Relaties
alle pijlers
Gedrag ex (en zijn partner) tegenover mijn kinderen.
dinsdag 27 december 2022 om 02:22
Daar waar je verwacht dat Kerstmis een gezellige familie aangelegenheid is, belde mijn dochter (17) mij 1e kerstdag 's avonds huilend op: "Mama kom je me halen, ik loop buiten, ik trek het daar niet meer."
Al wekenlang hoor ik elk weekend als de kinderen thuis komen van een weekend bij papa, dat het weer "erg gezellig" was.
Irritaties, spanning, hoogoplopende discussies om onbenulligheden.
En ook in de voorgaande periode zijn er met enige regelmaat dingen voorgevallen waardoor de kinderen zich niet altijd welkom/ op hun gemak voelen daar.
Dochter is hsp en erg gevoelig voor een negatieve sfeer. Daarin kan ze simpelweg niet functioneren.
Stiefmoeder heeft in het verleden een hersenbloeding gehad en heeft daardoor behoefte aan een bepaalde rust/structuur. Is snel overprikkeld en kan moeilijk omgaan met onverwachte dingen, maar is zelf wel heel wispelturig in haar gedrag. Ze is onlangs gestopt met roken, wat volgens de kinderen haar lontje nog korter maakt. Ex is weinig emphatisch naar dochter toe, maar alles wat zijn partner doet of laat wordt goed gepraat "dat kan ze niet handelen door haar hersenbloeding".
Met dochter communiceert hij niet maar heeft wel (heel) snel zijn (voor-) oordeel klaar. Dochter is dus weg gelopen omdat de zóveelste discussie (voornamelijk tussen stiefmoeder, stiefbroer, stiefzus) die losbarstte die middag/avond haar teveel werd.
Vader verwijt haar nu dat ze dit alleen als excuus gebruikt om terug naar mij/ons te kunnen, zodat ze met haar vriendje kan afspreken.
Dat schreeuwde hij haar na aan de poort toen ze vertrok, gevolgd door "Flikker maar op, maar dan hoef je ook niet meer terug te komen".(Ondanks dat ze de gehele Kerst bij vader zou zijn, bood hij haar geen enkele gelegenheid om haar vriendje te zien met Kerst. Ze had het wel gevraagd, maar zijn antwoord was dat ze ondankbaar is. Daarmee doelt hij op het feit dat hij de helft van haar rijbewijs betaalt, wat naar mijn mening los van elkaar staat en geen antwoord op haar vraag is.)
Maar daar ging het haar dus helemaal niet om. Ze is sinds zondagavond bij ons en heeft niet eens gevraagd of ze naar haar vriend toe mocht, of hij naar ons.
Zoon (12) is wel bij vader gebleven, die geeft ook aan dat er continue spanning heerst, maar dat hij gewoon naar z'n kamer gaat "als het gezeik weer begint".
Alles behalve een fijne situatie.
Het probleem is dat ex en partner zich niet bewust zijn van hun eigen aandeel in de negatieve sfeer en het probleem of de oorzaak altijd bij een ander zoeken/leggen. 0,0 zelfreflectie (wat voor mij heel herkenbaar is van toen ik nog met hem samen was). Kort nadat dochter was vertrokken bij ex, stuurde hij mij een bericht:
Dat ze boos was vertrokken omdat ze haar zin niet kreeg en onderweg was naar mij toe. En dat voor haar alles alleen maar om het vriendje draait.
Ik heb alleen geantwoord dat ze inmiddels bij mij in de auto zat.
Weet ook niet goed wat ik hier verder mee moet. Een goed gesprek zou op z'n plaats zijn, maar heeft mijns inziens weinig nut als ex en partner zich niet bewust (willen) zijn van hun aandeel. En of ík dan degene ben die ze een spiegel voor moet houden? Heb ik in de laatste jaren tijdens het huwelijk vaak genoeg geprobeerd, werkte toen ook niet.
Maar voor de kinderen kan ik dit ook niet zo door laten gaan.
Al wekenlang hoor ik elk weekend als de kinderen thuis komen van een weekend bij papa, dat het weer "erg gezellig" was.
Irritaties, spanning, hoogoplopende discussies om onbenulligheden.
En ook in de voorgaande periode zijn er met enige regelmaat dingen voorgevallen waardoor de kinderen zich niet altijd welkom/ op hun gemak voelen daar.
Dochter is hsp en erg gevoelig voor een negatieve sfeer. Daarin kan ze simpelweg niet functioneren.
Stiefmoeder heeft in het verleden een hersenbloeding gehad en heeft daardoor behoefte aan een bepaalde rust/structuur. Is snel overprikkeld en kan moeilijk omgaan met onverwachte dingen, maar is zelf wel heel wispelturig in haar gedrag. Ze is onlangs gestopt met roken, wat volgens de kinderen haar lontje nog korter maakt. Ex is weinig emphatisch naar dochter toe, maar alles wat zijn partner doet of laat wordt goed gepraat "dat kan ze niet handelen door haar hersenbloeding".
Met dochter communiceert hij niet maar heeft wel (heel) snel zijn (voor-) oordeel klaar. Dochter is dus weg gelopen omdat de zóveelste discussie (voornamelijk tussen stiefmoeder, stiefbroer, stiefzus) die losbarstte die middag/avond haar teveel werd.
Vader verwijt haar nu dat ze dit alleen als excuus gebruikt om terug naar mij/ons te kunnen, zodat ze met haar vriendje kan afspreken.
Dat schreeuwde hij haar na aan de poort toen ze vertrok, gevolgd door "Flikker maar op, maar dan hoef je ook niet meer terug te komen".(Ondanks dat ze de gehele Kerst bij vader zou zijn, bood hij haar geen enkele gelegenheid om haar vriendje te zien met Kerst. Ze had het wel gevraagd, maar zijn antwoord was dat ze ondankbaar is. Daarmee doelt hij op het feit dat hij de helft van haar rijbewijs betaalt, wat naar mijn mening los van elkaar staat en geen antwoord op haar vraag is.)
Maar daar ging het haar dus helemaal niet om. Ze is sinds zondagavond bij ons en heeft niet eens gevraagd of ze naar haar vriend toe mocht, of hij naar ons.
Zoon (12) is wel bij vader gebleven, die geeft ook aan dat er continue spanning heerst, maar dat hij gewoon naar z'n kamer gaat "als het gezeik weer begint".
Alles behalve een fijne situatie.
Het probleem is dat ex en partner zich niet bewust zijn van hun eigen aandeel in de negatieve sfeer en het probleem of de oorzaak altijd bij een ander zoeken/leggen. 0,0 zelfreflectie (wat voor mij heel herkenbaar is van toen ik nog met hem samen was). Kort nadat dochter was vertrokken bij ex, stuurde hij mij een bericht:
Dat ze boos was vertrokken omdat ze haar zin niet kreeg en onderweg was naar mij toe. En dat voor haar alles alleen maar om het vriendje draait.
Ik heb alleen geantwoord dat ze inmiddels bij mij in de auto zat.
Weet ook niet goed wat ik hier verder mee moet. Een goed gesprek zou op z'n plaats zijn, maar heeft mijns inziens weinig nut als ex en partner zich niet bewust (willen) zijn van hun aandeel. En of ík dan degene ben die ze een spiegel voor moet houden? Heb ik in de laatste jaren tijdens het huwelijk vaak genoeg geprobeerd, werkte toen ook niet.
Maar voor de kinderen kan ik dit ook niet zo door laten gaan.
dooliedot80 wijzigde dit bericht op 27-12-2022 02:44
Reden: Aanvulling en betere chronologische opbouw.
Reden: Aanvulling en betere chronologische opbouw.
11.20% gewijzigd
woensdag 28 december 2022 om 07:17
Heel herkenbaar, al is mijn dochter pas twaalf. Je kunt het niet voor haar oplossen, met zo’n ex heeft een gesprek geen enkel nut. Waarschijnlijk ben jij dan toch de kwaaie. Zorg dat je er bent voor je kinderen, en inderdaad, niet bagatelliseren. Ze zijn niet gek. Kinderen zijn alleen wel enorm loyaal naar hun ouders, dus dat uitspreken en losmaken kan heel moeilijk zijn en lang duren.Dooliedot80 schreef: ↑28-12-2022 00:54Dochter loopt steeds meer tegen dezelfde dingen aan, als waar ik tegenaan liep. Ik heb destijds héél "diep" gezeten, voordat ik voor mezelf (en de kinderen) durfde te kiezen.
Als ik de situatie ga bagatelliseren en de kinderen blijf stimuleren hun vader te nemen zoals hij is, loop ik het risico dat zij op een dag net zo diep komen te zitten. In plaats daarvan wil ik ze stimuleren assertief te zijn en zonodig voor zichzelf te kiezen.
woensdag 28 december 2022 om 10:13
woensdag 28 december 2022 om 11:26
Jouw post haalt een hoop herinneringen bij me naar boven. Ik was ongeveer net zo oud als jouw dochter toen ik op eerste kerstdag in een telefooncel huilend mijn vader opbelde met de vraag of hij me alsjeblieft kon komen halen. We waren bij mijn grootouders en mijn moeder en haar partner hadden mij op de korrel. Het sneeuwde als een malle maar mijn vader kwam zonder aarzelen, en zonder er al te veel woorden aan vuil te maken. Voor mij voelde het heel helend sorry voor het zweverige woord) dat mijn vader er gewoon wás, hij ging totaal niet mee in het gedoe van mijn moeder en haar partner maar concentreerde zich alleen op het welzijn van mij en mijn sibling. Ik zou jou aanraden hetzelfde te doen mbt je dochter. Laat haar haar verhaal doen, zorg dat ze haar ei kwijt kan, maar vel geen oordeel over je ex of zijn partner en ga er zeker niet tussen zitten. Haal je dochter op op het moment dat zij iemand nodig heeft, laat niet alles uit je handen vallen als je ex wil dat dochter gebracht wordt maar breng haar wél wanneer zij zelf naar haar vader wil. Laat de verantwoordelijkheid voor het contact met haar vader bij haar vader en haar stiefmoeder, maar neem wel je eigen moederlijke verantwoordelijkheid wanneer het gaat om de gevolgen daarvan voor haar.
(Overigens vind ik "Flikker dan maar op" tegen iemand van 17 nou niet zo'n wereldschokkende uitspraak, het is de wat kwaaiere versie van "nou dan ga je toch, het zal me worst wezen" en ik kan mij zomaar voorstellen dat mijn ouders ook zoiets geroepen zouden hebben in een boze bui als ik op dat moment de deur uit zou gaan. Ik zou er m'n schouders over opgehaald hebben.)
(Overigens vind ik "Flikker dan maar op" tegen iemand van 17 nou niet zo'n wereldschokkende uitspraak, het is de wat kwaaiere versie van "nou dan ga je toch, het zal me worst wezen" en ik kan mij zomaar voorstellen dat mijn ouders ook zoiets geroepen zouden hebben in een boze bui als ik op dat moment de deur uit zou gaan. Ik zou er m'n schouders over opgehaald hebben.)
woensdag 28 december 2022 om 17:44
Het is absoluut niet normaal om je kind dit toe te roepen. Nooit maar al helemaal niet als je zelf als ouder de situatie slecht onder controle hebt en het zo hebt laten escaleren dat je dochter huilend naar buiten loopt.
donderdag 29 december 2022 om 00:13
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
