Relaties
alle pijlers
Geen verwachtingen /toekomstdromen in nieuwe relatie
vrijdag 17 februari 2023 om 14:20
Graag meningen of ervaringen over het volgende waar ik toch een beetje mee in de knoop zit.
Tot voor kort was ik iemand die altijd heerlijk kon wegdromen, duizend-en-één plannen in mijn hoofd had van wat ik wel allemaal niet voor leuke en romantische dingen kon doen met partner en zag het dan altijd al helemaal voor me, de ander wist niet eens altijd wat ik er al op los had gefantaseerd dus die heb ik het nooit kwalijk genomen als de dingen niet in het echt gebeurden. Ik had dit dus al tijdens mijn huwelijk met vader van mijn kinderen. Zo’n vijf jaar geleden is hij na bijna 30 jaar samen als een donderslag bij heldere hemel vertrokken met zijn nieuwe vlam. Ik ben toen twee jaar alleen geweest voordat ik een nieuwe man ontmoette. Ik was meteen heel verliefd, voelde me helemaal thuis als ik in zijn huis was, zelfde ideeën, smaak, stijl, noem maar op, we konden overal over kletsen en sterke aantrekking. Hij was in het begin ook dol enthousiast en uiteraard vol beloftes, attenties belangstelling en ideeën. En weer zag ik meteen van alles voor me, hoe leuk we het zouden kunnen hebben, dacht na een paar maanden al over reizen, plannen zodra hij met pension zou zijn (was 8 jaar ouder dan ik en kan vervroegd met pensioen), droomde weg over uitjes, hoe we dit of dat zouden doen, hoe leuk het met de kinderen samen zou kunnen zijn want dochters van dezelfde leeftijd, nou ja lekker in mijn roze bubbel en zag me al heel mijn leven samen met deze leuke man. Na een jaar kreeg hij twijfels over wel of niet genoeg gevoelens om zich echt te binden en een stap verder te gaan in de relatie en daarna zijn we vriendschappelijk uit elkaar gegaan. Toen heb ik zo’n zes maanden later mijn huidige vriend ontmoet. Met hem is alles anders, of liever gezegd ik ben anders. Ik leef nu echt “bij de dag” en geniet van het moment. Het contact is heel fijn, we communiceren veel, veel aantrekkingskracht we doen veel leuke dingen samen, kunnen elkaar ook prima zeggen wat we wel of niet leuk vinden want we zijn het niet altijd overal over eens, weten bijv dat we iig blijven latten tot de kinderen de deur uit zijn en dan waarschijnlijk nog omdat we allebei toch wel op ons leventje gesteld zijn. We zien elkaar 1 keer in de week en om het weekend en uiteraard meer in de vakanties, en bellen elke dag. We maken wel kleine plannen op de korte termijn zoals een weekendje of vakantie samen en dan kijk ik dan echt naar uit, we houden ervan om elkaar ook wel eens te verrassen met een etentje, massage, kleine attenties enz., alles is dus heel vloeiend MAAR geen “luchtkastelen” en wilde toekomstplannen dus laat maar zeggen, alles is concreet en overzichtelijk zonder beloftes die we niet waar kunnen of willen maken voor de toekomst, ik denk veel aan hem als we niet samenzijn en houd echt veel van hem, vind hem super sexy en een hele fijne en betrouwbare intelligente man, de relatie is fijn en hoop absoluut dat het zo doorgaat maar dagdromen, hoge verwachtingen of de meest romantische fantasieën over de jaren die komen gaan hebben heb ik niet meer. Mijn vraag dus herkennen jullie dit, is het een bepaalde angst/blokkade die ik heb ingebouwd van stel dat het weer niet goed gaat of, zoals sommige vriendinnen zeggen, is dit dan misschien toch niet de ware liefde en ben ik niet hotel de botel genoeg om mijn hele leven met hem in te beelden?
Tot voor kort was ik iemand die altijd heerlijk kon wegdromen, duizend-en-één plannen in mijn hoofd had van wat ik wel allemaal niet voor leuke en romantische dingen kon doen met partner en zag het dan altijd al helemaal voor me, de ander wist niet eens altijd wat ik er al op los had gefantaseerd dus die heb ik het nooit kwalijk genomen als de dingen niet in het echt gebeurden. Ik had dit dus al tijdens mijn huwelijk met vader van mijn kinderen. Zo’n vijf jaar geleden is hij na bijna 30 jaar samen als een donderslag bij heldere hemel vertrokken met zijn nieuwe vlam. Ik ben toen twee jaar alleen geweest voordat ik een nieuwe man ontmoette. Ik was meteen heel verliefd, voelde me helemaal thuis als ik in zijn huis was, zelfde ideeën, smaak, stijl, noem maar op, we konden overal over kletsen en sterke aantrekking. Hij was in het begin ook dol enthousiast en uiteraard vol beloftes, attenties belangstelling en ideeën. En weer zag ik meteen van alles voor me, hoe leuk we het zouden kunnen hebben, dacht na een paar maanden al over reizen, plannen zodra hij met pension zou zijn (was 8 jaar ouder dan ik en kan vervroegd met pensioen), droomde weg over uitjes, hoe we dit of dat zouden doen, hoe leuk het met de kinderen samen zou kunnen zijn want dochters van dezelfde leeftijd, nou ja lekker in mijn roze bubbel en zag me al heel mijn leven samen met deze leuke man. Na een jaar kreeg hij twijfels over wel of niet genoeg gevoelens om zich echt te binden en een stap verder te gaan in de relatie en daarna zijn we vriendschappelijk uit elkaar gegaan. Toen heb ik zo’n zes maanden later mijn huidige vriend ontmoet. Met hem is alles anders, of liever gezegd ik ben anders. Ik leef nu echt “bij de dag” en geniet van het moment. Het contact is heel fijn, we communiceren veel, veel aantrekkingskracht we doen veel leuke dingen samen, kunnen elkaar ook prima zeggen wat we wel of niet leuk vinden want we zijn het niet altijd overal over eens, weten bijv dat we iig blijven latten tot de kinderen de deur uit zijn en dan waarschijnlijk nog omdat we allebei toch wel op ons leventje gesteld zijn. We zien elkaar 1 keer in de week en om het weekend en uiteraard meer in de vakanties, en bellen elke dag. We maken wel kleine plannen op de korte termijn zoals een weekendje of vakantie samen en dan kijk ik dan echt naar uit, we houden ervan om elkaar ook wel eens te verrassen met een etentje, massage, kleine attenties enz., alles is dus heel vloeiend MAAR geen “luchtkastelen” en wilde toekomstplannen dus laat maar zeggen, alles is concreet en overzichtelijk zonder beloftes die we niet waar kunnen of willen maken voor de toekomst, ik denk veel aan hem als we niet samenzijn en houd echt veel van hem, vind hem super sexy en een hele fijne en betrouwbare intelligente man, de relatie is fijn en hoop absoluut dat het zo doorgaat maar dagdromen, hoge verwachtingen of de meest romantische fantasieën over de jaren die komen gaan hebben heb ik niet meer. Mijn vraag dus herkennen jullie dit, is het een bepaalde angst/blokkade die ik heb ingebouwd van stel dat het weer niet goed gaat of, zoals sommige vriendinnen zeggen, is dit dan misschien toch niet de ware liefde en ben ik niet hotel de botel genoeg om mijn hele leven met hem in te beelden?
zaterdag 18 februari 2023 om 09:35
Wat een herkenning! bedanktcoderood schreef: ↑17-02-2023 23:06Ik herken het wel. Ik was vroeger ook een dromer die ontzettend kon wegdromen en al 10 fantasietjes in mijn hoofd had uitgeleefd.voor de eerste date bij wijze van spreken. Ik heb ook ADD dus wegdromen hoort ook gewoon bij mij.
Inmiddels ben ik wat ouder en heb ook meer dingen meegemaakt in het leven. Ik heb ook gemerkt dat dromen vaak niet uitkomen. Wellicht dat het daarom ook nu met mijn vriend minder is. Toch vind ik dat wel eens jammer... Want wat is er nou leuker dan een film bekijken in je hoofd die helemaal gaat zoals jij dat wilt en met je favoriete mensen als hoofdpersoon. Helaas lukt het me ook gewoon niet meer zo goed. Ook niet als ik t bewust probeer.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
