Ouder wordende vader - hoe voer je het gesprek? - Relaties

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 20:39

Situatieschets; mijn vader is 85 jaar, woont nog zelfstandig (aanleuningwoning bij een verzorgingscentrum, maar in principe doet ie - met wat hulp - nog alles zelf). Mijn moeder is 12 jaar geleden overleden. Mijn vader heeft zich goed herpakt sinds die tijd en heeft best nog een rijk en zelfstandig leven voor zichzelf opgebouwd, met (nieuwe) kennissen en vrienden, allerlei activiteiten, vakanties, etc. Maar de laatste tijd wordt het in alle opzichten minder. Gezondheid was ook altijd nog redelijk tot goed, ondanks dat hij al jarenlang diabetes- en hartpatiënt is. Maar de laatste tijd gaat het flink achteruit – lichamelijk dan, want geestelijk is hij nog even scherp als altijd. Onlangs is een lekkende hartklep bij hem vastgesteld – wat ook wel zijn opeens slechtere conditie veroorzaakt. Helaas komt ie niet in aanmerking voor een operatie- toch wel een teleurstelling omdat dat zijn kwaliteit van leven aanmerkelijk zou kunnen verbeteren. Dat maakt dat zijn wereldje steeds kleiner wordt, hij heeft de afgelopen jaren veel moeten inleveren (qua gezondheid, maar ook mensen in zijn omgeving die wegvallen, een hele goede vriendin die naast hem woonde is in hele korte tijd gaan dementeren en kon niet meer zelfstandig wonen, hij heeft zijn auto weggedaan, etc.). En nu kan ie eigenlijk niet veel meer, behalve een beetje in en om huis rondscharrelen. Kortom, het wordt er allemaal niet leuker op. Mijn vader is een lieve, bescheiden man, die zelden klaagt en van nature optimistisch is, maar de laatste tijd zie ik dat het van hem allemaal niet meer zo hoeft op deze manier – hij spreekt dat ook uit. Dat er dagen voorbij gaan dat ie niemand ziet of spreekt, dat de weekenden lang duren, dat hij bang is voor de aftakeling, etc. Mijn broer, zus en ik doen wat we kunnen, gaan regelmatig langs of ondernemen een uitstapje (hoewel dat ook steeds lastiger wordt vanwege zijn slechte conditie komen we niet verder dan uit eten).
Ik merk dat ik het lastig vind hoe ik ermee om moet gaan. Ik wil zijn gevoelens zeker niet bagatelliseren, en vind ook dat ze er mogen zijn. Ouder worden is ook eigenlijk gewoon ruk. Ik vind het gewoon zo rot voor 'm, dat ie daar zo in zijn eentje zit de hele tijd. Dus erken ik dat ook als we het er over hebben, dat ik hem heel goed snap. Maar tegelijkertijd wil ik hem ook niet de put in praten. Hoe vind je daar nu een goed evenwicht in?
Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Misschien gewoon wat herkenning zoeken. Of misschien zijn er ervaringsdeskundigen met ideeën of suggesties waar ik nog niet aan gedacht heb.

Nothing happens for a reason

MrsDuck vrijdag 8 december 2023 om 20:59

Ik herken het van mijn oma. Ze was elke keer een beetje aan het inleveren. Reanimatie had ze al vastgesteld dat ze die weigerde, bij haar opname in het verpleeghuis. Uiteindelijk heeft ze, ze was helder van geest, tegen de artsen gezegd dat ze alle behandelingen wilde stoppen en niet meer in/naar het ziekenhuis wilde.

Medicatie hoefde ook niet meer, hooguit pijnbestrijding en andere verzachtende medicatie vanuit de palliatieve zorg. Na 6 weken lag ze vredig in haar kist. Het was op en goed zo. Maar dat kwam echt vanuit haar. De artsen zijn daarin ook mee gegaan. Ik denk dat het anders nog hooguit 6 maanden had geduurd.

Heeft je vader ooit een levenstestament opgesteld? Staat daar in wat hij zou willen in deze situatie als hij nu niet meer wilsbekwaam geacht wordt?

mamavanASYW vrijdag 8 december 2023 om 21:05

Beetje herkenbaar. Mijn vader is 82 jr oud en mijn moeder is 13 jr geleden overleden. Mijn vader is nog gezond gelukkig. Hij komt wekelijks bij mij eten. Mijn broer gaat 2 keer per week langs. Daarnaast brengt mijn broer hem langs bij andere broers/zussen. Zo blijft hij redelijk nog contact met anderen. Is het een optie om met jouw broer en zus afspraken te maken over langs gaan. Dus 1 keer per week per persoon, dat zijn 3 dagen in de week. of uit logeren bij één van jullie met bijvoorbeeld de feestdagen. Kleinkinderen die langsgaan voor een spel en samen film kijken bij hem thuis. Heeft verzorgingstehuis nog activiteiten die niet belastend zijn? Een maatje voor hem zoeken die hem gezelschap kan houden.

Anoniem_67700891efcbf vrijdag 8 december 2023 om 21:08

Alleen ervaring met een hoogbejaarde grootouder, toch iets minder dichterbij dan een ouder. Ik herken die tweestrijd, voor wat het waard is. Je wil iemand nog niet loslaten, laten zien dat er nog zaken zijn die het waard zijn om in de ochtend voor op te staan. Tegelijkertijd besef je dat het ergens ook wel egoïstisch is en snap je dat het voor iemand die al zijn partner, vrienden en bekenden al naar het graf heeft gedragen niet meer per se hoeft.

Als je denkt dat ik iets nuttigs heb te delen voor jou, geef maar een gil.

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:10

MrsDuck schreef: ↑
08-12-2023 20:59
Ik herken het van mijn oma. Ze was elke keer een beetje aan het inleveren. Reanimatie had ze al vastgesteld dat ze die weigerde, bij haar opname in het verpleeghuis. Uiteindelijk heeft ze, ze was helder van geest, tegen de artsen gezegd dat ze alle behandelingen wilde stoppen en niet meer in/naar het ziekenhuis wilde.

Medicatie hoefde ook niet meer, hooguit pijnbestrijding en andere verzachtende medicatie vanuit de palliatieve zorg. Na 6 weken lag ze vredig in haar kist. Het was op en goed zo. Maar dat kwam echt vanuit haar. De artsen zijn daarin ook mee gegaan. Ik denk dat het anders nog hooguit 6 maanden had geduurd.

Heeft je vader ooit een levenstestament opgesteld? Staat daar in wat hij zou willen in deze situatie als hij nu niet meer wilsbekwaam geacht wordt?

Een niet-reanimeren verklaring heeft-ie inderdaad, hij is ook lid van de NVVE en heeft daar ook zaken voor op papier gezet en dat met de huisarts besproken. Ik denk dat dat min of meer overeenkomt met wat er in een levenstestament zou staan. Uiteindelijk zie ik het bij mijn vader ook wel zo gaan als bij jouw oma (hoewel je natuurlijk nooit weet hoe dingen lopen), maar zover is het nu zeker nog niet.

Nothing happens for a reason

S-Groot vrijdag 8 december 2023 om 21:10

Ik kan het eigenlijk wel begrijpen, hij is er klaar mee op deze manier. Hij woont in een aanleunwoning, naast een verzorgingscentrum dus als hij elke dag aanspraak zou willen zou het kunnen lijkt me? Dat lijkt hij niet op te zoeken. Misschien is dat iets waar hij nog voor te motiveren is, zo niet dan kan ik me persoonlijk best voorstellen dat hij het 'wel gezien' heeft. Ik denk ook dat je daar over na moet denken, voor jezelf, dat dat een reële optie is

.

S-Groot vrijdag 8 december 2023 om 21:12

lemoos2 schreef: ↑
08-12-2023 21:08
Alleen ervaring met een hoogbejaarde grootouder, toch iets minder dichterbij dan een ouder. Ik herken die tweestrijd, voor wat het waard is. Je wil iemand nog niet loslaten, laten zien dat er nog zaken zijn die het waard zijn om in de ochtend voor op te staan. Tegelijkertijd besef je dat het ergens ook wel egoïstisch is en snap je dat het voor iemand die al zijn partner, vrienden en bekenden al naar het graf heeft gedragen niet meer per se hoeft.

Als je denkt dat ik iets nuttigs heb te delen voor jou, geef maar een gil.

Dat is ook het gevoel wat ik erbij krijg en ik kan het goed begrijpen.

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:15

mamavanASYW schreef: ↑
08-12-2023 21:05
Beetje herkenbaar. Mijn vader is 82 jr oud en mijn moeder is 13 jr geleden overleden. Mijn vader is nog gezond gelukkig. Hij komt wekelijks bij mij eten. Mijn broer gaat 2 keer per week langs. Daarnaast brengt mijn broer hem langs bij andere broers/zussen. Zo blijft hij redelijk nog contact met anderen. Is het een optie om met jouw broer en zus afspraken te maken over langs gaan. Dus 1 keer per week per persoon, dat zijn 3 dagen in de week. of uit logeren bij één van jullie met bijvoorbeeld de feestdagen. Kleinkinderen die langsgaan voor een spel en samen film kijken bij hem thuis. Heeft verzorgingstehuis nog activiteiten die niet belastend zijn? Een maatje voor hem zoeken die hem gezelschap kan houden.

Op zich heeft ie nog wel aardig wat aanloop hoor. Hij biljart ook nog in het verzorgingstehuis, in de zomer doet ie aan jeu-de-boule daar. En ze organiseren ook wel het nodige, maar daar heeft ie dan weer geen zin in (om tussen die 'ouwe mensen' te zitten, ja echt, ik verzin het niet hoor

). -Broer en zus wonen vlakbij en gaan regelmatig langs of halen hem op. Zelf woon ik niet in de buurt, maar ik ga 1 keer in de 3 weken naar hem toe en blijf dan een nachtje slapen. Objectief gezien is het ook nog wel prima, naar omstandigheden. Alleen, hij voelt het niet zo. En dat kan ik me heel goed voorstellen, als alles alleen maar minder wordt.

Nothing happens for a reason

HendrikaJ vrijdag 8 december 2023 om 21:16

Kun je met hem in gesprek over wat hij echt wil en wat niet (meer). Zijn er dingen waar hij nog blij van wordt, wat waarde heeft in zijn leven. En kunnen jullie daar op anticiperen?

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:16

S-Groot schreef: ↑
08-12-2023 21:10
Ik kan het eigenlijk wel begrijpen, hij is er klaar mee op deze manier. Hij woont in een aanleunwoning, naast een verzorgingscentrum dus als hij elke dag aanspraak zou willen zou het kunnen lijkt me? Dat lijkt hij niet op te zoeken. Misschien is dat iets waar hij nog voor te motiveren is, zo niet dan kan ik me persoonlijk best voorstellen dat hij het 'wel gezien' heeft. Ik denk ook dat je daar over na moet denken, voor jezelf, dat dat een reële optie is .

Het is ook niet zozeer dat ik het niet snap hoor. Ik begrijp het juist al te goed. Alleen, er is dus gewoon geen oplossing. Want hij kan het wel 'gezien' hebben, intussen moet ie wel gewoon verder sukkelen zo. Dat vind ik zo lastig om mee om te gaan.

Nothing happens for a reason

aikidoka vrijdag 8 december 2023 om 21:18

Mijn vader was wel jonger, maar lichamelijk ook best wel op. Voor hem hoefde het niet meer. Ze woonden samen nog thuis, mijn moeder dementerend, mijn vader lichamelijk steeds slechter. Zij was zijn benen en hij haar geheugen. Terwijl ik bezig was voor hen beiden een geschikte plek te vinden met meer zorg werd mijn vader ziek, stopte met eten en overleed vrij snel.
Ik vroeg mijn vader altijd wat hij wel wilde en handelde dan daarnaar. Dat vond ik beter te hanteren dan bezig zijn met wat hij niet wilde. Kun je dat aan hem vragen? Voor mijn vader was het leven wel klaar, maar van bepaalde zaken genoot hij nog wel, daar probeerde ik dan voor te zorgen.

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:18

lemoos2 schreef: ↑
08-12-2023 21:08
Alleen ervaring met een hoogbejaarde grootouder, toch iets minder dichterbij dan een ouder. Ik herken die tweestrijd, voor wat het waard is. Je wil iemand nog niet loslaten, laten zien dat er nog zaken zijn die het waard zijn om in de ochtend voor op te staan. Tegelijkertijd besef je dat het ergens ook wel egoïstisch is en snap je dat het voor iemand die al zijn partner, vrienden en bekenden al naar het graf heeft gedragen niet meer per se hoeft.

Als je denkt dat ik iets nuttigs heb te delen voor jou, geef maar een gil.

Oh zie nu pas jouw reactie - ja, ik denk dat je het precies goed zegt. Er is ook eigenlijk geen pasklare oplossing.

Nothing happens for a reason

HendrikaJ vrijdag 8 december 2023 om 21:20

En van geen zin meer in het leven ga je niet dood.

mirthemanon vrijdag 8 december 2023 om 21:22

Een mitraclip is ook niet mogelijk?

mirthemanon wijzigde dit bericht op 08-12-2023 21:25

22.08% gewijzigd

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:23

HendrikaJ schreef: ↑
08-12-2023 21:20
En van geen zin meer in het leven ga je niet dood.

Nee, precies. Dit kan nog wel jaren zo doorgaan. En dat vind ik zo triest (en ook best confronterend, als ik eerlijk ben, voor mezelf. Uiteindelijk is dat het voorland van ons allemaal, min of meer).

Nothing happens for a reason

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:24

mirthemanon schreef: ↑
08-12-2023 21:22
Een tavi behandeling is ook niet mogelijk?

Voor de hartklep, bedoel je? Hij heeft een onderzoek gehad naar de algehele conditie van zijn hart (via de slokdarm) en daaruit bleek dat de situatie zo gecompliceerd was dat ze het niet aandurven om te opereren (het zou sowieso een operatie via de lies worden, dat is toch een tavi?)

Nothing happens for a reason

aikidoka vrijdag 8 december 2023 om 21:26

juliet64 schreef: ↑
08-12-2023 21:23
Nee, precies. Dit kan nog wel jaren zo doorgaan. En dat vind ik zo triest (en ook best confronterend, als ik eerlijk ben, voor mezelf. Uiteindelijk is dat het voorland van ons allemaal, min of meer).

Dat is het ook. En dat mag je ook tegen je vader zeggen, dat je dat confronterend vindt. En daar mag je samen ook best verdriet om hebben.
Staat je vader open voor meer hulp, voor kijken wat hem toch nog plezier geeft? Of is hij zorg- of hulpmijdend?

aliva vrijdag 8 december 2023 om 21:27

Soms kan je niet anders dan een rotsituatie aanvaarden.

Ik begrijp dat zijn situatie je aan het hart gaat
Maar jij kan hem niet gezond maken.
Zijn gevoelens over de situatie zijn voor jou waarschijnlijk oncomfortabel om getuige van te zijn, maar ook die kan je niet veranderen. Ze zijn ook heel terecht.

Het hoort er gewoon bij, bij deze faze.
Luisteren en praktische hulp bieden, meer kan je niet doen.
Probeer mss wat minder ´in verzet´ te gaan tegen de situatie.
Het zal zichzelf wel uitwijzen.

S-Groot vrijdag 8 december 2023 om 21:27

juliet64 schreef: ↑
08-12-2023 21:16
Het is ook niet zozeer dat ik het niet snap hoor. Ik begrijp het juist al te goed. Alleen, er is dus gewoon geen oplossing. Want hij kan het wel 'gezien' hebben, intussen moet ie wel gewoon verder sukkelen zo. Dat vind ik zo lastig om mee om te gaan.

Dat snap ik heel goed, je zou het zo graag anders willen voor hem (en voor jezelf). Maar helaas is dat niet iets wat jij op kunt lossen, ik denk dat het meer gaat in de richting van accepteren dat het zo is voor hem en dat 'verdragen'. Hoe moeilijk ook.

mirthemanon vrijdag 8 december 2023 om 21:27

juliet64 schreef: ↑
08-12-2023 21:24
Voor de hartklep, bedoel je? Hij heeft een onderzoek gehad naar de algehele conditie van zijn hart (via de slokdarm) en daaruit bleek dat de situatie zo gecompliceerd was dat ze het niet aandurven om te opereren (het zou sowieso een operatie via de lies worden, dat is toch een tavi?)

Tavi moet mitraclip zijn. Maar inderdaad behandeling via de lies. Dit word vaker gedaan als een operatie niet mogelijk is.

Trixie vrijdag 8 december 2023 om 21:31

Mijn oom van 87 was er wel klaar mee na een rijk leven. Hij stopte met eten en medicatie voor zijn ouderdomskwalen. In overleg met zijn kinderen en kleinkinderen. Paar weken later is hij vredig gestorven.

Anoniem_67700891efcbf vrijdag 8 december 2023 om 21:37

Meer dan ‘er zijn’ kun je ook eigenlijk niet.

Ik kan mij nog goed herinneren dat mijn opa genoot van de vogeltjes in de ochtend, als hij zijn vaste XL mok aan zwarte koffie zat leeg te slurpen. Iedereen ging na die ontdekking aan de slag met vogelvoederhuisjes en plankjes, om zoveel mogelijk vogeltjes te lokken richting opa’s keukenraam. En hij vond die extra vogeltjes ook heel aardig om te zien.Toch deed hij heel onaardig en kortaf naar zijn dochter (mijn tante) die al die FSC goedgekeurde huisjes en voederplankjes bestelde en liet ophangen.

Ik zei toen eens tegen hem dat tante het toch goed bedoelde. Hij keek toen lang naar een meesje en keek mij ineens aan. Hij zei toen: “Kind, dat zijn mijn kinderen. In elk huis van hen heb ik eigenhandig complete voor- en achtertuinen uitgegraven en aangelegd, talloze schuurtjes ineen getimmerd voor ze. De handige pa. En nu ben ik die ouwe vent die naar vogeltjes zit te kijken. Als ik morgen niet meer wakker wordt, dan schrijven ze in het bidprentje dat ik ‘zo genoot van de vogeltjes voor mijn raam’. Alsof ik de afgelopen 96 jaar alleen maar blij ben geworden van vogeltjes”.
En dat vatte het voor mij eigenlijk heel goed samen. De angst om te verworden tot je laatste levensjaren, het moeten zoeken van plezier in hele kleine dingen en de zekerheid dat het niet meer beter of meer gaat worden.

Het is heel moeilijk, confronterend en verdrietig tegelijk.

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:42

lemoos2 schreef: ↑
08-12-2023 21:37
Meer dan ‘er zijn’ kun je ook eigenlijk niet.

Ik kan mij nog goed herinneren dat mijn opa genoot van de vogeltjes in de ochtend, als hij zijn vaste XL mok aan zwarte koffie zat leeg te slurpen. Iedereen ging na die ontdekking aan de slag met vogelvoederhuisjes en plankjes, om zoveel mogelijk vogeltjes te lokken richting opa’s keukenraam. En hij vond die extra vogeltjes ook heel aardig om te zien.Toch deed hij heel onaardig en kortaf naar zijn dochter (mijn tante) die al die FSC goedgekeurde huisjes en voederplankjes bestelde en liet ophangen.

Ik zei toen eens tegen hem dat tante het toch goed bedoelde. Hij keek toen lang naar een meesje en keek mij ineens aan. Hij zei toen: “Kind, dat zijn mijn kinderen. In elk huis van hen heb ik eigenhandig complete voor- en achtertuinen uitgegraven en aangelegd, talloze schuurtjes ineen getimmerd voor ze. De handige pa. En nu ben ik die ouwe vent die naar vogeltjes zit te kijken. Als ik morgen niet meer wakker wordt, dan schrijven ze in het bidprentje dat ik ‘zo genoot van de vogeltjes voor mijn raam’. Alsof ik de afgelopen 96 jaar alleen maar blij ben geworden van vogeltjes”.
En dat vatte het voor mij eigenlijk heel goed samen. De angst om te verworden tot je laatste levensjaren, het moeten zoeken van plezier in hele kleine dingen en de zekerheid dat het niet meer beter of meer gaat worden.

Het is heel moeilijk, confronterend en verdrietig tegelijk.

Ach

ik zit hier met tranen in mijn ogen. Wat heb je dat mooi omschreven. Dankjewel, op een gekke manier is het heel troostend wat je schrijft.

Nothing happens for a reason

juliet64 vrijdag 8 december 2023 om 21:43

mirthemanon schreef: ↑
08-12-2023 21:27
Tavi moet mitraclip zijn. Maar inderdaad behandeling via de lies. Dit word vaker gedaan als een operatie niet mogelijk is.

Ja, dat was het idee sowieso, als hij groen licht zou krijgen na het onderzoek. Maar helaas.

Nothing happens for a reason

Anoniem_65b76fd3af17f vrijdag 8 december 2023 om 21:45

Je kunt hem niet in de put praten en je kunt hem ook niet uit de put praten. Luister gewoon en erken zijn gevoel.

Aan het einde is het allemaal maar opvulling/uitzitten van de tijd. Ik had een oude buurman die gezond en nog vrij actief was, had een zeilboot, golfen etc. “…Maar uiteindelijk is het maar tijdverdrijf” zei hij.

anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 08-12-2023 21:50

49.21% gewijzigd

Ouder wordende vader - hoe voer je het gesprek?

Actieve topics