Mijn man blijkt een hoerenloper

Ik heb net de schok van mijn leven gekregen: mijn man (al twintig jaar mijn partner) heeft net toegegeven dat hij vorige week bij een hoer is geweest, en dat hij dit de afgelopen vijf jaar vaker heeft gedaan. Ik dacht echt dat we gelukkig waren, al kon ik soms wat moeilijk grip krijgen op zijn gemoed of werkelijke mening. Maar hij behandelde me altijd als een prinses en is een lief en hoffelijk iemand. Althans, zo leek het. Voelt nu alsof ik los zand in mijn handen heb. We hebben twee kinderen en ik ben zwanger van de derde. Vorige week heeft hij me naar mijn werk gebracht (andere stad) vlak voor mijn verlof, en is hij daarna dus doorgereden voor een blowjob. De enige reden dat hij het heeft toegegeven is dat ik gewiste namen van vrouwen in zijn contactgeschiedenis zag staan. Ik heb die nummers opgeslagen en aan de avatars op whatsapp kon ik zien wat voor dames het waren… ik ben helemaal verdoofd van schrik nu. Heeft iemand advies? Zoiets meegemaakt? Ik vind het vooral ook zo erg dat ik hem moest betrappen voor hij het toe wilde geven. Hele nacht beweerde hij nog dat hij alleen die nummers had opgeslagen en daar zo van was geschrokken dat hij er niks mee gedaan had. Pas toen ik die hoeren ging appen kwam de aap uit de mouw. Wat nu? Hoe kan ik hem ooit vertrouwen? Is dit het einde? Ik weet het niet en ben nog steeds in schok. Ik hoop op wat wijze raad, want weet ook niet met wie ik dit durf te delen.

Update: na een week is hopelijk alle drek boven tafel en is duidelijk dat dit al zijn gehele volwassen leven zijn ‘hobby’ is. Voor mij, tijdens eerdere relaties, gedurende onze hele relatie. Een waar dubbelleven dus, dat hem tienduizenden euro’s heeft gekost en een ware obsessie was. Ik ben nog steeds in shock.

glitglam schreef: ↑

20-09-2021 10:21

Jeetjemina Verena, wat een ellende en dat ook nog terwijl je zwanger bent..
Wat een K*tzooi.. Ik hoop dat je iig goed voor jezelf blijft zorgen, en dat je er een beetje uit kunt komen wat je (straks of nu) wil..
Het ergste zou ik vinden dat hij inderdaad al zo lang liegt, dat is nogal wat.
Zal wel, praatjes van hem over schaamte blablabla, maar hij liegt en handelt al een hele tijd, heel bewust. Dus ik denk ook niet dat het zo 'simpel' is dat hij er ineens mee zal stoppen nu de waarheid boven tafel is.
En hetgeen wat je nu weet is waarschijnlijk nog lang niet alles.
Sterkte..

Nou, daar had je gelijk in. Gisteren heb ik eindelijk met mijn moeder erover gepraat. Dat was heel fijn. Maar ik kwam in dat gesprek tot de realisatie dat ik heel veel van hem hou en hem ook graag wil steunen om van zijn verslavingen af te geraken. Toen ik thuis kwam heb ik hem geknuffeld en hebben we samen gehuild om alle pijn. Toen vertelde hij dat hij er tegenop had gezien om alleen te zijn zonder alcohol en zonder porno. Dat dat idee hem beangstigde. Dus had hij gekeken naar hoeveel afschrijvingen hij had voor zijn ‘hobby’. En hij was uitgekomen op 10 keer in twee jaar tijd: hij was er vreselijk van geschrokken, hoeveel dat was. Hij had eerder natuurlijk gezegd dat hij alleen die nummers had opgeslagen en het toen niet had doorgezet, toen was het toch gebeurd, maar maar eens in de zoveel tijd, hooguit 3 keer per jaar en dat voor vijf jaar lang, maar zeker niet meer dan eens tijdens deze zwangerschap, dat wist hij echt heel heel zeker. Ik wist dat hij in juni een afspraak had proberen te maken, maar dat was niet gelukt ‘toen had hij het niet meer geprobeerd’. Dat geloofde ik niet. De jacht moet voortgezet als de piemel iets wil, lijkt mij. Dus toen hij aankwam met het verhaal dat hij de frequentie had onderzocht en ervan was geschrokken, klonk dat heel plausibel. Hij had ook naar een appartement gezocht, voor eventueel birdsnesten. Hij vertelde met enige trots was hij gevonden had… we hebben fijn en ogenschijnlijk oprecht gesproken en ik vroeg hem nog eenmaal of de beerput nu echt leeg was. Ja, echt. Toen werd ik vannacht wakker en dacht ik: ik ben ook gek ook, dat ik me weer laat beliegen. Laat mij zelf maar even in die bankapp kijken. Hij stamelde: maar ik heb een lijstje gemaakt gister… nee! Ik check zelf op opnames van contant geld. We doen alles van de gezamenlijke rekening en niks meer met contant, dus het is veilig om te stellen waar dat geld van zijn eigen rekening aan op gaat. Ik heb de hele ochtend zitten rekenen en hij heeft de afgelopen 5 jaar minimaal 8000 euro aan hoeren uitgegeven. Minimaal één keer per maand, soms wekelijks een pinautomaatafschrijving in een random stad van 70, 80, 90, 100, soms 150 euro. Hij stamelde toen: ik heb gister niet goed gekeken en ik was blij dat het me meeviel. Terwijl hij de avond tevoren nog met puppyogen beweerde dat hij zo geschrokken was van de tien keer in twee jaar tijd: ‘ik realiseerde me niet dat het zó veel was…’ terwijl het dit jaar al 13 keer was, tijdens mijn zwangerschap. Vorig jaar 17 keer. Hij blijft dus maar liegen, het drijft me tot waanzin. De duur blijkt ook langer: hij doet het al vijftien jaar. Dus in totaal zal er minimaal 24.000 euro aan op gegaan zijn, terwijl we best financieel krappe tijden gekend hebben en het hem steeds niet lukte om te sparen…. En nu heb ik het dus nog niet eens over al het geld dat naar die andere verslaving, drank, is gegaan in al die jaren. Dus de feiten uit mijn berekeningen: 15 jaar hoerenloperij:
Geld: minimaal 24.000 euro
Tijd: wéken aan voorbereiding, contact leggen, afspraak plannen, omrijden, seksen
Hoeveelheid: minimaal 15*15 = 225 keer
Vrouwen: hij gaat steeds naar anderen beweert hij, dus zeg 200 vrouwen
Steden waren ook divers, altijd onder werktijd: Amsterdam, Amstelveen, Groningen, Den Haag, utrecht, Doetinchem, Antwerpen, Oostende, Eindhoven, de lijst is eindeloos… elke gelegenheid die had ging hij eigenlijk. Ik zei dat. Hij: nouuu, elke niet hoor. Hij probeert het gewoon wéér te downplayen…

Hoe kán ik dit gemist hebben? Ik heb het idee dat ik nog wakker moet worden van deze nachtmerrie. Dus ja, het was nog lang niet alles, en hij blíjft ook nu nog liegen, verhaaltjes maken en afzwakken. Engerd! Ik ben nu dus weer ontzettend boos en snap mijn bui van compassie van gisteren totaal niet meer.

En waar ik ook boos over ben: via die 200 vrouwen heeft hij mij indirect blootgesteld aan hun ‘netwerk’, aan duizenden piemels met potentiële ziektes dus. Want ik eiste dat hij de huisarts zou bellen, om zich te testen op soas en voor doorverwijzingen naar therapeuten. Belt hij de ggd: ik wil me graag laten testen. Waarom? Ik heb wisselende contacten gehad. Hetero? Met hoeveel? Drie vrouwen, denk ik. Dan kunt u gewoon naar de huisarts meneer, u bent dan geen risicogroep. Aaargh! Zelfs bij hulpverleners vertelt hij een afgezwakt verhaaltje, waardoor hij de reactie krijgt dat het niet zo ernstig is. Ik werd woedend. Nu gaat hij naar een commercieel testbureau morgen, en ik hou m’n hart vast. Vrijdag ook nog huisarts voor zijn verknipte geest. Moet zelf natuurlijk ook testen, maar laat hem die vernedering eerst maar ondergaan.

Sorry voor de lange update. Ik kook!

Dank voor alle reacties trouwens! Ik vind het fijn om ook verontwaardiging bij anderen te lezen; omdat mijn man me het gevoel geeft dat het allemaal niet zo ernstig is.