Grip kwijt op dochter (15)

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 15:17

Beste forummers,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, schaam me erg voor de situatie waar ik in zit. Ik heb geen grip meer op mijn dochter (15) en ben bang om haar te verliezen aan mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar ik voel dat ze van me wegdrijft. Ze neemt mij de scheiding kwalijk en snapt niet waarom ik mijn ex eruit heb gegooid (hij ging vreemd, ik heb te lang mijn ogen gesloten). Dochter wil haar oude leventje terug. Snap ik, ik zou ook niets liever willen. Maar het is zoals het is. Haar verdriet en boosheid doen me pijn. Voor mij is de scheiding beter, maar zij is ongelukkig en ik zie haar afglijden. Ze heeft al therapie, maar komt vaak de afspraken niet na. Spijbelt, drinkt, rookt, en het ergste: ze vertrekt naar ex als wij ruzie hebben en dreigt om bij hem te gaan wonen. Wat dan? Ik moet er niet aan denken om haar kwijt te raken. Ex woont bij zijn nieuwe liefde en haar kids. Het is daar de zoete inval. Dochter geniet van die sfeer. Ik ben alleen en kan geen echt gezinsleven bieden met gezelligheid en alle dagen feest. Wat als ze straks daar wil wonen?

En nog iets. Dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje (19). Ze is erg verliefd, maar mijn gevoel over hem is dubbel. Ik weet het niet goed, soms denk ik dat het aan mij ligt, maar ik kan mijn gevoel niet negeren. Hij heeft erg veel geld voor zijn leeftijd, koopt dure cadeaus voor dochter, is vaag over hoe hij het geld verdient. Dochter is kwetsbaar, ik wil haar beschermen maar hoe? Bij mijn ex mag haar vriendje altijd blijven slapen dus ik heb ook toestemming gegeven. Het wringt wel. Ik voel me niet meer thuis in mijn eigen huis. Laatst lag de jongen opeens in ons bad, ook nog te roken (had deur niet op slot gedaan). Ik heb me snel omgedraaid en later gezegd dat hij niet mag roken in huis. Daarna kreeg ik meteen bonje met dochter. Het is ook haar huis, zegt ze, en anders gaat ze wel bij haar vader wonen, die doet niet moeilijk. Ik weet het even niet. Mijn kind heeft het zwaar, maar ik wil haar niet verliezen aan mijn ex.

Wat zouden jullie doen? Veel dank voor het lezen.

Anoniem_669679bf76515 donderdag 6 juni 2024 om 19:01

Bbubbels schreef: ↑
06-06-2024 18:27
Dit heeft toch niks te maken met ouderverstoting?? Ik lees nergens dat haar ex er actief mee bezig is om te zorgen dat dochter niet meer bij moeder wil zijn/wonen.

Ik zou als ex dat goed vindt meegaan in haar wens om daar te wonen/meer te zijn, als je denkt dat hij een goede vader is. Ben voor haar een stabiele basis waar ze altijd terecht kan. Kans is groot dat het gras niet groener is aan de overkant. En qua vriendje; die zou ik idd wel dichtbij houden. Kennelijk wil hij wel bij je thuis komen. Dat is denk ik een goed teken.

Sorry maar als ik vreemd zou gaan en mijn kind bij mij gaat zitten na ruzie te hebben gemaakt met de andere ouder vind ik het bijzonder raar dat dat dan de status quo is. Niet goed voor dochter dit.

Dropdrop donderdag 6 juni 2024 om 19:12

Ze weet min of meer wat de scheiding heeft veroorzaakt? Wat betekent dat? Weet ze het of niet?

Kan het zijn dat ze alleen jouw heftige reactie op haar vader heeft gezien, maar niet weet waarom je zo heftig reageerde?

Want dan is het niet zo vreemd dat ze jou de schuld geeft.

lila01 donderdag 6 juni 2024 om 19:15

Ik snap dat jij je niet fijn vindt, maar als dochter aangeeft bij vader te willen wonen is er dan een reden waarom dat niet zou kunnen?

Dat ex vreemdging is iets tussen jou en hem. Wat is op dit moment het beste voor dochter? Kun jij er met je ex over praten?

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 19:21

Even wat antwoorden op vragen die zijn gesteld. Ja, de scheiding is nog vrij vers, jaar geleden. Er is een ouderschapsplan en we hebben (moeizaam, vooral via WhatsApp) contact. Ex woont bij nieuwe liefde die, als ik dochter kan geloven, een spirituele praktijk aan huis heeft (plus 3 of 4 kids van verschillende mannen en twee (!) vechtscheidingen), dus tja. Ex vindt alles wel prima zolang hij maar aan z’n werk toekomt, en hij is veel van huis, dus dochter gaat daar naartoe om te crashen en ik heb er geen zicht op. Geen idee wat daar precies gebeurd. Moeilijk, maar dat is uit mijn handen. Accepteer ik ook. Zolang ik zelf ook actief betrokken blijf bij de opvoeding en schoolcarrière van dochter, want ex speelt de toffe vader.

Verder… ja, ik heb zelf ook een therapeut. Vooral belangrijk voor het verwerken van de scheiding, maar ook dingen uit mijn verleden.

Vriendje probeer ik dichtbij te houden. Loverboy denk ik niet, wel heb ik een onderbuikgevoel… lastig. Ik probeer zo neutraal mogelijk te blijven en haar de verliefdheid te gunnen. Probeer ook af te spreken met zijn ouders maar dat is nog niet gelukt. Ze wonen in een andere stad.

Marianneke donderdag 6 juni 2024 om 19:29

Je bent haar niet kwijt he, als ze bij haar vader woont. Ze is dan minder bij jou, je bent inderdaad vaker alleen. Maar ze is nog steeds je dochter en je kunt gewoon afspreken dat ze dan een paar nachten per week/twee weken bij jou is.
Je dochter is niet degene die jouw eenzaamheid moet oplossen.

Coffee is never my cup of tea

sprankelend donderdag 6 juni 2024 om 19:31

Niks om je voor te schamen, een scheiding is een bumpy road. En kennelijk heb je heel scherp je vinger aan de pols.

Weet je dochter dat je ex vreemdging? Hoe wrang het ook is dat je dochter daardoor haar oude leven kwijt is geraakt, ik vind het ook heel mooi dat je je dochter voorleeft dat er gedrag is dat je niet accepteert. Zij kijkt naar jou om te zien hoe je je als volwassen vrouw gedraagt binnen een relatie. Prima en liefdevol voorbeeld dat je het liever in je eentje doet met minder luxe dan dat je ten koste van jezelf blijft in een situatie waarin je niet gerespecteerd wordt. Met vijftien jaar zou ik dat gesprek wel aan durven gaan denk ik (zeg ik nu maar dat heb ik zelf met heel veel schade en schande moeten leren, dus makkelijker gezegd dan gedaan)

Mijn kinderen hebben ergens aan het begin van de puberteit een poosje op deze manier (anders ga ik wel daar wonen) getest waar mijn grens lag. Na daar eerst een poosje omheen te hebben gepraat heb ik ze uiteindelijk aan tafel gezet en gezegd dat ik het prima vond als ze weg zouden gaan maar dat de spelregels simpel waren: je mag één keer weg, je mag één keer terug en je mag het er alleen over hebben als je een serieus gesprek wil hebben, niet als dreigement want het verdriet en de paniek die ik erdoor voel is veel te groot om het random op tafel te gooien. Dat ze op zo'n groot onderwerp opeens als gelijkwaardige gesprekspartner aan tafel zaten en het feit dat ik mijn kwetsbaarheid blootgaf zorgde voor een hele snelle exit van het dreigement. Voor kinderen geeft een scherpe grens naast iets om tegenaan te schoppen óók een geborgenheid, het is niet alleen maar een risico dat je neemt.

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 19:43

Attraverso schreef: ↑
06-06-2024 17:52
Weet je dochter dan niet waarom jullie uit elkaar zijn? Ze is 15, heeft ze dan niets mee gekregen van de problemen thuis toen die er waren?
Je bent er nu niets meer mee maar toen mijn ouders gingen scheiden was dat totaal onverwacht. Er was blijkbaar heel veel gaande achter mijn rug, er was nooit ruzie waar ik bij was en achteraf bekeken was de scheiding voor mij minder traumatisch geweest als ik wel had geweten hoe het er thuis aan toe ging....

Maar soit... klinkt heel heftig allemaal, jouw radeloosheid is erg heftig. Als je dochter nog niet weet waarom jullie uit elkaar zijn is het hoog tijd dat ze dat wel weet. En loslaten, zoals velen aanraden, lijkt me verschrikkelijk pijnlijk maar wel een goede raad. Laat haar wel klaar en duidelijk weten dat je er bent voor haar en zij welkom is.
En wat dat vriendje betreft: jij betaalt de rekening en beslist wat er wel en niet kan thuis! Laat je niet doen hoor!
Heel erg veel sterkte...

Dochter weet dat papa een ander had, dat we daarom uit elkaar zijn. Ze weet niet dat papa wel meer anderen had, altijd anderen. En dat mama wel voelde dat er iets was, maar doorpakken lukte niet om allerlei redenen. Dat weet ze niet en dat vind ik ook te pijnlijk om met haar te bespreken. Schaamte, alweer. Maar ook trots. Soort dubbel gevoel. Ze weet het belangrijkste, de directe oorzaak van de scheiding. Ik vind 15 erg jong om dat soort zaken open op tafel te leggen. Ze heeft net haar eerste vriendje.

Dank voor je bericht.

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 19:45

Marianneke schreef: ↑
06-06-2024 19:29
Je bent haar niet kwijt he, als ze bij haar vader woont. Ze is dan minder bij jou, je bent inderdaad vaker alleen. Maar ze is nog steeds je dochter en je kunt gewoon afspreken dat ze dan een paar nachten per week/twee weken bij jou is.
Je dochter is niet degene die jouw eenzaamheid moet oplossen.

Eenzaamheid is het niet eens, het is gewoon mijn leven (zoals het was) dat eerst gehalveerd werd, en nu misschien wel vernietigd. Wat dan? Ga ik helemaal opnieuw beginnen?

granny71 donderdag 6 juni 2024 om 19:50

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:45
Eenzaamheid is het niet eens, het is gewoon mijn leven (zoals het was) dat eerst gehalveerd werd, en nu misschien wel vernietigd. Wat dan? Ga ik helemaal opnieuw beginnen?

Je kind vernietigd je leven door (tijdelijk) bij haar vader te gaan wonen?

Als mijn moeder zoveel druk op me zou leggen zou ik gisteren nog verhuisd zijn.

MarindaH donderdag 6 juni 2024 om 19:55

Laat haar maar bij haar vader gaan wonen hoor. Ze komt heus wel weer terug.

Such fun!1

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 19:58

granny71 schreef: ↑
06-06-2024 19:50
Je kind vernietigd je leven door (tijdelijk) bij haar vader te gaan wonen?

Als mijn moeder zoveel druk op me zou leggen zou ik gisteren nog verhuisd zijn.

Maar ik ben toch haar moeder, geen willekeurige persoon die haar probeert te dwingen om naar school te gaan, haar afspraken na te komen, haar sport te doen, gezond te ontbijten en zo? Is dat druk opleggen? Ik ben zelf best streng en heel liefdevol opgevoed. Moet ik dat allemaal loslaten omdat ik gescheiden ben? Ze is 15, echt nog te jong om het zelf verder uit te zoeken.

Parbleu donderdag 6 juni 2024 om 19:58

coderood schreef: ↑
06-06-2024 17:21
Volgens mij is dat joch van 19 strafbaar hoor. Zij is nog geen 16 en 16 is in Nederland age of consent. Als je het niet vertrouwd zou ik aangifte doen. Gaat ze niet leuk vinden. Maar loverboypraktijken zijn nog veel minder leuk.

\
Ja daar zat ik ook gelijk aan te denken. (loverboy)

Parbleu donderdag 6 juni 2024 om 19:58

coderood schreef: ↑
06-06-2024 17:21
Volgens mij is dat joch van 19 strafbaar hoor. Zij is nog geen 16 en 16 is in Nederland age of consent. Als je het niet vertrouwd zou ik aangifte doen. Gaat ze niet leuk vinden. Maar loverboypraktijken zijn nog veel minder leuk.

\
Dubbel

parbleu wijzigde dit bericht op 06-06-2024 19:59
Reden: dubbel kan verwijderd worden

7.97% gewijzigd

Rooss4.0 donderdag 6 juni 2024 om 19:59

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:45
Ga ik helemaal opnieuw beginnen?

Niet helemaal. In die zin, als het goed is heb je allerlei tools en levenswijsheid opgedaan van geboorte tot nu. Dat neem je allemaal mee in je nieuwe leven. En op een bepaalde manier begin je natuurlijk wél opnieuw, een leven zonder partner, vooral jezelf om op terug te vallen en de zorg voor je kind(eren?) zonder partner in de buurt. En het loslaten als het andersom is.

Je zit nu in een moeilijke periode en situatie, de scheiding is nog vers en in gang gezet doordat je ex je van alles aandeed, dan heb je het gevoel dat het tussen je vingers doorglipt, je de controle van je leven kwijt bent. En dan loopt je dochter ook nog eens niet in de pas!

Ik vind dat Sprankelend goede tips geeft over grenzen aangeven en wat overschrijding met jou doet. Je mag je af en toe bést kwetsbaar opstellen.
En verder is het zaak dat je je eigen leven leuk gaat maken, je je eigen beste vriendin gaat worden, daar heb je de rest van je leven iets aan! Het leven alleen is namelijk best heel oké en heeft grote voordelen. Eén heel groot voordeel is al dat je die lamlendige zak van een vreemdganger kwijt bent!
Geef jezelf de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen en hou de lijntjes met je dochter in stand. Ook als ze wél bij haar vader gaat wonen is het zaak om de lijntjes te houden!

.

rosanna08 donderdag 6 juni 2024 om 20:00

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:58
Maar ik ben toch haar moeder, geen willekeurige persoon die haar probeert te dwingen om naar school te gaan, haar afspraken na te komen, haar sport te doen, gezond te ontbijten en zo? Is dat druk opleggen? Ik ben zelf best streng en heel liefdevol opgevoed. Moet ik dat allemaal loslaten omdat ik gescheiden ben? Ze is 15, echt nog te jong om het zelf verder uit te zoeken.

ik denk dat Granny bedoelt de druk van jouw mogelijke eenzaamheid.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Dropdrop donderdag 6 juni 2024 om 20:01

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:43
Ik vind 15 erg jong om dat soort zaken open op tafel te leggen. Ze heeft net haar eerste vriendje.

Dank voor je bericht.

Het is ook erg jong om dingen open op tafel te leggen, maar het is een illusie dat je het verborgen kunt houden. Want ze voelt wel jouw woede, rouw en verdriet. Ze voelt dat je niet jezelf bent. Door niet te delen hoe jij je voelt, creëer je ook afstand.

En in dat andere huis maken 2 verliefde volwassenen er een feestje van en laten de kinderen doen waar ze zin in hebben

Nogal een groot contrast.

Kopjekoffie1234 donderdag 6 juni 2024 om 20:01

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:58
Maar ik ben toch haar moeder, geen willekeurige persoon die haar probeert te dwingen om naar school te gaan, haar afspraken na te komen, haar sport te doen, gezond te ontbijten en zo? Is dat druk opleggen? Ik ben zelf best streng en heel liefdevol opgevoed. Moet ik dat allemaal loslaten omdat ik gescheiden ben? Ze is 15, echt nog te jong om het zelf verder uit te zoeken.

Nee die zin dat jouw dochter jouw leven vernietigd door (tijdelijk) bij haar vader te gaan wonen. Dat is druk opleggen. Emotionele manipulatie.

MargjeM donderdag 6 juni 2024 om 20:03

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:43
Dochter weet dat papa een ander had, dat we daarom uit elkaar zijn. Ze weet niet dat papa wel meer anderen had, altijd anderen. En dat mama wel voelde dat er iets was, maar doorpakken lukte niet om allerlei redenen. Dat weet ze niet en dat vind ik ook te pijnlijk om met haar te bespreken. Schaamte, alweer. Maar ook trots. Soort dubbel gevoel. Ze weet het belangrijkste, de directe oorzaak van de scheiding. Ik vind 15 erg jong om dat soort zaken open op tafel te leggen. Ze heeft net haar eerste vriendje.

Dank voor je bericht.

Ik wist op die leeftijd meer van het vreemdgaan van mijn vader dan mijn moeder.

granny71 donderdag 6 juni 2024 om 20:04

Claire45 schreef: ↑
06-06-2024 19:58
Maar ik ben toch haar moeder, geen willekeurige persoon die haar probeert te dwingen om naar school te gaan, haar afspraken na te komen, haar sport te doen, gezond te ontbijten en zo? Is dat druk opleggen? Ik ben zelf best streng en heel liefdevol opgevoed. Moet ik dat allemaal loslaten omdat ik gescheiden ben? Ze is 15, echt nog te jong om het zelf verder uit te zoeken.

Ze gaat bij haar vader wonen, niet op straat.

Butterfly_fly donderdag 6 juni 2024 om 20:04

MarindaH schreef: ↑
06-06-2024 19:55
Laat haar maar bij haar vader gaan wonen hoor. Ze komt heus wel weer terug.

Welkom in de echte wereld. Daar kun je dat niet zo glashard stellen. Kinderen komen niet altijd terug bij hun ouders.

Kind is 15 jaar. Is opstandig en probeert grenzen op te zoeken.
Eens met de post van Sprankelend. Je dochter mag weten wat zo’n dreigement met je doet. Wat je erbij voelt.
Aangeven dat de keus bij haar ligt (als je daar achter staat) en dat de deur tijd open blijft staan voor haar.
MAAR, ik zou wel eerst willen weten of ze bij vader begrensd wordt. Anders is het in mijn ogen geen goede weg om te bewandelen. Zoals to het nu beschrijft lijkt dochter daar alles te mogen en is vader vooral weg.

granny71 donderdag 6 juni 2024 om 20:05

rosanna08 schreef: ↑
06-06-2024 20:00
ik denk dat Granny bedoelt de druk van jouw mogelijke eenzaamheid.

Idd.
Je kind is niet verantwoordelijk voor jouw welbevinden en die last mag je nóóit bij haar neerleggen.

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 20:06

Rooss4.0 schreef: ↑
06-06-2024 19:59
Niet helemaal. In die zin, als het goed is heb je allerlei tools en levenswijsheid opgedaan van geboorte tot nu. Dat neem je allemaal mee in je nieuwe leven. En op een bepaalde manier begin je natuurlijk wél opnieuw, een leven zonder partner, vooral jezelf om op terug te vallen en de zorg voor je kind(eren?) zonder partner in de buurt. En het loslaten als het andersom is.

Je zit nu in een moeilijke periode en situatie, de scheiding is nog vers en in gang gezet doordat je ex je van alles aandeed, dan heb je het gevoel dat het tussen je vingers doorglipt, je de controle van je leven kwijt bent. En dan loopt je dochter ook nog eens niet in de pas!

Ik vind dat Sprankelend goede tips geeft over grenzen aangeven en wat overschrijding met jou doet. Je mag je af en toe bést kwetsbaar opstellen.
En verder is het zaak dat je je eigen leven leuk gaat maken, je je eigen beste vriendin gaat worden, daar heb je de rest van je leven iets aan! Het leven alleen is namelijk best heel oké en heeft grote voordelen. Eén heel groot voordeel is al dat je die lamlendige zak van een vreemdganger kwijt bent!
Geef jezelf de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen en hou de lijntjes met je dochter in stand. Ook als ze wél bij haar vader gaat wonen is het zaak om de lijntjes te houden!

Dankjewel, fijn bericht. Ik voel het wel en niet zo. Wel, omdat ik echt gelukkig kan zijn met mezelf (weet ik). En niet, omdat ik datgene wat me het allerliefst is, mijn dochter, dreig kwijt te raken. Zij is deel van mij en mijn leven. Natuurlijk weet ik dat ze ooit zal wegdrijven maar nu toch nog niet?

granny71 donderdag 6 juni 2024 om 20:08

Butterfly_fly schreef: ↑
06-06-2024 20:04
MAAR, ik zou wel eerst willen weten of ze bij vader begrensd wordt. Anders is het in mijn ogen geen goede weg om te bewandelen. Zoals to het nu beschrijft lijkt dochter daar alles te mogen en is vader vooral weg.

De moeder heeft niets te vertellen over de opvoeding of het gebrek daaraan bij de vader.
Haar huis, haar regels. Zijn huis, zijn regels.

Kopjekoffie1234 donderdag 6 juni 2024 om 20:08

En ook al ging haar vader vreemd met 10 vrouwen, dan nog kan je dochter jou hierin als de boeman zien. Want waarom deed hij dat..
Zo kan een kind denken.
Ik hoop voor je dat dit een fase is. Proberen los te laten in liefde, en de deur voor haar open houden, dat is het enige dat je kunt doen denk ik. Wie weet is ze dan wel heel snel weer terug. Ik hoop het voor je, want ik kan me voorstellen dat dit verrekte moeilijk is.

Bbubbels donderdag 6 juni 2024 om 20:08

sprankelend schreef: ↑
06-06-2024 19:31
Niks om je voor te schamen, een scheiding is een bumpy road. En kennelijk heb je heel scherp je vinger aan de pols.

Weet je dochter dat je ex vreemdging? Hoe wrang het ook is dat je dochter daardoor haar oude leven kwijt is geraakt, ik vind het ook heel mooi dat je je dochter voorleeft dat er gedrag is dat je niet accepteert. Zij kijkt naar jou om te zien hoe je je als volwassen vrouw gedraagt binnen een relatie. Prima en liefdevol voorbeeld dat je het liever in je eentje doet met minder luxe dan dat je ten koste van jezelf blijft in een situatie waarin je niet gerespecteerd wordt. Met vijftien jaar zou ik dat gesprek wel aan durven gaan denk ik (zeg ik nu maar dat heb ik zelf met heel veel schade en schande moeten leren, dus makkelijker gezegd dan gedaan)

Mijn kinderen hebben ergens aan het begin van de puberteit een poosje op deze manier (anders ga ik wel daar wonen) getest waar mijn grens lag. Na daar eerst een poosje omheen te hebben gepraat heb ik ze uiteindelijk aan tafel gezet en gezegd dat ik het prima vond als ze weg zouden gaan maar dat de spelregels simpel waren: je mag één keer weg, je mag één keer terug en je mag het er alleen over hebben als je een serieus gesprek wil hebben, niet als dreigement want het verdriet en de paniek die ik erdoor voel is veel te groot om het random op tafel te gooien. Dat ze op zo'n groot onderwerp opeens als gelijkwaardige gesprekspartner aan tafel zaten en het feit dat ik mijn kwetsbaarheid blootgaf zorgde voor een hele snelle exit van het dreigement. Voor kinderen geeft een scherpe grens naast iets om tegenaan te schoppen óók een geborgenheid, het is niet alleen maar een risico dat je neemt.

Mooie post. En waardevolle tips denk ik. Als dochter bij vader wil wonen betekent dat niet dat je haar kwijt bent he? En ook niet dat ze niet meer van je houdt? Misschien maakt her srukje loslaten het voor je dochter zelfs makkelijker om weer verbinding met jou te vinden. Want er is nu veel strijd… geed haar het vertrouwen dat het goed is tussen jullie. Of ze nou bij jou woont of daar. Over een paar jaar vliegt ze uit. Gaat ze op zichzelf of samenwonen. Dan heb je er geen zicht meer op. Nu wil ze naar haar vader. Is dat echrt zo erg? (Los van dat je hem ene eikel vindt… is hij slecht voor haar?)

Actieve topics