Open relatie en lastige periode

Hoi allemaal,

Ik ben al jaren meelezen hier, maar ik denk dat ik nu wel even wat ongezouten meningen kan gebruiken.

Ik ben al heel wat jaren samen met mijn man, we hebben nooit een 100% monogame relatie gehad, als in dat we vanaf het begin hebben aangegeven dat het prima is als er soms wat met een ander gebeurt fysiek, zo lang je het eerlijk vertelt.

Dit was lang prima zoals het liep maar er kwam een moment dat het bij beide begon te kriebelen meer actief hiermee bezig te gaan. We zijn toen parenclubs gaan bezoeken, als stel met andere stellen gaan daten en later ook 1 op 1 met anderen gaan daten. We zijn wellicht best hard van stapel gelopen door direct voor alles te gaan. We hebben toen wat minder leuke dates als stel gehad, waarbij ook bleek dat aan beide kanten de verwachtingen anders waren en is er flink onbegrip geweest omdat we echt anders denken over zaken. We hebben het daten als stel op pauze gezet en zijn alleen nog solo gaan ontdekken, met het idee dat we zo onszelf en elkaar hierin ruimte geven om te ontdekken.

En hier gaat het nu ook mis. Ik merk dat ik meer open minded ben dan ik wellicht dacht en merk dat ik heel veel leuk en prima vindt en voor heel veel open sta. Mijn man vindt dit lastig en begrijpt dit niet, en is naar mijn idee juist een control freak geworden hierin. We hebben een paar harde regels welke beide naleven, alleen hij lijkt er steeds meer regels bij te willen. Maar ook vind ik hem veroordelend over hoe ik over mijn visie op zaken. Om even concrete voorbeelden te noemen, als ik met iemand afspreek, merk ik dat de klik er eigenlijk altijd wel is en ik dan dus verder ga met die persoon. Ik ben heel kritisch in met wie ik wel en niet afspreek, maar in een date de klik maken gaat me makkelijk af. Mijn man snapt dit niet want die ervaart dit anders, wat natuurlijk kan, maar veroordeelt duidelijk mijn ervaring, vindt mij ''makkelijk'' en ''meer waard''. Een ander voorbeeld is dat ik het leuk vindt om heel expliciet seksueel te chatten soms voorafgaand, mijn man heeft hier ook de mening ''makkelijk'' over.

Hij lijkt het lastig te vinden om vertrouwen te hebben of krijgen in mij, omdat hij vindt dat de dingen die aan het begin fout zijn gegaan, aan mij liggen (waar hij deels gelijk in heeft, ik heb zaken niet goed gedaan). Hij vind mij niet meer open en daar heeft hij gelijk in, maar dat is omdat ik het inmiddels erg lastig vindt om alles te vertellen door zijn reactie op dingen. Ik zwak zaken daarom soms af of hou het vager.

Ik heb me op veel punten al aangepast aan zijn denkwijze, door bijv. niet meer expliciet te chatten en niet vaker met de zelfde persoon af te spreken. Maar ik denk ook dat ik niet alles aan kan passen aan hem (of zit ik hier fout en moet ik dat wel?). Hij begrijpt dat zegt hij, maar zegt ook dat hij niet alles kan accepteren.

Nu is er weer wat voorgevallen waarbij ik een keuze heb gemaakt die ruim binnen de harde regels valt, maar waarvan ik weet dat hij het niet fijn/handig vindt. Voor mij liep het zo en had ik er wel een goed gevoel bij. Ik heb er alleen in eerste instantie vaag over gedaan omdat ik niet direct open kaart durfde te spelen om zijn reactie. Ik weet dat ik het gewoon direct had moeten zeggen en niet moest wachten, maar die drempel is zo groot geworden.

Wat nu..
Naar mijn mening ligt de oplossing toch wel bij vertrouwen hebben in elkaar, acceptatie voor elkaars mening en gevoel en open communicatie. Een paar harde regels en daarbuiten vertrouwen. Maar mijn zegt niet (meer) te kunnen vertrouwen en accepteren.
Mijn man zou het liefst in pauze nemen van dit alles, maar ik zie niet in hoe een pauze de oplossing kan zijn. Dat verandert naar mijn idee niets aan het probleem.

Relatie therapie om hier samen een modus in te vinden? Ik weet het even niet.

Zowel hij als ik willen in de basis geen monogame relatie, al denk ik dat dat gevoel aan mijn kant sterker is.

Hij zegt zelf niet jaloers te zijn. Ook geen last te hebben van de feitelijke seks met anderen maar alles er omheen. Dit geloof ik want al het gedoe gaat om alles er omheen. Hij heeft zelf ook dates met vrouwen, al is het voor een vrouw natuurlijk veel eenvoudiger wel om veel keuze te hebben zeg maar.

Ik heb hem ook gevraagd of hij inderdaad terug wil komen op zijn beslissing en het misschien gewoon niet voor hem werkt, maar hij zegt dat dit het niet is denk hij.
We lopen daardoor vast merk ik.

Zonder vertrouwen werkt het niet, dat ben ik helemaal eens. Maar als hij geen vertrouwen meer heeft, deels misschien wel met reden omdat ik het lastig vind om alles te vertellen juist door zijn reactie, hoe krijgen we dit dan terug..

@Assiral we hebben buiten dit gedoe een hele leuke en fijne relatie waarbij we samen heel veel tijd doorbrengen en leuke dingen doen. Wat mij betreft meer dan genoeg om samen te zijn. Maar de behoefte aan soms iemand anders in een relatie heb ik altijd al gehad en dat blijft. En wat is vaak, ik date denk ik gemiddeld eens per maand.
We zijn al veel in gesprek gegaan over hoe nu verder en wat voor hem binnen het acceptabele valt. Dan pas ik me ook aan, maar dan is er toch weer iets wat niet een afspraak was, wat hij achteraf niet ok blijkt te vinden.

@Merys, ik denk niet zo zeer de mate, hij date zelf ook met anderen en besteed hier ongeveer even veel tijd aan denk ik. En er zijn zeker periodes waarin ik niets heb lopen, ongeveer even veel dan dat ik wel een contact heb denk ik. Dat is voor hem ongeveer het zelfde, al heeft hij minder vaak niets lopen.

Bedankt voor alle reacties tot nu toe, het helpt me om mijn gedachten op een rijtje te krijgen.

@Doreia*: we doen heel veel samen, vaak uit eten, festivals, leuke dingen, weekends weg, vakanties. Het is zeker niet zo dat we samen niets hebben, ik denk dat ik juist de behoefte heb aan iets voor mij hierin.

@DianaF, je heeft aan: ''Dus eigenlijk is het: om te tafel gaan en nog even goed kijken naar welke regels jullie beiden fijn vinden. En dan kijken of het eigenlijk wel matcht...'' Ik ben dat helemaal met je eens, maar hier komen we dus iedere keer tot afspraken, maar vervolgens is het dan toch weer niet goed. En inderdaad dat is vermoeiend omdat de regels iedere keer veranderen. Ik vind dat ik geen hele gekke dingen doe, maar hij denkt er dus anders over. Om een voorbeeld te noemen, mijn telnr geven of direct bij iemand thuis af spreken. Dat is geen verboden iets of afspraak, maar hij vindt het onhandig.

@Zaramorad dat is inderdaad ook mijn gevoel, maar in een gesprek komt dit gewoon niet boven tafel.

@choco-fan we blijken inderdaad anders te denken over de precieze invulling maar ik ben dan van mening dat je een middenweg moet zoeken waar je samen ok mee bent. Maar dan dus wel beide wat water bij de wijn moet doen. Het is zeker niet zo dat we samen niets hebben, of dingen missen, daarom vind ik een pauze niet de oplossing. We zijn elkaar ook niet kwijt en willen dat ook niet, maar op de 1 of andere manier vinden we elkaar hierin niet.

Poeszie schreef: ↑

13-06-2024 12:02

Dit was ook mijn gedachte.

Ik denk dat jullie toch echt in een gesprek tot de kern moeten komen samen. Achter zijn behoefte aan controle en regels, zit een gevoel. Daar moet je het over hebben. Dat hij jou makkelijk noemt, daar zit ook een laag onder.
Net zoals dat jij het er over moet hebben wat het met je doet dat je je steeds opnieuw aan zijn wensen moet aanpassen en dat je zelfs dingen gaat achterhouden.

Dit is ook mijn gevoel, dat er iets anders (een gevoel) achter zit. Daarom mijn idee dat we wellicht met iemand extern moeten praten, of misschien wel hij. Dat gevoel wat er achter zit bij hem, daar komen we niet bij en daardoor is er geen oplossing.

Lila-Linda schreef: ↑

13-06-2024 12:05

is het voor jou bespreekbaar om de relatie weer dicht te gooien?

Tijdelijk misschien, als ik het nut ervan zie, maar in alle eerlijkheid niet voor altijd. Ik geloof daar niet in en ik ga dan ooit een keer de fout in denk ik, ik ben daar liever open en eerlijk over. Misschien niet leuk om te horen, maar wel eerlijk.