Narcisme

Jufjoke schreef: ↑

23-09-2022 21:31

Precies, Goddess, exact zoals jij het zegt. Ik kan ze niet als slachtoffers zien, maar alleen als daders. Zelfs al weet ik dat dat niet helemaal eerlijk is.

Goed uitgelegd. Ik denk dat wij allemaal al vanaf de basisschool hebben geleerd dat het er soms hard aan toe kan gaan in vriendschappen en relaties met anderen, en dat we daar onze lessen uit hebben getrokken en dus echt wel weten dat niet iedereen even lief en aardig is.

Maar dan! De narcist! Dat is van zo’n totaal andere orde… daar heeft niemand mee leren omgaan. Je kúnt er gewoon niet mee omgaan, tenzij je het leuk vindt om stelselmatig vernederd, voorgelogen, gemanipuleerd en verward te worden. Het is een mind-fuck omdat het narcistische gedrag geen grenzen kent en wij - de ‘normale’ mensen - geen verweer hebben tegen zoveel agressie.

Afkappen is het enige wat je kunt (en moet) doen. We zijn te netjes, te fatsoenlijk (want op de basisschool leerden we al om elkaar een handje te geven na een ruzie), en met narcisten is het, zoals dat heet, a whole other ballgame. Je verliest áltijd. Narcisten zien jou als tegenstander, nooit als vriend of familielid of collega. Ze willen winnen en daarom moet jij kapot.

Dus nee, ik kan ze ook niet als slachtoffers zien.

Mijn vader was een narcist (met diagnose dus). Hij heeft mijn hele jeugd tot een hel gemaakt. Liegen, bedriegen, manipuleren, zeer agressieve uitbarstingen, gewelddadigheden en ga zo maar door. Beloofde met grote woorden beterschap, maar er veranderde nooit iets. Toen hij ineens overleed toen ik jongvolwassen was, was dat een opluchting voor de rest van het gezin. Echt, probeer dit soort mensen te mijden. Ze trekken alles en iedereen mee in hun toxische gedrag.

samarinde schreef: ↑

23-09-2022 22:17

Goed uitgelegd. Ik denk dat wij allemaal al vanaf de basisschool hebben geleerd dat het er soms hard aan toe kan gaan in vriendschappen en relaties met anderen, en dat we daar onze lessen uit hebben getrokken en dus echt wel weten dat niet iedereen even lief en aardig is.

Maar dan! De narcist! Dat is van zo’n totaal andere orde… daar heeft niemand mee leren omgaan. Je kúnt er gewoon niet mee omgaan, tenzij je het leuk vindt om stelselmatig vernederd, voorgelogen, gemanipuleerd en verward te worden. Het is een mind-fuck omdat het narcistische gedrag geen grenzen kent en wij - de ‘normale’ mensen - geen verweer hebben tegen zoveel agressie.

Afkappen is het enige wat je kunt (en moet) doen. We zijn te netjes, te fatsoenlijk (want op de basisschool leerden we al om elkaar een handje te geven na een ruzie), en met narcisten is het, zoals dat heet, a whole other ballgame. Je verliest áltijd. Narcisten zien jou als tegenstander, nooit als vriend of familielid of collega. Ze willen winnen en daarom moet jij kapot.

Dus nee, ik kan ze ook niet als slachtoffers zien.

Ik heb inderdaad die ervaring ook. Er bestaat geen gelijkwaardige relatie. Alleen competitie. Jij bent de tegenstander, tegen wil en dank. In alles. En ze kunnen alles razendsnel en knap verdraaien, dus je wint inderdaad nooit.
Wat het toch nog moeilijk maakt, is dat ze vaak ook ontzettend charmant kunnen zijn en heel berekenend kunnen inpalmen. Anders kotste iedereen ze meteen uit.

Moiren schreef: ↑

23-09-2022 19:18

De beste stap die ik ooit gezet heb was bij hem weggaan, maar het heeft lang geduurd voordat ik doorkreeg wat er gebeurde. Ook omdat narcisme vroeger niet “bestond” en er dus geen hulp was.
Daarna was het fijnste moment dat kind 18 werd. Eigenlijk ben ik sindsdien pas echt los van hem.

Hier net zo.. Eindelijk rust. De kinderen kan hij niet meer inzetten om mij te raken, want die zijn nu groot en wijs genoeg om zich daar niet voor te lenen.

Als ik het over mijn ex heb dan zou ik kunnen zeggen dat hij met zijn vlotte babbel alles voor elkaar krijgt. Weet zich in elk bedrijf binnen te hengelen maar krijgt dan altijd ruzie met zijn meerdere omdat hij ‘niet voor een baas kan werken’. Heeft inmiddels succesvolle bedrijven uit de grond gestampt. Lult de psycholoog onder de tafel en weet door dure woorden te gebruiken mij altijd weer te overrulen en brengt me altijd aan het twijfelen over mezelf als ik grenzen stel. Is zelfbenoemd wetenschapper. Het ergste is nog dat er ook een hele charmante kant aan hem zit wat ervoor zorgt dat ik hem nooit voor 100% zou kunnen haten, wat hij ook doet. Het is de grootste mindfuck van mijn hele leven.

Lees dit boek. Het is heel verhelderend: https://www.ankh-hermes.nl/boek/het-gaslighteffect/

Dawn01 schreef: ↑

24-09-2022 01:29

Als ik het over mijn ex heb dan zou ik kunnen zeggen dat hij met zijn vlotte babbel alles voor elkaar krijgt. Weet zich in elk bedrijf binnen te hengelen maar krijgt dan altijd ruzie met zijn meerdere omdat hij ‘niet voor een baas kan werken’. Heeft inmiddels succesvolle bedrijven uit de grond gestampt. Lult de psycholoog onder de tafel en weet door dure woorden te gebruiken mij altijd weer te overrulen en brengt me altijd aan het twijfelen over mezelf als ik grenzen stel. Is zelfbenoemd wetenschapper. Het ergste is nog dat er ook een hele charmante kant aan hem zit wat ervoor zorgt dat ik hem nooit voor 100% zou kunnen haten, wat hij ook doet. Het is de grootste mindfuck van mijn hele leven.

Same here.
Ik moet helaas ook nog een tijdje door en wat je zegt: elke keer als hij weer wat nodig heeft aan voeding komt de charmante kant weer naar boven. Het is aan mijzelf om te beseffen dat dit een onderdeel is van zijn karakter/ gevoel en tijdelijk is.
Elke keer baal ik achteraf dat ik er weer ingestonken ben en volledig loslaten lukt hierdoor ook niet.
Ik zou willen dat ik hem kon haten en dat het een volledig klootzak is. Dat maakt alles veel meer verhelderend en is makkelijker om los te laten.

Goddess schreef: ↑

23-09-2022 20:49

Ik snap wat je bedoelt. Ze zijn dusdanig kwaadaardig dat je er weinig empathie voor kan opbrengen. Normaal zou je dat wel voelen voor iemand met mentale issues die er niets aan kan doen. Maar een narcist is inderdaad zo geniepig en manipulatief dat je ze niet als slachtoffer ziet. Misschien zijn ze dat wel, van hun eigen interne issues waar ze mee kampen en heel goed verborgen kunnen houden.

Ik heb er met een te maken waar ik ook niet zomaar vanaf kom. Het is hard strijden en vooral je best doen om sterk en zelfverzekerd te blijven. Zodra ze doorhebben dat je enigszins kan verzwakken is dat gelijk voor hun een gelegenheid om je finaal kapot te maken.
Het is dus geestelijke heel vermoeiend om met dit soort mensen om te gaan. Constant op je hoede zijn.

Wat ik vooral moeilijk vind is het constant leven tussen hoop en vrees.
Elke keer als ik, zoals je schrijft, zelfverzekerd ben en denk: ik ben er (gevoelsmatig) vanaf, komt er weer een charme-offensief. En altijd op zo’n manier dat ik er, zeer intelligente vrouw, in trap.
Hij noemde mij labiel, maar nu ik uit de relatie ben gestapt en helaas nog met hem moet dealen besef ik pas hoe labiel hij is en hoe ik contant word meegezogen in die wanen. De ene dag negeert hij mij of krijg ik een rotopmerking, de andere dag heeft hij spijt en wil hij met me praten.
Ik heb hier zelf bijdrage aan door het te laten gebeuren. Maar omdat je kinderen hebt is elke poging tot een ‘goede relatie’ de moeite waard om te geloven dat het dit keer écht lukt.

Het beste zou zijn om te beseffen: het wordt nooit beter. Maar ja: dan ben ik degene die de keuze maakt het minimale voor de kinderen te krijgen..

Het helpt mij om van een afstandje te kijken wat er gebeurt in de communicatie. Die lijkt soms best normaal, hij maakt me dan tenminste niet uit voor heks, maar hoe vriendelijk ook, het is op zijn voorwaarden.
En al zijn rare acties rechtvaardigd hij, want dat is omdat ik....
Bizar

Maargoed TO, hoe zouden we je kunnen helpen? Dit soort verhalen geeft vast herkenning, maar is er specifiek iets waar je advies over wilt?

MrsMorrison schreef: ↑

23-09-2022 10:40

Even een andere vraag, sorry TO wanneer dit voor jou off topic is, maar ben benieuwd naar de mensen met ervaringen. Kunnen narcisten veranderen en verbeteren? Omdat hier heel stellig wordt gezegd deze mensen te weren uit je omgeving maar dan vereenzamen ze toch?

Iemand met narcisme is al heel eenzaam. En vaak ook (in periodes) depressief, lijdt vaak aan angsten, extreme onzekerheid, hypochondrie, paniekaanvallen etc.

Dit alles wordt op dagelijkse basis verdrongen door te geloven in hun zelfgemaakte persoonlijkheid, die enkel uit wenselijke eigenschappen bestaat. Ze voeden deze valse persoonlijkheid met aandacht en bevestiging van anderen. Daarom moeten er steeds nieuwe vrienden en kennissen komen en daar zijn ze vaak heel druk mee, indruk maken op onbekenden.

Daarom manipuleren ze ook anderen, om hun zelfbeeld en wereldbeeld steeds bevestigd te zien. Het is hun remedie voor eenzaamheid, hun overleving zelfs, er zit diepe onzekerheid achter die weggemaakt moet worden daarom is het zo krachtig en intensief.

Ergens van binnen zit een eenzaam en angstig kind dat graag liefde en erkenning wil voelen maar dat ook bang is voor pijn en vernedering, de macht die anderen over je gevoelens zullen hebben als je ze dichtbij laat komen.

Dat is de pijn van de partner en omgeving, je vangt een glimp op van de lieve en kwetsbare mens achter het masker. Die ook echt nog de puurheid van een kind heeft. Ze zijn daardoor innemend en aantrekkelijk. Maar ze gebruiken hun innerlijke kind op een perverse manier om hun ego te voeden. Als je hun kwetsbaarheid serieus neemt word je daar hoe dan ook voor gestraft, want dat is niet de bedoeling.

Het zijn vaak kinderen van dominante of straffende ouders. De boosheid van de straffende ouder is vaak geïnternaliseerd, maar wordt onderdrukt buiten de actieve persoonlijkheid. Over deze woede, jaloezie, onzekerheid hebben ze daarom geen controle of eigenaarschap. Het leeft letterlijk een eigen leven. Dit is hun gestoorde kant, een soort monster dat in ze leeft. Ze erkennen dit zelf niet, het hoort niet bij hun persoonlijkheid. Maar dat maakt het zeer destructief.

Ze willen continu controle in hun relaties en zien het altijd als de schuld van de ander als er conflict ontstaat en kunnen daarom ook glashard liegen, ze geloven hun eigen leugens en ontkennen hun zwakte. Er valt simpelweg niet mee te praten op een normale manier. Als ze al schuld bekennen is het om te manipuleren, nooit oprecht.

Een narcist verdraagt geen onzekerheid en al helemaal geen schaaamte. Hij/zij reageert met woede op schaamte, het "monster" neemt hen dan over. De omgeving krijgt het hoe dan ook te verduren. Hoe dichterbij je komt en hoe echter het contact is, hoe harder je ervan langs zal krijgen. De woede is erop uit om de ander te vernietigen.

Tja het is triest dat deze mensen hierdoor altijd alleen eindigen. Maar veranderen betekent dat ze eigenaarschap moeten gaan nemen over het monster dat hen beschermt en erkennen dat ze veel schade aangericht hebben. Dat lukt vaak wel, maar dan worden ze weer overspoeld door schaamte, waardoor ze weer automatisch reageren met woede en ontkenning. TBS klinieken zitten hier vol mee.

Een narcist in therapie wordt meestal alleen maar narcistischer. Ze krijgen daar super veel erkenning en daar gaan ze veel te hard op. Het is een walhalla voor een narcist. Je mag er zielig doen, je krijgt aandacht voor je persoon, ze gebruiken de therapie als voeding voor hun ego, je leert allemaal interessante psychobabble waarmee je je partner onder de tafel kan lullen en diagnosticeren enz. Ook relatietherapie met een narcist echt nooit doen, dit is de ultieme narcistische voeding. Een waar spel van de partner uitleveren en meer macht verkrijgen in de relatie, waar ze echt van opleven zelfs. Je kan dit nooit winnen.

Veel mensen, zelfs therapeuten herkennen narcisten ook helemaal niet. Men laat zich manipuleren en projecteert normale menselijke eigenschappen op hun valse persoonlijkheid, omdat die zo overtuigend is. Mensen geloven vaak ook niet dat iemand echt zo geslepen kan zijn en daar zo ver in gaat denk ik. Dat is denk ik ook een reden dat het best veel voorkomt maar weinig gediagnosticeerd wordt. Als partner/slachtoffer sta je daarom vaak alleen als een roepende in de woestijn.

@Avage echt heel treffend dit

Avage schreef: ↑

24-09-2022 09:17

Iemand met narcisme is al heel eenzaam. En vaak ook (in periodes) depressief, lijdt vaak aan angsten, extreme onzekerheid, hypochondrie, paniekaanvallen etc.

Dit alles wordt op dagelijkse basis verdrongen door te geloven in hun zelfgemaakte persoonlijkheid, die enkel uit wenselijke eigenschappen bestaat. Ze voeden deze valse persoonlijkheid met aandacht en bevestiging van anderen. Daarom moeten er steeds nieuwe vrienden en kennissen komen en daar zijn ze vaak heel druk mee, indruk maken op onbekenden.

Daarom manipuleren ze ook anderen, om hun zelfbeeld en wereldbeeld steeds bevestigd te zien. Het is hun remedie voor eenzaamheid, hun overleving zelfs, er zit diepe onzekerheid achter die weggemaakt moet worden daarom is het zo krachtig en intensief.

Ergens van binnen zit een eenzaam en angstig kind dat graag liefde en erkenning wil voelen maar dat ook bang is voor pijn en vernedering, de macht die anderen over je gevoelens zullen hebben als je ze dichtbij laat komen.

Dat is de pijn van de partner en omgeving, je vangt een glimp op van de lieve en kwetsbare mens achter het masker. Die ook echt nog de puurheid van een kind heeft. Ze zijn daardoor innemend en aantrekkelijk. Maar ze gebruiken hun innerlijke kind op een perverse manier om hun ego te voeden. Als je hun kwetsbaarheid serieus neemt word je daar hoe dan ook voor gestraft, want dat is niet de bedoeling.

Het zijn vaak kinderen van dominante of straffende ouders. De boosheid van de straffende ouder is vaak geïnternaliseerd, maar wordt onderdrukt buiten de actieve persoonlijkheid. Over deze woede, jaloezie, onzekerheid hebben ze daarom geen controle of eigenaarschap. Het leeft letterlijk een eigen leven. Dit is hun gestoorde kant, een soort monster dat in ze leeft. Ze erkennen dit zelf niet, het hoort niet bij hun persoonlijkheid. Maar dat maakt het zeer destructief.

Ze willen continu controle in hun relaties en zien het altijd als de schuld van de ander als er conflict ontstaat en kunnen daarom ook glashard liegen, ze geloven hun eigen leugens en ontkennen hun zwakte. Er valt simpelweg niet mee te praten op een normale manier. Als ze al schuld bekennen is het om te manipuleren, nooit oprecht.

Een narcist verdraagt geen onzekerheid en al helemaal geen schaaamte. Hij/zij reageert met woede op schaamte, het "monster" neemt hen dan over. De omgeving krijgt het hoe dan ook te verduren. Hoe dichterbij je komt en hoe echter het contact is, hoe harder je ervan langs zal krijgen. De woede is erop uit om de ander te vernietigen.

Tja het is triest dat deze mensen hierdoor altijd alleen eindigen. Maar veranderen betekent dat ze eigenaarschap moeten gaan nemen over het monster dat hen beschermt en erkennen dat ze veel schade aangericht hebben. Dat lukt vaak wel, maar dan worden ze weer overspoeld door schaamte, waardoor ze weer automatisch reageren met woede en ontkenning. TBS klinieken zitten hier vol mee.

Een narcist in therapie wordt meestal alleen maar narcistischer. Ze krijgen daar super veel erkenning en daar gaan ze veel te hard op. Het is een walhalla voor een narcist. Je mag er zielig doen, je krijgt aandacht voor je persoon, ze gebruiken de therapie als voeding voor hun ego, je leert allemaal interessante psychobabble waarmee je je partner onder de tafel kan lullen en diagnosticeren enz. Ook relatietherapie met een narcist echt nooit doen, dit is de ultieme narcistische voeding. Een waar spel van de partner uitleveren en meer macht verkrijgen in de relatie, waar ze echt van opleven zelfs. Je kan dit nooit winnen.

Veel mensen, zelfs therapeuten herkennen narcisten ook helemaal niet. Men laat zich manipuleren en projecteert normale menselijke eigenschappen op hun valse persoonlijkheid, omdat die zo overtuigend is. Mensen geloven vaak ook niet dat iemand echt zo geslepen kan zijn en daar zo ver in gaat denk ik. Dat is denk ik ook een reden dat het best veel voorkomt maar weinig gediagnosticeerd wordt. Als partner/slachtoffer sta je daarom vaak alleen als een roepende in de woestijn.

Bedankt voor de nuance die je aanbrengt.
Narcisme als slecht werkend copingmechanisme.
Mijn vader heeft narcisme. Naar buiten toe een charmante, goed onderlegde man. Geïnteresseerd naar anderen. Maar enorm kwetsbaar, heel snel gekrenkt.
Maar dat werd alleen binnenshuis zichtbaar. Hij kon dan uren blijven doorgaan over een opmerking die iemand had gemaakt. Enorm klagen over anderen.
Binnen het gezin kon hij ook alleen maar zijn kant vh verhaal zien. Als we jarig waren, en er een cadeau moest komen kostte hem dat geld, dat was vervelend voor hem. Dat moest er ook altijd even bij gezegd worden.
Toen mijn zus een jaar of 16 was, verkering had, wilde mijn moeder dat ze aan de pil ging. Is goed zei pa, maar dat betaald ze dan maar van haar zakgeld..
Ik kan nog tig voorbeelden geven. Maar zijn narcisme kwam echt alleen binnen het gezin naar buiten. Buitenshuis was hij wel sociaal, hij stond voor de klas, was een geliefd docent, is oprecht geïnteresseerd in anderen. Onderhoud vriendschappen.
Binnen het gezin ging het masker af, en was het de hel.

Avage schreef: ↑

24-09-2022 09:17

Iemand met narcisme is al heel eenzaam. […]Als partner/slachtoffer sta je daarom vaak alleen als een roepende in de woestijn.

Jezus wat pijnlijk.

Onkruit schreef: ↑

24-09-2022 09:44

Bedankt voor de nuance die je aanbrengt.
Narcisme als slecht werkend copingmechanisme.
Mijn vader heeft narcisme. Naar buiten toe een charmante, goed onderlegde man. Geïnteresseerd naar anderen. Maar enorm kwetsbaar, heel snel gekrenkt.
Maar dat werd alleen binnenshuis zichtbaar. Hij kon dan uren blijven doorgaan over een opmerking die iemand had gemaakt. Enorm klagen over anderen.
Binnen het gezin kon hij ook alleen maar zijn kant vh verhaal zien. Als we jarig waren, en er een cadeau moest komen kostte hem dat geld, dat was vervelend voor hem. Dat moest er ook altijd even bij gezegd worden.
Toen mijn zus een jaar of 16 was, verkering had, wilde mijn moeder dat ze aan de pil ging. Is goed zei pa, maar dat betaald ze dan maar van haar zakgeld..
Ik kan nog tig voorbeelden geven. Maar zijn narcisme kwam echt alleen binnen het gezin naar buiten. Buitenshuis was hij wel sociaal, hij stond voor de klas, was een geliefd docent, is oprecht geïnteresseerd in anderen. Onderhoud vriendschappen.
Binnen het gezin ging het masker af, en was het de hel.

Nee hoor, mijn ex is werkelijk een fantastisch zakenman.

05-2019 schreef: ↑

23-09-2022 14:17

Nee ze veranderen niet en ga dat ook niet hopen. Is jammer van je tijd en energie. Narcist vereenzamen? Die zoeken echt wel nieuwe slachtoffers en als die vertrekken worden ze weer aangevuld met nieuwe.

De narcist is al eenzaam, leeft met een diep zwart gat en weet dat ook. Is niet in staat om waardevolle relaties aan te gaan ook al wil hij dat wel. Het is niet een kwestie van willen maar een kwestie van kunnen. De sociaal emotionele ontwikkeling is ergens in de kindertijd gestopt. Veranderen kan dus ook niet.

Moiren schreef: ↑

24-09-2022 09:48

Nee hoor, mijn ex is werkelijk een fantastisch zakenman.

Is hij een gediagnosticeerde narcist? Want de meest narcisten functioneren niet. Ze kunnen geen afspraken nakomen en geen relaties onderhouden, ook geen zakelijke.

Ja het werkt niet heel goed, maar ook weer niet zo slecht dat ze het opgeven.

Ik denk ook dat zodra een narcist oprecht probeert te veranderen, hij daar onvermijdelijk credits voor krijgt (van familie, ex-partner of lotgenoten), wat dan weer het opgeblazen ego activeert.

Ik heb dit zien gebeuren bij mensen die meer van het kwetsbare narcistische type zijn, die behandeling zoeken wegens depressie of verslaving.

Het worden dan van die "woke" hulpverlenertypes, spiritueel ontwaakt, hersteld en nu anderen willen helpen enz. Ik vind dat heel eng, ze zijn nog steeds gevaarlijk en nu gaan ze zich ook nog bemoeien met kwetsbare doelgroepen.

GreenLadyFern schreef: ↑

23-09-2022 14:08

Niet iedereen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis is iemand die mishandelt/misbruikt/gaslight etc. Het kan ook meer geinternaliseerd zijn. Ook kan iemand hiervoor behandeld worden.
Net zoals niet iedereen met een borderline persoonlijksheidsstoornis een complete kenau is.
Het ligt dus enorm aan de situatie en persoon zelf.

Een partner met een 'actieve' persoonlijkheidsstoornis - welke dan ook - is denk ik sowieso altijd moeilijk.

Eens. Het is ook behandelbaar in sommige gevallen, je zou een evt partner met narcisme kunnen helpen (mbv professioneel advies). Ook bij borderline vind ik 'hard wegrennen' een beetje kort door de bocht.

GreenLadyFern schreef: ↑

23-09-2022 14:08

Niet iedereen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis is iemand die mishandelt/misbruikt/gaslight etc. Het kan ook meer geinternaliseerd zijn. Ook kan iemand hiervoor behandeld worden.
Net zoals niet iedereen met een borderline persoonlijksheidsstoornis een complete kenau is.
Het ligt dus enorm aan de situatie en persoon zelf.

Een partner met een 'actieve' persoonlijkheidsstoornis - welke dan ook - is denk ik sowieso altijd moeilijk.

Borderline persoonlijkheidsstoornis is ergens vrij divers omdat het de grenzen aantikt van bestaande psychische aandoeningen, zo kan iemand met BPS tegen de grens van narcisme aantikken, dan openbaart het ziektebeeld bij zo iemand weer anders dan een andere BPS-patiënt.
Narcisme is narcisme, maar volgens mij bestaat er de introverte (covert) en extraverte 'versie'. Het komt allemaal neer op een verknipte geest waar je weinig plezier uithaalt om daar mee samen te leven.

Ik heb een hele goede band met mijn familielid die een narcisme diagnose heeft.
Inmiddels zijn bij deze persoon de scherpe randjes er af. Medicatie heeft ook veel goed gedaan.

Het is een persoonlijkheidsstoornis, dat is op zich goed te behandelen, maar het succes hangt ook af van je leerbaarheid, motivatie en omgeving.

Ik vind het stigma op borderline en narcisme en de belachelijke dingen die aan deze mensen wordt toegeschreven een hele kwalijke zaak. Blijkbaar is iemand met deze stoornis vogelvrij. Terwijl iemand er niets aan kan doen en vaak zelf hele nare dingen heeft meegemaakt. Maar de typjes op internet die allerlei onzin verkopen vinden vooral zichzelf heel zielig. Terwijl zij weg kunnen lopen, degene met de aandoening heeft die luxe niet.

Murgatroyd schreef: ↑

24-09-2022 11:50

Eens. Het is ook behandelbaar in sommige gevallen, je zou een evt partner met narcisme kunnen helpen (mbv professioneel advies). Ook bij borderline vind ik 'hard wegrennen' een beetje kort door de bocht.

Ik vind borderline en narcisme iets heel anders. Hoe erg het in ieder geval ook is voor slachtoffers van beide stoornissen, ik gun mezelf een beter leven dan ik zal hebben met een partner met narcisme. Als het me lukt, loop ik met een grote boog omheen. Ik noem dat niet zozeer kort door de bocht als wel zelfbescherming.

Naast ervaringen op professioneel vlak heb ik ook als tiener een vriendin gehad met narcistische kenmerken. Al wist ik toen niet dat dat bestond en een naam had.
Ik ben er volledig in meegezogen, haar charme, haar offensief om mij als vriendin te krijgen. Ik zie achteraf waarom ik voor haar een aantrekkelijke optie was: ik was een onzeker muisje, niet opvallend genoeg om haar te outshinen, niet populair genoeg zodat ik makkelijk veel dingen zou pikken, maar toch representatief genoeg om mee gezien te kunnen worden in bepaalde situaties.
Ik ben mezelf volledig kwijtgeraakt, en dat in een levensfase waarin je jezelf überhaupt nog moet leren kennen. Ik weet nog niet of ik hier verder details over wil delen; mensen die het kennen, weten wel hoe zoiets loopt. In ieder geval was er voor ik het wist altijd wel iets wat ik fout had gedaan en waardoor ik opnieuw bij haar in de gunst moest komen. Ze was ook erg loyaal en eiste dat ook van mij, wat me erg geïsoleerd heeft op een kwetsbare leeftijd.
De vriendschap bestaat al lang niet meer, maar ik denk echt dat mijn leven anders was verlopen als ik haar niet had ontmoet.
Dus ja, ik ren weg. Of dat nou eerlijk is voor degene die de stoornis heeft of niet. Ik kan en wil dat niet in mijn directe omgeving hebben. Je gaat eraan kapot.

Interessante boeken over het dealen met een narcist: Als de glimlach van je kind verdwijnt en het interview met de narcist, beiden geschreven door Emelie van Laar.
Hier een ex én een moeder die narcist zijn, met ex helaas nog te maken

lolapaloeza schreef: ↑

24-09-2022 12:11

Ik heb een hele goede band met mijn familielid die een narcisme diagnose heeft.
Inmiddels zijn bij deze persoon de scherpe randjes er af. Medicatie heeft ook veel goed gedaan.

Het is een persoonlijkheidsstoornis, dat is op zich goed te behandelen, maar het succes hangt ook af van je leerbaarheid, motivatie en omgeving.

Ik vind het stigma op borderline en narcisme en de belachelijke dingen die aan deze mensen wordt toegeschreven een hele kwalijke zaak. Blijkbaar is iemand met deze stoornis vogelvrij. Terwijl iemand er niets aan kan doen en vaak zelf hele nare dingen heeft meegemaakt. Maar de typjes op internet die allerlei onzin verkopen vinden vooral zichzelf heel zielig. Terwijl zij weg kunnen lopen, degene met de aandoening heeft die luxe niet.

Zoals?

JufJoke, ik denk dat ik een zeer goed idee heb. Ik was net 15 toen ik verkering kreeg met mijn ex, zeer niet okee geweest.

Ik vermoed dat mijn moeder een np heeft en inmiddels heb ik al jaren geen contact meer met haar. Het contact verbreken heeft mijn levenskwaliteit aanzienlijk verbeterd.