Relaties
alle pijlers
Ik kan niet meer
zondag 10 november 2024 om 21:24
Ik weet niet goed waar beginnen.
Ik ben 56 en mijn man raakt mij al 20 jaar niet meer aan. Geen zoen, geen knuffel, zelfs met moeite een goeiedag als hij thuiskomt.
Hij beledigt me, ik kan niets goed doen en hij snauwt me dagelijks af.
5 jaar geleden was ik zo overspannen dat ik een aantal maanden werkonbekwaam was. Ik heb toen aangegeven te willen scheiden. Hij sloeg toen om en beloofde in therapie te gaan voor zijn agressieprobleem. Na een tweetal sessies liet zijn psychologe weten dat ze voor een hele poos uitviel omwille van gezondheidsproblemen. Dat is echt zo want ik was bij hem toen hij dat telefoontje kreeg.
Kort daarop is zijn gedrag weer begonnen. Mij afsnauwen, met spullen gooien.
Nu merk ik bij mezelf dat ik op ben, dat ik niet meer kan.
Als hij me weer eens afsnauwt en ik zeg er iets van, krijg ik meteen de schuld.
Mijn reactie hierop is sinds een aantal maanden volledig dichtklappen. Ik krijg geen woord meer over mijn lippen. Zo gebeurt het dat we tot wel 10 dagen niet met elkaar praten. Uiteindelijk begint hij dan over iets praktisch zoals bijvoorbeeld de boodschappen maar over de kern wordt nooit gepraat.
Ik heb er zo een behoefte aan om mijn hart eens te luchten maar ik heb niemand. Geen familie en één vriendin maar haar wil ik er ook niet steeds mee belasten. Ze weet er wel iets van maar niet alles. Ik schaam me er ook voor dat ik in deze situatie zit.
Vroeger huilde ik vaak maar hij zei steeds dat ik moest stoppen met janken. Het resultaat is dat ik het dan ook al vele jaren niet meer doe, alles voor me hou én nu op het punt sta dat ik er niet meer kan (en eigenlijk ook niet durf) over praten.
Ik heb ook een heel scala aan lichamelijke klachten waar ik me zorgen over maak. Ik durf niet naar de dokter. Enerzijds uit angst voor de medische mallemolen waarin ik zou kome, en dat het iets ernstigs is. Maar anderzijds zouden mijn klachten kunnen komen door de stress en ik kan er niet over praten.
Ik weet dat ik door dit te schrijven niets bereik maar het moet er toch eens op één manier uit.
Alvast bedankt aan wie dit eens wil lezen.
Ik ben 56 en mijn man raakt mij al 20 jaar niet meer aan. Geen zoen, geen knuffel, zelfs met moeite een goeiedag als hij thuiskomt.
Hij beledigt me, ik kan niets goed doen en hij snauwt me dagelijks af.
5 jaar geleden was ik zo overspannen dat ik een aantal maanden werkonbekwaam was. Ik heb toen aangegeven te willen scheiden. Hij sloeg toen om en beloofde in therapie te gaan voor zijn agressieprobleem. Na een tweetal sessies liet zijn psychologe weten dat ze voor een hele poos uitviel omwille van gezondheidsproblemen. Dat is echt zo want ik was bij hem toen hij dat telefoontje kreeg.
Kort daarop is zijn gedrag weer begonnen. Mij afsnauwen, met spullen gooien.
Nu merk ik bij mezelf dat ik op ben, dat ik niet meer kan.
Als hij me weer eens afsnauwt en ik zeg er iets van, krijg ik meteen de schuld.
Mijn reactie hierop is sinds een aantal maanden volledig dichtklappen. Ik krijg geen woord meer over mijn lippen. Zo gebeurt het dat we tot wel 10 dagen niet met elkaar praten. Uiteindelijk begint hij dan over iets praktisch zoals bijvoorbeeld de boodschappen maar over de kern wordt nooit gepraat.
Ik heb er zo een behoefte aan om mijn hart eens te luchten maar ik heb niemand. Geen familie en één vriendin maar haar wil ik er ook niet steeds mee belasten. Ze weet er wel iets van maar niet alles. Ik schaam me er ook voor dat ik in deze situatie zit.
Vroeger huilde ik vaak maar hij zei steeds dat ik moest stoppen met janken. Het resultaat is dat ik het dan ook al vele jaren niet meer doe, alles voor me hou én nu op het punt sta dat ik er niet meer kan (en eigenlijk ook niet durf) over praten.
Ik heb ook een heel scala aan lichamelijke klachten waar ik me zorgen over maak. Ik durf niet naar de dokter. Enerzijds uit angst voor de medische mallemolen waarin ik zou kome, en dat het iets ernstigs is. Maar anderzijds zouden mijn klachten kunnen komen door de stress en ik kan er niet over praten.
Ik weet dat ik door dit te schrijven niets bereik maar het moet er toch eens op één manier uit.
Alvast bedankt aan wie dit eens wil lezen.
maandag 11 november 2024 om 08:10
Lieve Piek,
“ Ik heb er zo een behoefte aan om mijn hart eens te luchten maar ik heb niemand”
En dat lijkt me ook echt geen overbodige luxe
Maak om mee te beginnen een afspraak met de huisarts, vandaaruit ga je verder.
Sterkte, je verhaal is echt verschrikkelijk, fijn dat je het hier hebt kunnen delen.
“ Ik heb er zo een behoefte aan om mijn hart eens te luchten maar ik heb niemand”
En dat lijkt me ook echt geen overbodige luxe
Maak om mee te beginnen een afspraak met de huisarts, vandaaruit ga je verder.
Sterkte, je verhaal is echt verschrikkelijk, fijn dat je het hier hebt kunnen delen.
maandag 11 november 2024 om 08:31
Inderdaad, stap 1 is naar je huisarts gaan.
Stap 2 is voor jezelf te nemen wat je nodig hebt. Hij bepaalt niet wat jij mag voelen en of jij mag huilen.
Is er een kamer in huis die je voor jezelf kunt 'claimen'?
Of is hij bepaalde momenten op de dag uit huis? Voel dan wat je voelt, huil en zorg ervoor dat je je emoties mag voelen.
Dit klinkt heel eenzaam en je zult je eigen beste vriendin moeten worden. Je man is zoals hij nu is voor jou niet veilig.
En het klinkt ook dat hij bepaalt wanneer iets over is.
Het is voor jou niet goed of over. Dus nee, dat gesprekje over de koelkast of whatever mag hij ook in zijn eentje voeren.
Ik heb een heel lieve man en een leuke relatie, maar ik ben zelf een beetje fucked up. Dus ik zat een paar weken terug een nachtje in een hotel.
Zelfzorg. En dat was om een aanleiding die niks is in vergelijking met wat jij al jaren doormaakt.
Je moet zelf gaan bedenken wat jij nodig hebt want dit gaat zo niet meer.
Stap 2 is voor jezelf te nemen wat je nodig hebt. Hij bepaalt niet wat jij mag voelen en of jij mag huilen.
Is er een kamer in huis die je voor jezelf kunt 'claimen'?
Of is hij bepaalde momenten op de dag uit huis? Voel dan wat je voelt, huil en zorg ervoor dat je je emoties mag voelen.
Dit klinkt heel eenzaam en je zult je eigen beste vriendin moeten worden. Je man is zoals hij nu is voor jou niet veilig.
En het klinkt ook dat hij bepaalt wanneer iets over is.
Het is voor jou niet goed of over. Dus nee, dat gesprekje over de koelkast of whatever mag hij ook in zijn eentje voeren.
Ik heb een heel lieve man en een leuke relatie, maar ik ben zelf een beetje fucked up. Dus ik zat een paar weken terug een nachtje in een hotel.
Zelfzorg. En dat was om een aanleiding die niks is in vergelijking met wat jij al jaren doormaakt.
Je moet zelf gaan bedenken wat jij nodig hebt want dit gaat zo niet meer.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
maandag 11 november 2024 om 08:32
Wat heftig is dit voor je! En wat goed dat je dit topic hebt gestart. Dat is een goed begin om er over te praten. Zou je je vriendin misschien ook wat meer kunnen vertellen? Ik zou het wel willen weten als je mijn vriendin was. Ik snap heel goed dat je op bent. Dit is een zeer ongezonde relatie, en na zoveel jaren is het gewoon op. Sterkte en schrijf hier van je af als je daar behoefte aan hebt!
maandag 11 november 2024 om 08:35
Eens met de reacties boven mij. Voor jezelf zorgen is het belangrijkste. Knuffel voor jou, klinkt heftig!
En verder praktisch: sta je ingeschreven bij een woningcorporatie oid? Dat je, mocht je tot de conclusie komen dat je wilt scheiden alvast wat jaren inschrijftijd hebt? Werk je, heb je eigen inkomen?
Het zou overigens zomaar kunnen dat als je van de stress van man af bent, de lichamelijke klachten ook zullen verminderen. Stress kan heel veel fysieke klachten geven waar je je misschien niet altijd bewust van bent.
En verder praktisch: sta je ingeschreven bij een woningcorporatie oid? Dat je, mocht je tot de conclusie komen dat je wilt scheiden alvast wat jaren inschrijftijd hebt? Werk je, heb je eigen inkomen?
Het zou overigens zomaar kunnen dat als je van de stress van man af bent, de lichamelijke klachten ook zullen verminderen. Stress kan heel veel fysieke klachten geven waar je je misschien niet altijd bewust van bent.
maandag 11 november 2024 om 08:37
Huisarts is een prima plan, maar als je zover nog niet bent, maak dan een toekomstbeeld voor jezelf en begin daar naartoe te werken.
Wat ik bedoel:
Probeer voor jezelf helder te krijgen wat je wilt. Laten we zeggen dat je je 60ste verjaardag wilt vieren met jezelf, in je eigen appartementje, gescheiden van je man.
Wat moet daarvoor gebeuren? Om te beginnen is het handig als je een beetje geld achter de hand hebt. Open een bankrekening en start met sparen, al is het maar 100 euro per maand. Kijk of je je werkuren kunt uitbreiden, al zijn het er maar 2 per week extra. Start met dingen uitzoeken. Het forum kan daarin echt een hele grote hulp zijn, je bent niet de eerste en vast ook niet de laatste met zo'n verhaal.
Neem die ene vriendin in vertrouwen en kijk of je spullen, die je echt niet wilt kwijtraken, bij haar kunt opslaan. Spullen met emotionele waarde bedoel ik dan, pannen en een bank krijg je ook wel bij de kringloop.
Als je voor jezelf helder hebt wat je wilt, dan vallen dingen vaak vanzelf op hun plek. Maar als niemand weet wat jij wilt, dan is het voor anderen lastig om je te helpen.
Heel veel sterkte
Wat ik bedoel:
Probeer voor jezelf helder te krijgen wat je wilt. Laten we zeggen dat je je 60ste verjaardag wilt vieren met jezelf, in je eigen appartementje, gescheiden van je man.
Wat moet daarvoor gebeuren? Om te beginnen is het handig als je een beetje geld achter de hand hebt. Open een bankrekening en start met sparen, al is het maar 100 euro per maand. Kijk of je je werkuren kunt uitbreiden, al zijn het er maar 2 per week extra. Start met dingen uitzoeken. Het forum kan daarin echt een hele grote hulp zijn, je bent niet de eerste en vast ook niet de laatste met zo'n verhaal.
Neem die ene vriendin in vertrouwen en kijk of je spullen, die je echt niet wilt kwijtraken, bij haar kunt opslaan. Spullen met emotionele waarde bedoel ik dan, pannen en een bank krijg je ook wel bij de kringloop.
Als je voor jezelf helder hebt wat je wilt, dan vallen dingen vaak vanzelf op hun plek. Maar als niemand weet wat jij wilt, dan is het voor anderen lastig om je te helpen.
Heel veel sterkte
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 11 november 2024 om 08:37
Lieve Piek,
Je thuis zou je veilige haven moeten zijn. Waar je volledig jezelf kan zijn en rust kunt krijgen.
Jij loopt angstig en op eieren in je eigen huis!
Degene die dat veroorzaakt is je partner. En dat is onacceptabel!
Lees je in op huiselijk geweld. Dit is een groot en beladen woord om te horen en een schrik om te lezen dat ik vind dat dit op jouw situatie van toepassing is.
Ga zeker praten met anderen. Want jij kunt dit niet alleen oplossen.
Je thuis zou je veilige haven moeten zijn. Waar je volledig jezelf kan zijn en rust kunt krijgen.
Jij loopt angstig en op eieren in je eigen huis!
Degene die dat veroorzaakt is je partner. En dat is onacceptabel!
Lees je in op huiselijk geweld. Dit is een groot en beladen woord om te horen en een schrik om te lezen dat ik vind dat dit op jouw situatie van toepassing is.
Ga zeker praten met anderen. Want jij kunt dit niet alleen oplossen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 11 november 2024 om 08:39
Je zou een dagboekje of agenda bij kunnen houden voor jezelf met incidenten. Dan heb je in ieder geval voor jezelf duidelijk wat er gebeurt.
Als je er niet over kan praten kan dat helpen als je een gesprek voert. Dan kan diegene jou weer gerichter bevragen. En kun je ook het medische deel aangeven.
Als je er niet over kan praten kan dat helpen als je een gesprek voert. Dan kan diegene jou weer gerichter bevragen. En kun je ook het medische deel aangeven.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
maandag 11 november 2024 om 08:44
Ach lieve Piek, wat een ellendig verhaal en wat zul je je alleen en wanhopig voelen. Ik vind het een hele goede 1e stap dat je je verhaal hier op het forum deelt. Ik weet zeker dat dit voor jou van grote waarde kan zijn en het je kan helpen om je gedachten te ordenen en zaken op een rijtje te krijgen.
Probeer eerst toch een afspraak met de huisarts te krijgen. Geen idee waar je woont en hoe makkelijk je daar aan een (huur) woning kan komen, maar wellicht kan een urgentieverklaring je helpen.
Probeer voor jezelf inzicht te krijgen in de financiën, als je dat (nog) niet hebt. Zoek belangrijke papieren op en licht inderdaad je vriendin in. Als ze een echte vriendin is, kan je vast bij haar je hart luchten en wie weet is ze bereid om je te helpen.
Rest mij je voor nu een dikke virtuele knuffel te geven en je alle kracht te sturen die je nodig hebt om uit deze destructieve situatie te stappen. Liefs
Probeer eerst toch een afspraak met de huisarts te krijgen. Geen idee waar je woont en hoe makkelijk je daar aan een (huur) woning kan komen, maar wellicht kan een urgentieverklaring je helpen.
Probeer voor jezelf inzicht te krijgen in de financiën, als je dat (nog) niet hebt. Zoek belangrijke papieren op en licht inderdaad je vriendin in. Als ze een echte vriendin is, kan je vast bij haar je hart luchten en wie weet is ze bereid om je te helpen.
Rest mij je voor nu een dikke virtuele knuffel te geven en je alle kracht te sturen die je nodig hebt om uit deze destructieve situatie te stappen. Liefs
maandag 11 november 2024 om 08:46
maandag 11 november 2024 om 12:58
Je hoeft niet in deze relatie te blijven he?
Iets dat je al zo lang ongelukkig maakt… je mag ervoor kiezen om daar uit te stappen. Je mag (maar in deze situatie zou ik zeggen: móet) voor jezelf kiezen!
Ik zou ook hulp zoeken en zorgen dat je een plan gaat maken om deze toxische omgeving achter je te laten.
Iets dat je al zo lang ongelukkig maakt… je mag ervoor kiezen om daar uit te stappen. Je mag (maar in deze situatie zou ik zeggen: móet) voor jezelf kiezen!
Ik zou ook hulp zoeken en zorgen dat je een plan gaat maken om deze toxische omgeving achter je te laten.
maandag 11 november 2024 om 13:19
Lieve Piek, eerst even een hele warme knuffel, neem ze maar aan van iedereen hier in je topic, ze zijn welgemeend.
Wat hierboven ook gezegd wordt, het is belangrijk dat je met iemand gaat praten, met de huisarts, vertel dat je op bent en vertel hoe je man is. De huisarts kan je echt verder helpen, die kan je wijzen op goede hulp voor jou. Je kunt je huisarts ook vertellen over je klachten, veel zal hiervan door stress komen, dus het is zaak dat de stress minder wordt. Neem ook je vriendin helemaal in vertrouwen. Als ik jouw vriendin was zou ik precies willen weten wat er allemaal speelt bij jou en bij jou thuis zodat ik je bij kan staan.
Wat hierboven ook gezegd wordt, het is belangrijk dat je met iemand gaat praten, met de huisarts, vertel dat je op bent en vertel hoe je man is. De huisarts kan je echt verder helpen, die kan je wijzen op goede hulp voor jou. Je kunt je huisarts ook vertellen over je klachten, veel zal hiervan door stress komen, dus het is zaak dat de stress minder wordt. Neem ook je vriendin helemaal in vertrouwen. Als ik jouw vriendin was zou ik precies willen weten wat er allemaal speelt bij jou en bij jou thuis zodat ik je bij kan staan.
maandag 11 november 2024 om 13:22
maandag 11 november 2024 om 13:29
Vroeger huilde ik vaak maar hij zei steeds dat ik moest stoppen met janken. Het resultaat is dat ik het dan ook al vele jaren niet meer doe, alles voor me hou én nu op het punt sta dat ik er niet meer kan (en eigenlijk ook niet durf) over praten.
Ik heb ook een heel scala aan lichamelijke klachten waar ik me zorgen over maak. Ik durf niet naar de dokter. Enerzijds uit angst voor de medische mallemolen waarin ik zou kome, en dat het iets ernstigs is. Maar anderzijds zouden mijn klachten kunnen komen door de stress en ik kan er niet over praten.
Ik weet dat ik door dit te schrijven niets bereik maar het moet er toch eens op één manier uit.
Ten eerste: zeker wel dat je door dit te schrijven iets kunt bereiken! Het is een mooie en moedige eerste stap in hulp vragen en krijgen! Hopelijk blijf je dit doorzetten, stapje voor stapje en in je eigen tempo.
Ten tweede: je hoeft niet te praten bij de huisarts om om hulp te kunnen vragen. Print je OP uit/maak er een screenshot van en laat het aan je huisarts lezen. Alles om een begin te maken staat erin en daar kan je huisarts zeker wat mee.
Ten derde: ik hoop dat je in gaat zien dat jij weer aan het roer mag gaan staan, dat jij mag gaan kiezen wat fijn voor jóu is en dat je mag gaan werken aan (weer) leren wat gezonde gedachten zijn.
Tip: begin eens met lezen in de topics van JaHallo. Ik hoop dat iemand anders hier linkjes wil plakken naar haar topics (zelf ben ik erg slecht in zoeken), ik denk dat je er veel aan kunt hebben om haar proces te lezen (veel posts zijn verwijderd maar uit de reacties van anderen kun je nog steeds heel veel halen).
maandag 11 november 2024 om 14:09
Om te beginnen wat een vreselijke situatie. Misschien lijkt het voor jou gewoon omdat je niet anders weet. Maar dat is het niet. Je huis en partner horen een veilige plek te zijn. Wat hij doet is onveiligheid en gaat richting geestelijke mishandeling. Structureel jarenlang iemand zich onveilig laten voelen. Geen intimiteit meer, afsnouwen en boosheid.
Hoe komt het dat jij in deze relatie blijft? Ben je financieel afhankelijk? Of emotioneel. Kan jij voor jezelf zorgen of is er angst voor onveiligheid?
Kijk of er iemand is je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen. Heb je geen familie, vriendinnen, kinderen, een buurvrouw of fijne collega? Dit is niets om je voor te schamen en het is niet jouw schuld (wat hij ook zegt). Ook kan je terecht bij de huisarts voor gesprekken met een praktijkondersteuner (mentale hulp) en maatschappelijk werk (praktische hulp).
Als je geen sociaal netwerk meer hebt probeer dit weer op te bouwen. Heb je volwassen kinderen die kunnen helpen?
Bedenk: stel je wordt 90. Wil je dan levenslang dit leven? Jij kunt dit veranderen. Sterkte
Hoe komt het dat jij in deze relatie blijft? Ben je financieel afhankelijk? Of emotioneel. Kan jij voor jezelf zorgen of is er angst voor onveiligheid?
Kijk of er iemand is je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen. Heb je geen familie, vriendinnen, kinderen, een buurvrouw of fijne collega? Dit is niets om je voor te schamen en het is niet jouw schuld (wat hij ook zegt). Ook kan je terecht bij de huisarts voor gesprekken met een praktijkondersteuner (mentale hulp) en maatschappelijk werk (praktische hulp).
Als je geen sociaal netwerk meer hebt probeer dit weer op te bouwen. Heb je volwassen kinderen die kunnen helpen?
Bedenk: stel je wordt 90. Wil je dan levenslang dit leven? Jij kunt dit veranderen. Sterkte
maandag 11 november 2024 om 14:12
Bedankt voor de lieve, begripvolle reacties.
Ik kom hier zeker nog op terug om het één en ander uit jullie reacties te duiden.
Door het lezen van de commentaren komen er ook wat vragen in mij op die ik wil voorleggen.
Maar voor nu lukt dit eventjes niet. Ik heb namelijk een overvol hoofd. Ik pieker me suf en de gedachtenstroom blijft maar komen waardoor het één grote chaos is in mijn hoofd.
Ik ben ook zo verschrikkelijk moe. Zelfs dit korte stukje schrijven, kost me al veel energie.
En ja, ik heb al even gehuild. Wellicht door de erkenning/bevestiging dat de situatie waarin ik me bevind niet normaal is.
Ik kom hier zeker nog op terug om het één en ander uit jullie reacties te duiden.
Door het lezen van de commentaren komen er ook wat vragen in mij op die ik wil voorleggen.
Maar voor nu lukt dit eventjes niet. Ik heb namelijk een overvol hoofd. Ik pieker me suf en de gedachtenstroom blijft maar komen waardoor het één grote chaos is in mijn hoofd.
Ik ben ook zo verschrikkelijk moe. Zelfs dit korte stukje schrijven, kost me al veel energie.
En ja, ik heb al even gehuild. Wellicht door de erkenning/bevestiging dat de situatie waarin ik me bevind niet normaal is.
maandag 11 november 2024 om 14:37
maandag 11 november 2024 om 15:00
Oh, en TO, een veelgemaakte denkfout is dat er geen sprake is van huiselijk geweld als er geen fysiek geweld gebruikt wordt op jou, maar wat je beschrijft doet daar echt niet voor onder! Heel begrijpelijk dat je zo moe bent.
Ik vind het heel erg voor je dat je al zo lang in deze situatie zit.. Heel knap en goed van je dat je hier de eerste stap hebt gezet, daar mag je trots op zijn.
Ik vind het heel erg voor je dat je al zo lang in deze situatie zit.. Heel knap en goed van je dat je hier de eerste stap hebt gezet, daar mag je trots op zijn.
maandag 11 november 2024 om 15:11
Piek,
Je bent niet de eerste die hier haar verhaal verteld.
En helaas ook niet de laatste.
Het hoeft niet samenhangend te zijn om begrepen te worden. Het kan zelfs in steekwoorden. Want er zitten hier heel veel ervaringsdeskundigen die aan een paar woorden genoeg hebben om je te begrijpen en ook
Om je te helpen alles helder te kunnen laten zien.
Blijf schrijven. Hier is het veilig.
Je bent niet de eerste die hier haar verhaal verteld.
En helaas ook niet de laatste.
Het hoeft niet samenhangend te zijn om begrepen te worden. Het kan zelfs in steekwoorden. Want er zitten hier heel veel ervaringsdeskundigen die aan een paar woorden genoeg hebben om je te begrijpen en ook
Om je te helpen alles helder te kunnen laten zien.
Blijf schrijven. Hier is het veilig.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
