Relaties
alle pijlers
Omgang met ex
vrijdag 20 januari 2023 om 06:20
Hi!
Ik zal proberen het verhaal zo kort mogelijk te houden, maar zou graag willen weten hoe jullie hiernaar kijken.
Ik ben in de zomer van 2019 gescheiden. We hebben twee zoontjes, van nu 9 en 4,5 jaar. Mijn ex is in een appartement in een stad 30 km verderop gaan wonen.
Hij vond en vind dit appartement niet geschikt voor kinderen en wil ze daar niet hebben. Terwijl hij gewoon een extra slaapkamer heeft en ik verder ook geen bezwaren zie. Maar hij wil per se een huis met een tuin. In eerste instantie heeft hij daarom de jongens bij mij thuis gezien. Hij paste dan een dag in de week op. Hij heeft ze in de afgelopen 3,5 jaar niet meegenomen op vakantie.
Toen de jongste 4 werd in 2022 heb ik gezegd dat ik niet meer verder wilde met de situatie dat hij in mijn huis op de jongens paste. Er waren toen bijna 3 jaar voorbij en hij had nog steeds geen huis gevonden. Ik zei dat het prima was dat hij de jongens bij hem thuis zou zien en dat ik graag een voorstel wilde voor een structurele omgangsregeling. Die is er tot 3 weken geleden niet gekomen. In het afgelopem kleine jaar heeft hij de jongens wisselend een dag opgehaald, daar zat soms 3 weken tussen en soms wel 8 of 9.
Nu heeft ex een vriendin. 5 maanden ondertussen. Met een verjaardag van zijn ouders hebben de jongens haar al ontmoet, hoewel ik dit wel vroeg vond.
Nu heeft hij een voorstel gedaan voor een structurele omgangsregeling, maar die houdt in dat hij de jongens bij haar thuis een weekend in de maand op wil vangen. Hij heeft eigenlijk toegegeven niet voor de jongens te kunnen zorgen zonder vrouw in de buurt.
Ik ben blij dat hij een vriendin heeft, dat gun ik hem, maar ik baal ervan dat hij klaarblijkelijk een vrouw nodig heeft om voor de jongens te kunnen zorgen. En ik voel er eigenlijk nog niet veel voor dat hij de jongens nu bij haar gaat opvangen. Hij zegt, ja, het is vrij snel, maar relaties kunnen ook na 18 jaar nog overgaan. Hoewel dat waar is, worden de jongens indien dat gebeurt, niet alleen bezwaard met het vertrek van een vrouw uit hun leven waar ze zich mogelijk aan zijn gaan hechten, maar verwacht ik ook dat mijn ex de omgangsregeling niet meer in kan vullen... Daar zit een grote zorg voor mij.
De jongens zijn er nu aan gewend dat ze hun vader nauwelijks zien. De jongste heeft het eerdere verlies nauwelijks meegemaakt, hij was 1,5. Ze hebben een stabiel leven nu bij mij, ik heb geen partner. De jongens doen het goed op school en zijn gelukkig. Ik ben geneigd om tegen ex te zeggen dat het voorlopig maar blijft bij een dag in de zoveel weken en dat hij eerst maar moet zien dat die relatie stabiel blijft ook als hij gaat samenwonen.
Hoe kijken jullie naar de situatie?
Ik zal proberen het verhaal zo kort mogelijk te houden, maar zou graag willen weten hoe jullie hiernaar kijken.
Ik ben in de zomer van 2019 gescheiden. We hebben twee zoontjes, van nu 9 en 4,5 jaar. Mijn ex is in een appartement in een stad 30 km verderop gaan wonen.
Hij vond en vind dit appartement niet geschikt voor kinderen en wil ze daar niet hebben. Terwijl hij gewoon een extra slaapkamer heeft en ik verder ook geen bezwaren zie. Maar hij wil per se een huis met een tuin. In eerste instantie heeft hij daarom de jongens bij mij thuis gezien. Hij paste dan een dag in de week op. Hij heeft ze in de afgelopen 3,5 jaar niet meegenomen op vakantie.
Toen de jongste 4 werd in 2022 heb ik gezegd dat ik niet meer verder wilde met de situatie dat hij in mijn huis op de jongens paste. Er waren toen bijna 3 jaar voorbij en hij had nog steeds geen huis gevonden. Ik zei dat het prima was dat hij de jongens bij hem thuis zou zien en dat ik graag een voorstel wilde voor een structurele omgangsregeling. Die is er tot 3 weken geleden niet gekomen. In het afgelopem kleine jaar heeft hij de jongens wisselend een dag opgehaald, daar zat soms 3 weken tussen en soms wel 8 of 9.
Nu heeft ex een vriendin. 5 maanden ondertussen. Met een verjaardag van zijn ouders hebben de jongens haar al ontmoet, hoewel ik dit wel vroeg vond.
Nu heeft hij een voorstel gedaan voor een structurele omgangsregeling, maar die houdt in dat hij de jongens bij haar thuis een weekend in de maand op wil vangen. Hij heeft eigenlijk toegegeven niet voor de jongens te kunnen zorgen zonder vrouw in de buurt.
Ik ben blij dat hij een vriendin heeft, dat gun ik hem, maar ik baal ervan dat hij klaarblijkelijk een vrouw nodig heeft om voor de jongens te kunnen zorgen. En ik voel er eigenlijk nog niet veel voor dat hij de jongens nu bij haar gaat opvangen. Hij zegt, ja, het is vrij snel, maar relaties kunnen ook na 18 jaar nog overgaan. Hoewel dat waar is, worden de jongens indien dat gebeurt, niet alleen bezwaard met het vertrek van een vrouw uit hun leven waar ze zich mogelijk aan zijn gaan hechten, maar verwacht ik ook dat mijn ex de omgangsregeling niet meer in kan vullen... Daar zit een grote zorg voor mij.
De jongens zijn er nu aan gewend dat ze hun vader nauwelijks zien. De jongste heeft het eerdere verlies nauwelijks meegemaakt, hij was 1,5. Ze hebben een stabiel leven nu bij mij, ik heb geen partner. De jongens doen het goed op school en zijn gelukkig. Ik ben geneigd om tegen ex te zeggen dat het voorlopig maar blijft bij een dag in de zoveel weken en dat hij eerst maar moet zien dat die relatie stabiel blijft ook als hij gaat samenwonen.
Hoe kijken jullie naar de situatie?
vrijdag 20 januari 2023 om 07:03
Wat een lamzak. Zorgde hij toen jullie samen waren ook nooit voor de kinderen omdat jij een dagje naar je ouders ging, een keer een weekend weg met een vriendin?
Ik zou het ook zo laten, voor je het weet werkt doe ‘1x per maand (..) een weekend bij zijn vriendin’ ook weer niet, om wat voor reden.
Ik zou het ook zo laten, voor je het weet werkt doe ‘1x per maand (..) een weekend bij zijn vriendin’ ook weer niet, om wat voor reden.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 20 januari 2023 om 07:24
Dank je voor jouw reactie Himalaya!
Nee, toen we samen waren, deed ik alle zorg eigenlijk ook al. Ik was eigenlijk ook bijna nooit voor privé een dagje of weekendje weg. Als ik werkte, paste hij wel op, maar dat vond hij ook wel zwaar.
Een deel ligt ook bij mij hoor; ik ben iemand die nogal van doorpakken houdt en erg zelfstandig, dus ik denk ook snel, laat maar, ik doe het zelf wel. Daarmee heb ik dit ook deels zelf in de hand gewerkt.
Ook fijn om even een mening van buiten te horen!
Nee, toen we samen waren, deed ik alle zorg eigenlijk ook al. Ik was eigenlijk ook bijna nooit voor privé een dagje of weekendje weg. Als ik werkte, paste hij wel op, maar dat vond hij ook wel zwaar.
Een deel ligt ook bij mij hoor; ik ben iemand die nogal van doorpakken houdt en erg zelfstandig, dus ik denk ook snel, laat maar, ik doe het zelf wel. Daarmee heb ik dit ook deels zelf in de hand gewerkt.
Ook fijn om even een mening van buiten te horen!
vrijdag 20 januari 2023 om 07:28
vrijdag 20 januari 2023 om 07:35
Ik zou het wel proberen, dan zit er regelmaat in en kan je er tenminste een beetje op plannen. En een keer in de maand is natuurlijk nog steeds ‘papa amper zien’ voor de kinderen, het is niet dat hij ze nu ineens de helft van de tijd wil. Dus ik vraag me af of er voor de kinderen zo veel verandert, behalve dat er wat meer vastigheid in komt en dat lijkt me alleen maar gunstig.
Wat een klojo overigens dat ie niet voor zijn eigen kinderen wil of kan zorgen. Niet te geloven. Hij kan het zwaar, moeilijk of onwennig vinden maar hij had in die drie jaar natuurlijk al een hoop kunnen leren als hij er gewoon mee was gestart.
Wat een klojo overigens dat ie niet voor zijn eigen kinderen wil of kan zorgen. Niet te geloven. Hij kan het zwaar, moeilijk of onwennig vinden maar hij had in die drie jaar natuurlijk al een hoop kunnen leren als hij er gewoon mee was gestart.
vrijdag 20 januari 2023 om 07:50
Dank jullie wel voor jullie reacties!
Ook om van een aantal te lezen het wel een kans te geven... Daar zit ook wel wat in hoor. Ik gun de jongens ook tijd met hun vader. Ik vind het alleen zo jammer dat dit dan meteen bij iemand anders in huis is en ze dan ook geen tijd met hun vader alleen hebben.
En wat initium ook zegt, voor mij heeft er nooit een probleem gezeten in de woonruimte. In het convenant hebben we opgenomen dat hij tijdelijk de jongens bij mij in huis zou kunnen zien, totdat hij geschikte woonruimte zou hebben gevonden.
Alleen dat vond ik na 3 jaar te bezwaarlijk worden. Bovendien zei hij dan, ja, als de jongens op bed liggen en jij bent nog niet thuis, dan ben ik feitelijk voor jou aan het oppassen. Dus ik voelde me nog steeds gehaast en leefde op de klok als hij er was. Net als toen we nog samen waren; dat wilde ik niet meer. Bovendien vond en vind ik dat hij de jongens prima bij hem thuis kon en kan zien.
Ook om van een aantal te lezen het wel een kans te geven... Daar zit ook wel wat in hoor. Ik gun de jongens ook tijd met hun vader. Ik vind het alleen zo jammer dat dit dan meteen bij iemand anders in huis is en ze dan ook geen tijd met hun vader alleen hebben.
En wat initium ook zegt, voor mij heeft er nooit een probleem gezeten in de woonruimte. In het convenant hebben we opgenomen dat hij tijdelijk de jongens bij mij in huis zou kunnen zien, totdat hij geschikte woonruimte zou hebben gevonden.
Alleen dat vond ik na 3 jaar te bezwaarlijk worden. Bovendien zei hij dan, ja, als de jongens op bed liggen en jij bent nog niet thuis, dan ben ik feitelijk voor jou aan het oppassen. Dus ik voelde me nog steeds gehaast en leefde op de klok als hij er was. Net als toen we nog samen waren; dat wilde ik niet meer. Bovendien vond en vind ik dat hij de jongens prima bij hem thuis kon en kan zien.
vrijdag 20 januari 2023 om 07:55
klinkt als een eikel, maar het blijft hun vaderMagenta84 schreef: ↑20-01-2023 07:50Dank jullie wel voor jullie reacties!
Ook om van een aantal te lezen het wel een kans te geven... Daar zit ook wel wat in hoor. Ik gun de jongens ook tijd met hun vader. Ik vind het alleen zo jammer dat dit dan meteen bij iemand anders in huis is en ze dan ook geen tijd met hun vader alleen hebben.
En wat initium ook zegt, voor mij heeft er nooit een probleem gezeten in de woonruimte. In het convenant hebben we opgenomen dat hij tijdelijk de jongens bij mij in huis zou kunnen zien, totdat hij geschikte woonruimte zou hebben gevonden.
Alleen dat vond ik na 3 jaar te bezwaarlijk worden. Bovendien zei hij dan, ja, als de jongens op bed liggen en jij bent nog niet thuis, dan ben ik feitelijk voor jou aan het oppassen. Dus ik voelde me nog steeds gehaast en leefde op de klok als hij er was. Net als toen we nog samen waren; dat wilde ik niet meer. Bovendien vond en vind ik dat hij de jongens prima bij hem thuis kon en kan zien.
vrijdag 20 januari 2023 om 08:01
Ja precies. Contact met de vader.
Niet contact met vader en zijn vriendin waarmee hij dan vader-moedertje kan spelen.
Ik zou er ook niet zo blij mee zijn. Laat die relatie van hem eerst even groeien.
En voor mij part prima dat ze met zijn vieren op zaterdag samen gaan bowlen of naar de dierentuin gaan.
Maar daar opgevangen worden en daar slapen?
Gun die mannetjes wat 1 op 1 tijd met papa. Die hebben ze al zoveel moeten missen en nu moeten ze hem delen met zijn nieuwe vriendin.
*wat een relatiemateriaal ook he? Zo'n nieuwe vriendin die dan weet dat ze een vent heeft die zijn taken als vader verzaakt en niet alleen voor zijn eigen kinderen, die inmiddels al geen kleuters meer zijn, kan zorgen.
Prachtexemplaar. Woest aantrekkelijk.
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 20 januari 2023 om 08:05
Wat Calla zegt, zeker, ben ik het helemaal mee eens.
Daarom heb ik hem daarin ook altijd de mogelijkheid geboden. Ben altijd flexibel geweest, middagje ophalen, iets leuks doen, ik ben zelfs nog wel meegeweest omdat hij dat dan prettiger vond. Ik heb de oudste al vroeg een mobiele telefoon gegeven, zodat ex ook buiten mij om contact met hem kon zoeken. Dat doet hij echter sporadisch. Interesse in ontwikkelingen van de kinderen is er verder ook niet.
En ik ben niet roomser dan de paus hoor, maar ik heb zelf de kinderalimentatie op nul laten zetten in het convenant, zodat hij alle ruimte had en heeft om wel geschikte woonruimte te vinden.
Eerlijk is ook dat wat Tanx zegt, bij mij ook speelt. Het voelt gewoon oneerlijk. Maar dat beïnvloedt mijn objectiviteit denk ik wel. Vandaar ook dit bericht. Omdat ik wel het belang van de jongens voorop wil houden.
Daarom heb ik hem daarin ook altijd de mogelijkheid geboden. Ben altijd flexibel geweest, middagje ophalen, iets leuks doen, ik ben zelfs nog wel meegeweest omdat hij dat dan prettiger vond. Ik heb de oudste al vroeg een mobiele telefoon gegeven, zodat ex ook buiten mij om contact met hem kon zoeken. Dat doet hij echter sporadisch. Interesse in ontwikkelingen van de kinderen is er verder ook niet.
En ik ben niet roomser dan de paus hoor, maar ik heb zelf de kinderalimentatie op nul laten zetten in het convenant, zodat hij alle ruimte had en heeft om wel geschikte woonruimte te vinden.
Eerlijk is ook dat wat Tanx zegt, bij mij ook speelt. Het voelt gewoon oneerlijk. Maar dat beïnvloedt mijn objectiviteit denk ik wel. Vandaar ook dit bericht. Omdat ik wel het belang van de jongens voorop wil houden.
vrijdag 20 januari 2023 om 08:16
vrijdag 20 januari 2023 om 08:18
toch trapte TO er ook in
vrijdag 20 januari 2023 om 08:22
Is het dan in het belang van je jongens dat je je ex met zo weinig zorg laat (liet) wegkomen? Als hij het zorgen best kan, maar er wat onzeker over is, dan had je ook een stap terug kunnen zetten - zodat hij wel moest.
En toch koos je ervoor om zelf te zorgen en niet meer op je strepen te gaan staan. Daar haal je dus kennelijk zelf ook wat uit.
Laat hem zorgen en ga je niet teveel mengen in hoe (met vriendin, in haar huis). Zijn tijd, zijn keuzes zolang je kinderen er niet dood van gaan of zwaar beschadigd raken.
En toch koos je ervoor om zelf te zorgen en niet meer op je strepen te gaan staan. Daar haal je dus kennelijk zelf ook wat uit.
Laat hem zorgen en ga je niet teveel mengen in hoe (met vriendin, in haar huis). Zijn tijd, zijn keuzes zolang je kinderen er niet dood van gaan of zwaar beschadigd raken.
vrijdag 20 januari 2023 om 08:45
Ik denk dat hij het appartement gebruikte als excuus omdat hij niet durfde toe te geven dat hij het in zijn eentje niet aankan. In de afgelopen jaren heeft hij het op zijn manier wel geprobeerd al is het niet op de manier hoe jij het zelf (en velen met jou) zouden doen.
Hoe fijn is het dat hij nu hij een vriendin heeft meteen een mooie omgangsregeling wil afspreken nu hij zich wat zekerder voelt met een vrouw aan zijn zijde?!
De titel klopt trouwens niet. Er is geen sprake van omgang met ex, het is omgang met hun vader.
Ik zou het een kans geven.
Hoe fijn is het dat hij nu hij een vriendin heeft meteen een mooie omgangsregeling wil afspreken nu hij zich wat zekerder voelt met een vrouw aan zijn zijde?!
De titel klopt trouwens niet. Er is geen sprake van omgang met ex, het is omgang met hun vader.
Ik zou het een kans geven.
noekie-noek wijzigde dit bericht op 20-01-2023 08:48
9.75% gewijzigd
vrijdag 20 januari 2023 om 08:45
Is het dan in het belang van je jongens dat je je ex met zo weinig zorg laat (liet) wegkomen? Als hij het zorgen best kan, maar er wat onzeker over is, dan had je ook een stap terug kunnen zetten - zodat hij wel moest.
En toch koos je ervoor om zelf te zorgen en niet meer op je strepen te gaan staan. Daar haal je dus kennelijk zelf ook wat uit.
Ik denk dat TO gewoon het beste met haar jongens voor had, ze de beste zorg wilde bieden, ik heb dat zelf ook zo gedaan, niet om er zelf beter van te worden maar de zorg moet toch gedaan worden en we willen gewoon het beste voor onze kinderen, het sluipt er soms ook wel gewoon langzaam in en dan wordt het gewoon een patroon. To heeft heel veel gefaciliteerd opdat kinderen toch hun vader zagen zonder dat hij er ook maar op in is gesprongen of zelf wat meer initiatief nam, alleen het feit al dat hij zegt eigenlijk zit ik voor jou op te passen spreekt al boekdelen, hij neemt dus totaal geen verantwoording.
Laat hem zorgen en ga je niet teveel mengen in hoe (met vriendin, in haar huis). Zijn tijd, zijn keuzes zolang je kinderen er niet dood van gaan of zwaar beschadigd raken.
Ja dit is in principe waar maar best moelijk om los te laten, ik heb het zelf ook moeten leren, ook eerst de kinderen 3 jaar lang full time gehad en ex kwam af en toe ook hier eens mee eten of nam ze eens een paar uurtjes ergens mee naar toe. Na drie jaar hebben we nu co-ouderschap voor de jongste (middelste woont permanent bij mij en oudste is al zelfstandig). Het komt vaak genoeg voor dat ze daar alleen is omdat hij met collega's of vriendin op stap is of werkt, er geen boodschappen zijn of 4 dagen achtereen friet wordt gegeten, als ze ziek is weet hij ook geen raad maar goed langzaam aan gaat het beter en kind wilde zelf toch co-ouderschap om toch tijd met vader door te brengen en leert er ook wat van, nou is ze wel wat ouder als kinderen van TO dus het is wat makkelijker relativeren.
[/quote]
En toch koos je ervoor om zelf te zorgen en niet meer op je strepen te gaan staan. Daar haal je dus kennelijk zelf ook wat uit.
Ik denk dat TO gewoon het beste met haar jongens voor had, ze de beste zorg wilde bieden, ik heb dat zelf ook zo gedaan, niet om er zelf beter van te worden maar de zorg moet toch gedaan worden en we willen gewoon het beste voor onze kinderen, het sluipt er soms ook wel gewoon langzaam in en dan wordt het gewoon een patroon. To heeft heel veel gefaciliteerd opdat kinderen toch hun vader zagen zonder dat hij er ook maar op in is gesprongen of zelf wat meer initiatief nam, alleen het feit al dat hij zegt eigenlijk zit ik voor jou op te passen spreekt al boekdelen, hij neemt dus totaal geen verantwoording.
Laat hem zorgen en ga je niet teveel mengen in hoe (met vriendin, in haar huis). Zijn tijd, zijn keuzes zolang je kinderen er niet dood van gaan of zwaar beschadigd raken.
Ja dit is in principe waar maar best moelijk om los te laten, ik heb het zelf ook moeten leren, ook eerst de kinderen 3 jaar lang full time gehad en ex kwam af en toe ook hier eens mee eten of nam ze eens een paar uurtjes ergens mee naar toe. Na drie jaar hebben we nu co-ouderschap voor de jongste (middelste woont permanent bij mij en oudste is al zelfstandig). Het komt vaak genoeg voor dat ze daar alleen is omdat hij met collega's of vriendin op stap is of werkt, er geen boodschappen zijn of 4 dagen achtereen friet wordt gegeten, als ze ziek is weet hij ook geen raad maar goed langzaam aan gaat het beter en kind wilde zelf toch co-ouderschap om toch tijd met vader door te brengen en leert er ook wat van, nou is ze wel wat ouder als kinderen van TO dus het is wat makkelijker relativeren.
[/quote]
vrijdag 20 januari 2023 om 08:54
Magenta84 schreef: ↑20-01-2023 08:05Wat Calla zegt, zeker, ben ik het helemaal mee eens.
Daarom heb ik hem daarin ook altijd de mogelijkheid geboden. Ben altijd flexibel geweest, middagje ophalen, iets leuks doen, ik ben zelfs nog wel meegeweest omdat hij dat dan prettiger vond. Ik heb de oudste al vroeg een mobiele telefoon gegeven, zodat ex ook buiten mij om contact met hem kon zoeken. Dat doet hij echter sporadisch. Interesse in ontwikkelingen van de kinderen is er verder ook niet.
En ik ben niet roomser dan de paus hoor, maar ik heb zelf de kinderalimentatie op nul laten zetten in het convenant, zodat hij alle ruimte had en heeft om wel geschikte woonruimte te vinden.
Eerlijk is ook dat wat Tanx zegt, bij mij ook speelt. Het voelt gewoon oneerlijk. Maar dat beïnvloedt mijn objectiviteit denk ik wel. Vandaar ook dit bericht. Omdat ik wel het belang van de jongens voorop wil houden.
Het voelt ook heel oneerlijk, TO jij hebt alles uit de kast gehaald om het contact te onderhouden, maar zonder initiatief van de vader gaat het niet werken dus wie weet nu hij nu wel sommige weekenden de kinderen wil (met vriendin) en dus eindelijjk wat initiatief toont moet je het toch maar proberen. Het is heel moeilijk, ik heb in een soortgelijke situatie gezeten maar met oudere kinderen dus heel wat makkelijker dan jij. Ik zou ook graag eerst eens kennis willen maken met die vrouw, je kinderen zijn nog jong en dan met goede afspraken het gewoon proberen voor een bepaalde periode en daarna kijken of alles verlopen is zoals afgesproken en hoe de kinderen het ervaren. Wat zeggen de kinderen? Vooral de oudste, wil hij zijn vader meer zien? Het fijne is als het goed gaat dat niet alleen je kinderen hun vader toch wat vaker zien en een band op kunnen bouwen, jij ook wat meer ruimte voor jezelf krijgt als alles eenmaal goed verloopt en je het wat meer los kunt laten. Je kunt dan in de weekenden dat je de kinderen niet hebt wat voor jezelf gaan doen want Ik vond drie jaar full-time de kinderen hebben best zwaar en ook soms oneerlijk zeker als je ook alle moeilijke dingen alleen moet opknappen, daarnaast moet je altijd iets regelen als je op stap wilt of gewoon alleen wilt relaxen dus spontane acties zijn er niet bij, laat staan een nieuwe (liefdes)leven opbouwen.
vrijdag 20 januari 2023 om 08:54
Het klopt wat jullie zeggen hoor, ik had een relatie met hem, heb hem de vader van mijn kinderen laten worden en ik heb hem ook gevoed in zijn passiviteit.
Wat puntullita (wat een moeilijke namen hier allemaal
) zegt, dat ik er dan wat uithaal, dat zou kunnen hoor. Het is ook iets waar ik met een coach mee aan de slag ga. Mijn gereserveerdheid en het feit dat ik onder druk alles zelf oplos en naar binnenkeer. En daarnaast conflictmijdend ben en een groot aanpassingsvermogen heb. Dus mijn karakter is deels oorzaak van dit probleem.
Beetje achtergrond nog, tav mijn keuzes uit het verleden. Ik was 16 toen ik een relatie kreeg met mijn ex. Onzeker meisje, veel gepest, ouders in vechtscheiding, oudste van 4, jaren anorexia gehad. Hij was een rustig, nuchter en sturend persoon, en die had ik in die tijd ook nodig. We hebben eigenlijk nooit een gezonde relatie gehad, realiseer ik me nu achteraf. Maar een voorbeeld van een gezonde relatie uit huis had ik niet en zelf had ik ook geen vergelijkingsmateriaal. Mijn ex blowde veel, bijna elke dag, tot de dag dat we uit elkaar zijn gegaan. De moed om weg te gaan, kreeg ik toen ik verliefd werd op een ander. Ben nooit vreemdgegaan, het was eigenlijk ook gewoon herkenning en het terugvinden van mezelf. Was mezelf zo verloren in die al die jaren.
Mijn ex heeft laatst voor het eerst erkent dat hij mij heeft mishandeld en daar zijn excuus voor aangeboden. Dit gebeurde een paar keer ook in bijzijn van de jongens. De dag dat ik mijn definitieve besluit aankondigde om te scheiden, ben ik heel bang geweest. Hij heeft toen bovenop me gezeten, met een knie op mijn kaak. Ik heb toen mijn oudste geroepen en die riep van beneden wat er was. Mijn jongste lag er toen bij op de commode.
Ik heb melding gedaan bij de politie daarna, ook omdat mijn ex dreigde met een familiedrama. Uiteindelijk was veilig thuis gerustgesteld, omdat ik de jongens bij mij hield en ex uit huis ging.
Het klinkt allemaal ernstig, maar ik weet wel zeker dat ik mijn jongens een liefdevolle en stabiele basis bied. Ik ben ook veel met mijzelf aan de slag gegaan, omdat een deel van het probleem natuurlijk bij mij ligt. Maar we zijn gelukkig met zn 3en nu! Het maakt dit soort beslissingen nu alleen wel eens wat lastig.
Fijn al jullie reacties!
Wat puntullita (wat een moeilijke namen hier allemaal
) zegt, dat ik er dan wat uithaal, dat zou kunnen hoor. Het is ook iets waar ik met een coach mee aan de slag ga. Mijn gereserveerdheid en het feit dat ik onder druk alles zelf oplos en naar binnenkeer. En daarnaast conflictmijdend ben en een groot aanpassingsvermogen heb. Dus mijn karakter is deels oorzaak van dit probleem.Beetje achtergrond nog, tav mijn keuzes uit het verleden. Ik was 16 toen ik een relatie kreeg met mijn ex. Onzeker meisje, veel gepest, ouders in vechtscheiding, oudste van 4, jaren anorexia gehad. Hij was een rustig, nuchter en sturend persoon, en die had ik in die tijd ook nodig. We hebben eigenlijk nooit een gezonde relatie gehad, realiseer ik me nu achteraf. Maar een voorbeeld van een gezonde relatie uit huis had ik niet en zelf had ik ook geen vergelijkingsmateriaal. Mijn ex blowde veel, bijna elke dag, tot de dag dat we uit elkaar zijn gegaan. De moed om weg te gaan, kreeg ik toen ik verliefd werd op een ander. Ben nooit vreemdgegaan, het was eigenlijk ook gewoon herkenning en het terugvinden van mezelf. Was mezelf zo verloren in die al die jaren.
Mijn ex heeft laatst voor het eerst erkent dat hij mij heeft mishandeld en daar zijn excuus voor aangeboden. Dit gebeurde een paar keer ook in bijzijn van de jongens. De dag dat ik mijn definitieve besluit aankondigde om te scheiden, ben ik heel bang geweest. Hij heeft toen bovenop me gezeten, met een knie op mijn kaak. Ik heb toen mijn oudste geroepen en die riep van beneden wat er was. Mijn jongste lag er toen bij op de commode.
Ik heb melding gedaan bij de politie daarna, ook omdat mijn ex dreigde met een familiedrama. Uiteindelijk was veilig thuis gerustgesteld, omdat ik de jongens bij mij hield en ex uit huis ging.
Het klinkt allemaal ernstig, maar ik weet wel zeker dat ik mijn jongens een liefdevolle en stabiele basis bied. Ik ben ook veel met mijzelf aan de slag gegaan, omdat een deel van het probleem natuurlijk bij mij ligt. Maar we zijn gelukkig met zn 3en nu! Het maakt dit soort beslissingen nu alleen wel eens wat lastig.
Fijn al jullie reacties!
vrijdag 20 januari 2023 om 08:56
poeh, wat een verhaal. Je hoeft je niet te verantwoorden he?Magenta84 schreef: ↑20-01-2023 08:54Het klopt wat jullie zeggen hoor, ik had een relatie met hem, heb hem de vader van mijn kinderen laten worden en ik heb hem ook gevoed in zijn passiviteit.
Wat puntullita (wat een moeilijke namen hier allemaal
Beetje achtergrond nog, tav mijn keuzes uit het verleden. Ik was 16 toen ik een relatie kreeg met mijn ex. Onzeker meisje, veel gepest, ouders in vechtscheiding, oudste van 4, jaren anorexia gehad. Hij was een rustig, nuchter en sturend persoon, en die had ik in die tijd ook nodig. We hebben eigenlijk nooit een gezonde relatie gehad, realiseer ik me nu achteraf. Maar een voorbeeld van een gezonde relatie uit huis had ik niet en zelf had ik ook geen vergelijkingsmateriaal. Mijn ex blowde veel, bijna elke dag, tot de dag dat we uit elkaar zijn gegaan. De moed om weg te gaan, kreeg ik toen ik verliefd werd op een ander. Ben nooit vreemdgegaan, het was eigenlijk ook gewoon herkenning en het terugvinden van mezelf. Was mezelf zo verloren in die al die jaren.
Mijn ex heeft laatst voor het eerst erkent dat hij mij heeft mishandeld en daar zijn excuus voor aangeboden. Dit gebeurde een paar keer ook in bijzijn van de jongens. De dag dat ik mijn definitieve besluit aankondigde om te scheiden, ben ik heel bang geweest. Hij heeft toen bovenop me gezeten, met een knie op mijn kaak. Ik heb toen mijn oudste geroepen en die riep van beneden wat er was. Mijn jongste lag er toen bij op de commode.
Ik heb melding gedaan bij de politie daarna, ook omdat mijn ex dreigde met een familiedrama. Uiteindelijk was veilig thuis gerustgesteld, omdat ik de jongens bij mij hield en ex uit huis ging.
Het klinkt allemaal ernstig, maar ik weet wel zeker dat ik mijn jongens een liefdevolle en stabiele basis bied. Ik ben ook veel met mijzelf aan de slag gegaan, omdat een deel van het probleem natuurlijk bij mij ligt. Maar we zijn gelukkig met zn 3en nu! Het maakt dit soort beslissingen nu alleen wel eens wat lastig.
Fijn al jullie reacties!
je doet je best! heel knap!
vrijdag 20 januari 2023 om 09:04
Je hebt wat?!
Ga eens op je strepen staan voor je kinderen.
Getver wat een lamzak.
Edit: sorry ik was hard. Wat een verhaal
apatura wijzigde dit bericht op 20-01-2023 09:10
6.15% gewijzigd
Been there, done that, got the T-shirt.
vrijdag 20 januari 2023 om 09:06
Wow, wat een inzicht, je klinkt als een krachtige vrouw hoor TO, petje af , wat een situatie, veel sterkte maar met alles wat je al gedaan hebt en waar je aan werkt komt dat wel goed, iig geef je je kinderen een goed voorbeeld, niet in een vervelende relatie blijven, aan jezelf werken en er toch voor anderen zijn, je doet het goedMagenta84 schreef: ↑20-01-2023 08:54Het klopt wat jullie zeggen hoor, ik had een relatie met hem, heb hem de vader van mijn kinderen laten worden en ik heb hem ook gevoed in zijn passiviteit.
Wat puntullita (wat een moeilijke namen hier allemaal
Beetje achtergrond nog, tav mijn keuzes uit het verleden. Ik was 16 toen ik een relatie kreeg met mijn ex. Onzeker meisje, veel gepest, ouders in vechtscheiding, oudste van 4, jaren anorexia gehad. Hij was een rustig, nuchter en sturend persoon, en die had ik in die tijd ook nodig. We hebben eigenlijk nooit een gezonde relatie gehad, realiseer ik me nu achteraf. Maar een voorbeeld van een gezonde relatie uit huis had ik niet en zelf had ik ook geen vergelijkingsmateriaal. Mijn ex blowde veel, bijna elke dag, tot de dag dat we uit elkaar zijn gegaan. De moed om weg te gaan, kreeg ik toen ik verliefd werd op een ander. Ben nooit vreemdgegaan, het was eigenlijk ook gewoon herkenning en het terugvinden van mezelf. Was mezelf zo verloren in die al die jaren.
Mijn ex heeft laatst voor het eerst erkent dat hij mij heeft mishandeld en daar zijn excuus voor aangeboden. Dit gebeurde een paar keer ook in bijzijn van de jongens. De dag dat ik mijn definitieve besluit aankondigde om te scheiden, ben ik heel bang geweest. Hij heeft toen bovenop me gezeten, met een knie op mijn kaak. Ik heb toen mijn oudste geroepen en die riep van beneden wat er was. Mijn jongste lag er toen bij op de commode.
Ik heb melding gedaan bij de politie daarna, ook omdat mijn ex dreigde met een familiedrama. Uiteindelijk was veilig thuis gerustgesteld, omdat ik de jongens bij mij hield en ex uit huis ging.
Het klinkt allemaal ernstig, maar ik weet wel zeker dat ik mijn jongens een liefdevolle en stabiele basis bied. Ik ben ook veel met mijzelf aan de slag gegaan, omdat een deel van het probleem natuurlijk bij mij ligt. Maar we zijn gelukkig met zn 3en nu! Het maakt dit soort beslissingen nu alleen wel eens wat lastig.
Fijn al jullie reacties!
vrijdag 20 januari 2023 om 09:13
Ik zou voorlopig nog niet al te veel veranderen. Zijn trackrecord qua stabiele relaties is niet echt goed, dus de kans is vrij groot dat je je kinderen bloot stelt aan een hoop toxic gedoe. Als ze er na een jaar nog is, zou ik eens een keer koffie met haar koffie gaan drinken, aantekeningen uitwisselen en dan bepalen of je het aandurft met haar. Want zij moet wel stevig genoeg zijn om tegenwicht te kunnen bieden aan zij labiliteit.Magenta84 schreef: ↑20-01-2023 08:54Het klopt wat jullie zeggen hoor, ik had een relatie met hem, heb hem de vader van mijn kinderen laten worden en ik heb hem ook gevoed in zijn passiviteit.
Wat puntullita (wat een moeilijke namen hier allemaal
Beetje achtergrond nog, tav mijn keuzes uit het verleden. Ik was 16 toen ik een relatie kreeg met mijn ex. Onzeker meisje, veel gepest, ouders in vechtscheiding, oudste van 4, jaren anorexia gehad. Hij was een rustig, nuchter en sturend persoon, en die had ik in die tijd ook nodig. We hebben eigenlijk nooit een gezonde relatie gehad, realiseer ik me nu achteraf. Maar een voorbeeld van een gezonde relatie uit huis had ik niet en zelf had ik ook geen vergelijkingsmateriaal. Mijn ex blowde veel, bijna elke dag, tot de dag dat we uit elkaar zijn gegaan. De moed om weg te gaan, kreeg ik toen ik verliefd werd op een ander. Ben nooit vreemdgegaan, het was eigenlijk ook gewoon herkenning en het terugvinden van mezelf. Was mezelf zo verloren in die al die jaren.
Mijn ex heeft laatst voor het eerst erkent dat hij mij heeft mishandeld en daar zijn excuus voor aangeboden. Dit gebeurde een paar keer ook in bijzijn van de jongens. De dag dat ik mijn definitieve besluit aankondigde om te scheiden, ben ik heel bang geweest. Hij heeft toen bovenop me gezeten, met een knie op mijn kaak. Ik heb toen mijn oudste geroepen en die riep van beneden wat er was. Mijn jongste lag er toen bij op de commode.
Ik heb melding gedaan bij de politie daarna, ook omdat mijn ex dreigde met een familiedrama. Uiteindelijk was veilig thuis gerustgesteld, omdat ik de jongens bij mij hield en ex uit huis ging.
Het klinkt allemaal ernstig, maar ik weet wel zeker dat ik mijn jongens een liefdevolle en stabiele basis bied. Ik ben ook veel met mijzelf aan de slag gegaan, omdat een deel van het probleem natuurlijk bij mij ligt. Maar we zijn gelukkig met zn 3en nu! Het maakt dit soort beslissingen nu alleen wel eens wat lastig.
Fijn al jullie reacties!
Tot die tijd kan hij je kinderen prima zien om leuke dingen mee te doen. Hij geeft zelf ook duidelijk aan dat ie meer niet aankan.
vrijdag 20 januari 2023 om 09:16
Hoe kijken je kinderen er zelf naar? En dan in het bijzonder de oudste.
Het is echt super oneerlijk, maar daar ga je niets aan veranderen. Hij geeft het inmiddels ook gewoon toe natuurlijk: hij vindt alleen voor de kinderen zorgen moeilijk.
Ik ken iemand die in de positie van "de vriendin van ex" zit en ik heb er als moeder nog steeds moeite mee hoeveel invloed zij heeft op het gezinsleven, terwijl de vader er maar een beetje naast staat. Zij ziet de kinderen meer dan hij, koopt de kleding, gaat naar de kapper, staat aan de lijn bij de voetbal, gaat mee naar zwemles.. hij zeer beperkt. Ik heb er veel moeite mee, omdat ik denk: de kinderen gaan naar hun vader, niet naar jou..
Terwijl, objectief gezien is iedereen blij. Kinderen blij (vinden vriendin super leuk), man blij, ex-vrouw heeft een fatsoenlijke omgangsregeling (ongetwijfeld ervaart zij hetzelfde als jij, maar er is wel co-ouderschap).
Tsja... Het is moeilijk te verkroppen maar ik zou het toch proberen. De frequentie is zo hoog niet, dat zou ik wel zo proberen te houden. En wat iemand anders ook aangaf, ik zou haar wel graag even ontmoeten en misschien bij haar langsgaan voor een kennismaking zodat je ook gelijk ziet waar je kind terecht komt. Is er een fatsoenlijke slaapkamer? Of slapen ze op de rommelkamer? Voor lange termijn afspraken moet ook door hen geïnvesteerd worden in een fijne leefomgeving voor de kinderen.
Het is echt super oneerlijk, maar daar ga je niets aan veranderen. Hij geeft het inmiddels ook gewoon toe natuurlijk: hij vindt alleen voor de kinderen zorgen moeilijk.
Ik ken iemand die in de positie van "de vriendin van ex" zit en ik heb er als moeder nog steeds moeite mee hoeveel invloed zij heeft op het gezinsleven, terwijl de vader er maar een beetje naast staat. Zij ziet de kinderen meer dan hij, koopt de kleding, gaat naar de kapper, staat aan de lijn bij de voetbal, gaat mee naar zwemles.. hij zeer beperkt. Ik heb er veel moeite mee, omdat ik denk: de kinderen gaan naar hun vader, niet naar jou..
Terwijl, objectief gezien is iedereen blij. Kinderen blij (vinden vriendin super leuk), man blij, ex-vrouw heeft een fatsoenlijke omgangsregeling (ongetwijfeld ervaart zij hetzelfde als jij, maar er is wel co-ouderschap).
Tsja... Het is moeilijk te verkroppen maar ik zou het toch proberen. De frequentie is zo hoog niet, dat zou ik wel zo proberen te houden. En wat iemand anders ook aangaf, ik zou haar wel graag even ontmoeten en misschien bij haar langsgaan voor een kennismaking zodat je ook gelijk ziet waar je kind terecht komt. Is er een fatsoenlijke slaapkamer? Of slapen ze op de rommelkamer? Voor lange termijn afspraken moet ook door hen geïnvesteerd worden in een fijne leefomgeving voor de kinderen.
vrijdag 20 januari 2023 om 09:24
Wat fijn dat jullie allemaal zo de moeite nemen om te reageren! Ik lees al jarenlang mee. In een ver verleden wel eens iets gepost over mijn relatie (voordat er kinderen waren), maar dat kwam toch te dichtbij en ik was op dat moment ook te bang dat hij het zou lezen.
Ik lees bij jullie ook de twee kanten terug die ik zie, enerzijds stabielere omgang, met misschien een iets grotere rol als vader, tegelijkertijd de vraag hoe stabiel die structurelere omgang gaat zijn. En of dit dan het moment is dit te veranderen.
Wel eens dat ik zijn vriendin sowieso eerst wil ontmoeten. Een gevoel erbij krijgen. Maar goed, ik wil zijn relatie ook niet saboteren, dus in hoeverre ik dan alle vragen kan stellen.
Ik lees bij jullie ook de twee kanten terug die ik zie, enerzijds stabielere omgang, met misschien een iets grotere rol als vader, tegelijkertijd de vraag hoe stabiel die structurelere omgang gaat zijn. En of dit dan het moment is dit te veranderen.
Wel eens dat ik zijn vriendin sowieso eerst wil ontmoeten. Een gevoel erbij krijgen. Maar goed, ik wil zijn relatie ook niet saboteren, dus in hoeverre ik dan alle vragen kan stellen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
