Hoe kan ik met deze situatie omgaan?

Lieve forummers,

Ik weet niet zo goed meer hoe ik het beste kan handelen in mijn situatie, vandaar dat ik hier anoniem om tips wil vragen.

Ik ben al jarenlang samen met mijn vriend en we wonen samen. Hij is geen medehuurder. Voordat ik mijn verhaal doe wil ik aangeven dat ik superveel om mijn vriend geef en dat hij ook gewoon goede en lieve kanten heeft, maar dat deze buien plots kunnen omslaan.

Nu heeft onze relatie al vanaf het begin veel ups en downs gekend. De eerste jaren had hij weleens losse handjes en reageerde hij dit op mij af tijdens zijn woedebuien. Toen is dit geleidelijk met de tijd minder geworden.
Er kwam een rustigere periode aan, waardoor zijn woedebuien minder werden, hij zijn woede beter onder controle kreeg en hij dit niet meer fysiek op mij afreageerde. Wel hadden we nog vaak ruzie’s.

Nu heeft hij afgelopen weken weer plots tweemaal een woede-uitbarsting gehad waarbij hij ineens ontplofte tegen mij en niet voor rede meer vatbaar was, vaak onder invloed van flink wat alcohol en achteraf herinnert hij het zich allemaal maar wazig. Deze buien heeft hij lang geleden meerdere keren gehad, maar laatste tijd keren ze opeens plots weer terug.

Tijdens zo’n woedeuitbarsting draait hij dan compleet door, is amper nog voor rede vaatbaar of lastig te kalmeren. Ik sta dan te beven uit angst en paniek en ben op zulke momenten bang dat hij mij of zichzelf iets aandoet. Hij dreigt dan vaak zichzelf te verwonden. Nu treed ik voor mijn gevoel in teveel details, maar ik vind wel belangrijk om te beschrijven hoe zulke buien zich uiten. Zo’n bui kan ook plots over zijn en dan is de rust in huis weer teruggekeerd en doet hij poeslief, alsof er nooit iets gebeurd is.

Eerder dit jaar waren we uit elkaar gegaan met hulp van mijn familie, omdat er telefonisch contact met een ander was (geen seks volgens hem), maar stom genoeg heb ik hem weer terug genomen. Het ging enkele maanden goed, maar de oude patronen komen weer langzaam terug. Ik geef superveel om hem, maar besef nu ook meer dat we niet het beste in elkaar naar boven halen. Hij heeft bij niemand anders dit soort buien. Op dit moment zitten we ook teveel op elkaars lip.

Ik vraag me af hoe te handelen zonder direct politie of Veilig Thuis in te schakelen. Dat wil ik liever niet! Ik heb een gesprek met zijn familie overwogen, want communiceren gaat lastig en liever bespreek ik onze relatieproblemen niet met hem alleen zonder iemand erbij. Ik besef dat we beter uit elkaar kunnen gaan of dat apart wonen zelfs beter is, maar hoe breng ik zoiets zonder dat ik mezelf in een onveilige positie plaats en hoe kan ik hem ooit eventueel uit mijn huis laten vertrekken mocht ik hiervoor kiezen zonder dat de situatie escaleert? Hij zegt ook weleens dat ik het gewoon moet zeggen als ik uit elkaar wil gaan, maar besef soms echt wel dat zoiets makkelijker klinkt dan gedaan is vanwege zijn onvoorspelbare buien.

Ik begrijp dat uit elkaar als een normaal stel vast niet zal gaan, maar ik wil voorkomen dat de situatie escaleert en vraag me af of mensen ervaring hebben hiermee of iemand kennen die hier mee te maken heeft gehad.

Heeft relatietherapie eigenlijk enige baat of therapie om met woede om te leren gaan? Of is uit elkaar gaan toch de beste en enige optie? Hij zit duidelijk met onverwerkte trauma.

Mocht uit elkaar gaan toch het beste zijn voor beide partijen, hoe zorg je dat dit zo vredig mogelijk gaat zonder drama en escalaties?

Het is uiteindelijk ook aan mij wat ik beslis, maar fijn dat ik mijn verhaal kan doen en ik hoop op serieuze tips en hoor graag ervaringen van anderen.