Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Hey lieve mensen

Er is enorm veel gebeurd de afgelopen tijd. Vooral met mijn eigen emoties..
Van het een naar het ander...
Ik heb hem niet meer gezien sinds dat ik weg ben.
Wel heb ik nog contact gehad en nog altijd.
Zelfs tot zover dat ik hem zelfs heb gesmeekt om me terug te nemen. Hij kan dit niet, dus dat is in mijn voordeel. Ik merk dat hij me enorm aan het lijntje houdt. Op het moment dat ik het begin te accepteren en langzaam mijn eigen leven probeer op te pakken begint hij weer te trekken.

Ja ik schaam me enorm hiervoor. Heb ook echt het idee dat er wat mis met mij is. Hij zegt zelf dat hij denkt dat ik borderline heb. Maar iedereen uit mijn omgeving zegt dat dit echt niet het geval is, zelfs mijn exvriend, die mij langer kent dan hij. Hij doet nu alsof ik de meest slechte persoon ben die hem heeft gekwetst, hij heeft zich onder de gebeurtenis van die zondag uitgeluld. En ik merk dat ik hem zelfs geloof.
Momenteel probeer ik mijn oude hobbies en vrienden wat op te pakken. Dit lukt eigenlijk wel goed. Maar ik mis hem zo.... Ik vind het echt lastig om stand te houden. Ik merk dat die knop nog niet volledig om is, dit was die dag van vertrek wel veel sterker.

En er is nog zoveel meer gebeurd.
Ben al 4 kilo kwijt denk ik, in die twee weken.
Ik ben wel gestopt met drinken sinds die maandag. Omdat ik merk dat ik dan juist de meest stomme dingen doe. Geen druppel meer gedronken en ik ben daar echt wel heel trots op.
Maar als ik naar vrienden ga, dan ineens belt hij me.... alsof hij weet dat ik een keer van huis weg ben.

Maar het gevoel van afsluiting komt denk ik wel een stukje dichterbij. Het is echt met vallen en opstaan. Ik huil nu denk ik al een paar dagen niet meer... maarja het eten lukt nog niet goed.

Doreia* schreef: ↑

01-02-2023 12:53

Smeken om je terug te nemen.
Lieve Vetomiep82, weet je wat dat is?

Alsjeblieft, stop me terug in de hel die ik ken, omdat waar ik nu in zit mij totaal onbekend is! Als iemand mij domineert, precies verteld wat ik moet doen, dát snap ik tenminste! Dat heb ik geleerd vanuit mijn vroegste jeugd.
En nu moet ik zelf bedenken wat ik wil doen, ga doen, mag doen, zonder dat iemand mij toestemming hoeft te geven. En dat vind ik ZO griezelig, dat ik liever terug wil naar de bekende situatie, wat ik tenminste begrijp.

Stop met het contact. Het doet je geen goed. Je blijft op die manier strijden tegen hem. En hij hoeft niets anders te doen dan wachten. Want je bent nu in staat om bij hem in te breken, op zijn bank te gaan zitten en met je armen over elkaar te zeggen: zo, nu hebben we weer een relatie!

Jij hebt hierin de keuze. Je bent geen speelbal van je emoties. Je kunt hier nu echt voor kiezen, om te stoppen met deze verslaving.
Maar dan is minderen geen optie. Dan is het cold turkey geen contact meer. Nooit meer. Om los te komen van giftige relaties.

Ben jij bereid om een nieuw nummer te nemen zodat hij geen contact meer met je op kan nemen? En ben jij bereid zijn nummer uit je hoofd te halen, zodat je hem niet meer contact?

Dat is denk ik wel herkenbaar.. en ook vanuit mijn jeugd.

LilacWine schreef: ↑

01-02-2023 13:12

Wel goed dat je hem niet meer ziet en hij je nu een soort van straft waardoor er afstand is. Die afstand komt goed uit. Hij wil je niet maar hij wil wel je aandacht, of dat nou negatief of positief is. Met schuld en schaamte probeert hij jou binnen te hengelen of te straffen.
Het is ook best voorspelbaar dat hij je zo wegzet en aan komt met labeltjes als borderline. Voor mij is het een veeg teken als iemand alle slechts op de ander afschuift en zelf geen introspectief vermogen heeft. Het staat gelijkwaardigheid in de weg.

Wat goed dat je niet meer drinkt. Ondanks het terugval gevoel in de contact momenten met hem klink je een stuk helderder in je post. Je voelt wat zijn woorden doen, ook al zit je in tweestrijd. Denk aan de onrust die je voelt aan hem, die onrust daar kun je vanaf. Die keuze heb je en je weet hoe. Nu is het nog doen.

Hopelijk kies je snel voor die afsluiting, zodat je kan werken aan jouw herstel.

Ja hij duwt me inderdaad weg hiermee.
En dat heb ik in mijn beleving nodig.

Ik ben geen slecht mens... ik heb mijn problemen. Ik heb altijd zo ontzettend veel liefde aan die jongen gegeven. Maar hij doet net alsof ik ben vreemdgegaan met zijn beste vriend.
Ik ben de slechtste die die heeft gekend, zo voelt het.
Probeer dat gevoel niet de overhand te laten nemen op mezelf.

jojojanneke schreef: ↑

01-02-2023 14:31

Ik hoop zo dat je naar Doreia luistert!!!
Zie het al een start van je nieuwe leven. Je kunt nu gaan bouwen. Stap voor stap gaan groeien. Er ligt een wereld voor je open. Je moet alleen die stap verder zetten en hulp voor jezelf gaan regelen. Doe het.

Ik ben op zoek naar hulp, maar dit gaat helaas niet zo snel als ik zou willen .
Momenteel probeer ik te fantaseren over het leven zoals het ooit is geweest. Vol met vrienden en hobbies... ik had altijd tijd tekort.
Alleen is het nu lastig om het nog te voelen omdat ik merk dat ik tegen een depressie ook aan het vechten ben.
Ik ben gewoon door blijven werken, ook dat lukt de ene dag beter als de andere.

Ik heb ook wat oude vrienden opgezocht. Maar ik merk dat ik heel onrustig ben als ik bij ze ben. Ik kamp met enorme schuldgevoelens.
Het eerste weekend na de breakup, kwam een vriendin langs. Ik kon me niet focussen en hij bleef maar benoemen dat ik lol had gemaakt en had gelachen. Maar dat was helemaal niet zo. En ik merk dat ik me schuldig voel als ik leuke dingen probeer te doen.
Binnen de relatie had ik dit ook al een beetje.

Doreia* schreef: ↑

01-02-2023 14:43

Waarom zou jij je schuldig moeten voelen als jij je leven ten volle benut en leeft?

Wie verbied je om te lachen? Om blij te zijn? Om plezier te hebben?

Dat is een gekke gedachte. Je mag jezelf toestemming geven om weer van alles te gaan doen wat het leven leuk maakt. Na al die tijd is het daar wel weer eens flink tijd voor dacht ik zo!

Ik snap hem wel, het is een hele logische gedachte voor jou. Zo heeft hij je gedrild:
Hij niet blij, ik niet blij. Hij blij, ik blij. Hij verdrietig, ik verdrietig.

Maar je kunt niet je eigen leven maar in misère doorbrengen omdat je denkt dat hij dat nu ook heeft. Je hoeft zijn gevoelens, emoties en gemoedstoestand niet op je te nemen. Dat doet helemaal niemand ook.

Je hebt gelijk. Je hebt zo gelijk.
Ik ga dit gevecht echt winnen.

De leuke dingen ga ik doen. Als ik weg wil ga en savonds om 1 uur thuis wil komen, dan doe ik dat.
Als ik mijn vrienden wil zien die ver weg wonen, dan pak ik de auto en ga ik.

Als ik tot laat wil gamen met mijn mannelijke vrienden op de playstation, dan doe ik dat.
Als ik een stukje wil rijden... dan doe ik dat.
Zelfs dat mocht nooit... dat was vluchten.... en dat mag niet meer... want dan was hij bezorgd om me. Maar ik had dit af en toe even nodig.
Ik was altijd in zijn huis, mijn auto was mijn veilige haven. Muziek hard en meeschreeuwen.... dat mag toch?

Doreia* schreef: ↑

01-02-2023 14:59

Heerlijk!
Je hebt er ook het volste recht toe!

Ik heb het ook nog steeds wel hoor. Niet meer dat snel snel haast haast thuis komen, maar ik kan nog altijd de was op de waslijn niet ophangen zonder de kleren van mijn man op het beste plekje te hangen. De kleding van mijn man krijgt ook de beste kleerhanger. Hij wéét niet eens dat ik dat doe. Hij verwacht dat niet van mij. Dat is een laatste etterwondje wat ik nog overgehouden heb uit die tijd.

Voor de rest:
Ik heb voor dit jaar mijn festivals weer uitgezocht waar ik heen ga. Op de kalender geschreven. Man vind het allemaal dikke prima. Hij wenst me heel veel plezier. Want hij gunt me mijn plezier. Zelf vind hij mijn festivals niets aan, maar zal me daarom niet verbieden niet te gaan. Het leven is te kort om de ander te beknotten. Hij wenst me veel plezier, neemt de kinderen voor zijn rekening en ik app hem een gekke foto vol blijdschap als ik ben aangekomen en een sippe, brakke foto als ik weer onderweg naar huis ga. Zodat hij weet dat ik goed ben aangekomen. Reacties daarop zijn: veel plezier, maar ik zie dat het je al aardig lukt en : tot zometeen, wil je nog eten, of heb je al genoeg gehad daar?

Zo moet het lieverd. Zo. Dit is hoe iemand die je partner is met je om mag gaan. Zo.

Weet je wat het gekke is.
Dat soort relaties heb ik ook gehad.
Ik heb een hele goede laten lopen, waarom? Omdat ik vond dat hij beter verdiende. Ik kwam toen net uit een gifige relatie, met huiselijk geweld. Een aantal maanden later leerde ik hem kennen. Hij is bijna met elke sessie meegeweest van therapie om me te ondersteunen. Hielp me waar nodig. Hij was de liefde zelf, zeg ik altijd.
Ik ben zo onwijs gelukkig nu ik weet dat hij ook gelukkig is. Ik gun hem dat ook echt. Ik wilde nooit kinderen en hij wel.
Ik heb een stap opzij gedaan zodat hij zijn geluk kon vinden en dat is hem gelukt.

Maar dat soort mensen laat ik nooit meer lopen, mocht ik nog ooit zo'n iemand tegenkomen
Dat was de grootste fout van mijn leven. Dus ik weet wat liefde is, ik heb het gekend en ervaren......
Daarom snap ik dit niet van mezelf.

Ik heb wel gelezen...\
Hoe moeilijker je het vindt om je uit een slechte relatie te verwijderen, hoe meer elementen er van jouw jeugdtrauma in de relatie zit.

En daar heb ik de afgelopen 2 weken behoorlijk over nagedacht en geanalyseerd.

Doreia* schreef: ↑

01-02-2023 15:19

Je liet hem gaan omdat je het drama miste.
De highs en de lows.
Omdat je dacht dat het erbij hoort, in een relatie.
Je weet namelijk niet beter.

Laat die relatie, die mooie rustige fijne stabiele relatie, je graadmeter zijn voor wanneer je ooit weer terug aan het daten gaat.

Maar nu eerst aan de slag met je jeugd. Daar heb je een paar hele ongezonde coping mechanismen uit ontwikkelt die je tóen hielpen maar nú niet meer.

Hoe sta je er tegenover om een nieuw nummer te nemen en deze alleen te geven aan mensen met wie je echt contact wil blijven houden omdat ze iets toevoegen aan je leven?

Ik vind een nieuw nummer nemen echt een hele moeilijke