Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet om verboden liefde
woensdag 16 november 2022 om 12:13
Ik kan op de een of andere manier mijn account niet meer in dus vandaar een nieuw account. Mijn oude account was Jack2009 voor het geval iemand dat nog naar boven kan halen. Daar staat in het kort mijn situatie beschreven.
Even korte samenvatting. Al lang samen met man, ernstig gehandicapte dochter die 24/7 van ons afhankelijk is, ik voel me al lang niet meer gelukkig in relatie, we leven als broer/zus maar kan vanwege intensieve zorg, aangepaste woning en voorzieningen en financiele situatie niet weg bij partner. Ik ben wel aan het kijken wat wel kan maar dat is een proces. En daar gaat dit topic niet over.
Ik ben verliefd geworden op iemand anders. Op vakantie zonder gezin. Ik realiseerde me pas dat ik gevoelens voor hem had toen ik onderweg naar huis was. En eigenlijk dacht ik dat ik meer verliefd was op het verliefd zijn en de aandacht dan op hem. Ik vind hem namelijk niet knap, te oud en bovendien woont hij heel ver weg van de bewoonde wereld in Schotland. Maar hij gaf me het gevoel dat ik de mooiste, leukste en meest bijzondere vrouw op de wereld was. En dat gevoel heb ik al heel lang niet meer gehad. Misschien wel nooit zo zoals hij naar me keek, de dingen die hij zei en stuurde. Heel bijzonder.
Op vakantie zelf is er niet echt iets tussen ons voorgevallen maar na thuiskomst zijn we gaan appen. En opeens had hij een trip naar NL geboekt en hebben we samen tijd doorgebracht. Geen seks maar wel veel zoenen en knuffelen en heel intens en fijn. En stiekem.
Dat is nu 3 weken geleden en sinds een paar dagen hebben we alle contact verbroken op mijn verzoek. Dat heb ik gedaan omdat ik helemaal gek werd van mezelf. Ik mis hem zo erg, kan de gedachte dat ik hem misschien wel nooit meer ga zien amper verdragen. Ik vraag me constant af met wie hij is en wat hij aan het doen is en kan alleen nog maar aan hem denken. Het leidt me enorm af en deze relatie heeft uiteraard geen toekomstperspectief. Ook niet als ik bij partner zou weggaan.
Hij was verdrietig maar begreep het. Hij zat ook in tweestrijd. Hij is vrijgezel maar wil natuurlijk ook niet verliefd zijn op iemand die niet beschikbaar is. Dus sinds 3 dagen hebben we geen contact meer. Zodra ik alleen ben kan ik alleen maar janken zo verdrietig ben ik. Nooit gedacht dat ik zulke sterke gevoelens zou kunnen hebben voor iemand die ik net pas ken.
Ik heb de afgelopen dagen al vaak op het punt gestaan om het terug te draaien maar ik weet dat ik dat niet moet doen. Ik moet gaan uitvinden wat ik wil met m'n leven en hoe ik verder wil met mijn relatie en daar kan ik die afleiding niet bij gebruiken. Dat moet ik echt zonder hem doen. Bovendien hebben we sowieso geen toekomst en als je zo ver bij elkaar vandaan woont en met mijn onmogelijke situatie.
Uiteraard weet niemand dit en is er niemand met wie ik hierover kan praten. Vandaar dit topic. Misschien zijn hier mensen die weten wat ik doormaak en me kunnen helpen om sterk te blijven. Moest ook gewoon even ergens mijn verhaal kwijt.
Even korte samenvatting. Al lang samen met man, ernstig gehandicapte dochter die 24/7 van ons afhankelijk is, ik voel me al lang niet meer gelukkig in relatie, we leven als broer/zus maar kan vanwege intensieve zorg, aangepaste woning en voorzieningen en financiele situatie niet weg bij partner. Ik ben wel aan het kijken wat wel kan maar dat is een proces. En daar gaat dit topic niet over.
Ik ben verliefd geworden op iemand anders. Op vakantie zonder gezin. Ik realiseerde me pas dat ik gevoelens voor hem had toen ik onderweg naar huis was. En eigenlijk dacht ik dat ik meer verliefd was op het verliefd zijn en de aandacht dan op hem. Ik vind hem namelijk niet knap, te oud en bovendien woont hij heel ver weg van de bewoonde wereld in Schotland. Maar hij gaf me het gevoel dat ik de mooiste, leukste en meest bijzondere vrouw op de wereld was. En dat gevoel heb ik al heel lang niet meer gehad. Misschien wel nooit zo zoals hij naar me keek, de dingen die hij zei en stuurde. Heel bijzonder.
Op vakantie zelf is er niet echt iets tussen ons voorgevallen maar na thuiskomst zijn we gaan appen. En opeens had hij een trip naar NL geboekt en hebben we samen tijd doorgebracht. Geen seks maar wel veel zoenen en knuffelen en heel intens en fijn. En stiekem.
Dat is nu 3 weken geleden en sinds een paar dagen hebben we alle contact verbroken op mijn verzoek. Dat heb ik gedaan omdat ik helemaal gek werd van mezelf. Ik mis hem zo erg, kan de gedachte dat ik hem misschien wel nooit meer ga zien amper verdragen. Ik vraag me constant af met wie hij is en wat hij aan het doen is en kan alleen nog maar aan hem denken. Het leidt me enorm af en deze relatie heeft uiteraard geen toekomstperspectief. Ook niet als ik bij partner zou weggaan.
Hij was verdrietig maar begreep het. Hij zat ook in tweestrijd. Hij is vrijgezel maar wil natuurlijk ook niet verliefd zijn op iemand die niet beschikbaar is. Dus sinds 3 dagen hebben we geen contact meer. Zodra ik alleen ben kan ik alleen maar janken zo verdrietig ben ik. Nooit gedacht dat ik zulke sterke gevoelens zou kunnen hebben voor iemand die ik net pas ken.
Ik heb de afgelopen dagen al vaak op het punt gestaan om het terug te draaien maar ik weet dat ik dat niet moet doen. Ik moet gaan uitvinden wat ik wil met m'n leven en hoe ik verder wil met mijn relatie en daar kan ik die afleiding niet bij gebruiken. Dat moet ik echt zonder hem doen. Bovendien hebben we sowieso geen toekomst en als je zo ver bij elkaar vandaan woont en met mijn onmogelijke situatie.
Uiteraard weet niemand dit en is er niemand met wie ik hierover kan praten. Vandaar dit topic. Misschien zijn hier mensen die weten wat ik doormaak en me kunnen helpen om sterk te blijven. Moest ook gewoon even ergens mijn verhaal kwijt.
woensdag 16 november 2022 om 17:06
Alles kan natuurlijk. Van mijn inkomen - een stukje van het PGB van mijn dochter - kan ik de vaste lasten voor het huis niet dragen. Hypotheek en energierekening en dan is het op. Daarnaast ben ik bang dat dochter - die slecht tegen veranderingen kan - bij een wekelijkse huizenwissel teveel van slag raakt. Financieel en voor dochter zou denk ik de beste optie zijn om er een woning naast te zoeken waar partner en ik dan wisselen. En dochter dan gewoon in ons huis blijft. Ik weet nu ook niet of je alle voorzieningen dubbel krijgt. We hebben oa een tillift, douchebrancard, speciaal bad, douchetoiletstoel, statafel, speciaal bed, speciale wandelwagen, rolstoelbus, etc. Ik neem aan dat je dat toch niet allemaal dubbel krijgt?AeonOfWinter schreef: ↑16-11-2022 16:42Je KAN niet weg bij partner, letterlijk, fysiek? Of wíl je niet omdat het gedoe gaat worden.
Het ligt niet aan partner dat we geen seks en intimiteit hebben. Dat ligt aan mij. Ik houd het af omdat ik het niet meer voel. Dus ik weet wel zeker dat partner boos gaat worden en me gaat verwijten dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan voor ons. En deels heeft hij daar ook gelijk in. Deels ligt dat genuanceerder.
woensdag 16 november 2022 om 19:49
Evadewit1974 schreef: ↑16-11-2022 17:06Alles kan natuurlijk. Van mijn inkomen - een stukje van het PGB van mijn dochter - kan ik de vaste lasten voor het huis niet dragen. Hypotheek en energierekening en dan is het op. Daarnaast ben ik bang dat dochter - die slecht tegen veranderingen kan - bij een wekelijkse huizenwissel teveel van slag raakt. Financieel en voor dochter zou denk ik de beste optie zijn om er een woning naast te zoeken waar partner en ik dan wisselen. En dochter dan gewoon in ons huis blijft. Ik weet nu ook niet of je alle voorzieningen dubbel krijgt. We hebben oa een tillift, douchebrancard, speciaal bad, douchetoiletstoel, statafel, speciaal bed, speciale wandelwagen, rolstoelbus, etc. Ik neem aan dat je dat toch niet allemaal dubbel krijgt?
Het ligt niet aan partner dat we geen seks en intimiteit hebben. Dat ligt aan mij. Ik houd het af omdat ik het niet meer voel. Dus ik weet wel zeker dat partner boos gaat worden en me gaat verwijten dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan voor ons. En deels heeft hij daar ook gelijk in. Deels ligt dat genuanceerder.
Het klinkt alsof jullie totaal niet communiceren met elkaar.
Weleens aan relatietherapie gedacht?
Of is het voor jou helemaal over?
woensdag 16 november 2022 om 20:21
We hebben hele slechte periodes gehad. Periodes waarin we veel stress hebben gehad om dochter en ook periodes waarin we echt hebben moeten rouwen om wat nooit zal zijn. We gingen hier allebei anders mee om. Ik wilde erover praten en hij kreeg een heel kort lontje. Ik kon niks goed doen. De manier waarop ik aan tafel zat, nieste of door het huis liep triggerde dan al irritatie en vervolgens dikke ruzie. Ik was toen diep ongelukkig. Naast dat ik zelf ook net zoveel te verwerken had als hij had ik een partner die vaak gewoon heel onaardig deed tegen me en ik werd er ook heel onzeker van. Ik heb toen vaak relatietherapie voorgesteld. Dat wilde hij pertinent niet.Metallover schreef: ↑16-11-2022 19:49Het klinkt alsof jullie totaal niet communiceren met elkaar.
Weleens aan relatietherapie gedacht?
Of is het voor jou helemaal over?
De laatste jaren gaat het veel beter. Maar we leven vooral als vrienden. Niet meer als geliefden. Ik weet niet of ik daar terug naar kan maar als hij het voorstelt zal ik wel relatietherapie proberen. Ik vind dat ik dat verplicht ben naar onze dochter toe maar ook naar hem en mij. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik er weinig vertrouwen in heb dat het gevoel voor hem terug gaat komen.
woensdag 16 november 2022 om 22:06
Schotland en bepaalde andere details herken ik. Volgens mij schrijf jij hier ook nog onder een heel ander account dan Jack 2009.
Als het klopt wat ik denk zit je al jaren niet echt goedvinden je vel.
Misschien is het toch tijd om dochter in een instelling te plaatsen en op zoek te gaan naar een beter leven waarin je meer voir je zelf leeft dan alleen maar de verzorgster van te zijn.
Wil man dat niet dat niet dan is het een optie dat kind bij hem blijft en jij regelmatig kind bezoekt.
De Schotse liefde is dan geen optie want jij kan niet daarheen door kind.
Tenzij hij wel in Nederland zou willen wonen?
Vind je hem leuk omdat hij je ziet als vrouw in plaats van verzorgster en moeder van?
Of vindt je hem echt leuk om wie hij is?
In het eerste geval heeft het sowieso geen kans van slagen.
Hebben jullie wel eens relatie therapie overwogen?
Een zorgenkind trekt een zware wissel op jullie relatie.
Als het klopt wat ik denk zit je al jaren niet echt goedvinden je vel.
Misschien is het toch tijd om dochter in een instelling te plaatsen en op zoek te gaan naar een beter leven waarin je meer voir je zelf leeft dan alleen maar de verzorgster van te zijn.
Wil man dat niet dat niet dan is het een optie dat kind bij hem blijft en jij regelmatig kind bezoekt.
De Schotse liefde is dan geen optie want jij kan niet daarheen door kind.
Tenzij hij wel in Nederland zou willen wonen?
Vind je hem leuk omdat hij je ziet als vrouw in plaats van verzorgster en moeder van?
Of vindt je hem echt leuk om wie hij is?
In het eerste geval heeft het sowieso geen kans van slagen.
Hebben jullie wel eens relatie therapie overwogen?
Een zorgenkind trekt een zware wissel op jullie relatie.
woensdag 16 november 2022 om 23:29
Moppie123 schreef: ↑16-11-2022 16:38Ik denk als jij verliefd wordt/gevoelens kan krijgen voor een ander, moet je eens goed nadenken over je huwelijk.
Natuurlijk is scheiden niet makkelijk, voor je dochter niet, je man niet en voor jezelf niet, maar in een liefdeloos huwelijk bonnen is voor jullie 3 ook niet goed.
Ik ben ook gescheiden, heb een zoon die meerdere beperkingen heeft een en dochter met meerdere beperkingen.
Mijn exman dacht ook scharrels naast ons huwelijk te kunnen hebben.
Hoewel ik geen baan had, heb ik toch de scheiding ingezet.
Ook al ben je niet getrouwd, als je dochter van je man is heb jij recht op alimentatie, jij hebt, als je dochter bij jouw blijft recht op het huis, dus moet je man en ander huis zoeken.
Ze heeft alleen recht op kinderalimentatie. Hoeveel ze zou krijgen is afhankelijk van het gezinsinkomen en van zijn draagkracht. Kinderalimentatie telt niet mee als inkomen voor de hypotheekverstrekker. Verder heeft ze niet per se recht op het huis. Zeker niet als ze het niet kan betalen. Het kan dan zijn dat hij haar uitkoopt en zij gaat huren.
Ik heb ook een aangepast huis, kinderen bleven bij mij dus mijn ex moest een ander huis zoeken, ik kreeg tot ik een baan vond bijstand van de gemeente. En een advocaat met toevoeging.
Het zal moeilijk zijn, maar niet onmogelijk
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 16 november 2022 om 23:34
Het is maar de vraag of jij gelukkiger wordt van scheiden. Je bent dan alleenstaande moeder van een gehandicapte dochter en op de dagen dat jij voor haar zorgt sta je er alleen voor.
Het klinkt alsof jullie het echt zwaar hebben gehad en nog steeds hebben. Hulp voor jullie zelf lijkt mij geen slecht idee.
Begin met praten en vertel je man hoe jij je voelt.
Het klinkt alsof jullie het echt zwaar hebben gehad en nog steeds hebben. Hulp voor jullie zelf lijkt mij geen slecht idee.
Begin met praten en vertel je man hoe jij je voelt.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 17 november 2022 om 08:08
Ja, dat bedoelde ik ook, kinderalimentatie.
Daarbij zou ze misschien bijstand van de gemeente kunnen krijgen.
En zij weten misschien nog meer dan wij, qua inkomen.
Dochter naar een instelling kan ook, maar daar sta ik niet achter.
Daar bedoel ik mee, dat als kinderen met een beperking niet uit huis willen, moeten ze niet gedwongen worden.
Maar mijn punt is als to niet gelukkig in haar huwelijk is zelfs verliefd kan worden, dan zal to toch iets moeten een naar mijn mening wordt je niet gelukkig in een gedwongen huwelijk
donderdag 17 november 2022 om 08:20
Het bedrag wat je aan kinderalimentatie krijgt wordt in mindering gebracht op de bijstand.
Dus als je in de bijstand zit dan heb je niets aan alimentatie.
Als je door een aangepaste woning te moeten huren je huur hoger wordt dan de huurprijs waarboven je geen huurtoeslag meer zou kunnen krijgen dan heeft de belastingdienst een regeling waarbij je toch huurtoeslag kan krijgen.
Je krijgt dubbele kinderbijslag van de SVB en dan houdt het wel zo'n beetje op.
De gemeente heeft daar echt niet allerlei potjes voor.
Ik ben het met je eens dat zo lang ouders het pp kunnen brengen een kind beter af is om thuis verzorgd te worden dan in een instelling.
Maar dar betekent dus wel een grote opoffering voor to.
donderdag 17 november 2022 om 08:20
Hoe gaat het nu met je, Eva? Hoe voel je je over het verliezen van deze liefde, hoe zit je in je liefdesverdriet? Je hebt dit topic geopend om hierover te schrijven maar het vervalt in praktische "joh ga toch scheiden" maar daar ging het nou juist niet over volgens mij.
Ik herken het, liefdesverdriet om een "verboden" liefde en ik heb het als zeer zwaar ervaren. Het was niet echt verboden want mijn man wist ervan maar ik kon het natuurlijk allemaal niet van tot in detail met hem delen en hij kon er ook niet zoveel mee. Ik mocht er niet om huilen van mezelf want dat vond ik kinderachtig en naar de buitenwereld toe had men geen idee hoe hard mijn hart aan gruzels was. Ik heb een periode gehad dat ik weinig anders deed dan roken en rennen dus ik had een prachtig figuurtje maar was doodongelukkig.
Pas jaren na de breuk kon ik het echt loslaten. Ik hoop dat jij dat proces wat sneller doorgaat want ik heb me echt verbaasd over de tijd die erover heen ging. Niet dat ik jarenlang tot niets in staat was maar het bleef knagen, het bleef een wond. Pas toen ik er een keer in een gezelschap écht volledig open over was en ontzettend kon huilen heb ik het achter me kunnen laten. Ik raad je ook echt aan om met iemand te gaan praten, je verdriet is legitiem en je situatie enorm kut.
Hoe combineer je de zorg voor je dochter met je gevoel? Is het wegzetbaar of sta je constant geestelijk op halve kracht? Wees je bewust van de kopruimte die dit inneemt, zeker als je met iets verantwoordelijks bezig bent, je wordt ook gewoon heel "dom" van steeds op bezet staan.
Vwb je relatie nu denk ik dat het een heel goed idee is om open kaart te gaan spelen naar je partner. Als jullie echt goede vrienden zijn dan kan dit.
Je kunt ervoor kiezen als verzorgers voor jullie dochter door te gaan tot de tijd daar is dat zij ergens anders gaat wonen en ieder een eigen leven te leven. Het is niet makkelijk maar volgens mij wel te doen.
Zeker als het relatiegevoel weg is.
Ik wens je sowieso heel veel sterkte, je hebt een krachtige beslissing gemaakt door te stoppen met deze man maar het idee dat hij op deze aardkloot rondloopt, jou wil en het niet kan is vreselijk!
Ik herken het, liefdesverdriet om een "verboden" liefde en ik heb het als zeer zwaar ervaren. Het was niet echt verboden want mijn man wist ervan maar ik kon het natuurlijk allemaal niet van tot in detail met hem delen en hij kon er ook niet zoveel mee. Ik mocht er niet om huilen van mezelf want dat vond ik kinderachtig en naar de buitenwereld toe had men geen idee hoe hard mijn hart aan gruzels was. Ik heb een periode gehad dat ik weinig anders deed dan roken en rennen dus ik had een prachtig figuurtje maar was doodongelukkig.
Pas jaren na de breuk kon ik het echt loslaten. Ik hoop dat jij dat proces wat sneller doorgaat want ik heb me echt verbaasd over de tijd die erover heen ging. Niet dat ik jarenlang tot niets in staat was maar het bleef knagen, het bleef een wond. Pas toen ik er een keer in een gezelschap écht volledig open over was en ontzettend kon huilen heb ik het achter me kunnen laten. Ik raad je ook echt aan om met iemand te gaan praten, je verdriet is legitiem en je situatie enorm kut.
Hoe combineer je de zorg voor je dochter met je gevoel? Is het wegzetbaar of sta je constant geestelijk op halve kracht? Wees je bewust van de kopruimte die dit inneemt, zeker als je met iets verantwoordelijks bezig bent, je wordt ook gewoon heel "dom" van steeds op bezet staan.
Vwb je relatie nu denk ik dat het een heel goed idee is om open kaart te gaan spelen naar je partner. Als jullie echt goede vrienden zijn dan kan dit.
Je kunt ervoor kiezen als verzorgers voor jullie dochter door te gaan tot de tijd daar is dat zij ergens anders gaat wonen en ieder een eigen leven te leven. Het is niet makkelijk maar volgens mij wel te doen.
Zeker als het relatiegevoel weg is.
Ik wens je sowieso heel veel sterkte, je hebt een krachtige beslissing gemaakt door te stoppen met deze man maar het idee dat hij op deze aardkloot rondloopt, jou wil en het niet kan is vreselijk!
.
donderdag 17 november 2022 om 10:27
Ook hier begrip.
Ik heb ook een geheime liefde gehad.
Mijn man wist ervan (soort van open relatie, maar dit terzijde).
We hebben het beide laten doodbloeden. Eerst nog met de verjaardag even appen, maar het deed mij achteraf teveel pijn.
Beter was om niets meer te horen.
En inmiddels is het 3 jaar geleden.
De eerste weken was verstikkend, kreeg er bijna geen lucht van. Misselijk, slecht slapen, geen honger. De maanden erna bleef hij meerdere keren dagelijks door mijn hoofd spoken.
Na c.a. een jaar kon ik er met weemoed aan terug denken. Gemiddeld 2 x per week dat ik eraan dacht.
Na 2 jaar had hij een plekje. Hoewel ik hem met vlagen nog steeds mis.
Hij zal altijd zo nu en dan door mijn hoofd spoken en dat zal ik vast ook bij hem. Maar het is beter zo....
Je geeft aan een gehandicapt kind te hebben. Niet dat dit topic hierover gaat, maar ik werk in die richting.
Is het geen idee om jullie kind zo af en toe een weekend per maand ofzo, naar een logeerhuis te laten gaan? Of naar een instelling waar ze weekendopvang aanbieden?
Dagbesteding overdag?
Dan hoef je niet meer 24/7.
*want als jullie niet meer kunnen en jullie kind moet dan in 1x fulltime is dat veel erger.
Dan heb je tijd om óf je man te herontdekken en samen leuke dingen te doen óf een lat relatie te beginnen met die leuke schot.
Succes!
Ik heb ook een geheime liefde gehad.
Mijn man wist ervan (soort van open relatie, maar dit terzijde).
We hebben het beide laten doodbloeden. Eerst nog met de verjaardag even appen, maar het deed mij achteraf teveel pijn.
Beter was om niets meer te horen.
En inmiddels is het 3 jaar geleden.
De eerste weken was verstikkend, kreeg er bijna geen lucht van. Misselijk, slecht slapen, geen honger. De maanden erna bleef hij meerdere keren dagelijks door mijn hoofd spoken.
Na c.a. een jaar kon ik er met weemoed aan terug denken. Gemiddeld 2 x per week dat ik eraan dacht.
Na 2 jaar had hij een plekje. Hoewel ik hem met vlagen nog steeds mis.
Hij zal altijd zo nu en dan door mijn hoofd spoken en dat zal ik vast ook bij hem. Maar het is beter zo....
Je geeft aan een gehandicapt kind te hebben. Niet dat dit topic hierover gaat, maar ik werk in die richting.
Is het geen idee om jullie kind zo af en toe een weekend per maand ofzo, naar een logeerhuis te laten gaan? Of naar een instelling waar ze weekendopvang aanbieden?
Dagbesteding overdag?
Dan hoef je niet meer 24/7.
*want als jullie niet meer kunnen en jullie kind moet dan in 1x fulltime is dat veel erger.
Dan heb je tijd om óf je man te herontdekken en samen leuke dingen te doen óf een lat relatie te beginnen met die leuke schot.
Succes!
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 18 november 2022 om 08:32
Ach jeetje. Dank je wel voor jullie reacties RoosS4.0 en thanx. Bij jullie heeft het dus wel echt een tijd geduurd voor jullie over hem heen waren. Bij ons speelde het 'pas' 3 maanden dus ik ga ervan uit dat het niet zo lang gaat duren.
Het gaat met ups en downs. De tranen nemen gelukkig af. Maar ik mis het contact met hem wel vreselijk. En ik mis het gevoel dat hij me gaf. Het leven was opeens een stuk mooier en leuker en nu ben ik weer terug bij dat leven wat ik eigenlijk niet wil.
Ik houd het vooralsnog vol om geen contact op te nemen. Hij zit nog wel steeds de hele dag in m'n hoofd en het voelt als iets tijdelijks. Alsof ik dan over een paar maanden wel weer contact op kan nemen en hem ook kan uitleggen waarom ik zo abrupt een einde heb gemaakt aan wat we hadden. Ergens denk ik dat hij daar wel boos/teleurgesteld/verdrietig over is. Dus helemaal afscheid heb ik in m'n hoofd nog niet genomen. De gedachte aan nooit meer doet nog teveel pijn.
Ik kan nu even niet nadenken of bezig zijn met wat ik in de toekomst met mijn relatie wil. Dochter uit huis zijn we echt nog niet aan toe. En ik kan pas een weloverwogen beslissing maken mbt mijn relatie als ik de schotse man uit m'n systeem heb. Ik wil niet het besluit nemen om mijn leven op de schop te gooien vanwege een verliefdheid die toch geen toekomst heeft. Ik moet dat alleen doen als ik dat wil voor mezelf. Nu zou ik het doen zodat ik die man niet kwijt raak.
Het gaat met ups en downs. De tranen nemen gelukkig af. Maar ik mis het contact met hem wel vreselijk. En ik mis het gevoel dat hij me gaf. Het leven was opeens een stuk mooier en leuker en nu ben ik weer terug bij dat leven wat ik eigenlijk niet wil.
Ik houd het vooralsnog vol om geen contact op te nemen. Hij zit nog wel steeds de hele dag in m'n hoofd en het voelt als iets tijdelijks. Alsof ik dan over een paar maanden wel weer contact op kan nemen en hem ook kan uitleggen waarom ik zo abrupt een einde heb gemaakt aan wat we hadden. Ergens denk ik dat hij daar wel boos/teleurgesteld/verdrietig over is. Dus helemaal afscheid heb ik in m'n hoofd nog niet genomen. De gedachte aan nooit meer doet nog teveel pijn.
Ik kan nu even niet nadenken of bezig zijn met wat ik in de toekomst met mijn relatie wil. Dochter uit huis zijn we echt nog niet aan toe. En ik kan pas een weloverwogen beslissing maken mbt mijn relatie als ik de schotse man uit m'n systeem heb. Ik wil niet het besluit nemen om mijn leven op de schop te gooien vanwege een verliefdheid die toch geen toekomst heeft. Ik moet dat alleen doen als ik dat wil voor mezelf. Nu zou ik het doen zodat ik die man niet kwijt raak.
vrijdag 18 november 2022 om 09:15
Mijn "relatie" duurde nog geen jaar maar was wel heel intensief en we hadden ook seks, heel veel, enorm veel, ontzettend veel seks. Hij kroop via mijn huid naar mijn hart en verankerde zich daar terwijl hij hartstikke onbereikbaar was. Ik heb mezelf voorgenomen nooit meer zoiets aan te gaan maar ik wéét dat dat een onzinnige afspraak is want van tevoren weet je nooit hoe diep iemand gaat zitten.
Ik wil je iets vertellen over hoe ik er op terugkijk, misschien kun je er iets mee.
Net als jij zat ik in een zeer ingewikkelde thuissituatie alleen had ik een depressieve partner en 3 gediagnosticeerde kinderen. Hij was mijn vluchtweg, bij hem was ik de leuke, geile, spannende Roos en bij hem deed ik energie op en mocht ik opbloeien. Zodra ik thuis één stap over de drempel zette vloeide mijn energie door het putje en voelde ik me zwaar, zorgend en riep alles in mijn systeem dat ik daar niét wilde zijn. Ik wilde zelfs mijn kinderen niet meer, ik wilde gewoon weg! Zo snel en ver mogelijk weg.
Natuurlijk is hij een hele leuke man, dat staat buiten kijf maar veel belangrijker is dat ik hem symbool had gemaakt voor mijn vluchtgevoel.
Gelukkig heeft het zich allemaal opgelost. 2 Maanden na de breuk met hem besloten mijn exman en ik te scheiden en terwijl ik bezig was met scheiden heb ik ook afscheid genomen van hem. Ik was emotioneel nog niet helemaal los van hem maar ik heb in die tijd wel grote stappen gezet.
En ondertussen hebben mijn kinderen de volwassen leeftijd bereikt en heb ik zelf een nieuwe liefde die vele malen leuker is dan hij (natuurlijk
)
Zou het bij jou ook zoiets kunnen zijn? Je hebt je, terwijl je van huis was, in de armen van een schotse, onbereikbare man gestort, niet om een nieuwe relatie te beginnen maar om je gevoel van "zo wil ik niet leven" te symboliseren. Zo lees ik het.
Wellicht kun je je vluchtgevoel loskoppelen van deze man en verantwoordelijkheid gaan nemen voor je eigen levensgeluk. Wat je schetst is niet mals vwb de zorg van je meisje maar vrouw... jij bent er ook nog.
En je hebt recht op geluk.
Ik wil je iets vertellen over hoe ik er op terugkijk, misschien kun je er iets mee.
Net als jij zat ik in een zeer ingewikkelde thuissituatie alleen had ik een depressieve partner en 3 gediagnosticeerde kinderen. Hij was mijn vluchtweg, bij hem was ik de leuke, geile, spannende Roos en bij hem deed ik energie op en mocht ik opbloeien. Zodra ik thuis één stap over de drempel zette vloeide mijn energie door het putje en voelde ik me zwaar, zorgend en riep alles in mijn systeem dat ik daar niét wilde zijn. Ik wilde zelfs mijn kinderen niet meer, ik wilde gewoon weg! Zo snel en ver mogelijk weg.
Natuurlijk is hij een hele leuke man, dat staat buiten kijf maar veel belangrijker is dat ik hem symbool had gemaakt voor mijn vluchtgevoel.
Gelukkig heeft het zich allemaal opgelost. 2 Maanden na de breuk met hem besloten mijn exman en ik te scheiden en terwijl ik bezig was met scheiden heb ik ook afscheid genomen van hem. Ik was emotioneel nog niet helemaal los van hem maar ik heb in die tijd wel grote stappen gezet.
En ondertussen hebben mijn kinderen de volwassen leeftijd bereikt en heb ik zelf een nieuwe liefde die vele malen leuker is dan hij (natuurlijk
) Zou het bij jou ook zoiets kunnen zijn? Je hebt je, terwijl je van huis was, in de armen van een schotse, onbereikbare man gestort, niet om een nieuwe relatie te beginnen maar om je gevoel van "zo wil ik niet leven" te symboliseren. Zo lees ik het.
Wellicht kun je je vluchtgevoel loskoppelen van deze man en verantwoordelijkheid gaan nemen voor je eigen levensgeluk. Wat je schetst is niet mals vwb de zorg van je meisje maar vrouw... jij bent er ook nog.
En je hebt recht op geluk.
.
vrijdag 18 november 2022 om 12:35
Dank voor het delen, Roos!
Mag ik vragen waarom je na de breuk met je man het niet alsnog geprobeerd hebt met je minnaar? Of was hij net als jij bezet?
Deze leuke schotse man is vrijgezel en dat maakt het zo moeilijk. En dan hebben we nog geen eens echt seks gehad. Hoe zou ik erbij hebben gezeten als we dat wel hadden gehad?
Ik denk dat je gelijk hebt hoor. Dat de schotse man staat voor iets wat ik wil namelijk een ander leven waarin ik me vaker kan voelen zoals ik me bij hem voelde. Rationeel gezien denk ik dat mocht het me lukken om op een goede manier weg te lopen uit mijn relatie met mijn partner, ik me nooit meer echt wil verbinden aan iemand. Ik wil nooit meer vastzitten in een relatie en niet weg kunnen.
Stel dat mijn partner en dochter morgen wegvallen dan zou ik vast het vliegtuig naar Schotland pakken en me nestelen in zijn armen maar ik zou ervoor zorgen dat ik ook zo weer weg zou kunnen.
Mag ik vragen waarom je na de breuk met je man het niet alsnog geprobeerd hebt met je minnaar? Of was hij net als jij bezet?
Deze leuke schotse man is vrijgezel en dat maakt het zo moeilijk. En dan hebben we nog geen eens echt seks gehad. Hoe zou ik erbij hebben gezeten als we dat wel hadden gehad?
Ik denk dat je gelijk hebt hoor. Dat de schotse man staat voor iets wat ik wil namelijk een ander leven waarin ik me vaker kan voelen zoals ik me bij hem voelde. Rationeel gezien denk ik dat mocht het me lukken om op een goede manier weg te lopen uit mijn relatie met mijn partner, ik me nooit meer echt wil verbinden aan iemand. Ik wil nooit meer vastzitten in een relatie en niet weg kunnen.
Stel dat mijn partner en dochter morgen wegvallen dan zou ik vast het vliegtuig naar Schotland pakken en me nestelen in zijn armen maar ik zou ervoor zorgen dat ik ook zo weer weg zou kunnen.
vrijdag 18 november 2022 om 13:46
Hij was niet bezet meer maar had ook geen behoefte aan een echte, monogame relatie met mij. Aan het eind van "ons" trok hij steeds meer dames zijn leven in en versnipperde zijn aandacht compleet.
Achteraf gezien maar goed ook, wij hadden het nooit gered. Eigenlijk is hij een man die niet staat voor zijn zaak, die zich laat leiden door dat wat er op dat moment in zijn leven passeert en laat ik dat nou een zeer onaantrekkelijk kantje vinden.
Ik doe hetzelfde als wat jij schetst. Ik heb een fantastische lat relatie en dat is het. Samenwonen is niet im frage en ik zorg ervoor dat ik mijn eigen broek ophoud.
Geen afhankelijkheid meer, dat past me niet. Dat betekent overigens niet dat ik me niet echt aan hem verbonden heb want dat is wél zo en mocht het stoppen dan zal ik zeer, zeer verdrietig zijn.
Ik zou ook niet anders willen, een relatie zonder echte verbinding is imo geen relatie.
Achteraf gezien maar goed ook, wij hadden het nooit gered. Eigenlijk is hij een man die niet staat voor zijn zaak, die zich laat leiden door dat wat er op dat moment in zijn leven passeert en laat ik dat nou een zeer onaantrekkelijk kantje vinden.
Ik doe hetzelfde als wat jij schetst. Ik heb een fantastische lat relatie en dat is het. Samenwonen is niet im frage en ik zorg ervoor dat ik mijn eigen broek ophoud.
Geen afhankelijkheid meer, dat past me niet. Dat betekent overigens niet dat ik me niet echt aan hem verbonden heb want dat is wél zo en mocht het stoppen dan zal ik zeer, zeer verdrietig zijn.
Ik zou ook niet anders willen, een relatie zonder echte verbinding is imo geen relatie.
.
vrijdag 18 november 2022 om 13:47
Textbook vakantieliefde. Ontsnapping.Evadewit1974 schreef: ↑18-11-2022 12:35Stel dat mijn partner en dochter morgen wegvallen dan zou ik vast het vliegtuig naar Schotland pakken en me nestelen in zijn armen maar ik zou ervoor zorgen dat ik ook zo weer weg zou kunnen.
Toch maakt het liefde zo mooi dat je je juíst bindt en verdiept. Anders leef je het leven zo oppervlakkig, ben je overal een vreemdeling en is het geluk overal waar je niet bent. Ik moest aan onderstaand gedicht denken:
Ich komme vom Gebirge her
Die Dämm’rung liegt auf Wald und Meer;
Ich schaue nach dem Abendstern
Die Heimath ist so fern, so fern.
Es spannt die Nacht ihr blaues Zelt
Hoch über Gottes weite Welt,
Die Welt so voll und ich allein,
Die Welt so groß und ich so klein.
Sie wohnen unten Haus bei Haus,
Und gehen friedlich ein und aus;
Doch ach, des Fremdlings Wanderstab
Geht landhinauf und landhinab.
Es scheint in manches liebe Thal
Der Morgen- und der Abend-Strahl,
ich wandle still und wenig froh,
und immer fragt der Seufzer: wo?
Die Sonne dünkt mich matt und kalt,
Die Blüthe welk, das Leben alt,
Und was sie reden, tauber Schall,
Ich bin ein Fremdling überall.
Wo bist du, mein gelobtes Land,
Gesucht, geahnt und nie gekannt?
Das Land, das Land so hoffnunggrün,
Das Land, wo meine Rosen blüh’n?
Wo meine Träume wandeln geh’n,
Wo meine Todten aufersteh’n,
Das Land, das meine Sprache spricht,
Und alles hat, was mir gebricht?
Ich übersinne Zeit und Raum,
Ich frage leise Blum’ und Baum;
Es bringt die Luft den Hauch zurück:
„Da, wo du nicht bist, ist das Glück!
vrijdag 18 november 2022 om 15:39
zaterdag 19 november 2022 om 08:35
@smickelt; mooi, maar ook triest gedicht.
TO:
In mijn geval was de betreffende man eerst bezet, maar gaandeweg onze 2 jarige "relatie" werd hij vrijgezel (overigens niet door mijn toedoen, maar dat terzijde).
We hadden seks. Dat was waarom het begon. En toen kwamen de luefkozingen, meestal na de seks. De gesprekken. De aandacht.
Later, toen hij vrijgezel was besefte ik dat het niet eerlijk was. Dat ik hem los moest laten zodat hij weer met iemand gelukkig kon worden. En niet zoals met mij "leen-geluk" 1x per 14 dagen.
Voor mijzelf heb ik het kapot geannaliseert. Hoe kon het dat deze man mij zoveel deed? Ik had thuis toch ook een leuk exemplaar?
Ja, hij was wel erg leuk. En uiteraard het verbodene (qua omgeving) en het verlangen/verliefdheid. Maar hoe?
Weet je, hij was gewoon mijn escape uit de dagelijkse rompslomp. Thuis ben je niet de hele dag mooi en sexy. En dat was ik bij hem wel. Ik voelde mij mooi, sexy, speciaal.
Ik denk dat bij jou ook zoiets het geval is.
Weg van je dagelijkse sores. Gezien en gehoord worden.
Maar denk eraan, dit kan ook met je man! Praat erover, investeer erin.
TO:
In mijn geval was de betreffende man eerst bezet, maar gaandeweg onze 2 jarige "relatie" werd hij vrijgezel (overigens niet door mijn toedoen, maar dat terzijde).
We hadden seks. Dat was waarom het begon. En toen kwamen de luefkozingen, meestal na de seks. De gesprekken. De aandacht.
Later, toen hij vrijgezel was besefte ik dat het niet eerlijk was. Dat ik hem los moest laten zodat hij weer met iemand gelukkig kon worden. En niet zoals met mij "leen-geluk" 1x per 14 dagen.
Voor mijzelf heb ik het kapot geannaliseert. Hoe kon het dat deze man mij zoveel deed? Ik had thuis toch ook een leuk exemplaar?
Ja, hij was wel erg leuk. En uiteraard het verbodene (qua omgeving) en het verlangen/verliefdheid. Maar hoe?
Weet je, hij was gewoon mijn escape uit de dagelijkse rompslomp. Thuis ben je niet de hele dag mooi en sexy. En dat was ik bij hem wel. Ik voelde mij mooi, sexy, speciaal.
Ik denk dat bij jou ook zoiets het geval is.
Weg van je dagelijkse sores. Gezien en gehoord worden.
Maar denk eraan, dit kan ook met je man! Praat erover, investeer erin.
de wereld wacht om ontdekt te worden
zaterdag 19 november 2022 om 12:36
Heel soms krijg ik zo'n gedachte spinsel: als ik 'straks' dood ga ben ik al die jaren samen geweest met 1 en dezelfde man. Waarom? Hoe mooi mijn huwelijk en gezin ook is, het lijkt me heerlijk om vaker verliefd te worden. In een lange relatie gaat het over tot houden van, maar ik zou stiekem dat gevoel van die prille verliefdheid vaker willen, het gewild zijn, het spannende. Dat is in een lange relatie toch anders? Ik denk weleens, als je maar 1x leeft, waarom dan zo vast zitten in 1 relatie?Evadewit1974 schreef: ↑18-11-2022 15:39Jullie hebben wel gelijk hoor. Stiekem droom ik natuurlijk ook van die ene allesoverweldigende liefde. Alleen weet ik niet of ik daar nog in geloof. Tot nu toe zijn alle verliefdheden nog steeds over gegaan en het houden van zoals je dat van een partner hoort te doen dus ook.
Hier doe ik niets mee hoor, ik zou nooit vreemd gaan of mijn gezin pijn doen, het zijn gewoon gedachten
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
