Relaties
alle pijlers
Geen gevoel meer voor partner
zondag 7 april 2024 om 19:39
Hey,
Ben een vrouw van 46 en al 20+ jaar getrouwd en samen 3 kinderen.
Laatste tijd (toch wel ruim een jaar) heb ik het steeds moeilijker met mijn partner.
Hij doet niks verkeerd maar voel geen enkele affectie meer. Ik erger mij voortdurend aan kleine zaken en heb het heel erg moeilijk om samen te zijn. Krijg een benauwd gevoel, leef voortdurend onder spanning. Kan mij heel moeilijk ontspannen ls hij thuis is.
Mochten we geen kinderen hebben zou ik niet blijven...
Maar kinderen studeren nog en jongste (16) gaat door een moeilijke periode dus weggaan zou voor hen grote gevolgen hebben.
Weet even echt niet wat doen...
Ben een vrouw van 46 en al 20+ jaar getrouwd en samen 3 kinderen.
Laatste tijd (toch wel ruim een jaar) heb ik het steeds moeilijker met mijn partner.
Hij doet niks verkeerd maar voel geen enkele affectie meer. Ik erger mij voortdurend aan kleine zaken en heb het heel erg moeilijk om samen te zijn. Krijg een benauwd gevoel, leef voortdurend onder spanning. Kan mij heel moeilijk ontspannen ls hij thuis is.
Mochten we geen kinderen hebben zou ik niet blijven...
Maar kinderen studeren nog en jongste (16) gaat door een moeilijke periode dus weggaan zou voor hen grote gevolgen hebben.
Weet even echt niet wat doen...
zondag 7 april 2024 om 20:57
Maar het is toch gek dat je door dit soort dingen juist nog minder voor hem gaat voelen? En dan ook nog geen enkel idee hebben waarom?
Kan het een fysieke verandering zijn? Overgang is al genoemd, vind ik niet vergezocht. Zelf had ik zware, zwarte depressieve buien die zich vooral uitten ten opzichte van mijn man. Ik bleek een ernstig vitamine B12 tekort te hebben. Mijn hele gevoelsleven werd weer normaal toen ik eenmaal behandeld werd.
zondag 7 april 2024 om 21:00
Die moeilijke periode van de jongste... komt dat vooral op jouw schouders terecht of trekken jullie dat als ouders samen (Voor zover je dat ouders kan. Ik weet niet wat er speelt).
En als je kind door een moeilijke periode gaat, ga je dat als ouder ook. Kunnen jullie er op dat vlak voor elkaar zijn?
En als je kind door een moeilijke periode gaat, ga je dat als ouder ook. Kunnen jullie er op dat vlak voor elkaar zijn?
zondag 7 april 2024 om 21:09
Zelf kan ik soms juist meer ergernis richting mijn partner ervaren als ik zelf (vaak juist meer onbewust) spanning/stress heb. En ik ervaar dat juist richting hem, omdat het iemand is die zo dichtbij me staat. Zodra ik het bespreekbaar verdwijnt het gevoel van ergernis eigenlijk alweer als sneeuw voor de zon.
zondag 7 april 2024 om 21:29
Wat bedoel je met genieten van vrijheid?
zondag 7 april 2024 om 21:41
Niks speciaal hoor! Gewoon af en toe afspreken met vriendinnen, zus, collega's, ... gaan wandelen, iets eten, uitstapje, weekendje weg met vriendin... en gewoon niet meer gebonden zijn om op tijd thuis te zijn als kinderen van school komen of eten klaar te hebben en zo. Ze kunnen af en toe wel al eens hun plan trekken.
Maar het is zeker niet zo dat ik alle dagen weg ben, uit ga of zo
zondag 7 april 2024 om 21:53
Weetje wat mij vaak opvalt op dit forum?
Als je kinderen hebt dan wordt meestal geadviseerd om er nog aan te werken.
Zijn er geen kinderen in het spel dan wordt er al heel snel gezegd, ga weg.
Ik zou hier zelf nooit relatie advies komen vragen, want je zal er toch zelf of eventueel samen moeten uitkomen.
En je jongste is 16 zei je? Gezien de huizenmarkt nu gaat die komende jaren nog niet op zichzelf.
Eerlijk? Veel mensen zeuren over hun relatie en partner en willen eigenlijk weg, maar de meeste durven die stap niet te nemen. Maar wel vooral lekker blijven zeuren over de situatie ik hoop niet dat jij zo iemand bent.
Als je kinderen hebt dan wordt meestal geadviseerd om er nog aan te werken.
Zijn er geen kinderen in het spel dan wordt er al heel snel gezegd, ga weg.
Ik zou hier zelf nooit relatie advies komen vragen, want je zal er toch zelf of eventueel samen moeten uitkomen.
En je jongste is 16 zei je? Gezien de huizenmarkt nu gaat die komende jaren nog niet op zichzelf.
Eerlijk? Veel mensen zeuren over hun relatie en partner en willen eigenlijk weg, maar de meeste durven die stap niet te nemen. Maar wel vooral lekker blijven zeuren over de situatie ik hoop niet dat jij zo iemand bent.
zondag 7 april 2024 om 21:55
Rot toch op met je hormonen.
Zal vast, maar niet alles ligt aan hormonen.
zondag 7 april 2024 om 21:58
Nou nou. Wat een vriendelijkheid. Ligt vast niet aan hormonen, maar dit mag best wat minder hoor.NuEvenNiet schreef: ↑07-04-2024 21:55Rot toch op met je hormonen.
Zal vast, maar niet alles ligt aan hormonen.
zondag 7 april 2024 om 21:59
Ik herken het ook. Ik ben 47 en ik voel dat mijn hormonen veranderen. Soms heb ik daar geen last van, maar regelmatig wel, en ik voel me regelmatig niet mezelf daardoor.
zondag 7 april 2024 om 22:00
Lijkt mij ook wel logisch dat je met kinderen minder rap die stap zet omdat je toch ook verantwoordelijk bent voor hen.NuEvenNiet schreef: ↑07-04-2024 21:53Weetje wat mij vaak opvalt op dit forum?
Als je kinderen hebt dan wordt meestal geadviseerd om er nog aan te werken.
Zijn er geen kinderen in het spel dan wordt er al heel snel gezegd, ga weg.
Ik zou hier zelf nooit relatie advies komen vragen, want je zal er toch zelf of eventueel samen moeten uitkomen.
En je jongste is 16 zei je? Gezien de huizenmarkt nu gaat die komende jaren nog niet op zichzelf.
Eerlijk? Veel mensen zeuren over hun relatie en partner en willen eigenlijk weg, maar de meeste durven die stap niet te nemen. Maar wel vooral lekker blijven zeuren over de situatie ik hoop niet dat jij zo iemand bent.
Denk dat niemand hier lekker wil blijven zeuren om te zeuren maar feit dat ik niet enigste ben, wil zeggen dat dit voor velen een herkenbare situatie is. Daar zit volgens mij dan ook de kracht van zo'n forum. Ervaringen horen hoe anderen met gelijkaardige situatie omgaan. Wat je zelf beslist blijft altijd in jouw handen liggen.
zondag 7 april 2024 om 22:22
Eens hoor to, als je er lang over nadenkt en veel over praat ben je op een gegeven moment aan het zeuren. Als je een beslissing neemt heb je er niet goed genoeg over nagedacht en heb je wel met Jan en allemaal gepraat?Lina schreef: ↑07-04-2024 22:00Lijkt mij ook wel logisch dat je met kinderen minder rap die stap zet omdat je toch ook verantwoordelijk bent voor hen.
Denk dat niemand hier lekker wil blijven zeuren om te zeuren maar feit dat ik niet enigste ben, wil zeggen dat dit voor velen een herkenbare situatie is. Daar zit volgens mij dan ook de kracht van zo'n forum. Ervaringen horen hoe anderen met gelijkaardige situatie omgaan. Wat je zelf beslist blijft altijd in jouw handen liggen.
Overigens, heel herkenbare situatie to. Ik herken je gevoel helemaal. Zelfde situatie alleen iets jongere kinderen.
Ik heb hulp gezocht, gesprekken met een psycholoog. Met de focus op dat IK weer gelukkig zou worden. De conclusie lijkt nu echter wel te zijn dat ik gelukkiger ben en kan zijn zonder hem. Maar dat vind ik ontzettend heftig om toe te geven, dus nog geen stappen gezet.
zondag 7 april 2024 om 22:32
Heeft psycholoog jou dan kunnen helpen? Voel je jezelf wat beter?Alweernieuw1234 schreef: ↑07-04-2024 22:22Eens hoor to, als je er lang over nadenkt en veel over praat ben je op een gegeven moment aan het zeuren. Als je een beslissing neemt heb je er niet goed genoeg over nagedacht en heb je wel met Jan en allemaal gepraat?
Overigens, heel herkenbare situatie to. Ik herken je gevoel helemaal. Zelfde situatie alleen iets jongere kinderen.
Ik heb hulp gezocht, gesprekken met een psycholoog. Met de focus op dat IK weer gelukkig zou worden. De conclusie lijkt nu echter wel te zijn dat ik gelukkiger ben en kan zijn zonder hem. Maar dat vind ik ontzettend heftig om toe te geven, dus nog geen stappen gezet.
De stap zetten zal sowieso niet evident zijn.
Ik heb zelf het gevoel dat ik heel wat reactie zal krijgen omdat niemand zal begrijpen waarom ik weg zou willen gaan.
zondag 7 april 2024 om 22:48
Waarom zou je gelijk weg willen gaan? Het lijkt mij juist normaal dat je na zoveel jaar en nu in een andere fase in je leven/relatie aan te komen, dat gevoelens veranderen. En zoals je al aangeeft heb je behoefte en ben je blij met een grotere mate van vrijheid. En voel je je dus beklemd en 'gevangen' (interpreteer ik even) als je bij je man bent. Omdat hij misschien staat voor het oude waar je dus eigenlijk de behoefte had aan meer vrijheid maar dit niet kon vanwege zorgen voor....
Je kan ook kijken hoe je een weg kan vinden in de nieuwe situatie. Onderzoeken hoe je je leven wil inrichten nu de kinderen ouder zijn. Ze minder afhankelijk van jullie zijn. Je misschien meer ruimte hebt om te kijken wat jij nu eigenlijk wil in het leven.
En het is niet gek dat dit komt op deze leeftijd. Er kunnen allerlei redenen voor te noemen zijn. Van hormonen, tweede helft van je leven cyclus, meer ruimte voor jezelf doordat je minder voor andere hoeft te zorgen maar waar het omgaat is dat je dit ervaart en er daarom dus iets mee moet.
De ideale situatie zou zijn wat mij betreft; ga onderzoeken, praat erover met je man, onderzoek wat jij wil met je leven nu, waar ligt je behoefte, wat wil je doen nu er meer vrijheid is?
En ga alleen op onderzoek uit. Dat betekend niet dat je weggaat bij je man, maar wel dat je gaat ontdekken wat jij wil. Daarna kan je altijd nog weg. Of niet.
Je kan ook kijken hoe je een weg kan vinden in de nieuwe situatie. Onderzoeken hoe je je leven wil inrichten nu de kinderen ouder zijn. Ze minder afhankelijk van jullie zijn. Je misschien meer ruimte hebt om te kijken wat jij nu eigenlijk wil in het leven.
En het is niet gek dat dit komt op deze leeftijd. Er kunnen allerlei redenen voor te noemen zijn. Van hormonen, tweede helft van je leven cyclus, meer ruimte voor jezelf doordat je minder voor andere hoeft te zorgen maar waar het omgaat is dat je dit ervaart en er daarom dus iets mee moet.
De ideale situatie zou zijn wat mij betreft; ga onderzoeken, praat erover met je man, onderzoek wat jij wil met je leven nu, waar ligt je behoefte, wat wil je doen nu er meer vrijheid is?
En ga alleen op onderzoek uit. Dat betekend niet dat je weggaat bij je man, maar wel dat je gaat ontdekken wat jij wil. Daarna kan je altijd nog weg. Of niet.
zondag 7 april 2024 om 22:53
Psycholoog helpt mij zeker, heel erg. Ik voel me beter, ben er nog lang niet, maar ik voel me ook schuldig. Dat ik (blikbaar) gelukkiger alleen ben, dat vind ik moeilijk maar merk ik wel. Nu ik meer dingen voor mezelf doe, of 1 op 1 met (een van) de kinderen. Maar ik zie op tegen naar huis gaan of thuis zijn, als man er is.
En hier ook zo hoor, man is een prima man. We hebben zorgtaken goed verveeld, is een aardige man, geen grote ruzies, etc. Ik hoor het mijn moeder nu al zeggen; “maar het is zo een goede man.” Klopt, absoluut waar. Maar ik voel het niet meer.
zondag 7 april 2024 om 23:05
Als ik het zo lees lijkt dit héél erg op mijn situatie. Ik voel direct stress opkomen als hij thuis komt of ik thuis kom als hij er is. Ook al zegt of doet hij niks verkeerd.Alweernieuw1234 schreef: ↑07-04-2024 22:53Psycholoog helpt mij zeker, heel erg. Ik voel me beter, ben er nog lang niet, maar ik voel me ook schuldig. Dat ik (blikbaar) gelukkiger alleen ben, dat vind ik moeilijk maar merk ik wel. Nu ik meer dingen voor mezelf doe, of 1 op 1 met (een van) de kinderen. Maar ik zie op tegen naar huis gaan of thuis zijn, als man er is.
En hier ook zo hoor, man is een prima man. We hebben zorgtaken goed verveeld, is een aardige man, geen grote ruzies, etc. Ik hoor het mijn moeder nu al zeggen; “maar het is zo een goede man.” Klopt, absoluut waar. Maar ik voel het niet meer.
Hij heeft, na moeilijk gesprek, toch aangegeven dat hij het wel wat moeilijk heeft met het feit dat ik wat meer dingen voor mezelf doe. Hij zal nooit zeggen dat ik dat niet mag maar ik voel wel dat hij dat niet altijd leuk vind. Heeft schrik dat ik ander zou hebben wat totaal niet geval is.
Zelfs iets alleen doen met 1 van de kinderen ligt soms wat moeilijk. Hij wil graag veel als gezin doen terwijl ik dikwijls wel meerwaarde zie om eens wat quality time te hebben met eentje.
zondag 7 april 2024 om 23:23
Mmm, dat klinkt inderdaad wel wat benauwend, TO. Valt hierover te praten met hem, eventueel met hulp van een coach? Ik heb er niet voor doorgeleerd, maar het klinkt voor mij nu net of hij ergens bang voor is (waarom, da's de grote vraag) en alsof jij je wilt ontworstelen aan de verstikking (logisch). Waardoor hij misschien weer nog verstikkender wordt. Maar misschien slaat mijn analyse nergens op. Dat kun jij het beste beoordelen.
zondag 7 april 2024 om 23:34
Dat laatste lijkt mij heel verstandig. Uit elkaar gaan betekent vaak “financiële zelfmoord” en/of een hoop gedoe. Niet dat ik vind dat je altijd bij elkaar moet blijven, maar meer iets dat een uiterste middel is. Ik kan mij vergissen maar ik lees je als: is dit het nou? En ja… da’s lastig als je relatie wat ingekakt is en dat gebeurt vaker. Ik ben ook niet meer straal verliefd, maar heb het ontzettend getroffen met mijn man en hij is een goed “maatje” en vader voor ons kind.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 april 2024 om 00:18
Ik snap het instituut huwelijk waarin je al besproken wordt tot in de eeuwigheid ongeacht de kwaliteit van je relatie sowieso al niet. Je groeit in 20 jaar en als je dan merkt dat je zelfs geen affectie meer hebt zou ik niet blijven. Zeker als je ook aan van alles irriteert.
En vaak hebben de kinderen al veel meer door dan je denkt.
Nog blijven proberen met dagtripjes en dergelijke lijkt me als trekken aan een dood paard, dan zakt de moed je denk ik alleen nog maar verder in de schoenen.
Zou hooguit rekening houden met de toekomstige huisvesting. Kan het huis aangehouden worden zodat de jongste niet met een van de twee mee hoeft te verhuizen? Dat zou al prettig zijn.
Ik denk dat je je direct bevrijd voelt als je ermee stopt.
En vaak hebben de kinderen al veel meer door dan je denkt.
Nog blijven proberen met dagtripjes en dergelijke lijkt me als trekken aan een dood paard, dan zakt de moed je denk ik alleen nog maar verder in de schoenen.
Zou hooguit rekening houden met de toekomstige huisvesting. Kan het huis aangehouden worden zodat de jongste niet met een van de twee mee hoeft te verhuizen? Dat zou al prettig zijn.
Ik denk dat je je direct bevrijd voelt als je ermee stopt.
maandag 8 april 2024 om 00:20
Lijkt me helemaal niet gek Denk dat je dan juist hoge verwachtingen hebt omdat je het doet om je relatie weer leven in te blazen en dan zit je in de nieuwste tent van de stad, komt er geen gesprek van de grond en erger je je aan de manier waarop hij zijn bestel vast heeft? Daar knap je volgens mij niet van opJufjoke schreef: ↑07-04-2024 20:57Maar het is toch gek dat je door dit soort dingen juist nog minder voor hem gaat voelen? En dan ook nog geen enkel idee hebben waarom?
Kan het een fysieke verandering zijn? Overgang is al genoemd, vind ik niet vergezocht. Zelf had ik zware, zwarte depressieve buien die zich vooral uitten ten opzichte van mijn man. Ik bleek een ernstig vitamine B12 tekort te hebben. Mijn hele gevoelsleven werd weer normaal toen ik eenmaal behandeld werd.
maandag 8 april 2024 om 02:59
Misschien zorgt juist het huwelijk er wel voor dat mensen het nog een extra keer proberen en uiteindelijk (met of zonder hulp) een weg vinden om samen wel gelukkig te worden. Ontdekken dat ze samen teveel hebben om weg te gooien voor de toekomst. Weglopen van problemen maakt niet automatisch gelukkiger. Je kan als mens (al dan niet in een relatie) ook groeien door problemen te onderzoeken en daarmee aan de slag te gaan. Een huwelijk kan net het stukje zijn waardoor je dat aangaat ipv wegloopt.Cocoscorpio schreef: ↑08-04-2024 00:18Ik snap het instituut huwelijk waarin je al besproken wordt tot in de eeuwigheid ongeacht de kwaliteit van je relatie sowieso al niet. Je groeit in 20 jaar en als je dan merkt dat je zelfs geen affectie meer hebt zou ik niet blijven. Zeker als je ook aan van alles irriteert.
En vaak hebben de kinderen al veel meer door dan je denkt.
Nog blijven proberen met dagtripjes en dergelijke lijkt me als trekken aan een dood paard, dan zakt de moed je denk ik alleen nog maar verder in de schoenen.
Zou hooguit rekening houden met de toekomstige huisvesting. Kan het huis aangehouden worden zodat de jongste niet met een van de twee mee hoeft te verhuizen? Dat zou al prettig zijn.
Ik denk dat je je direct bevrijd voelt als je ermee stopt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
