Paniekaanval, partner boos

Hi

Ik weet me op het moment even geen raad meer. Mijn partner en ik hebben al drie jaar een erg fijne relatie. Vrijwel nooit ruzie en als we woorden hebben is het vaak om iets onzinnigs. Maar sinds vannacht is het anders.

Hij kwam laat thuis en had nogal wat gedronken. Ik werd wakker toen hij thuis kwam en hij was in the mood. Geen probleem, ik ben ook altijd wel in. Tijdens de daad maakte hij een bepaalde move waardoor ik opeens blinde paniek kreeg en moest huilen, iets wat me nog nooit is overkomen. Hij schrok, knuffelde me en vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde hem iets wat ik nog nooit met iemand gedeeld heb: op mijn zestiende probeerde een jongen in dronken toestand mij over te halen om iets met hem te doen, maar ik wilde niet. Ik beet van me af en gelukkig bleef het daarbij. Ik heb dat toen weggestopt en nooit met iemand over gepraat. Waarom ik dat niet aan mijn partner verteld heb: geen idee, ik heb er eerder nooit last van gehad. Ik was dus zelf ook verrast dat dit me triggerde.

Vannacht kreeg ik opeens zo'n flashback naar dat moment waardoor er dus iets in me knapte. Ik denk dat het door de geur van alcohol kwam en het specifieke moment dat me aan vroeger herinnerde, waardoor ik opeens mezelf 'verloor'. Maar in tegenstelling tot wat ik verwacht had, werd mijn vriend boos op me en voelde hij zich afgewezen.Hij duwde me direct van zich af en wilde het gesprek niet meer aangaan. Ik kan zijn reactie begrijpen: in zijn vorige relatie maakte zijn ex hem heel onzeker en werd hij continu afgewezen. Ik probeerde hem uit te leggen waar het vandaan komt, maar hij was niet voor rede vatbaar.

Heb hem vanochtend nog een uitgebreid bericht gestuurd waarin ik schreef hem te begrijpen, maar ook zei teleurgesteld te zijn dat hij nul begrip voor mij toonde. Hij stelde daarna dat het tijd nodig heeft om zich in het vervolg hier overheen te kunnen zetten. Ook zei hij dat hij voorlopig het gevoel zal hebben dat hij niet meer vrij bij mij kan zijn.

Ik vind dit zo'n pijnlijke situatie. Enerzijds omdat ik hem wil begrijpen maar hij mij niet, maar anderzijds ook omdat dit totaal niet aan hem ligt en hij nu wel het gevoel heeft dat dat zo is. Bovendien ben ik toch ook best teleurgesteld in hem, dat hij het vooral op zichzelf betrekt en niet echt beseft dat er vannacht iets is uitgekomen wat ik heb weggestopt. Kortom: ik schiet qua emoties alle kanten op.

Ben eigenlijk gewoon op zoek naar wat motiverende woorden of mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt..

Dank alvast.

Campanula schreef: ↑

06-07-2023 12:39

Zoals ik het lees, heb je dat goed gedaan en is er progressie geboekt. Meehuilen met de wolven, op een forum, moet je een beetje doorheen lezen. Blijf goed voor jezelf zorgen!

Sommigen denken dat 'Grenzen bewaken en meta-communicatie met Joram' een bestseller is.

Dank, je reactie waardeer ik!

Er worden nu zoveel aannames gedaan, geen zin om me daarvoor te verantwoorden. Het ging om één situatie, die is besproken en ik heb duidelijk mijn grens bij hem aangegeven. Hij snapt dat nu, heeft sorry gezegd en daarmee is de kous af

RikM schreef: ↑

06-07-2023 13:03

Dat dacht ik eigenlijk ook, maar toen gingen mensen hier lopen miepen dat je moet gaan spiegelen en meer naar zijn gevoelens luisteren en weet ik wat voor bagger.

Eigenlijk kan het topic beter op slot. Probleem is opgelost, klaar.

Eens