Ik leef in een fucking schijnheilige omgeving [lege OP]

Ik zie dat TO haar openingspost heeft verwijderd. Ik krijg de indruk dat we haar toch te hard behandeld hebben in dit topic. En dat reken ik ook mezelf aan.

ABCDEFG schreef: ↑

20-08-2022 00:31

Ik zie dat TO haar openingspost heeft verwijderd. Ik krijg de indruk dat we haar toch te hard behandeld hebben in dit topic. En dat reken ik ook mezelf aan.

Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Lexi_x schreef: ↑

20-08-2022 00:35

Bedoel je hiermee de verantwoordelijkheid? Hoe moet ik dit krijgen als ze me dit niet toelaten? Idee?

Ik bedoel dat je in je geopende topics erg jong overkomt en alsof je niet zo sterk in je schoenen staat m.b.t. mannen.
En alsof je daardoor makkelijk verkeerde keuzes maakt.
Ik vind het erg goed van je dat je b.v. dat topic hebt geopend over hoe tegen een jongen te zeggen dat hij een condoom moet omdoen.
Maar je ouders hebben waarschijnlijk ook wel door dat je nog wat moet opgroeien.
Probeer het ze niet kwalijk te nemen, het is bescherming, en in mijn ogen geen overbodige bescherming.
Je ouders zullen eerst van je moeten zien dat je je verstandig gedraagt in bepaalde situaties en je dan meer vrijheid en verantwoordelijkheid geven.
Je komt nu erg jong en onvolwassen over.
Dat zien je ouders ook. En ik denk dat het geen verkeerde inschatting van ze is.
Ik heb geen idee hoe oud je bent, maar misschien moet je jezelf en je ouders wat meer tijd gunnen om wat meer op te groeien.

Dat ligt aan de dingen, en vooral ook hoe je ze doet.

Lexi_x schreef: ↑

20-08-2022 00:52

Hm danku ik heb mezelf nooit gezien als volwassen ook hoor. Dusja jullie meningen waardeer ik zeker in een bepaalde zin. Alleen weten mijn ouders dit helemaal niet wat ik met mannen doe enzo.

En LitaLily ik vind mezelf inderdaad schijnheilig omdat ik toch de dingen doe die m'n ouders liever niet willen dat ik doe. Het liefst zou ik ze het echt willen zeggen maar ik heb geen zin in die oneindeloze discussie met hun.

Is het zo losgeslagen dan dat ik de dingen wil doen die m'n ouders liever niet willen dat ik doe.

Je ouders hoeven ook niet alles te weten wat je met mannen doet.
En goed te horen dat je openstaat voor adviezen hier, dat getuigt al van een stukje volwassenheid;).

Ik snap dat je geen zin hebt in oneindige discussies, en je hoeft ook echt niet alles te zeggen, sommige dingen zijn privé. Maar zeggen waar je bent en met wie, daar zou je niet over moeten hoeven liegen.

Of het losgeslagen is weet ik niet, ik weet niet precies wat je allemaal doet wat je ouders verbieden.
Je contact met mannen zou ik wel iets vinden om te onderzoeken over jezelf.
Ik veroordeel het niet als je met verschillende mannen seks hebt, maar je gedachtengang over die match en die jongen die geen condoom wilde dragen doen bij mij wel een alarmbelletje rinkelen.
Wat zoek je bij hun? Wat wil je van hun? Een gevoel? Een verlangen? Waar komt die onzekerheid vandaan? Waarom durfde je het niet te zeggen? Hoe voel je je in het dagelijks leven? Bij je ouders? Bij vriendinnen?
Dat lijken mij vragen waarvan de antwoorden je verder zouden kunnen helpen.

Manier van communiceren kan ook uitmaken, zoals je nu "praat"/typt, nodigt een stuk meer uit tot begrip en willen meehelpen/meedenken.
Je lijkt ook een stuk meer open te staan.

Het kan best zo zijn dat je ouders overbeschermend zijn.
Niet in het donker uit hetzelfde dorp naar huis mogen fietsen lijkt me inderdaad overdreven.
Maar wat andere zaken betreft zijn ze misschien wel "de juiste mate" van beschermend.

Misschien kun je beginnen met zoiets bespreken, in het donker vanuit hetzelfde dorp naar huis fietsen.

En een normaal rustig gesprek kan ook bijdragen aan begrip voor elkaar.
Misschien heb je weleens licht ontvlambaar gereageerd, en hebben je ouders meer vertrouwen in je wanneer je wat meer open een gesprek ingaat.

Luister naar wat hun zorgen en gedachten zijn, en spreek uit wat je vind dat je wel zou moeten mogen.
Zit er misschien wat in, in wat hun zorgen zijn?
Kun je afspraken maken over hoe je ze meer vertrouwen kunt geven, en hoe zij jou meer vrijheid kunnen geven?

Wat jouw ouders wel weten en jij nog niet, is dat spijt krijgen iets is waar je niet altijd even makkelijk mee kan leven. Een SOA kan enorme gevolgen hebben, tot onvruchtbaarheid aan toe. Jij zal meteen denken: "ik wil geen kinderen". Je kan met alle voorbehoedsmiddelen nog steeds zwanger worden en jij zal als oplossing een abortus zien.

Het leven mag echt wel een feest zijn maar het kan ook gevolgen hebben waar je nu geen last hebt, maar over 5 jaar kan je daar wel eens enorm spijt van hebben.

Je kan volgende week iemand tegen het lijf lopen waar je helemaal verliefd op wordt. Echt een leuke vent, waar je mee kan lachen, die je begrijpt en lief is. Je gaat samenwonen en gaat praten over de toekomst en of jullie kinderen willen.

Hoe leuk vindt je het om te moeten vertellen dat je zo'n wild leven had dat je door een SOA verminderd onvruchtbaar bent of vertellen dat je weet dat je vruchtbaar bent omdat je een abortus (of misschien wel 2) hebt laten uitvoeren? Het ergste is niet dat je die dingen hebt gehad maar dat je je enorm schuldig voelt. Je voelt je schuldig omdat je het had kunnen voorkomen als je iets langer had nagedacht over wat jij later wil in je leven.

"Spijt hebben" is heel vervelend, je kan het gevoel niet laten verdwijnen want het heeft je leven veranderd en je kan het niet terug draaien.

Jouw ouders willen dat je geen spijt krijgt van de beslissingen die je nu neemt, jouw ouders weten heel goed dat feesten leuk is en ze gunnen het je ook wel maar dan zal je hun moeten laten zien dat ze je ook meer vrijheid kunnen geven.

Je hoeft niet saai te worden maar je zou kunnen beginnen met minder opstandig te zijn en minder te drammen. Ouders zien dat als een teken van onvolwassenheid. Dochters die met Jan en alle man het bed in duiken zijn kwetsbaar, je kan het niet eerlijk vinden maar er zijn mannen genoeg die denken dat je "wel makkelijk" zal zijn waardoor de kans groter is dat je te maken krijgt met opdringerigheid/aanranding/verkrachting.

Laat je ouders zien dat je echt wel blijft nadenken als je aan het feesten bent en ze zullen makkelijker worden maar dat gaat echt wel minstens 2 maanden duren.

Het is de plicht van je ouders om je heelhuids af te leveren in deze maatschappij en dat doen ze omdat ze van je houden (zo irritant ) Vraag anders aan je ouders wat jij kan veranderen om meer vrijheid te krijgen, ga met ze onderhandelen en laat zien dat je een normaal gesprek kan hebben over jouw behoeften. Succes.

Zo eens met DingDong.

Mooi beschreven.

Je weet zolang je onder hun dak leeft er gewoon regels zullen zijn, zo gek is dat niet.

Lexi_x schreef: ↑

20-08-2022 00:21

Oh want vrouwen die al 20+ zijn moeten al zo serieus in het leven zijn niet losgaan want God heeft dat verboden. Nee je moet dan al volwassen zijn en je op het huwelijk bereiden nou goed oma?

Hahahahaha wat een volwassenheid. Jij bent echt geen 20 plus ammehoela.

Ik zou je wat constructiever proberen op te stellen naar je ouders. Jij wil om 12 uur naar huis, zij zeggen voor 10. Misschien kun je dan voorstellen om te gaan om 10:30, en dan onderweg met ze te bellen (handsfree, oortjes in). Als ze zien dat je je aan die afspraak kan houden en er niks fout gaat, dan maak je er de volgende keer 11 van, enzovoorts. Beetje aan de lange termijn denken.

Niet meteen hakken in het zand zetten en gaan liegen als ze nee zeggen, maar open zoeken naar oplossingen waar zij ook mee kunnen leven en waarmee jij jezelf en je verantwoordelijkheid een beetje kan bewijzen.

granny71 schreef: ↑

20-08-2022 00:15

Niet losgeslagen maar al meerdere soa's opgelopen?
Sorry maar dat is een Contradictio in terminis.

Moet dit nou?

Ik heb 3 20+ kinderen, 2 thuiswonend.. En jij komt zo enorm onvolwassen over.. Mijn jongste (20) is nog volwassener in zijn gedrag dan jij... Je lijkt wel een stampvoetende kleuter.

Ik begrijp je ouders wel.. als je je thuis ook zo gedraagt als in dit topic ..