Relaties
alle pijlers
(Mantel) zorgen om ouder?
zaterdag 3 augustus 2024 om 17:16
Mijn vader heeft helaas veel extra zorg nodig.
Er moeten boodschappen gedaan worden, z’n was, regelmatig met hem naar een arts en vooral veel opletten/controleren dat hij eet/drinkt en zichzelf verzorgt.
IPC kan hij (ivm psychische klachte en daardoor ook lichamelijke) niet meer thuis wonen, maar helaas is er nog nergens een plekje voor hem. Hier zijn we al wel maanden mee bezig.
Ik merk nu dat eigenlijk alles op mij neerkomt en m’n zussen hier in erg afwachtend zijn. De ene doet alleen iets als ik of m’n vader haar ergens voor vragen en dan nog gaat het niet altijd zonder slag of stoot en de andere houdt zich sowieso erg af van ons en woont ook niet in de buurt.
Merk dat ik er eigenlijk een beetje klaar mee ben. Met het zorgen en ook zeker met het feit dat m’n zussen altijd zo afwachten tot ik iets onderneem of vraag.
Hebben jullie bepaalde afspraken gemaakt over de zorg voor je ouders? En wie heeft er tips om dit goed te laten verlopen.
Natuurlijk heb ik al eens aangegeven dat ik vind dat er veel op mijn bordje komt en dan wordt er gezegd “je hebt gelijk, gaan we op letten bla bla” maar na een paar dagen verslapt het dus al weer.
VB
Ik app (bellen is onhandig omdat dagelijks te doen met z’n 3)
Pappa moet volgende wk donderdag bloedprikken om 10:00. Wie kan er met hem mee? Ik moet werken en jullie?
De ene appt, ik moet ff kijken in mn agenda.
De andere appt niets.
2 dagen later nog een x gevraagd wie er kan?
Paar uur later reactie
“Ik moet ook werken en kan niet vrij nemen”
“Helaas ik ook, wat nu? ”
Dus dan ga ik of mijn man maar weer! Ik kan ook niet gaan of de afspraak verzetten, maar dan bij de volgende afspraak gaat het weer moeizaam.
Daarom denk ik dat we t een en ander op papier moeten zetten.
Tips en adviezen welkom!
Er moeten boodschappen gedaan worden, z’n was, regelmatig met hem naar een arts en vooral veel opletten/controleren dat hij eet/drinkt en zichzelf verzorgt.
IPC kan hij (ivm psychische klachte en daardoor ook lichamelijke) niet meer thuis wonen, maar helaas is er nog nergens een plekje voor hem. Hier zijn we al wel maanden mee bezig.
Ik merk nu dat eigenlijk alles op mij neerkomt en m’n zussen hier in erg afwachtend zijn. De ene doet alleen iets als ik of m’n vader haar ergens voor vragen en dan nog gaat het niet altijd zonder slag of stoot en de andere houdt zich sowieso erg af van ons en woont ook niet in de buurt.
Merk dat ik er eigenlijk een beetje klaar mee ben. Met het zorgen en ook zeker met het feit dat m’n zussen altijd zo afwachten tot ik iets onderneem of vraag.
Hebben jullie bepaalde afspraken gemaakt over de zorg voor je ouders? En wie heeft er tips om dit goed te laten verlopen.
Natuurlijk heb ik al eens aangegeven dat ik vind dat er veel op mijn bordje komt en dan wordt er gezegd “je hebt gelijk, gaan we op letten bla bla” maar na een paar dagen verslapt het dus al weer.
VB
Ik app (bellen is onhandig omdat dagelijks te doen met z’n 3)
Pappa moet volgende wk donderdag bloedprikken om 10:00. Wie kan er met hem mee? Ik moet werken en jullie?
De ene appt, ik moet ff kijken in mn agenda.
De andere appt niets.
2 dagen later nog een x gevraagd wie er kan?
Paar uur later reactie
“Ik moet ook werken en kan niet vrij nemen”
“Helaas ik ook, wat nu? ”
Dus dan ga ik of mijn man maar weer! Ik kan ook niet gaan of de afspraak verzetten, maar dan bij de volgende afspraak gaat het weer moeizaam.
Daarom denk ik dat we t een en ander op papier moeten zetten.
Tips en adviezen welkom!
zaterdag 3 augustus 2024 om 20:20
Miesje1971 schreef: ↑03-08-2024 19:23Kan je via de WMO geen indicatie aanvragen voor je vader? Ik werk bij een organisatie de mantelzorgers ondersteunt op welk vlak dan ook. Metgezelschap, boodschappen, koken, mee met arts bezoeken etc. Heel breed en hangt af van de vraag van de cliënt.
Hij valt een beetje tussen wal en schip. Omdat hij verslaafd is, kan hij niet zomaar in een verzorgingstehuis en willen ze hem eerst magen afkicken. Dat wilt hij zelf niet dus die optie weigert hij. We zijn wel bezig met een verzorgingshuis, maar dat is eigenlijk niet de plek. Een psychiatrische inrichting is ook nog een optie.
zaterdag 3 augustus 2024 om 20:27
Even goed gesprek met eerst je zussen en dan met vader erbij. Vader duidelijk maken dat als hij iedereen weg stuurt dat jullie jezelf dan straks voorbij lopen en dat er uiteindelijk niemand is om te helpen.
Leg uit dat externen er altijd zullen zijn en schakel ze in voor wat maar mogelijk is. Er blijft nog genoeg over voor jullie.
Zodra het nodig is schakelen we voor mijn moeder thuiszorg in voor wassen/douchen en aankleden. Mijn moeder heeft nog wel eens wat dus prima als dat geregeld wordt. Als ze dan echt netjes weg wil, kom ik alleen even om haar haar op haar manier te doen. Thuiszorg is geen kapper, die wassen het haar (indien nodig) en halen er een kam door.
Huishoudelijke hulp, de tuinman, je kunt veel inkopen en soms hebben ouders dat gewoon te accepteren.
zaterdag 3 augustus 2024 om 21:14
Mensen die in de thuiszorg werken zijn opgeleid om daar mee om te gaan, we krijgen vaak te maken met mensen die geen hulp willen, nog nooit meegemaakt dat ze niet bijdraaien.
Alles wat je daar opnoemt (boodschappen, koken, wassen, persoonlijke hygiëne, toezien op medicijnen, eten, naar de dokter gaan,....) kan thuiszorg toch regelen?
Komt een verpleegkundige aan huis geen bloed prikken? In B alleszins, zou me verwonderen mocht dat in NL zo niet zijn.
Alles wat je daar opnoemt (boodschappen, koken, wassen, persoonlijke hygiëne, toezien op medicijnen, eten, naar de dokter gaan,....) kan thuiszorg toch regelen?
Komt een verpleegkundige aan huis geen bloed prikken? In B alleszins, zou me verwonderen mocht dat in NL zo niet zijn.
zaterdag 3 augustus 2024 om 21:43
Oh jee, met spoed achter professionele ondersteuning en kwalificaties aan dan. Je kan evt hulp van MEE en evt een mantelzorgmakelaar (vaak vergoed via zorg verzekering na toestemming) inroepen die het zorgveld goed kennenPelletje schreef: ↑03-08-2024 20:20Hij valt een beetje tussen wal en schip. Omdat hij verslaafd is, kan hij niet zomaar in een verzorgingstehuis en willen ze hem eerst magen afkicken. Dat wilt hij zelf niet dus die optie weigert hij. We zijn wel bezig met een verzorgingshuis, maar dat is eigenlijk niet de plek. Een psychiatrische inrichting is ook nog een optie.
zaterdag 3 augustus 2024 om 22:06
Ik lees telkens dat hij alle aangeboden hulp weigert. Dat is niet zo vreemd, want wat er ook gebeurt, hij zal zijn verslaving moeten aanpakken en dat is nu juist niet wat hij wil.
Ik had ooit ook zo'n ouder, alcoholiste. En ik maar dagelijks redderen, schoonmaken, pannetjes eten brengen, bergen wasgoed wassen, haar onder de douche zetten ... Tot ik er zelf zo ongeveer aan onderdoorging. Een ingeschakelde maatschappelijk werker heeft mij toen geleerd dat ik door al mijn goedbedoelde zorgen haar verslaving in stand hield ...
Ik mocht er niet meer naartoe, ze vervuilde ongelooflijk, totdat ze in coma raakte en werd opgenomen in een verslavingskliniek.
Een verslaafde kan alleen van zijn/haar verslaving afkomen als hij/zij dat zelf wil, en keihard gezegd: alle zorg die jij erin stopt houdt zijn verslaving in stand.
Ik wens je heel veel sterkte!
Ik had ooit ook zo'n ouder, alcoholiste. En ik maar dagelijks redderen, schoonmaken, pannetjes eten brengen, bergen wasgoed wassen, haar onder de douche zetten ... Tot ik er zelf zo ongeveer aan onderdoorging. Een ingeschakelde maatschappelijk werker heeft mij toen geleerd dat ik door al mijn goedbedoelde zorgen haar verslaving in stand hield ...
Ik mocht er niet meer naartoe, ze vervuilde ongelooflijk, totdat ze in coma raakte en werd opgenomen in een verslavingskliniek.
Een verslaafde kan alleen van zijn/haar verslaving afkomen als hij/zij dat zelf wil, en keihard gezegd: alle zorg die jij erin stopt houdt zijn verslaving in stand.
Ik wens je heel veel sterkte!
zondag 4 augustus 2024 om 00:27
Ik moet even verder lezen en ook eerlijk vermelden dat mijn wil om te helpen vanuit het verleden niet groot is. Zou je mijn zus zijn, dan zou je bij mij dan ook op weerstand stuiten. Ik snap dat het dan kan gaan wringen. Ik zit nu nl. op eenzelfde spoor met een zorgbehoeftige ouder, waarbij er verschillen in opvattingen zijn. Daarbij ben ik degene die niet al te hard wil lopen en de ander vindt dat het normaal is en baalt dat ik niet meer doe.
Wat ik al lees zijn jouw eigen opvattingen over wat normaal is. Boodschappen laten bezorgen vind je gek, want je komt toch al in de winkel.
En je schrijft dat je vader weigert in te stappen. Is dat gedrag of dementie? Als het weigerachtig gedrag is, zou ik me daar als kind niet toe willen laten manipuleren dat ik het dan allemaal maar zelf moet doen. Misschien voelen jouw zussen dat wat sterker en voel jij meer begrip.
Ik weet wel hoe ik -als mijn gebreken gaan opspelen- als zorgbehoevende ouder wil zijn naar mijn kinderen (niet onredelijk en ook alleen als er geen andere oplossing is) en niet dat mijn weigerachtige ego in de weg staat, omdat ik vind dat mijn kinderen dat maar horen te doen. Dan kan ik me goed voorstellen dat de zin bij mijn kinderen snel verdampt.
Daarom, heb je al gekeken naar je eigen aandeel en het aandeel van je vader?
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 04-08-2024 00:48
2.88% gewijzigd
zondag 4 augustus 2024 om 00:38
Kijk, dat is het probleem en ik denk dat je zussen daar gewoon klaar mee zijn. Die voelen toch misschien niet zoveel loyaliteit. Ik lees weigerachtig, koppig gedrag, verslavingen. Wat maakt hem een leuke vader waar je je voor in bochten wil wringen? Ik heb zo'n ouder en doe het niet (meer). En dat botst binnen mijn familie, waar er dus mensen zijn die net als jij de kastanjes wél uit het vuur blijven halen. Dit kan voor verwijdering zorgen. Maar feitelijk zijn jij en je zussen niet het probleem, maar jullie vader.
Ik hoop dat je een voorbeeld aan hen kunt nemen. Misschien voelen ze zich eindelijk opgelucht als ze zien dat het jou nu ook is beginnen te dagen. Want dan kun je écht met elkaar om tafel en elkaar juist gaan steunen. Dit is al verdrietig genoeg. Probeer elkaar juist te vinden. Het is moeilijk om met je handen op je rug toe te kijken hoe iemand zichzelf zo in de knoei werkt. Maar het maar voor hem blijven oplossen gaat alleen maar ten koste van jezelf.
Sterkte to, moeilijke en verdrietige tijd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
