Lat relatie omdat je beide kinderen hebt. Herkenbaar?

Lovelylady89 schreef: ↑

23-09-2022 11:21

Wat fijn dat je dit topic geopend hebt! Ik ken verder niemand in mijn omgeving die ook latten, dus was ook benieuwd hoe andere dit doen.

Ik heb nu een jaar een relatie, en wij latten ook. Hebben allebei 1 kind.
Wij hebben na 3 maanden de kinderen erbij betrokken. Zijn gewoon naar een binnen- en buiten speeltuin geweest, zodat het lekker luchtig zou zijn. Moet zeggen dat wij het rustig aan gedaan hebben met de kinderen. In het begin zagen zij elkaar 1x per maand een middagje bijv.

Wij hebben beide co ouderschap, mijn partner met een week-week regeling, en ik vaste dagen elke week en om weekend. In de week dat hij zijn kindje niet heeft, en ik wel, komt hij 2 dgn naar mij. In de week dat hij zijn kindje heeft zien we elkaar die week bijna niet. Deze weken duren voor mij wel altijd erg lang, moet ik eerlijk zeggen. Ik mis dan toch die verbinding.. we appen wel regelmatig, maar toch.
Nu voorgesteld om in die week elkaar te bellen in de avond als kids op bed liggen. Ik kon er niet tegen om bijna niets van elkaar te horen een hele week.

De weekenden nu na een jaar, is dat als we de kinderen hebben, we elkaar 1 dag zien zodat we ook nog allebei een dag met ons eigen kind hebben. Weekenden zonder kinderen zijn we het hele weekend bij elkaar. Ene keer bij hem, andere keer bij mij (ligt eraan wat er op de planning staat).

Ja het is erg wennen, maar ik zou niet anders meer willen. Lekker beide eigen woning, kinderen in hun eigen vertrouwde omgeving. En als we elkaar niet zien, lekker quality time met zoonlief, heerlijk!

sandy1974 schreef: ↑

24-09-2022 11:06

Hebben jullie ook die twijfel in de dagen apart ?
Wil ik fit wel nog jaren is dit genoeg voor mij ?
Maar dan weer samen is twijfel weg

Appeltaartmetrozijn schreef: ↑

25-09-2022 18:40

Ik vind het op zich wel geruststellend te lezen dat meer mensen hier mee struggelen.
Het lijkt soms zo weinig, zon gedoe om elkaar te zien, maar zie dat er koppels zijn die elkaar nog minder zien.
Je kinderen kennis laten maken is een goede eerste stap. Al is het maar dat ze niet schrikken als jij s avonds met hem op de bank zit.

Lovelylady89 schreef: ↑

28-09-2022 11:36

Wat ik me nog afvroeg.. Hoe betalen jullie uitjes, etentjes etc? Mijn partner verdiend meer dan ik, dus vaak betaald hij. Of ik betaal 1/3 . Ergens lijkt mij een rekening openen wel handig. Elke maand beide een x bedrag erop zetten, en daarvan de uitjes betalen.. Hoe doen jullie dat?

humanista schreef: ↑

26-10-2022 21:54

Je bent al 5 jaar weg bij je ex. Je kinderen zijn er nu heus wel aan gewend, hoor. Maak het niet zo moeilijk voor jezelf. Zoals ik eerder al zei, kinderen lopen heus niet gelijk een trauma op en heel vaak gaat het gewoon goed en is het meestal leuk en gezellig.

Ladylola2022 schreef: ↑

26-12-2022 14:57

En probeer echt dat laatste vast te houden.
Ik heb in het begin ook meer last ervaren van het elkaar weinig kunnen zien.
Maar de keren dat we met de kinderen, hij 3 van 8/11/13 en toen jonger (kennen elkaar 2 jaar) was best leuk hoor, maar waar de mijne vrij makkelijk is, en niet steeds aan mijn been hangt, waren zijn 2 jongsten " papa, papa, papa, mag ik, kunnen we, mogen we, ik wil"
En dan een plek zoeken om ergens met die hele club te gaan zitten.

Nee gaan we niet meer of heel sporadisch doen. Je bent met elkaar, maar niet samen.
Hebben in deze setting ook een week vakantie gevierd, zij haakten een week aan op ons vakantieadres, aparte appartementen.
Nou dat aan we dus ook niet weer doen.
Nul tot geen moment samen, er was altijd wel een kind dat wat wilde.
En dan denk je, ze hebben elkaar, maar om de haverklap stond met name zijn jongste aan zijn been te hangen.

Dus alleen hierom al, gaan wij niet samenwonen.
Dan maar elkaar minder zien, en kwaliteit hebben, dan elkaar vaker zien, maar geen tijd voor elkaar.

Ik heb oudere kinderen, en dat is gewoon andere koek.
Mijn oudste is het huis uit, mijn 18 jarige doet veel zelf is niet altijd thuis en mijn 13 jarige is om de week bij zijn vader.

Maar zijn ze er allemaal is het gewoon leuk, ook als mijn partner er is, we eten drinken samen doen een spel of praten wat.
Maar ja het zijn gesprekken met bijna volwassenen.

Om bovenstaande reden, ben ik zelf indertijd bewust alleen gebleven, het is gewoon enorm gedoe, zeker met jonge kinderen die je dus ook niet even een avond alleen kan laten.

Wij hebben de pech dat hij ook nog in onregelmatigheid werkt (politie) waardoor ook daar rekening meegehouden moet worden.

Hij gaat nu naar een andere afdeling met wat meer regelmaat, dan zou hij ook een weekregeling met zijn ex kunnen hebben.
Dat zou inhouden dat we in onze kindvrije weken samenzijn, mijn 18 dan 19 jarige is dan alleen of met haar vriend in mijn huis.
Maar ook in die weken zal hij een avond/nacht weekenddag moeten werken, dus echt vol gas twee of meer dagen vrij zit er sws niet in.
Ik werk van 9/17 dus het zal altijd een puzzel zijn.

Maar wel een zonder de kinderen een te grote rol te laten spelen.

En begrijp me niet verkeerd, zijn kinderen zijn echt leuk, maar we willen echt tijd samen.
Ook mijn jongste gaat heel goed met zijn kinderen, maar desondanks beperken we gezamenlijke uitjes.

Ideaal? verre van, het had fijner geweest wanneer zijn kinderen wat ouder waren.
En wat ook meespeelt het zijn er 3 die nog zo jong zijn.
Gaat dit nog lang duren? Nou en of de jongste is 8 dus tel maar uit.
Greep me dit vaak naar de strot? 100% maar deze man, deze relatie is het me waard, hoe ruk ik het vaak ook vind.

We missen elkaar vaak heel erg, maar dat heeft ook een voordeel, ruimte voor gewoonte en sleur is er niet, wel verlangen naar elkaar, het is steeds weer zo ontzettend fijn als we elkaar gaan zien.