Relaties
alle pijlers
Doe ik iets fout? Of word ik 'gek'?
dinsdag 26 november 2024 om 10:47
Ik twijfel of dit bij relaties hoort of bij psyche. Ik ben nieuw hier op dit forum en ik loop al een tijd rond met iets en gisteren gebeurde er weer iets thuis en ik heb hier zo'n last van merk ik.
Ik ben opnieuw getrouwd en we zijn een samengesteld gezin. Dit gaat eigenlijk heel erg goed samen. Ik heb twee kinderen en mijn man heeft 1 kind.
Mijn man en ik zijn vrij verschillend; hij is extrovert en nuchter en ik ben introvert maar ben ook een overdenker. Vroeger konden we altijd heel goed praten samen over alles maar ik merk dat het steeds moeizamer gaat. Mijn man heeft vrij vaak 'commentaar' op mij. Hij vindt dit zelf niet wanneer ik dit aangeef. Vaak als we een discussie hebben of gewoon praten merk ik dat hij vaak het bij mij neerlegt; ik zie het verkeerd, ik luister niet, ik hoor dingen die er niet zijn. Dat maakt dat ik heel bewust ben gaan opletten op wat hij zegt en wat ik zeg. Hij is iemand die snel zijn stem verheft / schreeuwt en wanneer ik vraag of hij niet wil schreeuwen krijg ik altijd terug dat het door mij komt. Ik merk dat ik langzaam een soort van aan het doordraaien ben. Gisteren was er een situatie die ik eigenlijk even wil delen want ik merk dat ik echt vastloop.
We hadden een gezellige avond met ons hele gezin samen, moesten we ook plannen want mijn kinderen hebben het druk met werk, vrienden en sport en school. Zijn kind is er 'maar' 3 dagen in de week dus familie avond gepland.
Op een gegeven moment is mijn oudste zonder reden opeens chagrijnig (puber) en ik krijg me toch de volle laag. In eerste instantie negeer ik het maar ze ging gewoon door. Op een gegeven moment heb ik er iets van gezegd. Weg sfeer voor even. Ze ging naar boven en ik liep ook mee om te vragen of er iets is. Ze was gewoon moe en even chaggie zei ze. Ook prima maar eenmaal beneden ging ze zuchten, ogen rollen enz. Gewoon puber dingen waar ik me normaal niet druk om maak. Maar op een gegeven moment heb ik tegen haar gezegd dat ze echt moet kappen want het wordt er niet gezelliger op.
Volgens mij is dat allemaal niet gek, ik weet ook dat zo pubers zijn. Maar nadat iedereen in bed lag kwam mijn man en hij vroeg wat er is was. Dus ik zei dat er niets was. Hij werd helemaal boos en zei dat niemand meer iets durfde te zeggen omdat ik zo boos werd op mijn oudste en dat niemand iets durfde te zeggen omdat ik anders zou ontploffen.
Ik was echt totaal perplex. Ik vroeg of hij even rustig wou praten want iedereen ligt in bed.
Ik vroeg hem wat ik dan precies verkeerd had gedaan, volgens hem had ik het moeten laten gaan want nu had ik de sfeer verpest. Ik dacht echt; leven wij in hetzelfde huis? Mijn man wil het vooral altijd leuk en gezellig houden maar ik heb geen zin in continue chagerijnige pubers en dan spreek ik ze aan. Ik schreeuw ook niet, ik ontplof niet dus waar dat vandaan komt??
Vervolgens ging hij boos naar bed want ik wou niet luisteren. Ik liep nog naar mijn oudste toe en ze vroeg inderdaad waarom we ruzie hadden want ze hoort mijn man schreeuwen. Ik vroeg of ze het gezellig had gevonden: ja en vanmorgen nog gecheckt bij mijn jongste; die vond het ook leuk!
Vanmorgen in bed wou ik nog terugkomen bij mijn man omdat ik echt maar 1 uur geslapen had door dit alles. Hij werd gewoon weer boos en als ik het allemaal niet snap en dat het allemaal mijn schuld is.
Ook als ik dit verhaal typ dan raak ik gewoon in de war. Alsof hij alles erg vind wanneer ik mijn pubers aanspreek want dan is de gezellige sfeer weg....Terwijl dat helemaal niet zo is.
Ik hoop dat jullie dit onduidelijke verhaal kunnen volgen. Ik ben vanmorgen om half 7 naar mijn werk gereden omdat ik echt gek werd. Alle verwijten, continue dat ik het verkeerd doe en als ik dan vraag wat ik verkeerd doe geeft hij aan dat hij dit niet zegt, maar dat zegt hij wel! Hij zegt het echt! Ik heb het gevoel dat ik gek word.
Ik ben opnieuw getrouwd en we zijn een samengesteld gezin. Dit gaat eigenlijk heel erg goed samen. Ik heb twee kinderen en mijn man heeft 1 kind.
Mijn man en ik zijn vrij verschillend; hij is extrovert en nuchter en ik ben introvert maar ben ook een overdenker. Vroeger konden we altijd heel goed praten samen over alles maar ik merk dat het steeds moeizamer gaat. Mijn man heeft vrij vaak 'commentaar' op mij. Hij vindt dit zelf niet wanneer ik dit aangeef. Vaak als we een discussie hebben of gewoon praten merk ik dat hij vaak het bij mij neerlegt; ik zie het verkeerd, ik luister niet, ik hoor dingen die er niet zijn. Dat maakt dat ik heel bewust ben gaan opletten op wat hij zegt en wat ik zeg. Hij is iemand die snel zijn stem verheft / schreeuwt en wanneer ik vraag of hij niet wil schreeuwen krijg ik altijd terug dat het door mij komt. Ik merk dat ik langzaam een soort van aan het doordraaien ben. Gisteren was er een situatie die ik eigenlijk even wil delen want ik merk dat ik echt vastloop.
We hadden een gezellige avond met ons hele gezin samen, moesten we ook plannen want mijn kinderen hebben het druk met werk, vrienden en sport en school. Zijn kind is er 'maar' 3 dagen in de week dus familie avond gepland.
Op een gegeven moment is mijn oudste zonder reden opeens chagrijnig (puber) en ik krijg me toch de volle laag. In eerste instantie negeer ik het maar ze ging gewoon door. Op een gegeven moment heb ik er iets van gezegd. Weg sfeer voor even. Ze ging naar boven en ik liep ook mee om te vragen of er iets is. Ze was gewoon moe en even chaggie zei ze. Ook prima maar eenmaal beneden ging ze zuchten, ogen rollen enz. Gewoon puber dingen waar ik me normaal niet druk om maak. Maar op een gegeven moment heb ik tegen haar gezegd dat ze echt moet kappen want het wordt er niet gezelliger op.
Volgens mij is dat allemaal niet gek, ik weet ook dat zo pubers zijn. Maar nadat iedereen in bed lag kwam mijn man en hij vroeg wat er is was. Dus ik zei dat er niets was. Hij werd helemaal boos en zei dat niemand meer iets durfde te zeggen omdat ik zo boos werd op mijn oudste en dat niemand iets durfde te zeggen omdat ik anders zou ontploffen.
Ik was echt totaal perplex. Ik vroeg of hij even rustig wou praten want iedereen ligt in bed.
Ik vroeg hem wat ik dan precies verkeerd had gedaan, volgens hem had ik het moeten laten gaan want nu had ik de sfeer verpest. Ik dacht echt; leven wij in hetzelfde huis? Mijn man wil het vooral altijd leuk en gezellig houden maar ik heb geen zin in continue chagerijnige pubers en dan spreek ik ze aan. Ik schreeuw ook niet, ik ontplof niet dus waar dat vandaan komt??
Vervolgens ging hij boos naar bed want ik wou niet luisteren. Ik liep nog naar mijn oudste toe en ze vroeg inderdaad waarom we ruzie hadden want ze hoort mijn man schreeuwen. Ik vroeg of ze het gezellig had gevonden: ja en vanmorgen nog gecheckt bij mijn jongste; die vond het ook leuk!
Vanmorgen in bed wou ik nog terugkomen bij mijn man omdat ik echt maar 1 uur geslapen had door dit alles. Hij werd gewoon weer boos en als ik het allemaal niet snap en dat het allemaal mijn schuld is.
Ook als ik dit verhaal typ dan raak ik gewoon in de war. Alsof hij alles erg vind wanneer ik mijn pubers aanspreek want dan is de gezellige sfeer weg....Terwijl dat helemaal niet zo is.
Ik hoop dat jullie dit onduidelijke verhaal kunnen volgen. Ik ben vanmorgen om half 7 naar mijn werk gereden omdat ik echt gek werd. Alle verwijten, continue dat ik het verkeerd doe en als ik dan vraag wat ik verkeerd doe geeft hij aan dat hij dit niet zegt, maar dat zegt hij wel! Hij zegt het echt! Ik heb het gevoel dat ik gek word.
dinsdag 26 november 2024 om 21:26
Ik sla aan op het deel waar je man vraagt of er iets is en jij zegt 'niks'. Waarom doe je dat? Dan doe je toch alsof hij juist gek is? Daar zou ik misschien ook wel van gaan schreeuwen want dat lijkt me behoorlijk frustrerend.
Maar even aangenomen dat je niet altijd doet alsof er niks is terwijl er eerder duidelijk iets was, mensen die verschillend zijn kunnen prima een relatie hebben als ze de verschillende visies kunnen waarderen en stevig genoeg in hun schoenen staan om de andere visie naast zich neer te leggen als die echt niet zou werken.
Jij doet het nu overkomen alsof je hem graag als klankbord zou hebben om dingen te kunnen bespreken en overleggen maar misschien is dat niet helemaal waar. Wat je waarschijnlijk echt wil is een ruggesteun. Misschien kun je een vriendin vinden met wie je meer op hetzelfde level zit om die opvoeding dingen mee te bespreken en werk je met je man beter meer aan hoe jullie elkaar weer kunnen opbouwen.
Maar even aangenomen dat je niet altijd doet alsof er niks is terwijl er eerder duidelijk iets was, mensen die verschillend zijn kunnen prima een relatie hebben als ze de verschillende visies kunnen waarderen en stevig genoeg in hun schoenen staan om de andere visie naast zich neer te leggen als die echt niet zou werken.
Jij doet het nu overkomen alsof je hem graag als klankbord zou hebben om dingen te kunnen bespreken en overleggen maar misschien is dat niet helemaal waar. Wat je waarschijnlijk echt wil is een ruggesteun. Misschien kun je een vriendin vinden met wie je meer op hetzelfde level zit om die opvoeding dingen mee te bespreken en werk je met je man beter meer aan hoe jullie elkaar weer kunnen opbouwen.
Lorem Ipsum
dinsdag 26 november 2024 om 21:27
Ooo is het weer zover?Courage schreef: ↑26-11-2024 20:21Ach TO, jullie relatie gaat toch al heel lang niet goed?
Veel ruzie en jullie leven niet als één gezin, maar als twee gezinnen onder één dak?
We kunnen je wel adviseren, maar het lijkt erop alsof je alleen wil spuien maar niet echt advies wil of in het echt stappen durft te nemen.
dinsdag 26 november 2024 om 21:30
Ik ben ook lange tijd alleen geweest met 'kind'. Ook gedurende de puberjaren. Je gaat mij nooit horen zeggen dat wij 'super hecht' zijn, wel dat we een goeie band hebben maar ik heb nooit ofte nimmer 'de volle laag' gekregen. Wat moet ik me daar eigenlijk bij voorstellen?
Maar ik ben een lange tijd alleen geweest en we hebben altijd een super hechte band gehad en nog.
Ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit zou willen/kunnen samenleven met een puber van mijn partner die zijn/haar vader 'de volle laag' geeft. Ik zou daar zeker tussen komen want dat voltrekt zich dan ook in mijn 'thuis', mijn veilige omgeving.
Laat staan dat ik zou willen samenleven met een man die tegen mij schreeuwt. En mijn kinderen dat zouden horen.
woensdag 27 november 2024 om 00:05
woensdag 27 november 2024 om 06:45
Ja waarschijnlijk geeft puber het sociaal wenselijke antwoord uit loyaliteit naar moeder?
woensdag 27 november 2024 om 07:10
turquasi schreef: ↑26-11-2024 21:26Ik sla aan op het deel waar je man vraagt of er iets is en jij zegt 'niks'. Waarom doe je dat? Dan doe je toch alsof hij juist gek is? Daar zou ik misschien ook wel van gaan schreeuwen want dat lijkt me behoorlijk frustrerend.
Maar even aangenomen dat je niet altijd doet alsof er niks is terwijl er eerder duidelijk iets was, mensen die verschillend zijn kunnen prima een relatie hebben als ze de verschillende visies kunnen waarderen en stevig genoeg in hun schoenen staan om de andere visie naast zich neer te leggen als die echt niet zou werken.
Jij doet het nu overkomen alsof je hem graag als klankbord zou hebben om dingen te kunnen bespreken en overleggen maar misschien is dat niet helemaal waar. Wat je waarschijnlijk echt wil is een ruggesteun. Misschien kun je een vriendin vinden met wie je meer op hetzelfde level zit om die opvoeding dingen mee te bespreken en werk je met je man beter meer aan hoe jullie elkaar weer kunnen opbouwen.
Ik vind de vraag ' wat is er?' in dit geval heel vreemd. Hij weet toch wat er is? Waar ze mee zit. Hij heeft toch meegemaakt wat er is gebeurd?
Ik vind dat hij beter had kunnen vragen of ze er op dat moment over wil praten of op een later moment. Of had kunnen zeggen dat hij snapt dat ze zich rot voelt.
Maar de vraag ' wat is er?' is natuurlijk heel vreemd, aangezien hij de situatie heeft meegemaakt.
woensdag 27 november 2024 om 07:30
To zegt zelf dat ze achter puber naar boven is gelopen om te vragen of er iets is.MissClooney schreef: ↑27-11-2024 07:10Ik vind de vraag ' wat is er?' in dit geval heel vreemd. Hij weet toch wat er is? Waar ze mee zit. Hij heeft toch meegemaakt wat er is gebeurd?
Ik vind dat hij beter had kunnen vragen of ze er op dat moment over wil praten of op een later moment. Of had kunnen zeggen dat hij snapt dat ze zich rot voelt.
Maar de vraag ' wat is er?' is natuurlijk heel vreemd, aangezien hij de situatie heeft meegemaakt.
Tijdens dat 'volle laag geven' is de puber daar blijkbaar niet duidelijk over geweest, dat gesprek is er boven, zonder haar man, geweest.
Zoals ik het zie vroeg hij wat er met de puber is.
woensdag 27 november 2024 om 07:35
Hij heeft vaker aangegeven dat ik dingen moet laten gaan van mijn kinderen. Hij vind dat ik overdrijf en ik vind dat niet als mijn kinderen te ver gaan. Hij heeft vaker gezegd dat hij dan niet achteraf wil horen van mij dat ik er mee zit. Hoe de kids dan doen bv. En nogmaals het is pubergedrag, dat weet ik. Het is geen drama maar ik vind dat wel soms lastig om dit dan “alleen” te dealen.
En ik praat er graag over. Niet graag in de zin van gezellig maar dat ik het kwijt kan.
Hij niet en daarom zei ik dat er niets was. En het klopt dat hij alles mee kreeg. En nogmaals het was niet erg maar ik voel mezelf dan altijd rot omdat op dat moment de sfeer wel ff weg is. Voel ik me dan verantwoordelijk voor.
Ik voel me snel verantwoordelijk en schuldig en bij alles heb ik het idee dat ik iets fout doe. Soms wil je ff klagen over je pubers, zonder drama maar gewoon spuien. En dat wil jij liever niet. Hij vind dat ik het dan anders aan moet pakken. En dat is het verschil in opvoeding waar ik, voor mijn gevoel, steeds commentaar op krijg.
Ik heb dat niet op hem terwijl ik ook sommige dingen anders zou doen.
En ik praat er graag over. Niet graag in de zin van gezellig maar dat ik het kwijt kan.
Hij niet en daarom zei ik dat er niets was. En het klopt dat hij alles mee kreeg. En nogmaals het was niet erg maar ik voel mezelf dan altijd rot omdat op dat moment de sfeer wel ff weg is. Voel ik me dan verantwoordelijk voor.
Ik voel me snel verantwoordelijk en schuldig en bij alles heb ik het idee dat ik iets fout doe. Soms wil je ff klagen over je pubers, zonder drama maar gewoon spuien. En dat wil jij liever niet. Hij vind dat ik het dan anders aan moet pakken. En dat is het verschil in opvoeding waar ik, voor mijn gevoel, steeds commentaar op krijg.
Ik heb dat niet op hem terwijl ik ook sommige dingen anders zou doen.
woensdag 27 november 2024 om 07:54
Ik vind sowieso de manier van communiceren niet oké. Ik zou daar een grens in aangeven: Ik luister naar je wanneer je rustig praat en anders niet. En op de langere termijn constructief leren communiceren, mogelijk mbv coaching of therapie. Bij jou zit er ook een stuk dat je duidelijker mag zijn/ je meer mag leren uitspreken nl.
Daarnaast zou het mss ook helpen om meer info in te winnen over stiefouderschap. De dynamiek van een samengesteld gezin is zoveel complexer.
Zelf woon ik niet samen, maar ik heb wat oudere pubers en mijn vriend jonge pubers. Omdat hij nog niet in die fase is, is het voor hem moeilijk aan te sluiten op mijn opvoedstijl. Voor niemand is het goed dat hij zich ermee bemoeit. Inmiddels begint zijn oudste en vindt hij het ook heel lastig. Nu stelt hij vaak de vraag wat te moeten doen. We praten daar wel over, maar ik laat het wel bij hem. Ik vind dat bemoeien tov met elkaar bespreken waar je tegenaan loopt niet zo fijn. Ook onduidelijk voor iedereen en idd, waarom zoek je bevestiging bij je kinderen?
Een groot deel van de samengestelde gezinnen red het niet, dus kan echt wel nuttig zijn eens in te duiken.
Daarnaast zou het mss ook helpen om meer info in te winnen over stiefouderschap. De dynamiek van een samengesteld gezin is zoveel complexer.
Zelf woon ik niet samen, maar ik heb wat oudere pubers en mijn vriend jonge pubers. Omdat hij nog niet in die fase is, is het voor hem moeilijk aan te sluiten op mijn opvoedstijl. Voor niemand is het goed dat hij zich ermee bemoeit. Inmiddels begint zijn oudste en vindt hij het ook heel lastig. Nu stelt hij vaak de vraag wat te moeten doen. We praten daar wel over, maar ik laat het wel bij hem. Ik vind dat bemoeien tov met elkaar bespreken waar je tegenaan loopt niet zo fijn. Ook onduidelijk voor iedereen en idd, waarom zoek je bevestiging bij je kinderen?
Een groot deel van de samengestelde gezinnen red het niet, dus kan echt wel nuttig zijn eens in te duiken.
woensdag 27 november 2024 om 08:18
Wanneer ik dit aangeef geeft hij aan dat het probleem bij mij ligt. Dat ik de enige ben die er last van heeft.MirHT schreef: ↑27-11-2024 07:54Ik vind sowieso de manier van communiceren niet oké. Ik zou daar een grens in aangeven: Ik luister naar je wanneer je rustig praat en anders niet. En op de langere termijn constructief leren communiceren, mogelijk mbv coaching of therapie. Bij jou zit er ook een stuk dat je duidelijker mag zijn/ je meer mag leren uitspreken nl.
Daarnaast zou het mss ook helpen om meer info in te winnen over stiefouderschap. De dynamiek van een samengesteld gezin is zoveel complexer.
Zelf woon ik niet samen, maar ik heb wat oudere pubers en mijn vriend jonge pubers. Omdat hij nog niet in die fase is, is het voor hem moeilijk aan te sluiten op mijn opvoedstijl. Voor niemand is het goed dat hij zich ermee bemoeit. Inmiddels begint zijn oudste en vindt hij het ook heel lastig. Nu stelt hij vaak de vraag wat te moeten doen. We praten daar wel over, maar ik laat het wel bij hem. Ik vind dat bemoeien tov met elkaar bespreken waar je tegenaan loopt niet zo fijn. Ook onduidelijk voor iedereen en idd, waarom zoek je bevestiging bij je kinderen?
Een groot deel van de samengestelde gezinnen red het niet, dus kan echt wel nuttig zijn eens in te duiken.
Ik wil dat heel graag erover praten met iemand.
Hij hoeft zich er ook niet mee te bemoeien maar soms wil ik dus ook even mijn hart luchten en hij gaat mij dan vertellen wat ik anders moet doen. Maar dat is mijn vraag niet.
woensdag 27 november 2024 om 09:00
Ik vraag me af wat je gezegd hebt. Er is een heel verhaal getypt over wat hij doet en dochter doet en waarin je je afvraagt wat je fout doet en of je gek bent.
Maar wat heb je nu werkelijk gezegd of gedaan toen je je dochters gedrag zat was?
Maar wat heb je nu werkelijk gezegd of gedaan toen je je dochters gedrag zat was?
a-ha wijzigde dit bericht op 27-11-2024 09:04
0.41% gewijzigd
woensdag 27 november 2024 om 09:03
Bloem1981 schreef: ↑26-11-2024 20:42
Van de week zei ik iets en hij vond dat duidelijk niet leuk, dat kan en misschien zei ik iets fout maar hij begon zijn stem te verheffen en op dat moment kwam mijn zoon beneden en hij gebaarde boos naar mij (mijn man) dat dit allemaal mijn schuld is nu.
Ik denk daar dan de hele dag over na.
Hier doe je dat weer. Ik heb de hele post ingekort, hij was vrij lang, maar wat jij nu juist zei en de manier waarop, dat is niet duidelijk.
Met dat in mijn achterhoofd, vind ik de titel van je topic een beetje passief agressief.
Excuses als ik ernaast zit.
woensdag 27 november 2024 om 09:23
Hij is geen vuilnisemmer voor jou emoties. Hij wil er over praten als er dan ook wat wordt opgelost.Bloem1981 schreef: ↑27-11-2024 08:18Wanneer ik dit aangeef geeft hij aan dat het probleem bij mij ligt. Dat ik de enige ben die er last van heeft.
Ik wil dat heel graag erover praten met iemand.
Hij hoeft zich er ook niet mee te bemoeien maar soms wil ik dus ook even mijn hart luchten en hij gaat mij dan vertellen wat ik anders moet doen. Maar dat is mijn vraag niet.
Zijn manier van doen lijkt mij vervelend, maar ik zie ook wel dat jij dingen van hem wil die hij niet heeft. Je zult dat dus ergens anders moeten halen.
Als ik lees hoe erg je overal mee zit zou ik naar de huisarts gaan voor wat gesprekjes met de POH of een sociaal team medewerker oid, het lijkt me dodelijk vermoeiend.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 27 november 2024 om 10:14
Hij maakt je monddood, zelfs in de opvoeding naar je kinderen toe. Hoe kom je er toch bij dat dit een goede relatie is?
En belangrijker, wat ga je er nou aan doen? Je kunt wel topics blijven openen maar als jij zelf niet linksom of rechtsom wil dan kunnen wij tips blijven geven tot we een ons wegen toch?
En belangrijker, wat ga je er nou aan doen? Je kunt wel topics blijven openen maar als jij zelf niet linksom of rechtsom wil dan kunnen wij tips blijven geven tot we een ons wegen toch?
.
woensdag 27 november 2024 om 10:15
Dit stukje haal ik er even uit. Want hier gebeuren twee dingen:Bloem1981 schreef: ↑27-11-2024 07:35Hij heeft vaker aangegeven dat ik dingen moet laten gaan van mijn kinderen. Hij vind dat ik overdrijf en ik vind dat niet als mijn kinderen te ver gaan. Hij heeft vaker gezegd dat hij dan niet achteraf wil horen van mij dat ik er mee zit. Hoe de kids dan doen bv. En nogmaals het is pubergedrag, dat weet ik. Het is geen drama maar ik vind dat wel soms lastig om dit dan “alleen” te dealen.
Hij vind dat ik het dan anders aan moet pakken. En dat is het verschil in opvoeding waar ik, voor mijn gevoel, steeds commentaar op krijg.
Ik heb dat niet op hem terwijl ik ook sommige dingen anders zou doen.
- hij heeft regelmatig kritiek op hoe jij je pubers benadert. Dat is niet leuk. Het zijn niet zijn kinderen, en het zijn ook geen kleuters meer, dus erg lastig voor pubers om opeens naar hem te moeten luisteren, terwijl hij een andere strategie hanteert dan hun moeder. Bovendien heeft hij niet echt het recht om te bepalen hoe jij handelt. Hij mag zelf bepalen wat hij wel of niet pikt van de pubers, dat wel. Maar jij mag jouw eigen opvoedstrategie bepalen. Daar heb je zijn toestemming niet voor nodig.
- Jij vindt het lastig om 'alleen' met je pubers te dealen, begrijp ik? Tja, misschien is het wel een wisselwerking tussen jullie. Gedraagt hij zich zo omdat jij veel advies vraagt. Ik weet niet of je dat doet, maar als dat zo is, is het minder gek dat hij zijn mening zo prominent kenbaar maakt. Bepaal je eigen strategie, die bij jou en je kinderen past, en hou daaraan vast. Hij hoeft het daar niet mee eens te zijn.
woensdag 27 november 2024 om 10:32
Ik pak dit stukje eruit. Het klinkt alsof jullie op dit vlak totaal niet matchen. Jij wilt kunnen ventileren over het gedrag van je pubers. En hij wil alleen naar jou luisteren als je ook iets doet met zijn advies. Anders moet je niet achteraf komen zeiken. Dat laatste klinkt mij totaal niet empatisch in de oren.Bloem1981 schreef: ↑27-11-2024 07:35Hij heeft vaker aangegeven dat ik dingen moet laten gaan van mijn kinderen. Hij vind dat ik overdrijf en ik vind dat niet als mijn kinderen te ver gaan. Hij heeft vaker gezegd dat hij dan niet achteraf wil horen van mij dat ik er mee zit. Hoe de kids dan doen bv. En nogmaals het is pubergedrag, dat weet ik. Het is geen drama maar ik vind dat wel soms lastig om dit dan “alleen” te dealen.
En ik praat er graag over. Niet graag in de zin van gezellig maar dat ik het kwijt kan.
woensdag 27 november 2024 om 11:31
Ik zou niet in zo’n relatie willen zitten. Maar ik heb ook het idee dat jij je afhankelijk opstelt en jezelf niet goed uitspreekt. Daar zou je dan ook zeker al zelf mee aan de slag gaan. Dat helpt je vast ook op andere onderdelen in het leven.Bloem1981 schreef: ↑27-11-2024 08:18Wanneer ik dit aangeef geeft hij aan dat het probleem bij mij ligt. Dat ik de enige ben die er last van heeft.
Ik wil dat heel graag erover praten met iemand.
Hij hoeft zich er ook niet mee te bemoeien maar soms wil ik dus ook even mijn hart luchten en hij gaat mij dan vertellen wat ik anders moet doen. Maar dat is mijn vraag niet.
Maar mocht jij leren te gaan staan voor jouw keuzes, grenzen aangeven en voorstellen om verandering in jullie communicatie door te voeren, blijft er voor hem de taak om daarmee om te kunnen en willen gaan. Als hij bij voorbaat al geen kant op wil, al is het alleen maar om jou te ondersteunen, zou ik echt alleen nog maar in mezelf investeren. Wil hij graag ook de relatie verbeteren dan zou ik in mezelf én de relatie investeren.
woensdag 27 november 2024 om 18:55
martje55 schreef: ↑27-11-2024 10:32Ik pak dit stukje eruit. Het klinkt alsof jullie op dit vlak totaal niet matchen. Jij wilt kunnen ventileren over het gedrag van je pubers. En hij wil alleen naar jou luisteren als je ook iets doet met zijn advies. Anders moet je niet achteraf komen zeiken. Dat laatste klinkt mij totaal niet empatisch in de oren.
Het probleem is dat TO alleen maar wil kunnen ventileren.
Ze opent topic na topic over dezelfde problemen, maar met adviezen gebeurt niets. Het is water naar de zee dragen.
woensdag 27 november 2024 om 19:32
Jullie probleem zit niet bij pubers of verschil in opvoeding, maar in jullie respect en communicatie als stel.
Wij waren er niet bij en kennen je puber niet dus kunnen nooit beoordelen of je overdreven hebt gereageerd. Maar stel dat dat zo was. Dan kan je man toch normaal praten ipv boos schreeuwen en verwijten maken? En dan jou ook verwijten dat je de sfeer hebt verpest…sorry hoor maar dat is hier met 2 pubers schering en inslag. Wij gaan gewoon weer vrolijk verder als de chagrijnige puber op z’n kamer zit, en als ie echt weer normaal kan doen mogen ze er weer lekker bij.
Dat zou ik een veel groter probleem vinden dan de vraag of hij gelijk heeft of niet. Ik krijg hetzelfde commentaar van mijn man, dat ik meer moet laten gaan. Maar hij is er niet bij als we alleen zijn en ik moet lijnen met de pubers echt strak houden, anders lopen ze over me heen. Hij heeft veel meer natuurlijk overwicht dan ik. Maar linksom of rechtsom, soms doen we ‘agree to disagree’. Want we snappen elkaar wel.
Wij waren er niet bij en kennen je puber niet dus kunnen nooit beoordelen of je overdreven hebt gereageerd. Maar stel dat dat zo was. Dan kan je man toch normaal praten ipv boos schreeuwen en verwijten maken? En dan jou ook verwijten dat je de sfeer hebt verpest…sorry hoor maar dat is hier met 2 pubers schering en inslag. Wij gaan gewoon weer vrolijk verder als de chagrijnige puber op z’n kamer zit, en als ie echt weer normaal kan doen mogen ze er weer lekker bij.
Dat zou ik een veel groter probleem vinden dan de vraag of hij gelijk heeft of niet. Ik krijg hetzelfde commentaar van mijn man, dat ik meer moet laten gaan. Maar hij is er niet bij als we alleen zijn en ik moet lijnen met de pubers echt strak houden, anders lopen ze over me heen. Hij heeft veel meer natuurlijk overwicht dan ik. Maar linksom of rechtsom, soms doen we ‘agree to disagree’. Want we snappen elkaar wel.
woensdag 27 november 2024 om 19:34
Wat een zwaar gedoe trouwens ook over gezelligheid en een dwarse puber. Deal allebei met die puber hoe je goeddunkt, laat maar gewoon naar boven lopen (of desnoods naar boven sturen als het dus wel vervelend is) en ga gewoon lekker verder met de kids die wel leuk mee willen doen. En dat hij haar dan zou hebben laten zitten en gedrag negeren: prima, wellicht een volgende keer weer die optie. Het klinkt ook een beetje als drama om niks en heel veel druk op geplande gezelligheid.
woensdag 27 november 2024 om 21:27
Een begrip als ‘de volle laag’ kan er in verschillende gezinnen heel anders uit zien. Ik lig zelf bijv niet wakker van een ‘jezus, moet je nou echt altijd zo zeuren’, terwijl een ander dat een heel ernstig vergrijp vindt. Best mogelijk dat TO (te) heftig reageert op iets wat een ander zou laten gaan, maar schreeuwen tegen je partner is zeker ontoelaatbaar.
donderdag 28 november 2024 om 01:01
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
