Levenskeuze stress

Bellinis schreef: ↑

01-08-2023 08:26

Durf hier de tijd voor te nemen en wees geduldig met jezelf. In de positie waarin jij nu zit in het leven is überhaupt iets in je eentje ondernemen misschien al heel eng.

Mijn tip: focus je voorlopig veel minder op de relatie, dat die nu wat minder gaat is niet het probleem maar het symptoom. Je moet eerst met jezelf aan de slag en dat is heel eng. Maar zolang je je hoofd in het zand houdt en je blijft schuilen achter proberen jezelf weer een goed gevoel over je relatie te geven, blijf je in kringetjes rond draaien. Dan denk je dat je weer oké bent met hem en na een paar weken slaat de twijfel weer toe. Omdat je het echte probleem niet aanpakt.

Het is heel normaal om angst te hebben voor het onbekende. Maar in mijn mening is alles waarbij je jezelf beter leert kennen een winst. Want je gaat leren wat je leuk vindt, wie je bent, waardoor je beter voor jezelf kan zorgen en de band met jezelf ook beter wordt, waardoor het opeens helemaal niet meer eng is om alleen te zijn en juist leuk. En dan ga je de relatie waar je in zit ook met andere ogen zien: ben ik bij hem omdat ik dat echt wil en ons leuk vind, of ben ik bij hem vanwege mijn behoefte aan veiligheid? En als je kan leren ‘veilig’ te zijn met jezelf en dat niet uit je partner hoeft te halen, dan ga je binnen een relatie ook anders communiceren en meer jezelf durven zijn. En of deze jongen het wel of niet is voor je, terugkijkend is dat misschien niet eens de belangrijkste vraag geweest die je moest beantwoorden

Maar blijf vooral naar therapie gaan, dat is denk ik voor nu het meest praktische advies dat ik kan geven haha. Met de eigen ervaring dat het het echt waard is als je dit voor jezelf kan doen!

viamia schreef: ↑

01-08-2023 08:52

Doe je ook wel eens iets los van je vriend TO? Een weekendje weg met vriendinnen, oid?

Zijn er bepaalde dingen die je leuk lijken om eens te doen? Een muziekinstrument bespelen, een bepaalde sport? Vrijwilligerswerk? Heb je niks waarvan je dat ziet en denkt: dat lijkt mij nou eens leuk?

Maak anders een lijstje met alles wat je te binnen schiet. Niks is verkeerd.

En kies er één ding uit, ga dat gewoon proberen. Dat lijkt mij gewoon de beste eerste stap. En als je het niks vindt, dan heb je weer wat over jezelf geleerd en ga je weer een volgend avontuur aan met een nieuw project/hobby/activiteit. En ondertussen leer je weer nieuwe mensen kennen, maak je weer van alles mee. Zo leer je jezelf beter kennen.

meisje85 schreef: ↑

01-08-2023 09:00

Het is wel waar, dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven.

Kijk, als je al sinds je 17e in een relatie zit, dan ben je eigenlijk gewoon met elkaar volwassen geworden. Dan is er misschien geen of onvoldoende ruimte geweest om je alleen te ontwikkelen, maar was er veel "samen". En nu ben je 10 jaar verder en is het gevolg dat je eigenlijk niet echt weet wie je zelf bent, wat je leuk vindt, wat voor jou belangrijk is. Dat is logisch, maar het is wel belangrijk om dat wel te gaan weten. Tenminste, als je van je onrust en twijfel af wil. Je moet hopelijk nog een jaar of 70 in ieder geval met jezelf zijn, toch?
Dus ga er af en toe alleen op uit, kan ook gewoon een ochtendje zijn. Misschien vind je het leuk om naar een museum te gaan of misschien lijkt het je leuk om eens te leren pottenbakken - ik zeg maar wat. Ga vrijwilligerswerk doen, doe een cursus, ga sporten, weet ik veel wat. Dan breng je ook gelijk weer wat nieuwe, frisse wind in je relatie. Bekijk de wereld, ook in het klein, eens in je eentje. Door je eigen bril, zonder de ogen van je vriend. En over kleine dingen gesproken: gooi je weleens iets in het winkelmandje omdat jij het vreselijk lekker vindt, maar je vriend niet? Luister je naar muziek die je zelf leuk vindt? Kies je in een restaurant wat jij lekker vindt? Of pas je je veel aan aan je vriend?

jojojanneke schreef: ↑

01-08-2023 08:51

Je schrijft dat je vooral ging twijfelen toen je vriend dronken thuis kwam. Heeft hij dat vaker en maakt dat onderdeel uit van je twijfel?
Voor de rest beschrijf je ook dat je de laatste tijd maar door en door bent gegaan en daardoor moe. Als je niet uitgerust bent en wat teveel hebt gedaan, slaat het twijfelen eerder toe. Hoe slechter jij je voelt hoe harder je twijfelt. Des te meer je gaat piekeren. Ga eerst lekker uitrusten en wat vaker wat voor jezelf doen. Ook binnen in de relatie kun je jezelf leren kennen. Maar dan moet je wel vaker dingen alleen gaan ondernemen. En niet meteen terug rennen als je je even niet lekker voelt.

firstnamelastname schreef: ↑

01-08-2023 10:12

Vind je het niet fijn om alleen weg te zijn of vertrouw je je vriend niet als hij alleen is?

firstnamelastname schreef: ↑

01-08-2023 10:24

En waarom vind je dat niet fijn?

meisje85 schreef: ↑

01-08-2023 10:52

Maar dan zit je toch eigenlijk een beetje gevangen? Of wil je de rest van je leven laten bepalen door angst dat je vriend weer een misstap begaat?

l2l89 schreef: ↑

01-08-2023 10:59

Waar komt dat vandaan dan? Je bent een volwassen vrouw die prima in haar eentje iets zou moeten kunnen ondernemen.
Dus als je dat zo eng vindt, dan zit daar iets diepers onder.

firstnamelastname schreef: ↑

01-08-2023 11:00

Kun je omschrijven wat je er eng aan vindt?

Elegantic schreef: ↑

01-08-2023 11:58

Hoi Twijfelkontje,
Ik heb je topic doorgelezen en herken het heel erg. Ik wil je graag mijn ervaring vertellen, welke absoluut niet aan te raden is, laat ik dat voorop stellen!

Ik ben vanaf mijn 16e samen met mijn nu man. Hij was ook mijn eerste bedpartner.
Tot ongeveer 23 jaar liep alles perfect, ik had 0 behoefte aan anderen en vond ons leventje heel fijn. We woonde toen ook al een tijd samen.
Tot ik een bezette man tegen kwam, die ook al lang samen was met zijn vriendin. De spanning was enorm hoog, waardoor ik uiteindelijk stiekem een seksuele relatie met hem ben aangegaan. Nogmaals, echt niet oké.
Ik ben toen een hele ontdekkingsperiode ingegaan, alsof het een deur opende, veel flirten tijdens uitgaan, online chatten, allerlei dingen die je niet doet binnen een relatie.
Ik heb dit toen bekend, en wij zijn een tijd uit elkaar gegaan. Het heeft mijn partner echt ontzettend veel pijn gedaan. Ik schaamde me heel erg en wilde niets liever dan terug met hem zijn en terug naar ons fijne leven. Het gras was absoluut niet groener in mijn geval.

Ongeveer anderhalf jaar later zijn we er samen uitgekomen en nu nog steeds samen, en ben ik hem heel dankbaar. Iedereen kan er een mening over hebben, maar voor mij is dit een hele leerzame periode geweest. Ik vond het ook moeilijk om mijn hele leven bijv. maar 1 bedpartner te hebben, en het gevoel te hebben dat ik iets miste. Natuurlijk had ik het totaal anders moeten aanpakken, maar ik kan het niet meer veranderen.

in de 'uit' periode kwam ik er ook achter dat een lieve fijne leuke man echt niet snel te vinden is en dat de dating scene niet alleen maar leuk en spannend is, ik besefte me toen ook heel erg wat ik had achtergelaten.
Denk er goed over na, en maak niet dezelfde stomme keuzes als ik heb gedaan.

meisje85 schreef: ↑

01-08-2023 12:56

De vraag is toch hoe jíj je wil voelen in een relatie?

l2l89 schreef: ↑

01-08-2023 13:00

Precies, er is geen “moeten voelen” in een relatie, wel “wíllen voelen”.

Maar wat we nu al pagina’s schrijven: je moet gaan ontdekken wat je wíl. Dat kan alleen maar als je zelf op onderzoek uitgaat, binnen of buiten je relatie.

Maar blijven nadenken en blijven hangen in die onrust gaat het niet voor je oplossen. Je moet over tot actie.

En nogmaals, constant vergelijken met hoe anderen hun levens/relaties inrichten heeft geen enkele zin. Het zegt niks over jou. Jij moet het zelf ontdekken.