Relaties
alle pijlers
Het leven zonder ouders
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:15
Je hebt al een tijdje geen ouders meer, en toen ze nog leefden, had je veel verantwoordelijkheid voor ze. Je was je eigen doelen aan het halen en je had er een fulltime baan bij als kind, als mantelzorger.
Ze zijn er niet als je een succes hebt, ze zijn er niet om je te helpen met advies, en ze zijn er ook niet met een bijdrage als je een woning wilt aanschaffen. Sterker nog, er is een grote kans dat jij ze financieel hebt bijgestaan. Een zondagmiddag shoppen doe je alleen. Even thee drinken met je mama zit er niet in, of een geschil overleggen met je pa evenmin.
Hoe ga je om met het bestaan als wees?
Ze zijn er niet als je een succes hebt, ze zijn er niet om je te helpen met advies, en ze zijn er ook niet met een bijdrage als je een woning wilt aanschaffen. Sterker nog, er is een grote kans dat jij ze financieel hebt bijgestaan. Een zondagmiddag shoppen doe je alleen. Even thee drinken met je mama zit er niet in, of een geschil overleggen met je pa evenmin.
Hoe ga je om met het bestaan als wees?
anoniem_66d449c3dc708 wijzigde dit bericht op 31-08-2024 19:20
0.65% gewijzigd
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:19
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:19
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:20
Het was geen hypothetische vraag en zeker geen aanval, ik heb het "stel" even weggehaald om verwarring te voorkomen.Wombat schreef: ↑31-08-2024 19:19Ik vind het een beetje een gek geformuleerde vraag eigenlijk met al dat ‘stel’.
Je wilt hypothetische ervaringen? Wat heb je daaraan?
Ik heb geen ouders meer maar ik check maar de helft van je boxjes dus moet ik mijn ervaringen half hypothetisch maken? Dat lukt me niet.
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:25
Het is nog steeds hypothetisch want wat je opschrijft klopt voor mij niet.
Als je het als ‘ik’ opschrijft is het een stuk duidelijker dat het over jouw ervaring gaat.
Maar de vraag hoe je daarmee omgaat, tja, dat doet het leven voor je dat voor jou wel doorgaat.
Het wordt een beetje minder leuk, en dat blijft zo, voor mij tenminste wel. Maar je vindt met de tijd wel een invulling.
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:40
Gelukkig heb ik nooit zoveel successen, en een vrij grote afkeer van shoppen.
En de "bijdrage" die ik van mijn ouders nodig zou hebben gehad om enigszins in de buurt te komen van een koopwoning zou hebben geresulteerd in keihard door beiden uitgelachen worden als ze nog hadden geleefd.
Verder, ja, soms mis ik ze nog wel eens. Maar het is niet anders.
En de "bijdrage" die ik van mijn ouders nodig zou hebben gehad om enigszins in de buurt te komen van een koopwoning zou hebben geresulteerd in keihard door beiden uitgelachen worden als ze nog hadden geleefd.
Verder, ja, soms mis ik ze nog wel eens. Maar het is niet anders.
zaterdag 31 augustus 2024 om 19:54
Mijn ouders waren al bij leven nergens bij, hadden geen advies voor me en hebben me amper financieel ondersteund. Ik heb met name veel van mijn moeder gehouden, maar de alcoholverslaving van mijn vader en de PTSS die ik heb opgelopen door mijn zeer onveilige jeugd had ik willen missen als kiespijn.
Hoe ik omga met mijn bestaan als wees? Als een enorm gevoel van vrijheid en opluchting. Ik weet dat het heel beroerd en hard klinkt en ik heb echt niet toegejuicht dat ze (kort na elkaar) overleden. Dat was al zwaar genoeg. Maar nu, zes jaar later, is het goed zo. Ik heb voor ze gedaan wat ik kon, zij hebben voor mij gedaan wat zij binnen hun eigen mogelijkheden konden. Dat dat niet helemaal fraai is verlopen is jammer, maar zo is het nu eenmaal gebeurd.
Hoe ik omga met mijn bestaan als wees? Als een enorm gevoel van vrijheid en opluchting. Ik weet dat het heel beroerd en hard klinkt en ik heb echt niet toegejuicht dat ze (kort na elkaar) overleden. Dat was al zwaar genoeg. Maar nu, zes jaar later, is het goed zo. Ik heb voor ze gedaan wat ik kon, zij hebben voor mij gedaan wat zij binnen hun eigen mogelijkheden konden. Dat dat niet helemaal fraai is verlopen is jammer, maar zo is het nu eenmaal gebeurd.
zaterdag 31 augustus 2024 om 20:37
Je bent een wees als je ouders beiden zijn overleden als je nog kind bent. Als volwassenen verliezen we allemaal een keer onze ouders. Mijn moeder is op dit moment ernstig ziek en ik dacht begin van de week dat het gebeurt was, maar ineens ging het weer beter gelukkig. Maar ze blijft broos en kwetsbaar. Ja ik moet er niet aandenken als ze straks allebei weg zijn, probeer nu al mijn sociale contacten meer uit te breiden. Je kent bijna niemand zolang als je ouders, dus voor de meeste is dat een groot gemis. Al zie ik ook wel bij anderen dat als ze kleinkinderen krijgen en ze zelf grootouders worden, ze die rol ook weer omarmen.
zaterdag 31 augustus 2024 om 20:48
Mijn ene ouder is jong en onverwachts overleden, de ander na een lange tijd ongeneselijk ziek en op het laatst hoopte ik dat het snel afgelopen zou zijn. Voor ouder, voor ons als mantelzorger.
Heb niet veel bijzondere gebeurtenissen gehad waarbij ik ze miste. Ik denk nog regelmatig aan ze, maar heb er geen verdriet meer van.
Scheelt misschien ook dat ik geen kinderen heb dus niet veel ‘dit had mijn vader/moeder moeten zien’ ofzo.
Heb niet veel bijzondere gebeurtenissen gehad waarbij ik ze miste. Ik denk nog regelmatig aan ze, maar heb er geen verdriet meer van.
Scheelt misschien ook dat ik geen kinderen heb dus niet veel ‘dit had mijn vader/moeder moeten zien’ ofzo.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 31 augustus 2024 om 20:54
Ik denk dat je voorbeelden van het beeld dat jij bij het hebben van ouders hebt het topic scheef trekken. Het komt op me over dat je wil praten over het jong wees zijn, wat me heel zwaar lijkt.
Maar je noemt allemaal dingen die veel mensen al niet met hun levende ouders hebben of hadden. Ook ik shop niet met mijn ouders, financieel droegen zij niet bij aan huizenkoperij etc., en voor advies klop ik ook bij anderen aan, want mijn ouders komen gerust met gedateerd boomer-advies aanzetten waar het financiën en carrière betreft.
Maar dat is een ander gemis dan helemaal geen ouders meer hebben, denk ik. Ik heb mijn eerste ouder pas toen ik begin 40 was verloren, dus dat is wat anders dan je hele jong volwassenschap alleen moeten doorlopen.
Maar je noemt allemaal dingen die veel mensen al niet met hun levende ouders hebben of hadden. Ook ik shop niet met mijn ouders, financieel droegen zij niet bij aan huizenkoperij etc., en voor advies klop ik ook bij anderen aan, want mijn ouders komen gerust met gedateerd boomer-advies aanzetten waar het financiën en carrière betreft.
Maar dat is een ander gemis dan helemaal geen ouders meer hebben, denk ik. Ik heb mijn eerste ouder pas toen ik begin 40 was verloren, dus dat is wat anders dan je hele jong volwassenschap alleen moeten doorlopen.
zaterdag 31 augustus 2024 om 21:09
Ik herken mij niet helemaal in jouw verhaal.
Ik ben nu 32 en mijn ene ouder is 9 jaar later dan mijn andere ouder overleden.
Ik sta zelf eigenlijk niet zo stil bij de successen, omdat mijn successen er misschien wel helemaal niet waren als mijn ouders nog leefde. Ken jij de film: The butterfly effect? Ik geloof daar in, als mijn ouders nog leefde was mijn leven anders gelopen en wat het waarschijnlijk nu niet hetzelfde.
Mijn ouders leven voort in mij. Zij zitten in mijn genen en hebben mij opgevoed, dus er zit altijd een deel van hun in mij.
Het gekke is, is dat ik eigenlijk niet echt een gemis voel aan mijn ouders. Mijn ouders waren namelijk best emotioneel onbereikbaar. Het is voor mij eerder verdrietig dat het nu permanent is, mijn ouders zijn nooit herstelt van hun eigen trauma's en negatieve overtuigingen. Het waren lieve mensen, maar niet per se goede ouders.
Ik ben nu 32 en mijn ene ouder is 9 jaar later dan mijn andere ouder overleden.
Ik sta zelf eigenlijk niet zo stil bij de successen, omdat mijn successen er misschien wel helemaal niet waren als mijn ouders nog leefde. Ken jij de film: The butterfly effect? Ik geloof daar in, als mijn ouders nog leefde was mijn leven anders gelopen en wat het waarschijnlijk nu niet hetzelfde.
Mijn ouders leven voort in mij. Zij zitten in mijn genen en hebben mij opgevoed, dus er zit altijd een deel van hun in mij.
Het gekke is, is dat ik eigenlijk niet echt een gemis voel aan mijn ouders. Mijn ouders waren namelijk best emotioneel onbereikbaar. Het is voor mij eerder verdrietig dat het nu permanent is, mijn ouders zijn nooit herstelt van hun eigen trauma's en negatieve overtuigingen. Het waren lieve mensen, maar niet per se goede ouders.
zaterdag 31 augustus 2024 om 23:01
Ik heb mijn ouders wel nog.
Waarom zeg jij 'je'? En niet 'ik'.
Raar.
Ik heb mijn ouders wel nog maar toch hebben die nooit bijgedragen wanneer ik een woning kocht.
Shoppen? Met mijn ouders?
Niet dat ik weet.
Ik voldoe blijkbaar aan jouw definitie van 'wees' zijn ondanks dat mijn beide ouders nog leven.
Waarom zeg jij 'je'? En niet 'ik'.
Raar.
Ik heb mijn ouders wel nog maar toch hebben die nooit bijgedragen wanneer ik een woning kocht.
Shoppen? Met mijn ouders?
Niet dat ik weet.
Ik voldoe blijkbaar aan jouw definitie van 'wees' zijn ondanks dat mijn beide ouders nog leven.
zaterdag 31 augustus 2024 om 23:57
Dat, maar ook dat TO niet gewoon vanuit zichzelf (ik) schrijft maar er een afstandelijke 'je' van maakt. Alsof het niet over TO gaat maar over de lezer. Tja, als je je dan als lezer niet in dat hele plaatje herkent valt er eigenlijk nog weinig te praten.
TO, waarom schrijf je niet gewoon 'ik'? Schaam je je voor deze gedachten? Ik zou je OP herschrijven en dan wel vanuit jezelf, ipv derde persoon, dat nodigt veel meer uit tot een gesprek.
zondag 1 september 2024 om 00:33
Ik doe exact hetzelfde: ademhalen, niet opgeven en doelen halen, en af en toe keihard janken.Pimpelmeesje87 schreef: ↑31-08-2024 23:05Ik ben precies wat jij beschrijft. Hoe ik ermee omga? Ademhalen, doorgaan met doelen behalen, af en toe janken en regelmatig naar de psych.
Waar loop jij tegenaan Hazewind?
En accepteren dat alle succesmomenten eenzaam zijn en blijven.
zondag 1 september 2024 om 02:41
zondag 1 september 2024 om 03:59
Waarom zijn succes momenten eenzaam zonder ouders? Je bent er zelf bij om blij te zijn, en mogelijk heb je ook nog andere mensen om je heen. Het hangt toch niet helemaal van je ouders af?
zondag 1 september 2024 om 06:36
Ik heb een dode ouder en een slechte ouder. Ik heb al heel lang geaccepteerd dat ik niet op ouder kan rekenen aangaande emotionele zaken of diepe levensvragen of gewoon een geïnteresseerd babbeltje.
En dat werkt prima, want er zijn ook andere mensen, die je helemaal zelf uit mag kiezen.
Maar ik begrijp uit je OP dat er meer speelt, misschien een soort gevoel van leegte na lange tijd veel gedaan te hebben voor je ouders?
En dat werkt prima, want er zijn ook andere mensen, die je helemaal zelf uit mag kiezen.
Maar ik begrijp uit je OP dat er meer speelt, misschien een soort gevoel van leegte na lange tijd veel gedaan te hebben voor je ouders?
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 1 september 2024 om 07:08
Dit vind ik pijnlijk om te lezen.
Heb je dan helemaal niemand in je leven waar je dit wil/kan mee delen?
Ik denk dat het probleem ergens anders in zit dan dat je ouders er niet meer zijn.
'Normaal' is er meer in je leven dan alleen je ouders...
zondag 1 september 2024 om 07:35
Ik deel mijn succesmomenten met de mensen die dat waarderen, en toen ze nog leefden waren dat al niet mijn ouders nadat ik op kamers was.
MIjn ouders zijn overleden toen ze in de 70 waren. Geen ongewone leeftijd voor een ouder, en op die leeftijd zijn hun kinderen inmiddels al lang los van ze. Ik ben nog nooit een 40/50/60er tegengekomen die zich heeft afgevraagd hoe ze nu verder moest. Het klinkt alsof je 21 bent en eigenlijk nog geen eigen leven hebt opgebouwd, omdat je sterk aan zieke ouders hebt gehangen of iets dergelijks. Hoe oud ben je?
MIjn ouders zijn overleden toen ze in de 70 waren. Geen ongewone leeftijd voor een ouder, en op die leeftijd zijn hun kinderen inmiddels al lang los van ze. Ik ben nog nooit een 40/50/60er tegengekomen die zich heeft afgevraagd hoe ze nu verder moest. Het klinkt alsof je 21 bent en eigenlijk nog geen eigen leven hebt opgebouwd, omdat je sterk aan zieke ouders hebt gehangen of iets dergelijks. Hoe oud ben je?
zondag 1 september 2024 om 09:01
Mijn succesmomenten waren nooit de momenten die mijn ouder als succes zag...Pimpelmeesje87 schreef: ↑01-09-2024 02:41Bij mij zijn de succesmomenten inmiddels niet meer eenzaam.
Dus ik ben gewoon in mijn eentje blij, kan prima.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
