Relaties
alle pijlers
Na scheiding (ex) schoonouders weer in beeld?
woensdag 25 november 2020 om 23:59
Hallo, ik loop erg op de zaken vooruit. Maar ik had vandaag in het kader van kerst een gesprek met mijn ex over zijn ouders.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
donderdag 26 november 2020 om 12:30
Als een relatie uit is, komt de vuile was buiten te hangen. Dat is een gegeven.diyer schreef: ↑26-11-2020 12:22Dat begrijp ik goed. Maar besef dat dat twee kanten uitwerkt. Ik kan veel vuile was buiten hangen over mijn beleving van een relatie en partner. En dat kan partner ook.
Ik denk op het moment dat je gaat scheiden, dat je vooral de negatieve shitload naar buiten brengt (zoals JIJ dat ervaart). Dat de andere ex partner daar een hele andere beleving bij heeft die minstens net zo shitterig is, dat krijg je dan als vrienden of familie niet mee. Ik vind het fijn om te lezen dat jullie deze partner weer teruggekomen hebben geheten. Maar probeer je altijd te bedenken dat ze de relatie samen maken en dus ook samen de nare dingen hebt veroorzaakt.
Ik weet ook redelijk zeker dat als jij jouw grieven over je partner vertelt in een periode dat het niet zo lekker gaat, dat jouw publiek ook de mening kan vormen dat je man een lompe boer is die geen oog heeft voor jouw behoeften.
En voor buitenstaanders vervormen die vuile was wel je mening over die persoon. ook dat is een gegeven.
Wat je hebt gehoord of gezien kun je nooit meer ongehoord of ongezien maken.
donderdag 26 november 2020 om 12:34
Waarom zit jij te wachten om weer een band met zijn familie op te bouwen? Het is niet voor niets uitgegaan. De omgeving zal jullie relatie waarschijnlijk weinig serieus nemen. En hem als familielid steunen. Wat is de meerwaarde om dit weer op te bouwen.
Hou het gewoon bij jezelf. Blijf latten en heb het leuk met elkaar. Maar betrek anderen daar niet bij.
Hou het gewoon bij jezelf. Blijf latten en heb het leuk met elkaar. Maar betrek anderen daar niet bij.
donderdag 26 november 2020 om 12:34
Je zegt dat hij zich minder schuldig moet voelen naar zijn ouders maar voelt hij zich dan niet schuldig naar jou? Ik zie dat je niet op mij reageert, misschien zijn de dingen die ik zeg te hard, maar dat komt omdat ik in dezelfde situatie heb gezeten waarbij ik zelfs door mijn schoonouders werd vernederd terwijl mijn vriend er schaapachtig bij zat en niets zei, het niet voor me opnam. Op een gegeven moment merkte ik dat mijn gevoelens voor mijn vriend hierdoor veranderden. Ik vond hem minder aantrekkelijk hierdoor. Dat heb ik hem verteld. Heb jij dat niet dat je het onaantrekkelijk vindt?
donderdag 26 november 2020 om 12:35
Waarom snap je dit? Ik snap er helemaal niks van.
Hij kan gewoon melden dat hij kerst met jou viert en klaar, hoe moeilijk is het? Het is niet eens een hele confrontatie.
No way dat ik weg zou gaan op zijn verjaardag als zijn ouders komen. Je bent uitgenodigd of niet. Niet half.
Ongelooflijk dat hij je zo laat zitten. En na zo'n lang huwelijk helemaal.. waar is zijn respect gebleven.
Ik zou trouwens ook niet blijven schikken naar hun grillen. Je kind zou bij jou zijn. Je kan best een keer flexibel zijn en dit laten gebeuren, maar echt niet dat jij steeds aan het kortste eind trekt omdat zijn ouders weer wat hebben bedacht wat precies op hun manier moet. Want dit gaat natuurlijk elke keer gebeuren. Het is hun probleem, moet je niet jouwe van maken.
menta wijzigde dit bericht op 26-11-2020 12:49
34.49% gewijzigd
donderdag 26 november 2020 om 12:41
Ik ga hier verder geen discussie over maken. Maar WIJ zitten bij de peut samen en onafhankelijk van elkaar om te groeien. Omdat WIJ die wens hebben. En daarbij luisteren we óók naar de inzichten die de ander over ons heeft. Omdat een ander soms dingen anders kan zien dan jijzelf. Zoals ik óók luister naar feedback over mijn handelen en dat dingen zijn die iets over mij zeggen. Sommige dingen kan ik (lichtjes) aanpassen, andere weer niet.
Doel is iig trouw te blijven aan onszelf en te verbeteren wat we kunnen. De ander heeft het daarmee maar te doen.
Zoals ik het at the end te doen heb met een familierelatie die niet loopt.
donderdag 26 november 2020 om 12:43
Je kunt je toch niet eeuwig gaan aanpassen aan zijn ouders? Ik word gewoon plaatsvervangend boos.. Wat als jullie een vakantie hebben geboekt en de ouders bedenken op het laatste moment dat ze mee willen, kun jij dan helaas niet meer mee? Wat als ze onverwacht op visite komen, moet jij dan door het raam kruipen en wegrennen door de bosjes? Wat als jullie een romantische avond hebben gepland en zij bellen of hij daar komt eten met de kinderen, gaat jullie avondje dan niet meer door?
donderdag 26 november 2020 om 12:44
Ik denk niet dat dit beter gaat worden. Zeker als de band al niet goed was.
Ik heb zelf ervaren na de scheiding dat de schoonouders geen contact wilden en het benoemden als “zijn kant kiezen”. Later hebben we wel weer contact gekregen, zo nu en dan. De band was altijd goed geweest. Zij hadden tijd nodig om het te verwerken en het nodig te zien hoe de impact was op de kinderen. Ik ben blij dat het contact hersteld is omdat ik ze mijn halve leven al ken. Maar kerst vieren we niet met elkaar en we komen niet op verjaardagen oid.
Ik kan me heel goed voorstellen dat er in de omgeving met argusogen gekeken wordt naar een mogelijke herstart. Dat zou in ons geval niet anders zijn, maar daar is geen sprake van.
En dan nog een slechte band die er al was, jij was al niet populair en nu ben jij vast ook nog de boosdoener in de scheiding. Ik zou het echt opgeven met die mensen. En me afvragen of je wel om de goede redenen blijft hangen aan je ex. Want zoals het was wordt het nooit meer.
Ik heb zelf ervaren na de scheiding dat de schoonouders geen contact wilden en het benoemden als “zijn kant kiezen”. Later hebben we wel weer contact gekregen, zo nu en dan. De band was altijd goed geweest. Zij hadden tijd nodig om het te verwerken en het nodig te zien hoe de impact was op de kinderen. Ik ben blij dat het contact hersteld is omdat ik ze mijn halve leven al ken. Maar kerst vieren we niet met elkaar en we komen niet op verjaardagen oid.
Ik kan me heel goed voorstellen dat er in de omgeving met argusogen gekeken wordt naar een mogelijke herstart. Dat zou in ons geval niet anders zijn, maar daar is geen sprake van.
En dan nog een slechte band die er al was, jij was al niet populair en nu ben jij vast ook nog de boosdoener in de scheiding. Ik zou het echt opgeven met die mensen. En me afvragen of je wel om de goede redenen blijft hangen aan je ex. Want zoals het was wordt het nooit meer.
donderdag 26 november 2020 om 12:49
Jawel, ik vind het niet zo aantrekkelijk. Maar niet genoeg om dit van doorslaggevende aard te laten zijn voor onze toekomst.Rachmaninoff schreef: ↑26-11-2020 12:34Je zegt dat hij zich minder schuldig moet voelen naar zijn ouders maar voelt hij zich dan niet schuldig naar jou? Ik zie dat je niet op mij reageert, misschien zijn de dingen die ik zeg te hard, maar dat komt omdat ik in dezelfde situatie heb gezeten waarbij ik zelfs door mijn schoonouders werd vernederd terwijl mijn vriend er schaapachtig bij zat en niets zei, het niet voor me opnam. Op een gegeven moment merkte ik dat mijn gevoelens voor mijn vriend hierdoor veranderden. Ik vond hem minder aantrekkelijk hierdoor. Dat heb ik hem verteld. Heb jij dat niet dat je het onaantrekkelijk vindt?
Mijn partner zal zelfs een compleet prutsen tandarts die keer op keer fouten maakt nog blijven verdedigen. Want hij bedoelt het allemaal goed blablabla. Terwijl ik al lang weg was bij zo'n prutser.
In werkelijkheid durft mijn partner de confrontatie niet aan. Tja, ik kan daar vanalles van vinden. Maar hij is vooral degene die er last van heeft, niet ik. Ik hoef af en toe alleen maar een beetje gemiep aan te horen dat zijn wond nog steeds ontstoken is. Tja, er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik me hier heel erg hard aan kon irriteren. Maar ik kan het ook gewoon accepteren, want er staan weer een boel andere kwaliteiten tegenover die wél leuk zijn. Dat is het voordeel van ouder worden
donderdag 26 november 2020 om 12:54
Haha, dat zijn situaties die nooit voorkomen. Ze zijn niet spontaan, komen en kwamen nooit onverwacht langs en we zijn nog geen vakantie met ze meegeweest en ik denk dat dat ook het laatste is wat ze ooit hebben gewild. Dus no problemo. Partner ziet ze gemiddeld 1 x per 1 a 2 maanden, dus die lopen bepaald de deur niet bij elkaar plat. Partner heeft moeite met hun meningen en voelt zich nooit echt ontspannen bij ze. Dus hij heeft ook geen behoefte om ze veel te zien. Dat geeft hem stress.Rachmaninoff schreef: ↑26-11-2020 12:43Je kunt je toch niet eeuwig gaan aanpassen aan zijn ouders? Ik word gewoon plaatsvervangend boos.. Wat als jullie een vakantie hebben geboekt en de ouders bedenken op het laatste moment dat ze mee willen, kun jij dan helaas niet meer mee? Wat als ze onverwacht op visite komen, moet jij dan door het raam kruipen en wegrennen door de bosjes? Wat als jullie een romantische avond hebben gepland en zij bellen of hij daar komt eten met de kinderen, gaat jullie avondje dan niet meer door?
donderdag 26 november 2020 om 12:55
Je moet wijken voor je schoonouders. Hij kiest niet, dus kiest hij voor zijn ouders. Want jij schikt je wel.diyer schreef: ↑26-11-2020 12:49Jawel, ik vind het niet zo aantrekkelijk. Maar niet genoeg om dit van doorslaggevende aard te laten zijn voor onze toekomst.
Mijn partner zal zelfs een compleet prutsen tandarts die keer op keer fouten maakt nog blijven verdedigen. Want hij bedoelt het allemaal goed blablabla. Terwijl ik al lang weg was bij zo'n prutser.
In werkelijkheid durft mijn partner de confrontatie niet aan. Tja, ik kan daar vanalles van vinden. Maar hij is vooral degene die er last van heeft, niet ik. Ik hoef af en toe alleen maar een beetje gemiep aan te horen dat zijn wond nog steeds ontstoken is. Tja, er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik me hier heel erg hard aan kon irriteren. Maar ik kan het ook gewoon accepteren, want er staan weer een boel andere kwaliteiten tegenover die wél leuk zijn. Dat is het voordeel van ouder worden
Maar goed, ik wens je succes, je kan of wil het niet zien. Ook jij bent net zo hard de prutser aan het verdedigen omdat hij het allemaal goed bedoeld en dingen niet durft.
donderdag 26 november 2020 om 12:59
Okay. Ik had er wel last van, hij wilde namelijk ook liever niet dat ik het voor mezelf opnam of boos werd. 'Niet doen.. ze zijn nou eenmaal zo.' Dus ik moest het maar ondergaan voor de goede vrede. Ook mochten we nergens nee op zeggen want dan werden ze boos, en dat moest ten alle tijde worden voorkomen. Eerst kregen we telkens na die tijd ruzie tot ik op een gegeven moment eens rustig heb uitgelegd wat het met mij deed, wat het deed met mijn gevoelens voor hem en mijn gevoelens voor zijn ouders. En dat ik voor mezelf heb besloten dat ik niet op deze manier verder wilde gaan. Dat hij natuurlijk vrij was om zo te blijven doen als hij dat wilde maar dat ik dan weg zou gaan.
donderdag 26 november 2020 om 13:03
Dankjewel voor je ervaring. Ik lees dat het idd moeilijk is voor ex familie of vrienden de oude partner weer met open ogen te kunnen zien. Dat is toch wel een bijzondere ervaring.LaverneB schreef: ↑26-11-2020 12:44En dan nog een slechte band die er al was, jij was al niet populair en nu ben jij vast ook nog de boosdoener in de scheiding. Ik zou het echt opgeven met die mensen. En me afvragen of je wel om de goede redenen blijft hangen aan je ex. Want zoals het was wordt het nooit meer.
Ik merk dat het aan mijn kant vd familie iets minder uitgesproken voelt. Maar dat komt misschien ook doordat ik zelf steeds mijn ex de hand boven zijn hoofd heb gehouden, onder het mom van 'hij heeft het zwaar. Ik heb binnen mijn familie nooit heel sterk de behoefte gevoeld om uitgesproken te zijn, omdat ook zij sterke meningen hebben en ik gewoon geen zin had in weer de zoveelste sterke mening. IK was degene die erachter moest komen wat goed voor mij was, zonder een miljoen meningen van anderen. Met zoveel geschreeuw kan ik mezelf amper horen. Dus ik ben inhoudelijk redelijk neutraal geweest over de afgelopen periode. Heb mijn ex niet afgeschilderd als eikel. Wel als iemand die heel erg slecht in zijn vel zat en zijn handen vol had aan zichzelf.
donderdag 26 november 2020 om 13:09
diyer schreef: ↑26-11-2020 10:39Het lijkt er echter op dat ze mij gewoon niet meer willen zien. En dat vind ik in die zin moeilijk dat dat dus zou betekenen dat mijn ex/partner volgend jaar opnieuw wil doen alsof ik niet in zijn leven ben, om zijn ouders te ontzien. Dus nooit meer terug naar Pasen vieren met de families (deden we altijd, verjaardagen, kerst, etc).
Dat vind ik geen leuk vooruitzicht dat we in de praktijk op dat soort dagen nog steeds moeten doen alsof we niet bij elkaar horen. Dat ik moet zorgen dat ik weg ben op zijn verjaardag als zijn ouders komen, dat wij kerst niet samen kunnen vieren, want hij gaat naar zijn familie en ik naar de mijne, etc
Ik persoonlijk vind het erg kinderachtig. Niet dat ik er iets aan kan veranderen en mijn partner hierom onder druk zetten vind ik ook niet fijn. Want hij wil die confrontatie niet aangaan en dat snap ik.
Dat is toch bizar? Hij verzwijgt dus dat jullie samen zijn (in het kader van ‘zijn ouders ontzien’). Dus kind wordt ook in die leugens betrokken, want die mag ook niet vertellen wat ze van jou voor kerstcadeau heeft gehad, dat jullie samen hebben gewinkeld?
Partner is ook gewoon een natte wind. Hij kan toch beslissen dat hij wél naar zijn ouders gaat, jij besluit om dat niet meer te doen (maar dat doet je toch geen pijn). Maar verzwijgen dat jullie samen zijn, jouw naam niet meer mogen noemen, niet kunnen zeggen dat jullie samen op vakantie zijn gegaan?
Hou toch op zeg!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 26 november 2020 om 13:13
Laat ik er wel bij vermelden dat hij dochter mee kan krijgen dit jaar, omdat het nieuws nogal vers is voor ze en ik me kan voorstellen dat het te snel is. Maar dat ik me NIET in bochten ga wringen komend jaar. Ik ga niet stiekem wegvluchten als ze eraan komen. Als hij er bijv. voor zou kiezen om zijn ouders op zijn verjaardag te ontvangen en dat hij met mij een andere dag wil afspreken, dan doe ik dat niet. Idem voor kerst. Dit jaar prima als de jongste meegaat. Maar daarna niet. Als hij dan naar zijn ouders wil gaan, dan gaat hij maar alleen. Ik denk ook dat ik hierin prima mijn standpunt kan duidelijk maken en ik ben niet bang voor ruzie. Dus die confrontatie ga ik iig NIET uit de weg. Het feit dat hij dingen moeilijk vindt en een beetje begrip of kalmte nodig is en dat ik een langere adem moet hebben, prima, staat los van het feit dat ik wél voor mezelf op blijf komen.
En die houding van mij wordt dus niet gewaardeerd door schoonouders. Die vonden mij een stampende kleuter
als het niet was wat zij vonden. Dat hoeft zelfs mijn partner niet uit te spreken dat ik weet dat ze zo over mij denken.
En die houding van mij wordt dus niet gewaardeerd door schoonouders. Die vonden mij een stampende kleuter
als het niet was wat zij vonden. Dat hoeft zelfs mijn partner niet uit te spreken dat ik weet dat ze zo over mij denken.
donderdag 26 november 2020 om 13:18
Kind wordt niet in de leugen betrokken. Maar er wordt nooit gesproken over wat kind heeft gedaan en uit zichzelf vertelt ze dat toch niet. Dus dan komen dat soort gesprekken überhaupt niet op tafel. En aan partner wordt ook niet gevraagd wat hij doet of heeft gedaan of hoe zijn week was. En uit zichzelf vertelt hij niks.
Gesprekjes gaan over het weer, het vuurwerkverbod (wel goed voor de hondjes), of hij even kan helpen met de computer (waarna hij een uur op de werkkamer van zijn vader zit) en dat zijn moeder slechter ter been wordt en hoe vriendelijk of onvriendelijk ze zijn bij de huisartsen post. Meer hoef je je daar niet bij voor te stellen.
Gesprekjes gaan over het weer, het vuurwerkverbod (wel goed voor de hondjes), of hij even kan helpen met de computer (waarna hij een uur op de werkkamer van zijn vader zit) en dat zijn moeder slechter ter been wordt en hoe vriendelijk of onvriendelijk ze zijn bij de huisartsen post. Meer hoef je je daar niet bij voor te stellen.
donderdag 26 november 2020 om 13:20
En zo denk jij over hen.diyer schreef: ↑26-11-2020 13:13Laat ik er wel bij vermelden dat hij dochter mee kan krijgen dit jaar, omdat het nieuws nogal vers is voor ze en ik me kan voorstellen dat het te snel is. Maar dat ik me NIET in bochten ga wringen komend jaar. Ik ga niet stiekem wegvluchten als ze eraan komen. Als hij er bijv. voor zou kiezen om zijn ouders op zijn verjaardag te ontvangen en dat hij met mij een andere dag wil afspreken, dan doe ik dat niet. Idem voor kerst. Dit jaar prima als de jongste meegaat. Maar daarna niet. Als hij dan naar zijn ouders wil gaan, dan gaat hij maar alleen. Ik denk ook dat ik hierin prima mijn standpunt kan duidelijk maken en ik ben niet bang voor ruzie. Dus die confrontatie ga ik iig NIET uit de weg. Het feit dat hij dingen moeilijk vindt en een beetje begrip of kalmte nodig is en dat ik een langere adem moet hebben, prima, staat los van het feit dat ik wél voor mezelf op blijf komen.
En die houding van mij wordt dus niet gewaardeerd door schoonouders. Die vonden mij een stampende kleuter
Je ex heeft gewoon zijn moeder uitgezocht. Je vertoond EXACT hetzelfde gedrag.
Jij en je ex-schoonmoeder hebben elk een arm van de man vast en kijken wie het hardste kan trekken. Het is eigenlijk te sneu voor woorden.
donderdag 26 november 2020 om 13:26
Die mening heb ik ook. Voor volgend jaar iig. Dus dit jaar is wat mij betreft nog transitie jaar. Maar daarna niet meer. En dat heb ik hem ook gezegd.Hexopbezemsteel schreef: ↑26-11-2020 13:22Als jouw ex echt verder wil met jou, dan vierde hij wel kerst met zijn gezin. En niet bij zijn ouders, samen met de jongste terwijl jij alleen thuis zit.
donderdag 26 november 2020 om 13:31
En hoe kom je tot die conclusie gebaseerd op wat ik schrijf? Enerzijds schrijf je dat ik toch echt een leuker exemplaar mag uitkiezen en niet bij deze man hoef te blijven. Volgens mij ben jij, net als vele anderen hier, van mening dat ik beter voor mezelf zou mogen opkomen.
Ik geef aan dat ik opkom voor mezelf door trouw te blijven aan mijzelf. Dus als de wensen of behoeften van mijn partner te sterk afwijken wat nog goed voor mij is, dat ik dan daarin een grens trek en zeg, tot hier was ruimte voor jouw standpunt. Vanaf hier niet meer. En op het moment dat ik dat schrijf trek jij de conclusie dat ik die arme man van mij in een spagaat dwing, waarbij ik de ene arm heb en schoonmoeder de andere.
En hoezo kom je bij schoonmoeder, terwijl ik de hele tijd schoonOUDERS schrijf?
donderdag 26 november 2020 om 13:32
diyer schreef: ↑26-11-2020 11:07Nou ja, ik hoef nogmaals geen relatie. Ik wil alleen wel graag 'gewoon' in beeld mogen zijn. Mijn familie heeft mijn ex en partner altijd geaccepteerd, ook tijdens de breuk. Neefjes/nichtjes zijn bij hem wezen logeren en hij is mijn vader af en toe blijven bezoeken. Dat heeft hij overigens zelf gedaan. En ik heb hem ook nooit verstopt. Heb af en toe genoemd dat we iets samen deden, etc.
En omdat mijn ex familie zo'n sterke mening heeft, heeft mijn ex mij ook niet meer genoemd. Want hij kon altijd rekenen op een dikke gratis mening en mijn partner heeft een nogal ontwijkende aard. Hij heeft al die tijd eigenlijk amper gesproken over zijn leven als single vader en er is nooit naar gevraagd. Hierdoor hebben zijn ouders aangenomen dat ik verleden tijd was, terwijl dat dus niet het geval is.
Maar goed, om die reden voelt het voor mijn kant vd familie minder raar. En is hij dus wél welkom en aanwezig op bepaalde dagen.
Ik open dit topic trouwens ook niet voor een oplossing. Ik denk meer om even te ventileren dat ik de reactie zo ongelooflijk kinderachtig vind. En het jammer vind dat mijn partner het nog altijd zo lastig vind om dingen te doen of te zeggen waarbij hij het gevoel heeft zich schuldig te moeten voelen. Maar goed, dat is ook een stukje acceptatie van mijn kant dat hij zo in elkaar steekt en dat sommige dingen (zeer) positief zijn veranderd tussen ons door de breuk. Maar niet alles dus. En ik op sommige fronten zelfs een stap terug moet doen nu het hoge woord eruit is en dat blijkbaar zo verkeerd valt.
Maar gelukkig snap je dat je 'partner' die wens niet deelt en jou even uit huis schuift als hij bezoek verwacht die jou niet willen zien.
donderdag 26 november 2020 om 13:33
Want 1 bericht ervoor schrijf je dit. Dus ik snap je acute ommezwaai niet helemaalDoreia* schreef: ↑26-11-2020 12:55Je moet wijken voor je schoonouders. Hij kiest niet, dus kiest hij voor zijn ouders. Want jij schikt je wel.
Maar goed, ik wens je succes, je kan of wil het niet zien. Ook jij bent net zo hard de prutser aan het verdedigen omdat hij het allemaal goed bedoeld en dingen niet durft.
donderdag 26 november 2020 om 13:37
Want 2 jaar van verzwijgen dat je bestaat in het leven van je ex/je partner vind je acceptabel. Maar 3 jaar niet.
En komend Pasen? Zijn/jouw/kinds verjaardag? Dat valt ook nog onder het ‘transitiejaar’?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
