nieuwe partner opa vindt ons kind onbeleefd

Graag wat tips om hiermee om te gaan, ik ben zelf een beetje onthust over de situatie dus wil niet uit emotie reageren.

Situatie: oma (mijn lieve ex schoonmoeder) is in dit voorjaar overleden, een hele schok voor onze kinderen die heel close waren met opa en vooral oma (wekelijks bellen, minstens 2 keer per maand samen eten, vakanties samen sinds ze klein zijn) . Opa heeft sinds de zomer een nieuwe vriendin en het gaat allemaal snel, ze is sinds oktober zowat bij opa ingetrokken, doen allerlei activiteiten, zijn vaak bij haar familie en zelfs als we opbellen luistert en praat ze altijd mee of neemt zelfs de telefoon op bij opa in huis. Op zich gunnen wij opa weer alle geluk van de wereld, het is een man die echt niet graag alleen is en op zijn leeftijd (boven de 80) is dat ook niet makkelijk natuurlijk. De meiden zijn ook blij voor opa maar vinden het wel nog een beetje wennen. Toen wij in september een dagje naar opa gingen met de andere oom en tante en neven en nichtjes om samen te eten was zijn vriendin daar ook zonder dat wij het wisten. Mijn jongste vond het heel moeilijk om zo snel iemand in het huis van haar oma te zien die aan alle spullen van oma zit. Ze heeft uiteraard weld gedag gezegd maar was vrij stil en een beetje afstandelijk tijdens het eten want van slag. Ik ben gescheiden van de zoon van opa maar we komen nog altijd gewoon daar met de hele familie alleen of samen met de vader van mijn kinderen. Mijn ex was er die keer toevallig niet bij en toen vroeg de nieuwe vriendin van opa aan tafel aan mijn jongste dochter, bij wie ben je liever bij je vader of je moeder, en wie vindt je liever, ze heeft daarop niet geantwoord en ik heb gezegd dat we goed met elkaar over weg kunnen nu en ze net zo lief bij mij is als bij haar vader. Kind was hierna nog meer ontdaan, heeft wel gedag gezegd maar niet al te enthousiast meer zo een hand in de lucht van dag iedereen zonder iedereen apart gedag te zeggen. Andere neven en nichten waren ook een beetje ontdaan door deze eerste ontmoeting. Nu belden de vader van mijn kinderen en mijn zwager naar opa we over hoe we de kerst gaan regelen want wij doen dat altijd een week van tevoren met de hele familie samen en toen kregen we te horen dat vriendin van opa mijn dochter heel onbeleefd vond tijdens de eerste ontmoeting en dat ze daar heel verdrietig over is en dat het op die manier moeilijk is om haar plaats te vinden in de familie. Ik viel van mijn stoel af toen ik dit hoorde en dochter is vreselijk van slag, omdat ze denkt dat opa haar dus ook onbeleefd vind en ze bang is dat dit haar band met opa kan verpesten. Hoe lossen we dit diplomatiek op? Ik wil wel graag het gesprek aan met vriendin van opa hierover, eventueel samen met kind en uitleggen dat kind gewoon onthutst was en nog haar verdriet over oma in de knel zit maar in mijn ogen niet onbeleefd want wel voorgesteld en gedag gezegd. Ik heb ook geen zin om de kerstmaaltijd die wij deze zondag al houden te verpesten. Opa is tot over zijn oren verliefd en luistert alleen maar naar vriendin. Dus schijn ophouden en daarna gesprek aangaan of toch eerst maar even bellen en proberen het uit te spreken? Alvast bedankt voor jullie meningen en adviezen

IBIopviva schreef: ↑

13-12-2023 11:25

Wat een rot situatie. Hoe komt het dat je dochter weet van deze opmerkingen van mevrouw?
Ik zou zeker geen gesprek aangaan met dochter erbij maar wel even contact leggen over het vorige bezoek en aangeven hoe jij dat ervaren hebt.

Kijk op die leeftijd ga je geen jarenlang terughoudende houding aannemen maar zelfs dan kun je je nog wel gepast gedragen. De vragen die ze stelde zijn zeker niet gepast en dat mag best teruggekoppeld worden.
Als ik het zo lees is het een vrouw die juist behoefte heeft om de familie beter te leren kennen en erbij te horen maar dat op een niet prettige manier doet.
En jij mag best dat een beetje sturen. Ik snap echt dat het wennen is en snel gaat maar ik denk oprecht dat het begrip tijd op die leeftijd anders voelt. Sowieso, mocht je dat gesprek toch willen voeren, doe dat dan met vader en niet met haar zij kan er niks aan doen dat haar vriend pas kortgeleden weduwnaar is geworden.

Ja ik snap ook dat het snel gaat, dat schreef ik ook in de OP, ze hebben laat maar zeggen geen jaren meer te verliezen, het probleem is ook niet dat ze samen zijn, opa is geen mens om alleen te zijn en wij gunnen het hem allemaal weer dingen met iemand te kunnen delen. Zij kan er niks aan doen dat haar vriend kortgeleden wedunaar is geworden maar ik vind dat ze zich toch ook wel een klein beetje moet kunnen inleven in het gevoel van de kleinkinderen, hoewel het uiteraard aan opa is om dit te regelen en te sturen, maar hij zit in zijn roze bubbel. Ik hoop dus idd dat een soort "onkunde" of onhandig gedrag is wat opgelost kan en moet worden zodat we elkaar op een pretterige manier wat beter kunnen leren kennen en zij aansluiting kan vinden. Maar als dit zo door blijft gaan zou het idd tot en verwijdering tussen opa en de kleinkinderen leiden wat heel verdrietig is

IBIopviva schreef: ↑

13-12-2023 11:25

Wat een rot situatie. Hoe komt het dat je dochter weet van deze opmerkingen van mevrouw?
Ik zou zeker geen gesprek aangaan met dochter erbij maar wel even contact leggen over het vorige bezoek en aangeven hoe jij dat ervaren hebt.

Kijk op die leeftijd ga je geen jarenlang terughoudende houding aannemen maar zelfs dan kun je je nog wel gepast gedragen. De vragen die ze stelde zijn zeker niet gepast en dat mag best teruggekoppeld worden.
Als ik het zo lees is het een vrouw die juist behoefte heeft om de familie beter te leren kennen en erbij te horen maar dat op een niet prettige manier doet.
En jij mag best dat een beetje sturen. Ik snap echt dat het wennen is en snel gaat maar ik denk oprecht dat het begrip tijd op die leeftijd anders voelt. Sowieso, mocht je dat gesprek toch willen voeren, doe dat dan met vader en niet met haar zij kan er niks aan doen dat haar vriend pas kortgeleden weduwnaar is geworden.

Ja ik snap ook dat het snel gaat, dat schreef ik ook in de OP, ze hebben laat maar zeggen geen jaren meer te verliezen, het probleem is ook niet dat ze samen zijn, opa is geen mens om alleen te zijn en wij gunnen het hem allemaal weer dingen met iemand te kunnen delen. Zij kan er niks aan doen dat haar vriend kortgeleden wedunaar is geworden maar ik vind dat ze zich toch ook wel een klein beetje moet kunnen inleven in het gevoel van de kleinkinderen, hoewel het uiteraard aan opa is om dit te regelen en te sturen, maar hij zit in zijn roze bubbel. Ik hoop dus idd dat een soort "onkunde" of onhandig gedrag is wat opgelost kan en moet worden zodat we elkaar op een pretterige manier wat beter kunnen leren kennen en zij aansluiting kan vinden. Maar als dit zo door blijft gaan zou het idd tot en verwijdering tussen opa en de kleinkinderen leiden wat heel verdrietig is

Marieke schreef: ↑

13-12-2023 11:47

opa is 80+; vriendin ongeveer dezelfde leeftijd?
ik wil de opmerkingen van vriendin niet goedpraten, maar zou 't kunnen dat de vrouw, oudere generatie, haar idee van 'netjes en beschaafd' anders interpreteert?

Opa is idd 80+ vriendin is begin 70+, wie weet heeft ze andere normen en waarden maar dochter heeft zich voorgesteld, gedag gezegd (in het algemeen niet persoonlijk aan iedereen) geantwoord als er haar wat gevraagd werd, geholpen tafel afruimen, geen telefoon gebruikt aan tafel bijvoorbeeld, wel wat gegiebel en gegiechel met nichtje van zelfde leeftijd onderling aan tafel maar niet over vriendin of opa dus tja gewoon normaal beleefd pubergedrag in mijn ogen.

Teardrop2 schreef: ↑

13-12-2023 11:50

Hoe oud is je dochter Maerilan? En heeft de nieuwe vriendin zelf ook kinderen?

Dochter is net 17 maar vrij gevoelig en echt ontdaan van dit alles. Nieuwe vriendin heeft zelf 4 volwassen kinderen en 6 kleinkinderen

Lila-Linda schreef: ↑

13-12-2023 11:59

ohjoh, ik ging helemaal uit van een kleuter

die van 17, kun je het wel uitleggen toch?

Ja maar ze is er toch heel verdrietig over, ze vindt het niet eerlijk en niet rechtvaardig en is bang dat haar band met opa hierdoor kan veranderen. Het zou jammer zijn als de verhoudingen onnodig scheef groeien en er een soort "grillig" of afstandelijk klimaat ontstaat, dat wil ik dus voorkomen. We zijn altijd heel close geweest met opa en oma, zelfs na de scheiding zijn ze altijd nog even vaak bij mij als bij vader geweest en wij kwamen altijd nog samen of ik alleen met de kinderen daar of bij de rest van de familie, net of dat er nooit iets veranderd was daar, ook een soort veilige thuishaven laat maar zeggen daar voor de kinderen met de hele familie

Lila-Linda schreef: ↑

13-12-2023 11:59

ohjoh, ik ging helemaal uit van een kleuter

die van 17, kun je het wel uitleggen toch?

Ja maar ze is er toch heel verdrietig over, ze vindt het niet eerlijk en niet rechtvaardig en is bang dat haar band met opa hierdoor kan veranderen. Het zou jammer zijn als de verhoudingen onnodig scheef groeien en er een soort "grillig" of afstandelijk klimaat ontstaat, dat wil ik dus voorkomen. We zijn altijd heel close geweest met opa en oma, zelfs na de scheiding zijn ze altijd nog even vaak bij mij als bij vader geweest en wij kwamen altijd nog samen of ik alleen met de kinderen daar of bij de rest van de familie, net of dat er nooit iets veranderd was daar, ook een soort veilige thuishaven laat maar zeggen daar voor de kinderen met de hele familie