Drugs in de familie

30-05-2022 10:36 70 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hai ik hou het even vaag vanwege mogelijke herkenbaarheid maar jongere sibling (we praten over een dertig plusser) is wederom door moeder betrapt op drugsverslaving.

Een jaar of 10 geleden speelde dit ook al. Toen zijn we o.a. met het gezin naar de systeem therapeut geweest en daarna leek het allemaal ok.

Lang verhaal kort sibling is betrapt door mijn moeder en het hele gezeik begint dus weer opnieuw. Het is na veel ontkennen toegegeven.

Ikzelf heb een paar keer eerder vermoedens gehad en deze geuit en er is zoals verslaafden doen keihard gelogen. Dus ik ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee en heb weinig zin in krokodillentranen. Bovendien zie ik het niet veranderen zolang mijn moeder een enabler blijft. Die verschaft onderdak en kookt en doet de was.

Binnenkort belt sibling me aldus ma. Geen idee hoe ik moet reageren aangezien ik de eventueel op handen zijnde excuses nogal gemaakt vind aangezien het alleen maar is omdat er een heterdaadje achter zit.

Iemand hier ervaring mee?
Alle reacties Link kopieren Quote
WandaVision schreef:
30-05-2022 11:31
Ja betrapt want ze ruimt kamer op.

Te debiel voor woorden. Om moeders gedrag ben ik op mijn 18e meteen op kamers gegaan want ik werd gek van het controlerende gedrag. Ik ben zelf bijna 40 en bij mij probeert ze dat ook steeds en inderdaad ze probeert de redder te zijn. En ik vind dat nogal contraproductief zeg maar. Dus vandaar dat ik ook zoiets heb van hen moet zelf hulp zoeken en tot die tijd kan en wil ik niks. Want het doet meer kwaad dan goed.
Twijfel dan ook niet aan wat je doet en denkt. Zij willen het niet horen. Jammer dat je dan steeds moet zeggen, maar het is dus blijkbaar niet anders dan dat. Jouw taak is blijven herhalen dat ze elkaar in stand houden en dat is jouw manier om te steunen en te helpen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
'vorige keer toen ik je wilde helpen werd ik voor alles uitgemaakt en gooide je de deur dicht. Dat doe ik nu bij jou".

Tuut tuut tuut tuut.
Alle reacties Link kopieren Quote
MissMaran schreef:
30-05-2022 11:35
Waarom wil je zo graag steunen, ik denk dat je jezelf toch graag wil mengen en jezelf een te grote rol toebedeeld.
Zeg tegen je moeder dat ze hen alleen maar meer de afgrond in helpt en tegen hen dat je je handen ervan af trekt en dat als er een afkickkliniek is geregeld dat je dan open staat om steun te geven evt.
Dan lees je heel wat anders dan wat ik schrijf.

Ik wil dat namelijk helemaal niet omdat ik denk dat het niet helpt. Maar dat betekent dat wanneer hen belt ik die boodschap dus moet gaan brengen tegen de enige sibling die ik heb. Mag ik daar op zijn minst nogal van onder de indruk zijn emotioneel gezien? Of hoort dat me helemaal niks te doen.
Doreia* schreef:
30-05-2022 10:53
Waarom moet er nu gebeld worden? En waarom door hem naar jou? En door wie is die opdracht gegeven?

Je kunt gewoon melden: ik wist het al langer. Het is jouw keus en jouw leven. Zolang je geen hulp zoekt in een afkickkliniek, kan je niet in mijn leven zijn.

Hetzelfde richting je moeder: mam, je helpt hem. Je geeft hem geen geld voor drugs, maar helpt hem in het onderhoud, zodat hij geld overhoud voor zijn drugs. Zolang je dat doet, moet je niet bij mij komen met dit probleem. Stuur hem naar de afkickkliniek. Zolang jij dat niet wilt, kan ik jou niet komen redden.
Eens
Dat verslaving het predicaat ‘ziekte’ heeft gekregen is handig als je wilt gaan behandelen. Naar familieleden en andere naasten stellen dat verslaving een ziekte is op een berispend toontje, zo van : je moet vooral wel heel veel begrip hebben voor die arme stakker die er ook allemaal niets aan kan doen, daar heb ik nogal moeite mee. Voordat je een verslaafde bent zijn er namelijk diverse momenten geweest waarop je je verstand had kunnen gebruiken. Niemand is in deze tijd onwetend op het gebied van drugs en de gevolgen van gebruiken. Iedereen die gebruikt heeft ooit de beslissing genomen om dat te gaan doen, ongeacht de risico’s en het te blijven doen. Ook de tweede, derde en vierde keer zijn een keuze, net zo lang tot het moment is aangebroken dat je niet meer terug kan en de verslaafde is geboren. Naar mijn mening zijn de enige echte slachtoffers de naasten van een verslaafde. Hun leven wordt kapot gemaakt terwijl ze er niet voor gekozen hebben en ze kunnen er ook niets aan veranderen. Ze worden emotioneel levenslang gevangen gehouden door de verslaafde. Hun enige ‘misdaad’ is dat ze van hun verslaafde familielid of vriend(in) houden. Afstand nemen is de enige oplossing, maar wat een verschrikkelijk moeilijke keuze is dat.

Heel veel sterkte TO :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Elleke schreef:
30-05-2022 11:59
Dat verslaving het predicaat ‘ziekte’ heeft gekregen is handig als je wilt gaan behandelen. Naar familieleden en andere naasten stellen dat verslaving een ziekte is op een berispend toontje, zo van : je moet vooral wel heel veel begrip hebben voor die arme stakker die er ook allemaal niets aan kan doen, daar heb ik nogal moeite mee. Voordat je een verslaafde bent zijn er namelijk diverse momenten geweest waarop je je verstand had kunnen gebruiken. Niemand is in deze tijd onwetend op het gebied van drugs en de gevolgen van gebruiken. Iedereen die gebruikt heeft ooit de beslissing genomen om dat te gaan doen, ongeacht de risico’s en het te blijven doen. Ook de tweede, derde en vierde keer zijn een keuze, net zo lang tot het moment is aangebroken dat je niet meer terug kan en de verslaafde is geboren. Naar mijn mening zijn de enige echte slachtoffers de naasten van een verslaafde. Hun leven wordt kapot gemaakt terwijl ze er niet voor gekozen hebben en ze kunnen er ook niets aan veranderen. Ze worden emotioneel levenslang gevangen gehouden door de verslaafde. Hun enige ‘misdaad’ is dat ze van hun verslaafde familielid of vriend(in) houden. Afstand nemen is de enige oplossing, maar wat een verschrikkelijk moeilijke keuze is dat.

Heel veel sterkte TO :hug:
Je hebt er duidelijk geen verstand van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Elleke schreef:
30-05-2022 11:59
Dat verslaving het predicaat ‘ziekte’ heeft gekregen is handig als je wilt gaan behandelen. Naar familieleden en andere naasten stellen dat verslaving een ziekte is op een berispend toontje, zo van : je moet vooral wel heel veel begrip hebben voor die arme stakker die er ook allemaal niets aan kan doen, daar heb ik nogal moeite mee.


Jij benoemt precies wat me een beetje stoort aan dat 'verslaving is een ziekte'-dogma, maar wat ik nooit zo goed verder heb uitgedacht wat dat dan is. Maar dat dus. Dat je in de behandeling verslaving als ziekte moet beschouwen, dat geloof ik zonder meer. Maar niet als dat verhaal met zich meebrengt dat iedereen in de omgeving vooral begrip moet hebben en zich eromheen moet plooien en niks mag vinden van de beslissingen die tot die verslaving hebben geleid.

TO veel sterkte. Ik vind het gerechtvaardigd als je zegt 'mijn zaak niet meer, ik trek mijn handen hiervan af en zoek het maar uit, ik ga mijn eigen leven leiden'. Maar ik snap ook dat dat niet zo simpel is.
Redballoon schreef:
30-05-2022 12:42
Je hebt er duidelijk geen verstand van.
Ik kan je helaas verzekeren dat ik er meer verstand van heb en ervaring mee heb dan me lief is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Elleke schreef:
30-05-2022 11:59
Dat verslaving het predicaat ‘ziekte’ heeft gekregen is handig als je wilt gaan behandelen. Naar familieleden en andere naasten stellen dat verslaving een ziekte is op een berispend toontje, zo van : je moet vooral wel heel veel begrip hebben voor die arme stakker die er ook allemaal niets aan kan doen, daar heb ik nogal moeite mee. Voordat je een verslaafde bent zijn er namelijk diverse momenten geweest waarop je je verstand had kunnen gebruiken. Niemand is in deze tijd onwetend op het gebied van drugs en de gevolgen van gebruiken. Iedereen die gebruikt heeft ooit de beslissing genomen om dat te gaan doen, ongeacht de risico’s en het te blijven doen. Ook de tweede, derde en vierde keer zijn een keuze, net zo lang tot het moment is aangebroken dat je niet meer terug kan en de verslaafde is geboren. Naar mijn mening zijn de enige echte slachtoffers de naasten van een verslaafde. Hun leven wordt kapot gemaakt terwijl ze er niet voor gekozen hebben en ze kunnen er ook niets aan veranderen. Ze worden emotioneel levenslang gevangen gehouden door de verslaafde. Hun enige ‘misdaad’ is dat ze van hun verslaafde familielid of vriend(in) houden. Afstand nemen is de enige oplossing, maar wat een verschrikkelijk moeilijke keuze is dat.

Heel veel sterkte TO :hug:
Je beschrijft precies waarom ik er dus niks meer mee wil. Ja wel met hen. Maar niet met het verslaafde deel. En het hand boven het hoofd houden zoals mijn moeder deed en doet daar pas ik voor. Ik ga geen gezellige uitjes met hen en kind doen en ondertussen wetende dat alles wat de afgelopen pak m beet 4 jaar wat we hebben besproken een leugen is. Ik heb echt zoiets You are sorry you got caught. (Sorry teveel Dr Phil gekeken)

Bovendien begreep ik van mijn moeder dat een van de redenen van het gebruik ligt in de tijd dat we allebei nog thuis woonden. Ik ga er niet te diep op in maar ik ben destijds misbruikt / verkracht. En ergens denk ik dan what the fuck dus jij zit mede aan de drugs door iets wat mij is overkomen en waaraan ik alles behalve aan onderdoor ben gegaan. Hen grijpt ook andere dingen aan die buiten henzelf liggen wat de oorzaak is weet ik nog uit de therapie. Leuk maar zo werkt het niet. Het is niet alsof andere mensen die coke in je neus scheppen.

Ik bagatelliseer niks maar heb meerdere keren gewezen op hulpverlening of samen praten maar ben aangekeken alsof ik gekke Henkie was en die beledigde kop dat ik mijn zorgen uitte hoef ik voorlopig niet te zien.

De consequentie van mijn houding gaat wel 99 procent zeker zorgen dat ik een beetje de Roxanne Hazes word van onze familie. Want mijn moeder blijft pal achter deze poppenkast staan dat merkte ik al de keren dat ik kritisch was over haar zorg gedrag en hoe ze hen verdedigt.
Alle reacties Link kopieren Quote
geen tips maar wil je wel heel veel kracht en wijsheid wensen. Dit lijkt me een kl*te situatie voor je om in te zitten. Hoe je er ook mee om kiest te gaan, verdrietig en moeilijk is het sowieso. Sterkte TO :rose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat wil je moeder eigenlijk van jou? Jou wordt het kwalijk genomen omdat je je broerzus in de steek laat ... wat wordt er dan van jou verwacht?

Wat betreft het telefoontje...
Je kunt prima zeggen dat je geen interesse heb in excuses. Die zijn onecht, je bent verslaafd en je belt alleen omdat het moet. Dat is afhouden, het niet aannemen van de excuses.
Of je doorpakt en aanvalt met beschuldigingen is aan jou... weet wel dat het van de verwacht wordt en dat de ander daar op rekent voor zijn/haar slachtofferschap.

Je moeder kun je een kaartje sturen met de Drama Triangle, daar kun je misschien jullie namen ook wel onder schrijven. (je neemt dan zelf ook meteen een rol, dat is kwetsbaar opstellen).
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou ervoor tekenen om de Roxanne Hazes te zijn in dit verhaal. Toch? Rox heeft haar leven prima op orde. Een mooi eigen gezin, geen problemen, maakt haar dromen waar.
Is wars van alle drama die zelf opgeklopt zijn en makkelijk voorkomen hadden kunnen worden, als de impuls eens de kop ingedrukt werd.

Als je nu zou toegeven, dan ben je dus eigenlijk de monique uit de familie. Wat je ook doet, je blijft gewoon toegang verschaffen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
30-05-2022 13:22
Ik zou ervoor tekenen om de Roxanne Hazes te zijn in dit verhaal. Toch? Rox heeft haar leven prima op orde. Een mooi eigen gezin, geen problemen, maakt haar dromen waar.
Is wars van alle drama die zelf opgeklopt zijn en makkelijk voorkomen hadden kunnen worden, als de impuls eens de kop ingedrukt werd.

Als je nu zou toegeven, dan ben je dus eigenlijk de monique uit de familie. Wat je ook doet, je blijft gewoon toegang verschaffen.
Precies dit. Dus ik ga je woorden goed in me opslaan. Want ik heb gewoon geen zin in die drama en schuldgevoel om dingen waar ik niks aan kan doen en op de bloedband na ook eigenlijk niks mee te maken heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Onkruit schreef:
30-05-2022 11:06
Ik snap niet zo goed waarom sibling je gaat bellen om sorry te zeggen. Jij hebt toch geen last van die verslaving? Dat hij zijn leven naar de klote wil helpen, dat moet hij toch zelf weten? Dat je moeder daar in faciliteert moet ze ook zelf weten.
Het feit dat 1 familielid zich de vernieling in werkt houdt niet in dat de rest daarin mee moet. Dit is niet iets wat jullie weer met z’n allen aan hoeven gaan. Die tijd is geweest.
Geheel heel mee eens.

To het is geen familieprobleem.
Nooit geweest ook. Jullie hebben er toch niet voor gezorgt dat het familielid aan de drugs ging. ?

Waarom moet jij dan weer hierin meegaan. Van je moeder ?
Het kan toch niet zo zijn dat je je moet opofferen voor je broer of zus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Elleke schreef:
30-05-2022 11:59
Dat verslaving het predicaat ‘ziekte’ heeft gekregen is handig als je wilt gaan behandelen. Naar familieleden en andere naasten stellen dat verslaving een ziekte is op een berispend toontje, zo van : je moet vooral wel heel veel begrip hebben voor die arme stakker die er ook allemaal niets aan kan doen, daar heb ik nogal moeite mee. Voordat je een verslaafde bent zijn er namelijk diverse momenten geweest waarop je je verstand had kunnen gebruiken. Niemand is in deze tijd onwetend op het gebied van drugs en de gevolgen van gebruiken. Iedereen die gebruikt heeft ooit de beslissing genomen om dat te gaan doen, ongeacht de risico’s en het te blijven doen. Ook de tweede, derde en vierde keer zijn een keuze, net zo lang tot het moment is aangebroken dat je niet meer terug kan en de verslaafde is geboren. Naar mijn mening zijn de enige echte slachtoffers de naasten van een verslaafde. Hun leven wordt kapot gemaakt terwijl ze er niet voor gekozen hebben en ze kunnen er ook niets aan veranderen. Ze worden emotioneel levenslang gevangen gehouden door de verslaafde. Hun enige ‘misdaad’ is dat ze van hun verslaafde familielid of vriend(in) houden. Afstand nemen is de enige oplossing, maar wat een verschrikkelijk moeilijke keuze is dat.

Heel veel sterkte TO :hug:
Zeer wijze post.
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
30-05-2022 10:55
Verslaving is een ziekte hè. Mensen kiezen er niet vrijwillig voor om hun leven te vergallen. Je kunt voor jezelf wel grenzen stellen, maar ik zou niet teveel hechten aan dat liegen. Dat is niet tegen jou gericht maar om de verslaving in stand te (kunnen) houden.
Een lichamelijke en psychisches ziektes kun je geen invloed op hebben. Helaas.
Maar een verslaving begin jezelf.

Dat komt niet in eens uit de lucht vallen.
Daar heb je zelf invloed op gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Redballoon schreef:
30-05-2022 12:42
Je hebt er duidelijk geen verstand van.
Jij hebt er duidelijk weinig ervaring mee of in elk geval niet als betrokken geliefde. Ik vind de tekst juist heel mooi en goed doordacht. Natuurlijk is er een erfelijke dna component maar nog steeds maken sommige de keuze voor drugs en anderen niet.

Ook ik denk dat Roxanne Hazes een topwijf en een rolmodel is. Je kunt je sibling niet veranderen en ook je moeder niet. Je kunt alleen maar je eigen grens trekken en die ligt hier. Geen verslaafde bij je kind of bij jou. De enige support die je sibling wil geven is een ritje naar de afkickkliniek. En ook voor je moeder; contact is fijn, maar onderwerp sibling is even niet aan de orde tot hen zich laat behandelen. De gijzeling van het gezin door siblings verslaving eindigt bij jou, want jij staat het niet meer toe.

Daar mag je overigens best verdrietig of zelfs rouwig om zijn. Want je neemt toch meer afstand van je directe familie. Hopelijk heb je lieve mensen om je heen die er wel voor je zijn.
Sterkte TO .
Het is heel lastig .
Zorg en kies voor jezelf .
Dat mag en moet .
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik zo'n moeder had dan zou ik juist moeite hebben om het niet te doen.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2022 schreef:
30-05-2022 11:01
Dat liegen kan je niets mee inderdaad, dat is de verslaving.

Maar je kan en mag gewoon er geen zin meer in hebben en je grens trekken.

En dat is dan niet omdat je het niet 'aankan' of zoiets achterlijks maar omdat je gewoon ook recht heb op een beetje leuk leven soms.

Als jij dus geen leuk leven kan hebben zonder ook je broer/zus te steunen, kan je dat dus niet aan. Kun je achterlijk vinden. Maar toch is het wel een kwestie van aankunnen. Want als jij het wel gewoon leuk en gezellig vindt om er te zijn voor diegene, is het nogal aso om dat dan niet te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er zijn er ontzettend veel (het over- overgrote deel) die gebruiken en ook wel verslaafd zijn maar die toch goed blijven functioneren zonder overlast te geven. Die hebben dus een huis, een baan en een gezin. Maar vinden het heel belangrijk om te blijven gebruiken.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
30-05-2022 14:41
Er zijn er ontzettend veel (het over- overgrote deel) die gebruiken en ook wel verslaafd zijn maar die toch goed blijven functioneren zonder overlast te geven. Die hebben dus een huis, een baan en een gezin. Maar vinden het heel belangrijk om te blijven gebruiken.
Dat is hier niet aan de orde. Baan hangt aan een draadje. Gezin is er ook niet. Is aantal jaar geleden na relatiebreuk weer bij moeder gaan wonen en heb me sindsdien hardop verbaasd wanneer hen doodleuk vroeg "ma heb jij mijn werkkleding al gestreken" en dat soort ongein. Maar als ik daar dan wat van zei moest ik me er niet mee bemoeien. Maar nu mag ik het hele drama dus aanhoren. Haar slapeloze nachten ...alles. en ik ben dus gezien het gedrag de afgelopen tijd niet verbaast dat het weer foute boel is. Dat voelde ik al aan gezien het gedrag maar toen was het allemaal niet waar wat ik zei. Nou dan denk ik niet dat er wat gaat veranderen en derhalve wil ik dus ook geen actieve bijdrage leveren. Die actieve bijdrage is er andersom vanuit hen ook niet. Feesten en drinken is al jaren belangrijker. Daar komt nu dus ook die drugs bij. Ik voorzie een gebed zonder einde zolang het in stand word gehouden. En dat heeft niks met een gebrek aan liefde te maken aan mijn kant. Integendeel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Taskmaster schreef:
30-05-2022 14:39
Als jij dus geen leuk leven kan hebben zonder ook je broer/zus te steunen, kan je dat dus niet aan. Kun je achterlijk vinden. Maar toch is het wel een kwestie van aankunnen. Want als jij het wel gewoon leuk en gezellig vindt om er te zijn voor diegene, is het nogal aso om dat dan niet te doen.
Ik denk dat er een verschil is tussen aso en gezond egoïsme. Daarnaast is contact met een verslaafde zelden gezellig en leuk. En als het wel even gezellig en leuk lijkt is het niet zelden theater.
Ik kan me heel goed vinden in de post van Elleke. Verslaving een ziekte? Het zal... maar wel een ziekte die vooral slachtoffers maakt onder degenen die van de zieke persoon houden.

WandaVision, ik snap heel goed dat je het contact afhoudt. Groot gelijk. Je helpt niemand door wel contact te houden. Ik zou wel de deur naar je moeder open houden. Ouders accepteren veel van hun kind, te veel waarschijnlijk. Omdat loslaten tegennatuurlijk voelt.

In mijn familie helaas ook verslavingsdrama; mijn broer is alcoholist (en daarnaast nuttigt ie ook nog wat andere middeltjes). Mijn moeder en ik hebben nu bijna een jaar geen contact meer met hem. Ik vind het wel lekker rustig. Mijn moeder heeft er heel veel moeite mee en ik weet dat als hij bij haar op de stoep staat, ze de deur toch weer open zet. Gek genoeg heeft hij zelf het contact met haar verbroken, omdat zij van alles fout gedaan zou hebben. En dat maakt me kwaad.
doornroosje75 wijzigde dit bericht op 30-05-2022 17:41
0.20% gewijzigd
Ik geloof niet meer in sprookjes.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Doornroosje - het doet me aan dit liedje denken: https://www.nomorelyrics.net/nl/Paul_va ... ksten.html

https://www.youtube.com/watch?v=Ekf0Jq85Ueo

Echt hartverscheurend en invoelbaar voor degenen die zelf kinderen hebben.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Precies dat liedje liet mijn moeder me afgelopen moederdag horen... :'(
Ik geloof niet meer in sprookjes.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven