Relaties
alle pijlers
Man houd niet van familiebezoek
vrijdag 11 november 2022 om 20:33
Hi allen,
De titel geeft al genoeg uitleg denk ik. Mijn man is geen familieman behalve voor zijn eigen gezin. Hij houdt simpelweg niet van familiegelegenheden (was vroeger ook die ene neef die schitterde door afwezigheid). Ik laat hem hierin graag vrij. Ik ben een familiemens in hart en nieren en ga het liefst dagelijks langs en ik weet van zijn introvert-heid dus respecteer ik hem hierin. Regelmatig ga ik alleen en de afspraak was dat hij bij de écht belangrijke verjaardagen aanwezig zou zijn. (lees mijn zusje, oma, ouders)
Echter is het de afgelopen maanden geleidelijk steeds erger geworden. Als er iets plaatsvind in mijn familie moet hij werken, heeft hij hoofdpijn of is er een afspraak die al eerder gemaakt is en onmogelijk verplaatst kan worden. Het voelt inmiddels alsof hij er alles aan doet om maar niet mijn familie te hoeven zien. Zijn familie is overigens geen probleem, nooit geweest. Bij mijn schoonouders, schoonzusje en zijn nichtjes is hij met elke verjaardag en hij ziet zijn ouders wekelijks. Zelf ga ik ook regelmatig mee, ik hou zo van die gezelligheid!
De afgelopen paar jaren is de relatie met mijn moeder moeizaam geweest maar het afgelopen jaar zijn we weer naar elkaar toe gegroeid. Ik merk dat dat toen de reden was dat mijn man nooit meer mee wilde, telkens kwam ik er verdrietig of chagrijnig vandaag, maar nu ziet hij dus ook de verbetering niet en dat is jammer.
Ik zou zo graag willen dat hij (al is het alleen voor mij) zo nu en dan meeging. Van het weekend is er in de naaste familie een verjaardag en hij puft en steunt nu al. Achteraf vind hij het wel regelmatig gezellig maar door mijn vele vragen voel ik me soms echt een "zeikwijf". Niet zo fijn dus.
Zijn er hier mensen die zelf een echte introvert zijn met een hekel aan familiebijeenkomsten? Ik wil echt begrip voor hem opbrengen, hij hoeft echt niet altijd mee maar ik merk dat het me steeds meer pijn doet dat hij nooit mee wilt. Hoe komen we tot een compromis?
Liefs Nolanollie
De titel geeft al genoeg uitleg denk ik. Mijn man is geen familieman behalve voor zijn eigen gezin. Hij houdt simpelweg niet van familiegelegenheden (was vroeger ook die ene neef die schitterde door afwezigheid). Ik laat hem hierin graag vrij. Ik ben een familiemens in hart en nieren en ga het liefst dagelijks langs en ik weet van zijn introvert-heid dus respecteer ik hem hierin. Regelmatig ga ik alleen en de afspraak was dat hij bij de écht belangrijke verjaardagen aanwezig zou zijn. (lees mijn zusje, oma, ouders)
Echter is het de afgelopen maanden geleidelijk steeds erger geworden. Als er iets plaatsvind in mijn familie moet hij werken, heeft hij hoofdpijn of is er een afspraak die al eerder gemaakt is en onmogelijk verplaatst kan worden. Het voelt inmiddels alsof hij er alles aan doet om maar niet mijn familie te hoeven zien. Zijn familie is overigens geen probleem, nooit geweest. Bij mijn schoonouders, schoonzusje en zijn nichtjes is hij met elke verjaardag en hij ziet zijn ouders wekelijks. Zelf ga ik ook regelmatig mee, ik hou zo van die gezelligheid!
De afgelopen paar jaren is de relatie met mijn moeder moeizaam geweest maar het afgelopen jaar zijn we weer naar elkaar toe gegroeid. Ik merk dat dat toen de reden was dat mijn man nooit meer mee wilde, telkens kwam ik er verdrietig of chagrijnig vandaag, maar nu ziet hij dus ook de verbetering niet en dat is jammer.
Ik zou zo graag willen dat hij (al is het alleen voor mij) zo nu en dan meeging. Van het weekend is er in de naaste familie een verjaardag en hij puft en steunt nu al. Achteraf vind hij het wel regelmatig gezellig maar door mijn vele vragen voel ik me soms echt een "zeikwijf". Niet zo fijn dus.
Zijn er hier mensen die zelf een echte introvert zijn met een hekel aan familiebijeenkomsten? Ik wil echt begrip voor hem opbrengen, hij hoeft echt niet altijd mee maar ik merk dat het me steeds meer pijn doet dat hij nooit mee wilt. Hoe komen we tot een compromis?
Liefs Nolanollie
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 11 november 2022 om 21:16
Een "verjaardag" is ook maar een gewoon een sociale constructie die jullie zelf bedacht hebben, he.Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 21:10Verjaardag van mijn moeder en een casual bakkie koffie met zijn vader wat ook een paar uur later kon plaatsvinden, is dat raar?
vrijdag 11 november 2022 om 21:17
Moeder was op zaterdag jarig. Besloot de maandag ervoor toch haar verjaardag te vieren. Afspraak stond toen al en greep dit meteen aan. Ik zou dan even bellen en voorleggen: God pa, Nu viert mijn schoonmoeder vanaf 11 uur haar verjaardag, ik weet dat wij dan hadden afgesproken dan even een bakkie te doen. Kan jij misschien vanaf 2 uur zodat ik bij schoonma even een taartje en een bak koffie kan drinken....
Kleine moeite volgens mij maar zou voor mij en mijn moeder zoveel betekenen.
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 11 november 2022 om 21:25
Een ex van me had dit ook heel erg. Nooit mee willen naar mijn familie, maar wel altijd naar zijn ouders en ik moest ook verplicht aantreden. Ik heb altijd geprobeerd om begrip op te brengen want ik snap dat iedere familie anders is, en 'eigen' ook gewoon heel anders voelt. Ik vond het in het begin vooral verwarrend omdat hij zei dat hij het bij mijn familie veel gezelliger vond, maar toch greep hij ieder excuus aan om niet mee te gaan, vaak ook op het laatste moment.
De laatste jaren toen het eigenlijk tussen ons ook al niet meer ging wilde ik zelf geeneens meer dat hij nog mee ging: ten eerste was ik er dan tenminste echt even uit, even weg van thuis en gewoon ongedwongen plezier maken met mijn familie en de ellende thuis kunnen vergeten, al was het maar voor even. Ten tweede zei hij ook gewoon geen stom woord als hij voor de verandering wel eens mee was, echt op het onbeschofte af (als je hem iets vroeg bijvoorbeeld hoe het ging mocht je blij zijn als je al een antwoord kreeg) verder zat hij stuurs en chagrijnig voor zich uit te kijken in totale stilte. Ik voelde me daar heel ongemakkelijk bij en schaamde me ook dood voor hem, naar mijn familie toe.
Bij zijn familie ben ik de laatste jaren gewoon weggebleven, vooral nadat er iets voorgevallen was. Ik kon het gewoon niet meer opbrengen na jaren voor de goede vrede toneel te hebben gespeeld. Als zijn ouders op bezoek kwamen nam ik mijn voorzorgen en ontvluchtte ik het huis.
Maar goed, dit is wellicht een heel extreem voorbeeld. Nog altijd begrijp ik niet wat hij tegen mijn familie had, ze zijn altijd alleen maar goed voor hem geweest. Het was gewoon totale desinteresse denk ik.
Verwacht je man van jou dat jij naar zijn familie meegaat of laat hij jou daar ook vrij in? Het is lastig als je daarin zo veel verschilt. En dan ben ik echt het niet het type dat iedere zondag op familiebezoek gaat (daar moeten mijn ouders zelf niet eens aan denken) maar een verjaardag/huwelijksjubileum was al teveel.
De laatste jaren toen het eigenlijk tussen ons ook al niet meer ging wilde ik zelf geeneens meer dat hij nog mee ging: ten eerste was ik er dan tenminste echt even uit, even weg van thuis en gewoon ongedwongen plezier maken met mijn familie en de ellende thuis kunnen vergeten, al was het maar voor even. Ten tweede zei hij ook gewoon geen stom woord als hij voor de verandering wel eens mee was, echt op het onbeschofte af (als je hem iets vroeg bijvoorbeeld hoe het ging mocht je blij zijn als je al een antwoord kreeg) verder zat hij stuurs en chagrijnig voor zich uit te kijken in totale stilte. Ik voelde me daar heel ongemakkelijk bij en schaamde me ook dood voor hem, naar mijn familie toe.
Bij zijn familie ben ik de laatste jaren gewoon weggebleven, vooral nadat er iets voorgevallen was. Ik kon het gewoon niet meer opbrengen na jaren voor de goede vrede toneel te hebben gespeeld. Als zijn ouders op bezoek kwamen nam ik mijn voorzorgen en ontvluchtte ik het huis.
Maar goed, dit is wellicht een heel extreem voorbeeld. Nog altijd begrijp ik niet wat hij tegen mijn familie had, ze zijn altijd alleen maar goed voor hem geweest. Het was gewoon totale desinteresse denk ik.
Verwacht je man van jou dat jij naar zijn familie meegaat of laat hij jou daar ook vrij in? Het is lastig als je daarin zo veel verschilt. En dan ben ik echt het niet het type dat iedere zondag op familiebezoek gaat (daar moeten mijn ouders zelf niet eens aan denken) maar een verjaardag/huwelijksjubileum was al teveel.
vrijdag 11 november 2022 om 21:25
Helemaal niet. To heeft mijn inziens onvoldoende duidelijk gemaakt hoe belangrijk dit is voor haar is.
Hij hoeft niet altijd mee. Alleen wel deze verandering. Als zij een team zijn. Gaat hij mee tot het voor to niet meer nodig is
lorrelies wijzigde dit bericht op 12-11-2022 09:02
0.54% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
vrijdag 11 november 2022 om 21:31
Omdat je soms dingen voor een ander doet en niet voor jezelf, zo zag ik het altijd. En dan zijn mijn ouders echt de vervelendste niet. Met een verjaardag/kerstmis vonden ze het fijn als we er waren en dat was echt geen verplichte lange zit. Gewoon even je gezicht laten zien en een kop koffie ofzo vonden ze al fijn. Vrij in komen en gaan.CleopatraVII schreef: ↑11-11-2022 20:43De écht belangrijke verjaardagen zijn er dus al 4 en dat vind ik dus echt heel veel.
En sowieso, waarom moet hij uberhaupt mee naar die verjaardagen? Het is jouw familie en ze zijn belangrijk voor jou, niet voor hem.
Bij zijn ouders was het dus met iedere verjaardag en kerstmis wel die verplichte lange zit, verplicht blijven eten. En dat in alle stilte, dat was gewoon echt uitzitten. Ook daarom begreep ik het nooit.
vrijdag 11 november 2022 om 21:33
Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 21:17Moeder was op zaterdag jarig. Besloot de maandag ervoor toch haar verjaardag te vieren. Afspraak stond toen al en greep dit meteen aan. Ik zou dan even bellen en voorleggen: God pa, Nu viert mijn schoonmoeder vanaf 11 uur haar verjaardag, ik weet dat wij dan hadden afgesproken dan even een bakkie te doen. Kan jij misschien vanaf 2 uur zodat ik bij schoonma even een taartje en een bak koffie kan drinken....
Kleine moeite volgens mij maar zou voor mij en mijn moeder zoveel betekenen.
Als zij zo laat besluit om haar verjaardag wel te vieren, en ze zegt 'vanaf 11 uur', dan kan je man toch prima eerst met zijn vader koffieleuten (omdat die afspraak al stond) en daarna nog naar jouw moeder gaan 's middags?
Ik vind verjaardagen van tantes bezoeken al ver gaan. Ik had 30 ooms en tantes. Hoeveel verjaardagen heb jij wel niet in een jaar als je ook nog alle neven en nichten en hun kinderen bezoekt?
Coffee is never my cup of tea
vrijdag 11 november 2022 om 21:37
[...]
Waarom vind jij haar wens om op eis van de familie allerlei verjaardagen af te struinen belangrijker dan zijn wens om zelf te beschikken over z'n eigen agenda?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-11-2022 12:51
Reden: provoceren
Reden: provoceren
12.61% gewijzigd
vrijdag 11 november 2022 om 21:39
Hoe lang zijn jullie samen ? Je weet misschien al heel lang dat hij introvert is en geen behoefte heeft aan familiebezoek ? Er zit weinig anders op dan accepteren denk ik.
Ik heb ook niets met de familie van mijn man. Aardige mensen hoor, maar als mijn man en zijn familie hun zin zouden krijgen dan zouden 2,5 van de 4 weekenden gevuld zijn met activiteiten met zijn familie. Waardoor ik nauwelijks nog tijd over zou houden voor mijn eigen familie, vrienden, sociale leven én de broodnodige RUST. Mijn man vind het niet leuk om altijd alleen te gaan, want hij heeft immers een relatie. Op de een of andere manier houdt dat voor hem in dat je dan alles samen hoort te doen. Het duurde even voordat mijn man kon accepteren dat dat dus niet gaat gebeuren. Ik ga mee naar de verjaardagen van zijn ouders en zus en het familieweekend. Dat vind ik al méér dan genoeg. Mijn man loopt overigens zelf ook niet zo hard voor mijn familie.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik vooral aanwezig moest zijn omdat het zo hoort. Zodat zijn familie kan zien dat we bij elkaar horen. De kernfamilie heeft het enorm naar hun zin met elkaar en de aanhang is er voor het decor ofzo, als een soort opvulling van een of ander aangeleerd ideaalbeeld. Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het om mij als persoon ging. Meer om het compleet hebben van het plaatje.
Dat gevoel heb ik bij jouw topic ook TO.
Ik heb ook niets met de familie van mijn man. Aardige mensen hoor, maar als mijn man en zijn familie hun zin zouden krijgen dan zouden 2,5 van de 4 weekenden gevuld zijn met activiteiten met zijn familie. Waardoor ik nauwelijks nog tijd over zou houden voor mijn eigen familie, vrienden, sociale leven én de broodnodige RUST. Mijn man vind het niet leuk om altijd alleen te gaan, want hij heeft immers een relatie. Op de een of andere manier houdt dat voor hem in dat je dan alles samen hoort te doen. Het duurde even voordat mijn man kon accepteren dat dat dus niet gaat gebeuren. Ik ga mee naar de verjaardagen van zijn ouders en zus en het familieweekend. Dat vind ik al méér dan genoeg. Mijn man loopt overigens zelf ook niet zo hard voor mijn familie.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik vooral aanwezig moest zijn omdat het zo hoort. Zodat zijn familie kan zien dat we bij elkaar horen. De kernfamilie heeft het enorm naar hun zin met elkaar en de aanhang is er voor het decor ofzo, als een soort opvulling van een of ander aangeleerd ideaalbeeld. Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het om mij als persoon ging. Meer om het compleet hebben van het plaatje.
Dat gevoel heb ik bij jouw topic ook TO.
anoniem_65df5944b964c wijzigde dit bericht op 11-11-2022 21:44
0.99% gewijzigd
vrijdag 11 november 2022 om 21:42
Ok, als hij een paar van de afgesproken verjaardagen heeft gemist, dan zou ik daar wel het gesprek over aan gaan. Meer omwille van het feit dat hij z’n afspraak met jou niet nakomt.Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 20:52Voorheen wel, sinds dit voorjaar niet en telkens wegens omstandigheden. Mijn moeder vierde vorige maand toch wel haar verjaardag maar omdat hij al met zijn vader had afgesproken en dit niet wilde verzetten was hij er niet bij terwijl mijn schoonvader niets bijzonders had op dat moment..
Welke graad van verjaardagen je heen ‘hoort’ te gaan vind ik verder ook niet zo relevant. Jij vindt het waarschijnlijk heerlijk om onder de mensen te zijn, ga lekker heen waar je welkom bent. Ik vind, als introvert, verjaardagen doorgaans enorm vermoeiend. De duur, reistijd en aanwezigen maken voor mij ook een enorm verschil in het bepalen of ik naar een verjaardag ga. Ik snap de tegenstrijdigheid in dat hij makkelijk naar ‘zijn’ verjaardagen gaat en niet naar ‘jouw’ verjaardagen, maar misschien kostten ‘zijn’ verjaardagen hem wel veel minder energie, of kan hij makkelijker opstappen als zijn sociale batterij leeg is.
Dat alles wil niet zeggen dat jouw extravertere behoeftes er niet toe doen. Maar ervaring en boeken over het onderwerp hebben me geleerd dat afspraken erover maken het beste werkt. En misschien wil hij wel vaker naar je familie als het bijv. niet op verjaardagen hoeft, of als hij na 2 uur mag afzwaaien, of dat hij niet hoeft te gaan als je irritante tante Corrie er is (voor mij zijn kinderen bijv. extra vermoeiend).
Want uiteindelijk zijn jullie idd een team en ik vind het niet gek dat een relatie gepaard gaat met wat geven en nemen in elkaars behoeftes.
vrijdag 11 november 2022 om 21:42
Ik zou, als introvert, 2 familiebezoeken op 1 dag echt niet trekken.Marianneke schreef: ↑11-11-2022 21:33Als zij zo laat besluit om haar verjaardag wel te vieren, en ze zegt 'vanaf 11 uur', dan kan je man toch prima eerst met zijn vader koffieleuten (omdat die afspraak al stond) en daarna nog naar jouw moeder gaan 's middags?
vrijdag 11 november 2022 om 21:50
Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 21:17Moeder was op zaterdag jarig. Besloot de maandag ervoor toch haar verjaardag te vieren. Afspraak stond toen al en greep dit meteen aan. Ik zou dan even bellen en voorleggen: God pa, Nu viert mijn schoonmoeder vanaf 11 uur haar verjaardag, ik weet dat wij dan hadden afgesproken dan even een bakkie te doen. Kan jij misschien vanaf 2 uur zodat ik bij schoonma even een taartje en een bak koffie kan drinken....
Kleine moeite volgens mij maar zou voor mij en mijn moeder zoveel betekenen.
Tja, hij wil sowieso liever niet dus ik snap wel dat hij er ook niet nog iets voor opzij gaat zetten. En waar jij het prima vindt om het te combineren vindt hij dat schijnbaar niet en waarschijnlijk met reden ook.
Ik zie je steeds 'jamaren', het is dus niet dat je hem graag wil begrijpen, je wil gewoon alsnog je gelijk.
vrijdag 11 november 2022 om 21:51
Beiden. In het begin bedacht ik nog smoesjes. Nu word er niet eens meer naar gevraagd dus dat maakt het gemakkelijker. Nogmaals vind ik het ook echt geen enkel probleem om alleen te gaan, echter zou ik zo graag zien dat hij ook mee gaat, al is het maar naar de "belangrijke" verjaardagen zodat mijn familie hem ook nog eens ziet en spreekt in plaats van altijd via mij.blijfgewoonbianca schreef: ↑11-11-2022 21:46Verzin je smoesjes voor je man, of zeg je “ hij had geen zin “ ?
Gaat hij wel tussen de verjaardagen door een keer mee op bezoek, of dat ook niet ?
Spontane acties is hij al helemaal niet van, ook bij zijn eigen familie niet. De tussendoorbezoekjes doe ik altijd alleen, ook omdat het vaak ineens is na boodschappen en dat ik dan een wijntje blijf drinken oid...
Voor de complete picture: Man en ik zijn 7 jaar samen waarvan 3 getrouwd. Verder zit de relatie ook echt helemaal goed, we zijn nu zelfs voor een kleintje aan het proberen, dit is altijd ons enige knelpunt waar we woorden over hebben..
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 11 november 2022 om 21:52
Spijker op z'n kop.S-Groot schreef: ↑11-11-2022 21:50Tja, hij wil sowieso liever niet dus ik snap wel dat hij er ook niet nog iets voor opzij gaat zetten. En waar jij het prima vindt om het te combineren vindt hij dat schijnbaar niet en waarschijnlijk met reden ook.
Ik zie je steeds 'jamaren', het is dus niet dat je hem graag wil begrijpen, je wil gewoon alsnog je gelijk.
In de openingspost schrijft TO nog: "Ik wil echt begrip voor hem opbrengen", maar uit alles blijkt dat dat begrip er pas zal zijn zodra hij volledig naar TO's pijpen danst.
Een beetje zoals mensen die zeggen: "met alle respect, maar (...)", waarna een relaas volgt waaruit nul respect blijkt.
vrijdag 11 november 2022 om 21:54
Als ik het heel kritisch lees vind jij het zelf niet zo'n probleem dat hij niet mee wil, maar ben je vooral heel erg bezig met wat de rest van de familie ervan denkt.Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 21:51Beiden. In het begin bedacht ik nog smoesjes. Nu word er niet eens meer naar gevraagd dus dat maakt het gemakkelijker. Nogmaals vind ik het ook echt geen enkel probleem om alleen te gaan, echter zou ik zo graag zien dat hij ook mee gaat, al is het maar naar de "belangrijke" verjaardagen zodat mijn familie hem ook nog eens ziet en spreekt in plaats van altijd via mij.
Spontane acties is hij al helemaal niet van, ook bij zijn eigen familie niet. De tussendoorbezoekjes doe ik altijd alleen, ook omdat het vaak ineens is na boodschappen en dat ik dan een wijntje blijf drinken oid...
Voor de complete picture: Man en ik zijn 7 jaar samen waarvan 3 getrouwd. Verder zit de relatie ook echt helemaal goed, we zijn nu zelfs voor een kleintje aan het proberen, dit is altijd ons enige knelpunt waar we woorden over hebben..
Ben je opgevoed met allerlei dogma's over "hoe het heurt"?
vrijdag 11 november 2022 om 21:55
Schaam je je dat hij niet mee wil ?Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 21:51Beiden. In het begin bedacht ik nog smoesjes. Nu word er niet eens meer naar gevraagd dus dat maakt het gemakkelijker.
Stel dat je moeder hulp nodig heeft met het een of ander : doet hij dat dan wel ?
Hoe leuk doet hij als jouw familie bij jullie op bezoek komt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 november 2022 om 21:55
Mag je vinden, ik weet mijn gevoel erbij en het feit dat ik hem NERGENS toe verplicht. Ik wil oprecht dat het een fijne situatie is voor ons beiden. ik respecteer zijn standpunt en zal nooit meerdere "verplichtingen" in één weekend proppen. Ook probeer ik altijd met hem mee te denken, we schuiven later aan of gaan eerder weg...S-Groot schreef: ↑11-11-2022 21:50Tja, hij wil sowieso liever niet dus ik snap wel dat hij er ook niet nog iets voor opzij gaat zetten. En waar jij het prima vindt om het te combineren vindt hij dat schijnbaar niet en waarschijnlijk met reden ook.
Ik zie je steeds 'jamaren', het is dus niet dat je hem graag wil begrijpen, je wil gewoon alsnog je gelijk.
Het zou voor mij zo fijn zijn als het eens vanuit hem kwam of het niet altijd een strijd werd om hem mee te krijgen..
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 11 november 2022 om 22:00
1. De ene keer meer als de andere.
2. Dat interesseert me geen ene jota. Enige wat ik soms lastig vind ik dat mijn familie hem er graag bij wil betrekken, laten weten dat hij zo welkom is en erbij hoort en hij dat dan compleet negeert.
3. Er "heurt" niks en ieder mens is anders. Echter in een relatie gaat het over compromissen sluiten in deze situatie. Het liefste zie ik hem net zo'n gezelligheidsdier als ik. Niet realistisch, want zo is hij niet, dan had ik in de kroeg iemand moeten opduikelen maar een gulden middenweg vinden in het sociale leven zou mijns inziens toch haalbaar moeten zijn.
nolanollie wijzigde dit bericht op 11-11-2022 22:02
7.51% gewijzigd
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 11 november 2022 om 22:01
En zo voelt het af en toe wel. Alsof hij alle registers open trekt om mijn familie maar niet te hoeven zien. Hij ontkent dit overigens wel, heb dit in mijn emotie wel eens naar hem uitgesproken. Het blijft alleen zo voor mij voelen...blijfgewoonbianca schreef: ↑11-11-2022 21:58Met een hekel aan verjaardagen zou ik nog wel kunnen leven. Niet met een afwijzing van mijn familie/ afkomst.
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 11 november 2022 om 22:03
Het is natuurlijk wel een interessant probleem. Jij wilt dat hij iets doet, wat hij eigenlijk niet wilt doen. Dat blijft natuurlijk in cirkeltjes gaan. Hij “kan het toch voor je over hebben” werkt ook natuurlijk nog eens twee kanten op. Ook jij zou het los kunnen laten.
Ik zou denk ik op een neutraal moment de afspraak over de 4 verjaardagen nog eens goed bespreken, ter verwachtingsmanagement jouw kant op. Ondanks de afspraak, is er maar 1 verjaardag bezocht (bijvoorbeeld), dat is natuurlijk wel jammer. Niet voor hem uiteraard. Maar als hij niet wilt gaan of andere prios stelt als het moment daar is, dan is de afspraak misschien niet houdbaar voor hem.
Hij wilt het gewoon écht niet. Zie dat ook niet als een persoonlijke aanval op jezelf of je familie.
Contact met familie kan ook buiten (grote) verjaardagen om. Misschien kan daar een compromis liggen. Dat je af en toe eens familie uitnodigt om bij jullie thuis, in een kleine samenstelling, bijv alleen je ouders, wat te komen eten. Spreken ze hem toch, hoeft hij er niet heen.
Het voelt alsof je zijn bezwaren toch een beetje wegwuift. Ik denk dat het daar mis gaat. Als je iets echt niet wilt, is het niet zo overkomelijk als dat jij denkt dat het is. Wil je dit eigenlijk wel van hem vragen?
Ik zou denk ik op een neutraal moment de afspraak over de 4 verjaardagen nog eens goed bespreken, ter verwachtingsmanagement jouw kant op. Ondanks de afspraak, is er maar 1 verjaardag bezocht (bijvoorbeeld), dat is natuurlijk wel jammer. Niet voor hem uiteraard. Maar als hij niet wilt gaan of andere prios stelt als het moment daar is, dan is de afspraak misschien niet houdbaar voor hem.
Hij wilt het gewoon écht niet. Zie dat ook niet als een persoonlijke aanval op jezelf of je familie.
Contact met familie kan ook buiten (grote) verjaardagen om. Misschien kan daar een compromis liggen. Dat je af en toe eens familie uitnodigt om bij jullie thuis, in een kleine samenstelling, bijv alleen je ouders, wat te komen eten. Spreken ze hem toch, hoeft hij er niet heen.
Het voelt alsof je zijn bezwaren toch een beetje wegwuift. Ik denk dat het daar mis gaat. Als je iets echt niet wilt, is het niet zo overkomelijk als dat jij denkt dat het is. Wil je dit eigenlijk wel van hem vragen?
vrijdag 11 november 2022 om 22:03
Snap ik.Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 22:01En zo voelt het af en toe wel. Alsof hij alle registers open trekt om mijn familie maar niet te hoeven zien. Hij ontkent dit overigens wel, heb dit in mijn emotie wel eens naar hem uitgesproken. Het blijft alleen zo voor mij voelen...
Maar buiten verjaardagen om ; wil hij dan wel mee naar je ouders ? Doet hij gezellig als je je zus vraagt om te komen bbq’en ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 november 2022 om 22:08
Je maakt het echt veel belangrijker dan het is.Nolanollie schreef: ↑11-11-2022 21:10Verjaardag van mijn moeder en een casual bakkie koffie met zijn vader wat ook een paar uur later kon plaatsvinden, is dat raar?
Ik had een keer met een vriendin afgesproken op de verjaardag van mijn vader. Hij wilde uit eten, ik zei dat ik niet mee kon, want al andere afspraak. Zo kan het zegmaar ook.
Waarom is die verjaardag zooooooooooo belangrijk? Volgens mij ligt er iets anders aan ten grondslag, ook al zeg je ergens dat het verder allemaal goed is tussen jullie. Bij een verjaardag zijn er vaak veel mensen en kom je de jarige zelfs nauwelijks te spreken. Dus dan kun je beter op een andere dag langs gaan. Of op een later tijdstip, in de middag bijvoorbeeld aangezien je man in de ochtend die afspraak met zijn vader had.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in