Fijne relatie, spanning bij een andere jongen

Hi allemaal,

Ik heb al 4,5 jaar een fijne relatie met mijn vriend R. We hebben elkaar ontmoet op school, op dat moment had ik een relatie van 4 jaar met een andere jongen (welke heel slecht voor me was, slaan etc). R en ik zijn toen bevriend geraakt met elkaar en hij heeft me heel erg erdoorheen gesleept, van het een kwam het ander en we werden verliefd. Ik vond de kracht om weg te gaan bij die verkeerde ex en binnen een maand konden R en ik er eigenlijk niet meer omheen dat we toch echt wel officieel samen wilden zijn.

We zijn vrij snel samen gaan wonen, na een jaar. En na eerst een jaar samen in een klein huisje te wonen, hebben we nu sinds 2 jaar ons eigen huis samen, en een lieve hond. We zijn beiden 27 en zijn sinds dit jaar ook proberen voor kindjes te krijgen.

Sinds vorig jaar ben ik naar heel wat jaren weer terug gegaan op hockey. Vond het vroeger toen ik klein was geweldig om te doen en het is altijd blijven kriebelen. Wat er bij de volwassen teams bij hockey natuurlijk is, is dat er ontzettend veel feestjes enzo zijn. Ik ben nooit echt een feestbeest geweest in al die jaren, ook i.v.m. altijd in een relatie hebben gezeten. Maar nu ik hier zo in beland ben vind ik het ook ineens heerlijk en geweldig.

Zo heb ik twee weken terug een kampioenschapsfeest gevierd op de club samen met een ander jong heren team wat kampioen was geworden. Ik raakte aan de praat met een jongen en eigenlijk zijn we de hele dag niet van elkaars zijde geweken. We konden ontzettend lachen en gek doen, samen op de foto en op gegeven moment zat hij zelfs met zijn arm om mij heen en lag ik met mijn hoofd op zijn schouder terwijl we over van alles en nog wat aan het praten waren.

Hierna is er geen contact geweest, tot gisteren er weer een feestje is geweest en we elkaar weer tegen het lijf liepen. We hadden natuurlijk allebei al weer wat gedronken en op gegeven moment merkte ik dat we elkaar echt ontzettend aan het opzoeken waren en er een enorme spanning in de lucht hing. Ik ben op gegeven moment even apart gaan zitten waarnaar hij uiteindelijk bij me kwam zitten en vroeg of het goed ging. Ik vertelde hem eerlijk dat ik een goede relatie heb en ik echt niet "vreemd wil gaan" om het maar hard te noemen, maar dat ik het erg moeilijk had bij hem. Hij vertelde dat hij allang wist dat ik een vriend had omdat hij dat had opgezocht maar dat hij ook een seksuele spanning voelde. Hij zat weer met zijn arm om me heen en dat vond ik eerlijk gezegd vertrouwd en fijn. Ik zei hem dat hij niet meer naar me toe moest komen omdat het voor hem ook niet leuk is dat hij toch geen kans bij me maakt maar hij wou graag bij me blijven en zei: ik geloof helemaal dat je niks gaat doen met mij, maar je lichaamstaal zegt wat anders. En dat kloptte, want er hing zo'n seksuele spanning en ik wilde het liefste gewoon met hem achter een muurtje wilde dingen doen.

Ik heb tegen hem gezegd dat ik de dansvloer op moest gaan naar mijn teamgenoten omdat het anders helemaal fout zou gaan. En zo hebben we een half uur elkaar vermeden. Maar je raadt het al, we zochten elkaar weer op. Vanaf de andere kant van de dansvloer keken we elkaar steeds recht in de ogen, en ook zijn ogen zeiden het: ik wil meer.

We zijn op gegeven moment weer ergens gaan zitten en ik heb hem op gegeven moment duidelijk gemaakt en eerlijk gezegd dat mijn lichaam iets wilde wat mijn hart niet aankon. Hij begreep het en had hetzelfde gevoel. Ik heb mijn vriend geappt dat hij me mocht komen ophalen, ik heb die jongen een kus op zijn wang gegeven en ben gegaan. Maar aan alles in zijn lichaam en ogen, en in de mijne, kon je zien dat we dit zo jammer vonden.

Nu lag ik gister avond in bed naast mijn vriend, en ik was helemaal van slag, en heb niet kunnen slapen. Ik heb dit nog nooit gehad. Die jongen is notabene 23 en ik 27. Ik heb het goed voor elkaar, we zijn zelfs bezig met kinderen, hoe kan ik dit nou voelen.

Als ik op zo'n feestje op de hockeyclub ben voel ik me alsof ik dit al die jaren gemist heb en nu ineens wil inhalen. Ik wou op dat moment dat ik zelf 23 was, zonder relatie en gewoon eens één keer zo'n "make-out achter het muurtje" moment meemaken.

Mijn vriend is echt een ontzettende gevoelige jongen, en ik denk dat als ik dit beken hij het niet kan accepteren. Ik ben bang dat als ik dit vertel onze relatie niet meer hetzelfde is. En dat wil ik ergens niet.. Maar moet ik dit wel vertellen?

Ik merk nu de dag later dat ik constant aan die jongen denk, en zijn verlangende ogen voor me zie, en mijn lichaam denkt alleen maar "had ik maar....". Maar ik zou het nooit hebben gekund of kunnen, vreemdgaan.

Ik wou eigenlijk gewoon even mijn verhaal kwijt omdat ik niet weer aan wie ik dat zou moeten doen nu. Maar misschien herkent iemand zich in zo'n situatie?

Liefs, Lentesjong