Relaties
alle pijlers
Opnieuw begonnen, oude dynamiek?
maandag 30 juni 2025 om 11:54
Hallo,
Ruim een jaar geleden opende ik hier ook een topic over mijn destijds nieuwe relatie. Ik liep toen al tegen bepaalde dingen aan, maar vond het moeilijk om helder te zien wat er nou echt speelde. Uiteindelijk heb ik naar aanleiding van dat topic de stap gezet, wel een half jaar later pas: ik heb de relatie toen kort verbroken.
Tijdens deze breuk hielden we toch wel steeds contact. En eerlijk is eerlijk, dat voelde als 'vanouds' of zoals het begin. We vierden samen de feestdagen, ik steunde hem na een operatie, hij nam me zelfs mee voor een weekendje weg. Uiteindelijk kwam het punt dat hij zei dat het tijd wordt om definitief afscheid te nemen, of om er opnieuw vol voor te gaan.
De eerste maanden dat we elkaar opnieuw terugvonden waren oprecht heel fijn. Ik voelde verbinding, we hadden plezier en er was wederzijdse moeite. Maar langzaamaan kwamen wel de oude patronen terug. Gelukkig geen grote ruzies, op een enkele uitbarsting van mij na, maar een subtiel patroon. Kleine opmerkingen. Verwachtingen waar ik voor mijn gevoel niet aan voldoe. Geen directe eisen, maar regelmatig subtiele opmerkingen, suggesties of vergelijkingen die me onzeker maken.
Het is zo subtiel dat ik begin te twijfelen of het aan mij ligt. Of het niet normaal is dat je elkaar steekjes geeft, elkaar met regelmaat aanspreekt. Maar tegelijkertijd voel ik me steeds vaker onzeker, klein en uitgeput. Ik voel me niet goed genoeg en ik voel dat er nog werk aan de winkel is voor mij om wel te voldoen. Het voelt alsof het aan mij en aan mijn 'rugzak' ligt.
Een beetje achtergrond; ik heb voordat ik deze man ontmoette een scheiding meegemaakt die voor mij als donderslag bij heldere hemel kwam. Er was in die relatie achteraf ook sprake van overspel en de verhoudingen met mijn ex-partner in de samenwerking met mijn kind zijn nog steeds niet goed te noemen. Ik heb de afgelopen 1,5 jaar ook intensieve schematherapie gehad vanwege mijn zelfbeeld. Het was een roerige periode, waarin ik ook steeds meer besef dat ik naïef ben geweest in een aantal (vriendschappelijke) relaties. Deze heb ik ook verbroken.
Mijn huidige vriend heeft me heel erg ondersteund in de communicatie naar mijn ex-partner en de problemen die hier rondom spelen. We hebben het ook veel over de complicaties die ik mee breng. Een veeleisende vriendin, een beste vriend misschien wel of niet gevoelens voor me heeft, een lastige ex-partner, mijn kwetsbaarheid/zelfbeeld en het feit dat ik al een kind (7) heb uit een eerdere relatie.
Ik heb vaak geprobeerd te bespreken dat sommige grapjes of opmerkingen dit gevoel veroorzaken. Ik hoor dan vaak dat ik wel erg kwetsbaar ben en dat ik dingen verkeerd opvat of dat het niet zo bedoeld is. En ik denk ook echt dat ik hierin een aandeel heb. En ik weet ook dat hij echt veel voor me doet, ook voor mijn kind.
Ik probeer nu uit alle macht 'goed genoeg' te zijn. Moeite te doen op de manier die hij fijn vindt. Te werken aan de gedoetjes met anderen oplossen. Als zich dan weer iets voordoet, een opmerking ofzo en ik het bespreekbaar probeer te maken en ik steeds weer terug krijg dat ik dit ook doe, dat ik nogal kwetsbaar ben, dat het niet zo bedoeld is, dat het maar een grapje is, knapt er soms iets. Dan word ik heel stil. Of ik barst echt enorm uit in (onaangepaste) woede of emotie. Ik herken mezelf daarin totaal niet en ik schaam me daar echt kapot voor. Deze uitbarstingen zorgen er ook voor dat mijn gevoel dat het allemaal bij mij ligt wordt versterkt en ik nog meer probeer het goed te maken.
Ik weet inmiddels niet meer of het gevoel van 'niet voldoen' komt doordat dat het iets is in mij (mijn verleden, mijn zelfbeeld, mijn kwetsbaarheid) of dat hij mij zo laat voelen. Hij geeft immers aan dat die opmerkingen niet zo bedoeld zijn. Ik merk dat die twijfel aan mezelf er ook voor zorgt dat ik niet meer weet waar ik nu goed aan doe. Ik weet niet meer of ik in deze relatie moet blijven (omdat het iets is in mij en ik anders mijn grote liefde weg gooi), of dat ik mezelf stukje bij beetje verlies in een relatie die niet oké is.
Dit alles en deze twijfels houden mij heel erg bezig. Ik hou van hem. Er zijn heel veel super leuke momenten. Ik wil hem niet kwijt. De twijfel houd me ook bezig omdat hij heeft aangegeven dat hij een volgende stap wil. Ik snap dat wel, want we zijn beiden al ruim in de dertig en ook al 2,5 jaar onderweg. Aangezien hij niet naar mij en mijn kind wil verhuizen, heeft hij gezegd dat de relatie alleen kan werken als ik en mijn kind in zijn dorp komen wonen. Dat is op zo'n uur rijden van mijn huidige woonplaats en brengt vanzelfsprekend veel complicaties met zich mee (toestemming van mijn ex-partner, als dat al lukt, kind uit vertrouwde omgeving halen, aarden in een nieuwe sociale omgeving). Dat voelt als een grote opoffering. Een optie waarbij hij toch naar mij toe komt of blijven LATten is onbespreekbaar. Zodoende voelt het ook als een eenzijdige opoffering, al is het natuurlijk helemaal oké dat hij aangeeft waar hij wel en niet gelukkig van wordt.
Ik hoef niet direct een oordeel. Ik worstel met de vraag: ligt het aan mij, of is het niet oké? Ik ben bang om mezelf kwijt te raken, maar ook bang om iets waardevols op te geven. Dankjewel als je de moeite neemt mee te lezen of te reageren.
Ruim een jaar geleden opende ik hier ook een topic over mijn destijds nieuwe relatie. Ik liep toen al tegen bepaalde dingen aan, maar vond het moeilijk om helder te zien wat er nou echt speelde. Uiteindelijk heb ik naar aanleiding van dat topic de stap gezet, wel een half jaar later pas: ik heb de relatie toen kort verbroken.
Tijdens deze breuk hielden we toch wel steeds contact. En eerlijk is eerlijk, dat voelde als 'vanouds' of zoals het begin. We vierden samen de feestdagen, ik steunde hem na een operatie, hij nam me zelfs mee voor een weekendje weg. Uiteindelijk kwam het punt dat hij zei dat het tijd wordt om definitief afscheid te nemen, of om er opnieuw vol voor te gaan.
De eerste maanden dat we elkaar opnieuw terugvonden waren oprecht heel fijn. Ik voelde verbinding, we hadden plezier en er was wederzijdse moeite. Maar langzaamaan kwamen wel de oude patronen terug. Gelukkig geen grote ruzies, op een enkele uitbarsting van mij na, maar een subtiel patroon. Kleine opmerkingen. Verwachtingen waar ik voor mijn gevoel niet aan voldoe. Geen directe eisen, maar regelmatig subtiele opmerkingen, suggesties of vergelijkingen die me onzeker maken.
Het is zo subtiel dat ik begin te twijfelen of het aan mij ligt. Of het niet normaal is dat je elkaar steekjes geeft, elkaar met regelmaat aanspreekt. Maar tegelijkertijd voel ik me steeds vaker onzeker, klein en uitgeput. Ik voel me niet goed genoeg en ik voel dat er nog werk aan de winkel is voor mij om wel te voldoen. Het voelt alsof het aan mij en aan mijn 'rugzak' ligt.
Een beetje achtergrond; ik heb voordat ik deze man ontmoette een scheiding meegemaakt die voor mij als donderslag bij heldere hemel kwam. Er was in die relatie achteraf ook sprake van overspel en de verhoudingen met mijn ex-partner in de samenwerking met mijn kind zijn nog steeds niet goed te noemen. Ik heb de afgelopen 1,5 jaar ook intensieve schematherapie gehad vanwege mijn zelfbeeld. Het was een roerige periode, waarin ik ook steeds meer besef dat ik naïef ben geweest in een aantal (vriendschappelijke) relaties. Deze heb ik ook verbroken.
Mijn huidige vriend heeft me heel erg ondersteund in de communicatie naar mijn ex-partner en de problemen die hier rondom spelen. We hebben het ook veel over de complicaties die ik mee breng. Een veeleisende vriendin, een beste vriend misschien wel of niet gevoelens voor me heeft, een lastige ex-partner, mijn kwetsbaarheid/zelfbeeld en het feit dat ik al een kind (7) heb uit een eerdere relatie.
Ik heb vaak geprobeerd te bespreken dat sommige grapjes of opmerkingen dit gevoel veroorzaken. Ik hoor dan vaak dat ik wel erg kwetsbaar ben en dat ik dingen verkeerd opvat of dat het niet zo bedoeld is. En ik denk ook echt dat ik hierin een aandeel heb. En ik weet ook dat hij echt veel voor me doet, ook voor mijn kind.
Ik probeer nu uit alle macht 'goed genoeg' te zijn. Moeite te doen op de manier die hij fijn vindt. Te werken aan de gedoetjes met anderen oplossen. Als zich dan weer iets voordoet, een opmerking ofzo en ik het bespreekbaar probeer te maken en ik steeds weer terug krijg dat ik dit ook doe, dat ik nogal kwetsbaar ben, dat het niet zo bedoeld is, dat het maar een grapje is, knapt er soms iets. Dan word ik heel stil. Of ik barst echt enorm uit in (onaangepaste) woede of emotie. Ik herken mezelf daarin totaal niet en ik schaam me daar echt kapot voor. Deze uitbarstingen zorgen er ook voor dat mijn gevoel dat het allemaal bij mij ligt wordt versterkt en ik nog meer probeer het goed te maken.
Ik weet inmiddels niet meer of het gevoel van 'niet voldoen' komt doordat dat het iets is in mij (mijn verleden, mijn zelfbeeld, mijn kwetsbaarheid) of dat hij mij zo laat voelen. Hij geeft immers aan dat die opmerkingen niet zo bedoeld zijn. Ik merk dat die twijfel aan mezelf er ook voor zorgt dat ik niet meer weet waar ik nu goed aan doe. Ik weet niet meer of ik in deze relatie moet blijven (omdat het iets is in mij en ik anders mijn grote liefde weg gooi), of dat ik mezelf stukje bij beetje verlies in een relatie die niet oké is.
Dit alles en deze twijfels houden mij heel erg bezig. Ik hou van hem. Er zijn heel veel super leuke momenten. Ik wil hem niet kwijt. De twijfel houd me ook bezig omdat hij heeft aangegeven dat hij een volgende stap wil. Ik snap dat wel, want we zijn beiden al ruim in de dertig en ook al 2,5 jaar onderweg. Aangezien hij niet naar mij en mijn kind wil verhuizen, heeft hij gezegd dat de relatie alleen kan werken als ik en mijn kind in zijn dorp komen wonen. Dat is op zo'n uur rijden van mijn huidige woonplaats en brengt vanzelfsprekend veel complicaties met zich mee (toestemming van mijn ex-partner, als dat al lukt, kind uit vertrouwde omgeving halen, aarden in een nieuwe sociale omgeving). Dat voelt als een grote opoffering. Een optie waarbij hij toch naar mij toe komt of blijven LATten is onbespreekbaar. Zodoende voelt het ook als een eenzijdige opoffering, al is het natuurlijk helemaal oké dat hij aangeeft waar hij wel en niet gelukkig van wordt.
Ik hoef niet direct een oordeel. Ik worstel met de vraag: ligt het aan mij, of is het niet oké? Ik ben bang om mezelf kwijt te raken, maar ook bang om iets waardevols op te geven. Dankjewel als je de moeite neemt mee te lezen of te reageren.
maandag 30 juni 2025 om 18:43
Als je nu eens vrijgezel zou zijn, hoe zou je je toekomstige relatie dan wensen?
Zou je geen relatie wensen met iemand die je op handen draagt? Lief voor je is, het beste in je naar boven haalt? Iemand die jouw kind ziet als een verlengstuk van jou en jouw kind echt accepteert ipv het ziet als last?
Iemand die niet alleen jou maar ook je zoon op nr 1 zet. Die nooit zou vragen jullie veilige plekje op te geven, het je niet eens zou vragen dat te doen. Die het logisch vindt dat jouw zoon zijn veilige plekje, vriendjes en school niet hoeft te verlaten. Die het zelfs een belachelijk idee zou vinden als jij dit zou voorstellen. Iemand die alles op jouw tempo aan zou pakken ipv je onder druk te zetten.
Ja toch?! Ga dan ook niet voor minder dan dat dan verdienen zowel jij als jouw zoon, niks minder!
Nog even los van alles wat je over deze man hebt geschreven. Dit was geen leuke relatie en na de break is dat het nog steeds niet. Hij weekt je los van alles en neemt jouw kind mee in deze ellende. Deze man is niet goed voor jullie.
Zou je geen relatie wensen met iemand die je op handen draagt? Lief voor je is, het beste in je naar boven haalt? Iemand die jouw kind ziet als een verlengstuk van jou en jouw kind echt accepteert ipv het ziet als last?
Iemand die niet alleen jou maar ook je zoon op nr 1 zet. Die nooit zou vragen jullie veilige plekje op te geven, het je niet eens zou vragen dat te doen. Die het logisch vindt dat jouw zoon zijn veilige plekje, vriendjes en school niet hoeft te verlaten. Die het zelfs een belachelijk idee zou vinden als jij dit zou voorstellen. Iemand die alles op jouw tempo aan zou pakken ipv je onder druk te zetten.
Ja toch?! Ga dan ook niet voor minder dan dat dan verdienen zowel jij als jouw zoon, niks minder!
Nog even los van alles wat je over deze man hebt geschreven. Dit was geen leuke relatie en na de break is dat het nog steeds niet. Hij weekt je los van alles en neemt jouw kind mee in deze ellende. Deze man is niet goed voor jullie.
maandag 30 juni 2025 om 18:51
Alles gelezen. En deze zinnen vallen mij op. Lees ze nog eens goed. Voor mij klinkt het alsof hij je compleet overruled met woorden. Waar blijf jij? Voel jij je VEILIG in deze relatie?MissyImpossible schreef: ↑30-06-2025 15:47Soms worden het hele grote gesprekken. Gesprekken waarin hij met name aan het woord is, heel veel argumenten aandraagt en alles beargumenteert, uitlegt en spiegelt. En als ik dan iets zeg, of aan het woord ben, dan moet ik iedere paar zinnen stoppen zodat hij kan reageren. Meestal loopt dit precies uit op een (ongecontroleerde) uitbarsting van mij. Of op stilte van mijn kant.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 30 juni 2025 om 19:07
Tsja...als hij maar gelukkig is. Daar is een boek met dezelfde titel van die aangeeft waarom je geneigd bent om toch in een slechte relatie te stappen en nog erger erin te blijven.
Hij is soms zo lief.
Hij kan echt wel veranderen.s
HIj bedoelt het niet zo.
Komt door mijn reactie.
Mijn schuld.
Dat jij jezelf helemaal moet uitgummen om te zijn waar hij genoegen mee wil nemen. Zo pijnlijk om te lezen. Dat je denkt dat liefde hard werken is. Je liefde moet verdienen.
Dat is dan ook de boodschap die je nu doorgeeft aan je kind.
Hij is soms zo lief.
Hij kan echt wel veranderen.s
HIj bedoelt het niet zo.
Komt door mijn reactie.
Mijn schuld.
Dat jij jezelf helemaal moet uitgummen om te zijn waar hij genoegen mee wil nemen. Zo pijnlijk om te lezen. Dat je denkt dat liefde hard werken is. Je liefde moet verdienen.
Dat is dan ook de boodschap die je nu doorgeeft aan je kind.
Everything you see I owe to spaghetti!
maandag 30 juni 2025 om 19:09
Klinkt als mijn ex. Die kon ook praten en mijn woorden verdraaien tot ik helemaal murw geslagen was.MissyImpossible schreef: ↑30-06-2025 15:47
Soms worden het hele grote gesprekken. Gesprekken waarin hij met name aan het woord is, heel veel argumenten aandraagt en alles beargumenteert, uitlegt en spiegelt. En als ik dan iets zeg, of aan het woord ben, dan moet ik iedere paar zinnen stoppen zodat hij kan reageren. Meestal loopt dit precies uit op een (ongecontroleerde) uitbarsting van mij. Of op stilte van mijn kant.
Dat mijn hoofd ervan tolde en ik van voren niet meer wist wat ik nou van achteren moest denken.
Dat jij dan uiteindelijk uitbarst vind ik niet raar, want feitelijk probeert hij je de mond te snoeren. Jou te vertellen dat alles wat jij denkt en voelt verkeerd is.
Dat is psychische mishandeling.
Je weet nu dat hij dit doet. Als jij een 'goed gesprek' probeert te voeren slaat hij je verbaal om je oren met psychologische taal en 'spiegels' tot je je weer netjes je mond houdt en ja en amen zegt tegen hem.
maandag 30 juni 2025 om 20:08
Maar wel waar. Heb de op niet helemaal uitgelezen, stukjes. Toen zag ik hoe lang de op is. Kansloos, is toen ook wat ik dacht.
To, je wil het waarschijnlijk niet horen. Maar stop met deze man. En dan ook echt helmaal. Verwijder alles van hem en neem nooit meer contact met hem op. Deze man gaat niet veranderen.
En of je te gevoelig bent over sommige dingen, weet ik niet. Maar dat deze man niet goed voor je is, ( hoe je hier over hem schrijft ieder geval), dat weet ik eigenlijk wel.
Blijf wonen waar je woont, eet lekker dat broodje met krokker op een terras als jij dat wil. En misschien zou je, gewoon om te sparren, weer contact met je, een, therapeut kunnen opnemen.
Hopelijk krijg je door dit topic weer de kracht om nu echt, definitief een punt achter de relatie te zetten.
It is
what it is.
Accept it
and move on!
what it is.
Accept it
and move on!
maandag 30 juni 2025 om 20:10
Je bent niet “opnieuw begonnen” want je bent eigenlijk nooit volledig gestopt als je contact hebt en samen de feestdagen viert.
Als ik je 1e topic lees van een jaar geleden gaan mijn nekharen overeind staan. Klinkt precies als mijn ex… Ik kan nu gaan schrijven hoe dat is geëindigd maar kort samengevat : ik had geen leven meer.
Nu ik dit topic lees is er een ding wat er specifiek uitspringt:
Aangezien hij niet naar mij en mijn kind wil verhuizen, heeft hij gezegd dat de relatie alleen kan werken als ik en mijn kind in zijn dorp komen wonen
Dan weetje toch voldoende? Een kind van 7 jaar uit zijn veilige omgeving willen halen omdat het anders niet gaat werken. Je wordt bespeeld waar je bijstaat. Hij probeert jou af te breken en je te kneden naar zijn wens. Kap ermee. Kies voor jezelf en kind.
Als ik je 1e topic lees van een jaar geleden gaan mijn nekharen overeind staan. Klinkt precies als mijn ex… Ik kan nu gaan schrijven hoe dat is geëindigd maar kort samengevat : ik had geen leven meer.
Nu ik dit topic lees is er een ding wat er specifiek uitspringt:
Aangezien hij niet naar mij en mijn kind wil verhuizen, heeft hij gezegd dat de relatie alleen kan werken als ik en mijn kind in zijn dorp komen wonen
Dan weetje toch voldoende? Een kind van 7 jaar uit zijn veilige omgeving willen halen omdat het anders niet gaat werken. Je wordt bespeeld waar je bijstaat. Hij probeert jou af te breken en je te kneden naar zijn wens. Kap ermee. Kies voor jezelf en kind.
maandag 30 juni 2025 om 21:03
Klinkt als mijn ex. Pas toen de relatietherapeut tegen hem zei dat hij constant pijltjes op mij afvuurde, gingen mijn ogen open. Inderdaad de ‘grapjes’, de steken onder water. Los van elkaar leek het mee te vallen maar samen een bak ellende. Zo blij dat ik me daarvan heb losgeworsteld.
De partner die ik nu heb, vindt me precies goed zoals ik ben. Het is rustig in mn hoofd, nooit hoef ik me druk te maken over hoe de sfeer zal zijn, wat ik wel of niet kan/mag/zal zeggen.
Mijn kinderen zeiden al snel; dit is echt een aardige man en hij is zo lief voor jou mam.
Echt: doe jezelf en je kind een plezier en ga weg bij hem.
De partner die ik nu heb, vindt me precies goed zoals ik ben. Het is rustig in mn hoofd, nooit hoef ik me druk te maken over hoe de sfeer zal zijn, wat ik wel of niet kan/mag/zal zeggen.
Mijn kinderen zeiden al snel; dit is echt een aardige man en hij is zo lief voor jou mam.
Echt: doe jezelf en je kind een plezier en ga weg bij hem.
dinsdag 1 juli 2025 om 00:15
Hier idem… en niet alleen mijn kinderen, maar ook mijn moeder, mn vrienden en vriendinnen, mijn familie zeggen het. Maar vooral… nooit meer spanning, en als ik per ongeluk eens een keer iets zeg wat verkeerd binnenkomt, is een sorry genoeg, en kan ik het anders verwoorden zodat ik hem duidelijk kan maken wat ik heb bedoeld.freekenkaat schreef: ↑30-06-2025 21:03De partner die ik nu heb, vindt me precies goed zoals ik ben. Het is rustig in mn hoofd, nooit hoef ik me druk te maken over hoe de sfeer zal zijn, wat ik wel of niet kan/mag/zal zeggen.
Mijn kinderen zeiden al snel; dit is echt een aardige man en hij is zo lief voor jou mam.
Echt: doe jezelf en je kind een plezier en ga weg bij hem.
dinsdag 1 juli 2025 om 00:19
TO
Je hebt denk ik wel een beeld van alle rode vlaggen. Ik zou je met klem willen aanraden als je niet voor jezelf deze relatie beeindigt, doe het dan alsjeblieft voor je kind.
Mijn kinderen zijn beschadigd door hun vader. Hun zelfvertrouwen is (net als dat van mij) niet bestaand. Ik ben nu al 8 jaar bezig om deze twee tieners te laten zien dat ze goed zijn zoals ze zijn, en ze te helpen met dealen waar ze door zijn gegaan. Doe het alsjeblieft je kind niet langer aan!
Je hebt denk ik wel een beeld van alle rode vlaggen. Ik zou je met klem willen aanraden als je niet voor jezelf deze relatie beeindigt, doe het dan alsjeblieft voor je kind.
Mijn kinderen zijn beschadigd door hun vader. Hun zelfvertrouwen is (net als dat van mij) niet bestaand. Ik ben nu al 8 jaar bezig om deze twee tieners te laten zien dat ze goed zijn zoals ze zijn, en ze te helpen met dealen waar ze door zijn gegaan. Doe het alsjeblieft je kind niet langer aan!
dinsdag 1 juli 2025 om 07:13
Ik weet zeker dat je je super verantwoordelijk voelt voor je kind. Dat het veilig is en onbezorgd. In de nabijheid van deze man is dat niet aan de orde. Ga je bij hem inwonen dan stel je je kind bloot aan de grillen van deze onberekenbare vent. Dan kun je je nog zo verantwoordelijk voelen, dat weerspiegelen je daden dan niet.
Dus denk goed na.
En gun je kind een moeder die het beste wil voor jullie. Het is meer dan genoeg om lekker met zijn tweeën in jullie kleine gezin gelukkig te zijn.
Ga echt op eigen benen staan, ga er voor om zo zelfverzekerd te worden als je kunt. Om jezelf die basis te geven die je zo hard nodig hebt. Die jouw kind zo hard nodig heeft. Hij is bezig om je finaal af te breken en wanneer hij daarmee goed op weg is (nu zo ongeveer) is je kind aan de beurt.
Dus denk goed na.
En gun je kind een moeder die het beste wil voor jullie. Het is meer dan genoeg om lekker met zijn tweeën in jullie kleine gezin gelukkig te zijn.
Ga echt op eigen benen staan, ga er voor om zo zelfverzekerd te worden als je kunt. Om jezelf die basis te geven die je zo hard nodig hebt. Die jouw kind zo hard nodig heeft. Hij is bezig om je finaal af te breken en wanneer hij daarmee goed op weg is (nu zo ongeveer) is je kind aan de beurt.
dinsdag 1 juli 2025 om 07:38
Tja Missy getuige jouw eigen opmerking van 5-12-2023 weet je allang heel goed wat je te doen staat om weer ruimte en rust voor jezelf te krijgen.
Jouw eigen opmerking:
relaties/constante-druk-in-nieuwe-relat ... #p35083105
Waarom laat jij jezelf dan toch weer murw praten door hem? Waarom blijf je "doorstarten" met hem terwijl je weet dat het niet klopt met hem?
Jouw eigen opmerking:
relaties/constante-druk-in-nieuwe-relat ... #p35083105
Waarom laat jij jezelf dan toch weer murw praten door hem? Waarom blijf je "doorstarten" met hem terwijl je weet dat het niet klopt met hem?
lalaloepsie wijzigde dit bericht op 01-07-2025 09:28
Reden: Quote verwijderd op verzoek
Reden: Quote verwijderd op verzoek
61.43% gewijzigd
dinsdag 1 juli 2025 om 12:33
To, je topic raakt me, dus toch nog opnieuw een reactie. Ik heb in een hele ongezonde relatie gezeten, waarbij dit soort gedrag heel herkenbaar was. Wat van kwaad tot erger ging. Het was ontzettend lastig om uit te komen. Hoewel het nu goed gaat en ik alles weer op de rit heb, heb ik ook een zelfbeeld wat heel negatief is. Daar werk ik aan, heb ik aan gewerkt en zal waarschijnlijk altijd werk kosten. Met mijn kind gaat het gelukkig goed. Tegelijkertijd heeft zij nog steeds te maken met haar vader en zal dat ook niet echt anders worden. Daarin hoop ik dat ik op tijd de stap heb gemaakt en haar een aantal dingen heb bespaard daarin.
Wat jij nu doet, is eigenlijk dezelfde soort dynamiek opzoeken als waar jij bekend mee bent en waar jouw kind ook mee te maken heeft gehad. Je stelt jullie zelf nu opnieuw bloot aan deze giftige omgeving. Het maakt niet uit wie wat doet en waarom. Maar het gaat om de impact.
En de impact is dat jij er last van hebt. Je bent in de war. Je bent continu aan het piekeren, nadenken. Hoe je jezelf moet veranderen. Hoe je nog beter bij hem kan aansluiten. Al deze energie, gaat niet uit naar je kind. Die waarschijnlijk ook nog moet herstellen van zaken uit je vorige relatie.
Ik zeg niet dat je geen relatie zou mogen hebben, of dat je daarmee zou moeten wachten. Ik geloof ook dat een relatie juist helend zou kunnen zijn. Maar ik denk niet dat dat met deze man is. Deze man brengt nog meer onrust mee. Iets wat jullie niet nodig hebben. Je hebt rust en duidelijkheid nodig. Geen twijfels telkens.
Ik hoop dat je dit voor je kind kunt zien en daarmee ook voor jezelf.
Wat jij nu doet, is eigenlijk dezelfde soort dynamiek opzoeken als waar jij bekend mee bent en waar jouw kind ook mee te maken heeft gehad. Je stelt jullie zelf nu opnieuw bloot aan deze giftige omgeving. Het maakt niet uit wie wat doet en waarom. Maar het gaat om de impact.
En de impact is dat jij er last van hebt. Je bent in de war. Je bent continu aan het piekeren, nadenken. Hoe je jezelf moet veranderen. Hoe je nog beter bij hem kan aansluiten. Al deze energie, gaat niet uit naar je kind. Die waarschijnlijk ook nog moet herstellen van zaken uit je vorige relatie.
Ik zeg niet dat je geen relatie zou mogen hebben, of dat je daarmee zou moeten wachten. Ik geloof ook dat een relatie juist helend zou kunnen zijn. Maar ik denk niet dat dat met deze man is. Deze man brengt nog meer onrust mee. Iets wat jullie niet nodig hebben. Je hebt rust en duidelijkheid nodig. Geen twijfels telkens.
Ik hoop dat je dit voor je kind kunt zien en daarmee ook voor jezelf.
dinsdag 1 juli 2025 om 12:59
Ja, en dat snap ik helemaal!MissyImpossible schreef: ↑30-06-2025 15:19Er is sowieso sprake van reisafstand. Voor ex-partner ben ik destijds wel naar 90 km verderop verhuisd. Ik heb daar 5 jaar gewoond. Ik ben na de scheiding met kind van 3 terug gegaan naar woonplaats waar ik ben opgegroeid. Voor ex-partner maakt het qua reisafstand niet uit. Nieuwe plaats is iets dichterbij voor hem. Ik denk wel dat hij er iets van vind als ik kind van school haal.
Haal je kind toch alsjeblieft niet uit zijn/haar omgeving en huis weg voor een man die zelf niet jouw kant op wil verhuizen.
dinsdag 1 juli 2025 om 13:41
Jahallo222 schreef: ↑01-07-2025 12:33Ik zeg niet dat je geen relatie zou mogen hebben, of dat je daarmee zou moeten wachten. Ik geloof ook dat een relatie juist helend zou kunnen zijn. Maar ik denk niet dat dat met deze man is. Deze man brengt nog meer onrust mee. Iets wat jullie niet nodig hebben. Je hebt rust en duidelijkheid nodig. Geen twijfels telkens. Ik hoop dat je dit voor je kind kunt zien en daarmee ook voor jezelf.
Mooi gezegd. En een handige vuistregel om dates te schiften: zodra iemand jouw eigen waarnemingsvermogen betwijfelt weet je dat je bij de verkeerde iemand bent.
TO, jou betwijfelen doet hij bij elk 'grapje' dat hij maakt, bij al zijn kwetsende commentaar beweert hij dat jij overgevoelig zou zijn terwijl het normaal is om je gekwetst te voelen zodra iemand je kwetst vind ik.
dinsdag 1 juli 2025 om 14:02
Aanvulling: als je per ongeluk iets zegt of doet wat je partner kwetst, lijkt mij de normale reactie om excuses aan te bieden en erop te letten dat het niet nog een keer gebeurt. En dus niet zeggen dat hij of zij overgevoelig is en dat het leuke grappen zijn omdat je er met vrienden onderling ook zo om moet lachen altijd. Want in dat laatste geval gaat het om jouw ego en over jouw lollige opmerkingen, en niet over je betrokkenheid bij je partner die je - hopelijk zonder dat je dat wilde - een rotgevoel hebt gegeven.Lalaloepsie schreef: ↑01-07-2025 13:41TO, jou betwijfelen doet hij bij elk 'grapje' dat hij maakt, bij al zijn kwetsende commentaar beweert hij dat jij overgevoelig zou zijn terwijl het normaal is om je gekwetst te voelen zodra iemand je kwetst vind ik.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 1 juli 2025 om 14:16
Begrijp eerlijk gezegd ook niet zo goed wat je met dit topic wil. Je vorige topic sprak al boekdelen. Deze man gaat niet veranderen de vraag is waarom jij zo graag door wil met deze relatie, hier alles voor wil opgeven inclusief de veiligheid en geborgenheid van jouw kind? omdat je bang bent voor eenzaamheid, is dit al niet eenzaam genoeg met zo'n vent?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
