Ik weet het even niet meer met mijn relatie

Hoi,
Ik ben nieuw hier en heb hulp nodig.
Ik ben 58, heb sinds 11 jaar een vriend maar woon niet samen. Nu merk ik de laatste tijd dat hij mij niet meer zo leuk vind. Hij is snel geirriteerd, is meer met zichzelf bezig, alle uitjes of afspraken komen vaak van mijn kant uit. Een aantal jaar geleden ben ik gestopt met roken en ben daardoor wel wat kilo's aangekomen maar ben niet dik. Ik weeg 73 kilo en ben 167 lang. Valt allemaal wel mee toch? Nu was hij laatst weer lichtelijk boos omdat ik niet met hem eens was ergens over. Ik was in mijn ogen niet echt extreem fel of zo. Ik vroeg aan hem waarom hij de laatste tijd niet meer zo blij met mij was. Eerst werd hij boos en zei dat ik veranderd was. Hij vind dat ik sneller in discussie ga en mijn gelijk wil halen. Dit herken ik helemaal niet. Wel merkte ik de laatste tijd dat hij vaak kleine leugens verteld om leuker gevonden te worden. Eerst had ik dat niet zo door. Maar sinds hij mijn verhalen gebruikt om te vertellen alsof hij het zelf heeft meegemaakt valt het me natuurlijk op. Toen vertelde hij me dat hij me niet meer zo aantrekkelijk vond. De extra kilo's vond hij niet zo mooi. Ondanks dat hij weet dat ik drie keer per week sport, gezond eet en echt goed op mijn gezondheid let. Dat is niet het enige helaas. Hij vertelde ook dat de passie weg is of eigenlijk dat hij me nooit sexueel aantrekkelijk heeft gevonden. Hij kan geen sex hebben met mij zonder een pilletje. Hij zei altijd dat hij deze gebruikte omdat hij altijd te snel klaar kwam maar nu gooit hij dit voor mijn voeten. Ik vroeg daarop, behoorlijk beledigd natuurlijk, waarom hij dan bij mij is. Hij zei omdat ik wel van je hou. Sinds dit gesprek ben ik echt aan het piekeren geslagen. Gelukkig woon ik alleen, want de kinderen zijn de deur al uit. Hetzelfde gesprek hebben we drie jaar geleden ook eens gehad, wel in een andere vorm maar als ik erover nadenk, verschilt het niet zo veel van elkaar. Ik ben nu dus erg aan het twijfelen geslagen wat ik nu moet doen. Zelf ben ik ook al een tijdje niet gelukkig met hem. Ik heb dat ook gezegd voor dat hij dat voor mijn voeten gooide. Hij besteed niet zoveel tijd aan mij en alles komt van mijn kant uit. Dit herkende hij uiteraard niet. Maar om het duidelijk te maken. We zien elkaar alleen in het weekend want door de week heeft hij geen tijd. We wonen tien minuten bij elkaar vandaan dus daar ligt het ook niet aan. Ik vind dat nog steeds lastig. Samenwonen wil hij ook niet, daarvoor is hij te graag alleen. Wat een warrig verhaal misschien maar ik hoop op wat andere inzichten. Ik ben geen puber meer natuurlijk maar mijn gevoel en verstand liggen mijlenver uiteen....