Relaties
alle pijlers
Mijn man blijkt een hoerenloper
zaterdag 18 september 2021 om 12:49
Ik heb net de schok van mijn leven gekregen: mijn man (al twintig jaar mijn partner) heeft net toegegeven dat hij vorige week bij een hoer is geweest, en dat hij dit de afgelopen vijf jaar vaker heeft gedaan. Ik dacht echt dat we gelukkig waren, al kon ik soms wat moeilijk grip krijgen op zijn gemoed of werkelijke mening. Maar hij behandelde me altijd als een prinses en is een lief en hoffelijk iemand. Althans, zo leek het. Voelt nu alsof ik los zand in mijn handen heb. We hebben twee kinderen en ik ben zwanger van de derde. Vorige week heeft hij me naar mijn werk gebracht (andere stad) vlak voor mijn verlof, en is hij daarna dus doorgereden voor een blowjob. De enige reden dat hij het heeft toegegeven is dat ik gewiste namen van vrouwen in zijn contactgeschiedenis zag staan. Ik heb die nummers opgeslagen en aan de avatars op whatsapp kon ik zien wat voor dames het waren… ik ben helemaal verdoofd van schrik nu. Heeft iemand advies? Zoiets meegemaakt? Ik vind het vooral ook zo erg dat ik hem moest betrappen voor hij het toe wilde geven. Hele nacht beweerde hij nog dat hij alleen die nummers had opgeslagen en daar zo van was geschrokken dat hij er niks mee gedaan had. Pas toen ik die hoeren ging appen kwam de aap uit de mouw. Wat nu? Hoe kan ik hem ooit vertrouwen? Is dit het einde? Ik weet het niet en ben nog steeds in schok. Ik hoop op wat wijze raad, want weet ook niet met wie ik dit durf te delen. 
Update: na een week is hopelijk alle drek boven tafel en is duidelijk dat dit al zijn gehele volwassen leven zijn ‘hobby’ is. Voor mij, tijdens eerdere relaties, gedurende onze hele relatie. Een waar dubbelleven dus, dat hem tienduizenden euro’s heeft gekost en een ware obsessie was. Ik ben nog steeds in shock.
Update: na een week is hopelijk alle drek boven tafel en is duidelijk dat dit al zijn gehele volwassen leven zijn ‘hobby’ is. Voor mij, tijdens eerdere relaties, gedurende onze hele relatie. Een waar dubbelleven dus, dat hem tienduizenden euro’s heeft gekost en een ware obsessie was. Ik ben nog steeds in shock.
verena11 wijzigde dit bericht op 28-09-2021 15:30
Reden: Aanvulling info
Reden: Aanvulling info
10.05% gewijzigd
zaterdag 19 februari 2022 om 15:54
Ik twijfel nog regelmatig aan zijn oprechtheid, maar niet aan zijn seksverslaafde gedrag. Dat is echt weg nu, over de verre toekomst ben ik minder stellig positief. Ik stuur je een pb over onze therapie. Hij is nu ook heel erg bezig met ander gedrag ervoor in de plaats zetten, fanatiek sporten en dingen maken bijvoorbeeld.rosanna08 schreef: ↑19-02-2022 15:50ik snap dat jij heel graag terug wil naar de man die hij altijd heeft laten zien, maar heel eerlijk gezegd vind ik het heel moeilijk om te geloven dat hij nu al zo ver zou zijn dat hij zijn copings blijvend aan de kant kan zetten. Hij doet dit al meer dan 20 jaar en ik weet uit eigen ervaring en die van anderen om mij heen, dat het heel hard werken is om dat los te laten en te kiezen voor een andere manier. En dat dat gaat met vallen en opstaan en niet in een rechte lijn naar boven.
zaterdag 19 februari 2022 om 15:57
Ik ben nu alleen thuis! Boekje aan het lezen en forummen. Ik volg therapie, richt mij op de kinderen en praat veel met vrienden en familie. Morgen wandelen met mijn moeder. Maar als hij hier weer woont moet ik die ruimte wel echt claimen ja.
zaterdag 19 februari 2022 om 16:22
Zijn seksverslaafde gedrag is nu, na zo'n korte tijd/behandeling weg denk je?Verena11 schreef: ↑19-02-2022 15:54Ik twijfel nog regelmatig aan zijn oprechtheid, maar niet aan zijn seksverslaafde gedrag. Dat is echt weg nu, over de verre toekomst ben ik minder stellig positief. Ik stuur je een pb over onze therapie. Hij is nu ook heel erg bezig met ander gedrag ervoor in de plaats zetten, fanatiek sporten en dingen maken bijvoorbeeld.
Ik snap dat je dat natuurlijk wil, en ik zou het je gunnen, maar geen enkele verslaving is zo snel weg (vooral niet als ze zo heftig waren en al zó lang duurt), als die überhaupt al weggaan.
zaterdag 19 februari 2022 om 16:45
zaterdag 19 februari 2022 om 18:47
We weten allemaal dat een verslaving pas overgaat als je stopt met het verslavende gedrag maar iemand kan wel helemaal klaar zijn met de verslaving zelf. Je hebt wel gelijk als je bedoelt dat het psychische gedeelte een veel langere weg is. Een verslaving is een opvulling van een gevoel dat voor de verslaafde moeilijk te duiden is en dat komt omdat veel verslaafden er "aanleg" voor hebben. Zonder behandeling vervallen ze van verslaving naar een andere verslaving.glitglam schreef: ↑19-02-2022 16:22Zijn seksverslaafde gedrag is nu, na zo'n korte tijd/behandeling weg denk je?
Ik snap dat je dat natuurlijk wil, en ik zou het je gunnen, maar geen enkele verslaving is zo snel weg (vooral niet als ze zo heftig waren en al zó lang duurt), als die überhaupt al weggaan.
TO ( en haar partner) zullen zich goed moeten beseffen dat verslaving zijn kop weer kan opsteken.
zaterdag 19 februari 2022 om 21:12
Ik had een gok- en drankverslaafde vriend (niet partner) die, toen hij eenmaal in therapie was en aan de beterende hand was (was ook echt diep gegaan tot en met baanverlies aan toe), geobsedeerd raakte met sporten. Heel veel marathons rennen enzo. We hadden er even minder zicht op, want als vriendengroep zagen we elkaar vaak juist met uitgaan en hij kon een hele tijd natuurlijk niet meer uit of in alcohol-omgevingen zijn. We zagen hem wel apart, maar niet echt met elkaar dus het duurde even voor we door hadden hoeveel hij eigenlijk sportte. Maar goed, uiteindelijk is dat ook wel iets meer gestabiliseerd. We zijn inmiddels jaren verder en hij heeft zijn leven weer op de rit. Maar er zijn onderweg vele terugvallen geweest.
zaterdag 19 februari 2022 om 21:20
zaterdag 19 februari 2022 om 21:27
Hoe zit dat met ex rokers dan?!justagirly schreef: ↑19-02-2022 21:20Ik zou bijna wel stellig willen beweren dat er geen verslaafde bestaat, die tijdens zijn/haar herstel géén terugval heeft gehad.
Dat zegt niet dat herstellen niet kan, maar wel dat het een bekend gegeven is dat terugvallen (voor altijd) op de loer liggen.
Ik ken er zat die gewoon kouwe kalkoen gestopt zijn en er nooit meer 1 opgestoken hebben.
zaterdag 19 februari 2022 om 21:38
Die zijn er, maar ook genoeg die het niet in 1x lukt.
Grote verschil met roken en veel andere verslavingen is dat er bij andere verslavingen vaak ook nog andere dingen spelen. Dus psychische of emotionele redenen waarom mensen drinken of drugs gebruiken of ervan afhankelijk zijn om de dagen door te komen. Dat gaat met roken vaak niet zo diep.
zondag 20 februari 2022 om 09:23
Ik heb anders van ellende in de gordijnen gehangen en ben tien kilo aangekomen na stoppen met roken Alweer 30 jaar geleden en nog mis ik het soms. Al vind ik het inmiddels gruwelijk stinken en ben ik ontzet blij dat ik het niet meer doe, noem ik mezelf nog steeds verslaafd. 1 peuk en ik doe het weer, weet ik zeker.
zondag 20 februari 2022 om 10:21
Roken is een van de moeilijkste verslavingen om vanaf te komen omdat het stress reduceert en ook omdat het een rustmoment is. Het duurt lang om van een verslaving af te komen omdat je hersenen geneigd zijn om altijd het makkelijkste pad te nemen naar stressreductie, je hersenen moet je dus leren om een nieuw pad aan te leggen waardoor je niet grijpt naar seks, drugs, gokken, roken. Dat is ook de reden waarom een verslaving (ongeacht welke) zo hardnekkig is omdat dit proces jaren en jaren kan kosten.Lorem_Ipsum schreef: ↑19-02-2022 21:38Die zijn er, maar ook genoeg die het niet in 1x lukt.
Grote verschil met roken en veel andere verslavingen is dat er bij andere verslavingen vaak ook nog andere dingen spelen. Dus psychische of emotionele redenen waarom mensen drinken of drugs gebruiken of ervan afhankelijk zijn om de dagen door te komen. Dat gaat met roken vaak niet zo diep.
De slagingskans om van een verslaving af te komen wordt enorm bepaald door motivatie en goede begeleiding. Dat iedere verslaafde een terugval staat te wachten is uit de lucht gegrepen. Natuurlijk is er een behoorlijk percentage die terugvalt maar daar staat ook een percentage tegenover die dat niet doet. Er is niks mis mee om dat in je achterhoofd te houden maar om er van uit te gaan dat de man van TO dat ook zal overkomen is wel een heel stellige bewering.
zondag 20 februari 2022 om 10:26
Dat doe je goed!!!! Het is ook best een lekker gevoel dat je emotioneel veel minder afhankelijk bent van je partner dan je altijd hebt gedacht. Het geeft je een gevoel van vrijheid en door dat gevoel kom je ook makkelijker voor je zelf op en geef je ook makkelijker prioriteit aan jouw behoefte.
zondag 20 februari 2022 om 11:08
Ik zit net mee te schrijven in het topic over vreemdgaan, maar kopieer even wat ik daar net schreef zodat ik het topic niet kaap en ik er hier ook wat over kan schrijven:
feniks02 schreef: ↑20-02-2022 09:23
Mensen doen elkaar van alles aan in relaties
Vreemdgaan is daar maar 1 voorbeeld van.
Er zijn nog zoveel andere manieren om je partner diep te kwetsen. Ik ben menselijk en doe soms dus ook mijn partner pijn. Andersom ook.
Je kan wel zeggen dat je nooit vreemdgaan zal gaan maar het is aan de orde van de dag, alsof er een scheiding is tussen slechte mensen die vreemdgaan en goede mensen die trouw blijven. Dat is wrs een fijn beeld om aan vast te houden, alleen niet realistisch. [einde citaat]
Dit realiseer ik me steeds meer. Ik zie stellen om me heen waarbij langs elkaar heen geleefd wordt, de een de ander vernedert of verwaarloost, waarbij de taken niet eerlijk verdeeld zijn, waarbij de man zich nauwelijks met de kinderen bemoeit. Het stomme is dus dat mijn vreemdganger me bruut altijd bedrogen heeft, maar tegelijkertijd hadden we het in onze wereld samen (waarin ik van niets wist) het heel gezellig met elkaar, waren we maatjes, een fijn ouderpaar, geliefden en deden we alles als team. Ik probeer nu uit te vogelen of dat allemaal niks meer waard is nu ik van het bedrog weet of dat nu het bedrog is opgehouden er nog veel over is om voor bij elkaar te blijven. Het is voor mij ingewikkelder dan ik ooit van tevoren had kunnen bedenken.
Het gekke is dus dat ik zo’n fijne relatie had, echt waar. Ik vind het bizar dat mijn man zijn onderwereld en ons gezamenlijke echte leven zo van elkaar kon scheiden dat het voor hem naast elkaar kon bestaan, maar ergens hoop ik dus dat het goede behouden kan worden als die onderwereld geïntegreerd wordt met de rest, als hij gewoon een heel mens is.
Ik heb nog nagedacht over dat compartimentaliseren; dat lijkt me een ongezond mechanisme en ik kan me er niks bij voorstellen. Maar ergens wordt iets soortgelijks van mij verwacht als ik met mijn man verder zou gaan. Compartiment verleden: altijd bedrogen door hoerenlopende man. En
Compartiment heden: nieuwe relatie met zelfde man waarin het vertrouwen weer langzaam maar zeker opgebouwd moet worden.
Zonder verleden en heden/toekomst te compartimentaliseren is het bijna onmogelijk weer op een gezonde manier samen de toekomst tegemoet te gaan, maar is dat compartimentaliseren an sich wel gezond? Het zal ook met vergeving te maken hebben, maar daar ben ik echt nog lang niet. Misschien denk ik te ingewikkeld, maar ik wil graag boven alles trouw aan mezelf zijn. Nu ben ik dat door alles uit te pluizen en te zien wat er is en gebeurt, maar kan ik op de lange termijn wel zo’n ongezonde scheiding in mezelf aanbrengen, of is dat niet per se noodzakelijk? Ik weet het niet.
feniks02 schreef: ↑20-02-2022 09:23
Mensen doen elkaar van alles aan in relaties
Vreemdgaan is daar maar 1 voorbeeld van.
Er zijn nog zoveel andere manieren om je partner diep te kwetsen. Ik ben menselijk en doe soms dus ook mijn partner pijn. Andersom ook.
Je kan wel zeggen dat je nooit vreemdgaan zal gaan maar het is aan de orde van de dag, alsof er een scheiding is tussen slechte mensen die vreemdgaan en goede mensen die trouw blijven. Dat is wrs een fijn beeld om aan vast te houden, alleen niet realistisch. [einde citaat]
Dit realiseer ik me steeds meer. Ik zie stellen om me heen waarbij langs elkaar heen geleefd wordt, de een de ander vernedert of verwaarloost, waarbij de taken niet eerlijk verdeeld zijn, waarbij de man zich nauwelijks met de kinderen bemoeit. Het stomme is dus dat mijn vreemdganger me bruut altijd bedrogen heeft, maar tegelijkertijd hadden we het in onze wereld samen (waarin ik van niets wist) het heel gezellig met elkaar, waren we maatjes, een fijn ouderpaar, geliefden en deden we alles als team. Ik probeer nu uit te vogelen of dat allemaal niks meer waard is nu ik van het bedrog weet of dat nu het bedrog is opgehouden er nog veel over is om voor bij elkaar te blijven. Het is voor mij ingewikkelder dan ik ooit van tevoren had kunnen bedenken.
Het gekke is dus dat ik zo’n fijne relatie had, echt waar. Ik vind het bizar dat mijn man zijn onderwereld en ons gezamenlijke echte leven zo van elkaar kon scheiden dat het voor hem naast elkaar kon bestaan, maar ergens hoop ik dus dat het goede behouden kan worden als die onderwereld geïntegreerd wordt met de rest, als hij gewoon een heel mens is.
Ik heb nog nagedacht over dat compartimentaliseren; dat lijkt me een ongezond mechanisme en ik kan me er niks bij voorstellen. Maar ergens wordt iets soortgelijks van mij verwacht als ik met mijn man verder zou gaan. Compartiment verleden: altijd bedrogen door hoerenlopende man. En
Compartiment heden: nieuwe relatie met zelfde man waarin het vertrouwen weer langzaam maar zeker opgebouwd moet worden.
Zonder verleden en heden/toekomst te compartimentaliseren is het bijna onmogelijk weer op een gezonde manier samen de toekomst tegemoet te gaan, maar is dat compartimentaliseren an sich wel gezond? Het zal ook met vergeving te maken hebben, maar daar ben ik echt nog lang niet. Misschien denk ik te ingewikkeld, maar ik wil graag boven alles trouw aan mezelf zijn. Nu ben ik dat door alles uit te pluizen en te zien wat er is en gebeurt, maar kan ik op de lange termijn wel zo’n ongezonde scheiding in mezelf aanbrengen, of is dat niet per se noodzakelijk? Ik weet het niet.
zondag 20 februari 2022 om 13:16
Ik lees na lange tijd hier weer even en schrik gewoon. Lekker gemakkelijk zo'n seksverslaving. Het grotere probleem is zijn liegen en bedriegen, het door hem niet respecteren van zijn partner. Wat je nu doet is er netjes etiketjes op plakken, het opdelen in een keurig schemaatje en onderaan de streep is je leven hopelijk weer op orde. Het is, naar mijn mening, een waanbeeld.
♥
zondag 20 februari 2022 om 13:16
Ik heb nooit nagedacht of ik kon compartimentaliseren ( wat een woord!), ik heb de stekker eruit getrokken. Iemand die zo lang de ander bedriegt, terwijl hij zo vaak en zo lang op de stopknop kon drukken, is niet iemand waar ik mijn verdere leven wil delen. Geen respect voor mij, voor ons gezin, alleen voor zijn eigen plezier.
Ik snap niet zo goed waarom jij zo blijft hangen in jullie mooie leven samen. Dat was er niet, althans jij dacht dat het er was, maar hij leefde een ander leven. Hij heeft jullie mooie leven samen nooit belangrijk genoeg gevonden want hij had een “verslaving” (ik denk dat hij gewoon op zoek was naar spanning en het nu verslaving noemt, voor meer begrip) en daar wijkt alles voor, ook jouw mooie beleving van jullie gezin. Jij dacht dat het er was maar dat was alleen in jouw beleving. En dan kun je blijven zoeken naar oorzaken, verklaringen en mooie woorden/termen maar de vraag blijft, kun jij dit achter je laten of niet? Of zal de sex altijd een beladen ding blijven, waarin jij je bedkwaliteiten altijd zal vergelijken met een professional?
Wat voel je nou voor je man? Walging, boosheid of liefde? Dat zijn de vragen waar jij je mee bezig moet houden, het gaat om jou, hoe jij met die gevoelens gaat dealen. En gewoon een andere vraag, waarom durf je de stekker er niet uit te trekken? Ik zeg niet dat je de stekker eruit moet trekken maar je moet wel helder hebben of je het durft/kan. Als je het niet durft hoef je ook niet verder te analyseren over het hoe en waarom. Dan heffen jullie samen het glas, doen een plas, en blijft alles, gewoon, zoals het was. Iemand is zoals hij is, je kunt je aanpassen maar jezelf niet veranderen.
Ik snap niet zo goed waarom jij zo blijft hangen in jullie mooie leven samen. Dat was er niet, althans jij dacht dat het er was, maar hij leefde een ander leven. Hij heeft jullie mooie leven samen nooit belangrijk genoeg gevonden want hij had een “verslaving” (ik denk dat hij gewoon op zoek was naar spanning en het nu verslaving noemt, voor meer begrip) en daar wijkt alles voor, ook jouw mooie beleving van jullie gezin. Jij dacht dat het er was maar dat was alleen in jouw beleving. En dan kun je blijven zoeken naar oorzaken, verklaringen en mooie woorden/termen maar de vraag blijft, kun jij dit achter je laten of niet? Of zal de sex altijd een beladen ding blijven, waarin jij je bedkwaliteiten altijd zal vergelijken met een professional?
Wat voel je nou voor je man? Walging, boosheid of liefde? Dat zijn de vragen waar jij je mee bezig moet houden, het gaat om jou, hoe jij met die gevoelens gaat dealen. En gewoon een andere vraag, waarom durf je de stekker er niet uit te trekken? Ik zeg niet dat je de stekker eruit moet trekken maar je moet wel helder hebben of je het durft/kan. Als je het niet durft hoef je ook niet verder te analyseren over het hoe en waarom. Dan heffen jullie samen het glas, doen een plas, en blijft alles, gewoon, zoals het was. Iemand is zoals hij is, je kunt je aanpassen maar jezelf niet veranderen.
Ik doe mijn best
zondag 20 februari 2022 om 14:11
Good for you!Verena11 schreef: ↑19-02-2022 15:30Je beschrijft het heel goed. Het is echt een rollercoaster. Hij is nu inderdaad weg en ik voel me het merendeel van de tijd best ok. Het is fijn om te merken dat ik het allemaal best alleen kan; dus praktische bezwaren hoeven niet mee te wegen bij een besluit. Dat wist ik al wel, maar nu ervaar ik dat het ook echt zo is: I can do this
Maandag kwam hij langs met valentijnscadeaus en was ik heel grumpy, de oude charmeur deed weer zijn ding, daarna stuurde hij me een door hem samengestelde playlist met allerlei nummers die betekenis hebben voor mij/ons, ik was ontzettend verdrietig en huilde eindeloos, ‘S avonds hebben we gebeld en toen zag ik voor het eerst een echte doorbraak bij hem. Hij wil echt niet meer zo zijn, iedereen op afstand houdend, niet in staat tot verbinding, leven in twee werelden. Ik geloofde hem. En dat is geen sinecure, want ik twijfel eigenlijk aan alles wat hij zegt en doet. Maar nu zag ik echt een diepe wens om gewoon oprecht te leven, met ons als heel gezin. En ik zag empathie, berouw en het stellige voornemen om het beter te doen. Ik had eindelijk het idee dat hij niet de boel probeerde te redden, maar echt compleet eerlijk was. En dat is precies wat er nodig is om weer iets op te kunnen bouwen: absolute eerlijkheid.
Dus op één dag ging ik van chagrijnig en boos naar intens verdrietig naar compassie en hoop. De andere dagen zijn met veel minder contact verlopen (wat ook de bedoeling is natuurlijk), en ik voel van alles, maar toch ook echt een enorme liefde voor hem en de wens dat we hier sterker uit kunnen komen. Iets in mij zegt: kijk naar de feiten, het is stuk, het kan niet meer! En iets anders zegt: wel! Dit is onze kans om een crisis om te zetten in iets nieuws, iets echts en waarachtigs voor de toekomst. Maar ik ben ontzettend bang om het deksel op de neus te krijgen als ik hem weer toelaat. Onze gezamenlijke therapeut zegt dat je in geen enkele relatie zekerheid hebt over de toekomst, maar omdat wij die illusie ook niet meer hebben we wel zouden kunnen werken aan een betere relatie dan ooit tevoren. Ik moet nu van mijn eigen therapeut aangeven wat de drempels en drempeltjes zijn voor een besluit tot verzoening, en die drempels moet ik ook een hoogte geven. Sommige drempels zullen hoog zijn en noodzakelijk genomen moeten worden om tot een positief besluit te kunnen komen: ik moet bijvoorbeeld empathie en daden (ipv alleen mooie woorden) zien bij hem, andere zullen lager zijn en zullen wellicht geen dealbreaker zijn, maar mogen ook niet met voeten getreden worden: bijvoorbeeld leven naar mijn principes. Er is geen draaiboek of stappenplan voor deze situatie, maar zo kan ik wel geordend krijgen wat er voor mij vereist is om de volgende stap te kunnen zetten.
Ikzelf ben best cynisch hier over omdat ik t zelf niet zou kunnen. Als ik zo hard gekwetst zou zijn zou ik nooit meer iets geloven. Maar ik snap jouw kant ook. En als je het echt achter je kan laten... dus weer opnieuw vertrouwen kan hebben... en je her voor jezelf doet en dus niet voor hem of voor de kinderen... give it a try. Maar denk heel erg aan jezelf zoals je therapeut ook zegt. Wat heb jij nodig... wat zijn jouw voorwaarden... cijfer jezelf niet weg.
En ja het kan over 5 jaar weer mis gaan. Maar dat kan inderdaad bij elke relatie. Zolang jij je goed en fijn voelt in de nieuwe relatie en je niet als een onderdanig vrouwtje maar bij hem blijft voor de kids dan maakt dat ook niet veel uit. Je kan nu weggaan en een nieuwe man vinden en die kan je ook belazeren. Zolang jij het vertrouwen hebt en jij krijgt wat je nodig hebt en je het echt wilt dan moet je het natuurlijk gewoon doen. Ook al vindt heel het viva forum dat je weg moet gaan.
zondag 20 februari 2022 om 14:26
Ik ben verslaafd geweest aan drugs. Dit is nu een aantal jaar geleden en heb nog nooit een terugval gehad. Ik merk wel dat als ik het moeilijk heb ik de neiging heb om te vluchten in andere dingen (te veel smartphone kijken of teveel eten bijvoorbeeld) maar dat heb ik altijd snel door en dan pak ik het aan. Drugs heb ik nooit meer gebruikt en ik kan niet in de toekomst kijken maar ik zie dat ook echt niet meer gebeuren. Ik weet namelijk wat er gebeurd als ik dat doe en de periode dat ik dat gebruikte is net een nachtmerrie (oa een hele bad trip op lsd die voor mijn gevoel eeuwig duurde... dus letterlijk een nachtmerrie) is geen gevoel of geld in de wereld dat mij terug kan laten gaan naar die nachtmerrie.justagirly schreef: ↑19-02-2022 21:20Ik zou bijna wel stellig willen beweren dat er geen verslaafde bestaat, die tijdens zijn/haar herstel géén terugval heeft gehad.
Dat zegt niet dat herstellen niet kan, maar wel dat het een bekend gegeven is dat terugvallen (voor altijd) op de loer liggen.
Hopelijk is het voor de partner van to ook zo. Zijn nachtmerrie is natuurlijk dat het uitgekomen is, zijn partner gekwetst, de kans dat alles wat hij ooit opgebouwd heeft kapot is... denk ook niet dat hij het nog een keer wil. En ik denk ook dat als hij wel terugvalt dat verena niet meer zo soepel is. Ik verwacht dat 1 hoerenbezoekje genoeg js om hem voor altijd de deur uit te schoppen en niet meer achterom te kijken.
zondag 20 februari 2022 om 14:26
Volgens mij kan het juist heel goed dat het leven van To en man wel leuk gezellig en liefdevol was. Daarnaast heeft hij ruimte gegeven aan zijn duistere kant. Een kant die ieder in zich heeft, maar zich op andere manieren manifesteert. De mensen hier die zo hard deugen zijn bijvoorbeeld ontzettend hardvochtig, oordelend en zelfs sadistisch terwijl zij zich wentelen in hun deugdzaamheid en zogenaamd onberispelijke levenshouding.Senseo schreef: ↑20-02-2022 13:16Ik heb nooit nagedacht of ik kon compartimentaliseren ( wat een woord!), ik heb de stekker eruit getrokken. Iemand die zo lang de ander bedriegt, terwijl hij zo vaak en zo lang op de stopknop kon drukken, is niet iemand waar ik mijn verdere leven wil delen. Geen respect voor mij, voor ons gezin, alleen voor zijn eigen plezier.
Ik snap niet zo goed waarom jij zo blijft hangen in jullie mooie leven samen. Dat was er niet, althans jij dacht dat het er was, maar hij leefde een ander leven. Hij heeft jullie mooie leven samen nooit belangrijk genoeg gevonden want hij had een “verslaving” (ik denk dat hij gewoon op zoek was naar spanning en het nu verslaving noemt, voor meer begrip) en daar wijkt alles voor, ook jouw mooie beleving van jullie gezin. Jij dacht dat het er was maar dat was alleen in jouw beleving. En dan kun je blijven zoeken naar oorzaken, verklaringen en mooie woorden/termen maar de vraag blijft, kun jij dit achter je laten of niet? Of zal de sex altijd een beladen ding blijven, waarin jij je bedkwaliteiten altijd zal vergelijken met een professional?
Wat voel je nou voor je man? Walging, boosheid of liefde? Dat zijn de vragen waar jij je mee bezig moet houden, het gaat om jou, hoe jij met die gevoelens gaat dealen. En gewoon een andere vraag, waarom durf je de stekker er niet uit te trekken? Ik zeg niet dat je de stekker eruit moet trekken maar je moet wel helder hebben of je het durft/kan. Als je het niet durft hoef je ook niet verder te analyseren over het hoe en waarom. Dan heffen jullie samen het glas, doen een plas, en blijft alles, gewoon, zoals het was. Iemand is zoals hij is, je kunt je aanpassen maar jezelf niet veranderen.
Men erkent liever niet de duisternis in zichzelf, maar zie: het komt dr toch uit in ontzettend onaardig zijn, oordelend zijn, geniepig zijn, hypocriet zijn. En intussen is to een duffe doos en haar man een monster. Zodat men tevreden kan concluderen dat zij zelf moreel hoogstaande wezens zijn.
zondag 20 februari 2022 om 14:40
Argentovivo schreef: ↑19-02-2022 05:09.....Wat niet gekaapt wordt door -altijd weer dezelfde namen- waarvan ik inmiddels vaak denk dat het de @Mods zelf zijn, zo belachelijk dat ze dit toestaan.
Ik denk ook dat dat zo is. Weinig aan te doen helaas.
zondag 20 februari 2022 om 15:48
Gezien je mij quote, schaar je mij ook onder een moreel hoogstaand wezen? Ik herken mijzelf totaal niet in dat beeld.Wickedwitch schreef: ↑20-02-2022 14:26Volgens mij kan het juist heel goed dat het leven van To en man wel leuk gezellig en liefdevol was. Daarnaast heeft hij ruimte gegeven aan zijn duistere kant. Een kant die ieder in zich heeft, maar zich op andere manieren manifesteert. De mensen hier die zo hard deugen zijn bijvoorbeeld ontzettend hardvochtig, oordelend en zelfs sadistisch terwijl zij zich wentelen in hun deugdzaamheid en zogenaamd onberispelijke levenshouding.
Men erkent liever niet de duisternis in zichzelf, maar zie: het komt dr toch uit in ontzettend onaardig zijn, oordelend zijn, geniepig zijn, hypocriet zijn. En intussen is to een duffe doos en haar man een monster. Zodat men tevreden kan concluderen dat zij zelf moreel hoogstaande wezens zijn.
Ik denk dat het beeld van leuk en gezellig bestond bij TO. Haar man had daar niet genoeg aan en moest zijn duistere kant ook de ruimte geven. Op zich niet zo erg, maar wel als dat stiekem gebeurd. Dan ontstaat er een ongelijkwaardige belevenis van leuk en gezellig leven, “samen”. Op het moment dat het eenzijdig beleefd wordt is het niet leuk en gezellig, en leefde TO in een droomwereld en zit ze nu in de afschuwelijke werkelijkheid.
Ik heb het met haar te doen. Maar ik merk dat zij maar blijft zoeken naar waarom, verklaringen zoekt in allerlei psychologische verklaringen en termen. Feit blijft dat haar man haar man haar bedrogen heeft en niet eerlijk was. Ze gaat geen antwoorden krijgen, als hij die had geweten dan had hij dit allemaal nooit uitgevreten. Want ieder normaal denkende partner weet dat dit een no-go is een relatie, met jonge kinderen en een zwangere vrouw. Ik zal hem geen monster noemen, maar een lul vind ik het wel.
Maar goed, ik zal nu wel een moreel hoogstaand wezen zijn.
Ik doe mijn best
zondag 20 februari 2022 om 16:35
Dit!Jillian69 schreef: ↑20-02-2022 13:16Ik lees na lange tijd hier weer even en schrik gewoon. Lekker gemakkelijk zo'n seksverslaving. Het grotere probleem is zijn liegen en bedriegen, het door hem niet respecteren van zijn partner. Wat je nu doet is er netjes etiketjes op plakken, het opdelen in een keurig schemaatje en onderaan de streep is je leven hopelijk weer op orde. Het is, naar mijn mening, een waanbeeld.
zondag 20 februari 2022 om 16:36
Gelukkig ben je zelf niet zo (ver)oordelend op anders denkenden.Wickedwitch schreef: ↑20-02-2022 14:26Volgens mij kan het juist heel goed dat het leven van To en man wel leuk gezellig en liefdevol was. Daarnaast heeft hij ruimte gegeven aan zijn duistere kant. Een kant die ieder in zich heeft, maar zich op andere manieren manifesteert. De mensen hier die zo hard deugen zijn bijvoorbeeld ontzettend hardvochtig, oordelend en zelfs sadistisch terwijl zij zich wentelen in hun deugdzaamheid en zogenaamd onberispelijke levenshouding.
Men erkent liever niet de duisternis in zichzelf, maar zie: het komt dr toch uit in ontzettend onaardig zijn, oordelend zijn, geniepig zijn, hypocriet zijn. En intussen is to een duffe doos en haar man een monster. Zodat men tevreden kan concluderen dat zij zelf moreel hoogstaande wezens zijn.
Wie noemde haar een duffe doos en hem een monster?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
