Mijn man blijkt een hoerenloper

Verena11 schreef: ↑

19-12-2021 18:39

Ik snap jullie punt ook. Maar de mindfuck is dus dat ik twintig jaar gelukkig was met deze man en dat hij zich nu inzet om beter te worden en tegelijkertijd lief doet voor ons zoals altijd. Dan moet ik mezelf dus echt even in de wang knijpen af en toe om niet in mijn oude gevoel te verdwijnen, toen er geen vuiltje aan de lucht leek te zijn. Ik kan het werkelijke verleden niet ongedaan maken in mijn hoofd, dus ik móét me ertoe verhouden, maar de kinderen weten nog van niets en wat mijn man betreft blijven we als gezin intact. In die zin zit het dus in mij: ik ben degene die over ons lot als gezin mag beslissen. Dat vind ik eigenlijk buitengewoon wreed en oneerlijk, want dit is absoluut geen gevalletje van ‘waar er twee scheiden hebben er twee schuld’. De opties zijn: weg bij dit gif of ermee om leren gaan en een nieuw soort verbond aangaan. Ik neig nu naar dat eerste, maar dan wel gefaseerd, om het praktisch aan te kunnen en om mijn man zo gezond mogelijk op de wereld/het co-ouderschap los te laten. Maar ik ben er dus nog niet uit. Ik hoop nog steeds dat hij oprecht wordt en stopt met liegen, niet omdat ik dan wel door kan met hem, maar omdat ik dan hoop heb op een verandering die dieper gaat dan (loze) beloftes, en dat gun ik mijn kinderen zo: een oprechte emotioneel beschikbare vader die open kan zijn over zijn eigen fouten. Zeker als ze straks puber zijn lijkt me dat heel belangrijk.

Hmmm ik snap wel dat je het zo bekijkt maar ik zou het persoonlijk anders bekijken (maar ik ben jou niet natuurlijk).

Ik heb bepaalde grenzen voor mezelf in de relatie en mijn vriend die kent die grenzen heel goed. Vreemdgaan en liegen zijn bijvoorbeeld mijn grenzen. Hij belooft mij dat hij dat niet zal doen dus ik heb met hem een relatie en we zijn happy. Mocht hij wel vreemdgaan dan gaat hij dus bewust over mijn grens en als hij daar over liegt heeft hij onder valse voorwendselen een relatie met mij. Hij liegt natuurlijk niet voor niks dan he... als hij wist dat ik niet weg zou gaan dan zou hij niet hoeven liegen. Op dat moment maakt hij dus de keuze dat de relatie wordt beeindigd op het moment dat ik er achter kom. Wij hebben geen kinderen van ons samen maar als we die wel hadden maakt hij dus ook de keuze dat de kinderen opgroeien met gescheiden ouders.

Dat is ook de reden dat ik hoe dan ook onmiddellijk zou vertrekken mocht hij wel vreemdgaan. Wij hebben dan geen kinderen van ons samen maar wel een hond en allebei kinderen waar we allemaal gek op zijn. Door weg te gaan zou ik kunnen denken dat ik mijn kinderen hun liefdevolle stiefvader zou ontnemen (en hij is echt een lieverd voor mijn Kids, ze zouden hem echt missen). Maar dat is gewoon krom denken. Hij maakt op dat moment de keus en hij weet wat er gebeurd als ik er achter kom. Ik zou me dus echt aan mijn grenzen houden op dat moment en het onmiddellijk uitmaken. Als ik mijn grenzen ga oprekken ben ik voor mezelf en voor hem al helemaal niet meer geloofwaardig. En hoe verdrietig het ook zou zijn voor mijn kinderen... ik leer ze wel dat afspraak afspraak is. En dat er consequenties zitten aan het verbreken van een afspraak. Ik leer ze niet dat als iemand een afspreek breekt dat ik dan maar mijn eigen grenzen en normen en waarden moet verloochenen. Dat doe ik nooit. Voor niemand.

Want zeg nou eerlijk... als je dit eerder had geweten dan had je toch nooit een gezin begonnen met hem? Waarom dan nu wel blijven in dit gezin? Hij heeft het kapot gemaakt en hij is onder valse voorwendselen een gezin begonnen met jou. Als je blijft dan hebben zijn leugens dus effect gehad en word hij er nog voor beloond ook. Door te liegen heeft hij het gezin gekregen en gehouden dat hij wilde terwijl hij dat niet had gehad als je dit had geweten. Je leert je kinderen dus dat liegen en bedriegen loont.

Verder no offence natuurlijk. Ik ben in voorgaande relaties ook over grenzen gegaan. Daarom heb ik ze nu heel duidelijk voor mezelf. Ik hoop alleen dat ik je een heel klein beetje kan laten inzien dat wat jij doet Victim (jijzelf) blamen is.

En dat je het nu nog niet scherp ziet hoort ook wel bij verwerking. Ontkennen hoort ook gewoon bij rouwverwerking.

En van mij hoef je natuurlijk helemaal niet weg. Iedereen heeft andere normen en waarden en grenzen en niet iedereen hecht evenveel waarde aan monogamie. Zolang je er maar voor jezelf achter kan staan als je blijft. Dat het jou en jullie echt gelukkig maakt. Niet dat je maar blijft omdat het anders zielig is voor de kids. Dat heeft hij gedaan. Niet jij.

Sommige relaties worden sterker door vreemdgaan. Het zou mijn relatie niet meer zijn maar ik lees wel eens dat na vreemdgaan een stel eindelijk in gesprek raakt over wat ze missen en vinden bij die ander. En dat de andere kant daar dan ook op kan reflecteren. Als iemand dat kan zonder wrok te koesteren vind ik dat alleen maar mooi. Maar dat is in jouw geval niet van toepassing. Zijn kwakkie kon hij ook bij jou lozen dus het enige dat hij zou kunnen missen is spanning en andere vrouwen. Als hij denkt dat nodig te hebben dan had hij een open relatie moeten ambiëren en geen monogame relatie moeten aangaan.

Pindakaasjes schreef: ↑

19-12-2021 18:31

Denk ik ook hoor.
Of in ieder geval niet op korte termijn.
Toch maar even psycholoogje spelen dan..
Ik denk (zeg niet dat het zo is) maar ik 'denk' dat TO best wel een aangename machtspositie heeft nu.
Zij heeft de touwtjes nu in handen.. hoe het verder zal gaan, hangt van haar af.
Zij hoeft niet te boeten, dat moet haar man doen.. de vloer onder haar voeten kussen, lief voor haar zijn, laten blijken dat hij haar nodig heeft om zijn leven te beteren. Hopen of vergiffenis, nederig zijn etc..
TO heeft de kaarten in handen (denk ik)
Zoals ik TO lees, heeft ze hem nu aan haar voeten liggen. Logisch.. hij is uitgespeeld en heeft 'alles' te verliezen.
Wat TO volgens mij nu nog niet ziet... is dat dit 'tijdelijk' gedrag is van haar man. Haar machtspositie is net zo tijdelijk. Dit blijft niet zo!
En dan zou alles wel eens een grote farce kunnen blijken.. waar TO heel mooi schrijft over een stappenplan en er naartoe willen groeien, is het volgens mij simpelweg niet veel meer dan even in deze momenten willen blijven, en de naakte waarheid nog niet aankunnen.
En dat mag natuurlijk. Maar ik daar niet op zeggen: "oh' je doet het zo goed!" Toe maar, neem je tijd met spiegelen enzo.. "
Nope.

Tja, de naakte waarheid is bikkelhard, maar je kunt er wel op bouwen, een farce is altijd wankel.

Dubbel

O en ik lees nog iets over zelfopoffering. To zelfoppering moet je nooit doen. Echt niet. Uiteindelijk krijg je daar alleen maar last van. Geef wat je kan geven zonder over je grenzen te gaan. Zou je willen dat je kinderen zich later zouden opofferen?

Jij schrijft: “Ik weet dat ik hem niet kan redden, maar ik wil hem ook niet het duwtje de afgrond in geven…”

Als voor jezelf kiezen dat laatste duwtje is, dan betert dat ook dat hij zo afhankelijk en zwak is dat hij zichzelf niet wil redden.

En volgens mij weet je allang dat dat zo is: hij liegt niet alleen tegen jou maar ook tegen zichzelf. Hij is niet aan het vechten voor een clean leven, niet écht. En dan weet jij, diep van binnen. En daarom wil je niet loslaten, want dan stort alles in.

En als alles instort, wat betekent dat voor je kinderen? Dat weet jij niet, je hebt er geen invloed op. En dus hou je nu de situatie vooralsnog in stand. Dan heb je in ieder geval nog controle.

Kan dat kloppen?

Je hebt geen invloed op hem. Hoe goed je hem ook ‘aflevert’ bij de scheiding, als hij alsnog de afgrond inkukelt, dan heb jij voor je gevoel het fout gedaan straks. Dit is een recept voor falen. Het lijkt erop dat je uit alle macht invloed wil op de toekomst omdat je het gruwelijke verleden waar je niet in gekend werd nooit hebt kunnen beïnvloeden. Maar zo werkt het niet. Het lijkt mij echt verspilde moeite. Ik zou zijn ouders informeren dat je hem therapie aanraadt, en verder zie je het wel rondom het ouderschapsplan denk ik.

abracadabra schreef: ↑

19-12-2021 21:11

O en ik lees nog iets over zelfopoffering. To zelfoppering moet je nooit doen. Echt niet. Uiteindelijk krijg je daar alleen maar last van. Geef wat je kan geven zonder over je grenzen te gaan. Zou je willen dat je kinderen zich later zouden opofferen?

Eens.

abracadabra schreef: ↑

19-12-2021 20:43

Ik kan me er dan weer weinig bij voorstellen dat het iemand boeit hoeveel mensen er voor je zijn geweest . Zo lang iemand er 100 procent vrijwillig zit en iemand wil betalen voor de sex zonder daarover te liegen tegen een partner heb ik helemaal niks tegen sexwerkers. Je vraagt je toch ook niet af hoeveel mensen je fysiotherapeut al heeft gemasseerd? Hopelijk veel want dan heeft je genoeg ervaring.

Gatver nu kan ik nauwelijks meer naar een fysiotherapeut door die te vergelijken met een sex werker.

To, Ben je trouwens niet bang dat je man nog meeleest?

Verena11 schreef: ↑

19-12-2021 22:53

Nee. Het interesseert hem niet genoeg, vrees ik.

Maar hij doet nog wel zijn best om de relatie door te laten gaan?

Mijn moeder wist vroeger ook dat ze weg moest bij pa omdat ze er anders aan onderdoor zou gaan. En wij, de kinderen, met haar mee. Hier speelden andere dingen maar op 1 vlak komt het verhaal overeen:

Mijn moeder leek het feit dat pa niet met zichzelf kon leven belangrijker te vinden dan dat wij niet met hem konden leven. De vraag hoe hij zich zou redden zonder haar stond haar vertrek, en dus onze toekomst, behoorlijk in de weg. Om een lang verhaal kort te maken, ze is nooit gegaan. En wij mogen nog iedere dag de gevolgen daarvan dragen. Ze heeft daarmee niet alleen haar leven, maar ook dat van haar kinderen heel, heel moeilijk gemaakt. Nu is hij dood en hopelijk heeft hij eindelijk rust, maar wij (in ieder geval mijn moeder en ik) worstelen tot onze dood met het leven. Dat is de beloning die mijn moeder overhield aan het willen 'redden' van pa.

Onverwachts schreef: ↑

19-12-2021 22:51

Gatver nu kan ik nauwelijks meer naar een fysiotherapeut door die te vergelijken met een sex werker.

Sja dar is maar net hoe je er tegen aan kijkt. Een sekswerkers verkoopt gewoon een dienst waar ze haar lichaam voor gebruikt. Zo lang dat niet over haar eigen grenzen gaat heb ik er 0 moeite mee. Het is maar net welke waarde je daar zelf aan geeft. En elk mens is daar anders in.

abracadabra schreef: ↑

19-12-2021 23:21

Sja dar is maar net hoe je er tegen aan kijkt. Een sekswerkers verkoopt gewoon een dienst waar ze haar lichaam voor gebruikt. Zo lang dat niet over haar eigen grenzen gaat heb ik er 0 moeite mee. Het is maar net welke waarde je daar zelf aan geeft. En elk mens is daar anders in.

Zo stond ik er ook in totdat ik de serie sexengelen gezien had. Allen vrijwillig, niet over hun grenzen maar alleen beschasigd in hun jeugd en eigeijk allemaal door externe omstandigeheden in het werk gerold omdat het makkelijk snel geld verdienen was. Allen zeggen ze achter hun keuze te staan maar hoe vrijwillig is vrijwillig eigenlijk?

abracadabra schreef: ↑

19-12-2021 23:21

Sja dar is maar net hoe je er tegen aan kijkt. Een sekswerkers verkoopt gewoon een dienst waar ze haar lichaam voor gebruikt. Zo lang dat niet over haar eigen grenzen gaat heb ik er 0 moeite mee. Het is maar net welke waarde je daar zelf aan geeft. En elk mens is daar anders in.

Wat haar beweegredenen, grenzen enz zijn is een andere discussie maar ik (man) zou het niet met haar kunnen in de wetenschap dat ze niet lang daarvoor meerdere en misschien wel smerige types gedaan heeft. Dit maakt het voor mij ook onbegrijpelijke dat het voor TO niet direct afgelopen was, als het een leuke collega oid was geweest zou ik er anders in staan.

Mijn partner mag van mij met een ander sexen maar we hebben wel de afspraak dat ze kieskeurig is.

Nanouk schreef: ↑

19-12-2021 23:33

Zo stond ik er ook in totdat ik de serie sexengelen gezien had. Allen vrijwillig, niet over hun grenzen maar alleen beschasigd in hun jeugd en eigeijk allemaal door externe omstandigeheden in het werk gerold omdat het makkelijk snel geld verdienen was. Allen zeggen ze achter hun keuze te staan maar hoe vrijwillig is vrijwillig eigenlijk?

Daar ben ik het wel mee eens. Het is een moeilijke materie. Toch zijn er wel echt dames die het doen omdat ze het willen.(zoals bijv kim Holland of die vrouw die op tv was met ik word prostituee) Ze zijn denk ik wel in de minderheid. Maar als deze dames het willen dan heb ik daar geen moeite mee. Ik vind dat dan ook niet vies ofzo. Voor iedereen is sexbeleving anders.

Onverwachts schreef: ↑

19-12-2021 23:53

Wat haar beweegredenen, grenzen enz zijn is een andere discussie maar ik (man) zou het niet met haar kunnen in de wetenschap dat ze niet lang daarvoor meerdere en misschien wel smerige types gedaan heeft. Dit maakt het voor mij ook onbegrijpelijke dat het voor TO niet direct afgelopen was, als het een leuke collega oid was geweest zou ik er anders in staan.

Mijn partner mag van mij met een ander sexen maar we hebben wel de afspraak dat ze kieskeurig is.

Maar een fysiotherapeut heeft misschien vlak daarvoor wel een heel vies iemand behandeld. Sorry maar ik zie echt her verschil niet. Zolang ze het veilig doen maakt het toch niet uit of iemand nou een piemel aanraakt of een bezwete rug ofzo?

Hij liegt al 20 jaar.

Wie garandeert dat hij nu de boel weer niet aan 't bedonderen is en elke week bij een ander zit?

Maar het je gewoon minder opvalt omdat je het druk hebt met de baby.

En hij nu éénmaal al 20 jaar meester-leugenaar is.

abracadabra schreef: ↑

20-12-2021 03:03

Maar een fysiotherapeut heeft misschien vlak daarvoor wel een heel vies iemand behandeld. Sorry maar ik zie echt her verschil niet. Zolang ze het veilig doen maakt het toch niet uit of iemand nou een piemel aanraakt of een bezwete rug ofzo?

Een vieze voorganger bij de fysiotherapeut is ook geen fijn idee maar tussen een rug en een piemel zit toch nog wel een flink verschil voor mij. Het verschil zal wel zitten dat sex voor mij in ieder geval ook met intimiteit te maken heeft. Het zal ook te maken hebben met de verzorgdheid en presentatie van de sex werker, een escort die de Nederlandse of op zijn minst Engelse taal goed beheersd, met een nette website oid en waar je ruim de tijd voor neemt en bij regelmatig gebruik het steeds dezelfde is zal ik minder van gruwen.
In dit verhaal heb ik niet de indruk dat het over het laatste gaat maar over meerdere verschillende hoeren waar even snel langs is gegaan, ik begrijp niet dat TO hem nog in de buurt kan verdragen en naar ik aanneem gebruik maakt van dezelfde douche en toilet als hem.

Bij een fysiotherapeut met een onverzorgde praktijkruimte enz zal ik ook meer moeite hebben dan bij een verzorgde uitstraling.

Verena11 schreef: ↑

19-12-2021 20:12

Ik schrik er ‘s nachts zelfs nog wakker van; diagnose ptss is inmiddels gesteld. …. kan ík nog van iemand houden die dit alles ogenschijnlijk zonder scrupules heeft kunnen doen omdat hij dacht nooit betrapt te worden? …maar ik wil hem ook niet het duwtje de afgrond in geven…

Je hebt een man die altijd over alles tegen je loog en liegt. Die 20 jaar lang heel veel geld van je heeft gejat en die 20 jaar lang jouw gezondheid in gevaar bracht door onbeschermde seks met Truus en allevrouw. En of dat nog niet genoeg is, zorgt deze man er ook nog voor dat je je voor ptss moet laten behandelen.

Dat is wel heel veel schade. En dan ben jij bang dat je hem over het randje duwt? Merk je dat je jezelf over het randje duwt? En nog veel harder, omdat jij niet gehard bent in je leven lang bedriegen en jezelf voor de gek houden.

Normaal zou het echt nooit mijn tekst zijn, maar misschien moet je jezelf eens als slachtoffer gaan zien van een gijzelingsdrama van 20 jaar. Gegijzeld door zijn bedrog en zijn acteertalenten. Misschien kun je dáarover eens met de therapeut praten. Hoe je je man kunt gaan zien voor wat hij is, ipv als het beeld dat hij van zichzelf wil opwerpen. Hoe je dat Stockholm syndroom kwijt raakt en hem daarmee misschien wel bevrijdt van de constante druk om perfect te zijn.

Wie weet help je door hem te zien zoals hij is, hem stiekem ook. Maar vooral jezelf, en je kinderen help je daarmee.

Dus, je bent niet alleen ook nog verantwoordelijk voor het leven van je kinderen en jezelf, maar je bent ook nog de laatste martelaar die je man in leven houdt?

Verena11 schreef: ↑

19-12-2021 22:53

Nee. Het interesseert hem niet genoeg, vrees ik.

Jij maakt je dus drukker dan hij. Dat betekend dat jij nu al teveel verantwoordelijkheid draagt. Jij bent de eigenaar van het probleem geworden in de rol van de (bestraffende) moeder en hij zal hierdoor automatisch het (liegende) kind blijven.
Ik krijg het gevoel dat jij de pijn van de waarheid nog niet volledige kan doorvoelen. Alle mechanisme lijken nu ingeschakeld om de rauwe pijn van eenzaamheid en afwijzing niet te voelen. Valse hoop en valse macht (boos worden en controleren) zijn overlevengstrategien die je weghouden van de pijn van de waarheid.
Om weer contact te krijgen met je gevoelens zul je meer naar het hier en nu moeten komen. Daar zit de pijn van de realiteit. Vanuit die pijn kun je de situatie zien hoe het is en kan je ook een rauwproces starten. Zet je zelf centraal en neem de tijd om deze pijn te doorvoeren. Vanuit daar ook komt de werkelijke oerkracht die je gaat helpen.
Het maakt niet meer uit of hij nu wel of niet meer liegt. Het is al gebeurd en die schade en pijn zal nooit meer te herstellen zijn!. Daar gaat deze pijn over. Het is niet meer weg te poetsen. Valse hoop en valse macht proberen de pijn te onderdrukken maar houden je hierdoor verstrikt in de situatie.

viva-amber schreef: ↑

20-12-2021 08:06

Dus, je bent niet alleen ook nog verantwoordelijk voor het leven van je kinderen en jezelf, maar je bent ook nog de laatste martelaar die je man in leven houdt?

Iets met Stockholm syndroom :p

Ik snap natuurlijk wel dat to ook van de man houdt en hij niet alleen zijn leugen is. Maar ptss is nogal wat. Dat is best wel een ernstige psychische aandoening die je echt niet wilt hebben. Ik denk dat de manier waarop je er mee omgaat echt een verschil maakt.

Er zijn 2 opties

1. Deze man heeft me bedrogen en nu zit ik klem want anders breng IK mijn kinderen schade toe door weg te gaan.
2. Er is mij en mijn kinderen iets aangedaan maar ik ben voor mezelf en mijn Kids opgekomen en ik heb niet over mezelf heen laten lopen.

Ik denk dat optie 2 een betere optie is om te helen maar ik ben geen psychiater natuurlijk.

To als iemand jou psychisch mishandelt (want dat is gewoon. Liegen en bedriegen en zielig doen en je houdt er zelfs ptss aan over) . Wat voor boodschap geef je dan aan je kids door voor de mishandelaar op te komen en niet weg te gaan? Dat het oke is hoe je behandeld wordt?

Ik denk dat je iets te empatisch bent en daardoor jezelf kwijt raakt. Als ik iets heb geleerd in mijn leven is dat elk mens zijn verhaal heeft. Iemand die iets slechts doet is niet meteen een slecht mens... maar... dat probleem ligt bij die andere persoon. Hoe zielig of begrijpelijk een verhaal ook is (ik kan me helaas in heel veel verhalen inleven) zorg dat het niet ten kostte gaat van jezelf. Want dan ben jij straks degene die zielig is en je kan een ander nooit echt helpen. Dat moet iemand echt zelf willen en doen.

Verena11 schreef: ↑

19-12-2021 18:39

Ik snap jullie punt ook. Maar de mindfuck is dus dat ik twintig jaar gelukkig was met deze man en dat hij zich nu inzet om beter te worden en tegelijkertijd lief doet voor ons zoals altijd. Dan moet ik mezelf dus echt even in de wang knijpen af en toe om niet in mijn oude gevoel te verdwijnen, toen er geen vuiltje aan de lucht leek te zijn. Ik kan het werkelijke verleden niet ongedaan maken in mijn hoofd, dus ik móét me ertoe verhouden, maar de kinderen weten nog van niets en wat mijn man betreft blijven we als gezin intact. In die zin zit het dus in mij: ik ben degene die over ons lot als gezin mag beslissen. Dat vind ik eigenlijk buitengewoon wreed en oneerlijk, want dit is absoluut geen gevalletje van ‘waar er twee scheiden hebben er twee schuld’. De opties zijn: weg bij dit gif of ermee om leren gaan en een nieuw soort verbond aangaan. Ik neig nu naar dat eerste, maar dan wel gefaseerd, om het praktisch aan te kunnen en om mijn man zo gezond mogelijk op de wereld/het co-ouderschap los te laten. Maar ik ben er dus nog niet uit. Ik hoop nog steeds dat hij oprecht wordt en stopt met liegen, niet omdat ik dan wel door kan met hem, maar omdat ik dan hoop heb op een verandering die dieper gaat dan (loze) beloftes, en dat gun ik mijn kinderen zo: een oprechte emotioneel beschikbare vader die open kan zijn over zijn eigen fouten. Zeker als ze straks puber zijn lijkt me dat heel belangrijk.

Het is ook een beetje het dr Jeckyll en Mr Hyde en wie hij echt is zal je nooit weten als hij het zelf ook niet weet. Ik snap best dat je medelijden met hem hebt, hij is ook 20 jaar je beste vriend geweest dus je ziet hem ook nog steeds als de aardige mr. Hyde en je beschermt hem nu voor zijn eigen gevoelens. Juist door het laatste zal hij nooit echt de confrontatie aangaan met zijn eigen gevoelens omdat het niet echt hoeft want hij heeft nog steeds hoop.

Is het niet beter om hem te laten gaan zodat hij echt met zijn probleem kan dealen, dat zal dan zijn investering zijn in jouw en de kinderen en jullie toekomst, je kan dan voor jezelf open laten of jullie ooit weer een gezin zullen vormen in de toekomst of niet. Dat zou hem de nodige motivatie moeten geven om niet in een diep dal te kletteren maar door te zetten naar intensieve therapie en het geeft jou de ruimte om een eigen leven op te bouwen waardoor je minder afhankelijk bent van zijn gedrag. Zolang jij zoekt naar de herkenningspunten van de man die je dacht te kennen, blijf je vastzitten op dit punt. Die 3 dagen alleen zullen gelukkig ook meer voor je duidelijk maken, afstand maakt vaak meer duidelijk dan alle woorden die bestaan.

abracadabra schreef: ↑

20-12-2021 03:03

Maar een fysiotherapeut heeft misschien vlak daarvoor wel een heel vies iemand behandeld. Sorry maar ik zie echt her verschil niet. Zolang ze het veilig doen maakt het toch niet uit of iemand nou een piemel aanraakt of een bezwete rug ofzo?

Ik vind de vergelijking met een fysiotherapeut wel echt heel raar. Naar de fysio ga je als je lichamelijke ongemakken hebt, iets medisch. Je deelt niks intiems en kom er ook niet met SOA's van thuis.
Daarnaast is het echt wel wat anders als jouw partner naar een fysiotherapeut gaat voor zijn rug of naar een sexwerker.
Ongeacht of een sexwerker het vrijwillig doet. Er zullen er echt weinig zijn met een stabiele voorgeschiedenis zonder financiele zorgen die het echt voor het werk doen. Die deze dienst verlenen omdat ze dit leuker vinden dan achter de kassa zitten, bedienen in een restaurant of op kantoor zitten.
Er zullen echt maar weinig sexwerkers overblijven als andere banen net zo veel zouden verdienen dan sexwerk.