Relaties
alle pijlers
Openbaar maken van afwijkende relatievorm
woensdag 14 september 2022 om 05:38
Update 25-9:
Het is vriendschappelijk gebleven op het feest, door inzichten hier was dat het beste. Op pagina 41 de hele update.
Edit:
Met openbaar maken bedoel ik, laten zien buiten de muren van het huis dat we elkaar lief vinden. Niet tegen iedereen vertellen die we tegen komen.
Het gaat vooral over het wel of niet kunnen tonen van lichte affectie, zoals een hand op de rug of dichter naast elkaar op zoiets als een buurtfeest waar we beiden veel mensen kennen.
-----
Mijn man en ik hebben al een aantal jaar een open relatie. In eerste instantie voor een stukje spanning, maar dit heeft zich ontwikkeld tot dat we beiden een relatie ernaast hebben (polyamorie). Alles is transparant naar elkaar toe, en we doen het er samen heel goed op. Onze band is er heel hecht door geworden en we zijn enorm goed geworden in communiceren en gevoelens delen. En iedere man/vrouw waar contact mee is weet precies wat er speelt, dus ook transparant naar hen toe.
Voor zover even de inleiding
Mijn kant van de familie weet er al heel lang van af. Veel vragen gehad, hun mening gegeven en ze weten nu niet beter dan dat dit voor ons werkt.
Van mijn mans kant weet nog niemand hoe het precies zit, omdat hij bang is voor een oordeel.
Aangezien hij en zijn vriendin ondertussen al zo'n 9 maanden samen zijn, en ik en mijn vriend bijna een half jaar, moet dit er wel uitkomen. Ik begin er last van te hebben dat ik niks kan vertellen en smoesjes moet gaan verzinnen. Maar als het goed is, gaat hij het binnenkort vertellen (en dan is het even een paar maanden vragen beantwoorden waarschijnlijk om te zorgen dat ze zich geen zorgen maken, en dat doen we met liefde).
Maar nu mijn daadwerkelijke vraag/ding waar ik jullie inzicht graag over wil hebben.
Mijn vriend woont in hetzelfde dorp. We kennen veel dezelfde mensen. We gaan regelmatig samen een rondje lopen, dus de kans is groot dat mensen mij met hem hebben zien lopen of mij bij hem binnen/buiten hebben zien lopen.
We hebben beiden zoiets van, dat het geen geheim is. Maar om het echt openbaar te maken, vinden we wat lastig. Binnenkort is er ook weer een groot buurtfeest, waar we beiden naartoe gaan.
Alleen, tja wat doen we dan? We willen niemand choqueren of naar laten voelen, en ik wil niet de reputatie van slet krijgen en hij niet die van "home wrecker".
Misschien kijk ik er wel wat angstiger naar dan nodig, ik hoop in elk geval dat mensen naar me toekomen als ze vragen hebben, maar het zit niet altijd in de aard van mensen..
Als jullie er achter zouden komen dat er iets speelt tussen buurtgenoten, of je ziet iemand net iets intiemer zijn met een buurtgenoot dan verwacht (bijv op dat feest), wat zouden jullie dan denken? Of als iemand dan quasi nonchalant zegt dat diegene een relatie heeft met buurtgenoot, terwijl ze zelf een gezin heeft?
Zodat ik me ook een beetje kan voorbereiden op verschillende reacties
Dank jullie wel!
Het is vriendschappelijk gebleven op het feest, door inzichten hier was dat het beste. Op pagina 41 de hele update.
Edit:
Met openbaar maken bedoel ik, laten zien buiten de muren van het huis dat we elkaar lief vinden. Niet tegen iedereen vertellen die we tegen komen.
Het gaat vooral over het wel of niet kunnen tonen van lichte affectie, zoals een hand op de rug of dichter naast elkaar op zoiets als een buurtfeest waar we beiden veel mensen kennen.
-----
Mijn man en ik hebben al een aantal jaar een open relatie. In eerste instantie voor een stukje spanning, maar dit heeft zich ontwikkeld tot dat we beiden een relatie ernaast hebben (polyamorie). Alles is transparant naar elkaar toe, en we doen het er samen heel goed op. Onze band is er heel hecht door geworden en we zijn enorm goed geworden in communiceren en gevoelens delen. En iedere man/vrouw waar contact mee is weet precies wat er speelt, dus ook transparant naar hen toe.
Voor zover even de inleiding
Mijn kant van de familie weet er al heel lang van af. Veel vragen gehad, hun mening gegeven en ze weten nu niet beter dan dat dit voor ons werkt.
Van mijn mans kant weet nog niemand hoe het precies zit, omdat hij bang is voor een oordeel.
Aangezien hij en zijn vriendin ondertussen al zo'n 9 maanden samen zijn, en ik en mijn vriend bijna een half jaar, moet dit er wel uitkomen. Ik begin er last van te hebben dat ik niks kan vertellen en smoesjes moet gaan verzinnen. Maar als het goed is, gaat hij het binnenkort vertellen (en dan is het even een paar maanden vragen beantwoorden waarschijnlijk om te zorgen dat ze zich geen zorgen maken, en dat doen we met liefde).
Maar nu mijn daadwerkelijke vraag/ding waar ik jullie inzicht graag over wil hebben.
Mijn vriend woont in hetzelfde dorp. We kennen veel dezelfde mensen. We gaan regelmatig samen een rondje lopen, dus de kans is groot dat mensen mij met hem hebben zien lopen of mij bij hem binnen/buiten hebben zien lopen.
We hebben beiden zoiets van, dat het geen geheim is. Maar om het echt openbaar te maken, vinden we wat lastig. Binnenkort is er ook weer een groot buurtfeest, waar we beiden naartoe gaan.
Alleen, tja wat doen we dan? We willen niemand choqueren of naar laten voelen, en ik wil niet de reputatie van slet krijgen en hij niet die van "home wrecker".
Misschien kijk ik er wel wat angstiger naar dan nodig, ik hoop in elk geval dat mensen naar me toekomen als ze vragen hebben, maar het zit niet altijd in de aard van mensen..
Als jullie er achter zouden komen dat er iets speelt tussen buurtgenoten, of je ziet iemand net iets intiemer zijn met een buurtgenoot dan verwacht (bijv op dat feest), wat zouden jullie dan denken? Of als iemand dan quasi nonchalant zegt dat diegene een relatie heeft met buurtgenoot, terwijl ze zelf een gezin heeft?
Zodat ik me ook een beetje kan voorbereiden op verschillende reacties
Dank jullie wel!
slagroom-met-dip wijzigde dit bericht op 25-09-2022 23:10
8.98% gewijzigd
donderdag 22 september 2022 om 22:31
Nou ja precies had deze reactie nog niet gelezen toen ik de mijne schreef. Maar om nu te zeggen dat monogame relaties zo enorm succesvol zijn.MrsMorrison schreef: ↑22-09-2022 19:42Nee misschien niet voor iedereen maar een monogame relatie werkt schijnbaar ook niet voor iedereen om allerlei redenen. Ik denk zomaar dat er stiekem best veel mensen vreemdgaan...
Aan eind van je leven kun je hooguit van jezelf beweren altijd monogaam te zijn geweest, of je relatie het was is hopen en aannemen. Helaas hebben veel mensen aan het eind van leven meerdere pogingen ertoe gedaan of zijn inmiddels single en hebben het maar opgegeven.
doddie wijzigde dit bericht op 22-09-2022 22:43
0.00% gewijzigd
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 22 september 2022 om 22:38
@Doddie, ik denk (maar misschien lees ik het fout) dat niemand hier moeite an sich heeft met het openzetten van je relatie. Daar wordt imo ook niet over gespit. De bezwaren (vd mensen met bezwaren, opgetrokken wenkbrauwen, meningen of oordelen) liggen hem vooral in het feit dat men haast niet kan geloven dat dit niet direct, danwel indirect ten koste gaat vd kinderen.
Direct zou kunnen zijn wat iemand hier al schreef: de ouders die met hun verliefde hoofd bij hun minnaar zitten, danwel straks na verbreken relatie met hun hoofd bij herstel na verlies zitten (en ja, to gaat er vanuit dat dit een tijdelijke relatie is). En indirect is de aanname dat deze relaties ten koste gaan van de eigenlijke relatie en daarmee de stevigheid van de hoofdrelatie ondermijnt wordt. Wat ook weer direct van invloed gaat zijn op kinderen.
Ik blijf dat toch maar herhalen, omdat hier iedere keer weer vanuit gegaan wordt dat dit een oordeel is over alle vormen van open relaties. Dat is het voor de meesten niet. Het is een oordeel over de gezinssituatie en de keuzes van deze mensen die hun jonge kinderen betreffen.
Direct zou kunnen zijn wat iemand hier al schreef: de ouders die met hun verliefde hoofd bij hun minnaar zitten, danwel straks na verbreken relatie met hun hoofd bij herstel na verlies zitten (en ja, to gaat er vanuit dat dit een tijdelijke relatie is). En indirect is de aanname dat deze relaties ten koste gaan van de eigenlijke relatie en daarmee de stevigheid van de hoofdrelatie ondermijnt wordt. Wat ook weer direct van invloed gaat zijn op kinderen.
Ik blijf dat toch maar herhalen, omdat hier iedere keer weer vanuit gegaan wordt dat dit een oordeel is over alle vormen van open relaties. Dat is het voor de meesten niet. Het is een oordeel over de gezinssituatie en de keuzes van deze mensen die hun jonge kinderen betreffen.
donderdag 22 september 2022 om 22:51
Onderschat niet wat het betekend om met iemand een huishouden te en samen kinderen te hebben. Daarbij kan het gewoon ook een keuze zijn om 1 relatie op nr 1 te zetten.
Een primaire relatie is meer met voor en tegenspoed, niet altijd makkelijk maar juist daar zit liefde tussen.
Een vriend erbij geef je op als het lastig wordt je man of vrouw daar hou je van niet omdat maar ondanks. Waar je bij je second love misschien denkt “daar heb ik even geen zin in van je” zal bij je primaire relatie juist daar liefde de verschillen overbruggen.
Daarbij iemand die zoveel van je houd dat je dit mag, deze vrijheid geeft. Waarom zou je zo iemand willen verlaten? Je hebt alle vrijheid en geborgenheid van een gezin.
Ik probeer het uit te leggen wat het dan is wat je hebt met je man of laat ik zeggen met zo’n man. Het is prachtig als je in je relatie dat vertrouwen en die vrijheid krijgt,
Een primaire relatie is meer met voor en tegenspoed, niet altijd makkelijk maar juist daar zit liefde tussen.
Een vriend erbij geef je op als het lastig wordt je man of vrouw daar hou je van niet omdat maar ondanks. Waar je bij je second love misschien denkt “daar heb ik even geen zin in van je” zal bij je primaire relatie juist daar liefde de verschillen overbruggen.
Daarbij iemand die zoveel van je houd dat je dit mag, deze vrijheid geeft. Waarom zou je zo iemand willen verlaten? Je hebt alle vrijheid en geborgenheid van een gezin.
Ik probeer het uit te leggen wat het dan is wat je hebt met je man of laat ik zeggen met zo’n man. Het is prachtig als je in je relatie dat vertrouwen en die vrijheid krijgt,
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 22 september 2022 om 22:56
Denk je dat dat altijd de basis is van dit soort relaties?doddie schreef: ↑22-09-2022 22:51Onderschat niet wat het betekend om met iemand een huishouden te en samen kinderen te hebben. Daarbij kan het gewoon ook een keuze zijn om 1 relatie op nr 1 te zetten.
Een primaire relatie is meer met voor en tegenspoed, niet altijd makkelijk maar juist daar zit liefde tussen.
Een vriend erbij geef je op als het lastig wordt je man of vrouw daar hou je van niet omdat maar ondanks. Waar je bij je second love misschien denkt “daar heb ik even geen zin in van je” zal bij je primaire relatie juist daar liefde de verschillen overbruggen.
Daarbij iemand die zoveel van je houd dat je dit mag, deze vrijheid geeft. Waarom zou je zo iemand willen verlaten? Je hebt alle vrijheid en geborgenheid van een gezin.
Ik probeer het uit te leggen wat het dan is wat je hebt met je man of laat ik zeggen met zo’n man. Het is prachtig als je in je relatie dat vertrouwen en die vrijheid krijgt,
donderdag 22 september 2022 om 23:03
Single zijn is ook prima hè? En geen teken dat je mislukt bent in de (monogame) liefde. Het kan net zo goed een bewuste keuze zijn, net als het opengooien van je relatie.doddie schreef: ↑22-09-2022 22:31Nou ja precies had deze reactie nog niet gelezen toen ik de mijne schreef. Maar om nu te zeggen dat monogame relaties zo enorm succesvol zijn.
Aan eind van je leven kun je hooguit van jezelf beweren altijd monogaam te zijn geweest, of je relatie het was is hopen en aannemen. Helaas hebben veel mensen aan het eind van leven meerdere pogingen ertoe gedaan of zijn inmiddels single en hebben het maar opgegeven.
Persoonlijk ben ik liever single dan dat ik een open relatie heb.
En zoals eerder werd gezegd, in open relaties vindt net zo goed bedrog plaats. Dat is niet voorbehouden aan monogame relaties.
donderdag 22 september 2022 om 23:07
Jemig....
Emotionele armoe, misbruik van belastingcentjes, meer tijd besteden aan anderen dan aan mijn eigen relatie, alles uit de dikke duim gezogen.
Waar halen jullie dit in hemelsnaam vandaan? Invullen invullen invullen.
In plaats van vragen stellen, oordelen..
Heel fijn ook om te lezen dat er ook forummers zijn, die wel er open en respectvol in staan. Dank jullie wel.
Emotionele armoe: ik geniet enorm van de liefde die ik van mijn man, mijn kinderen, mijn vriend en mijn vrienden krijg. Hoezo emotionele armoe als er altijd mensen om je heen zijn die een arm om je schouders willen leggen en je nooit alleen hoeft te zijn als je dat niet wil? Hoe is dat armoe?
Belastingcentjes/bso: jammergenoeg moeten we per dagdeel afnemen. Van 7.30-13u en 13u-18.30 uur. 5,5 uur per dagdeel. Dus als ik in de middag m'n kinderen om 14.45 ophaal of om 17.00u, kost mij even veel en de samenleving ook evenveel belastingcentjes. Zelfde met Bso. Na schooltijd tot 18u moet ik betalen, ongeacht hoe laat ik mijn kind ophaal.
Ze hebben het hardstikke naar hun zin, spelen daar met hun vriendjes.
Meer tijd aan m'n vriend dan aan m'n man: echt waar heb ik dat geschreven? Ik zie mijn man bijna iedere avond bij het eten (als hij het red met werk), tussen eten en bedtijd spelen we met de kinderen, in de weekenden zijn we overdag vaak samen en gaan we er op uit. Onze relatie is prima, de basis is sterk en er is veel liefde en sterke communicatie. Want als je die basis niet hebt, dan lukt een open/polyamoreuze relatie ook niet.
Uit de duim gezogen: als je het niet kan voorstellen, wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Ik ken veel andere stellen, die ondertussen ook goede vrienden zijn geworden, waar het ook loopt zoals bij ons. Gewoon goed. Het is maar net in welke "scene" je zit.
Je wil bijv dan ook niet weten wat voor kink relaties er bestaan. Want als je weet wat er daar gebeurt, dan is de reactie vast ook "als je elkaar zo'n pijn doet kan je relatie nooit goed zitten".
Het zit niet in je wereld. Maar het bestaat. En dat maakt het niet minder echt.
En er werd ook gevraagd, waarom wil mijn vriend in hemelsnaam naar de speeltuin. Omdat het mijn kinderen zijn. Omdat die bij mij horen en hij deel uit maakt van mijn leven. En omdat we dan ook samen een kop koffie kunnen drinken en kletsen terwijl de kinderen lekker spelen. Moet ik dan altijd in m'n uppie thuis zitten met ze? Dit is toch veel gezelliger?
En daarbij, voor de afkeurders: waarom worden jullie boos en voelen jullie je geraakt in je opvattingen? Waar komt de neiging vandaan om het af te keuren. Terwijl ik constant aangeef dat het voor ons werkt, dat we blij zijn, dat we het elkaar gunnen en dat de kinderen nergens last van hebben en het bovendien maar marginaal meekrijgen.
Waarom moet iets kapot omdat het niet in jullie beeld past, terwijl iedereen die betrokken is, het allemaal prima vind en niemand gekwetst wordt.
En kom niet aan met dat de kinderen gekwetst worden, want dat is dikke onzin. We zijn niet gek of onbezonnen en zij staan op nummer 1.
Wat iemand eerder al zei, wat er allemaal bij wordt gehaald wordt absurdistisch, nadat mijn vraag duidelijk beantwoord is (want ja, ik ga het vriendschappelijk houden, door jullie directe meningen ben ik gaan inzien dat dat beter is. Heb ook veel inzichten op gedaan, dus dank daarvoor)
En mijn vorige reactie was omdat veel mensen zich afvroegen hoe. Dan geef ik aan hoe (en dit lukt prima, het is af en toe wat schuiven met dingen en ja het is soms vermoeiend, en ja met hele kleine kinderen is dit moeilijk, maar thank God zijn we uit de lastigste periode. In de eerste jaren werd er veel minder intensief gedate en helemaal niet in vorm die ik nu met mijn vriend heb) en dan word ik na de uitleg dáár weer op bekritiseerd. Waarom?
Of was het geen oprechte vraag en werd er alleen naar munitie gezocht?
Bedankt voor iedereen die gereageerd heeft op mijn originele vraag, de mensen met open blik, de mede non-monogamisten en mensen met oprecht kritische vragen en opmerkingen.
Ik heb niks te verbergen, wil prima het gesprek aangaan, maar het word me wat te gortig in dit topic....
Emotionele armoe, misbruik van belastingcentjes, meer tijd besteden aan anderen dan aan mijn eigen relatie, alles uit de dikke duim gezogen.
Waar halen jullie dit in hemelsnaam vandaan? Invullen invullen invullen.
In plaats van vragen stellen, oordelen..
Heel fijn ook om te lezen dat er ook forummers zijn, die wel er open en respectvol in staan. Dank jullie wel.
Emotionele armoe: ik geniet enorm van de liefde die ik van mijn man, mijn kinderen, mijn vriend en mijn vrienden krijg. Hoezo emotionele armoe als er altijd mensen om je heen zijn die een arm om je schouders willen leggen en je nooit alleen hoeft te zijn als je dat niet wil? Hoe is dat armoe?
Belastingcentjes/bso: jammergenoeg moeten we per dagdeel afnemen. Van 7.30-13u en 13u-18.30 uur. 5,5 uur per dagdeel. Dus als ik in de middag m'n kinderen om 14.45 ophaal of om 17.00u, kost mij even veel en de samenleving ook evenveel belastingcentjes. Zelfde met Bso. Na schooltijd tot 18u moet ik betalen, ongeacht hoe laat ik mijn kind ophaal.
Ze hebben het hardstikke naar hun zin, spelen daar met hun vriendjes.
Meer tijd aan m'n vriend dan aan m'n man: echt waar heb ik dat geschreven? Ik zie mijn man bijna iedere avond bij het eten (als hij het red met werk), tussen eten en bedtijd spelen we met de kinderen, in de weekenden zijn we overdag vaak samen en gaan we er op uit. Onze relatie is prima, de basis is sterk en er is veel liefde en sterke communicatie. Want als je die basis niet hebt, dan lukt een open/polyamoreuze relatie ook niet.
Uit de duim gezogen: als je het niet kan voorstellen, wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Ik ken veel andere stellen, die ondertussen ook goede vrienden zijn geworden, waar het ook loopt zoals bij ons. Gewoon goed. Het is maar net in welke "scene" je zit.
Je wil bijv dan ook niet weten wat voor kink relaties er bestaan. Want als je weet wat er daar gebeurt, dan is de reactie vast ook "als je elkaar zo'n pijn doet kan je relatie nooit goed zitten".
Het zit niet in je wereld. Maar het bestaat. En dat maakt het niet minder echt.
En er werd ook gevraagd, waarom wil mijn vriend in hemelsnaam naar de speeltuin. Omdat het mijn kinderen zijn. Omdat die bij mij horen en hij deel uit maakt van mijn leven. En omdat we dan ook samen een kop koffie kunnen drinken en kletsen terwijl de kinderen lekker spelen. Moet ik dan altijd in m'n uppie thuis zitten met ze? Dit is toch veel gezelliger?
En daarbij, voor de afkeurders: waarom worden jullie boos en voelen jullie je geraakt in je opvattingen? Waar komt de neiging vandaan om het af te keuren. Terwijl ik constant aangeef dat het voor ons werkt, dat we blij zijn, dat we het elkaar gunnen en dat de kinderen nergens last van hebben en het bovendien maar marginaal meekrijgen.
Waarom moet iets kapot omdat het niet in jullie beeld past, terwijl iedereen die betrokken is, het allemaal prima vind en niemand gekwetst wordt.
En kom niet aan met dat de kinderen gekwetst worden, want dat is dikke onzin. We zijn niet gek of onbezonnen en zij staan op nummer 1.
Wat iemand eerder al zei, wat er allemaal bij wordt gehaald wordt absurdistisch, nadat mijn vraag duidelijk beantwoord is (want ja, ik ga het vriendschappelijk houden, door jullie directe meningen ben ik gaan inzien dat dat beter is. Heb ook veel inzichten op gedaan, dus dank daarvoor)
En mijn vorige reactie was omdat veel mensen zich afvroegen hoe. Dan geef ik aan hoe (en dit lukt prima, het is af en toe wat schuiven met dingen en ja het is soms vermoeiend, en ja met hele kleine kinderen is dit moeilijk, maar thank God zijn we uit de lastigste periode. In de eerste jaren werd er veel minder intensief gedate en helemaal niet in vorm die ik nu met mijn vriend heb) en dan word ik na de uitleg dáár weer op bekritiseerd. Waarom?
Of was het geen oprechte vraag en werd er alleen naar munitie gezocht?
Bedankt voor iedereen die gereageerd heeft op mijn originele vraag, de mensen met open blik, de mede non-monogamisten en mensen met oprecht kritische vragen en opmerkingen.
Ik heb niks te verbergen, wil prima het gesprek aangaan, maar het word me wat te gortig in dit topic....
donderdag 22 september 2022 om 23:10
Nee motivatie kan ook zijn je relatie te kunnen redden op deze manier. Het is de doodsteek voor een slechte relatie en een relatie met goede basis zal er door groeien en kunnen verdiepen.
Dan de kinderkaart die steeds getrokken wordt. Wat denk je nou als je ruzie hebt met je beste vriendin, gedoe hebt op je werk, je ouders weer veel beslag op je leggen dat het niet vergelijkbaar is met eventuele afleiding door een geliefde. Je zal in je leven intentie hebben er voor je kinderen te willen zijn en die niet er onder te laten lijden, maar verlies je ouders en het zal je niet lukken heb ruzie met vriendin en ze merken dat je er met gedachten niet bij bent.
Ik zelf vind het ook best wel gezond dat kinderen ervaren dat ze soms niet nr 1 zijn en er ook wel eens aandacht is voor anderen. Zolang merendeel aandacht voor hen is moeten we dit ook niet erg gaan overdrijven.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 22 september 2022 om 23:10
Prachtig, misschien. Maar omdat je jezelf vaak als voorbeeld neemt, pak ik dit nu ook weer op in de context van to.
Als ik het me goed herinner, hebben jullie deze keuze gemaakt, NAdat er een stevige basis was gelegd tussen jou en je man. Dat fundament dat lag er, dat vertrouwen dat was er, die hechting die zat er.
Dat is nogmaals echt een ander uitgangspunt dan wanneer je hier al mee start (of start in een jonge relatie) en doorvoert in een jong gezin. Het is algemeen bekend dat jonge gezinnen in een wankele fase van hun leven aankomen, omdat je elkaar broodnodig hebt en heel erg moet zoeken hoe je met elkaar de dingen oplost en aanpakt en de verschillen onderling overbruggen. Ik denk niet dat dat gaat als het leuker is om naar je spannende lief te gaan. Dat werkt op korte termijn misschien om niet aan dingen te hoeven werken, maar voor de stevigheid zal het niet veel brengen schat ik zo.
donderdag 22 september 2022 om 23:13
Wellicht gunnen sommigen het vooral zichzelf en kunnen ze het daardoor de ander niet onthouden.
Notoire vreemdgangers zouden misschien ook best wel een open relatie willen of een half open. ( alleen voor zichzelf )
Ik denk in ieder geval niet dat het altijd zo puur, liefdevol en zuiver is als Doddie stelt. Op dit forum alleen al : zo vaak gelezen dat wanneer er iemand verliefd is, terwijl ze in een relatie zitten, ze ineens nadenken over een open relatie. Ja, dank je de koekoek.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 22 september 2022 om 23:20
Dat bedoel ik met emotionele armoe. Ik lees vooral vermijding. Maar zal vast aan mij liggen.Singlejingle schreef: ↑22-09-2022 23:10
Dat werkt op korte termijn misschien om niet aan dingen te hoeven werken, maar voor de stevigheid zal het niet veel brengen schat ik zo.
donderdag 22 september 2022 om 23:46
Het is vaak juist andersom een vreemdgaander vertrouwd zichzelf met die vrijheid maar moet er niet aan denken dat de partner het ook zou doen. Dus inderdaad alleen voor zichzelf en half open.blijfgewoonbianca schreef: ↑22-09-2022 23:13Wellicht gunnen sommigen het vooral zichzelf en kunnen ze het daardoor de ander niet onthouden.
Notoire vreemdgangers zouden misschien ook best wel een open relatie willen of een half open. ( alleen voor zichzelf )
Ik denk in ieder geval niet dat het altijd zo puur, liefdevol en zuiver is als Doddie stelt. Op dit forum alleen al : zo vaak gelezen dat wanneer er iemand verliefd is, terwijl ze in een relatie zitten, ze ineens nadenken over een open relatie. Ja, dank je de koekoek.
Maar de forum voorbeelden zijn me natuurlijk ook bekend. En kan natuurlijk ook he dat je pas op moment dat je die gevoelens bij jezelf ontdekt dat je ook een ander leuk kan vinden je over een open relatie gaat nadenken. Meestal zal eerst het gevoel of behoefte er zijn en niet andersom.
Want waarom zal je een monogame relatie open willen hebben als er geen behoefte ontstaat?
Ze komen er door gevoelens voor anderen dan achter dat ze niet willen scheiden maar ook de gevonden passie niet willen opgeven.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 22 september 2022 om 23:52
donderdag 22 september 2022 om 23:53
blijfgewoonbianca schreef: ↑22-09-2022 23:52Dus toch het zichzelf gunnen.
Hilarisch filmpje :
https://www.youtube.com/watch?v=Uun055eC178
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 23 september 2022 om 00:02
Zo mag je het noemen. Maar wees dan blij dat iemand die gevoelens durft te bespreken en kijkt of daar ruimte voor is in de relatie ipv dat er voor vreemdgaan wordt gekozen.
Mensen veranderen wat je als jongere niet kon voorstellen daar kun je later anders over gaan denken. Als blijkt dat wat je misschien ooit ondenkbaar leek ineens toch blijkt te veranderen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 23 september 2022 om 00:06
Maar los van alle nevendiscussies hier. Heb je het intussen openbaar gemaakt? Voel je jezelf zeker genoeg om ook je vriend eens stevig je aan te trekken in het openbaar?slagroom-met-dip schreef: ↑22-09-2022 23:07Jemig....
Emotionele armoe, misbruik van belastingcentjes, meer tijd besteden aan anderen dan aan mijn eigen relatie, alles uit de dikke duim gezogen.
Waar halen jullie dit in hemelsnaam vandaan? Invullen invullen invullen.
In plaats van vragen stellen, oordelen..
Heel fijn ook om te lezen dat er ook forummers zijn, die wel er open en respectvol in staan. Dank jullie wel.
Emotionele armoe: ik geniet enorm van de liefde die ik van mijn man, mijn kinderen, mijn vriend en mijn vrienden krijg. Hoezo emotionele armoe als er altijd mensen om je heen zijn die een arm om je schouders willen leggen en je nooit alleen hoeft te zijn als je dat niet wil? Hoe is dat armoe?
Belastingcentjes/bso: jammergenoeg moeten we per dagdeel afnemen. Van 7.30-13u en 13u-18.30 uur. 5,5 uur per dagdeel. Dus als ik in de middag m'n kinderen om 14.45 ophaal of om 17.00u, kost mij even veel en de samenleving ook evenveel belastingcentjes. Zelfde met Bso. Na schooltijd tot 18u moet ik betalen, ongeacht hoe laat ik mijn kind ophaal.
Ze hebben het hardstikke naar hun zin, spelen daar met hun vriendjes.
Meer tijd aan m'n vriend dan aan m'n man: echt waar heb ik dat geschreven? Ik zie mijn man bijna iedere avond bij het eten (als hij het red met werk), tussen eten en bedtijd spelen we met de kinderen, in de weekenden zijn we overdag vaak samen en gaan we er op uit. Onze relatie is prima, de basis is sterk en er is veel liefde en sterke communicatie. Want als je die basis niet hebt, dan lukt een open/polyamoreuze relatie ook niet.
Uit de duim gezogen: als je het niet kan voorstellen, wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Ik ken veel andere stellen, die ondertussen ook goede vrienden zijn geworden, waar het ook loopt zoals bij ons. Gewoon goed. Het is maar net in welke "scene" je zit.
Je wil bijv dan ook niet weten wat voor kink relaties er bestaan. Want als je weet wat er daar gebeurt, dan is de reactie vast ook "als je elkaar zo'n pijn doet kan je relatie nooit goed zitten".
Het zit niet in je wereld. Maar het bestaat. En dat maakt het niet minder echt.
En er werd ook gevraagd, waarom wil mijn vriend in hemelsnaam naar de speeltuin. Omdat het mijn kinderen zijn. Omdat die bij mij horen en hij deel uit maakt van mijn leven. En omdat we dan ook samen een kop koffie kunnen drinken en kletsen terwijl de kinderen lekker spelen. Moet ik dan altijd in m'n uppie thuis zitten met ze? Dit is toch veel gezelliger?
En daarbij, voor de afkeurders: waarom worden jullie boos en voelen jullie je geraakt in je opvattingen? Waar komt de neiging vandaan om het af te keuren. Terwijl ik constant aangeef dat het voor ons werkt, dat we blij zijn, dat we het elkaar gunnen en dat de kinderen nergens last van hebben en het bovendien maar marginaal meekrijgen.
Waarom moet iets kapot omdat het niet in jullie beeld past, terwijl iedereen die betrokken is, het allemaal prima vind en niemand gekwetst wordt.
En kom niet aan met dat de kinderen gekwetst worden, want dat is dikke onzin. We zijn niet gek of onbezonnen en zij staan op nummer 1.
Wat iemand eerder al zei, wat er allemaal bij wordt gehaald wordt absurdistisch, nadat mijn vraag duidelijk beantwoord is (want ja, ik ga het vriendschappelijk houden, door jullie directe meningen ben ik gaan inzien dat dat beter is. Heb ook veel inzichten op gedaan, dus dank daarvoor)
En mijn vorige reactie was omdat veel mensen zich afvroegen hoe. Dan geef ik aan hoe (en dit lukt prima, het is af en toe wat schuiven met dingen en ja het is soms vermoeiend, en ja met hele kleine kinderen is dit moeilijk, maar thank God zijn we uit de lastigste periode. In de eerste jaren werd er veel minder intensief gedate en helemaal niet in vorm die ik nu met mijn vriend heb) en dan word ik na de uitleg dáár weer op bekritiseerd. Waarom?
Of was het geen oprechte vraag en werd er alleen naar munitie gezocht?
Bedankt voor iedereen die gereageerd heeft op mijn originele vraag, de mensen met open blik, de mede non-monogamisten en mensen met oprecht kritische vragen en opmerkingen.
Ik heb niks te verbergen, wil prima het gesprek aangaan, maar het word me wat te gortig in dit topic....
Je lijkt heel hard jezelf te willen verantwoorden hier, maar voel je dat ook als je gewoon rondloopt? Ik denk niet dat dit je helpt om dat gevoel van je af te schudden in real life eigenlijk.
Het komt wat over alsof je hier je bevestiging zoekt om niet je eigen keuzes kenbaar te hoeven maken in het echte leven. Alsof je bevestiging nodig hebt van de buhne om te kunnen zijn wie je bent.
vrijdag 23 september 2022 om 00:10
slagroom-met-dip schreef: ↑22-09-2022 23:07Moet ik dan altijd in m'n uppie thuis zitten met ze? Dit is toch veel gezelliger?
Ik heb ook een moeder die altijd met dates en relaties bezig was. Als kind voel je dat echt wel aan. Ik vond het fijn als ze een avond gewoon alleen beneden tv keek als ik in bed lag, het gevoel van samen een gezin zijn en dat je ertoe doet. Maar zij had het dan niet naar haar zin.
Je beseft pas als je al lang en breed volwassen bent, dat het echt niet veel gevraagd zou zijn dat iemand die net bewust kinderen op de wereld gezet heeft er gedurende enige tijd zijn/haar onverdeelde aandacht voor zou hebben en daar tevreden mee zou zijn. Maar zo'n uitspraak die jij doet zou zij ook letterlijk zo zeggen, alsof het een last is om altijd alleen met je kinderen te zijn. Zo voelde ik het dus ook, maar dat werd weggelachen en afgedaan als onzin. Ik moest leren haar niet zo te claimen. Zo leer je dus als kind dat je gevoel niet klopt en dat er iets mis met jou is, want wat mama doet is volstrekt normaal en logisch en hoe de wereld werkt.
Sommige mensen zijn gewoon verslaafd aan relaties en bevestiging, daardoor zien ze de andere kant ervan helemaal niet. Het is letterlijk ontkenning. Maar het gaat hoe dan ook altijd ergens ten koste van, als je jonge kinderen hebt. Dat anderen het ook doen is een slap excuus.
vrijdag 23 september 2022 om 00:28
Ik kan best eens behoefte hebben aan iets spannends of iemand anders spannend vinden. Maar verder dan dat gaat het niet. Omdat ik gewoon echt geen open relatie wil, gewoon nooit. Het is niet iets “wat ik nog niet ontdekt heb”, Ik Wil Het Niet. Daar bestaat voor mij absoluut geen twijfel over.doddie schreef: ↑22-09-2022 23:46Het is vaak juist andersom een vreemdgaander vertrouwd zichzelf met die vrijheid maar moet er niet aan denken dat de partner het ook zou doen. Dus inderdaad alleen voor zichzelf en half open.
Maar de forum voorbeelden zijn me natuurlijk ook bekend. En kan natuurlijk ook he dat je pas op moment dat je die gevoelens bij jezelf ontdekt dat je ook een ander leuk kan vinden je over een open relatie gaat nadenken. Meestal zal eerst het gevoel of behoefte er zijn en niet andersom.
Want waarom zal je een monogame relatie open willen hebben als er geen behoefte ontstaat?
Ze komen er door gevoelens voor anderen dan achter dat ze niet willen scheiden maar ook de gevonden passie niet willen opgeven.
vrijdag 23 september 2022 om 07:47
Ik ken er meer die dat echt niet willen en het hoeft ook niet tot die keus te komen natuurlijk. Dat beweer ik toch nergens? Maar ik zie er ook die niet moeten denken aan open relatie en die vanwege de gevonden spanning vreemd gaan. Schrikbarend veel meeste lossen het zo op.. Of dat het een reden is om de relatie te verbreken omdat het voor hen teken is dat liefde wel over moet zijn als je dat niet meer voor elkaar voelt.Houdbaremelk schreef: ↑23-09-2022 00:28Ik kan best eens behoefte hebben aan iets spannends of iemand anders spannend vinden. Maar verder dan dat gaat het niet. Omdat ik gewoon echt geen open relatie wil, gewoon nooit. Het is niet iets “wat ik nog niet ontdekt heb”, Ik Wil Het Niet. Daar bestaat voor mij absoluut geen twijfel over.
doddie wijzigde dit bericht op 23-09-2022 08:02
1.25% gewijzigd
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 23 september 2022 om 07:58
Houdbaremelk schreef: ↑23-09-2022 00:28Ik kan best eens behoefte hebben aan iets spannends of iemand anders spannend vinden. Maar verder dan dat gaat het niet. Omdat ik gewoon echt geen open relatie wil, gewoon nooit. Het is niet iets “wat ik nog niet ontdekt heb”, Ik Wil Het Niet. Daar bestaat voor mij absoluut geen twijfel over.
Maar dat is natuurlijk ook gewoon je goed recht, om dat nooit te willen. Net zoals het je goed recht is om dat wel te willen samen. Het een is niet beter dan het andere zolang er een goeie balans is en eerlijkheid. En dat geldt voor alle relatievormen.
vrijdag 23 september 2022 om 07:58
Dat snap ik en dat lees ik ook. Ik ben zelf ook iemand die veel alleen doet, maar ik doe ook zeker veel met mijn vriend en mijn prioriteit ligt toch ook echt wel bij hem, met name ook omdat er al veel ruimte en tijd gaat naar mijn eigen/andere dingen. Wat ik apart vind is dat beiden (zowel TO als haar man) in hun relatie weinig samen ondernemen maar in hun tweede relatie juist wel. Waar zit dat verschil dan in, het lijkt voor de buitenstaander alsof ze al hun ' romantische' gevoelens in de tweede relatie uiten. Op den duur lijkt mij dit niet goed voor de eerste relatie (sorry ik weet echt even niet hoe ik dit beter moet uitdrukken). Plat gezegd, alle plantjes hebben aandacht en liefde nodig anders gaan ze dood.
vrijdag 23 september 2022 om 08:07
Mijn vraag zit dus juist hierin. Mij lijkt een dergelijke relatieconstructie (zeker als er kinderen in het spel zijn) alleen maar haalbaar als de primaire relatie voor gaat en daarmee bedoel ik dat deze voldoende aandacht en tijd krijgt zodat de secundaire relatie daarnaast kan bestaan. Ik krijg uit de info van to de indruk dat daar een onbalans is, de romantische gevoelens krijgen volop ruimte bij nr 2 maar lijken (bijna) afwezig bij nr 1. Ik zie hier dus het risico ontstaan dat de paren gaan opbreken en de nummers 2 (in het geval van to en haar man) verder gaan.doddie schreef: ↑22-09-2022 22:51Onderschat niet wat het betekend om met iemand een huishouden te en samen kinderen te hebben. Daarbij kan het gewoon ook een keuze zijn om 1 relatie op nr 1 te zetten.
Een primaire relatie is meer met voor en tegenspoed, niet altijd makkelijk maar juist daar zit liefde tussen.
Een vriend erbij geef je op als het lastig wordt je man of vrouw daar hou je van niet omdat maar ondanks. Waar je bij je second love misschien denkt “daar heb ik even geen zin in van je” zal bij je primaire relatie juist daar liefde de verschillen overbruggen.
Daarbij iemand die zoveel van je houd dat je dit mag, deze vrijheid geeft. Waarom zou je zo iemand willen verlaten? Je hebt alle vrijheid en geborgenheid van een gezin.
Ik probeer het uit te leggen wat het dan is wat je hebt met je man of laat ik zeggen met zo’n man. Het is prachtig als je in je relatie dat vertrouwen en die vrijheid krijgt,
vrijdag 23 september 2022 om 09:00
Dat is ook wat ik bedoel met mijn 'jaloers' opmerking. TO heeft gewoon een succesvolle, liefdevolle relatie met haar man, vriend en kinderen.doddie schreef: ↑22-09-2022 22:28Tuurlijk weet ik dat, is toch ook niets mis mee? Maar waarom dat gezoek naar tekenen dat het wel gedoemd moet zijn te mislukken? Waar ben je dan bang voor is mijn vraag? Erken gewoon dat je relatie ook zo kunt inrichten naar tevredenheid. Niemand vraagt je het ook zo te doen. Maar lijkt wel of men er niet aan wil gezien dat blijven spitten naar tekenen om te kunnen zeggen “zie je wel”
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 23 september 2022 om 09:07
Mooie post! En ik snap dat het te gortig wordt.slagroom-met-dip schreef: ↑22-09-2022 23:07Jemig....
Emotionele armoe, misbruik van belastingcentjes, meer tijd besteden aan anderen dan aan mijn eigen relatie, alles uit de dikke duim gezogen.
Waar halen jullie dit in hemelsnaam vandaan? Invullen invullen invullen.
In plaats van vragen stellen, oordelen..
Heel fijn ook om te lezen dat er ook forummers zijn, die wel er open en respectvol in staan. Dank jullie wel.
Emotionele armoe: ik geniet enorm van de liefde die ik van mijn man, mijn kinderen, mijn vriend en mijn vrienden krijg. Hoezo emotionele armoe als er altijd mensen om je heen zijn die een arm om je schouders willen leggen en je nooit alleen hoeft te zijn als je dat niet wil? Hoe is dat armoe?
Belastingcentjes/bso: jammergenoeg moeten we per dagdeel afnemen. Van 7.30-13u en 13u-18.30 uur. 5,5 uur per dagdeel. Dus als ik in de middag m'n kinderen om 14.45 ophaal of om 17.00u, kost mij even veel en de samenleving ook evenveel belastingcentjes. Zelfde met Bso. Na schooltijd tot 18u moet ik betalen, ongeacht hoe laat ik mijn kind ophaal.
Ze hebben het hardstikke naar hun zin, spelen daar met hun vriendjes.
Meer tijd aan m'n vriend dan aan m'n man: echt waar heb ik dat geschreven? Ik zie mijn man bijna iedere avond bij het eten (als hij het red met werk), tussen eten en bedtijd spelen we met de kinderen, in de weekenden zijn we overdag vaak samen en gaan we er op uit. Onze relatie is prima, de basis is sterk en er is veel liefde en sterke communicatie. Want als je die basis niet hebt, dan lukt een open/polyamoreuze relatie ook niet.
Uit de duim gezogen: als je het niet kan voorstellen, wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Ik ken veel andere stellen, die ondertussen ook goede vrienden zijn geworden, waar het ook loopt zoals bij ons. Gewoon goed. Het is maar net in welke "scene" je zit.
Je wil bijv dan ook niet weten wat voor kink relaties er bestaan. Want als je weet wat er daar gebeurt, dan is de reactie vast ook "als je elkaar zo'n pijn doet kan je relatie nooit goed zitten".
Het zit niet in je wereld. Maar het bestaat. En dat maakt het niet minder echt.
En er werd ook gevraagd, waarom wil mijn vriend in hemelsnaam naar de speeltuin. Omdat het mijn kinderen zijn. Omdat die bij mij horen en hij deel uit maakt van mijn leven. En omdat we dan ook samen een kop koffie kunnen drinken en kletsen terwijl de kinderen lekker spelen. Moet ik dan altijd in m'n uppie thuis zitten met ze? Dit is toch veel gezelliger?
En daarbij, voor de afkeurders: waarom worden jullie boos en voelen jullie je geraakt in je opvattingen? Waar komt de neiging vandaan om het af te keuren. Terwijl ik constant aangeef dat het voor ons werkt, dat we blij zijn, dat we het elkaar gunnen en dat de kinderen nergens last van hebben en het bovendien maar marginaal meekrijgen.
Waarom moet iets kapot omdat het niet in jullie beeld past, terwijl iedereen die betrokken is, het allemaal prima vind en niemand gekwetst wordt.
En kom niet aan met dat de kinderen gekwetst worden, want dat is dikke onzin. We zijn niet gek of onbezonnen en zij staan op nummer 1.
Wat iemand eerder al zei, wat er allemaal bij wordt gehaald wordt absurdistisch, nadat mijn vraag duidelijk beantwoord is (want ja, ik ga het vriendschappelijk houden, door jullie directe meningen ben ik gaan inzien dat dat beter is. Heb ook veel inzichten op gedaan, dus dank daarvoor)
En mijn vorige reactie was omdat veel mensen zich afvroegen hoe. Dan geef ik aan hoe (en dit lukt prima, het is af en toe wat schuiven met dingen en ja het is soms vermoeiend, en ja met hele kleine kinderen is dit moeilijk, maar thank God zijn we uit de lastigste periode. In de eerste jaren werd er veel minder intensief gedate en helemaal niet in vorm die ik nu met mijn vriend heb) en dan word ik na de uitleg dáár weer op bekritiseerd. Waarom?
Of was het geen oprechte vraag en werd er alleen naar munitie gezocht?
Bedankt voor iedereen die gereageerd heeft op mijn originele vraag, de mensen met open blik, de mede non-monogamisten en mensen met oprecht kritische vragen en opmerkingen.
Ik heb niks te verbergen, wil prima het gesprek aangaan, maar het word me wat te gortig in dit topic....
Gelukkig heb je tussen de regels door kunnen lezen en de inzichten gekregen die je zocht.
En verder genieten van je mooie, complete gezin
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 23 september 2022 om 09:07
Maar wat heeft to aan onze zorgen.? Dan zul je dat in relatie moeten bespreken “he ik kom aandacht te kort.” Merendeel relaties zal dit een aandachtspunt zijn maar dan vraagt de partner het omdat er te veel gesport wordt met vrienden wordt omgegaan aan kinderen wordt besteed wat denk je van internet (reageren hier, waar ik best op ben gewezen door mijn man) of aan werk Nu is dat een vriend waar meer mee gedeeld wordt maar zeker geen extra gevaar om die reden
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 23 september 2022 om 09:41
Er is dan ook niemand die hier beweert dat to en man hun kinderen verwaarlozen ofzo.doddie schreef: ↑23-09-2022 09:07Maar wat heeft to aan onze zorgen.? Dan zul je dat in relatie moeten bespreken “he ik kom aandacht te kort.” Merendeel relaties zal dit een aandachtspunt zijn maar dan vraagt de partner het omdat er te veel gesport wordt met vrienden wordt omgegaan aan kinderen wordt besteed of aan werk. Nu is dat een vriend waar meer mee gedeeld wordt maar zeker geen extra gevaar om die reden
Maar het is toch gewoon een feit dat die tweede relaties alleen om de behoeften van de ouders zelf gaan en er niet op na worden gehouden omdat het zo fijn is voor de kinderen. Het gaat ten koste van het basisgezin, hoe je het ook bekijkt.
Dat is toch niet te vergelijken met te veel tijd aan sporten of vrienden besteden. En daar is ook veel makkelijker iets aan te doen. Daarvoor ben je niet structureel nachten bij iemand anders thuis, de voetbalmaten gaan niet mee naar de speeltuin of opa en oma, hun valentijnskaarten staan niet op de schoorsteenmantel. Vrienden of sportcollega’s van ouders spelen hooguit een beperkte rol in het leven van de kinderen, in tegenstelling tot de tweede liefde van papa en mama.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
