Even doorheen

Hoi allemaal,

Sorry alvast voor het lange verhaal. Ik zit er even doorheen, ik moet het van me afschrijven. Bijna twee jaar geleden ging het uit met mijn ex, op een niet fijne manier. Achteraf achter leugens komen, een ander etc. Ik heb hier flink van moeten herstellen, andere trauma's die naar boven kwamen. Ik ben ook in therapie gegaan, maar na verloop van tijd hiermee gestopt en nu op de wachtlijst voor EMDR.

Na een half jaar was ik klaar om te daten. Vooral losse dates gehad, wat hook ups, kwam in ieder geval niet echt verder na twee dates. Maar kreeg er weer plezier in. In de zomer heb ik een andere man leren kennen, ik heb zo'n klik nooit met iemand gehad, ook niet met mijn ex. Alles leek te kloppen, van beide kanten. Enige wat ik lastig vond is dat hij vrouwelijke vrienden had en het niet altijd duidelijk was of het alleen vrienden was, hij zei van wel en daar vertrouwde ik op. Een paar keer kwam het onderwerp exclusief daten ter sprake, aan het begin was het vooral nog laten we rustig aan doen, eerder ging ik ook te snel (vanuit hem) etc. Maar uit de gesprekken liet ik merken dat ik het niet fijn vindt als we nu met anderen zouden daten, hij leek er mee in te stemmen. Maar heb nooit de woorden ''ik ben exclusief met jou'' aan het daten gehoor. Daar ging ik maar vanuit met de tijd die we doorbrachten, drie maanden. De laatste paar weken (nu een maand geleden) deed hij afstandelijk. Hij kaartte op een gegeven moment aan dat hij last van bindingsangst begon te krijgen, dit vaker heeft en hulp gaat zoeken. Dit vond ik alleen maar goed. Maar ik merkte dat ik weggecijferd werd. Uiteindelijk toch gezegd dat hij het moeilijk vond om met mij verder te gaan en tegelijkertijd aan zichzelf te werken en ik gaf ook aan dat ik het op deze manier niet wil.

Mijn onderbuik gevoel ging echter niet weg, ik dacht nog steeds dat er een ander was. Deels dacht ik dat dit kwam door mijn ex. Wilde niet hetgeen wat ik eerder had meegemaakt op hem projecteren en daarmee alle mannen die ik ontmoet bij voorbaat al geen eerlijke kans geven. Ik merkte namelijk ook dat het niet lukken van deze drie maanden heel veel met mij deed, ik mezelf liet wegcijferen en dus echt nog wel flink wat therapie nodig heb. Vandaag kwam ik erachter via social media dat er waarschijnlijk toch een ander is/was. We hadden geen relatie, dus hij had het kunnen zeggen dat er een ander was. We hebben het er vaker over gehad. Doordat ik er nu weer zo achter kom voel ik me slecht. Weer alsof ik een keus ben geweest en wanneer de knoop doorgehakt moet worden de keus niet op mij valt. Hij zei nog dat hij een toekomst met mij ziet, maar het niet lukt op het moment vanwege de bindingsangst. Maar dan vraag ik me af, hoezo dan wel met haar, zo op korte termijn? Hoezo kon hij niet voor mij gaan..

Ik weet dat het niet aan mij ligt, bij iedereen past een ander. Maar, hoe het gegaan is, weer naar mijn gevoel niet eerlijk doet mij pijn. Het blijft een zelfbeeld probleem, daar moet ik aan werken. Misschien dat ik ergens ook de foute mannen aantrek, al leek hij niet fout. We hadden hele open gesprekken, wat ik zo fijn vond. Maar dit lijkt achteraf toch niet zo. Ik voel me al een hele tijd zo somber weer en vind het erg dat ik tot eind januari weer moet wachten op therapie.

Ik weet niet precies wat mijn vraag is.. Misschien of jullie tips hebben hoe ik de komende periode doorkom? Ik merk nu alweer dat slaap eronder lijdt, wat ook weer doortrekt naar werk. En daar moet ik nu even goed focussen.

Helemaal mee eens dat exclusiviteit niet uitgesproken hoeft te worden. Ik ben zelf eind twintig en vind dat dit op een gegeven moment wanneer je intensief in elkaar investeert het gewoon al exclusief is. Helaas in deze tijden met social media, datingapps zijn de andere keuzes makkelijk toegankelijk.
Daardoor voel je, of in ieder geval ik, me nog makkelijker een keuze. Maar hopelijk is dat met de juiste persoon niet zo, helaas voelt het nu alsof die er even niet is.
Tuurlijk is een relatie niet noodzakelijk, maar ik wil het wel. En dan niet omdat ik niet alleen wil zijn, maar omdat een (goeie) relatie ook fijn is. Ook die kanten heb ik meegemaakt. Maar om zo'n goeie relatie te kunnen hebben, moet ik inderdaad nog meer van mijzelf houden en dat wanneer iemand voor een ander kiest ik het mijzelf niet zo erg moet aantrekken.

Elegantic schreef: ↑

16-11-2022 14:12

Hoi Muis, allereerst dikke knuffel!
Ik herken mezelf enorm in je verhaal. Ik heb laatst gelezen dat na 3 maanden 'talking phase' er een soort 'knoop' wordt doorgehakt door de ander, doorgaan en ervoor gaan, of langzaam afstand nemen.
Ik zit zelf ook aan de afwachtende kant, ik merk een steeds grotere afstandelijkheid, maar toch word ik gerust gesteld door lieve woorden en dat het niet zo is. toch is het onderbuik gevoel toch vaak waar, maar hier moet ik nog achter komen.

Ik snap je ook helemaal in dat je je alleen voelt, en hij gewoon door lijkt te gaan. Ik heb eigenlijk niet echt tips, aangezien ik er ook in zit.

Ik lees mee!

<3 Ja drie maanden is een soort beslissingsmoment geworden las ik ook al. Dit past er toevallig in. Bij jou ook drie maanden? Hoop dat het bij jou een betere afloop heeft! Het voelde voor mij in ieder geval goed om zelf de knoop door te hakken door niet afwachtend te zijn maar meer in controle. Het ging ook echt wel even goed erna, omdat ik toen dacht ik verdien beter en niet iemand die zo twijfelachtig is. Wie weet waren we nog bij elkaar als ik de bal bij hem liet, maar denk dat we op lange termijn het niet zouden redden met zijn ''bindingsangst toestand''
Ik voelde me pas echt slecht toen ik achter ''de ander'' kwam. Maar als die er niet was, dan was het gevoelsmatig toch wat beter (al is het alsnog rot).