Gedrag ex (en zijn partner) tegenover mijn kinderen.

Daar waar je verwacht dat Kerstmis een gezellige familie aangelegenheid is, belde mijn dochter (17) mij 1e kerstdag 's avonds huilend op: "Mama kom je me halen, ik loop buiten, ik trek het daar niet meer."
Al wekenlang hoor ik elk weekend als de kinderen thuis komen van een weekend bij papa, dat het weer "erg gezellig" was.
Irritaties, spanning, hoogoplopende discussies om onbenulligheden.
En ook in de voorgaande periode zijn er met enige regelmaat dingen voorgevallen waardoor de kinderen zich niet altijd welkom/ op hun gemak voelen daar.
Dochter is hsp en erg gevoelig voor een negatieve sfeer. Daarin kan ze simpelweg niet functioneren.
Stiefmoeder heeft in het verleden een hersenbloeding gehad en heeft daardoor behoefte aan een bepaalde rust/structuur. Is snel overprikkeld en kan moeilijk omgaan met onverwachte dingen, maar is zelf wel heel wispelturig in haar gedrag. Ze is onlangs gestopt met roken, wat volgens de kinderen haar lontje nog korter maakt. Ex is weinig emphatisch naar dochter toe, maar alles wat zijn partner doet of laat wordt goed gepraat "dat kan ze niet handelen door haar hersenbloeding".
Met dochter communiceert hij niet maar heeft wel (heel) snel zijn (voor-) oordeel klaar. Dochter is dus weg gelopen omdat de zóveelste discussie (voornamelijk tussen stiefmoeder, stiefbroer, stiefzus) die losbarstte die middag/avond haar teveel werd.
Vader verwijt haar nu dat ze dit alleen als excuus gebruikt om terug naar mij/ons te kunnen, zodat ze met haar vriendje kan afspreken.
Dat schreeuwde hij haar na aan de poort toen ze vertrok, gevolgd door "Flikker maar op, maar dan hoef je ook niet meer terug te komen".(Ondanks dat ze de gehele Kerst bij vader zou zijn, bood hij haar geen enkele gelegenheid om haar vriendje te zien met Kerst. Ze had het wel gevraagd, maar zijn antwoord was dat ze ondankbaar is. Daarmee doelt hij op het feit dat hij de helft van haar rijbewijs betaalt, wat naar mijn mening los van elkaar staat en geen antwoord op haar vraag is.)
Maar daar ging het haar dus helemaal niet om. Ze is sinds zondagavond bij ons en heeft niet eens gevraagd of ze naar haar vriend toe mocht, of hij naar ons.
Zoon (12) is wel bij vader gebleven, die geeft ook aan dat er continue spanning heerst, maar dat hij gewoon naar z'n kamer gaat "als het gezeik weer begint".
Alles behalve een fijne situatie.
Het probleem is dat ex en partner zich niet bewust zijn van hun eigen aandeel in de negatieve sfeer en het probleem of de oorzaak altijd bij een ander zoeken/leggen. 0,0 zelfreflectie (wat voor mij heel herkenbaar is van toen ik nog met hem samen was). Kort nadat dochter was vertrokken bij ex, stuurde hij mij een bericht:
Dat ze boos was vertrokken omdat ze haar zin niet kreeg en onderweg was naar mij toe. En dat voor haar alles alleen maar om het vriendje draait.
Ik heb alleen geantwoord dat ze inmiddels bij mij in de auto zat.
Weet ook niet goed wat ik hier verder mee moet. Een goed gesprek zou op z'n plaats zijn, maar heeft mijns inziens weinig nut als ex en partner zich niet bewust (willen) zijn van hun aandeel. En of ík dan degene ben die ze een spiegel voor moet houden? Heb ik in de laatste jaren tijdens het huwelijk vaak genoeg geprobeerd, werkte toen ook niet.
Maar voor de kinderen kan ik dit ook niet zo door laten gaan.

sprankelend schreef: ↑

27-12-2022 02:26

Heel lief zijn voor je dochter. Veel verder gaat jouw verantwoordelijkheid niet. Ik neem aan dat het gewoon kolder is dat jullie dochter bij jou altijd haar zin krijgt. Dus dan is het gewoon een projectie van zijn eigen onvermogen.

Ze krijgt bij mij/ons zeker niet altijd haar zin. Maar we kijken wel naar mogelijkheden, binnen bepaalde kaders. Zo komen we meestal tot een gulden middenweg. En soms is de mogelijkheid er niet en dan accepteert ze dat ook.

sprankelend schreef: ↑

27-12-2022 02:26

Heel lief zijn voor je dochter. Veel verder gaat jouw verantwoordelijkheid niet. Ik neem aan dat het gewoon kolder is dat jullie dochter bij jou altijd haar zin krijgt. Dus dan is het gewoon een projectie van zijn eigen onvermogen.

Ze krijgt bij mij/ons zeker niet altijd haar zin. Maar we kijken wel naar mogelijkheden, binnen bepaalde kaders. Zo komen we meestal tot een gulden middenweg. En soms is de mogelijkheid er niet en dan accepteert ze dat ook.

Dubbel geplaatst, dus verwijderd.