Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Explorista schreef: ↑

23-12-2022 18:47

En liggen er waardevolle spullen van hem
in jouw huis?

Nee helemaal niks. Hij is hier nooit.

Elmervrouw schreef: ↑

23-12-2022 18:57

Je angst is bijna tot hier voelbaar.
Blijf vooral schrijven, er is hier altijd iemand die je kan steunen!

Dankjewel! Ik voel me echt enorm beroerd... Ik heb mijn telefoon uitgezet, maar ik ben bang dat het gaat escaleren op die manier... dus ik ben telkens in conflict met mezelf... telefoon aan of niet... wel opnemen of niet....
Ik weet gewoon niet wat ik moet.... ik word gek van mezelf.

Marit80 schreef: ↑

23-12-2022 19:00

Wat sterk dat je bent weggegaan, goed bezig! Hij trekt je energie aan alle kanten weg van je, dat kun je niet gebruiken.

Een wijs iemand zei ooit tegen me: "Je kunt nooit iedereen tevreden stellen, dus dan zorg ik maar dat ik op zn minst mezelf tevreden stel."
Je hebt de eerste stap gezet, dat is de allerlastigste. De volgende keer gaat het iets makkelijker.

Misschien goed om je telefoon ff ver weg te leggen. Laat je niet verleiden tot eindeloze app discussies maar ga lekker Netflixen / kleuren / breien / een eind lopen / bellen met iemand waar je je ei ff kwijt kan. Laad je batterij op, kom tot rust, duik je bed in en wees trots op jezelf!

Dankjewel. Ik voel me nog niet trots op mezelf. Mijn hoofd gaat alle kanten op. Ik moet tegen me gevoel vechten om het gesprek aan te gaan... en waarschijnlijk toch weer daar te belanden. Het lijkt wel een verslaving deze relatie... En dat al binnen een jaar.... ik wist niet dat zoiets zo snel zou kunnen gaan.

DanaJoe72 schreef: ↑

23-12-2022 16:21

Ik heb mijn reactie even in dikgedrukt in de quote gezet.
En als laatste wil ik graag nog zeggen, je bent enorm hard aan het vechten en bewijzen dat je je best doet en dat je een goede vriendin bent.
Hij reageert alleen maar negatief, veeleisend, grensoverschrijdend en manipulatief. Op dit moment kan het niet zo zijn dat al die "sporadische" fijne momenten nog opwegen tegen continu onder zo'n druk en spanning staan, "want als ik het niet goed genoeg doe, dan....".
Dat is niet oke, dat gun je niemand en dat moet je jezelf ook zeker niet willen gunnen.
Ga alsjeblieft naar je vriendin toe of app haar, zeg dat je bang bent en dat je hulp nodig hebt. Kan me niet voorstellen dat ze dan boos op je wordt, merk je dat met alles wat je verteld over de buitenwereld dat je bang bent dat anderen boos worden op jou om iets wat een ander jou heeft aangedaan en aandoet?

Ik zal wat voorbeelden noemen. Hij was bezig met sporten en ik was die dag thuis en hij moest die avond vroeg weg. Ik besloot om het eten al klaar te hebben staan als hij thuis zou komen. Hij is toen erg boos geworden omdat het eten al klaar stond. En hij niet op zijn gemak nog kon blowen.
EEn andere keer werd hij juist boos wanneer het eten niet klaar stond toen hij thuis kwam... Er is veel verwarring.
Als ik dan het hele huis heb geboend en er staat buiten nog een volle asbak, dan gaat ie daarom boos worden...En dan haal ik aan wat ik allemaal wel heb gedaan... dan is vaak zijn antwoord "daar heb ik toch niet om gevraagd". Bij mezelf denk ik dan... nee dat klopt. Maar als het niet is gebeurd dan slaat zijn humeur om.... dus indirect voelt dat wel als een vraag.
En zo gaan heel veel dingen.
Als ik vraag wanneer die weer eens langs komt bij me, moet ik ophouden met zeuren... dat zie ik dan wel, het moet een verassing blijven.... Jij gaat zo ver weg wonen....
Ik hoor veel.... ik heb er niet om gevraagd, jij gaat zo ver weg wonen. Dat doe je zelf...

Krukje306 schreef: ↑

23-12-2022 19:20

Moet je nagaan hoe hij je al in zn macht heeft. Je bent bang voor hem en ook terecht natuurlijk. Denk je dat hij naar je huis komt als je je telefoon uit laat?

Ik denk niet meteen maar als dit dagen aanhoudt wel.
Ik ben nog echt aan het nadenken hoe ik dit wil en moet aanpakken.

Doreia* schreef: ↑

23-12-2022 19:20

Goed zo :
- dat je weg bent gegaan!
- dat je doorgereden bent!
- dat je de telefoon niet opneemt!
- dat je de telefoon hebt uitgezet!

Je bent gewoon fucking omgedraaid en je hebt voor jezelf gekozen! Dat is een mega stap.
Ook het besef van de verslaving en afhankelijkheid aan hem.

Nu bel je je familie. Want vanavond wordt heel moeilijk. Je bent namelijk vreselijk ongehoorzaam. En dat heeft hij er in een jaar al flink ingekregen, dat jij altijd moet doen wat hij zegt!

Zorg voor afleiding. Vraag iemand of ga naar iemand. Echt.

Morgen ben je niet thuis, maar lekker iets doen waar je blij van wordt. De dag is helemaal van jou!

Met kerst regel je een stoel aan tafel bij familie of vrienden. Die ga je krijgen.

Die spullen.... Dat zijn maar spullen. Laat liggen. Ga niet meer in de auto naar hem. Wis, blokkeer en verwijder hem van alles. En meld de politie dat je uit een huiselijk geweld relatie stapt. Dan gaan ze je helpen.

En anders ik / het forum wel.
We kunnen je helpen. Ook als je toch weer terug gaat. Het kostte me 3x uit voor het me lukte. Misschien ben jij minder hardleers, maar ik had toen geen forum die me hielp.

Ik zit momenteel op mijn tweede poging. Waarom is dit zo verdomde moeilijk!

Elmervrouw schreef: ↑

23-12-2022 19:21

Kun je vanavond ergens anders naartoe gaan, bijvoorbeeld naar een vriendin/je ouders/iemand anders?

Nee helaas, alles zit in het buitenland. Ik denk dat ik dit alleen moet doorstaan. Ik moet zeggen dat dit forum wel enorm helpt, Anders was het me vanavond denk ik niet gelukt.

Explorista schreef: ↑

23-12-2022 19:23

Er zijn zoveel vrouwen die dit hebben meegemaakt.
Een kerel die alles zo draait dat jij meer je best moet doen.

Als je die asbak wel had geleegd, dan had dat weer niet gemogen.

Als ik de asbak had geleegd, was het waarschijnlijk wat anders geweest. Ik merk wel dat ik op voorhand al weet dat ik veel kritiek ga krijgen die dag.
Ik merk dat al dan aan de manier van appgedrag.
Zoals vandaag ook een beetje... hij was weer boos omdat ik niet had gezegd dat ik was vertrokken vanuit werk en hing geirriteerd op. Iets wat ik bij hem niet mag doen... zomaar ophangen....
Hij laat zelf nooit weten wanneer hij vertrekt van werk... het is eigenlijk bizar dit.

Doreia* schreef: ↑

23-12-2022 19:28

Omdat hij je zo heeft gehersenspoeld.
Mijn ex zei tegen mij dat hij een slechte jeugd had gehad. En dat hij DUS soms wel raar uit de hoek kon komen. Dus vervolgens kon hij alle rare gedrag vertonen en schaarden we dat allebei onder de uitvloeisel van zijn slechte jeugd.

Nergens dacht ik : maar je kunt ook kiezen om je WEL in te houden, het anders te willen of ik kan zeggen dat het zo echt niet normaal is.

Ik vond niet dat ik iets kon zeggen van zijn gedrag, want hij had me immers gewaarschuwd. En dus voelde het alsof ik er maar mee had te dealen.

Maar dat is natuurlijk niet zo!
De deur van de kooi staat wagenwijd open!

Ik herken dat wel eigenlijk... de woorden "zo ben ik altijd al geweest". "maar ik ben zolang bedrogen". met andere woorden, dit rechtvaardigt mijn gedrag.
Weetje wat het gekke is... ik voel me momenteel echt onstabiel en schuldig... mijn stemming gaat ook alle kanten op. Hij beschuldigt me vaak dat ik spelletjes met hem speel... en soms twijfel ik serieus aan die theorie... doe ik dat echt? onbewust of bewust? zelfs die dingen vraag ik me af...