Relaties
alle pijlers
Contact oma
maandag 23 december 2024 om 13:37
Beste allemaal,
Ik zit met een "dilemma". Ik heb een oma (moederskant) van 93, ze word in februari 94. Ik ben zelf 34. Het contact gaat muah, ik vergeet vaak te bellen of langs te gaan, omdat het niet in mijn systeem zit en, eerlijk gezegd, het kost tijd en energie. De laatste keren met het bellen is het ook alleen maar geklaag en negatief. Ze heeft pijn, er is hier niets (3 jaar geleden verhuist naar een verzorgingshuis) en de wereld is een nare plek geworden. Maar het is ook: fijn dat je bent en kom maar snel weer!
Laatste keer visite was vorig jaar denk ik? Daarvoor was het maar 2x per jaar. Het initiatief ligt al jaren bij mij, wat ik kan goed praten met: ze is zo oud, het lukt haar niet goed.
Ik denk omdat het nu kerst word dat het weer in mijn hoofd gaat zitten.
Mijn dilemma is: snijd ik het door? Of ga ik uit verplichtings gevoel nog heen? Wat ik bijna ook niet durf omdat het zo lang geleden is.
Het voelt dan ook ineens zo hard, door snijden.
Of maak ik compassie hebben voor mezelf, en afscheid nemen in mijn hoofd? Dat het zo goed is. Ik herinner me haar ook liever hoe ze een paar jaar geleden was ipv nu. Ik wou dat ik deze optie kon nemen, maar damm wat voel ik me dan schuldig.
Bijkomstig is dat ik geen contact heb met mijn moeder, dus als haar iets gebeurd weet ik dat niet. Ik kan wel iets regelen met het verzorgingshuis maar dat staat ook onderaan de todolist. Voelt soort van schijnheilig.
Kortom een boel gevoelens en ik ben wat in conflict met mezelf. Ik kom er niet uit.
Ik zit met een "dilemma". Ik heb een oma (moederskant) van 93, ze word in februari 94. Ik ben zelf 34. Het contact gaat muah, ik vergeet vaak te bellen of langs te gaan, omdat het niet in mijn systeem zit en, eerlijk gezegd, het kost tijd en energie. De laatste keren met het bellen is het ook alleen maar geklaag en negatief. Ze heeft pijn, er is hier niets (3 jaar geleden verhuist naar een verzorgingshuis) en de wereld is een nare plek geworden. Maar het is ook: fijn dat je bent en kom maar snel weer!
Laatste keer visite was vorig jaar denk ik? Daarvoor was het maar 2x per jaar. Het initiatief ligt al jaren bij mij, wat ik kan goed praten met: ze is zo oud, het lukt haar niet goed.
Ik denk omdat het nu kerst word dat het weer in mijn hoofd gaat zitten.
Mijn dilemma is: snijd ik het door? Of ga ik uit verplichtings gevoel nog heen? Wat ik bijna ook niet durf omdat het zo lang geleden is.
Het voelt dan ook ineens zo hard, door snijden.
Of maak ik compassie hebben voor mezelf, en afscheid nemen in mijn hoofd? Dat het zo goed is. Ik herinner me haar ook liever hoe ze een paar jaar geleden was ipv nu. Ik wou dat ik deze optie kon nemen, maar damm wat voel ik me dan schuldig.
Bijkomstig is dat ik geen contact heb met mijn moeder, dus als haar iets gebeurd weet ik dat niet. Ik kan wel iets regelen met het verzorgingshuis maar dat staat ook onderaan de todolist. Voelt soort van schijnheilig.
Kortom een boel gevoelens en ik ben wat in conflict met mezelf. Ik kom er niet uit.
maandag 23 december 2024 om 14:47
blijfgewoonbianca schreef: ↑23-12-2024 14:36Vraag dingen over vroeger ( haar jeugd )
Luister naar oude muziek
Koop een voetenbadje https://www.bol.com/nl/nl/p/voetenbad-i ... e_shopping en masseer haar handen. Geef een manicure .
Kijk foto’s.
Koop een boekje met foto’s van de plaats waar ze is opgegroeid/ het langst heeft gewoond.
Mijn oma werd ook een oude brompot toen ze oud was. Ik houd heel erg van tekenen en als ik bij haar langsging maakte ik de tekening af van de boerderij waar zij was opgegroeid (en waar haar kinderen ook zijn opgegroeid). Ik weet dat dit een mooie herinnering voor haar was. Als ik bij haar was en ze niet meer kon/wilde praten pakte ik de tekening (die lag onder haar bank) en ging ik verder naast haar met kleuren. Zij ging dan tv kijken of een muziekje luisteren en mopperde rustig verder. Bij haar overlijden vertelde de mensen die daar voor haar zorgde dat ze de tekening altijd aan iedereen liet zien en dat ze er heel vaak naar keek. Tegen mij zei ze er niks over maar ik heb er nog steeds warme herinneringen aan. Ik had ook niet perse een warme band met haar toen ik (en zij) jonger was, maar daar was toen toch niks meer aan te doen. Ik probeerde het de bezoekjes wat fijner voor haar te maken (en was zelf ook lekker bezig met een hobby).
saanvi2 wijzigde dit bericht op 23-12-2024 15:00
8.63% gewijzigd
maandag 23 december 2024 om 14:53
maandag 23 december 2024 om 14:56
KamilleT schreef: ↑23-12-2024 13:46Ik vraag me af waarom je de optie doorsnijden overweegt? Die vrouw is 93. Dan heb je inmiddels wel het recht verworven om niets meer te hoeven of te mopperen. Waarschijnlijk is haar hele week goed als jij een keertje je neus hebt laten zien. Bezoekjes aan zulke oude mensen worden ook meestal eenrichtingsverkeer. Je kunt dat wat makkelijker maken door samen koffie met taart te doen in het restaurant of een blokje om. Dan ben je in ieder geval ergens mee bezig.
Als ik jou was zou ik er juist meer heen gaan, elke eerste zondag van de maand of zo. Dan komt het in je systeem en hoef je je ook niet meer schuldig te voelen.
Recht om niets meer te hoeven ben ik het mee eens. Recht om te mopperen niet. Als je bewust minder moppert komen mensen liever bij je. Daar kun je je voordeel mee doen.
Hier ook mopperende bejaarden aan beide kanten. Merk inderdaad dat onze kinderen het lastig beginnen te vinden hun grootouders te bezoeken. Gaan ze een keer langs krijgen ze te horen dat ze zo weinig komen.
Eén van mijn oma's was vroeger niet zo. Die was altijd blij als je kwam. Zou mijn moeder een voorbeeld aan moeten nemen.
maandag 23 december 2024 om 14:59
Op die leeftijd in een verzorgingstehuis met allerlei lichamelijke klachten is natuurlijk ook gewoon helemaal niet leuk, haar wereldje is veel kleiner geworden, ze kan weinig meer...
Nee, op bezoek gaan is niet echt leuk waarschijnlijk maar je doet het ook niet perse voor jezelf maar voor haar.
Dat het vroeger fijner was om bij haar op bezoek te gaan is vast zo maar zelf vond ze het toen waarschijnlijk ook fijner.
Het is gewoon iets wat je over hebt voor een ander.
Nee, op bezoek gaan is niet echt leuk waarschijnlijk maar je doet het ook niet perse voor jezelf maar voor haar.
Dat het vroeger fijner was om bij haar op bezoek te gaan is vast zo maar zelf vond ze het toen waarschijnlijk ook fijner.
Het is gewoon iets wat je over hebt voor een ander.
maandag 23 december 2024 om 15:02
Natuurlijk komen mensen liever bij je als je niet zoveel moppert.Speculaastaart schreef: ↑23-12-2024 14:56Recht om niets meer te hoeven ben ik het mee eens. Recht om te mopperen niet. Als je bewust minder moppert komen mensen liever bij je. Daar kun je je voordeel mee doen.
Hier ook mopperende bejaarden aan beide kanten. Merk inderdaad dat onze kinderen het lastig beginnen te vinden hun grootouders te bezoeken. Gaan ze een keer langs krijgen ze te horen dat ze zo weinig komen.
Eén van mijn oma's was vroeger niet zo. Die was altijd blij als je kwam. Zou mijn moeder een voorbeeld aan moeten nemen.
Alleen, moet je vervolgens als (klein)kind dan de conclusie trekken dat je maar niet meer gaat omdat iemand zoveel moppert? Of kijk je vanuit compassie naar iemand die het waarschijnlijk gewoon heel moeilijk heeft met zichzelf, ouder worden, lichamelijke klachten, steeds minder kunnen... En ga je gewoon en probeer je toch nog nog ondanks het gemopper wat licht in hun leven te brengen.
maandag 23 december 2024 om 15:04
Ik vond het ook moeilijk om die tijd te maken/nemen voor mijn oma/opa. Te druk, te veel reistijd, te weinig wat ik er zelf uithaalde, en de mindere kanten van hen als persoon.
Ik ging wel, maar erg weinig en eigenlijk steeds minder.
Inmiddels zijn ze alle 4 overleden en ik heb hier elk jaar meer spijt van. Naar mate ik ouder word (nu begin 40) ontdek ik meerdere dingen: mijn genen komen van mijn ouders en grootouders. Ik had hen beter willen leren kennen om mezelf ook beter te kennen. Daarnaast merk ik steeds meer hoe je innerlijke wereld uit de pas loopt met je veroudering. Hoe moet dat zijn voor zo'n oud mensje, je hebt grotendeels nog steeds dezelfde gevoelens en behoeften als toen je 40 of 50 was, maar je lichaam werkt je aan alle kanten tegen. Je kunt de dingen die je leuk vond eigenlijk niet meer doen, en hebt moeite dingen te onthouden. Allerlei kwaaltjes en wonen in een omgeving waarin geen echte tijd voor je is. Eenzaamheid, dagen die soms voorbij kruipen, niemand meer die je knuffelt, vasthoudt etc.
Ik zou zeggen, neem deze kans om haar te leren waar dat nog kan. Wie is zij? Waar is ze opgegroeid? Wat deed ze als jongere vrouw graag? Hoe was jou moeder als kind? Maar ook dat aanraken/masseren is echt iets waar je haal blij mee kunt maken wellicht. Als je wilt gaan, plan daar dan ook iets omheen wat je kunt doen in die omgeving. Dat maakt het ook makkelijker.
Ik ging wel, maar erg weinig en eigenlijk steeds minder.
Inmiddels zijn ze alle 4 overleden en ik heb hier elk jaar meer spijt van. Naar mate ik ouder word (nu begin 40) ontdek ik meerdere dingen: mijn genen komen van mijn ouders en grootouders. Ik had hen beter willen leren kennen om mezelf ook beter te kennen. Daarnaast merk ik steeds meer hoe je innerlijke wereld uit de pas loopt met je veroudering. Hoe moet dat zijn voor zo'n oud mensje, je hebt grotendeels nog steeds dezelfde gevoelens en behoeften als toen je 40 of 50 was, maar je lichaam werkt je aan alle kanten tegen. Je kunt de dingen die je leuk vond eigenlijk niet meer doen, en hebt moeite dingen te onthouden. Allerlei kwaaltjes en wonen in een omgeving waarin geen echte tijd voor je is. Eenzaamheid, dagen die soms voorbij kruipen, niemand meer die je knuffelt, vasthoudt etc.
Ik zou zeggen, neem deze kans om haar te leren waar dat nog kan. Wie is zij? Waar is ze opgegroeid? Wat deed ze als jongere vrouw graag? Hoe was jou moeder als kind? Maar ook dat aanraken/masseren is echt iets waar je haal blij mee kunt maken wellicht. Als je wilt gaan, plan daar dan ook iets omheen wat je kunt doen in die omgeving. Dat maakt het ook makkelijker.
maandag 23 december 2024 om 15:06
Is oma nog wel bij de tijd? Kun je haar laten vertellen over vroeger? Samen luisteren naar haar lievelingsmuziek? Foto's bekijken? En samen tv kijken is dan misschien ook helemaal zo gek niet. Is er in ieder geval geen geklaag.
Ik vind dit soort bezoekjes soms ook lastig. Mijn tante was ook heel erg mopperig en ik moest er ruim 1,5 uur voor reizen. Ik combineerde het met een dagje weg. Daarna lekker naar het strand om uit te waaien of naar een leuk museum in de buurt.
Ik vind dit soort bezoekjes soms ook lastig. Mijn tante was ook heel erg mopperig en ik moest er ruim 1,5 uur voor reizen. Ik combineerde het met een dagje weg. Daarna lekker naar het strand om uit te waaien of naar een leuk museum in de buurt.
maandag 23 december 2024 om 15:13
Bedankt voor alle tips, volgende keer ga ik proberen een spelletje te doen. Als het wel tv word, dan ga ik van te voren alvast op zoeken wat er is, dat we iig iets kijken wat ik ook een beetje leuk vind. Dat klinkt wellicht egoïstisch maar anders zit ik daar gewoon 2 uur te wachten voor ik weer naar huis mag.
Het is gewoon zo dat ik er weinig mee heb. Nooit gehad ook. Familie is voor mij sowieso iets waar ik weinig mee heb.
Het is gewoon zo dat ik er weinig mee heb. Nooit gehad ook. Familie is voor mij sowieso iets waar ik weinig mee heb.
maandag 23 december 2024 om 15:16
maandag 23 december 2024 om 15:25
je mag ook besluiten niet meer te gaan hoor. Niemand dwingt je.Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 15:13Bedankt voor alle tips, volgende keer ga ik proberen een spelletje te doen. Als het wel tv word, dan ga ik van te voren alvast op zoeken wat er is, dat we iig iets kijken wat ik ook een beetje leuk vind. Dat klinkt wellicht egoïstisch maar anders zit ik daar gewoon 2 uur te wachten voor ik weer naar huis mag.
Het is gewoon zo dat ik er weinig mee heb. Nooit gehad ook. Familie is voor mij sowieso iets waar ik weinig mee heb.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 23 december 2024 om 15:28
Dat is duidelijk.Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 15:13Bedankt voor alle tips, volgende keer ga ik proberen een spelletje te doen. Als het wel tv word, dan ga ik van te voren alvast op zoeken wat er is, dat we iig iets kijken wat ik ook een beetje leuk vind. Dat klinkt wellicht egoïstisch maar anders zit ik daar gewoon 2 uur te wachten voor ik weer naar huis mag.
Het is gewoon zo dat ik er weinig mee heb. Nooit gehad ook. Familie is voor mij sowieso iets waar ik weinig mee heb.
Je kunt er ook voor kiezen om de band door te snijden hoor.
Niemand dwingt jou om een vriendelijk mens te zijn.
Wat eten we vanavond?
maandag 23 december 2024 om 15:28
Snijd ik het door? Bedoel je het contact verbreken met oma van 93? Waarom?! Dit gaat toch geen 30 jaar meer duren? Ze is oud, veel mensen vinden het niet leuk om oud te zijn, en volledig afhankelijk van anderen voor hun contacten.
Ik ben iemand die makkelijk contacten verbreekt als ik er zelf niets uit haal, maar niet met oude familieleden waarmee het relatief makkelijk is om ze zo en dan even aandacht te geven en aan te horen. Als iemand van 93 ben je vrijgesteld en mag je gewoon even klagen en mopperen.
Alleen OP gelezen, ga nu de reacties lezen
Ik ben iemand die makkelijk contacten verbreekt als ik er zelf niets uit haal, maar niet met oude familieleden waarmee het relatief makkelijk is om ze zo en dan even aandacht te geven en aan te horen. Als iemand van 93 ben je vrijgesteld en mag je gewoon even klagen en mopperen.
Alleen OP gelezen, ga nu de reacties lezen
maandag 23 december 2024 om 15:30
Saelle1 schreef: ↑23-12-2024 15:02Natuurlijk komen mensen liever bij je als je niet zoveel moppert.
Alleen, moet je vervolgens als (klein)kind dan de conclusie trekken dat je maar niet meer gaat omdat iemand zoveel moppert? Of kijk je vanuit compassie naar iemand die het waarschijnlijk gewoon heel moeilijk heeft met zichzelf, ouder worden, lichamelijke klachten, steeds minder kunnen... En ga je gewoon en probeer je toch nog nog ondanks het gemopper wat licht in hun leven te brengen.
Tja, dat is in de puberteit best lastig natuurlijk. En als jongvolwassene ook nog wel.
Als je bij binnenkomst meteen te horen krijgt dat je zo weinig komt verhoogd dat niet de feestvreugde, zeg maar.
maandag 23 december 2024 om 15:40
Ik zou gewoon wegblijven. Je weet niet meer wanneer je voor het laatst geweest bent, maar iig al meer dan een jaar geleden.Zomerkreeft schreef: ↑23-12-2024 15:13Bedankt voor alle tips, volgende keer ga ik proberen een spelletje te doen. Als het wel tv word, dan ga ik van te voren alvast op zoeken wat er is, dat we iig iets kijken wat ik ook een beetje leuk vind. Dat klinkt wellicht egoïstisch maar anders zit ik daar gewoon 2 uur te wachten voor ik weer naar huis mag.
Het is gewoon zo dat ik er weinig mee heb. Nooit gehad ook. Familie is voor mij sowieso iets waar ik weinig mee heb.
De bezoekjes leveren jou niets op, het kost je teveel tijd. Je vindt het maar gezeur die pijntjes die ze heeft en dat ze het niet heel prettig vindt daar. En je hebt niets met haar.
Duidelijk toch. En waarom voel je je schuldig? In iedergeval niet naar je oma, je hebt tenslotte niets met haar.
Of ben je bang dat anderen er iets van vinden? Die kans zit er natuurlijk in. Ik vind het egoïstisch dat je al zolang niet naar haar om hebt gekeken, maar de excuses die je ervoor gebruikt en het medelijden met jezelf zijn helemaal zwak. Kom er dan gewoon voor uit dat je er gewoon geen trek in hebt en het je totaal niets interesseert.
maandag 23 december 2024 om 15:46
Gouden greep, vorig jaar, cadeau van de kleinkinderen voor oma, 95+, in het verzorgingshuis: een frameo fotolijst.
De fotolijst op het kastje, via de app vanaf je telefoon kun je er foto's opzetten (uit de oude doos, van peuter, dahlia, poes, nieuwe jurk)
"De Frameo digitale fotolijst kan via een App foto's en kleine filmpjes ontvangen. Eenvoudig via WiFi verbinden met Internet en daarna de App koppelen. De hele familie kan nu foto's sturen naar Oma & Opa.".
Leuk voor oma, het houdt haar bij de tijd, krijgt direct te zien wat er buiten haar kamer en afdeling gebeurt. En ook voor zorgmedewerkers, bezoek, samen kijken en altijd onderwerp van gesprek.
Alles sal reg kom
maandag 23 december 2024 om 15:49
Misschien is het ook goed om je te realiseren dat voor dermate oude mensen de dagen meestal erg voorspelbaar verlopen. Er gebeurd niet veel meer, en de televisie is vaak een vaste waarde. Net zoals de programma's waar nog naar gekeken wordt.
En dan kom jij aanwaaien, met je drukke, volle leven, en gaat van te voren al kijken waar door oma naar gekeken gaat worden omdat jij er opeens bent? En je niet wil "vervelen"?
Vind je dat zelf niet erg egoïstisch?
En dan kom jij aanwaaien, met je drukke, volle leven, en gaat van te voren al kijken waar door oma naar gekeken gaat worden omdat jij er opeens bent? En je niet wil "vervelen"?
Vind je dat zelf niet erg egoïstisch?
maandag 23 december 2024 om 15:50
Jouw eerste topic op dit forum luidde: 'Ik voel me niet gezien'. Je werkte thuis i.v.m. corona, zag de hele dag niemand, en na je vakantie vroeg niemand hoe je vakantie was geweest en daar voelde je je heel verdrietig en ongezien door.
En nu kun je je niet voorstellen hoe het is voor je stokoude oma, in een verzorgingshuis, met (waarschijnlijk) weinig bezoek?
En nu kun je je niet voorstellen hoe het is voor je stokoude oma, in een verzorgingshuis, met (waarschijnlijk) weinig bezoek?
maandag 23 december 2024 om 15:51
Ik vind het sneu voor je oma. Krijgt ze wel ander bezoek?
En is het echt gewoon geen zin en het zit niet in mijn systeem? Of ben je stiekem bang je moeder daar tegen te komen? Of gewoon dat je door bezoek aan je oma herinnerd wordt aan je verstoorde relatie met je moeder?
Ik weet het natuurlijk niet, maar misschien moet je daar dan ook iets mee.
En is het echt gewoon geen zin en het zit niet in mijn systeem? Of ben je stiekem bang je moeder daar tegen te komen? Of gewoon dat je door bezoek aan je oma herinnerd wordt aan je verstoorde relatie met je moeder?
Ik weet het natuurlijk niet, maar misschien moet je daar dan ook iets mee.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 23 december 2024 om 15:55
Ai.Joyce48 schreef: ↑23-12-2024 15:50Jouw eerste topic op dit forum luidde: 'Ik voel me niet gezien'. Je werkte thuis i.v.m. corona, zag de hele dag niemand, en na je vakantie vroeg niemand hoe je vakantie was geweest en daar voelde je je heel verdrietig en ongezien door.
En nu kun je je niet voorstellen hoe het is voor je stokoude oma, in een verzorgingshuis, met (waarschijnlijk) weinig bezoek?
maandag 23 december 2024 om 15:56
. Bijkomend voordeel was dat er soms ook verhalen loskwamen over haar jeugd (vaak over de oorlog). Zo leerde ik haar beter kennen en daarmee ook mijn achtergrond
maandag 23 december 2024 om 16:13
Ik denk dat het heel erg afhangt van je verleden met zo’n mopperende oudere. Is iemand er altijd voor je geweest en heeft iemand je liefgehad. Dan kan ik me niet voorstellen dat je niet gaat. Maar is dat niet het geval dan snap ik best dat je dus behoefte minder voelt en minder kunt hebben. Daar kan een ander niet over oordelen. Ik zorg voor mijn opa, die officieel mijn stiefopa is. Ik doe dat uit liefde, omdat hij er altijd voor me is geweest. Maar voor zijn biologische (klein) kinderen is hij er niet op die manier geweest, hij heeft de oren laten hangen naar zijn vrouw, mijn oma. En ik snap daarom wel dat zijn biologische (klein) kinderen minder loyaliteit voelen dan ikzelf of mijn moeder, voor wie het een echte stiefvader was.
TO. Ik zie dat je geen contact hebt met je moeder. Weet je waarom er geen contact was met je oma, kun je dat plaatsen? Want een lastig patroon ontstaat er anders misschien wel. Als je nu geen band voelt / hebt met je oma dan komt die ook niet meer vrees ik. Afhankelijk van de achtergrond vind ik niet dat je jezelf geweld moet aandoen, ik denk niet dat je zomaar over compassie voor jezelf spreekt. Uiteindelijk denk ik bij oudere familieleden altijd dat de cirkel rond komt als het goed, wie goed doet goed ontmoet.
TO. Ik zie dat je geen contact hebt met je moeder. Weet je waarom er geen contact was met je oma, kun je dat plaatsen? Want een lastig patroon ontstaat er anders misschien wel. Als je nu geen band voelt / hebt met je oma dan komt die ook niet meer vrees ik. Afhankelijk van de achtergrond vind ik niet dat je jezelf geweld moet aandoen, ik denk niet dat je zomaar over compassie voor jezelf spreekt. Uiteindelijk denk ik bij oudere familieleden altijd dat de cirkel rond komt als het goed, wie goed doet goed ontmoet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
