Relaties
alle pijlers
Man doordeweeks naar het buitenland
vrijdag 20 mei 2022 om 12:11
Vooraf: geen idee of dit topic op relatie thuis hoort of bij kinderen dus als het ergens anders moet hoor ik het graag!
Man en ik hebben 2 kinderen (2,5 en 4 maanden). Werken beiden (meer dan)fulltime en ik begin in oktober weer met werken na een langer zwangerschapsverlof. Kinderen gaan 3 dagen naar het kdv en 1 dag opa/oma.
Nu heeft hij waarschijnlijk vanaf juli een project in het buitenland waardoor hij 3 dagen/2 nachten of 4 dagen/3 nachten doordeweeks thuis afwezig is.
Zelf heb ik ongeveer 2 uur reistijd per dag als ik op kantoor werk (gemiddeld 2 dagen per week). Gemiddeld werk ik 38 uur in 4 dagen en de avonden. We hebben 4 uur per week een huishoudster en opa en oma's die kunnen bijspringen in geval van nood.
Zijn er hier andere dames die zelf (een meer dan) fulltime baan hebben en doordeweeks het thuis draaiende houden? Waar lopen jullie tegen en wat zijn eventuele tips?
Of is dit gewoon een gevalletje: leuk bedacht schat maar dit is niet het goede moment. Ik wil man niet beperken, maar het lijkt mij best zwaar om thuis te combineren met werk, zeker als de jongste dan nog niet doorslaapt.
Man en ik hebben 2 kinderen (2,5 en 4 maanden). Werken beiden (meer dan)fulltime en ik begin in oktober weer met werken na een langer zwangerschapsverlof. Kinderen gaan 3 dagen naar het kdv en 1 dag opa/oma.
Nu heeft hij waarschijnlijk vanaf juli een project in het buitenland waardoor hij 3 dagen/2 nachten of 4 dagen/3 nachten doordeweeks thuis afwezig is.
Zelf heb ik ongeveer 2 uur reistijd per dag als ik op kantoor werk (gemiddeld 2 dagen per week). Gemiddeld werk ik 38 uur in 4 dagen en de avonden. We hebben 4 uur per week een huishoudster en opa en oma's die kunnen bijspringen in geval van nood.
Zijn er hier andere dames die zelf (een meer dan) fulltime baan hebben en doordeweeks het thuis draaiende houden? Waar lopen jullie tegen en wat zijn eventuele tips?
Of is dit gewoon een gevalletje: leuk bedacht schat maar dit is niet het goede moment. Ik wil man niet beperken, maar het lijkt mij best zwaar om thuis te combineren met werk, zeker als de jongste dan nog niet doorslaapt.
vrijdag 20 mei 2022 om 20:36
Voor de kinderen zijn dit hun eerste levensjaren met hun ouders. De basis van hun hechting.
Hoe goed je het ook kunt regelen qua tijd en taken, de afwezigheid van 1 hechtingsfiguur voor zo'n groot deel van die eerste jaren zou voor mij de reden zijn om nee te zeggen.
In die zin voel ik ook onbegrip voor je man. Wat maakt dat de ver weg optie beter voelt dan de dichtbij optie?
En dan niet mbt werk of jou als partner. Maar als vader.
Hoe goed je het ook kunt regelen qua tijd en taken, de afwezigheid van 1 hechtingsfiguur voor zo'n groot deel van die eerste jaren zou voor mij de reden zijn om nee te zeggen.
In die zin voel ik ook onbegrip voor je man. Wat maakt dat de ver weg optie beter voelt dan de dichtbij optie?
En dan niet mbt werk of jou als partner. Maar als vader.
Hips, hopsakee en pierlala.
vrijdag 20 mei 2022 om 21:14
Wij hebben het hier over gehad toen mijn man gevraagd was te solliciteren op een functie waarbij hij elke maand 1 week in het midden oosten zou zijn (zaterdag weg, vrijdag weer terug).
Onze kinderen zijn net wat ouder, maar 1 gaat nog wel naar het KDV.
We hebben samen gekeken hoe het voor mij te doen blijft, dingen waar we het over gehad hebben waren:
- Zaterdag voor hij weg gaat ging ik iets voor mezelf doen
- De schoonmaakster zou een keer extra komen om op te ruimen en te koken, de andere keer zou ze langer komen om ook op te ruimen (normaal gesproken doen we dat zelf)
- De oppas zou in elk geval 1 avond komen zodat ik buiten de deur kan sporten
- De oppas zou ook 1 of 2 keer 's ochtends komen om de kinderen weg te brengen
- Koken doen we sowieso al vaak op zaterdag iets koken voor zaterdag en maandag, op zondag voor zondag en dinsdag en op woensdag voor woensdag en donderdag.
- Jetlags en ander geneuzel doen we niet aan, dit is zijn keuze en dat betekent dat hij normaal gesproken gewoon zo gauw hij weer terug is gewoon in de vader rol zit en zijn deel doet.
Uiteindelijk is hij het niet geworden, maar zat hij ook echt te twijfelen of hij het moet doen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er het probleem niet zo heel erg in zat. Ja het is wel pittig, maar mijn kinderen zijn nu 3 en 5 en meestal gaat het net zo relaxed als hij vroeg naar zijn werk is vertrokken of pas laat weer thuis is. Als ik gewoon de enige ben van wie ze dingen moeten en we houden ons strak aan ons schema gaat het eigenlijk altijd prima. Het enige is dat onze jongste de laatste tijd s avonds soms tot laat wakker is en dat vind ik wel frustrerend want dan is er wel weinig tijd voor mij.
Hij gaat komende week toevallig een week in het buitenland naar een beurs, dus ik ben benieuwd.
@TO, ik zou elke week 5 dagen weg echt te veel vinden, ik zou voor 4 dagen echt de max vinden en ik vind het wel lastig dat het niet perse een heel grote kans voor hem is. Dat zou ik wel makkelijker te verteren vinden.
Een verhaal zoals dat van Dannas van het afwezige vader of van iemand anders over een afwezige ex zou ik me niet te veel van aantrekken. Jij kent je partner het beste, jij weet of hij als hij thuis is tv gaat zitten kijken of snel kan schakelen en gezinsdingen kan doen. Mijn broer is echt de leukste vader die ik ken, hij is betrokken, geeft sporttrainig aan zijn dochter en heeft dat in het verleden aan zijn zoon gedaan, hij kent al hun vriendjes en gaat soms lekker met de één winkelen of met de ander naar een voetbal wedstrijd. Maar hij is ook heel veel aan het werk, hij is 's ochtends best vaak al aan het werk als zijn kinderen wakker worden, en hij is er niet altijd met avond eten, maar als hij er is dan is hij er echt en doet hij met ze mee. Dus qua band en betrokkenheid kan het best.
Onze kinderen zijn net wat ouder, maar 1 gaat nog wel naar het KDV.
We hebben samen gekeken hoe het voor mij te doen blijft, dingen waar we het over gehad hebben waren:
- Zaterdag voor hij weg gaat ging ik iets voor mezelf doen
- De schoonmaakster zou een keer extra komen om op te ruimen en te koken, de andere keer zou ze langer komen om ook op te ruimen (normaal gesproken doen we dat zelf)
- De oppas zou in elk geval 1 avond komen zodat ik buiten de deur kan sporten
- De oppas zou ook 1 of 2 keer 's ochtends komen om de kinderen weg te brengen
- Koken doen we sowieso al vaak op zaterdag iets koken voor zaterdag en maandag, op zondag voor zondag en dinsdag en op woensdag voor woensdag en donderdag.
- Jetlags en ander geneuzel doen we niet aan, dit is zijn keuze en dat betekent dat hij normaal gesproken gewoon zo gauw hij weer terug is gewoon in de vader rol zit en zijn deel doet.
Uiteindelijk is hij het niet geworden, maar zat hij ook echt te twijfelen of hij het moet doen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er het probleem niet zo heel erg in zat. Ja het is wel pittig, maar mijn kinderen zijn nu 3 en 5 en meestal gaat het net zo relaxed als hij vroeg naar zijn werk is vertrokken of pas laat weer thuis is. Als ik gewoon de enige ben van wie ze dingen moeten en we houden ons strak aan ons schema gaat het eigenlijk altijd prima. Het enige is dat onze jongste de laatste tijd s avonds soms tot laat wakker is en dat vind ik wel frustrerend want dan is er wel weinig tijd voor mij.
Hij gaat komende week toevallig een week in het buitenland naar een beurs, dus ik ben benieuwd.
@TO, ik zou elke week 5 dagen weg echt te veel vinden, ik zou voor 4 dagen echt de max vinden en ik vind het wel lastig dat het niet perse een heel grote kans voor hem is. Dat zou ik wel makkelijker te verteren vinden.
Een verhaal zoals dat van Dannas van het afwezige vader of van iemand anders over een afwezige ex zou ik me niet te veel van aantrekken. Jij kent je partner het beste, jij weet of hij als hij thuis is tv gaat zitten kijken of snel kan schakelen en gezinsdingen kan doen. Mijn broer is echt de leukste vader die ik ken, hij is betrokken, geeft sporttrainig aan zijn dochter en heeft dat in het verleden aan zijn zoon gedaan, hij kent al hun vriendjes en gaat soms lekker met de één winkelen of met de ander naar een voetbal wedstrijd. Maar hij is ook heel veel aan het werk, hij is 's ochtends best vaak al aan het werk als zijn kinderen wakker worden, en hij is er niet altijd met avond eten, maar als hij er is dan is hij er echt en doet hij met ze mee. Dus qua band en betrokkenheid kan het best.
vrijdag 20 mei 2022 om 21:24
Nee met 32 uur zou dat me ook niet lukken, ik werk dan ook nog maar 22-24 uur, vooral onder schooltijd, en heb nauwelijks reistijd. Ze gaan 2 dagen naar BSO, net als hun vriendjes. Woensdagmiddag beiden muziekles, jongste heeft vrijdag zwemles en zaterdag gym, oudste woensdag en zaterdag sport. Er is dus 1 middag na schooltijd vrij voor afspraakjes met vriendjes, tandarts etc. Man is vrijdagmiddag vrijwel altijd thuis, zaterdag krijgen de kinderen beiden 1 op 1 tijd met ouder(s) terwijl de ander aan het sporten is. En zondag is iedereen thuis en vrij.sprietgras schreef: ↑20-05-2022 20:05Oprechte vraag: hoe doe je dat? Werk je niet veel en/of hebben de kinderen weinig hobby’s?
Ik moet we niet aan denken met een 6 en 8 jarige. Heen en weer naar school/ bso (allebei andere locatie bso), sport/muziek/zwemles op maandag, dinsdag, woensdag en zaterdag). En ook nog onze sport. Daarbij nog verjaardagen, kinderfeestjes, tandartsafspraken, ouderavonden. Het zou mij alleen niet zomaar lukken zonder flink wat hulp (naast 32 uur werk + reistijd).
Kinderfeestjes zijn hier meestal op vrijdag of zaterdag, als het niet anders kan dan gaan ze een keer niet sporten. School organiseert zelden iets savonds, gesprekken altijd eind van de middag en/of altijd mogelijkheid om online te doen (en dan probeert man ook altijd in te loggen).
We hebben onze woonplaats/wijk ook heel zorgvuldig gekozen zodat alles dichtbij is en we weinig tijd kwijt zijn aan overhead van halen/brengen naar alles en iedereen. Wat dat betreft is man de klos, zijn werk is het enige dat verder weg is.
Ik stuur ze bijtijds naar bed en uiterlijk 20u kan ik doen wat ik wil. Dan komt er evt een oppas zodat ik de deur uit kan.
Ik voel me soms wel een beetje gevangen in het schema, met weinig ruimte voor spontaniteit maar zoals gezegd is dit voor ons tijdelijk en ik heb het idee dat de kinderen juist heel goed gaan op deze strakke structuur.
nootboek wijzigde dit bericht op 21-05-2022 00:50
8.49% gewijzigd
vrijdag 20 mei 2022 om 21:26
Waarom wil de man in hemelsnaam kinderen als hij zoveel wil werken en zo vaak naar het buitenland wil gaan?appelwangetje schreef: ↑20-05-2022 12:16Waarom wil je in hemelsnaam kinderen als je zoveel wil werken
vrijdag 20 mei 2022 om 23:41
Maar de man van TO is op dit moment in het weekend een volle dag op stap zonder gezin. Elk weekend. Of in ieder geval 3 uit 4. En pas bij meer dan 60 uur werken 'mag' dat niet meer van TO. Dat je als ouder en zoveel wil werken en dan ook nog de helft van het weekend foetsie bent en dat je dat blijkbaar zo normaal vindt, dat de andere ouder moet gaan vertellen dat dat niet ok is, dat is waar ik op aansla.Kaaaaaaaatje schreef: ↑20-05-2022 21:14Een verhaal zoals dat van Dannas van het afwezige vader of van iemand anders over een afwezige ex zou ik me niet te veel van aantrekken. Jij kent je partner het beste, jij weet of hij als hij thuis is tv gaat zitten kijken of snel kan schakelen en gezinsdingen kan doen.
Je broer klinkt als een prima vader. Maar een 50 uur per week werkende ouder die dan ook nog elk weekend een half weekend de hort op is, daar snap ik niks van. En dan nu serieus overwegen de helft van het opgroeien te missen, daar vind ik wel wat negatiefs van.
Ik snap heel goed dat iemand heel veel voldoening haalt uit carrière maken. Echt waar. Maar in mijn ogen gaan en carrière en een druk sociaal leven (die je alleen beleeft bedoel ik, niet je gezins sociale leven) en er echt zijn voor je kinderen niet samen. Iets in die drie dingen has gotta give en moet op een lager pitje. Vind ik dan he. Ik geloof gewoon echt niet dat alledrie kan. En dan vind ik dat carrière of je eigen sociale leven op dat lagere pitje moet en niet je kinderen. Maar zo komt man van TO niet helemaal over op mij.
zaterdag 21 mei 2022 om 00:44
Dat is ook een beetje het probleem in mijn ogen hier. Organisatorisch is het perfect maar de kinderen worden in het leven van TO en haar man gepast, 4 dagen per week wordt zorg en liefde uitbesteed en voor de man van TO is dat 5 dagen per week. Als je dan nog overweegt om in het buitenland te gaan werken en er niet eens een enorme carrièresprong achter zit, dan vraag ik me oprecht af hoe de band is tussen vader en kinderen.dannas schreef: ↑20-05-2022 23:41Maar de man van TO is op dit moment in het weekend een volle dag op stap zonder gezin. Elk weekend. Of in ieder geval 3 uit 4. ...............
Ik snap heel goed dat iemand heel veel voldoening haalt uit carrière maken. Echt waar. Maar in mijn ogen gaan en carrière en een druk sociaal leven (die je alleen beleeft bedoel ik, niet je gezins sociale leven) en er echt zijn voor je kinderen niet samen. Iets in die drie dingen has gotta give en moet op een lager pitje. Vind ik dan he. Ik geloof gewoon echt niet dat alledrie kan. En dan vind ik dat carrière of je eigen sociale leven op dat lagere pitje moet en niet je kinderen. Maar zo komt man van TO niet helemaal over op mij.
TO, er is niks mis mee om alles te willen maar nu hebben jullie 2 kinderen die echt meer nodig hebben in hun leven dat eten en een dak boven hun hoofd. Hoezo wil je man het gezinsleven opgeven voor een onbeduidende overstap?
zaterdag 21 mei 2022 om 01:49
Dat werk hoort bij die baan, die baan hoort niet bij die man.Noekie-Noek schreef: ↑20-05-2022 16:23Mee eens maar wel met een extra opmerking. Man had deze baan al toen ze elkaar leerde kennen. Deze projecten horen bij zijn werk, dit wisten ze dus van te voren.
Mensen hebben de neiging zichzelf onmisbaar te achten als het gaat om werk, terwijl dit nooit het geval is. Bij kinderen is dit wel het geval.
zaterdag 21 mei 2022 om 06:37
Wat jij beschrijft als ' leuke vader' is toch vooral een leuke oom? Wie zorgt er voor dat hun broodje wordt gesmeerd 's morgens en kookt een gezonde maaltijd voor ze en heeft dan al de speelafspraakjes gedaan, verhalen uit school beluisterd en pleisters geplakt?Kaaaaaaaatje schreef: ↑20-05-2022 21:14
Een verhaal zoals dat van Dannas van het afwezige vader of van iemand anders over een afwezige ex zou ik me niet te veel van aantrekken. Jij kent je partner het beste, jij weet of hij als hij thuis is tv gaat zitten kijken of snel kan schakelen en gezinsdingen kan doen. Mijn broer is echt de leukste vader die ik ken, hij is betrokken, geeft sporttrainig aan zijn dochter en heeft dat in het verleden aan zijn zoon gedaan, hij kent al hun vriendjes en gaat soms lekker met de één winkelen of met de ander naar een voetbal wedstrijd. Maar hij is ook heel veel aan het werk, hij is 's ochtends best vaak al aan het werk als zijn kinderen wakker worden, en hij is er niet altijd met avond eten, maar als hij er is dan is hij er echt en doet hij met ze mee. Dus qua band en betrokkenheid kan het best.
Lijkt me toch dat daar een veel aanwezige moeder in het gezin was/ is.
zaterdag 21 mei 2022 om 08:34
Op de momenten dat hij er is, is hij degene die broodjes smeert, naar ze luistert, zorgt dat de was gedaan is en dat de boodschappen in huis zijn (klopt, hij kookt nooit, maar dat zou ook kindermishhandeling zijn72Jelle schreef: ↑21-05-2022 06:37Wat jij beschrijft als ' leuke vader' is toch vooral een leuke oom? Wie zorgt er voor dat hun broodje wordt gesmeerd 's morgens en kookt een gezonde maaltijd voor ze en heeft dan al de speelafspraakjes gedaan, verhalen uit school beluisterd en pleisters geplakt?
Lijkt me toch dat daar een veel aanwezige moeder in het gezin was/ is.
, ik ken niemand die zo slecht kan koken). Hij haalt ze op zijn dag uit school en gaat een andere dag mee naar training (om te geven). Als hij bij zijn kinderen is is hij er volledig voor zijn kinderen, en zijn kinderen weten echt wel dat hij veel werkt, maar hij is niet afwezig of iemand die alleen op zondag het vlees komt snijden. Hun moeder werkt 3 a 4 dagen in de week en ja die heeft meer van de dagelijkse zorgen, maar niet alleen maar.Maar min punt was, een drukke baan kan prima gecombineerd worden met betrokken ouderschap, maar dat betekent wel dat je ergens anders in moet binden, dus ik hoor hem nooit over series die hij heeft gekeken ofzo, daar heeft hij namelijk geen tijd voor.
zaterdag 21 mei 2022 om 08:52
Dat begrijp ik en ben ik het ook mee eens. Maar de keuze voor kinderen, niet 1 maar zelfs 2 maakte ze op basis van deze baan en wisten toen de gevolgen. Dan had de keuze bij het maken van kinderen anders moeten zijn. We willen graag kinderen maar als dat ons gegeven dan moet er een oplossing komen voor dit probleem.
Ofwel man zoekt een andere baan als ze dit als gezin niet zien zitten, ze regelen hulp waardpor het wel haalbaarvis of TO gaat zelf dichterbij huis werken of wat minder uren oid.
Stel je ontmoet een man als marinier, het klikt en jullie gaan daten, samenwonen, krijgen kinderen. Dan wacvt je toch ook niet tot zijn eerste uitzending om vervolgens daar een probleem van te maken?
De kans dat man naar het buitenland zou moeten is er altijd geweest. Achterover leunen en wachten tot het zover is en dan man de schuld van zijn keuze geven vind ik ongepast.
zaterdag 21 mei 2022 om 09:07
Kaaaaaaaatje schreef: ↑21-05-2022 08:34Op de momenten dat hij er is, is hij degene die broodjes smeert, naar ze luistert, zorgt dat de was gedaan is en dat de boodschappen in huis zijn (klopt, hij kookt nooit, maar dat zou ook kindermishhandeling zijn
Maar min punt was, een drukke baan kan prima gecombineerd worden met betrokken ouderschap, maar dat betekent wel dat je ergens anders in moet binden, dus ik hoor hem nooit over series die hij heeft gekeken ofzo, daar heeft hij namelijk geen tijd voor.
Ben jij getrouwd met de (niet-bestaande) tweelingbroer van mijn man?
Tot corona zou ik dat ook gezegd kunnen hebben. Hij had er al nooit plezier in een doordat ik het altijd deed werd het minder en minder. Tijdens corona was hij veel thuis aan het werk en ging ik juist extra werken. Toen zijn we samen gaan koken en heeft hij heel veel geleerd.
zaterdag 21 mei 2022 om 09:15
Maar deze man in kwestie weet dan ook dat hij een vrouw heeft die ook hecht aan haar werk en carrière. In een relatie gaat het niet alleen om nemen, maar ook om geven. Het is niet dat zijn werk belangrijker is, maar ook zij heeft werk dat zij leuk vind. Bij mariniers zie je niet vaak dat de partner ook een drukke carrière heeft. Vaak omdat de marinier het niet leuk vindt als hij dan thuis is, om dan alleen te zijn omdat zijn vrouw altijd werkt. Dus ik vind de vergelijking niet helemaal juist.Noekie-Noek schreef: ↑21-05-2022 08:52De kans dat man naar het buitenland zou moeten is er altijd geweest. Achterover leunen en wachten tot het zover is en dan man de schuld van zijn keuze geven vind ik ongepast.
Deze man had geen buitenlandse dagen toen vrouw hem leerde kennen, zij hadden beiden een drukke baan en een kinderwens. In dit geval was er aan het begin sprake van gelijkwaardigheid maar verandert dat gedurende de relatie en verschuiven er nu dingen. Dat noem ik niet achterover leunen en afwachten.
Ik doe mijn best
zaterdag 21 mei 2022 om 09:31
Daarbij is het fijn als een vrouw haar man niet hoeft op te leggen om tijd met zijn kinderen door te brengen . Hij koos ook voor nog een kind en dus zou hij ook zelf kunnen zeggen : ik ga dit nu niet doen mijn gezin heeft mij nu nodig. Even de behoeften van anderen voor die van jezelf zetten is in dit stadium voor iedereen een fijn uitgangspunt.
zaterdag 21 mei 2022 om 09:35
Lastig TO.
Mijn ex-man heeft jaren in het buitenland gewerkt. Ik ben zelfstandig ondernemer. Wij hadden oppas aan huis. Ex-man was ook zo'n 4 nachten weg gemiddeld genomen.
En ja, dat red je uiteraard. Dat zal voor jou ook gaan wennen. Maar dat je je afvraagt of je dit wilt dat kan ik mij heel goed indenken. Want jullie gaan beiden inleveren, dat kan niet anders.
Ik ben later gescheiden en toen redde ik het ook. Sterker nog, er veranderde weinig tot niets doordeweeks wat dat betreft
Ik had nauwelijks een sociaal leven. Vriendinnen kwamen doordeweeks dan weleens bij mij in de avond, of ik was aan het werk, of ik was thuis.
In de weekenden was ex vooral thuis bij de kinderen, we deden dan gezamenlijke dingen zoals uitjes met de kinderen en/of familiebezoek of eea in huis.
Zondagavond ging hij al op tijd slapen en zat hij alweer met z'n hoofd bij het werk, dus dan zat ik vaak alleen met de kinderen op de bank oid.
Hij had al helemaal geen sociaal leven los van de dingen die we samen deden.
Een goed netwerk is uiterst belangrijk, maar dat heb je nu ook al goed op orde lees ik.
Doordeweeks sta je er gewoon alleen voor of iig je doet het niet samen. Als hij dan ook nog één hele weekenddag weg is en jullie al weinig als gezin samen doen..
En vergeet de noodzakelijke klussen in en om huis niet..
Kijk uit dat het niet helemaal uit balans raakt voor jullie beiden niet.
Mijn ex-man heeft jaren in het buitenland gewerkt. Ik ben zelfstandig ondernemer. Wij hadden oppas aan huis. Ex-man was ook zo'n 4 nachten weg gemiddeld genomen.
En ja, dat red je uiteraard. Dat zal voor jou ook gaan wennen. Maar dat je je afvraagt of je dit wilt dat kan ik mij heel goed indenken. Want jullie gaan beiden inleveren, dat kan niet anders.
Ik ben later gescheiden en toen redde ik het ook. Sterker nog, er veranderde weinig tot niets doordeweeks wat dat betreft
Ik had nauwelijks een sociaal leven. Vriendinnen kwamen doordeweeks dan weleens bij mij in de avond, of ik was aan het werk, of ik was thuis.
In de weekenden was ex vooral thuis bij de kinderen, we deden dan gezamenlijke dingen zoals uitjes met de kinderen en/of familiebezoek of eea in huis.
Zondagavond ging hij al op tijd slapen en zat hij alweer met z'n hoofd bij het werk, dus dan zat ik vaak alleen met de kinderen op de bank oid.
Hij had al helemaal geen sociaal leven los van de dingen die we samen deden.
Een goed netwerk is uiterst belangrijk, maar dat heb je nu ook al goed op orde lees ik.
Doordeweeks sta je er gewoon alleen voor of iig je doet het niet samen. Als hij dan ook nog één hele weekenddag weg is en jullie al weinig als gezin samen doen..
En vergeet de noodzakelijke klussen in en om huis niet..
Kijk uit dat het niet helemaal uit balans raakt voor jullie beiden niet.
zaterdag 21 mei 2022 om 09:47
En, misschien klinkt dit was pessimistisch maar de kinderen misten hun vader niet na de scheiding, want hij was er doordeweeks toch al nooit. Ik deed (samen met de oppasoma en met hun opa) de broodtrommels, de sportclubs, de scholen , de kinderfeestjes en speelafspraken en noem maar op.
Lief en leed deelde ik vooral met de oppas en met mijn vader. Ook als er één was gevallen op sport en je naar het ziekenhuis moest. Tuurlijk belde ex dan ook, maar dat is wezenlijk anders.
En jij werkt ook fulltime maar je zit straks wel weer op fietsafstand.
Ik deed ook regelmatig heel vroeg uot bed, wat werken, ontbijten en dan kon ik ze naar school brengen. Nu ga ik nog regelmatig vroeg uit bed, zet koffie voor zoon en mij, maak regelmatig zijn lunchtrommel dan klaar en we kletsen wat en wensen elkaar een fijne werkdag. Dochter breng ik nog weleens naar school dan als het bijvoorbeeld hard regent.
Bij een schoolactiviteit kon ik iets met werk wel omzetten naar een ander moment etc etc. Hij zit in het buitenland en heeft geen enkele flexibiliteit en dat vang je niet op met een goede planning. Dat komt allemaal op jou neer.
Één van je kinderen is nog heel klein, dus ook als jij ziek bent sta je er alleen voor, ook 's nachts.
Lief en leed deelde ik vooral met de oppas en met mijn vader. Ook als er één was gevallen op sport en je naar het ziekenhuis moest. Tuurlijk belde ex dan ook, maar dat is wezenlijk anders.
En jij werkt ook fulltime maar je zit straks wel weer op fietsafstand.
Ik deed ook regelmatig heel vroeg uot bed, wat werken, ontbijten en dan kon ik ze naar school brengen. Nu ga ik nog regelmatig vroeg uit bed, zet koffie voor zoon en mij, maak regelmatig zijn lunchtrommel dan klaar en we kletsen wat en wensen elkaar een fijne werkdag. Dochter breng ik nog weleens naar school dan als het bijvoorbeeld hard regent.
Bij een schoolactiviteit kon ik iets met werk wel omzetten naar een ander moment etc etc. Hij zit in het buitenland en heeft geen enkele flexibiliteit en dat vang je niet op met een goede planning. Dat komt allemaal op jou neer.
Één van je kinderen is nog heel klein, dus ook als jij ziek bent sta je er alleen voor, ook 's nachts.
peertjes wijzigde dit bericht op 21-05-2022 10:00
44.17% gewijzigd
zaterdag 21 mei 2022 om 09:49
Inderdaad.Senseo schreef: ↑21-05-2022 09:15Maar deze man in kwestie weet dan
Deze man had geen buitenlandse dagen toen vrouw hem leerde kennen, zij hadden beiden een drukke baan en een kinderwens. In dit geval was er aan het begin sprake van gelijkwaardigheid maar veragedurende de relatie en verschuiven er nu dingen. Dat noem ik niet achterover leunen en afwachten.
Hij is nu pas aan het afwachten, tot zijn vrouw heeft opgelost hoe zij het gaat regelen als het gat ontstaat door zijn vertrek. Dat hij daarin ook lekker makkkelijk zijn vrouw het laat opknappen vind ik veelzeggend.
zaterdag 21 mei 2022 om 12:40
TO geeft aan dat hij deze baan incl afsoraken al had voordat ze elkaar leerde kennen, maar dat hij hij nu al 5 jaar niet weggeweest is.Senseo schreef: ↑21-05-2022 09:15Maar deze man in kwestie weet dan ook dat hij een vrouw heeft die ook hecht aan haar werk en carrière. In een relatie gaat het niet alleen om nemen, maar ook om geven. Het is niet dat zijn werk belangrijker is, maar ook zij heeft werk dat zij leuk vind. Bij mariniers zie je niet vaak dat de partner ook een drukke carrière heeft. Vaak omdat de marinier het niet leuk vindt als hij dan thuis is, om dan alleen te zijn omdat zijn vrouw altijd werkt. Dus ik vind de vergelijking niet helemaal juist.
Deze man had geen buitenlandse dagen toen vrouw hem leerde kennen, zij hadden beiden een drukke baan en een kinderwens. In dit geval was er aan het begin sprake van gelijkwaardigheid maar verandert dat gedurende de relatie en verschuiven er nu dingen. Dat noem ik niet achterover leunen en afwachten.
Marinier was een voorbeeld omdat ik hier zelf ervarung nee heb. Zou natuurlijk ook een internationaal vrachtwagenchauffeur of piloot kunnen zijn.
Ik snap alleen niet dat er nu zo op man van TO afgegeven wordt. Waarom wordt er nu verwacht dat man zich aanpast en dat ze niet samen naar een oplossing kijken? Waarom er direct vanuit gaan dat man maar een andere baan zoekt? To wist waar ze aan begon en natuurlijk is dat niet bindend als het niet lijkt te helepen dat is ook niet wat ik bedoel. Hij had deze baan, zij had deze baan en besloten samen aan kinderen te beginnen. Dus de oplossing moet ook vanuit samen komen. To houdt nl ook wel erg strak vast aan haar carrière en weigert daarin ook stappen te ondernemen. Waarom wordt dat nu wel van man verwacht? Als hij deze baan aangebkmen had nadat de kinderen er waren en het niet lijkt te werken vind ik het een ander verhaal.
noekie-noek wijzigde dit bericht op 21-05-2022 13:53
16.54% gewijzigd
zaterdag 21 mei 2022 om 12:50
Omdat je -neem ik aan- je beiden aanpast aan de situatie met kinderen? Er is nl. geen haar op mijn hoofd die er aan zou denken om bij kinderen te denken: ik heb baan x en nu er kinderen zijn, moet iedereen zich daar maar aan aanpassen, want baan x had ik al vóór de kinderen.
Op het moment dat je een belangrijke keuze maakt (zoals kinderen), betekent dat automatisch dat je omstandigheden wijzigen. En vanuit gewijzigde omstandigheden ga je als partners opnieuw met elkaar om de tekentafel. Waarbij je dan bespreekt hoe je aan BEIDE belangen tegemoet kan komen. Als je dan een partner hebt, waarvan je weet dat die dus -net als jijzelf- ook heel veel waarde hecht aan het werk, dan zul je moeten middelen. Zodat je beide die carrière kunt hebben, zonder dat dit ten koste gaat van de kinderen.
Het is echt heel normaal (doen bedrijven ook) om bij gewijzigde omstandigheden opnieuw om de tekentafel te gaan. Daarbij kun je niet als een klein kind blijven jammeren op 'ja maar, toen mocht ik het ook, dus waarom nu dan niet meeeeeheeer???' Je moet gaan denken in oplossingen die voor alle partijen werken.
Op het moment dat je een belangrijke keuze maakt (zoals kinderen), betekent dat automatisch dat je omstandigheden wijzigen. En vanuit gewijzigde omstandigheden ga je als partners opnieuw met elkaar om de tekentafel. Waarbij je dan bespreekt hoe je aan BEIDE belangen tegemoet kan komen. Als je dan een partner hebt, waarvan je weet dat die dus -net als jijzelf- ook heel veel waarde hecht aan het werk, dan zul je moeten middelen. Zodat je beide die carrière kunt hebben, zonder dat dit ten koste gaat van de kinderen.
Het is echt heel normaal (doen bedrijven ook) om bij gewijzigde omstandigheden opnieuw om de tekentafel te gaan. Daarbij kun je niet als een klein kind blijven jammeren op 'ja maar, toen mocht ik het ook, dus waarom nu dan niet meeeeeheeer???' Je moet gaan denken in oplossingen die voor alle partijen werken.
zaterdag 21 mei 2022 om 12:52
Ik heb geen zin om 1,5 jaar lang alles alleen te gaan zitten doen, op welk vlak dan ook, is toch een heel duidelijk en terecht antwoord op zo'n vraag?
En, ja hij kiest ook bewust voor kinderen en dus kan het zo zijn dat ook zijn leven niet precies hetzelfde door gaat. Daarnaast is al jaren niet voor gekomen.... maar zelfs als wel zo is. Het is een verzoek, er zijn nu wel kinderen, waar hij ook voor heeft gekozen, dus nee nu niet is echt helemaal niets mis mee.
Echt wtf is dat dan voor een kulredenatie.
En, ja hij kiest ook bewust voor kinderen en dus kan het zo zijn dat ook zijn leven niet precies hetzelfde door gaat. Daarnaast is al jaren niet voor gekomen.... maar zelfs als wel zo is. Het is een verzoek, er zijn nu wel kinderen, waar hij ook voor heeft gekozen, dus nee nu niet is echt helemaal niets mis mee.
Echt wtf is dat dan voor een kulredenatie.
zaterdag 21 mei 2022 om 12:56
Precies. Hij kan toch een andere baan zoeken, eentje waarvoor je niet zo vaak hoeft te reizen. Daarbij is het nu ook nog de ultieme tropentijd, met een peuter en een kleine baby, dus de timing is nu gewoon ronduit slecht. Ik vind dat geen kwestie van ;hij had die baan nou eenmaal, jammer dan voor haar, had ze kunnen weten'. Hij kan ook bedenken dat die baan van hem prima paste toen ze nog kinderloos waren, met één kind ook nog wel, maar nu gewoon niet meer. Zij heeft nu al amper tijd voor zichzelf. Ik vind het echt niet reëel om te verwachten dat ze nog meer gaat passen en meten om hem vooral maar alle ruimte te geven.LuciFee2022 schreef: ↑21-05-2022 12:52Ik heb geen zin om 1,5 jaar lang alles alleen te gaan zitten doen, op welk vlak dan ook, is toch een heel duidelijk en terecht antwoord op zo'n vraag?
En, ja hij kiest ook bewust voor kinderen en dus kan het zo zijn dat ook zijn leven niet precies hetzelfde door gaat. Daarnaast is al jaren niet voor gekomen.... maar zelfs als wel zo is. Het is een verzoek, er zijn nu wel kinderen, waar hij ook voor heeft gekozen, dus nee nu niet is echt helemaal niets mis mee.
Echt wtf is dat dan voor een kulredenatie.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 21 mei 2022 om 13:05
En ik lees ook reacties, je hebt je netwerk op orde. Maar vergis je niet wat er gebeurd als 1 van die schakels ineens er tussenuit valt. Iemand wordt langdurig ziek of overlijdt, dan dondert de hele organisatie in elkaar en dat heb je niet een twee drie weer opgelost. Ook iets om over na te denken. In mijn omgeving heeft iedereen een baan+carrière+kinderen. Opa’s en oma’s springen overal in, wat heel fijn is. Maar van dichtbij meerdere keren gezien dat als de een uitvalt de ander ook een stuk minder (of niet) belast kan worden.
Ik doe mijn best
zaterdag 21 mei 2022 om 13:09
Ik heb dit soort verhalen vaker gehoord en inderdaad meestal de vrouw in die positie. Waarom toch? Waarom zeggen vrouwen daar niets van?Senseo schreef: ↑20-05-2022 18:37Hier wel ervaring alleen dan niet met kleine kinderen maar met pubers. Ik werkte toen nog 34 uur en partner was zeer regelmatig paar dagen, week of 2 weken weg voor het werk.
Ik vond het killing, midden in de stres van het koken, huishouden, kinderen die naar trainen moeten, of weggebracht naar sport of whatever, werd er dan vanuit buitenland gezellig gebeld voor een praatje. Na een dag werken zat hij heerlijk rustig op zijn hotelkamer en belde “belangstellend” naar ons. En dan beledigd zijn dat ik niet alle tijd voor hem nam, terwijl hij midden in het spitsuur belde, na het werk, koken, kinderen en huishouden. Alles kwam op mij neer, ouderavonden, gedoe op school en thuis met kind, boodschappen, huishouden, wassen eten koken. En als hij dan weer thuiskwam werd er belangstellend in de kasten gekeken wat er te eten was -> niet want de boodschappen moesten nog gehaald worden en niet door hem want hij had zo’n lange reis gehad, koken mocht ik ook nog steeds doen want ja, het was zo fijn dat hij weer thuis was, even uitblazen en genieten met de kinderen. Vervolgens het hele weekend lang uitslapen want ja, hij had een jet-lag. Ik heb mij nog nooit zo eenzaam gevoeld als toen.
En op de avonden dat ik alleen thuis stond te sloven om alles te regelen, lag hij heerlijk rustig op zijn hotelkamer een boek te lezen of ging hij dingen bezichtigen in zijn vrije tijd. Zo heerlijk ontspannen dat werken in het buitenland, nee, hij vond het helemaal niet zwaar.
En dan had ik nog oudere kinderen, die niet meer (zo) afhankelijk van mij waren en ‘snachts gewoon doorsliepen en zelden ziek waren. Met jonge kinderen is dit gewoon niet te doen.
Wij zijn uiteindelijk gescheiden, niet alleen vanwege de buitenlandse reizen maar ook omdat hij mij bedrogen heeft. En omdat ik het toch al net zo goed zonder hem kon, heb ik toen besloten de stekker eruit te trekken. En ondanks dat ik nu overal alleen voor sta, is het rustiger dan ooit.
En het grappige is, na de scheiding is hij gestopt met reizen, het was hem te druk, hij zag de kinderen ineens te weinig, huishouden te veel enz.
Mijn advies zou zijn: ga lekker minder werken geniet van je kinderen. Laat man lekker thuisblijven ook genieten van het gezin. En laat die buitenland carrière lekker aan iemand anders over. Je weet nooit wat het leven voor jou in petto heeft… de tijd met je kinderen kun je maar 1x doorbrengen.
Bij ons is het ondenkbaar dat er zo’n ongelijkwaardigheid in huis komt.
Man en ik werken evenveel (hoewel ik meer op het werk en hij meer in het huis)
Soms heeft hij het huishouden niet af als ik thuiskom van werk omdat het niet altijd soepel gaat met een kleine baby. Maar het is ondenkbaar dat hij dan tot s avonds laat die taken afmaakt terwijl ik zit uit te puffen van werk. Of we doen het samen s avonds. Of we schorten het op naar de volgende dag (als hij weer thuis is maar dan is het weer overdag).
Meestal werken we het samen ff snel weg zodat we allebei nog wat tijd overhouden om te zitten. Ik heb wel sommige taken geschrapt omdat we het anders niet bolwerken. Zo laat ik alle boodschappen bezorgen en kook ik alleen in het weekend (grote pan, gaat in porties in de vriezer). Doordeweek trekken we er bakjes uit en warmen op
Als ik thuiskom van werk wil ik METEEN eten en partner heeft moeite met koken dus tja
zaterdag 21 mei 2022 om 13:11
Eens, dat hebben wij ook meegemaakt. Ik heb dan geen man die in het buitenland werkt, maar een kind met beperking en de hoeveelheid hulp die wij kregen werd in eerste instantie mede gebaseerd op het netwerk dat we hadden (wat op zich logisch is, want iemand zonder netwerk heeft meer nodig dan iemand met netwerk). Mijn ouders hebben altijd heel veel geholpen, maar toen mijn moeder een ongeluk kreeg en een tijdlang niet kon lopen vielen zij uit en toen was het heel lastig om het aantal uur hulp te verhogen. Het is vrij logisch dat je meerekent hoeveel hulp je van je omgeving kan krijgen, maar je moet ook incalculeren wat er gebeurt als zij uitvallen, door ziekte of doordat een buurvrouw die je kinderen altijd opvangt opeens verhuist of je vriendin die oppast zelf nog een baby erbij krijgt waardoor het te druk wordt, en wat de mogelijkheden dan nog zijn. Kan hij bijvoorbeeld vroegtijdig met het project stoppen als het om wat voor reden dan ook niet meer gaat? En zo niet, wat doe je dan?Senseo schreef: ↑21-05-2022 13:05En ik lees ook reacties, je hebt je netwerk op orde. Maar vergis je niet wat er gebeurd als 1 van die schakels ineens er tussenuit valt. Iemand wordt langdurig ziek of overlijdt, dan dondert de hele organisatie in elkaar en dat heb je niet een twee drie weer opgelost. Ook iets om over na te denken. In mijn omgeving heeft iedereen een baan+carrière+kinderen. Opa’s en oma’s springen overal in, wat heel fijn is. Maar van dichtbij meerdere keren gezien dat als de een uitvalt de ander ook een stuk minder (of niet) belast kan worden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
