Dieptepunt

Lieve lezer,
Het is vandaag eerste kerstdag en voor het eerst in m’n leven ben ik alleen.

Afgelopen jaar heb ik na lang moed verzamelen mijn toxische relatie beëindigd waarin ik vreemdgaan had vergeven maar ik er mentaal aan onderdoor ging. Ook omdat hij veel kritiek op me had als ik kleine dingetjes verkeerd deed volgens hem. Deze relatie heeft tien jaar geduurd en mij mentaal gebroken.

Ik ben erg boos op mezelf dat ik zo lang heb gewacht met uit deze relatie stappen. Ik ben namelijk 39 en zou graag een kindje willen… mijn ex wilde sinds een paar jaar graag aan kinderen beginnen maar ik kon het niet omdat de relatie niet goed voelde. En in plaats van dat ik eruit ben gestapt, probeerde ik de relatie te redden. Ik weet nu dat die relatie niet te redden valt.

Ik weet nu niet wat ik moet… ik hoop in het nieuwe jaar een huisje te krijgen (woon nu bij m’n vader tijdelijk) maar ik vind het zo erg dat ik geen moeder ben. Het lijkt me ook sterk dat ik dit jaar nog iemand ontmoet waarmee het klikt en daar een kind mee kan krijgen. De meeste mannen van mijn leeftijd zijn ook bezet.
Met een donor lijkt me heel zwaar, ook omdat ik vier dagen werk en dit echt moet doen om mijn huis straks te kunnen blijven betalen.

Ik voel me verloren.

Ik weet even niet wat ik moet. Ik voel continu onrust.

Heeft iemand dit ook meegemaakt? Tips of wat dan ook zijn welkom. Denk dat ik dit ook gewoon van me af wilde schrijven. Ik ben nogal introvert dus ik praat er met vrienden ook niet echt over (wel een beetje hoor).

Liefs Eva