Relaties
alle pijlers
Ouder wordende vader - hoe voer je het gesprek?
vrijdag 8 december 2023 om 20:39
Situatieschets; mijn vader is 85 jaar, woont nog zelfstandig (aanleuningwoning bij een verzorgingscentrum, maar in principe doet ie - met wat hulp - nog alles zelf). Mijn moeder is 12 jaar geleden overleden. Mijn vader heeft zich goed herpakt sinds die tijd en heeft best nog een rijk en zelfstandig leven voor zichzelf opgebouwd, met (nieuwe) kennissen en vrienden, allerlei activiteiten, vakanties, etc. Maar de laatste tijd wordt het in alle opzichten minder. Gezondheid was ook altijd nog redelijk tot goed, ondanks dat hij al jarenlang diabetes- en hartpatiënt is. Maar de laatste tijd gaat het flink achteruit – lichamelijk dan, want geestelijk is hij nog even scherp als altijd. Onlangs is een lekkende hartklep bij hem vastgesteld – wat ook wel zijn opeens slechtere conditie veroorzaakt. Helaas komt ie niet in aanmerking voor een operatie- toch wel een teleurstelling omdat dat zijn kwaliteit van leven aanmerkelijk zou kunnen verbeteren. Dat maakt dat zijn wereldje steeds kleiner wordt, hij heeft de afgelopen jaren veel moeten inleveren (qua gezondheid, maar ook mensen in zijn omgeving die wegvallen, een hele goede vriendin die naast hem woonde is in hele korte tijd gaan dementeren en kon niet meer zelfstandig wonen, hij heeft zijn auto weggedaan, etc.). En nu kan ie eigenlijk niet veel meer, behalve een beetje in en om huis rondscharrelen. Kortom, het wordt er allemaal niet leuker op. Mijn vader is een lieve, bescheiden man, die zelden klaagt en van nature optimistisch is, maar de laatste tijd zie ik dat het van hem allemaal niet meer zo hoeft op deze manier – hij spreekt dat ook uit. Dat er dagen voorbij gaan dat ie niemand ziet of spreekt, dat de weekenden lang duren, dat hij bang is voor de aftakeling, etc. Mijn broer, zus en ik doen wat we kunnen, gaan regelmatig langs of ondernemen een uitstapje (hoewel dat ook steeds lastiger wordt vanwege zijn slechte conditie komen we niet verder dan uit eten).
Ik merk dat ik het lastig vind hoe ik ermee om moet gaan. Ik wil zijn gevoelens zeker niet bagatelliseren, en vind ook dat ze er mogen zijn. Ouder worden is ook eigenlijk gewoon ruk. Ik vind het gewoon zo rot voor 'm, dat ie daar zo in zijn eentje zit de hele tijd. Dus erken ik dat ook als we het er over hebben, dat ik hem heel goed snap. Maar tegelijkertijd wil ik hem ook niet de put in praten. Hoe vind je daar nu een goed evenwicht in?
Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Misschien gewoon wat herkenning zoeken. Of misschien zijn er ervaringsdeskundigen met ideeën of suggesties waar ik nog niet aan gedacht heb.
Ik merk dat ik het lastig vind hoe ik ermee om moet gaan. Ik wil zijn gevoelens zeker niet bagatelliseren, en vind ook dat ze er mogen zijn. Ouder worden is ook eigenlijk gewoon ruk. Ik vind het gewoon zo rot voor 'm, dat ie daar zo in zijn eentje zit de hele tijd. Dus erken ik dat ook als we het er over hebben, dat ik hem heel goed snap. Maar tegelijkertijd wil ik hem ook niet de put in praten. Hoe vind je daar nu een goed evenwicht in?
Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Misschien gewoon wat herkenning zoeken. Of misschien zijn er ervaringsdeskundigen met ideeën of suggesties waar ik nog niet aan gedacht heb.
Nothing happens for a reason
vrijdag 8 december 2023 om 21:46
Waarom komt je vader niet in aanmerking voor de hartoperatie?
Mijn moeder is pas geopereerd aan d'r hart, 2 keer in 1 week, 1e keer die d'r lies, 2e keer pacemaker. Sindsdien heeft ze thuiszorg, 2 keer per dag, is flink aan het kwakkelen, moet nog herstellen.
Wij proberen zo vaak mogelijk langs te gaan, leuke dingen met haar te doen. Ze gaat ook naar het buurtcentrum, daar verzorgen ze activiteiten voor ouderen, hele leuke activiteiten, wij gaan ook regelmatig met haar mee naar die activiteiten, gewoon omdat het een hele leuke groep is.
Zag deze week ook een bericht op Nextdoor van een vrouw die zei zich erg eenzaam te voelen en graag eens iemand op de koffie zou willen, echt heel veel reacties kreeg ze op haar bericht!.
Bij ons in de stad zijn ook georganiseerde vrijwilligersgroepen, misschien zijn daar ook mensen die eens willen gaan wandelen of koffie drinken met je vader?.
Mijn moeder is pas geopereerd aan d'r hart, 2 keer in 1 week, 1e keer die d'r lies, 2e keer pacemaker. Sindsdien heeft ze thuiszorg, 2 keer per dag, is flink aan het kwakkelen, moet nog herstellen.
Wij proberen zo vaak mogelijk langs te gaan, leuke dingen met haar te doen. Ze gaat ook naar het buurtcentrum, daar verzorgen ze activiteiten voor ouderen, hele leuke activiteiten, wij gaan ook regelmatig met haar mee naar die activiteiten, gewoon omdat het een hele leuke groep is.
Zag deze week ook een bericht op Nextdoor van een vrouw die zei zich erg eenzaam te voelen en graag eens iemand op de koffie zou willen, echt heel veel reacties kreeg ze op haar bericht!.
Bij ons in de stad zijn ook georganiseerde vrijwilligersgroepen, misschien zijn daar ook mensen die eens willen gaan wandelen of koffie drinken met je vader?.
vrijdag 8 december 2023 om 21:58
Mijn ‘beste’ anekdotes en herinneringen aan opa hangen samen met zijn ‘goede tijd’. Maar ik heb hem eigenlijk pas echt leren kennen toen ik zelf had geaccepteerd dat dit nu eenmaal was hoe hij zich voelde en dat ik dit net zo goed de ruimte moest geven als die gesprekken over zijn medicatie en kwalen. Hij heeft toen nog een jaar geleefd, de geest tot op het laatst nog zo scherp als een mes, alleen het lichaam ging in een razend tempo achteruit.
vrijdag 8 december 2023 om 22:18
Wat je aan hulp zou kunnen proberen is contact opnemen met de lokale welzijnsorganisatie. Daar hebben ze (meestal? altijd?) ouderenconsulenten die in gesprek kunnen gaan over hoe het leven nog zo leuk mogelijk te maken. Zo zijn er welzijnsorganisaties die een vervoersdienst runnen, voor de mensen voor wie Valys en dergelijke te omslachtig is met die extra tijd waar je rekening mee moet houden en zo. Bezoekmaatjes, activiteiten voor ouderen, maaltijdvoorziening of gezamenlijke maaltijden, er is vast van alles in de omgeving van je vader en een ouderenconsulent kan daarover met hem in gesprek.
Dat maakt hem niet minder oud en krakkemikkig, maar kan hem wel nét dat beetje zelfstandigheid met ondersteuning geven wat het wat minder akelig maakt voor hem.
Dat maakt hem niet minder oud en krakkemikkig, maar kan hem wel nét dat beetje zelfstandigheid met ondersteuning geven wat het wat minder akelig maakt voor hem.
vrijdag 8 december 2023 om 22:33
Verdrietig voor jullie TO.
Maar ik denk weleens wat is het doel om nog te gaan opereren? Zodat diegene nog verder kan aftakelen en nog steeds niet dood gaat?
Heel cru gesteld zit er een THT-datum op een mensenleven. Voor de mensen eromheen die de oudere nog niet willen mensen is dat misschien moeilijk te accepteren, maar zoveel “kwalitijd” levert zo’n ingreep of een pacemaker een 85+er niet op.
vrijdag 8 december 2023 om 23:06
Heb je gelijk in hoor. Mijn vader zal de eerste zijn om dat toe te geven en was ook al sceptisch van te voren, of ie er überhaupt nog wel aan moest beginnen. En in het algemeen kun je je afvragen hoe ver je moet gaan in dit soort gevallen. Maarja, als je de kans krijgt aangeboden.... ik denk dat je je grenzen toch steeds meer gaat opschuiven, bewust of onbewust. En het had hem wellicht nog een paar goeie jaren extra kunnen opleveren, want tot voor kort was ie echt nog in een prima conditie voor een 85-jarige. Maar goed, het is niet meer aan de orde in elk geval.Keskus schreef: ↑08-12-2023 22:33Verdrietig voor jullie TO.
Maar ik denk weleens wat is het doel om nog te gaan opereren? Zodat diegene nog verder kan aftakelen en nog steeds niet dood gaat?
Heel cru gesteld zit er een THT-datum op een mensenleven. Voor de mensen eromheen die de oudere nog niet willen mensen is dat misschien moeilijk te accepteren, maar zoveel “kwalitijd” levert zo’n ingreep of een pacemaker een 85+er niet op.
Nothing happens for a reason
vrijdag 8 december 2023 om 23:35
Het is vooral aan de oudere zelf, om te beoordelen of hij/zij daar nog iets uit haalt. Het is zo persoonlijk.Keskus schreef: ↑08-12-2023 22:33Verdrietig voor jullie TO.
Maar ik denk weleens wat is het doel om nog te gaan opereren? Zodat diegene nog verder kan aftakelen en nog steeds niet dood gaat?
Heel cru gesteld zit er een THT-datum op een mensenleven. Voor de mensen eromheen die de oudere nog niet willen mensen is dat misschien moeilijk te accepteren, maar zoveel “kwalitijd” levert zo’n ingreep of een pacemaker een 85+er niet op.
Ouder worden is een ding. Iedereen wil oud worden, maar niemand wil oud zijn.
Mijn grootmoeder was nog niet klaar om te gaan, ze is fluitend 97 geworden en ging ineens snel achteruit. Dus ze ging. En dat vond ze moeilijk. Ze had nog wel plannen.
Mijn schoonvader is begin 80, en zou het prima vinden als het leven nu stopt. Hij is redelijk gezond, nog best actief maar mobiliteit neemt af, woont nog wel zelfstandig. Maar vindt er niks meer aan.
vrijdag 8 december 2023 om 23:57
En over hoe voer je het gesprek:
Vooral luisteren. Gevoel erkennen.
Het is ook ruk als alles om je heen wegvalt, en je eigen mogelijkheden steeds beperkter worden. Niet happydepappy doen alsof het allemaal wel meevalt.
Vragen wat je kunt doen, en oprecht luisteren naar wat hij wil. Eerlijk zijn over wat je wel en niet kan doen.
Probeer zinvolle gesprekken te hebben. Vraag of hij wil vertellen over zijn jeugd, zijn werk, zijn huwelijk, zijn vaderschap, zijn vriendschappen, zijn familie. Benoem wat jij vroeger leuk vond om met je vader te doen, vraag wat hij er van vond. Kritische vragen mag ook: zeg pa, ik vond dit vroeger niet leuk, waarom deed je dat zo.
Vooral luisteren. Gevoel erkennen.
Het is ook ruk als alles om je heen wegvalt, en je eigen mogelijkheden steeds beperkter worden. Niet happydepappy doen alsof het allemaal wel meevalt.
Vragen wat je kunt doen, en oprecht luisteren naar wat hij wil. Eerlijk zijn over wat je wel en niet kan doen.
Probeer zinvolle gesprekken te hebben. Vraag of hij wil vertellen over zijn jeugd, zijn werk, zijn huwelijk, zijn vaderschap, zijn vriendschappen, zijn familie. Benoem wat jij vroeger leuk vond om met je vader te doen, vraag wat hij er van vond. Kritische vragen mag ook: zeg pa, ik vond dit vroeger niet leuk, waarom deed je dat zo.
zaterdag 9 december 2023 om 05:04
Ik begrijp precies wat je bedoelt…
Mijn oma is 98 en in de beginfase van dementie. Ze weet dus dat ze dingen vergeet enzo en dat maakt haar erg onzeker en verdrietig. Dat is heel moeilijk om te zien! Laatst zei ze: “Kind, we zullen elkaar niet meer zo vaak zien” en daar werd ik zo verdrietig van. Dat zei ik ook tegen haar. Maar ze heeft wel gelijk. Al is ze lichamelijk nog heel sterk en zie ik het nog niet zo snel gebeuren dat ze doodgaat. Dat wil ze op zich ook niet, maar ze vind het zo naar dat ze nu steeds zo in de war is.
Ik geniet van de gesprekken die ik met haar heb over vroeger, want dat weet ze allemaal nog
Mijn oma is 98 en in de beginfase van dementie. Ze weet dus dat ze dingen vergeet enzo en dat maakt haar erg onzeker en verdrietig. Dat is heel moeilijk om te zien! Laatst zei ze: “Kind, we zullen elkaar niet meer zo vaak zien” en daar werd ik zo verdrietig van. Dat zei ik ook tegen haar. Maar ze heeft wel gelijk. Al is ze lichamelijk nog heel sterk en zie ik het nog niet zo snel gebeuren dat ze doodgaat. Dat wil ze op zich ook niet, maar ze vind het zo naar dat ze nu steeds zo in de war is.
Ik geniet van de gesprekken die ik met haar heb over vroeger, want dat weet ze allemaal nog
zaterdag 9 december 2023 om 05:11
Ik zou, indien je daar voor openstaat, het gesprek over levenseinde ook opengooien.
Ik werk met ouderen en heb er al een aantal zien gaan doordat zij stopten met eten omdat euthanasie niet werd goedgekeurd. En heb ook gesprekken met ouderen die heel verdrietig zijn en hun tijd maar uitzitten. Ik wil dat later niet, heb ik voor mijzelf besloten sinds ik hier werk. Ik wil leuk oud worden en niet een schim zijn van wie ik ooit was.
Mijn tante, waar ik een goede band mee had, werd ernstig ziek. Door een keer een terloopse ( in haar ogen, in mijn ogen bewuste) opmerking te maken over euthanasie, wist zij dat ik daar voor openstond. Toen het ging spelen in haar leven heb ik heel wat gesprekken met haar gevoerd omdat de rest van de familie er niet aan wilde. Maar het draaide niet om hun, het draaide om mijn zieke tante die zich ellendig voelde. En het niet bespreekbaar mogen maken, maakte tante eenzaam.
Wij kunnen niet bepalen dat iemand zijn leven nog leuk moet vinden omdat die persoon nog 3x in de week bezoek krijgt, omdat er vogeltjes voor de ramen vliegen, omdat het zonnetje schijnt. Dat kan alleen de persoon zelf.
Ik werk met ouderen en heb er al een aantal zien gaan doordat zij stopten met eten omdat euthanasie niet werd goedgekeurd. En heb ook gesprekken met ouderen die heel verdrietig zijn en hun tijd maar uitzitten. Ik wil dat later niet, heb ik voor mijzelf besloten sinds ik hier werk. Ik wil leuk oud worden en niet een schim zijn van wie ik ooit was.
Mijn tante, waar ik een goede band mee had, werd ernstig ziek. Door een keer een terloopse ( in haar ogen, in mijn ogen bewuste) opmerking te maken over euthanasie, wist zij dat ik daar voor openstond. Toen het ging spelen in haar leven heb ik heel wat gesprekken met haar gevoerd omdat de rest van de familie er niet aan wilde. Maar het draaide niet om hun, het draaide om mijn zieke tante die zich ellendig voelde. En het niet bespreekbaar mogen maken, maakte tante eenzaam.
Wij kunnen niet bepalen dat iemand zijn leven nog leuk moet vinden omdat die persoon nog 3x in de week bezoek krijgt, omdat er vogeltjes voor de ramen vliegen, omdat het zonnetje schijnt. Dat kan alleen de persoon zelf.
zaterdag 9 december 2023 om 06:18
Verschrikkelijk lastige situatie. Mijn beide ouders zijn behoorlijk oud geworden. Toen ze nog best goed waren hadden ze een grote mond over dat als het niet meer leuk zou zijn dat ze dan euthanasie zouden doen. Maar toen het moment kwam dat het slim werd om dat soort verklaringen op schrift te stellen hoefde 't niet zo nodig meer. Nog afgezien van dat een gezonde senior natuurlijk niet van de ene op de andere dag euthanasie krijgt.
De ene ouder kwam vrij plots in een verzorgingstehuis en heeft daar jaren weg zitten kwijnen. De ander werd langzaamaan ouderdomsdement, verloor alle decorum, tot covid er een einde aan maakte.
Ik vond het in beide gevallen heel moeilijk om aan te zien. Er kon absoluut niet over gepraat worden. Diep in de 80: "ik ben niet oud!". Maar wel schrijnende eenzaamheid. En daar helpen al die vrolijke seniorenactiviteiten niks bij.
Ik denk dat het beste advies dat je gekregen hebt is om te praten over wat je vader nog wel wil. En ruimte te geven aan zijn gevoelens als hij er geen zin meer in heeft. Sterkte!
De ene ouder kwam vrij plots in een verzorgingstehuis en heeft daar jaren weg zitten kwijnen. De ander werd langzaamaan ouderdomsdement, verloor alle decorum, tot covid er een einde aan maakte.
Ik vond het in beide gevallen heel moeilijk om aan te zien. Er kon absoluut niet over gepraat worden. Diep in de 80: "ik ben niet oud!". Maar wel schrijnende eenzaamheid. En daar helpen al die vrolijke seniorenactiviteiten niks bij.
Ik denk dat het beste advies dat je gekregen hebt is om te praten over wat je vader nog wel wil. En ruimte te geven aan zijn gevoelens als hij er geen zin meer in heeft. Sterkte!
zaterdag 9 december 2023 om 07:23
Mijn schoonmoeder is nog wat jonger maar ik herken erg de zin: ik ga toch niet tussen die oudjes zitten??
Ondertussen zit ze de hele week thuis te wachten tot schoonvader of een van de kinderen eens langs komt. En ja, ze komen regelmatig langs maar hebben ook banen en gezinnen enzo
Mijn ouders staan erg open voor allerlei gesprekken. Zoals wat ze nog wel zouden willen en wat niet. Ik heb nog 1 oma en ook die staat er erg open in.
Van de schoonouders weten we niet eens of ze begraven of gecremeerd willen worden. Ik ben persoonlijk dus een voorstander van goede, open gesprekken. Het geeft naar mijn mening alle partijen wat rust als je weet hoe dat op termijn zit.
Beetje warrig maar het is nog vroeg
Ondertussen zit ze de hele week thuis te wachten tot schoonvader of een van de kinderen eens langs komt. En ja, ze komen regelmatig langs maar hebben ook banen en gezinnen enzo
Mijn ouders staan erg open voor allerlei gesprekken. Zoals wat ze nog wel zouden willen en wat niet. Ik heb nog 1 oma en ook die staat er erg open in.
Van de schoonouders weten we niet eens of ze begraven of gecremeerd willen worden. Ik ben persoonlijk dus een voorstander van goede, open gesprekken. Het geeft naar mijn mening alle partijen wat rust als je weet hoe dat op termijn zit.
Beetje warrig maar het is nog vroeg
zaterdag 9 december 2023 om 07:57
Volgens mij doe je het goed. Het leven gaat nu eenmaal achteruit voor iedereen en vergeleken met anderen heeft hij niet te klagen, klinkt het. Het lijkt dat je al in een soort rouw zit omdat je hem anders had willen zien en niet op deze manier. Iedereen wil dat je grote sterke vader altijd die rots in de branding blijft die hij vroeger was, maar het leven gaat voor iedereen achteruit totdat het ophoudt.
Dan moet het maar zoals het kan
zaterdag 9 december 2023 om 08:04
Ik heb het voordeel dat mijn vader al 5 jaar over zijn naderende dood praat. Alles is besproken en vastgelegd, maar naarmate hij ouder wordt veranderen ook zijn wensen.
Ik woon ook op 3 uur rijden en kan niet vaak langs. Afgesproken dat hij hier gaat wonen, maar dat wil hij nu niet meer. Uitgelegd wat de consequenties zijn en meer kan ik niet doen.
Ik hou afstand want we praten al jaren in elk gesprek over al zijn kwalen en de dood dat het zoveel energie kost. Ga dan maar denk ik wel eens maar dat wil hij ook niet. Komt niet liefdevol over maar dit is het enige gespreksonderwerp.
Praten is de enige optie en vastleggen.
Ik woon ook op 3 uur rijden en kan niet vaak langs. Afgesproken dat hij hier gaat wonen, maar dat wil hij nu niet meer. Uitgelegd wat de consequenties zijn en meer kan ik niet doen.
Ik hou afstand want we praten al jaren in elk gesprek over al zijn kwalen en de dood dat het zoveel energie kost. Ga dan maar denk ik wel eens maar dat wil hij ook niet. Komt niet liefdevol over maar dit is het enige gespreksonderwerp.
Praten is de enige optie en vastleggen.
zaterdag 9 december 2023 om 08:27
Spreek even voor jezelf wil je, dat wil helemaal niet “iedereen “. Moet er niet aan denken om zo’n leeftijd te halen en dan weg zitten kwijnen en lichamelijk weinig meer te kunnen. Ik ga liever dood als ik 50 ben en nog alles kan en weet dan dat ik 100 word en blind, doof en/dementpatchouli_ schreef: ↑08-12-2023 23:35Het is vooral aan de oudere zelf, om te beoordelen of hij/zij daar nog iets uit haalt. Het is zo persoonlijk.
Ouder worden is een ding. Iedereen wil oud worden, maar niemand wil oud zijn.
zaterdag 9 december 2023 om 08:43
En dat is dus precies wat wordt bedoeld met die uitdrukking …Poesjemauw621 schreef: ↑09-12-2023 08:27Spreek even voor jezelf wil je, dat wil helemaal niet “iedereen “. Moet er niet aan denken om zo’n leeftijd te halen en dan weg zitten kwijnen en lichamelijk weinig meer te kunnen. Ik ga liever dood als ik 50 ben en nog alles kan en weet dan dat ik 100 word en blind, doof en/dement
zaterdag 9 december 2023 om 09:13
Mijn vader is onlangs overleden. Hij was geestelijk nog heel scherp maar lichamelijk zeer hulpbehoevend. Hij was sinds een klein jaar weduwnaar en was nog volop in de rouw.
Toch heb ik dat laatste jaar als heel waardevol ervaren. Ik vroeg hem dan hoe hij de dagen ervoer. En omdat ikzelf ooit ook mijn partner heb verloren, voelde hij de vrijheid om te vertellen wat er in hem omging. Dat was soms moeilijk om aan te horen, maar ook altijd fijn.
Overigens dachten mijn vader en zijn vrouw nooit aan de dood. Ze waren allebei diep in de tachtig, maar toch overviel het ze volledig. Ze hadden ook niets op papier gezet of geregeld. Dat is soms als nabestaande weleens ingewikkeld, maar ik vind het ook grappig dat die twee zeer oude, kwakkelende mensen toch geleefd hebben alsof er nooit een einde aan zou komen.
Toch heb ik dat laatste jaar als heel waardevol ervaren. Ik vroeg hem dan hoe hij de dagen ervoer. En omdat ikzelf ooit ook mijn partner heb verloren, voelde hij de vrijheid om te vertellen wat er in hem omging. Dat was soms moeilijk om aan te horen, maar ook altijd fijn.
Overigens dachten mijn vader en zijn vrouw nooit aan de dood. Ze waren allebei diep in de tachtig, maar toch overviel het ze volledig. Ze hadden ook niets op papier gezet of geregeld. Dat is soms als nabestaande weleens ingewikkeld, maar ik vind het ook grappig dat die twee zeer oude, kwakkelende mensen toch geleefd hebben alsof er nooit een einde aan zou komen.
zaterdag 9 december 2023 om 09:39
Herkenning. Het kost heel veel energie.Stormke81 schreef: ↑09-12-2023 08:04Ik heb het voordeel dat mijn vader al 5 jaar over zijn naderende dood praat. Alles is besproken en vastgelegd, maar naarmate hij ouder wordt veranderen ook zijn wensen.
Ik woon ook op 3 uur rijden en kan niet vaak langs. Afgesproken dat hij hier gaat wonen, maar dat wil hij nu niet meer. Uitgelegd wat de consequenties zijn en meer kan ik niet doen.
Ik hou afstand want we praten al jaren in elk gesprek over al zijn kwalen en de dood dat het zoveel energie kost. Ga dan maar denk ik wel eens maar dat wil hij ook niet. Komt niet liefdevol over maar dit is het enige gespreksonderwerp.
Praten is de enige optie en vastleggen.
zaterdag 9 december 2023 om 11:04
Dat is zeker een onderwerp van gesprek, mijn vader is ook lid van de NVVE. We zijn samen een keer naar een spreekuur geweest en hij heeft alle formulieren ingevuld. Het lastige is alleen dat hij sinds een jaar een nieuwe huisarts heeft die te kennen heeft gegeven dat ie niet wil meewerken aan een evt. euthanasieverzoek. Dus eigenlijk moet mijn vader een andere huisarts, maar dat schuift ie ook steeds voor zich uit. En dat is nog maar één van de vele haken en ogen die er aan een euthanasiewens vast zitten, want zoals iemand hier ook al zei; als redelijk gezonde senior krijg je echt niet zomaar toestemming. Om nog maar te zwijgen van je persoonlijke grenzen die telkens opschuiven, dat merk ik aan mijn vader ook.toffifee schreef: ↑09-12-2023 05:11Ik zou, indien je daar voor openstaat, het gesprek over levenseinde ook opengooien.
(.....)
Wij kunnen niet bepalen dat iemand zijn leven nog leuk moet vinden omdat die persoon nog 3x in de week bezoek krijgt, omdat er vogeltjes voor de ramen vliegen, omdat het zonnetje schijnt. Dat kan alleen de persoon zelf.
Nothing happens for a reason
zaterdag 9 december 2023 om 11:05
Ja, rot is dat he. Ik voel dat precies zo. Als ik net zo dichtbij zou wonen als mijn broer en zus, dan zou ik het geen enkel punt vinden om een paar keer per week bij 'm langs te gaan, samen eten, tv kijken ofzo. Gezellig juist. Maar goed, het is nou eenmaal zo.
Nothing happens for a reason
zaterdag 9 december 2023 om 11:09
AchGriebus67 schreef: ↑09-12-2023 09:13Mijn vader is onlangs overleden. Hij was geestelijk nog heel scherp maar lichamelijk zeer hulpbehoevend. Hij was sinds een klein jaar weduwnaar en was nog volop in de rouw.
Toch heb ik dat laatste jaar als heel waardevol ervaren. Ik vroeg hem dan hoe hij de dagen ervoer. En omdat ikzelf ooit ook mijn partner heb verloren, voelde hij de vrijheid om te vertellen wat er in hem omging. Dat was soms moeilijk om aan te horen, maar ook altijd fijn.
Overigens dachten mijn vader en zijn vrouw nooit aan de dood. Ze waren allebei diep in de tachtig, maar toch overviel het ze volledig. Ze hadden ook niets op papier gezet of geregeld. Dat is soms als nabestaande weleens ingewikkeld, maar ik vind het ook grappig dat die twee zeer oude, kwakkelende mensen toch geleefd hebben alsof er nooit een einde aan zou komen.
mooi dat ze toch nog zolang samen hebben kunnen zijn en zo te horen echt bij de dag leefden. En wat je zegt over de waardevolle band/tijd met mijn vader nu; dat ervaar ik ook zo. Sowieso heb ik sinds de dood van mijn moeder een veel intensere band met mijn vader gekregen. Niet dat de relatie daarvoor slecht was, maar veel oppervlakkiger. En het wordt de laatste jaren eigenlijk steeds beter, misschien omdat we ons allebei wel realiseren dat het eindig is. Dus wat dat betreft mag ik dankbaar zijn (ben ik ook) - maar het maakt het tegelijkertijd verdrietig.
Nothing happens for a reason
zaterdag 9 december 2023 om 11:12
Oh, dat lijkt me echt heel naar. Gelukkig is dat hier niet aan de orde. Ik weet precies wat mijn vader wil (tot en met de muziek op zijn uitvaart aan toe), ik weet waar de mappen met financiën staan, hoe alles is geregeld, etc. Het probleem is vooral dat mijn vader bang is voor hoe zijn einde gaat zijn. Angst voor de aftakeling, vooral.Pietje schreef: ↑09-12-2023 07:23Mijn schoonmoeder is nog wat jonger maar ik herken erg de zin: ik ga toch niet tussen die oudjes zitten??
Ondertussen zit ze de hele week thuis te wachten tot schoonvader of een van de kinderen eens langs komt. En ja, ze komen regelmatig langs maar hebben ook banen en gezinnen enzo
Mijn ouders staan erg open voor allerlei gesprekken. Zoals wat ze nog wel zouden willen en wat niet. Ik heb nog 1 oma en ook die staat er erg open in.
Van de schoonouders weten we niet eens of ze begraven of gecremeerd willen worden. Ik ben persoonlijk dus een voorstander van goede, open gesprekken. Het geeft naar mijn mening alle partijen wat rust als je weet hoe dat op termijn zit.
Beetje warrig maar het is nog vroeg
Nothing happens for a reason
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
