Relaties
alle pijlers
Contact oma
maandag 23 december 2024 om 13:37
Beste allemaal,
Ik zit met een "dilemma". Ik heb een oma (moederskant) van 93, ze word in februari 94. Ik ben zelf 34. Het contact gaat muah, ik vergeet vaak te bellen of langs te gaan, omdat het niet in mijn systeem zit en, eerlijk gezegd, het kost tijd en energie. De laatste keren met het bellen is het ook alleen maar geklaag en negatief. Ze heeft pijn, er is hier niets (3 jaar geleden verhuist naar een verzorgingshuis) en de wereld is een nare plek geworden. Maar het is ook: fijn dat je bent en kom maar snel weer!
Laatste keer visite was vorig jaar denk ik? Daarvoor was het maar 2x per jaar. Het initiatief ligt al jaren bij mij, wat ik kan goed praten met: ze is zo oud, het lukt haar niet goed.
Ik denk omdat het nu kerst word dat het weer in mijn hoofd gaat zitten.
Mijn dilemma is: snijd ik het door? Of ga ik uit verplichtings gevoel nog heen? Wat ik bijna ook niet durf omdat het zo lang geleden is.
Het voelt dan ook ineens zo hard, door snijden.
Of maak ik compassie hebben voor mezelf, en afscheid nemen in mijn hoofd? Dat het zo goed is. Ik herinner me haar ook liever hoe ze een paar jaar geleden was ipv nu. Ik wou dat ik deze optie kon nemen, maar damm wat voel ik me dan schuldig.
Bijkomstig is dat ik geen contact heb met mijn moeder, dus als haar iets gebeurd weet ik dat niet. Ik kan wel iets regelen met het verzorgingshuis maar dat staat ook onderaan de todolist. Voelt soort van schijnheilig.
Kortom een boel gevoelens en ik ben wat in conflict met mezelf. Ik kom er niet uit.
Ik zit met een "dilemma". Ik heb een oma (moederskant) van 93, ze word in februari 94. Ik ben zelf 34. Het contact gaat muah, ik vergeet vaak te bellen of langs te gaan, omdat het niet in mijn systeem zit en, eerlijk gezegd, het kost tijd en energie. De laatste keren met het bellen is het ook alleen maar geklaag en negatief. Ze heeft pijn, er is hier niets (3 jaar geleden verhuist naar een verzorgingshuis) en de wereld is een nare plek geworden. Maar het is ook: fijn dat je bent en kom maar snel weer!
Laatste keer visite was vorig jaar denk ik? Daarvoor was het maar 2x per jaar. Het initiatief ligt al jaren bij mij, wat ik kan goed praten met: ze is zo oud, het lukt haar niet goed.
Ik denk omdat het nu kerst word dat het weer in mijn hoofd gaat zitten.
Mijn dilemma is: snijd ik het door? Of ga ik uit verplichtings gevoel nog heen? Wat ik bijna ook niet durf omdat het zo lang geleden is.
Het voelt dan ook ineens zo hard, door snijden.
Of maak ik compassie hebben voor mezelf, en afscheid nemen in mijn hoofd? Dat het zo goed is. Ik herinner me haar ook liever hoe ze een paar jaar geleden was ipv nu. Ik wou dat ik deze optie kon nemen, maar damm wat voel ik me dan schuldig.
Bijkomstig is dat ik geen contact heb met mijn moeder, dus als haar iets gebeurd weet ik dat niet. Ik kan wel iets regelen met het verzorgingshuis maar dat staat ook onderaan de todolist. Voelt soort van schijnheilig.
Kortom een boel gevoelens en ik ben wat in conflict met mezelf. Ik kom er niet uit.
dinsdag 24 december 2024 om 09:32
dinsdag 24 december 2024 om 11:26
Uit alles blijkt: TO zoekt bevestiging voor de beslissing niet meer naar oma te gaan, zodat zij haar schuldgevoel gerust kan stellen en 'compassie kan hebben met mezelf' ... de dames op het Vivaforum vinden ook dat ik het contact maar moet doorsnijden. En die bevestiging krijgt ze hier niet ...
Dat ze zich 4 jaar geleden niet gehoord en verdrietig voelde toen ze vanwege de coronamaatregelen thuis werkte en niemand zag, en niemand haar vroeg hoe haar vakantie was geweest is TO duidelijk 'vergeten'. Er is hier een topic 'How can I make this about me'; daar zou dit topic naadloos in passen.
Dat ze zich 4 jaar geleden niet gehoord en verdrietig voelde toen ze vanwege de coronamaatregelen thuis werkte en niemand zag, en niemand haar vroeg hoe haar vakantie was geweest is TO duidelijk 'vergeten'. Er is hier een topic 'How can I make this about me'; daar zou dit topic naadloos in passen.
dinsdag 24 december 2024 om 12:09
Bij mij was een oma best ijdel, haren altijd mooi geknipt en in de krul, gelakte nagels, lippenstift, ook regelmatig een pedicure toen ze nog zelfstandig woonde. Ze werd er dus altijd erg blij van als haar nagels weer gedaan werden en andere dames ook. Mijn andere oma boeide het niet veel en ik kan me ook voorstellen dat iemand het helemaal niks vind.Dahlia74 schreef: ↑23-12-2024 18:30Mijn schoonmoeders zegt dat over mij, terwijl ik op dat moment naast haar zit en haar hand vast houd. Ik moet daar best om lachen, ik vind dat niet erg. Ik moet sowieso vaak lachen om dingen die ze zegt en doet.
Maar haar nagels lakken is echt helemaal niets voor haar. Een pedicure voor de voeten vindt ze verschrikkelijk. Kortom, het scheelt echt per persoon wat wel en niet werkt.
dinsdag 24 december 2024 om 12:19
[...]Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 15:13Bedankt voor alle tips, volgende keer ga ik proberen een spelletje te doen. Als het wel tv word, dan ga ik van te voren alvast op zoeken wat er is, dat we iig iets kijken wat ik ook een beetje leuk vind. Dat klinkt wellicht egoïstisch maar anders zit ik daar gewoon 2 uur te wachten voor ik weer naar huis mag.
Het is gewoon zo dat ik er weinig mee heb. Nooit gehad ook. Familie is voor mij sowieso iets waar ik weinig mee heb.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-12-2024 20:31
Reden: ongepast
Reden: ongepast
9.49% gewijzigd
dinsdag 24 december 2024 om 12:37
dinsdag 24 december 2024 om 12:43
Volgens mij ga je hier juist zelf veel uit halen. Dat niet alles om jou en je eigen behoeftes hoeft te draaien. Dat je iemand blij kan maken of ten minste minder alleen en dat dat al voldoende beloning is.
Het is toch niet bepaald het grootste ongemak ter wereld om eens twee uur niet datgene te doen waar je zelf zin in hebt.
Mijn vader had ook bonje met de grootouders van moeders kant en ik heb jaren niet "mogen" op bezoek gaan als kind. Ik ben tenminste wel blij dat ik dat later heb kunnen inhalen. Ook al was dat dan anders dan de ideale relatie - het was tenminste een relatie en een herinnering om op terug te kijken toen ze er niet meer waren.
Het is toch niet bepaald het grootste ongemak ter wereld om eens twee uur niet datgene te doen waar je zelf zin in hebt.
Mijn vader had ook bonje met de grootouders van moeders kant en ik heb jaren niet "mogen" op bezoek gaan als kind. Ik ben tenminste wel blij dat ik dat later heb kunnen inhalen. Ook al was dat dan anders dan de ideale relatie - het was tenminste een relatie en een herinnering om op terug te kijken toen ze er niet meer waren.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 24 december 2024 om 12:49
Helemaal eens
achteraf had ik vaker langs willen gaan, maar dat is achteraf geleuter
Voor iedereen een groene tuin
dinsdag 24 december 2024 om 15:32
Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Ik zag mijn oma alleen als ze jarig was, nooit spijt gehad dat ik niet vaker ben geweest. De ene oma is de andere niet.GroenTuintje schreef: ↑24-12-2024 12:51Ga gewoon wel langs, je krijgt spijt als ze er straks niet meer is. Echt waar.
dinsdag 24 december 2024 om 17:28
Hier idem dito, mijn "laatste"oma overleed toen ik in de twintig was. Ik zag haar maar een paar keer per jaar. De omgang met haar was moeizaam. De familieverhoudingen in mijn familie waren complex en ik heb er ook nooit spijt van gehad dat ik niet vaker geweest was. Mijn oma klaagde altijd over alles en iedereen, ook over haar kinderen, dus ook over het kind dat mijn ouder was en ik kon er niets mee. Dat lag niet alleen aan haar ouderdom, maar ik kende haar niet anders dan klagend. Ook haar zus, met wie ik wel een warme band had, mijn oudtante dus, kon niets goed doen in de ogen van mijn oma. Ik had met mijn oudtante een warmere band en die klaagde nooit. Daar kwam ik graag.
dinsdag 24 december 2024 om 17:31
dinsdag 24 december 2024 om 20:20
Dit. Ik lees nergens een reden om het contact met oma te verbreken.coderood schreef: ↑24-12-2024 09:32ik vind het best wel heftig dat je overweegt om het contact te verbreken omdat het contact van jou moet komen en ze veel klaagt. Echt... dat mens is 93.
Is het nou echt te veel moeite om 1 keer per maand even langs te gaan ofzo. Je leeft toch niet alleen voor jezelf?
Oma, ik wil je nooit meer zien, want je klaagt zoveel.
Dat kan je toch niet uitleggen?? Leef je eens in in iemand waarvan waarschijnlijk een groot deel van haar vrienden en familie al is overleden.
Dan komt je kleinkind langs, die zegt je nooit meer te willen zien. Hoe zou jij je voelen?
dinsdag 24 december 2024 om 20:42
Het hoeft geen verschrikkelijke vrouw te zijn om geen spijt te hebben. Er kunnen allerlei redenen zijn. Dat jij spijt hebt wil niet zeggen dat andere mensen daar ook spijt van krijgen.GroenTuintje schreef: ↑24-12-2024 17:31Ja als het echt een verschrikkelijke vrouw is, dan snap ik het misschien wel.
Je kunt gewoon niet in het algemeen stellen dat je spijt krijgt als je niet gaat.
dinsdag 24 december 2024 om 21:09
Uit eigen ervaring weet ik dat het best wat kan vragen als je op bezoek komt bij een oudere oma. Wij gaan elk jaar 2 keer. Laatste x zei oma 'zo, dat was lang geleden, de vorig keer was voor corona'. Toen vond ik het stiekem ook wel jammer van al die keren dat we erheen gereden zijn (2u reistijd enkele reis). Maar dit is de oma van mijn vriend, die ook eigenlijk geen band met haar heeft. Mijn eigen oma zag ik erg veel en had ik ook een liefdevolle band mee. Daar zou ik nooit zoiets over denken.
dinsdag 24 december 2024 om 22:28
Ik vind het nogal zwaar om het over compassie met jezelf te hebben etc. Wees gewoon eerlijk: je gaat wel of je gaat niet, maar ga dan niet zielig doen en zeg gewoon eerlijk dat je geen band voelt en er geen zin in hebt.
Mijn oma van rond die leeftijd is een topmens. Ik zie haar meerdere keren per jaar, ondank 1.000 km enkele reis.
Mijn oma van rond die leeftijd is een topmens. Ik zie haar meerdere keren per jaar, ondank 1.000 km enkele reis.
dinsdag 24 december 2024 om 23:43
Met een van mijn opa’s heb ik bewust het contact verbroken omdat hij onaardig was tegen de kinderen. Dat heb ik waarschijnlijk in mijn hoofd groter gemaakt dan het was, want mijn zus herkent het niet, maar hij kon weinig van ze hebben. Toen hij jaren later in het ziekenhuis lag in zijn laatste dagen, ben ik toch bij hem op bezoek gegaan. Hij begroette me met ‘zo, kom je nog even kijken voor ik dood ben?’ Typerend voor de man. Ik heb er geen spijt van dat ik er niet meer heen ging.GroenTuintje schreef: ↑24-12-2024 12:51Ga gewoon wel langs, je krijgt spijt als ze er straks niet meer is. Echt waar.
dinsdag 24 december 2024 om 23:56
Eens. Je 93-jarige oma laten stikken omdat je je haar liever herinnert zoals ze vroeger was is geen zelfcompassie, maar egoïsme. Ook als de band niet geweldig is.
woensdag 25 december 2024 om 00:33
Ik vraag me af hè, waar dat nou vandaan komt? Of dat nou iets is van die generatie? De aanval is de beste verdediging, of zoiets. Altijd zo’n klote opmerking, vaak niet rechtstreeks, maar beetje steek onder water. “Zo, kon je het nog vinden?” is er ook zo een. De zin om langs te gaan wordt er niet groter van, zal ik maar zeggen.
woensdag 25 december 2024 om 00:38
Hij is uiteindelijk diezelfde dag overleden. Ik had de volgende dag willen gaan, maar mijn moeder drukte me op het hart om niet te lang te wachten. Hij was erg ziek maar had tot twee weken daarvoor nog op zichzelf gewoond, drie hoog zonder lift. Echt een harde, ook voor zichzelf.Lebow schreef: ↑25-12-2024 00:33Ik vraag me af hè, waar dat nou vandaan komt? Of dat nou iets is van die generatie? De aanval is de beste verdediging, of zoiets. Altijd zo’n klote opmerking, vaak niet rechtstreeks, maar beetje steek onder water. “Zo, kon je het nog vinden?” is er ook zo een. De zin om langs te gaan wordt er niet groter van, zal ik maar zeggen.
woensdag 25 december 2024 om 03:42
Het is niet leuk om te horen, maar hij had toch gelijk? Ik kan me voorstellen dat ik geen behoefte zou hebben aan iemand die naast mijn bed komt staan als ik de pijp uitga, als diegene bij leven niet naar me heeft omgekeken.KamilleT schreef: ↑24-12-2024 23:43Met een van mijn opa’s heb ik bewust het contact verbroken omdat hij onaardig was tegen de kinderen. Dat heb ik waarschijnlijk in mijn hoofd groter gemaakt dan het was, want mijn zus herkent het niet, maar hij kon weinig van ze hebben. Toen hij jaren later in het ziekenhuis lag in zijn laatste dagen, ben ik toch bij hem op bezoek gegaan. Hij begroette me met ‘zo, kom je nog even kijken voor ik dood ben?’ Typerend voor de man. Ik heb er geen spijt van dat ik er niet meer heen ging.
woensdag 25 december 2024 om 04:10
Ik vind het nogal bizar dat dit een issue is, want je hebt het over 2x per jaar een bezoek. Het is niet dat je er wekelijks tijd aan kwijt bent. Dat lijkt me een kleine opoffering.
En verder wat ook al genoemd is: het leven in een verzorgingshuis wordt er niet leuker op dus probeer zelf er een draai aan te geven. En wil je oma tv kijken, so be it. Dan kijk je een paar uurtjes samen tv. Het gaat om het samen zijn.
Het kan ook best confronterend zijn, je oma ouder zien worden. Mijn oma had jarenlang Alzheimer en dat werd er niet leuker op. Maar ik ben blij dat ik haar ondanks dat toch nog heb gezien.
En verder wat ook al genoemd is: het leven in een verzorgingshuis wordt er niet leuker op dus probeer zelf er een draai aan te geven. En wil je oma tv kijken, so be it. Dan kijk je een paar uurtjes samen tv. Het gaat om het samen zijn.
Het kan ook best confronterend zijn, je oma ouder zien worden. Mijn oma had jarenlang Alzheimer en dat werd er niet leuker op. Maar ik ben blij dat ik haar ondanks dat toch nog heb gezien.
woensdag 25 december 2024 om 08:26
Ik weet ook niet wat voor spijt iemand zou moeten krijgen als ze die oma daarvoor maar 1-2 keer per jaar zag. Dan heb je toch helemaal geen band of iets? Dan is het gewoon een heel erg vage kennis.
Je hoeft niet per se een harde beslissing te nemen trouwens. Nu geen zin hebben en nu niet gaan, zegt helemaal niets over de toekomst. Misschien heb je wel weer zin om te gaan als ze jarig is. Of dan nog steeds niet.
Er zijn vast nog meer familieleden. En zo niet, jammer dan.
woensdag 25 december 2024 om 11:04
Ik kan me eerlijk gezegd er niets bij in denken dat ik mijn grootouders niet geregeld zou bezoeken, als ze er nog waren. Ook mijn zeer demente oma bezocht ik zeker eens per maand. Contact was vluchtig.
Het lijkt ook wel of contact altijd iets op moet leveren, ipv dat je ook iets kunt geven. Het is niet voor niets dat veel ouderen vereenzamen, en dan afstompen. Als je vaak gaat, is het contact beter en heb je ook daadwerkelijk iets met elkaar te bespreken.
Het lijkt ook wel of contact altijd iets op moet leveren, ipv dat je ook iets kunt geven. Het is niet voor niets dat veel ouderen vereenzamen, en dan afstompen. Als je vaak gaat, is het contact beter en heb je ook daadwerkelijk iets met elkaar te bespreken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
