor me zie. Dan had ik hem me gewoon kunnen herinneren als de man die hij vroeger was.
Ik vond het veel waardevoller om er voor hem te zijn. Om, samen met andere dierbaren, ervoor te zorgen dat zijn laatste tijd zo mooi mogelijk was.
Dus het "Ik herinner me iemand liever hoe die vroeger was" werkt voor mij als een rode lap op een stier. Onzin vind ik dat.
Je oma wordt 94, je hebt er al geen innig contact mee, maar ze vindt het heel leuk dat je komt of belt. En dat zegt ze ook. Vraag haar naar vroeger, wat vond ze leuk, wat waren haar hobby's. Voor je het weet heb je een heel leuk gesprek en dat kun je later misschien nog wel koesteren.
Mijn vader was ziek, erg ziek, hij had erg veel pijn toen hij uiteindelijk dood ging.
Van zijn laatste uren heb ik erg pijnlijke en verdrietige herinneringen over gehouden.
Dat had ik liever ook niet gewild.
ik had hem mij ook liever niet willen zien als uitgemergelde man die maar een schim was van zichzelf.
Had ik dan het contact met hem (wat gewoon goed was) moeten verbreken toen ik hoorde dat de kanker terug was? Want dan had ik me hem herinnerd zonder al te veel pijn en zonder dat ik zo af en toe dat beeld van die uitgemergelde man voor me zie. Dan had ik hem me gewoon kunnen herinneren als de man die hij vroeger was.
Ik vond het veel waardevoller om er voor hem te zijn. Om, samen met andere dierbaren, ervoor te zorgen dat zijn laatste tijd zo mooi mogelijk was.
Dus het "Ik herinner me iemand liever hoe die vroeger was" werkt voor mij als een rode lap op een stier. Onzin vind ik dat.
Je oma wordt 94, je hebt er al geen innig contact mee, maar ze vindt het heel leuk dat je komt of belt. En dat zegt ze ook. Vraag haar naar vroeger, wat vond ze leuk, wat waren haar hobby's. Voor je het weet heb je een heel leuk gesprek en dat kun je later misschien nog wel koesteren.
maandag 23 december 2024 om 14:33
Ik heb in verschillende verzorgingshuizen gewerkt. Ik vond het altijd erg als de kinderen weer eens niet kwamen. Maar toen kreeg ik door dat de ouder/kind relatie vaak ingewikkeld lag in die gevallen. Dat de ouder helemaal niet zo'n leuke ouder was geweest. Dan snap ik wel dat de kinderen het vaak af laten weten.
In dit geval weet ik het niet zo goed. Je gaat al zo weinig. Kun je die ene keer per jaar niet gewoon opbrengen om toch te gaan?
In dit geval weet ik het niet zo goed. Je gaat al zo weinig. Kun je die ene keer per jaar niet gewoon opbrengen om toch te gaan?
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
maandag 23 december 2024 om 14:34
Dat je als 16-jarige boos was, is begrijpelijk. Je was een kind. Maar je bent nu 34, je bent een volwassen vrouw en je kunt je gedachten (en daarmee je gevoelens) sturen.Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 14:24maar dat lukte mij niet goed omdat ik boos was dat ik jaren geen opa&oma had gehad door zo'n ruzie. Ook wist ik niet wat ik moest vertellen/vragen. Dat is altijd zo gebleven.
Laatste keer visite probeerde ik dingen te vertellen die ik mee maak, maar dan ineens out of the blue zei ze: zullen we tv kijken. En de tv ging aan.
Als oma graag tv kijkt, dan zet je toch de tv aan? Wat is daar het probleem van? Een gesprek kan best vermoeiend zijn voor zulke oude mensen.
Buig een beetje met haar mee, dan kost zo’n bezoek je veel minder energie en hoef je er de volgende keer niet zo tegenop te zien.
maandag 23 december 2024 om 14:35
Mooie post.Yraatje schreef: ↑23-12-2024 14:32Ik vind het stukje: "Ik herinner me haar liever hoe ze vroeger was" nogal lastig.
Mijn vader was ziek, erg ziek, hij had erg veel pijn toen hij uiteindelijk dood ging.
Van zijn laatste uren heb ik erg pijnlijke en verdrietige herinneringen over gehouden.
Dat had ik liever ook niet gewild.
ik had hem mij ook liever niet willen zien als uitgemergelde man die maar een schim was van zichzelf.
Had ik dan het contact met hem (wat gewoon goed was) moeten verbreken toen ik hoorde dat de kanker terug was? Want dan had ik me hem herinnerd zonder al te veel pijn en zonder dat ik zo af en toe dat beeld van die uitgemergelde man voor me zie. Dan had ik hem me gewoon kunnen herinneren als de man die hij vroeger was.
Ik vond het veel waardevoller om er voor hem te zijn. Om, samen met andere dierbaren, ervoor te zorgen dat zijn laatste tijd zo mooi mogelijk was.
Dus het "Ik herinner me iemand liever hoe die vroeger was" werkt voor mij als een rode lap op een stier. Onzin vind ik dat.
Je oma wordt 94, je hebt er al geen innig contact mee, maar ze vindt het heel leuk dat je komt of belt. En dat zegt ze ook. Vraag haar naar vroeger, wat vond ze leuk, wat waren haar hobby's. Voor je het weet heb je een heel leuk gesprek en dat kun je later misschien nog wel koesteren.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
maandag 23 december 2024 om 14:36
Vraag dingen over vroeger ( haar jeugd )Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 14:24
Jullie ideeën in iets samen te zijn had ik moeten doen toen ze nog "beter" was. Bij de laatste visite stelde ik nog voor in naar buiten te gaan maar dat kon niet. Spelletjes spelen lukt om niet meer.
Laatste keer visite probeerde ik dingen te vertellen die ik mee maak, maar dan ineens out of the blue zei ze: zullen we tv kijken. En de tv ging aan.
Luister naar oude muziek
Koop een voetenbadje https://www.bol.com/nl/nl/p/voetenbad-i ... e_shopping en masseer haar handen. Geef een manicure .
Kijk foto’s.
Koop een boekje met foto’s van de plaats waar ze is opgegroeid/ het langst heeft gewoond.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 23 december 2024 om 14:38
Dat vinden ze vaak echt fijn. In het begin wat gemopper, maar zodra ik bezig was de handen te masseren met zachte crème waren ze om.blijfgewoonbianca schreef: ↑23-12-2024 14:36Vraag dingen over vroeger ( haar jeugd )
Luister naar oude muziek
Koop een voetenbadje https://www.bol.com/nl/nl/p/voetenbad-i ... e_shopping en masseer haar handen. Geef een manicure .
Kijk foto’s.
Koop een boekje met foto’s van de plaats waar ze is opgegroeid/ het langst heeft gewoond.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
maandag 23 december 2024 om 14:39
Heel herkenbaar.Yraatje schreef: ↑23-12-2024 14:32Ik vind het stukje: "Ik herinner me haar liever hoe ze vroeger was" nogal lastig.
Mijn vader was ziek, erg ziek, hij had erg veel pijn toen hij uiteindelijk dood ging.
Van zijn laatste uren heb ik erg pijnlijke en verdrietige herinneringen over gehouden.
Dat had ik liever ook niet gewild.
ik had hem mij ook liever niet willen zien als uitgemergelde man die maar een schim was van zichzelf.
Had ik dan het contact met hem (wat gewoon goed was) moeten verbreken toen ik hoorde dat de kanker terug was? Want dan had ik me hem herinnerd zonder al te veel pijn en zonder dat ik zo af en toe dat beeld van die uitgemergelde man voor me zie. Dan had ik hem me gewoon kunnen herinneren als de man die hij vroeger was.
Ik vond het veel waardevoller om er voor hem te zijn. Om, samen met andere dierbaren, ervoor te zorgen dat zijn laatste tijd zo mooi mogelijk was.
Dus het "Ik herinner me iemand liever hoe die vroeger was" werkt voor mij als een rode lap op een stier. Onzin vind ik dat.
Je oma wordt 94, je hebt er al geen innig contact mee, maar ze vindt het heel leuk dat je komt of belt. En dat zegt ze ook. Vraag haar naar vroeger, wat vond ze leuk, wat waren haar hobby's. Voor je het weet heb je een heel leuk gesprek en dat kun je later misschien nog wel koesteren.
maandag 23 december 2024 om 14:39
Het gedrag wat je beschrijft vind ik heel typerend voor veel mensen in een verzorgingshuis.
Bij mijn eigen oma was er op een bepaald moment ook geen echt gesprek meer mogelijk. Ze dwaalde snel af met haar gedachten en kon opeens over iets anders beginnen. Maar dat heb ik haar nooit kwalijk genomen.
Ik denk dat jouw verwachting van een bezoekje aan jouw oma echt te hoog zijn. De wederzijdse interesse die jij zoekt kan zij waarschijnlijk niet meer tonen vanwege ouderdomsproblematiek.
Bij mijn eigen oma was er op een bepaald moment ook geen echt gesprek meer mogelijk. Ze dwaalde snel af met haar gedachten en kon opeens over iets anders beginnen. Maar dat heb ik haar nooit kwalijk genomen.
Ik denk dat jouw verwachting van een bezoekje aan jouw oma echt te hoog zijn. De wederzijdse interesse die jij zoekt kan zij waarschijnlijk niet meer tonen vanwege ouderdomsproblematiek.
maandag 23 december 2024 om 14:40
Mijn opa was ook een oude mopperkont en met de jaren werd dat steeds erger. Maar ik ging minstens 1x in de maand even twee of drie uurtjes op bezoek. Hij is inmiddels overleden. Maar ik ben blij dat ik dit jaren voor hem heb kunnen doen. Zo ga ik nu geregeld ook op bezoek bij een oud-oom die nooit kinderen heeft gehad en waarvan de vrouw al is overleden.
Ik werk op een AZC en wij hebben bewoners die werken als vrijwilliger in het plaatselijk verzorgingstehuis en ouderen bezoeken voor een praatje en een wandeling. Het is echt schrijnend hoe weinig deze mensen bezoek krijgen van hun kinderen en kleinkinderen. Dat is ondenkbaar voor de mensen uit o.a. Arabische culturen. Daar kunnen we best een voorbeeld aan nemen,
Ik werk op een AZC en wij hebben bewoners die werken als vrijwilliger in het plaatselijk verzorgingstehuis en ouderen bezoeken voor een praatje en een wandeling. Het is echt schrijnend hoe weinig deze mensen bezoek krijgen van hun kinderen en kleinkinderen. Dat is ondenkbaar voor de mensen uit o.a. Arabische culturen. Daar kunnen we best een voorbeeld aan nemen,
Here I am - now what are your other two wishes...
maandag 23 december 2024 om 14:43
Eigenlijk ken je oma niet zo heel goed, begrijpelijk dat je daardoor geen band voelt met haar. Herkenning hier wat je schrijft over de familiedynamiek. Ook hier verstoorde familierelaties. Heb je broers of zussen?Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 14:24Bedankt voor alle eerlijke reacties. Ik word wat emo, dus sorry als het ware warrig geschreven is.
Ik heb nooit een warme band met haar gehad. Altijd met tegenzin die kant op. Vanaf groep 3 tm mijn 16e hadden we geen contact omdat opa&oma ruzie hadden met mijn ouders (toen waren mijn ouders nog bijelkaar). Daar heb ik het de eerste jaren toen we weer contact hadden heel lastig mee gehad. Ik moest van ouders "gewoon doen" tegen mijn opa&oma doen, maar dat lukte mij niet goed omdat ik boos was dat ik jaren geen opa&oma had gehad door zo'n ruzie. Ook wist ik niet wat ik moest vertellen/vragen. Dat is altijd zo gebleven.
Jullie ideeën in iets samen te zijn had ik moeten doen toen ze nog "beter" was. Bij de laatste visite stelde ik nog voor in naar buiten te gaan maar dat kon niet. Spelletjes spelen lukt om niet meer.
Laatste keer visite probeerde ik dingen te vertellen die ik mee maak, maar dan ineens out of the blue zei ze: zullen we tv kijken. En de tv ging aan.
De reistijd is een uur.
Afspreken kan oma alleen maar in de week waarin je op dat moment leeft. Verder weg plannen lukt niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
