Relaties
alle pijlers
Geen moederdag meer
maandag 13 mei 2024 om 17:20
Mijn dochter is overleden en Moederdag, gisteren was heel confronterend.
Daar kwam bij dat ik ook niets hoorde van haar man , mijn schoonzoon. Helemaal niets. Geen berichtje, niets.
We hebben een goed contact, dat is het niet en ik begrijp dat ik niet zijn moeder ben, maar toch.
Is het gek, dat ik toch iets meer had verwacht?
Daar kwam bij dat ik ook niets hoorde van haar man , mijn schoonzoon. Helemaal niets. Geen berichtje, niets.
We hebben een goed contact, dat is het niet en ik begrijp dat ik niet zijn moeder ben, maar toch.
Is het gek, dat ik toch iets meer had verwacht?
vrijdag 17 mei 2024 om 22:55
Vind ik ook.
En niet vreemd dat een aanleiding zoals de stilte op moederdag net even de druppel kan zijn die de hele emmer verdriet en gemis doet overlopen.
Er zijn hier alleen maar verliezers. Natuurlijk botst dat wel eens of loopt het spaak, met al die verschillende emoties die nog helemaal geen plek hebben.
vrijdag 17 mei 2024 om 22:56
frettie schreef: ↑17-05-2024 18:49Maar ook ik proef uit alles dat je (en meer mensen) dat wel zo zegt. Ik vind de reacties hier echt ongekend hard voor een vrouw die haar dochter is verloren, veel tijd en liefde geeft aan het gezin van haar dochter. Ik vind dat daar best een bedankje af had gemogen, juist op Moederdag eigenlijk. Maar ik kan me ook voorstellen dat schoonzoon het vergeet. Dus reken het hem niet aan TO. Maar alle reacties hier die voor mijn gevoel keihard op TO inhakken, ik kan er niet zoveel mee. In alles zie ik een vrouw wie het ergste is overkomen dat je als ouder kan overkomen: een kind verliezen. En dan zijn er mensen die menen dat zij meer ruimte heeft omdat ze geen jonge kinderen heeft. Ik kan er niet bij.
Ik kan me echf niet voorstellen dat het met vergeten te maken heeft.
Het is een hele moeilijke situatie waarin iedereen misschien teleurgesteld is. To is teleurgesteld, schoonzoon en kleinkinderen misschien ook.
To, jij schrijft dat je het verdrietig vindt dat er niet aan je gedacht is op moederdag, maar dan ben je wel aan.het invullen.
Ik kan me niet voorstellen, dat als je goed contact hebt met je schoonmoeder, dat je niet aan haar denkt op moederdag.
vrijdag 17 mei 2024 om 23:00
AirMaxlover schreef: ↑17-05-2024 15:31Hoezo denk je dat niemand zich kan indenken hoe jij je voelt?
Ehhhh heel veel mensen weten hoe het voelt om een kind te verliezen helaas.
Maar er is totaal geen zelfreflectie.
Het kan je verdriet zijn, maar het klinkt meer als verbitterdheid.
Want mijn god, je haalt overal aan hoe veel je nu doet voor het gezin van je dochter en schoonzoon. Je hebt zelfs geen tijd om hulp voor jezelf te zoeken!
Je zegt dat je genoeg steun hebt van anderen, maar dat je schoonzoon afgelopen zondag waarschijnlijk een hele zware dag heeft gehad met zijn kinderen na dit grote verlies dan kan jij je niet indenken dat jij niet het eerste op zijn lijstje bent.
Je zegt dat je niks terugwilt, maar je helpt om erkenning te krijgen en dat hij dankbaar is.
En nu ga je ook nog na de vakantie hem straffen door meer te gaan werken.
Ik herken dit bij mijn schoonmoeder, ze roept altijd ik heb allllles aan je gegeven en wat doe jij voor mij?
Bah.
Ik vind jouw reactie bah!
zaterdag 18 mei 2024 om 09:47
Je zegt dat hij het vreselijk zou vinden om te horen dat je gekwetst bent, maar ik denk toch dat het beter is om hem dat wel te vertellen. Hij zal heus wel merken
“ dat er wat is” en nu ga je ook ineens afstand nemen. Persoonlijk heb ik echt veel liever dat mensen me zeggen wat hen dwarszit ipv passief agressief reageren, wat je toch wel een beetje doet, vind ik.
Als je het belangrijk vindt om de goede band te onderhouden, denk ik dat je beter eerlijk kunt zijn. Als jij een bepaalde behoefte hebt op bijzondere en belangrijke dagen, mag je daar ook gewoon voor uit komen. Nu ben je teleurgesteld omdat je niet kreeg wat je hoopte en ik gun je dat door middel van goed communiceren niet nog eens in deze situatie beland.
Heel veel sterkte
“ dat er wat is” en nu ga je ook ineens afstand nemen. Persoonlijk heb ik echt veel liever dat mensen me zeggen wat hen dwarszit ipv passief agressief reageren, wat je toch wel een beetje doet, vind ik.
Als je het belangrijk vindt om de goede band te onderhouden, denk ik dat je beter eerlijk kunt zijn. Als jij een bepaalde behoefte hebt op bijzondere en belangrijke dagen, mag je daar ook gewoon voor uit komen. Nu ben je teleurgesteld omdat je niet kreeg wat je hoopte en ik gun je dat door middel van goed communiceren niet nog eens in deze situatie beland.
Heel veel sterkte
zaterdag 18 mei 2024 om 17:58
Ja dit bedoel ik inderdaad.happyapple schreef: ↑17-05-2024 22:01Ik vind het echt een enorm verdrietige situatie voor jullie, maar ik merk dat ik het toch lastig te begrijpen vind dat je je zo gekwetst voelt, doordat je schoonzoon geen berichtje heeft gestuurd met moederdag, maar dat je het dan vervolgens weer totaal onbegrijpelijk vindt dat mensen zeggen dat jij zelf met moederdag ook een berichtje had kunnen sturen. Het was voor je kleinkinderen dan toch de eerste moederdag zonder hun moeder?
zaterdag 18 mei 2024 om 19:52
Als jullie elkaar zo vaak zien, vind ik het onbegrijpelijk dat jullie het vooraf niet over deze dag gehad hebben. De eerste moederdag voor jou, voor je kleinkinderen, voor je schoonzoon. Zo intens verdrietig voor iedereen. Hoe fijn was het geweest om jullie gezamenlijke verdriet te delen en te bespreken wat deze dag betekent en hoe jullie deze dag zouden willen invullen.
Rouw is zwaar, ingewikkeld en dingen kunnen onbedoeld heel hard binnenkomen.
Veel sterkte samen.
Rouw is zwaar, ingewikkeld en dingen kunnen onbedoeld heel hard binnenkomen.
Veel sterkte samen.
zondag 19 mei 2024 om 11:46
Denk je echt dat mensen bezig zijn met bedanken binnen het eerste jaar als er dierbare overlijdt? Ik kan me zomaar voorstellen dat de mist pas na 2 a 3 jaar een beetje begint op te trekken en je weer voorzichtigjes om je heen begint te kijken.blijfgewoonbianca schreef: ↑17-05-2024 16:05Ik vind wel dat TO iets meer credits verdient. Ze is zelfs minder gaan werken om bij te kunnen springen in het gezin. Dan was moederdag best een uitgelezen kans om haar te bedanken.
zondag 19 mei 2024 om 11:53
Nogmaals, er is een dierbare overleden. Mensen reageren, denken en voelen niet vanuit 'normale' emoties, waarbij ze bezig zijn met scores bijhouden wiens beurt het is om in het zonnetje gezet te worden. Men hapt naar adem om niet kopje onder te gaan.blijfgewoonbianca schreef: ↑17-05-2024 16:16Ik denk, maar corrigeer me als het niet zo is, dat TO veel taken op zich neemt in het gezin omdat hun moeder ( haar dochter ) er niet meer is. Ze “ moedert mee “ , zeg maar. Namens haar dochter, voor haar dochter.
Dan steekt het dat er , namens haar dochter, voor haar dochter, niemand de plaats inneemt om op moederdag TO even te laten zien dat ze gezien wordt.
Daarmee is het verdriet van to nog steeds zeer begrijpelijk. Maar je kunt simpelweg niet van een ander die op stand overleven staat, verwachten dat deze 'normaal' reageert.
En die je dat wel, is de kans groot dat je teleurgesteld raakt en dat dit een gifbron wordt voor irritaties. Of je ze nu wel of niet uitspreekt, hiermee raak je anderen kwijt. Dus juist tijd maken om je emoties te verwerken met hulp van buitenaf, zou zó helpend kunnen zijn voor to. Zo'n bron wil je niet in je hart en hoofd en zo te lezen lukt het to niet om deze emoties écht op te ruimen. Hooguit parkeert ze die in een kast. Maar dat gaat stapelen en op een dag komt dat er genadeloos uitflikkeren.
zondag 19 mei 2024 om 12:12
Misschien vond schoonzoon het te confronterend voor jou om moederdag (nog) te erkennen. Misschien kan je er met hem over praten, dat je je nog altijd moeder voelt ook al is je kind er niet meer. en hij zit natuurlijk met zijn eigen verdriet en het verdriet voor zijn kinderen die zonder moeder verder moeten.
prutsemie wijzigde dit bericht op 19-05-2024 12:13
22.62% gewijzigd
zondag 19 mei 2024 om 12:13
Bedanken is ook niet echt het goede woord.NomenNescio schreef: ↑19-05-2024 11:46Denk je echt dat mensen bezig zijn met bedanken binnen het eerste jaar als er dierbare overlijdt? Ik kan me zomaar voorstellen dat de mist pas na 2 a 3 jaar een beetje begint op te trekken en je weer voorzichtigjes om je heen begint te kijken.
En ik weet niet of zijn eigen ouders ( veel ) bijspringen, maar eerlijk gezegd had ik het zeker deze eerste moederdag best logisch gevonden dat hij die doorgebracht zou hebben met de mensen die zijn vrouw net zo missen. Dat zal voor zijn eigen ouders toch anders zijn, ook al kunnen die het er ook zwaar mee hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 19 mei 2024 om 12:15
zondag 19 mei 2024 om 12:54
blijfgewoonbianca schreef: ↑19-05-2024 12:13Bedanken is ook niet echt het goede woord.
En ik weet niet of zijn eigen ouders ( veel ) bijspringen, maar eerlijk gezegd had ik het zeker deze eerste moederdag best logisch gevonden dat hij die doorgebracht zou hebben met de mensen die zijn vrouw net zo missen. Dat zal voor zijn eigen ouders toch anders zijn, ook al kunnen die het er ook zwaar mee hebben.
Tja en zo vind ik dat dan juist weer niet zo logisch. Ik vind het veel logischer dat die man met zijn grote verdriet (om zijn vrouw en om het verdriet van de kinderen) naar zijn eigen moeder gaat, om bij haar een beetje troost en steun te vinden.
zondag 19 mei 2024 om 13:04
zondag 19 mei 2024 om 13:07
blijfgewoonbianca schreef: ↑19-05-2024 12:13Bedanken is ook niet echt het goede woord.
En ik weet niet of zijn eigen ouders ( veel ) bijspringen, maar eerlijk gezegd had ik het zeker deze eerste moederdag best logisch gevonden dat hij die doorgebracht zou hebben met de mensen die zijn vrouw net zo missen. Dat zal voor zijn eigen ouders toch anders zijn, ook al kunnen die het er ook zwaar mee hebben.
Correctie :
dat hij die OOK doorgebracht zou hebben met de mensen die zijn vrouw net zo missen
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 19 mei 2024 om 13:21
Dat is het ding. Jij redeneert vanuit jezelf. En to en jij verwachten dat hij al zover is om te kunnen redeneren vanuit anderen. Veel mensen in acute/diepe rouw kunnen dat nog helemaal niet. Vaak laat je je heel erg leiden door ofwel anderen, omdat jezelf geen idee hebt waar je heen moet. Of je laat je leiden door primaire insticten als bijv. Vluchten, verzuipen (ik kan het vandaag niet aan, ik doe alsof de wereld niet bestaat), veiligheid zoeken, vluchten (naar je eigen moeder/ouders troost en steun zoeken), verbergen en negeren (het is er niet, ik leef door alsof er niks is gebeurd). Het zijn allemaal varianten van hetzelfde. Maar in alle gevallen varianten waarbij er geen hele bewuste gedachten stromen zijn. En meestal schakelt het hoofd het teveel aan informatie uit. Daardoor denk je anders en reageer je anders dan je normaal zou doen. Er wordt nu een normale verwachting op iemand geplakt. Erkenning voor de ander haar verdriet, erkenning voor wat iemand allemaal voor je doet. De ander vraagt daarmee (zeer begrijpelijk) ook ruimte voor zichzelf. Alleen helaas is dat niet iets wat je zo bewust kunt beleven. Laat staan geven.blijfgewoonbianca schreef: ↑19-05-2024 12:13Bedanken is ook niet echt het goede woord.
En ik weet niet of zijn eigen ouders ( veel ) bijspringen, maar eerlijk gezegd had ik het zeker deze eerste moederdag best logisch gevonden dat hij die doorgebracht zou hebben met de mensen die zijn vrouw net zo missen. Dat zal voor zijn eigen ouders toch anders zijn, ook al kunnen die het er ook zwaar mee hebben.
To haar boosheid, verdriet, teleurstelling, ergernis en alle emoties die ze heeft zijn heel begrijpelijk. Alleen hoop ik voor haar dat ze daar een plekje voor vindt waar ze dit met anderen en evt hulp kan doorleven. In rouw zul je elkaar bij momenten ook verliezen. En bij momenten kom je elkaar weer tegen. Rouw is zo individueel, daar zijn geen handleiding voor.
zondag 19 mei 2024 om 13:30
Mooi uitgelegd, fijne post.NomenNescio schreef: ↑19-05-2024 13:21Dat is het ding. Jij redeneert vanuit jezelf. En to en jij verwachten dat hij al zover is om te kunnen redeneren vanuit anderen. Veel mensen in acute/diepe rouw kunnen dat nog helemaal niet. Vaak laat je je heel erg leiden door ofwel anderen, omdat jezelf geen idee hebt waar je heen moet. Of je laat je leiden door primaire insticten als bijv. Vluchten, verzuipen (ik kan het vandaag niet aan, ik doe alsof de wereld niet bestaat), veiligheid zoeken, vluchten (naar je eigen moeder/ouders troost en steun zoeken), verbergen en negeren (het is er niet, ik leef door alsof er niks is gebeurd). Het zijn allemaal varianten van hetzelfde. Maar in alle gevallen varianten waarbij er geen hele bewuste gedachten stromen zijn. En meestal schakelt het hoofd het teveel aan informatie uit. Daardoor denk je anders en reageer je anders dan je normaal zou doen. Er wordt nu een normale verwachting op iemand geplakt. Erkenning voor de ander haar verdriet, erkenning voor wat iemand allemaal voor je doet. De ander vraagt daarmee (zeer begrijpelijk) ook ruimte voor zichzelf. Alleen helaas is dat niet iets wat je zo bewust kunt beleven. Laat staan geven.
To haar boosheid, verdriet, teleurstelling, ergernis en alle emoties die ze heeft zijn heel begrijpelijk. Alleen hoop ik voor haar dat ze daar een plekje voor vindt waar ze dit met anderen en evt hulp kan doorleven. In rouw zul je elkaar bij momenten ook verliezen. En bij momenten kom je elkaar weer tegen. Rouw is zo individueel, daar zijn geen handleiding voor.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 20 mei 2024 om 13:56
Het klopt helemaal wat je zegt, Maar8, denk ik.Maar8 schreef: ↑17-05-2024 19:21Eens!
En weet je, ik heb al geschreven dat ik zelf heb gezien dat er bij mijn schoonouders weinig aandacht was voor hun stuk.
Er wordt hier gezegd dat schoonzoon overweldigd is door zijn verdriet en dat TO zich daarin moet verplaatsen.
Maar ik was een aantal jaar geleden de weduwe die van het een op andere moment alleen was met de kinderen. Mijn schoonouders stonden voor mij en de kinderen klaar. Daar was en ben ik ze dankbaar voor. Ook toen was het gewoon zichtbaar en helder dat dit zo was.
Vanaf het eerste moment heb ik daarin hun een plek gegeven. Voor ons is Moederdag geen ding, dat was het al niet, maar op andere momenten.
Ik heb sowieso gemerkt, maar misschien is dat los van het onderwerp, dat je in zo’n heftige situatie de dingen best heel helder kunt hebben maar dat mensen die het niet uit eigen ervaring kennen denken dat je in de war bent of tot niks in staat. Ook een bijzondere ervaring.
Voor mijn kinderen is het zo belangrijk om de ouders van hun vader in hun leven te hebben, dat ik ook wel eens dingen heb gelaten, gewoon omdat het niet belangrijk genoeg is om er een ander mee te kwetsen. En dat zal andersom ongetwijfeld ook zo zijn. Want dat is wel een gegeven, je bent niet elkaars kind en ouder maar schoonkind en schoonouder en dat is nu eenmaal toch anders. Degene die voor de vanzelfsprekende verbinding zorgde, is er niet meer. Het is daarmee wat lastiger geworden, los van het verlies zelf (secundair verlies eigenlijk).
Verder gaat iedereen met eigen rouw om in een eigen proces en op een eigen manier. Er is geen ‘de manier’ en hulp is ook niet altijd alles. Rouw is iets aparts en zeker wanneer iemand zo jong is.
Wat goed dat je dingen gaat doen die voor jou goed werken, TO. Daardoor lukt het je ongetwijfeld ook beter om die lieve oma te zijn voor de kids van je dochter en je schoonzoon.
En wat hulp betreft, ik kan goed praten met een paar vriendinnen. Dat werkt voor mij goed.
Ik heb ook een keer gevraagd aan iemand uit mijn werkkring en die vanuit zijn functie ook doet aan rouwbegeleiding, hoe doe je dat, rouwen, en hoe doe je dat op de beste manier. En kun je het ook verkeerd doen, met name het laatste was voor mij belangrijk. Het antwoord weet ik niet meer zo goed, zoals zoveel dingen die ik de laatste tijd vergeet. Maar ik weet nog wel dat ik dacht, oke, zo verkeerd bezig ben ik nu toch ook weer niet.
Dat was voor mij belangrijk omdat ik de ervaring van zo'n rouwpraatgroep niet fijn vond. Ik ben daar een paar keer geweest en werd er soort van angstig van. Je zag het verdriet van een paar, die al verder waren in het rouwproces, maar die zo totaal aan de grond zaten dat ik dacht, mijn god, is dit mijn voorland, blijf ik me altijd zo voelen zoals nu en zoals zij er nu nog in staan. Een vrouw maakte ook zo'n vreselijke kutopmerking, daar werd wel direct op ingesprongen, maar ja, dan is het al gezegd he. Ik werd daar angstig van.
En dan kun je wel op zoek gaan naar andere vormen van hulp, maar ik denk dat zoals ik het nu doe, voor mij op dit moment het beste is. Ik heb meer behoefte aan rust, ik slaap slecht en moet er toch bijna iedere ochtend weer vroeg uit en dat is overleven.
maandag 20 mei 2024 om 14:02
Fijne post NomenNescio.NomenNescio schreef: ↑19-05-2024 13:21Dat is het ding. Jij redeneert vanuit jezelf. En to en jij verwachten dat hij al zover is om te kunnen redeneren vanuit anderen. Veel mensen in acute/diepe rouw kunnen dat nog helemaal niet. Vaak laat je je heel erg leiden door ofwel anderen, omdat jezelf geen idee hebt waar je heen moet. Of je laat je leiden door primaire insticten als bijv. Vluchten, verzuipen (ik kan het vandaag niet aan, ik doe alsof de wereld niet bestaat), veiligheid zoeken, vluchten (naar je eigen moeder/ouders troost en steun zoeken), verbergen en negeren (het is er niet, ik leef door alsof er niks is gebeurd). Het zijn allemaal varianten van hetzelfde. Maar in alle gevallen varianten waarbij er geen hele bewuste gedachten stromen zijn. En meestal schakelt het hoofd het teveel aan informatie uit.Daardoor denk je anders en reageer je anders dan je normaal zou doen. Er wordt nu een normale verwachting op iemand geplakt. Erkenning voor de ander haar verdriet, erkenning voor wat iemand allemaal voor je doet. De ander vraagt daarmee (zeer begrijpelijk) ook ruimte voor zichzelf. Alleen helaas is dat niet iets wat je zo bewust kunt beleven. Laat staan geven.
To haar boosheid, verdriet, teleurstelling, ergernis en alle emoties die ze heeft zijn heel begrijpelijk. Alleen hoop ik voor haar dat ze daar een plekje voor vindt waar ze dit met anderen en evt hulp kan doorleven. In rouw zul je elkaar bij momenten ook verliezen. En bij momenten kom je elkaar weer tegen. Rouw is zo individueel, daar zijn geen handleiding voor.
maandag 20 mei 2024 om 16:33
Het is niet zo dat moederdag ineens onverwacht voor de deur stond. We hebben het wel gehad over hoe we het zouden doen voor de kinderen, ook straks met vaderdag. Dáár hebben we het wel over gehad en goed besproken.Angie10 schreef: ↑18-05-2024 19:52Als jullie elkaar zo vaak zien, vind ik het onbegrijpelijk dat jullie het vooraf niet over deze dag gehad hebben. De eerste moederdag voor jou, voor je kleinkinderen, voor je schoonzoon. Zo intens verdrietig voor iedereen. Hoe fijn was het geweest om jullie gezamenlijke verdriet te delen en te bespreken wat deze dag betekent en hoe jullie deze dag zouden willen invullen.
Rouw is zwaar, ingewikkeld en dingen kunnen onbedoeld heel hard binnenkomen.
Veel sterkte samen.
Alleen de oudste weet echt wat moederdag is, ik ga daar verder niet over uitweiden over hoe en wat. Dat voelt niet goed, niet alleen in verband met herkenbaarheid en omdat dat hier niet echt veilig genoeg voelt, maar ook om andere redenen.
Bij het meenemen uit school heb ik het knutselwerk bewonderd, we hebben daar samen de tijd voor genomen en 's maandags weer.
maandag 20 mei 2024 om 16:33
Bedankt voor de tip.Aprilsister schreef: ↑20-05-2024 14:18no-more-tears-left
Er is een vierdelige documentaire op tv die heet 'leven naast de dood' en gaat over mensen die een kind hebben verloren.
Morgenavond is het tweede deel.
Ik vond het heel erg indrukwekkend. Misschien heb je er wat aan?
woensdag 22 mei 2024 om 08:52
Het klinkt alsof je wat meer tijd en ruimte mag nemen voor je eigen verdriet to. Geweldig hoe je klaarstaat voor het gezin. Maar je eigen verdriet is er ook.
Dus naast oog te hebben voor wat moederdag voor je kleinkinderen betekent had je gerust kunnen aangeven naar je schoonzoon wat deze moederdag voor jou betekent.
Het is gewoon heel lastig om elkaar te blijven vinden in diepe rouw. Samenzijn met het gezin van je dochter is het meest dierbaar misschien, maar ook het meest kwetsbaar. En dat heb je nu ervaren. Dat iets genadeloos hard binnenkomt, terwijl er geen kwade intentie achter zat van je schoonzoon.
Veel sterkte lieve to.
Dus naast oog te hebben voor wat moederdag voor je kleinkinderen betekent had je gerust kunnen aangeven naar je schoonzoon wat deze moederdag voor jou betekent.
Het is gewoon heel lastig om elkaar te blijven vinden in diepe rouw. Samenzijn met het gezin van je dochter is het meest dierbaar misschien, maar ook het meest kwetsbaar. En dat heb je nu ervaren. Dat iets genadeloos hard binnenkomt, terwijl er geen kwade intentie achter zat van je schoonzoon.
Veel sterkte lieve to.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
