Onaardige moeder

Meestal kom ik met mijn problemen hier. Door mijn hele moeilijke thuissituatie ben ik een beetje gestoord in mijn hoofd geworden. Ik ben momenteel 32 jaar. Van jongs af aan heeft mijn moeder me altijd verteld dat ik een slechte persoon ben en dit verteld ze in geuren en kleuren aan anderen. Ze heeft me altijd thuis gekgemaakt. Als ze al klein beetje het gevoel heeft dat ik haar niet wil helpen etc dan flipt ze.
Als ik op mijn tenen loop en alles zeg en doe wat ze goed vindt, doet ze wel normaal.

Voorbeeldje:
Ik woon nu tijdelijk thuis ivm een verhuizing. Als ze om hulp vraagt, is dat vaak aan mij.
Vandaag vroeg ze iets over administratie. Ik voelde al aan de sfeer dat er iets zou gebeuren. Ik ben door mijn verleden hypergevoelig geworden.

Paar weken geleden heb ik haar geholpen met haar administratie om haar salaris overgemaakt te krijgen. Alle aanwijzingen doorlopen en verstuurd naar de werkgever.
Vandaag kreeg ze de melding dat haar werkgever haar foto van des paspoort niet scherp genoeg vond. En ik zei tegen haar dat die foto niet scherp was genomen. Ze gaf heel onaardig aan dat wat ik doe niet goed is. Ik zei dat zij degene was die de foto had gemaakt en dat dat niet mijn fout was, ik heb het alleen geupload.

Kwaad liep ze naar beneden en zei ze dat ik de 1e keer mijn hulp aangeboden en dat ze mij nooit om hulp eigenlijk moet vragen etc etc en ging verder om mij te beschuldigen. Daar raakte ik weer geirriteerd over. Want waarom is mijn opmerking zo erg dat ik zei dat ze de paspoort foto niet scherp heeft genomen? Waarom gelijk flippen dat ze mijn hulp nooit had moeten vragen.

Ik wachtte beneden in de woonkamer en ging weer terug naar mijn kamer en daarbij loop ik langs haar kamer.
Daarna kwam ze half schreeuwend binnen en met een van woede vertrokken gezicht dat ik niks meer zei en zei ze heel hatelijk dat ze me nooit meer wat zou vragen. En daarna zei ik dat ze me vals had beschuldigd dat ik haar niet wilde helpen.

Daarna kwam mijn vader en ging ze tegen hem zeggen dat ik een slechte persoon ben die iemand zal laten vallen als het haar uitkomt. Dit vind ik heel erg want ze maakt me zwart. Terwijl ik juist een heel hulpvaardig en pleaserig persoon ben. Vroeger ging ik me heel erg weer verdedigen. Nu heb ik zoiets van denk maar dat ik een slechte persoon ben, ik moet ook gewoon accepteren dat mijn band met mijn moeder gewoon heel mijn leven slecht zal zijn. Mijn ouders waren laatst een paar maanden in het buitenland en ik heb ze geen 1 seconde gemist.
Dat komt omdat ik qua geestelijke gesteldheid nooit wat aan ze heb gehad, er is geen band. Helemaal niks. Nul komma nul. Mijn vader is sowieso een autist, maar hij bedoelt het wel goed. Mijn moeder houdt oprecht niet van mij, dat weet ik zeker. Ik heb zelfs zoiets van als ik haar nooit meer in mijn leven zie, vind ik het totaal niet erg. Ze is toch nooit een moeder geweest.

Zo heeft me dus jarenlang helemaal kapot gemaakt. Ik weet niet wat haar doel is, maar het lijkt alsof ze haar frustraties op mij afreageert. Ze is altijd heel gemeen tegen mij geweest en ik wil eigenlijk nooit meer contact met haar. Ik heb teveel vergeven, maar ik denk dat dit de druppel voor mij is. Ik gaf mezelf vaak de schuld van dit soort dingen, kreeg er angstgevoelens af, het lijkt alsof ze over mij probeert te stoken, want tussen haar en mn vader botert het ook niet altijd. Als ze weer zin heeft om aardig te doen, doet ze aardig. Als ze me wil afkatten dan doet ze dat ook. Jarenlang heeft ze me zo getreiterd.
Wat kan ik hiermee? Heeft zij een soort probleem ofzo?

Dat ik niet in de goot ben beland, is omdat ik me altijd heel sterk heb gehouden. Ik heb nooit liefde of geborgenheid gekend. Waardoor nu als volwassene ook niet kan liefhebben, ik ben heel gesloten en zit vol traumas. Ik heb in mijn leven een paar grote gelukken gehad. Zoals met mijn werk en mijn huis. Ik ben eigenlijk van niemand afhankelijk, door mijn verleden heb ik veel moeite om mezelf te hechten aan iemand. Het is een reden dat ik waarsch geen kinderen wil omdat ik niet weet hoe ik moet liefhebben. En hoe ga je jezelf lief vinden als je je hele leven van je moeder hebt gehoord dat je een slechte persoon bent?

Ik loop nu bij een psycholoog en dat gaat niet verder dan hoe voel je etc. Ik heb geen gerichte behandeling waar ik wel om heb gevraagd, zoals schematherapie en emdr

Moiren schreef: ↑

08-12-2022 20:50

Ze spoort niet.

Waarom ga je weer thuis wonen als je van te voren al weet dat ze niet spoort?

Omdat ik toch hoopte dat ze normaal zou doen, ik voelde wel echt tegenzin om terug te aan. Ik woonde 2,5 jaar op mezelf, nu weet ik dat ze nooit is veranderd.

madamecannibale schreef: ↑

08-12-2022 21:02

Ik heb nu weer een tijdje bij mijn ouders gewoond vanwege een verbouwing maar op een bepaalde leeftijd is dat gewoon geen goed idee. En dan heb ik nog een prima band met ze. Ik zou tijdelijk andere woonruimte zoeken als je het je kan veroorloven.

Ik blijf hier nog maar een weekend. Het is maar goed hoor, want mijn mentale toestand is weer ver achteruit gegaan.