Hoe kom ik van mijn verlatingsangst af?

Ik kamp hier al langer mee. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik weet dat dit onaantrekkelijk, afstotelijk en uitermate kinderachtig van mij is. Ik wil er écht graag af, maar ik weet gewoon niet zo goed hoe.

Mijn vriend heeft vrijgezellendag gehad van een vriend van hem. Niks aan de hand. Ik heb hem veel plezier gewenst. Het zou tot een uur of 8 duren. Prima.
Ik heb vandaag lekker mijn eigen ding gedaan. Naarmate de avond verstreek, begon ik me toch onrustig te voelen. Het was inmiddels 11 uur. In principe nog op tijd, maar ze waren ook al vroeg begonnen, dus inmiddels had hij er bijna 12 uur op zitten (als in: bier drinken). Ik begon toch te piekeren: wat als hij ergens in de sloot belandt, wat als hij voor een andere vrouw gaat. De gedachten slaan nergens op, maar ik kan ze niet ombuigen. Mijn hartslag slaat op hol en ik krijg een knoop in mijn maag. Ik weet niet hoe hiermee te dealen.

Ik wil hem niet checken, maar wil toch globaal weten wanneer hij dan thuis komt, dus rond middernacht app ik hem: “hee, hoe laat denk je naar huis te komen?”, waarop hij stuurt: “ik ga nu naar huis”. Ik zat nog op de bank beneden, aangezien ik nog niet moe was. Even later strompelde hij flink beschonken binnen. Ik vroeg hem of hij het leuk had gehad en hij schrok, omdat hij mij niet zag zitten. Toen kwam het hoge woord eruit: “en ik mag nooit lol hebben van jou, omdat je me appt dat ik naar huis moet komen en er waren er nog een paar”, maar dat was niet de bedoeling van mijn appje. Dat heb ik hem geprobeerd uit te leggen, maar dat kwam niet over. Daarnaast gaf hij nog aan dat hij vrienden van hem kwijt was door mij. Ik schrok hier zo erg van. Mijn vriend zat voorheen in 3 vriendengroepen. Hij is er uit 2 gegaan, omdat hij daar niet de klik en de behoefte meer bij voelde. Met een paar mannen uit de 2 groepen gaat hij nog om. Het is ook anders geworden, omdat wij elders samen zijn gaan wonen. Maar hij nam het mij kwalijk. Ik ben hier echt kapot van. Vraag me nu zelfs af of wij dan wel bij elkaar passen, aangezien ik zoveel heb aangericht?

Hij heeft mij weleens gezegd dat hij met grotendeels van zijn vrienden niet meer zo’n klik had en dat hij teleurgesteld was dat ze niet persoonlijk in hem geïnteresseerd waren, alleen als in dat ze met de hele groep bij elkaar kwamen. Ik heb hem weleens gevraagd of het kwam doordat hij in een andere plaats woonde of dat het door mij zou kunnen komen. Hij gaf aan van niet. En nu wel. Spreken dronken mannen niet de waarheid?

Ik weet dat ik moet veranderen en dat wil ik ook zeker doen, maar ik denk dat ik hem nu al te veel pijn heb gedaan, nu hij dit zegt. Ik ben in de war. Compleet.