Relaties
alle pijlers
Hoe zou het hem/haar zijn vergaan?
donderdag 4 augustus 2022 om 07:32
Kennen jullie dat? Van die mensen die een (korte) tijd in je leven zijn geweest en waarvan je je altijd blijft afvragen wat ermee is gebeurd? Hoe het hen is vergaan?
Op de middelbare school (15 jaar geleden) heb ik in de klas gezeten met een jongen uit Oekraïne, toen al een vluchteling, nooit geweten waarom hij is gevlucht. Hij was zachtaardig, intelligent, gereserveerd maar vrolijk en benaderbaar. Hij was klein en had prachtige ogen. Ik was niet verliefd op hem maar we konden het om de één of andere manier altijd goed vinden, terwijl hij weinig aansluiting had. Hij woonde in een asielzoekerscentrum.
Later ben ik hem nog eens tegengekomen in de kroeg, een boom van een kerel geworden. Op de middelbare neigde hij soms een beetje naar wat criminele clubjes buiten schooltijd, hij studeerde nu rechten, wat hebben we daar smakelijk om gelachen.
Hij heeft geen social media meer en in de jaren erna ben ik altijd zo benieuwd geweest wat er van hem terecht is gekomen. Zeker nu de oorlog speelt komt hij vaak terug in mijn gedachten, ik droom er ook regelmatig over. Hoe zou het hem zijn vergaan?
Hebben jullie ook dergelijke verhalen?
Op de middelbare school (15 jaar geleden) heb ik in de klas gezeten met een jongen uit Oekraïne, toen al een vluchteling, nooit geweten waarom hij is gevlucht. Hij was zachtaardig, intelligent, gereserveerd maar vrolijk en benaderbaar. Hij was klein en had prachtige ogen. Ik was niet verliefd op hem maar we konden het om de één of andere manier altijd goed vinden, terwijl hij weinig aansluiting had. Hij woonde in een asielzoekerscentrum.
Later ben ik hem nog eens tegengekomen in de kroeg, een boom van een kerel geworden. Op de middelbare neigde hij soms een beetje naar wat criminele clubjes buiten schooltijd, hij studeerde nu rechten, wat hebben we daar smakelijk om gelachen.
Hij heeft geen social media meer en in de jaren erna ben ik altijd zo benieuwd geweest wat er van hem terecht is gekomen. Zeker nu de oorlog speelt komt hij vaak terug in mijn gedachten, ik droom er ook regelmatig over. Hoe zou het hem zijn vergaan?
Hebben jullie ook dergelijke verhalen?
zaterdag 6 augustus 2022 om 09:53
Ik weet er nog wel eentje. Wij hadden op de middelbare school een moslima meisje in de klas. Altijd vriendelijk maar ook heel gereserveerd/verlegen. Niemand was ooit bij haar thuis geweest en we wisten gewoon weinig over haar. Behalve dat ze de tandartsopleiding wilde doen en een praktijk wilde openen voor moslima's (omdat ze volgens mij niet door vreemde mannen mogen worden aangeraakt?).
Na de middelbare ging natuurlijk iedereen weg om te studeren maar toen zagen we op haar facebook ineens dat ze getrouwd was en naar Pakistan is verhuisd. We denken dus dat ze is uitgehuwelijkt en daarna heeft nooit meer iemand iets van haar gehoord. Haar facebook is ook stil, dus ik vind het een beetje een eng verhaal en ik hoop dat het goed met haar gaat.
En wat luchtiger, ik heb een aantal exen waar ik goed mee uit elkaar ging, uit nieuwsgierigheid gewoon toegevoegd op LinkedIn! hahah. Eentje werkt nu in Japan en de ander is nog steeds bezig met zijn bachelor-opleiding (toen ik 5 jaar geleden met hem ging was hij daar al bijna klaar mee). Gewoon leuk om af en toe eens updates te zien vind ik.
Na de middelbare ging natuurlijk iedereen weg om te studeren maar toen zagen we op haar facebook ineens dat ze getrouwd was en naar Pakistan is verhuisd. We denken dus dat ze is uitgehuwelijkt en daarna heeft nooit meer iemand iets van haar gehoord. Haar facebook is ook stil, dus ik vind het een beetje een eng verhaal en ik hoop dat het goed met haar gaat.
En wat luchtiger, ik heb een aantal exen waar ik goed mee uit elkaar ging, uit nieuwsgierigheid gewoon toegevoegd op LinkedIn! hahah. Eentje werkt nu in Japan en de ander is nog steeds bezig met zijn bachelor-opleiding (toen ik 5 jaar geleden met hem ging was hij daar al bijna klaar mee). Gewoon leuk om af en toe eens updates te zien vind ik.
zaterdag 6 augustus 2022 om 14:42
Ik had vroeger een Marokkaanse vriendin (we zijn nog steeds bevriend) en ze droeg graag strakke broeken en liet haar prachtige lange haren vaak los hangen.
De zoon van een andere moslim familie vond dat ongepast want zijn zussen deden dat niet en waren gesluierd, en hij stapte naar de broer van mijn vriendin om te zeggen dat hij meer toezicht op haar moest houden.
Niet veel later hoorde ik dat deze zoon zijn zusje helemaal verrot sloeg. Ik heb toen een keer de politie gebeld en die adviseerde mij om mij hier buiten te houden om zelf niet in de problemen met deze broer te komen.
Aantal jaar later is het gesluierde zusje getrouwd, uiteraard met een moslim, en werkt ze als prostituee. Haar echtgenoot brengt haar naar het werk, en als ze klaar is, zet ze haar hoofddoek weer op.
Mijn vriendin is een hele bescheiden, vrome vrouw geworden.
De zoon van een andere moslim familie vond dat ongepast want zijn zussen deden dat niet en waren gesluierd, en hij stapte naar de broer van mijn vriendin om te zeggen dat hij meer toezicht op haar moest houden.
Niet veel later hoorde ik dat deze zoon zijn zusje helemaal verrot sloeg. Ik heb toen een keer de politie gebeld en die adviseerde mij om mij hier buiten te houden om zelf niet in de problemen met deze broer te komen.
Aantal jaar later is het gesluierde zusje getrouwd, uiteraard met een moslim, en werkt ze als prostituee. Haar echtgenoot brengt haar naar het werk, en als ze klaar is, zet ze haar hoofddoek weer op.
Mijn vriendin is een hele bescheiden, vrome vrouw geworden.
zaterdag 6 augustus 2022 om 16:47
Sherlock schreef: ↑06-08-2022 03:27Mooie en bijzondere verhalen.
Zelf nu even geen bijdrage op dit tijdstip. Maar ik vroeg me af of jullie het idee hebben dat je zelf zo iemand bent die bij een ander nog in zijn herinnering zit en bij wie jíj een bepaalde indruk hebt achtergelaten?
Wellicht bij dezelfde persoon als waar jij nog aan terugdenkt. Of bij een heel ander persoon.
Ik ben vroeger enorm gepest en ben eens zo’n oud klasgenoot tegengekomen. Die heeft toen ook gezegd van ‘Joh was altijd al benieuwd hoe het nu met je zou zijn’ Was trots om te vertellen waar ik toen (en nu) in het leven stond en wat ik bereikt heb.
zaterdag 6 augustus 2022 om 16:59
Jazeker!
Op mijn achttiende mijn eerste serieuze relatie gehad met een lieve jongen die mede dankzij een traumatische jeugd aan een heleboel verslaafd bleek. 1.5 jaar vol kunnen houden maar uiteindelijk heeft het me opgebroken.
Soms vraag ik me af hoe het met hem gaat, of al mijn energie die ik erin heb gestoken iets voor hem heeft opgeleverd....
Hoop het van ganse harte maar ga er nooit achter komen, heb hem nooit meer gezien
Op mijn achttiende mijn eerste serieuze relatie gehad met een lieve jongen die mede dankzij een traumatische jeugd aan een heleboel verslaafd bleek. 1.5 jaar vol kunnen houden maar uiteindelijk heeft het me opgebroken.
Soms vraag ik me af hoe het met hem gaat, of al mijn energie die ik erin heb gestoken iets voor hem heeft opgeleverd....
Hoop het van ganse harte maar ga er nooit achter komen, heb hem nooit meer gezien
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
zaterdag 6 augustus 2022 om 17:24
Mijn middelbare school was een hel. 6 jaar gepest, geen enkel contact aan over gehouden. En mijn punten een drama.
Uiteindelijk net nipt geslaagd. En een - redelijk nutteloos - tussenjaar gaan doen vooraleer ik naar de hogeschool ging.
Dat tussenjaar stelde qua studie geen bal voor. Ik haalde het eindelijk een keer op mijn sloffen.
Maar de mensen die er zaten ... het klikte eindelijk een keer met de meesten! Vaak ook omdat ze ongeveer hetzelfde meegemaakt hadden. Er werd meestal nauwelijks een woord over gezegd, maar je "voelde" het.
De groep is echter na dat jaar grotendeels uit elkaar gevallen.
Van bepaalden vraag ik me toch écht af wat er van hen geworden is.
Zo bijvoorbeeld dat meisje die de ziekte / handicap van haar vader had geërfd. Vooruitzicht: 35 à 40 jaar worden en nooit echt kunnen werken, vandaar dat ze maar een extra jaar studie deed als bezigheids-therapie.
Ik ben intussen 37 en zij was ongeveer even oud.
Uiteindelijk net nipt geslaagd. En een - redelijk nutteloos - tussenjaar gaan doen vooraleer ik naar de hogeschool ging.
Dat tussenjaar stelde qua studie geen bal voor. Ik haalde het eindelijk een keer op mijn sloffen.
Maar de mensen die er zaten ... het klikte eindelijk een keer met de meesten! Vaak ook omdat ze ongeveer hetzelfde meegemaakt hadden. Er werd meestal nauwelijks een woord over gezegd, maar je "voelde" het.
De groep is echter na dat jaar grotendeels uit elkaar gevallen.
Van bepaalden vraag ik me toch écht af wat er van hen geworden is.
Zo bijvoorbeeld dat meisje die de ziekte / handicap van haar vader had geërfd. Vooruitzicht: 35 à 40 jaar worden en nooit echt kunnen werken, vandaar dat ze maar een extra jaar studie deed als bezigheids-therapie.
Ik ben intussen 37 en zij was ongeveer even oud.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 7 augustus 2022 om 01:07
Ik zat op de basisschool bij een meisje in de klas bij wie het thuis niet zo lekker liep. We waren geen vriendinnen, maar ik sprak haar wel af en toe. Het was vlak voor een korte vakantie, krokus geloof ik, en wij zouden vrijdagmiddag na school naar een vakantiepark gaan. Ik kan me nog herinneren dat ik er erg naar uit keek en tegen haar heb gezegd dat we op vakantie zouden gaan.
Na die week kwam ze niet terug op school en ik heb haar nooit meer gezien. Ik heb me een poosje schuldig gevoeld dat ik dat toen tegen haar gezegd heb terwijl het met haar helemaal niet goed ging. Ik weet alleen haar voornaam en wist in welke straat ze woonde maar niet het nummer. Ik heb me altijd afgevraagd wat er toen gebeurd is en hoop dat het goed met haar gaat.
Op de middelbare kwam ik vanaf de vierde bij een jongen in de klas waar ik nu nog regelmatig aan denk. Ik ben op de middelbare school jaren buitengesloten en zat altijd alleen in de klas en bleef altijd alleen over bij het samenwerken etc. Hij had het ook niet makkelijk. De laatste 2 jaar zijn we erg naar elkaar toegetrokken in de klas en heb ik ook regelmatig met hem gechat via msn. We gingen vaak naast elkaar zitten in de klas en hebben nog een opdracht samen gedaan omdat we als enige geen groepje hadden. Eerst was het noodgedwongen, maar stiekem (en achteraf) was het ook fijn. Het was echt een hele leuke, lieve en normale jongen. Ik heb nooit geweten hoe hij mij zag op één dubbelzinnige opmerking tijdens het feest na de diploma-uitreiking na, maar dat feest was tevens de laatste keer dat ik hem gezien heb. Daarna nog één keer met hem gechat.
We gingen naar 2 verschillende universiteiten en hebben elkaar nooit meer gesproken. Wel hebben we elkaar op LinkedIn en Google ik hem wel eens en weet ik dus waar hij momenteel werkt (nog steeds aan de andere kant van het land). Ik zou hem toch graag nog eens zien of spreken, maar denk niet dat ik het durf om hem na al die tijd zomaar een berichtje te sturen.
Ik denk ook nog vaak aan een andere klasgenoot die vlak voor het eindexamen door een auto-ongeluk om het leven is gekomen. Dat was een vrij aanwezige, populaire jongen die de nodige streken uithaalde op school en er vaak uit werd gestuurd. Hij was heel aardig en hij was de enige in de hele klas die wel eens aan me vroeg hoe het ging of wat ik in het weekend gedaan had. Dat was echt bijzonder.
Na die week kwam ze niet terug op school en ik heb haar nooit meer gezien. Ik heb me een poosje schuldig gevoeld dat ik dat toen tegen haar gezegd heb terwijl het met haar helemaal niet goed ging. Ik weet alleen haar voornaam en wist in welke straat ze woonde maar niet het nummer. Ik heb me altijd afgevraagd wat er toen gebeurd is en hoop dat het goed met haar gaat.
Op de middelbare kwam ik vanaf de vierde bij een jongen in de klas waar ik nu nog regelmatig aan denk. Ik ben op de middelbare school jaren buitengesloten en zat altijd alleen in de klas en bleef altijd alleen over bij het samenwerken etc. Hij had het ook niet makkelijk. De laatste 2 jaar zijn we erg naar elkaar toegetrokken in de klas en heb ik ook regelmatig met hem gechat via msn. We gingen vaak naast elkaar zitten in de klas en hebben nog een opdracht samen gedaan omdat we als enige geen groepje hadden. Eerst was het noodgedwongen, maar stiekem (en achteraf) was het ook fijn. Het was echt een hele leuke, lieve en normale jongen. Ik heb nooit geweten hoe hij mij zag op één dubbelzinnige opmerking tijdens het feest na de diploma-uitreiking na, maar dat feest was tevens de laatste keer dat ik hem gezien heb. Daarna nog één keer met hem gechat.
We gingen naar 2 verschillende universiteiten en hebben elkaar nooit meer gesproken. Wel hebben we elkaar op LinkedIn en Google ik hem wel eens en weet ik dus waar hij momenteel werkt (nog steeds aan de andere kant van het land). Ik zou hem toch graag nog eens zien of spreken, maar denk niet dat ik het durf om hem na al die tijd zomaar een berichtje te sturen.
Ik denk ook nog vaak aan een andere klasgenoot die vlak voor het eindexamen door een auto-ongeluk om het leven is gekomen. Dat was een vrij aanwezige, populaire jongen die de nodige streken uithaalde op school en er vaak uit werd gestuurd. Hij was heel aardig en hij was de enige in de hele klas die wel eens aan me vroeg hoe het ging of wat ik in het weekend gedaan had. Dat was echt bijzonder.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 7 augustus 2022 om 04:55
Wat is het ergste wat kan gebeuren? Je schrijft mooie herinneringen, dat is voor hem vast leuk om eens te horen.
zondag 7 augustus 2022 om 05:18
Wat een leuk topic!
Ik heb ook wel een paar mensen waarvan ik graag zou weten hoe het ze vergaan is.
Vriendinnetje van vroeger had een broertje met een verstandelijke beperking. Haar vader zat op de vrachtwagen en haar moeder was denk ik achteraf depressief. Heel net en lief meisje, maar moest veel doen thuis op jonge leeftijd. Ze kwam graag bij ons spelen met mijn Barbies want die had ze zelf niet. Vertelde altijd heel trots over haar broertje als die weer iets nieuws had geleerd. Het was echt een hele mooie ziel.
Ook met leerlingen die ik lesgegeven heb vraag ik het mij wel eens af. Maar die gebruiken sowieso geen facebook of iets want dat is niet cool. Vind het ook wel een gek idee om ze op te zoeken, maar hoop zo dat het goed met ze gaat.
Ik heb ook wel een paar mensen waarvan ik graag zou weten hoe het ze vergaan is.
Vriendinnetje van vroeger had een broertje met een verstandelijke beperking. Haar vader zat op de vrachtwagen en haar moeder was denk ik achteraf depressief. Heel net en lief meisje, maar moest veel doen thuis op jonge leeftijd. Ze kwam graag bij ons spelen met mijn Barbies want die had ze zelf niet. Vertelde altijd heel trots over haar broertje als die weer iets nieuws had geleerd. Het was echt een hele mooie ziel.
Ook met leerlingen die ik lesgegeven heb vraag ik het mij wel eens af. Maar die gebruiken sowieso geen facebook of iets want dat is niet cool. Vind het ook wel een gek idee om ze op te zoeken, maar hoop zo dat het goed met ze gaat.
zondag 7 augustus 2022 om 09:46
Dat had ik met een oud-collega. Ondanks onze verschillende achtergronden (zij was best brutaal, en ik juist braaf) konden we het goed met elkaar vinden en als we met elkaar werkten zochten we elkaar altijd op.Imaginary_Diva schreef: ↑07-08-2022 01:07Ik zat op de basisschool bij een meisje in de klas bij wie het thuis niet zo lekker liep. We waren geen vriendinnen, maar ik sprak haar wel af en toe. Het was vlak voor een korte vakantie, krokus geloof ik, en wij zouden vrijdagmiddag na school naar een vakantiepark gaan. Ik kan me nog herinneren dat ik er erg naar uit keek en tegen haar heb gezegd dat we op vakantie zouden gaan.
Na die week kwam ze niet terug op school en ik heb haar nooit meer gezien. Ik heb me een poosje schuldig gevoeld dat ik dat toen tegen haar gezegd heb terwijl het met haar helemaal niet goed ging. Ik weet alleen haar voornaam en wist in welke straat ze woonde maar niet het nummer. Ik heb me altijd afgevraagd wat er toen gebeurd is en hoop dat het goed met haar gaat.
Op de middelbare kwam ik vanaf de vierde bij een jongen in de klas waar ik nu nog regelmatig aan denk. Ik ben op de middelbare school jaren buitengesloten en zat altijd alleen in de klas en bleef altijd alleen over bij het samenwerken etc. Hij had het ook niet makkelijk. De laatste 2 jaar zijn we erg naar elkaar toegetrokken in de klas en heb ik ook regelmatig met hem gechat via msn. We gingen vaak naast elkaar zitten in de klas en hebben nog een opdracht samen gedaan omdat we als enige geen groepje hadden. Eerst was het noodgedwongen, maar stiekem (en achteraf) was het ook fijn. Het was echt een hele leuke, lieve en normale jongen. Ik heb nooit geweten hoe hij mij zag op één dubbelzinnige opmerking tijdens het feest na de diploma-uitreiking na, maar dat feest was tevens de laatste keer dat ik hem gezien heb. Daarna nog één keer met hem gechat.
We gingen naar 2 verschillende universiteiten en hebben elkaar nooit meer gesproken. Wel hebben we elkaar op LinkedIn en Google ik hem wel eens en weet ik dus waar hij momenteel werkt (nog steeds aan de andere kant van het land). Ik zou hem toch graag nog eens zien of spreken, maar denk niet dat ik het durf om hem na al die tijd zomaar een berichtje te sturen.
Ik denk ook nog vaak aan een andere klasgenoot die vlak voor het eindexamen door een auto-ongeluk om het leven is gekomen. Dat was een vrij aanwezige, populaire jongen die de nodige streken uithaalde op school en er vaak uit werd gestuurd. Hij was heel aardig en hij was de enige in de hele klas die wel eens aan me vroeg hoe het ging of wat ik in het weekend gedaan had. Dat was echt bijzonder.
Totdat ze ineens niet meer op kwam dagen en ik later hoorde dat ze bij een auto-ongeluk was omgekomen. Ik vond het heel moeilijk om te beseffen dat ze echt niet meer terugkwam. Soms denk ik nog weleens aan haar: Als ze nog leefde, zou ze dan nog steeds in dezelfde sector werken? En zouden we dan nog contact met elkaar hebben?
zondag 7 augustus 2022 om 23:08
Ik heb ooit een hele fijne jobcoach gehad. Zie hem nog steeds als één van mijn eerste positieve ervaringen met hulpverleners/coaches. Van het één op andere moment kreeg ik te horen dat hij een ongeluk heeft gehad en kreeg ik een nieuwe jobcoach als vervanger. Het ongeluk zou heel erg en tragisch zijn geweest. Maar ik weet dus niet of hij er nog is of dat hij herstelt is van dat ongeluk.
zondag 7 augustus 2022 om 23:34
Heel leuk topic 
Op de basisschool zat er een jongen in mijn klas, het was mijn beste vriend en ik was mega verliefd op hem!
En hij gaf mij eens een valentijnskaart waarop hij had geschreven ‘fijne vadertijnsdag’, zó schattig
We deden veel samen, hutten bouwen, samen optrekken, bosje springen en vooral weg uit zijn thuis situatie. Een moeder die vele vriendjes had (en daardoor een naam in ons dorp) en een vriend van zijn moeder die ook losse handjes had (weet niet of dat alleen naar zijn moeder was).
Hij liep in de winter vaak zonder jas (want dat had hij niet nodig zei hij) en in zomerse kleding, na schooltijd aten we vaak samen een zak chips leeg (was ook heel stoer natuurlijk).
Van de ene op de andere dag is hij verhuisd, maar school wist hier niets van. We liepen naar de gym en moesten ook langs zijn huis, alles leeg, alles weg.
Wat een mega liefdesverdriet heb ik daarvan gehad zeg….
Ik heb de cd’s van K3 indertijd veel afgespeeld (voornamelijk ‘was jij ook ooit zo verliefd, tot over je oren’).
Ik weet zijn voor- en achternaam nog, ook van z’n broertje én waar ze destijds naartoe zouden verhuizen.
Helaas heb ik hem nooit meer gevonden op social media. Zou heel graag willen weten hoe het nu met hem en z’n broertje gaat, of het allemaal goed is gekomen
Op de basisschool zat er een jongen in mijn klas, het was mijn beste vriend en ik was mega verliefd op hem!
En hij gaf mij eens een valentijnskaart waarop hij had geschreven ‘fijne vadertijnsdag’, zó schattig
We deden veel samen, hutten bouwen, samen optrekken, bosje springen en vooral weg uit zijn thuis situatie. Een moeder die vele vriendjes had (en daardoor een naam in ons dorp) en een vriend van zijn moeder die ook losse handjes had (weet niet of dat alleen naar zijn moeder was).
Hij liep in de winter vaak zonder jas (want dat had hij niet nodig zei hij) en in zomerse kleding, na schooltijd aten we vaak samen een zak chips leeg (was ook heel stoer natuurlijk).
Van de ene op de andere dag is hij verhuisd, maar school wist hier niets van. We liepen naar de gym en moesten ook langs zijn huis, alles leeg, alles weg.
Wat een mega liefdesverdriet heb ik daarvan gehad zeg….
Ik heb de cd’s van K3 indertijd veel afgespeeld (voornamelijk ‘was jij ook ooit zo verliefd, tot over je oren’). Ik weet zijn voor- en achternaam nog, ook van z’n broertje én waar ze destijds naartoe zouden verhuizen.
Helaas heb ik hem nooit meer gevonden op social media. Zou heel graag willen weten hoe het nu met hem en z’n broertje gaat, of het allemaal goed is gekomen
grietjezonderhans wijzigde dit bericht op 07-08-2022 23:35
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
4.45% gewijzigd
zondag 7 augustus 2022 om 23:52
Ik vraag me nog regelmatig af wat er met Schuimspekkie gebeurd is. Het halve forum hing aan haar lippen toen ze haar hilarische verhaal vertelde in het Afschuwelijke-Bruiloftentopic. Het was een verhaal in drie delen en deel 3 zou een verrassende wending krijgen, werd ons beloofd. Maar deel 3 kwam nooit en niemand heeft Schuimspekkie ooit nog op het forum gezien.
Ik vind hier dingen van.
maandag 8 augustus 2022 om 00:59
Door dit topic ben ik nieuwsgierig geworden. Ik was wel benieuwd hoe het met een oud klasgenoot ging. Een jaar of vijf zijn we beste vriendinnen geweest als tieners. Toen is ze verhuisd en is het contact snel verwaterd. Heb haar niet kunnen vinden helaas.
Wel hadden we een gezamenlijke vriend, dus ik besloot hem op te zoeken. Het ene moment waren we goede vrienden, het andere moment konden we totaal niet door één deur en zo ging dat wel vaker heen en weer. Beiden werden we best wel gepest in de eerste en tweede klas, ik denk dat we elkaar daarom ook vaak wel weer wisten te vinden.
Hem heb ik net wel gevonden, kom ik er achter dat hij al 6 jaar geleden is overleden, slechts 27 geworden.. wat verdrietig om dan te lezen. Ik heb in het verleden ook best wel vaker mensen terug gezocht en ondanks hun jonge leeftijden ben ik er al 3 tegengekomen die niet meer leven, vind ik toch best wel schrikken dan.
Ook nog even gezocht naar een ander oud-vriendinnetje. Toen niet naar weg weten te vinden en ik zie dan nu straalt op foto’s met haar gezin, dat is dan wel weer heel leuk om te zien!
Wel hadden we een gezamenlijke vriend, dus ik besloot hem op te zoeken. Het ene moment waren we goede vrienden, het andere moment konden we totaal niet door één deur en zo ging dat wel vaker heen en weer. Beiden werden we best wel gepest in de eerste en tweede klas, ik denk dat we elkaar daarom ook vaak wel weer wisten te vinden.
Hem heb ik net wel gevonden, kom ik er achter dat hij al 6 jaar geleden is overleden, slechts 27 geworden.. wat verdrietig om dan te lezen. Ik heb in het verleden ook best wel vaker mensen terug gezocht en ondanks hun jonge leeftijden ben ik er al 3 tegengekomen die niet meer leven, vind ik toch best wel schrikken dan.
Ook nog even gezocht naar een ander oud-vriendinnetje. Toen niet naar weg weten te vinden en ik zie dan nu straalt op foto’s met haar gezin, dat is dan wel weer heel leuk om te zien!
maandag 8 augustus 2022 om 08:10
Vroegah had ik een haat-liefde verhouding met een jongetje in mijn klas. Zo hadden we gillende ruzie, en zo zaten we gebroederlijk bij hem thuis met de playmobil te spelen of zeer geavanceerde blaaspijpen te maken van gejatte pvc-buizen, luciferdoosjes en elastiekjes. Tijdje geleden werd ik nieuwsgierig en heb ik zijn naam gegoogeld, bleek ie een vooraanstaand neonazi te zijn geworden
maandag 8 augustus 2022 om 08:27
Drie mensen aan wie ik nog wel eens denk. Twee van de middelbare school en één van vrijwilligerswerk.
Meisje uit mijn klas had een hormoonziekte en was daardoor kleiner. Ze werd, net als ik, gepest en ik heb haar laten vallen. Nog altijd wel spijt van. Zou heel graag willen weten hoe het nu met haar gaat. Ze is onvindbaar.
Een jongen uit mijn klas, waar ik alleen de voornaam nog van weet. Heel aardig en slim persoon. Ook van hem zou ik willen weten hoe hij het maakt.
De man van mijn vrijwilligerswerk. Een gevluchte man uit Ivoorkust. We hebben veel gepraat in de pauzes en konden het goed met elkaar vinden. Ik weet ook alleen zijn voornaam. Jammer, ook naar hem ben ik nieuwsgierig.
Meisje uit mijn klas had een hormoonziekte en was daardoor kleiner. Ze werd, net als ik, gepest en ik heb haar laten vallen. Nog altijd wel spijt van. Zou heel graag willen weten hoe het nu met haar gaat. Ze is onvindbaar.
Een jongen uit mijn klas, waar ik alleen de voornaam nog van weet. Heel aardig en slim persoon. Ook van hem zou ik willen weten hoe hij het maakt.
De man van mijn vrijwilligerswerk. Een gevluchte man uit Ivoorkust. We hebben veel gepraat in de pauzes en konden het goed met elkaar vinden. Ik weet ook alleen zijn voornaam. Jammer, ook naar hem ben ik nieuwsgierig.
maandag 8 augustus 2022 om 09:44
Jaaaaaaaaa, nou inderdaad zeg.Sabeltandcavia schreef: ↑07-08-2022 23:52Ik vraag me nog regelmatig af wat er met Schuimspekkie gebeurd is. Het halve forum hing aan haar lippen toen ze haar hilarische verhaal vertelde in het Afschuwelijke-Bruiloftentopic. Het was een verhaal in drie delen en deel 3 zou een verrassende wending krijgen, werd ons beloofd. Maar deel 3 kwam nooit en niemand heeft Schuimspekkie ooit nog op het forum gezien.
T werd zelfs een Viva uitdrukking: ff een schuimspekkie doen.
Als ze toch eens zou weten dat ze nog steeds beroemd is hier.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 8 augustus 2022 om 09:45
zo dat lijkt me best schrikken....Lady*Voldemort schreef: ↑08-08-2022 08:10Vroegah had ik een haat-liefde verhouding met een jongetje in mijn klas. Zo hadden we gillende ruzie, en zo zaten we gebroederlijk bij hem thuis met de playmobil te spelen of zeer geavanceerde blaaspijpen te maken van gejatte pvc-buizen, luciferdoosjes en elastiekjes. Tijdje geleden werd ik nieuwsgierig en heb ik zijn naam gegoogeld, bleek ie een vooraanstaand neonazi te zijn geworden
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 8 augustus 2022 om 10:07
ZuurSnoepje schreef: ↑06-08-2022 16:47Ik ben vroeger enorm gepest en ben eens zo’n oud klasgenoot tegengekomen. Die heeft toen ook gezegd van ‘Joh was altijd al benieuwd hoe het nu met je zou zijn’ Was trots om te vertellen waar ik toen (en nu) in het leven stond en wat ik bereikt heb.
Dat is fijn zeg, om juist met zo'n pestverleden toch nog even te kunnen laten zien wat er van je geworden is.
Ik gooi de vraag er nog een keer in, omdat ik benieuwd ben. Ik vroeg me dus af of jullie het idee hebben dat je zelf zo iemand bent die bij een ander nog in zijn herinnering zit en bij wie jíj een bepaalde indruk hebt achtergelaten?
Wellicht bij dezelfde persoon als waar jij nog aan terugdenkt. Of bij een heel ander persoon.
maandag 8 augustus 2022 om 10:11
Ik heb echt geen idee.Sherlock schreef: ↑08-08-2022 10:07Dat is fijn zeg, om juist met zo'n pestverleden toch nog even te kunnen laten zien wat er van je geworden is.
Ik gooi de vraag er nog een keer in, omdat ik benieuwd ben. Ik vroeg me dus af of jullie het idee hebben dat je zelf zo iemand bent die bij een ander nog in zijn herinnering zit en bij wie jíj een bepaalde indruk hebt achtergelaten?
Wellicht bij dezelfde persoon als waar jij nog aan terugdenkt. Of bij een heel ander persoon.
Misschien bij mijn lagere school vriendje.
anders zou ik het echt niet weten.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 8 augustus 2022 om 10:13
En iets anders. Je ziet nogal eens een oproep van iemand die graag in contact zou komen met 'die knappe jongen uit de trein'.
Hier komen ook bijzondere verhalen naar boven. Is het een idee om een apart zoektopic te maken met beschrijvingen van mensen die je uit het oog bent verloren en graag weer zou spreken? Sommige mensen zijn bijzonder genoeg om mogelijk te kunnen terugvinden (zoals met bepaalde uiterlijke kenmerken of gezinssamenstelling). Wellicht gaat er een belletje rinkelen bij andere forummers.
Eventueel met allemaal nieuwe nicknames, omdat je anders niet meer anoniem bent uiteraard.
Hier komen ook bijzondere verhalen naar boven. Is het een idee om een apart zoektopic te maken met beschrijvingen van mensen die je uit het oog bent verloren en graag weer zou spreken? Sommige mensen zijn bijzonder genoeg om mogelijk te kunnen terugvinden (zoals met bepaalde uiterlijke kenmerken of gezinssamenstelling). Wellicht gaat er een belletje rinkelen bij andere forummers.
Eventueel met allemaal nieuwe nicknames, omdat je anders niet meer anoniem bent uiteraard.
maandag 8 augustus 2022 om 10:41
Wat een bijzondere verhalen. Ik ben benieuwd naar een leerling toen op mijn middelbare school. Hij is Somalisch ( ook gevlucht ) en heel erg slim. Hij zat op het VWO en haalde alleen maar tienen, ondanks dat hij op latere leeftijd naar Nederland was gekomen en dus met een flinke taalachterstand begon op de middelbare school.
Ik weet niet meer hoe hij heet, anders had ik hem gegoogled. Ik vond het zo een aardige en welopgevoede jongen. Helaas ben ik heel slecht in namen onthouden.
Ik weet niet meer hoe hij heet, anders had ik hem gegoogled. Ik vond het zo een aardige en welopgevoede jongen. Helaas ben ik heel slecht in namen onthouden.
maandag 8 augustus 2022 om 10:52
Gisselle schreef: ↑06-08-2022 14:42Ik had vroeger een Marokkaanse vriendin (we zijn nog steeds bevriend) en ze droeg graag strakke broeken en liet haar prachtige lange haren vaak los hangen.
De zoon van een andere moslim familie vond dat ongepast want zijn zussen deden dat niet en waren gesluierd, en hij stapte naar de broer van mijn vriendin om te zeggen dat hij meer toezicht op haar moest houden.
Niet veel later hoorde ik dat deze zoon zijn zusje helemaal verrot sloeg. Ik heb toen een keer de politie gebeld en die adviseerde mij om mij hier buiten te houden om zelf niet in de problemen met deze broer te komen.
Aantal jaar later is het gesluierde zusje getrouwd, uiteraard met een moslim, en werkt ze als prostituee. Haar echtgenoot brengt haar naar het werk, en als ze klaar is, zet ze haar hoofddoek weer op.
Mijn vriendin is een hele bescheiden, vrome vrouw geworden.
Dit klinkt als gedwongen prostitutie/vrouwenhandel. Kan je hier geen melding van maken? Wat een schrijnend verhaal.
maandag 8 augustus 2022 om 11:18
Vanaf dat ik een jaar of acht was tot ongeveer mijn 27, 28ste had ik een vriendin waar ik lief en leed mee deelde. Onze moeders kenden elkaar maar we woonden niet bij elkaar in de buurt. Als kinderen brachten we iedere zomer twee weken met elkaar door, een weekje bij haar en een week bij mij. Van die oneindige zomers waarin we met de hond het veld in gingen op zoek naar vlinders (ze had een vlinder-encyclopedie en dan gingen we heel wetenschappelijk soorten zoeken en exemplaren tellen en dat dan in een boekje bijhouden 
). Op ons 12e gingen we samen met de trein naar Amsterdam, superspannend vonden we dat. Zakgeld mee en kleding en spulletjes kopen voor onze hobby's enzo. Later natuurlijk samen op vakantie naar het buitenland. We sleepten elkaar door liefdesverdrietjes en toen mijn vader overleed toen ik 21 was zat ze naast me tijdens de uitvaart.
Toen we een jaar of 28 waren gingen we samen uit een soort jeugdsentiment naar een muziekconcert van een band waar we allebei als kind lyrisch van waren. Tijdens het concert ontstonden er wat irritaties over en weer en we besloten elkaar een tijdje met rust te laten.
Jaren geen contact gehad. Druk met gezin en carrière. Ik verloor haar uit het oog en af en toe dacht ik nog weleens aan haar, maar nooit genoeg om contact te zoeken. Drie jaar geleden ontving ik via social media een berichtje van haar. Dat ze veel aan me gedacht had en dat ze het leuk zou vinden om weer contact te hebben. We hebben gebeld en ik heb haar bij haar thuis opgezocht. Leuke jaren dertig woning, lief gezin, het perfecte plaatje waar we als kind altijd over fantaseerden. Het bleek dat we nog steeds heel veel gemeen hadden en dat we tijdens de jaren dat we geen contact hadden, dezelfde keuzes hadden gemaakt. Heel bijzonder.
Maar ze vertelde me uitgezaaide borstkanker te hebben. Ze deelde haar verdriet dat ze haar kinderen (lagere schoolleeftijd) niet zou zien opgroeien. Ik heb haar in de maanden voor haar dood nog een paar keer bezocht en we hebben regelmatig gebeld. Veel uitgesproken. Ik ben haar zo dankbaar dat ze contact met me op heeft genomen en dat ze ons de kans heeft gegeven om afscheid te nemen.
Mijn man en ik hebben onlangs een andere woning gekocht en in de tuin heb ik als aandenken aan haar twee vlinderstruiken geplant. Het is goed zo.
). Op ons 12e gingen we samen met de trein naar Amsterdam, superspannend vonden we dat. Zakgeld mee en kleding en spulletjes kopen voor onze hobby's enzo. Later natuurlijk samen op vakantie naar het buitenland. We sleepten elkaar door liefdesverdrietjes en toen mijn vader overleed toen ik 21 was zat ze naast me tijdens de uitvaart. Toen we een jaar of 28 waren gingen we samen uit een soort jeugdsentiment naar een muziekconcert van een band waar we allebei als kind lyrisch van waren. Tijdens het concert ontstonden er wat irritaties over en weer en we besloten elkaar een tijdje met rust te laten.
Jaren geen contact gehad. Druk met gezin en carrière. Ik verloor haar uit het oog en af en toe dacht ik nog weleens aan haar, maar nooit genoeg om contact te zoeken. Drie jaar geleden ontving ik via social media een berichtje van haar. Dat ze veel aan me gedacht had en dat ze het leuk zou vinden om weer contact te hebben. We hebben gebeld en ik heb haar bij haar thuis opgezocht. Leuke jaren dertig woning, lief gezin, het perfecte plaatje waar we als kind altijd over fantaseerden. Het bleek dat we nog steeds heel veel gemeen hadden en dat we tijdens de jaren dat we geen contact hadden, dezelfde keuzes hadden gemaakt. Heel bijzonder.
Maar ze vertelde me uitgezaaide borstkanker te hebben. Ze deelde haar verdriet dat ze haar kinderen (lagere schoolleeftijd) niet zou zien opgroeien. Ik heb haar in de maanden voor haar dood nog een paar keer bezocht en we hebben regelmatig gebeld. Veel uitgesproken. Ik ben haar zo dankbaar dat ze contact met me op heeft genomen en dat ze ons de kans heeft gegeven om afscheid te nemen.
Mijn man en ik hebben onlangs een andere woning gekocht en in de tuin heb ik als aandenken aan haar twee vlinderstruiken geplant. Het is goed zo.
No one ever made a difference by being like everyone else.
maandag 8 augustus 2022 om 11:42
Ik denk dan inderdaad gelijk aan hem, maar ik weet niet of dat is omdat hij ook in mijn gedachten zit.Sherlock schreef: ↑08-08-2022 10:07Dat is fijn zeg, om juist met zo'n pestverleden toch nog even te kunnen laten zien wat er van je geworden is.
Ik gooi de vraag er nog een keer in, omdat ik benieuwd ben. Ik vroeg me dus af of jullie het idee hebben dat je zelf zo iemand bent die bij een ander nog in zijn herinnering zit en bij wie jíj een bepaalde indruk hebt achtergelaten?
Wellicht bij dezelfde persoon als waar jij nog aan terugdenkt. Of bij een heel ander persoon.
Daarnaast ben ik zelf volgens mij prima vindbaar op social media..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
