Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Charlotte717 schreef: ↑

21-01-2023 10:20

Ik heb elke post van dit topic gelezen, want het raakt me.

Zelf heb ik een tiental maanden in een vreselijk giftige “relatie” gezeten. Dat is zo’n anderhalf jaar uit. Ik loop al jaren bij een therapeut, maar hierover praten blijft moeilijk, al doe ik het wel. De tijd met die persoon heeft me niet alleen emotioneel, fysiek, maar ook financieel enorm geraakt.

Het ergste vind ik dat ik het niet op tijd heb stopgezet, het zou mezelf veel pijn hebben bespaard. Dat stukje niet kunnen vertrouwen op mezelf vind ik moeilijk. Wie zegt dat ik nooit meer in deze soort situaties beland? Het is nl al eerder gebeurd. Hierover gaan de meeste sessies bij mijn therapeut.

Als ik terugkijk op die tijd vind ik het zo erg voor mezelf, dat ik zoveel verdriet voelde, dat ik me onveilig voelde, dat ik zoveel pijn had. Ik kan er nog altijd droevig van worden.

Dankzij de therapie die ik volg heb ik enorme stappen gemaakt het afgelopen 1,5 jaar. Ik herken de oude ik helemaal niet meer, zo hard ben ik als mens veranderd. Er is een klik gekomen die alles in een ander perspectief heeft geplaatst. De mensen die ik de jongste tijd heb ontmoet, hebben geen idee dat ik zulke dingen heb meegemaakt. Ik vind het zelfs spannend om dit hier op te schrijven. Ook omdat ik mezelf soms wijsmaak dat het nooit gebeurd is, als coping mechanisme. Maar het is wel allemaal gebeurd. Hier lezen en zeker schrijven doet me er niet alleen aan herinneren, maar helpt me om die periode een plekje te geven.

Aan TO en de andere vrouwen die in eenzelfde soort giftige situatie zitten, en de kern van dit topic en alle verhalen hier: volg je buikgevoel.

Je intuïtie liegt nooit.

Je moet er alleen naar durven luisteren. En er daarna naar handelen.

Mooie post.
Ja, alles in mij zegt dat er dingen niet kloppen en heb zelfs het gevoel dat ik wel eens bedrogen ben door hem. Dat gevoel blijft zo enorm sterk. Ookal heb ik geen aanleiding of bewijs. Nooit zo hard gehad.
Maarja, kan een mens zichzelf niet gewoon gek maken?
Of dat gevoel krijgen uit angst?

zakdoek schreef: ↑

21-01-2023 17:44

Ja dat kan.
En dan? stort dan de wereld in?
Dat is het lastige voor de mensen hier: je relativeert veel rare dingen (bijna) weg maar uit je gedrag en gevoel blijkt wel dat je heel goed weet dat er van alles niet klopt.
Ik snap dat je niet weg durft bij hem, dat je je verantwoordelijker voelt voor hem dan voor je zelf en dat je je daarom vastklampt aan dat 'een mens zichzelf gewoon gek kan maken'. Inderdaad, dat kan. Jij doet dat niet maar het kán (in zijn algemeenheid) wel.
Het is een verlammende, machteloosmakende vraag die je stelt.

Ik weet het gewoon niet goed... Ik heb zoveel geinvesteerd... Er is nog zoveel gevoel. Hij doet nu precies zijn best... En zijn jaloezie lijkt ineens van de aardbodem te zijn verdwenen... De cameras staan al 3 weken uit. Is het gek dat dat me ook weer in de war brengt?
Ik vind precies mijn rust niet meer. Het wantrouwen is precies erger als ooit!.
Plfff, waarom hou ik mezelf toch in deze idiote situatie.

Paska schreef: ↑

21-01-2023 19:15

Het is net als gokken. Je hebt al veel te veel geld verloren, dan kan je niet mee thuiskomen en dus blijf je maar inzetten in de hoop op de jackpot.

Maar het is wel knap dat hij in drie weken helemaal veranderd is. Een psychologisch wonder! Hoera!

Nee, dat kan dus echt nooit! I know...
Ik snap het dus allemaal niet meer goed.
Ook merk ik op dat ie me vaker nu afwijst op seksueel vlak...
Alles brengt me gewoon in de war momenteel.

Surebaby schreef: ↑

21-01-2023 22:18

Uiteraard wist hij je nu af op sexueel vlak. Hij kan het alleen als hij zieke spelletjes speelt en over je grens heen mag gaan.
Nu hij zich als een normaal mens moet gedragen doet hij dat als investering, zodat hij daarna verder kan gaan met whatever het idee is.
Dit is niet om jou of jouw welzijn, integendeel.

Wat ik nu opmerk zijn inderdaad bizarre patronen.
Als ik hem niet wakker maak op de bank word hij de volgende dag boos... Niet altijd maar vaak wel... Nu maak ik hem wel echt wakker... En ben ik de zeikerd... Reageerde ik een keer geirriteerd en is het nu allemaal mijn schuld... Ik moet niet lief komen doen nu zegt ie...
Hij onthoud me nu al meer als 4 dagen van seksueel contact... Wat ik niet van hem ben gewend... Normaal deden wij het tweemaal daags. Hij weet dat ik dit voel als afwijzing en me daarin druk ga maken.
Laatst kapte hij het af tijdens de daad en zei dat er geen gevoel bij zat. Van dat ik maar ging liggen en stop hem er maar in... Dat was totaal niet zo op dat moment. Dat bracht me echt van mijn stuk... Het maakte me onzeker... De dagen erna blijft ie me afwijzen.
Het doet me verdriet.... Ik weet niet wat er is... Wat heb ik verkeerd gedaan?

Paska schreef: ↑

21-01-2023 19:40

Ik denk dat je het heel goed weet maar dat je liever wil geloven in het tegendeel. Teveel geïnvesteerd, te bang om alleen te zijn et cetera. Bij jou draait het ook niet alleen om liefde hoor.

Te bang om alleen te zijn, de eenzaamheid... Teveel geinvesteerd, hoop maar ik hou wel heel veel van hem
.. ik hou zoveel van de goede momenten... Maar toch denk ik... Als die slechte momenten er niet waren, waren de goede momenten ook niet zo intens.