Generatiekloof in het verzorgingshuis?

05-02-2023 17:51 36 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was vandaag bij mijn moeder die sinds 1,5 maand in een verzorgingshuis woont. Ze is er met haar 72 jaar een van de jongsten, maar inmiddels kent ze wel al wat mensen. Toen we de lift uitkwamen kwam er ook een andere bewoner uit, dus mijn moeder groette met ‘dag mevrouw Jansen’, en die mevrouw zei ‘dag Trudie’. Toen ik vroeg waarom mijn moeder mevrouw zei, antwoordde ze ‘dat is een oud vrouwtje.’ Volgens mij tutoyeren de echt oude mensen (80+) elkaar onderling ook niet. Ligt dan daar de generatiekloof?
Hoe zijn jullie ervaringen daarmee? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het ooit comfortabel gaat voelen om u genoemd te worden in de privésfeer (werk wel, dan heb ik het liever, in mijn branche).
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar, niet oncomfortabel. Het is net wat je gewend bent. Ik zeg tegen mijn ouders (en die zijn een stuk jonger) ook u, dat vonden zij destijds belangrijk, en als je dat gewend bent, geeft het geen enkele afstand of oncomfortabel gevoel. De oudere generatie lijkt dat juist prettig te vinden en dat is helemaal oké!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is heel wisselend. Ik ken genoeg oude mensen die elkaar mevrouw en meneer noemen en dat heel prettig en prima vinden. Niet iedereen heeft daar hetzelfde gevoel bij als jij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is precies wat ik bedoel. Die mensen zijn dat gewend. Ik denk dat als wij over 30 jaar in een verzorgingshuis zitten, we elkaar gewoon tutoyeren. Zelfs al de generatie van mijn moeder, omstreeks 1950.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder is van 1935 en tutoyeert ook niet. Ik tutoyeer makkelijker. Mijn kinderen noemen me geen u(zou ik erg afstandelijk vinden, dat is persoonlijk). Ik denk dat jouw moeder inderdaad een van de jongere bewoners zal zijn. Mijn schoonouders hebben ook in een verzorgingshuis gezeten. Mijn schoonmoeder kwam er toen ze 75 was, meen ik. Ze was toen ook een van de jongere bewoners. Meesten daar waren echt toch boven de 80. Mijn schoonvader was 89 toen hij in een verzorgingshuis kwam. Mijn schoonouders deden ook niet aan tutoyeren naar andere bewoners.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oma van 90 klaagde ook elke keer dat er alleen maar oude mensen wonen in een verpleeghuis. Denk dat ze niet in de gaten hebben dat ze zelf ook een oud vrouwtje zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Magick88 schreef:
05-02-2023 18:17
Mijn oma van 90 klaagde ook elke keer dat er alleen maar oude mensen wonen in een verpleeghuis. Denk dat ze niet in de gaten hebben dat ze zelf ook een oud vrouwtje zijn.
Haha, ja, mijn moeder wordt dit jaar 88 en vindt ook dat er alleen maar oude mensen in een verzorgingshuis wonen. Ze woont zelf (nog) zelfstandig. De oma van mijn ex had het altijd erover dat ze naar de oudjes in het bejaardentehuis ging om er te helpen met spelletjes doen enzo, ze was toen zelf 85 en vond zichzelf absoluut niet oud.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oma’s wonen weliswaar niet in een verzorgingshuis, maar vinden ook al die andere mensen maar oud 🤪

Zelf zijn ze nog hartstikke bij de tijd❤️ (gelukkig want hebben helaas ook de andere kant moeten aanzien..)
Alle reacties Link kopieren Quote
In Frankrijk en Duitsland spreken de kinderen hun ouders wel aan met jij. In NL is dat nog niet zo lang. Ik denk dat het jij-jouwen is begonnen toen de Amerikaanse cultuur hier populair werd (you voor iedereen). Vroeger had je vooral eerbied voor grijze haren. ;-D Maar nu de oudere mensen zelf ook graag als jong willen worden gezien vinden ze jij vaak beter klinken.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 05-02-2023 18:25
56.87% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
Ik moet zeggen dat ik iedereen, die enigszins ouder is of ouder voelt dan ikzelf, ook met u aanspreek.
Mijn oma van destijds bijna 80, deed vrijwilligerswerk in het bejaardentehuis. Bij de “oudjes” zei ze dan :rofl: .
Oma moesten wij zeker met je aanspreken. In het tehuis sprak ze iedereen met u aan (hebben we het over 10-15 jaar terug )
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik kind was, zat mijn moeder gezellig met de buurvrouwen aan de koffie, maar het was wel Mevrouw Jansen, wilt u nog koffie?
Was jaren later dat Mevrouw Jansen Riet werd, en jij. Geen idee wie het veranderd heeft.
En mijn oma ging echt niet bij die ouwe vrouwkes in het gesticht zitten (was net in het dorp een nieuw bejaardenhuis gebouwd, oma was toen ergens half in de 60 en al heel oud in mijn ogen, ik ben intussen ouder dan zij toen)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het ook iets verdrietigs hebben, langzaam 'verlies' je als oudje je voornaam, omdat iedereen je bij je achternaam noemt. Ik had een oude buurvrouw, een weduwe. Ze had volgens mij niemand meer die wist hoe ze heette. Vroeger was dat normaal, en dan wordt je achternaam misschien wel hetzelfde als je voornaam. Toch vind ik het zonde.
Mijn moeder vousvoyeert het meisje van 16 aan de kassa bij de Jumbo zelfs.

Wij kinderen zeggen wel gewoon Je tegen haar, en we noemen m’n moeder ook bij de voornaam.
anoniem_64099e414652c wijzigde dit bericht op 05-02-2023 19:03
38.84% gewijzigd
In het dialect is het nog steeds heel gebruikelijk ook mensen die je redelijk vaak op vriendschappelijke wijze spreekt toch nog met "mevrouw achternaam" en de dialectale variant van u aan te spreken. Dat voelt helemaal niet afstandelijk in het Gronings of Drents en volgens mij gebeurt dat in andere streektalen ook.
In het Nederlands klinkt "u" een stuk ongezelliger, maar wellicht is dit toch een generatie die die associatie met afstandelijkheid niet heeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien was het vroeger ook wel belangrijker om met je man's naam genoemd te worden dan tegenwoordig, maar dat weet ik niet.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oma zou nu 107 geweest zijn, maar wilde door de kleinkinderen absoluut niet met u aangesproken worden. Ook haar eigen kinderen deden dat niet. Terwijl zij best hing aan hoe het hoorde., ze was hoogst verontwaardigd als de krantenjongen zei: ‘hallo, hoe gaat het met jou?’ De arme man woonde net een paar maanden in Nederland, dus was niet onbeleefd bedoeld, maar gewoon nog de taal aan het leren.
Maar eigen kinderen, nee. En haar vriendinnen/buurvrouwen trouwens ook niet. Ze ging altijd gewoon bij ‘Riet’ en ‘Jannie’ op de koffie. Dus niet die hele generatie doet dat.
nausicaa schreef:
05-02-2023 19:08
Mijn oma zou nu 107 geweest zijn, maar wilde door de kleinkinderen absoluut niet met u aangesproken worden. Ook haar eigen kinderen deden dat niet. Terwijl zij best hing aan hoe het hoorde., ze was hoogst verontwaardigd als de krantenjongen zei: ‘hallo, hoe gaat het met jou?’ De arme man woonde net een paar maanden in Nederland, dus was niet onbeleefd bedoeld, maar gewoon nog de taal aan het leren.
Maar eigen kinderen, nee. En haar vriendinnen/buurvrouwen trouwens ook niet. Ze ging altijd gewoon bij ‘Riet’ en ‘Jannie’ op de koffie. Dus niet die hele generatie doet dat.
Haha! Riet en Janny. Echt generatienamen.

Ik las de OP trouwens juist zo dat de medebewoners geen vriendinnen zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
05-02-2023 19:02
Mijn moeder vousvoyeert het meisje van 16 aan de kassa bij de Jumbo zelfs.

Wij kinderen zeggen wel gewoon Je tegen haar, en we noemen m’n moeder ook bij de voornaam.
Echt? Lijkt me zo raar, ik zeg gewoon ma of mam.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tegen mijn oma in het verzorgingstehuis zei ik wel u (bij leven nu 91 jaar). Ik ben er haast van overtuigd dat ze "je" ook wel okay vond. Het maakte haar niet uit.
Afhankelijk van de leeftijd en het enigszins contact spreek ik mensen aan met u. Als ze zeggen, zeg maar je doe ik dat wel. Zo zeg ik bij een man van in de 80 die zei dat we elkaar kunnen tutoyeren zonder dat ik het vroeg. Mijn tante is rond de 60 en bij haar twijfel ik tussen "u" en "je".
madamzonderm wijzigde dit bericht op 05-02-2023 19:26
Reden: woord teveel
0.55% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan me wel goed voorstellen dat je tegen je stiefmoeder "Marjan" zegt maar dat dient dan om onderscheid te maken tussen je moeder en Marjan. :)
Dan moet het maar zoals het kan
Mijn opa (90+) wordt alleen door leeftijdsgenoten aangesproken bij zijn voornaam. De niet familie generaties eronder noemen ehm meneer achternaam. Ik noem hem gewoon opa.

De opa van mijn man spreekt iedereen wel bij zijn voornaam aan.

Zit wel verschil in woonomgeving.
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik heel jong was zei ik tegen alle leraren en leraressen u maar op de middelbare waren er veel die jij genoemd wilden worden. Die waren ook niet veel ouder dan ikzelf. Minder dan een halve generatie in sommige gevallen.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn lief werkt in de ouderenzorg. Hij geeft aan dat de meesten elkaar niet tutoyeren.

Leeftijdgenoten is ook een rekbaar begrip. Ooit zei ik dat tegen mijn oma: gezellig, allemaal een beetje van dezelfde leeftijd.

"Nou", zei mijn oma ietwat beledigd, "er wonen hier mensen tussen de 70 en de 100. Daar zit ruim 30 jaar tussen. Vind jij mensen van 50 en 60 leeftijdgenoten?" (Ik was toen 30.) "Nou dan!"
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
05-02-2023 19:02
In het dialect is het nog steeds heel gebruikelijk ook mensen die je redelijk vaak op vriendschappelijke wijze spreekt toch nog met "mevrouw achternaam" en de dialectale variant van u aan te spreken. Dat voelt helemaal niet afstandelijk in het Gronings of Drents en volgens mij gebeurt dat in andere streektalen ook.
In het Nederlands klinkt "u" een stuk ongezelliger, maar wellicht is dit toch een generatie die die associatie met afstandelijkheid niet heeft.
"Vrouw Bartels, Vrouw Boukholt, Vrouw Haverkamp".

De mannen werden volgens mij alleen bij de achternaam aangesproken.
Every woman deserves a man that destroys her lipstick, not her mascara.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven