Geen gevoel meer voor partner

Lina zondag 7 april 2024 om 19:39

Hey,

Ben een vrouw van 46 en al 20+ jaar getrouwd en samen 3 kinderen.
Laatste tijd (toch wel ruim een jaar) heb ik het steeds moeilijker met mijn partner.
Hij doet niks verkeerd maar voel geen enkele affectie meer. Ik erger mij voortdurend aan kleine zaken en heb het heel erg moeilijk om samen te zijn. Krijg een benauwd gevoel, leef voortdurend onder spanning. Kan mij heel moeilijk ontspannen ls hij thuis is.
Mochten we geen kinderen hebben zou ik niet blijven...
Maar kinderen studeren nog en jongste (16) gaat door een moeilijke periode dus weggaan zou voor hen grote gevolgen hebben.
Weet even echt niet wat doen...

apiejapie maandag 8 april 2024 om 02:59

Cocoscorpio schreef: ↑
08-04-2024 00:18
Ik snap het instituut huwelijk waarin je al besproken wordt tot in de eeuwigheid ongeacht de kwaliteit van je relatie sowieso al niet. Je groeit in 20 jaar en als je dan merkt dat je zelfs geen affectie meer hebt zou ik niet blijven. Zeker als je ook aan van alles irriteert.

En vaak hebben de kinderen al veel meer door dan je denkt.

Nog blijven proberen met dagtripjes en dergelijke lijkt me als trekken aan een dood paard, dan zakt de moed je denk ik alleen nog maar verder in de schoenen.

Zou hooguit rekening houden met de toekomstige huisvesting. Kan het huis aangehouden worden zodat de jongste niet met een van de twee mee hoeft te verhuizen? Dat zou al prettig zijn.

Ik denk dat je je direct bevrijd voelt als je ermee stopt.

Misschien zorgt juist het huwelijk er wel voor dat mensen het nog een extra keer proberen en uiteindelijk (met of zonder hulp) een weg vinden om samen wel gelukkig te worden. Ontdekken dat ze samen teveel hebben om weg te gooien voor de toekomst. Weglopen van problemen maakt niet automatisch gelukkiger. Je kan als mens (al dan niet in een relatie) ook groeien door problemen te onderzoeken en daarmee aan de slag te gaan. Een huwelijk kan net het stukje zijn waardoor je dat aangaat ipv wegloopt.

Sierlijk maandag 8 april 2024 om 05:22

Naast praten met een psycholoog zou ik direct beginnen met dingen doen die je graag wil doen, zonder je iets aan te trekken van zijn moeilijkdoenerij.

Ga gewoon lekker op stap, laat je niet tegenhouden. En als je merkt dat het niet meer gaat werken houd het op.

Je wilt je bevrijden, je bent er klaar mee, dus ga je ding doen. Blijf niet hangen in: dit wil hij niet. Je bent een autonoom mens en maakt je eigen beslissingen. Kan hij daar niet mee omgaan dan is dat zijn beslissing.

Wel vind ik dat hij een eerlijke kans moet hebben. Praat met hem, en als hij niet praat, dan heb jij het in elk geval geprobeerd.

Mutsie87 maandag 8 april 2024 om 17:55

Ik ben 10 jaar jonger en onze kinderen zijn ook een stuk jonger maar herken veel.
Hij is een schat van een man maar het gevoel lijkt gewoon weg. We zijn hier de laatste tijd mee aan het werk, praten meer en dat is op zich heel fijn. Maar tegelijkertijd ben ik er nog niet van overtuigd dat het alles op gaat lossen.

Hij was in onze 10 jaar samen ook flink aangekomen (40 kilo ongeveer), wat ook niet echt hielp. Sinds ik dit bespreekbaar heb gemaakt is er al 15 kilo af dus hij doet ook echt hard z’n best.
Ik wil ook heel graag dat het goed komt en twijfel om naar psycholoog te gaan, maar vraag me af of de problematiek daar ‘zwaar’ genoeg voor is.

Ik ervaar niet perse altijd spanning als we samen thuis zijn, maar merk wel dat ik het vervelend vind als hij een avond thuis is als hij eigenlijk weg zou zijn. Dan heb ik voor m’n gevoel geen rust. En dat ik sowieso net zo lief alleen thuis ben als samen.

We praten al stuk meer, maar sommige dingen vind ik ook lastig om te zeggen omdat er inderdaad geen echte oorzaak voor lijkt te zijn.

Ik lees dus mee en hoop wat tips mee te pakken.

Hello maandag 8 april 2024 om 20:13

Misschien kan de psycholoog je helpen om ook voor jezelf helder te krijgen waar het hem in zit. Vind je hem niet (meer) aantrekkelijk? Heeft hij een andere visie op het leven? Vind je hem saai? Is hij erg veranderd of misschien ben jij veranderd en hij niet?

Anoniem_67794727e8f33 maandag 8 april 2024 om 20:53

Summersun2023 schreef: ↑
07-04-2024 20:39
Waarom direct aan de overgang denken?
Kan toch hele andere oorzaken hebben dat ze geen gevoel meer heeft voor partner?

Omdat dat juist vaak over het hoofd wordt gezien als mogelijke oorzaak?

Anoniem_667969d00e896 maandag 8 april 2024 om 23:32

Mutsie87 schreef: ↑
08-04-2024 17:55
Ik wil ook heel graag dat het goed komt en twijfel om naar psycholoog te gaan, maar vraag me af of de problematiek daar ‘zwaar’ genoeg voor is.

Dit klinkt eerder als een gebrek aan verbinding en daarvoor kan een psycholoog of relatietherapeut juist heel helpend zijn

tweeling maandag 8 april 2024 om 23:51

Spelfouten

tweeling wijzigde dit bericht op 09-04-2024 00:00

98.17% gewijzigd

.

tweeling maandag 8 april 2024 om 23:55

tweeling schreef: ↑
08-04-2024 23:51
Mochten we geen kinderen hebben zou ik niet blijven.

Dat is je antwoord al, wij hebben er ook van alles gedaan om maar samen te blijven, dat is wat je doet als je kinderen hebt.
Maar ik ben nu alleen zoveel gelukkiger, en dat maakte mijn kinderen ook weer blij dat ik voor mijn eigen geluk had gekozen.
Was achteraf een mooi voorbeeld voor hun, kinderen willen hun ouders gelukkig zien, en niet strijden voor een verloren zaak.

.

Anoniem_6710e50b17f91 dinsdag 9 april 2024 om 08:02

Blauwedruif85 schreef: ↑
08-04-2024 20:53
Omdat dat juist vaak over het hoofd wordt gezien als mogelijke oorzaak?

Dat ben ik met je eens, maar ik zie hier ook in dit viva forum vaak de overgang als oorzaak voor allerlei problemen voorbij komen.
Dat is dus ook niet zo, denk dat TO gewoon alle oorzaken moet bekijken..

Alweernieuw1234 dinsdag 9 april 2024 om 09:08

tweeling schreef: ↑
08-04-2024 23:55

Dat is ook wat ik voel… als de kinderen er niet waren was ik al weg geweest. Maar dat is dus wat me nu nog het meest tegenhoudt. En ergens denk ik dus ook dat ik een leukere moeder word/ben als ik “alleen” ben.

Toch blijven tot de kinderen uit huis gaan? Dat is nog 10+ jaar, weet niet of ik dat kan. Ik zou kunnen blijven, maar word ik daar echt gelukkig van? Nee. Zover ben ik in ieder geval al. Maar er is ook geen dreigende situatie of wat dat ook, dus dan denk ik weer “suck it up en even doorzetten”.

Anoniem_6710e50b17f91 dinsdag 9 april 2024 om 10:18

Alweernieuw1234 schreef: ↑
09-04-2024 09:08
Dat is ook wat ik voel… als de kinderen er niet waren was ik al weg geweest. Maar dat is dus wat me nu nog het meest tegenhoudt. En ergens denk ik dus ook dat ik een leukere moeder word/ben als ik “alleen” ben.

Toch blijven tot de kinderen uit huis gaan? Dat is nog 10+ jaar, weet niet of ik dat kan. Ik zou kunnen blijven, maar word ik daar echt gelukkig van? Nee. Zover ben ik in ieder geval al. Maar er is ook geen dreigende situatie of wat dat ook, dus dan denk ik weer “suck it up en even doorzetten”.

Even doorzetten? Doe je jezelf en je partner & kinderen daar niet ontzettend tekort mee? Gaat het jou een leuke partner maken als je met tegenzin bij hem blijft? Ik zou toch echt proberen uit te zoeken als ik jou was waar dit (geen) gevoel vandaan komt en mogelijk zoeken naar een oplossing of de knoop doorhaken en uit elkaar gaan.

Lina dinsdag 9 april 2024 om 10:34

Mijn man voelt ook wel aan dat er iets aan de hand is hoewel hij wrslk denkt dat ik depressief ben of zo. Heb dit zelf ook even gedacht maar merkte dat ik bij mijn kinderen, collega's, vriendinnen wel ontspannen kon zijn, genieten,..

Sjaantje37 dinsdag 9 april 2024 om 10:45

De koek is op en dat kan toch, je zou nog relatie therapie kunnen proberen, kan ook helpend zijn als je de relatie toch verbreekt met je man.

Kies voor jezelf, het leven is zo kort.

Jell_O dinsdag 9 april 2024 om 10:49

Wombat schreef: ↑
07-04-2024 20:14
Wat een nare passief-agressieve manier van vragen is dit toch.
Wat is er mis met: heb je er al samen over gepraat?

Volledig eens. Kap daar toch eens mee. Zo betweterig en inderdaad passief agressief.

Jeegirl dinsdag 9 april 2024 om 11:32

Herkenbaar en enorm lastig. Hier zelfde situatie gehad, jong samen, kinderen maar gevoel was weg, al een tijdje.

Voor de buitenwereld een prima relatie achter de voordeur was alle passie eruit.

Je ontwikkelt je en dat zorgde er bij ons voor dat we uit elkaar waren gegroeid hoewel ik achteraf wel weet dat we gewoon heel jong waren en nog niet wisten wat we wilde in het leven.
Ik wist in mijn hoofd echt wel dat het niet meer goed ging komen maar die keuze echt maken is verdomd lastig.

Te weinig over gesproken en toen werd ik verliefd op een ander. Was mij nooit eerder gebeurd in die 20+ jaar. Ik ben gescheiden, nog steeds samen met de man waar ik verliefd op werd en gelukkiger dan ooit.

Mijn ex overigens ook, was binnen 3 maanden ook verliefd en gelukkig met een ander.

Ik zal overigens niet beweren dat het leuk, makkelijk of beter is. Je bent wel je basisgezin kwijt, je kinderen ook en dat doet wat met je. Ik heb wel mezelf terug en weet weer wat liefde is.

Lina dinsdag 14 mei 2024 om 09:17

Hello schreef: ↑
08-04-2024 20:13
Misschien kan de psycholoog je helpen om ook voor jezelf helder te krijgen waar het hem in zit. Vind je hem niet (meer) aantrekkelijk? Heeft hij een andere visie op het leven? Vind je hem saai? Is hij erg veranderd of misschien ben jij veranderd en hij niet?

Even update voor mocht hier nog iemand volgen.

Ondertussen eerste maal bij psycholoog geweest.
Ben blij dat ik die stap al gezet heb om voor mezelf uit te maken wat er scheelt.
Situatie thuis blijft voorlopig zelfde. Communicatie loopt heel moeilijk.
Toen ik vertelde dat ik naar psycholoog wou gaan, was er eerst schrikreactie. Even later kwam ' ge gaat toch moeten zeggen waarover het gaat'. Ik weet dat ik op dat moment de kans zou moeten nemen om wat aan te kaarten maar daar loop ik dus op vast.
Veel meer is er niet gezegd. Heb gevraagd mij wat tijd te geven, dat dit start is van een proces.

Wordt vervolgd...

Rooss4.0 dinsdag 14 mei 2024 om 09:48

Goed dat je naar een psych bent gegaan en ik hoop van harte dat je daar compleet eerlijk kunt zijn, dan word je ook het beste geholpen.

Liep de communicatie altijd al zo lastig tussen jou en je man?

.

Anoniem_6666bc69b907a dinsdag 14 mei 2024 om 10:02

Lina schreef: ↑
07-04-2024 23:05
Als ik het zo lees lijkt dit héél erg op mijn situatie. Ik voel direct stress opkomen als hij thuis komt of ik thuis kom als hij er is. Ook al zegt of doet hij niks verkeerd.

Hij heeft, na moeilijk gesprek, toch aangegeven dat hij het wel wat moeilijk heeft met het feit dat ik wat meer dingen voor mezelf doe. Hij zal nooit zeggen dat ik dat niet mag maar ik voel wel dat hij dat niet altijd leuk vind. Heeft schrik dat ik ander zou hebben wat totaal niet geval is.
Zelfs iets alleen doen met 1 van de kinderen ligt soms wat moeilijk. Hij wil graag veel als gezin doen terwijl ik dikwijls wel meerwaarde zie om eens wat quality time te hebben met eentje.

hij voelt volgens mij heel goed aan dat jij al uitgecheckt bent.

BbqViva2 dinsdag 14 mei 2024 om 10:30

elninjaa schreef: ↑
07-04-2024 21:53
Dit klinkt heel erg als perimenopauze. Veranderende hormonen kunnen ervoor zorgen dat je je zo voelt. Zijn al heel wat huwelijken op stukgelopen. Ik herken het.
Praat erover, zoek hulp, kijk of hormoonsubstitutie wat voor je kan doen.

Dit is geen gelul/ onzin/ gooi het maar op de hormonen - het kan echt meespelen. Hormonen zijn m*therf*ckers en sluipmoordenaars …

Charlotta dinsdag 14 mei 2024 om 10:49

Ik lees je topic nu pas. Een psycholoog lijkt me een heel goed idee, en gezien je leeftijd zou ik inderdaad ook eens met een hormoonexpert praten. Je kan het maar beter allemaal geprobeerd hebben voordat je je huwelijk aan de wilgen hangt.
En eventueel ook relatietherapie proberen als je zelf klaar bent met je psycholoog?

Overigens ben ik zelf gescheiden doordat ik smoorverliefd werd op een ander, na een tijdje rondgelopen te hebben met ongeveer hetzelfde gevoel als jij. Daar was geen houden meer aan. In de liefde ben ik nu veel gelukkiger, maar qua gezin vind ik het ingewikkeld. Het is toch een beetje kiezen tussen 2 kwaden..

Actieve topics