Relaties
alle pijlers
Partner achterdochtig en kleinerend [lege OP]
woensdag 3 mei 2023 om 20:45
Je doet me denken aan hoe ik was toen ik in een slechte relatie zat. Ik focuste me zo op het gedrag van m'n partner van destijds. En hij deed van alles verkeerd, don't get me wrong. Hij was vaak en snel driftig, hij schold me uit, hij kon niet tegen kritiek, et cetera.
Maar.
Ondertussen realiseerde ik me niet dat ik mezelf kritisch onder de loep moest nemen. Waarom bleef ik bij hem? Waarom ging ik niet weg als hij me uitschold? Waar was ik eigenlijk bang voor? Wat had ik nodig om wel weg te kunnen gaan?
Misschien helpt het jou om ook eens op jezelf te focussen. En je kinderen kunnen je daar wellicht bij helpen. Want wat wil je dat je kinderen doen, mochten ze ooit in zo'n relatie belanden? Blijven of weggaan? Als je kiest voor weggaan, geef ze dan nu zelf het goede voorbeeld.
Maar.
Ondertussen realiseerde ik me niet dat ik mezelf kritisch onder de loep moest nemen. Waarom bleef ik bij hem? Waarom ging ik niet weg als hij me uitschold? Waar was ik eigenlijk bang voor? Wat had ik nodig om wel weg te kunnen gaan?
Misschien helpt het jou om ook eens op jezelf te focussen. En je kinderen kunnen je daar wellicht bij helpen. Want wat wil je dat je kinderen doen, mochten ze ooit in zo'n relatie belanden? Blijven of weggaan? Als je kiest voor weggaan, geef ze dan nu zelf het goede voorbeeld.
woensdag 3 mei 2023 om 20:53
Dat fietsvoorbeeld heb ik trouwens ook meegemaakt met m'n ex, bijna hetzelfde zelfs. We waren op de fiets ergens naar toe geweest, zoals we zo vaak deden, en we kwamen thuis en hij ontplofte out of the blue. Waarom ik toch altijd net iets harder of net iets zachter dan hem fietste, wilde hij weten. Nooit kon ik gewoon eens naast hem blijven fietsen.
En daar zat ik dan, verlamd, terwijl m'n hersenen kortsluiting hadden. Huh? Wat? Fietste ik te snel? Of te langzaam? En dan altijd maar liefst? Wat?
En daar zat ik dan, verlamd, terwijl m'n hersenen kortsluiting hadden. Huh? Wat? Fietste ik te snel? Of te langzaam? En dan altijd maar liefst? Wat?
woensdag 3 mei 2023 om 21:18
Bij mij was het vaak na een leuk feestje of zoiets, dat er niks aan de hand was en hij thuis ineens een scène schopte omdat ik te veel gepraat zou hebben of te weinig met iemand waarvan hij vond dat ik er meer mee zou moeten praten of dat ik niet had gemerkt dat hij ook een bitterbal wilde en die niet had meegenomen van de schaal of iets anders wat nergens op sloeg. Dan was ik minutenlang in de war en aan het reconstrueren hoe of wat en aan het einde van de rit zei ik maar sorry maar dat was dan niet genoeg want zus en zo.
Het doel en gevolg was natuurlijk dat ik elk feestje of samenzijn op eieren liep en dat doe ik bijna 9 jaar later onbewust nog steeds. Op afdelingsuitjes peer ik hem altijd als eerste want dan is (was) er minder kans op beschuldigingen over dat ik liever met mijn collega's omging dan met hem, in de bioscoop en bij concerten verzin ik alvast wat er niet leuk aan was want als ik het leuk had gehad dan volgden er repercussies, na anderhalf jaar op een verjaardag ben ik compleet op want ik ben steeds signalen van iedereen aan het opvangen of ik niet iets verkeerds heb gezegd (ook zo'n mooie: keihard lachen om een grap van me en dan thuis helemaal los gaan dat ik hem of mezelf voor lul had gezet ermee).
Dus ja: ren voor je leven en maak daar iets leukers van dan dit.
Het doel en gevolg was natuurlijk dat ik elk feestje of samenzijn op eieren liep en dat doe ik bijna 9 jaar later onbewust nog steeds. Op afdelingsuitjes peer ik hem altijd als eerste want dan is (was) er minder kans op beschuldigingen over dat ik liever met mijn collega's omging dan met hem, in de bioscoop en bij concerten verzin ik alvast wat er niet leuk aan was want als ik het leuk had gehad dan volgden er repercussies, na anderhalf jaar op een verjaardag ben ik compleet op want ik ben steeds signalen van iedereen aan het opvangen of ik niet iets verkeerds heb gezegd (ook zo'n mooie: keihard lachen om een grap van me en dan thuis helemaal los gaan dat ik hem of mezelf voor lul had gezet ermee).
Dus ja: ren voor je leven en maak daar iets leukers van dan dit.
woensdag 3 mei 2023 om 21:45
woensdag 3 mei 2023 om 22:31
Jeetje Lotus77, zo herkenbaar jou voorbeelden. Blijf me verbazen over de overeenkomsten tussen dit ‘soort’ mannen.
Waren we bij vrienden geweest was het heel gezellig dacht ik. Kreeg ik terug naar huis een tirade dat ik alleen maar met de man gefleurd had….geen seconde dat dat überhaupt in mij op zou komen destijds.
Waren we bij vrienden geweest was het heel gezellig dacht ik. Kreeg ik terug naar huis een tirade dat ik alleen maar met de man gefleurd had….geen seconde dat dat überhaupt in mij op zou komen destijds.
Let it be
woensdag 3 mei 2023 om 23:07
Ik weet niet hoe erg het gedrag is. Ik lees behoorlijk naar en zeer toxisch gedrag. Maar er is wel een manier die je jezelf (tijdelijk) kunt aanmeten om je te wapenen tegen dat soort uitvallen. Ik heb dit moeten leren in een ouder kind relatie en een korter moment binnen een relatie (niet zo erg als bij jou, maar toch).TanteJuut schreef: ↑02-05-2023 19:29Vraag aan je man wanneer je mag vragen dat hij je niet kinderachtig mag noemen. En mocht dat mogen, vraag hem daarna direct of hij je kan uitleggen of je nog wel überhaupt bestaat, aangezien je een hunkerend vat vol twijfels bent. Je bent ver verwijderd van gezonde autonomie.
Wat hielp was de emotie heel erg (en dan met klem heel erg!) bij hem laten. Echt de woorden die hij uitkraamt gaan zien als van een compleet willekeurige voorbijganger. Zo eentje waar je eerder verbaasd en misschien zelfs wel lacherig van kunt worden, vanwege de complete idioterie waar je naar zit te kijken. Je ziet eigenlijk iemand een compleet onredelijke driftaanval krijgen, je ziet een ontzettende onvolwassen peuter. Als je het geheel buiten jezelf kunt laten en je schouders kunt ophalen over idioot gedrag, dan hoeft het niet te betekenen dat je acuut weg moet uit deze situatie, omdat het je minder in je kern raakt.
Je kunt dan tegen jezelf, maar evt. ook je kinderen, zeggen dat er kortsluiting is en dat je er nu uitstapt en wel weer terugkomt als hij gekalmeerd is. En je kinderen neem je dan uiteraard met je mee, weg uit de situatie.
Denk je dat je dit kunt gaan uitproberen, om te gaan helicopteren in zo'n situatie? Om bijvoorbeeld op te merken: ik zie dat je nu erg boos bent. Ik laat dit bij jou en neem de kinderen mee naar (vul in). Ik kom over 3 uur terug en reken erop dat je je kalmte weer hebt gevonden. En dan bij terugkomst ook geen woorden aan verspillen. Anders is de kans groot dat het vuurtje weer opnieuw ontbrandt. Iedere keer je kalmte bewaren. Wat moeilijk is, omdat er kwetsende dingen tegen je gezegd worden en er persoonlijke aanvallen gemaakt worden. Maar als jij de macht van de wenkbrauw hebt, deze optillen, hem aankijken en meedelen dat als hij ergens een probleem mee heeft, je zeker open staat voor een normaal en volwassen gesprek, maar je op deze manier er voor bedankt. En dat rustig en kalm. Soms, heel soms, kan dat helpen. Dat deed het iig binnen mijn relatie.
vrijdag 5 mei 2023 om 22:25
Ik herken ook heel veel in dit topic.
Je moet echt een bepaald soort boosheid ontwikkelen en dat je er gewoon geen zin meer in hebt. Je bent hier klaar mee.
Hij kan tegen een caissière ook gewoon normaal doen toch? Dus waarom tegen jou dan niet?
Het is een keuze!!
En hij kan dus makkelijk kiezen.
Zet 'm op
Je moet echt een bepaald soort boosheid ontwikkelen en dat je er gewoon geen zin meer in hebt. Je bent hier klaar mee.
Hij kan tegen een caissière ook gewoon normaal doen toch? Dus waarom tegen jou dan niet?
Het is een keuze!!
En hij kan dus makkelijk kiezen.
Zet 'm op
zondag 7 mei 2023 om 17:50
Ondanks dat je slachtoffer bent van het gedrag van je partner. Heb je je eigen daderschap ook aan te kijken. Kijk eens in wat voor situatie je je kinderen laat opgroeien. Door niet in te grijpen, ben je zelf ook dader. Het helpt je niet om in slachtofferschap te wentelen. Doe een beroep op je eigen volwassen stuk en ga DOEN ipv afwachten. Kom in actie.
zondag 7 mei 2023 om 18:56
In mindere mate herken ik wat je omschrijft. Ik ben getrouwd met een man die erg kritisch is op zichzelf, een klein hartje heeft en fel uit de hoek kan komen. Tel daar bij op dat hij super netjes is en ik rommelig.. Bij kritiek kan hij zich in de hoek gedrukt voelen en een botte hork zijn. Maar... hij heeft wel zelfinzicht. Hij weet dat het niet ok is, maar dat was vroeger altijd pas achteraf. Ook hebben zijn ouders dit altijd van hem geaccepteerd, omdat hij verder een leuke vent is en verbaal heel sterk. Het heeft geholpen dat ik lik-op-stuk ben gaan reageren op een uitspatting van hem. Ik gaf meteen aan dat ik zijn reactie niet accepteerde. In eerste instantie zorgde dit ook weer voor kritiek, maar de rotbui doofde steeds sneller uit. Hij ging steeds sneller inzien wanneer hij de fout inging. Het liefst zou ik zien dat hij eens met iemand ging praten, want die boosheid, dat komt toch ook ergens vandaan.. maar vind het al heel fijn dat hij echt veranderd is.
In jou geval is het extra naar dat zelfinzicht ontbreekt. Zolang hij niet erkent dat hij te ver gaat dat verandert er ook niets. Hij vindt dus blijkbaar dat je de uitbarstingen maar moet accepteren, want: 'zo is hij nu eenmaal'. Je schrijft dat hij denkt dat je alles zomaar van je af laat glijden, dan doet hij er nog een schepje bovenop om een reactie uit te lokken.
Ik denk dat je in een gesprek heel duidelijk moet maken dat je dit niet accepteert. De dingen die hij zegt gaan veel te ver, hij is extreem kwetsend en zijn gedrag is niet liefdevol. Zo ga je niet om met je vrouw, en is ook een slecht voorbeeld voor je kinderen. Ik snap dat het moeilijk is, want mensen zoals dit zijn verbaal sterk, ze halen er andere dingen bij, gaan in de verdediging, verzinnen allerlei redenen waarom het niet zo is, of eigenlijk aan jou ligt. Ga vooral duidelijk grenzen stellen, als dit gedrag niet verandert dan wil je niet met hem getrouwd blijven, toch?
In jou geval is het extra naar dat zelfinzicht ontbreekt. Zolang hij niet erkent dat hij te ver gaat dat verandert er ook niets. Hij vindt dus blijkbaar dat je de uitbarstingen maar moet accepteren, want: 'zo is hij nu eenmaal'. Je schrijft dat hij denkt dat je alles zomaar van je af laat glijden, dan doet hij er nog een schepje bovenop om een reactie uit te lokken.
Ik denk dat je in een gesprek heel duidelijk moet maken dat je dit niet accepteert. De dingen die hij zegt gaan veel te ver, hij is extreem kwetsend en zijn gedrag is niet liefdevol. Zo ga je niet om met je vrouw, en is ook een slecht voorbeeld voor je kinderen. Ik snap dat het moeilijk is, want mensen zoals dit zijn verbaal sterk, ze halen er andere dingen bij, gaan in de verdediging, verzinnen allerlei redenen waarom het niet zo is, of eigenlijk aan jou ligt. Ga vooral duidelijk grenzen stellen, als dit gedrag niet verandert dan wil je niet met hem getrouwd blijven, toch?
zondag 7 mei 2023 om 22:29
Ja dit is zeker herkenbaar!
Dat stukje zelfinzicht is zo lastig!
Hij roept van alles, maar ik moet het niet te persoonlijk opvatten.
Wat zeur je toch.. etc..
Vrijdagavond even met een vriendin wat drinken in de stad, 29 euro lichter.
Hij was aan het werk (heb een vast oppas meisje).
En ik maar ploeteren, zegt ie dan de volgende dag.
Het zijn altijd zulke kut opmerkingen!
Dat stukje zelfinzicht is zo lastig!
Hij roept van alles, maar ik moet het niet te persoonlijk opvatten.
Wat zeur je toch.. etc..
Vrijdagavond even met een vriendin wat drinken in de stad, 29 euro lichter.
Hij was aan het werk (heb een vast oppas meisje).
En ik maar ploeteren, zegt ie dan de volgende dag.
Het zijn altijd zulke kut opmerkingen!
maandag 8 mei 2023 om 07:46
maandag 8 mei 2023 om 08:39
Ik had ook zo'n exemplaar. Dacht ook dat hij enorm kritisch was op zichzelf. Achteraf ontdekte ik dat hij vond dat er voor hem andere normen gelden dan voor mij.PlayingTheAngel schreef: ↑07-05-2023 18:56In mindere mate herken ik wat je omschrijft. Ik ben getrouwd met een man die erg kritisch is op zichzelf, een klein hartje heeft en fel uit de hoek kan komen. Tel daar bij op dat hij super netjes is en ik rommelig.. Bij kritiek kan hij zich in de hoek gedrukt voelen en een botte hork zijn. Maar... hij heeft wel zelfinzicht. Hij weet dat het niet ok is, maar dat was vroeger altijd pas achteraf. Ook hebben zijn ouders dit altijd van hem geaccepteerd, omdat hij verder een leuke vent is en verbaal heel sterk. Het heeft geholpen dat ik lik-op-stuk ben gaan reageren op een uitspatting van hem. Ik gaf meteen aan dat ik zijn reactie niet accepteerde. In eerste instantie zorgde dit ook weer voor kritiek, maar de rotbui doofde steeds sneller uit. Hij ging steeds sneller inzien wanneer hij de fout inging. Het liefst zou ik zien dat hij eens met iemand ging praten, want die boosheid, dat komt toch ook ergens vandaan.. maar vind het al heel fijn dat hij echt veranderd is.
In jou geval is het extra naar dat zelfinzicht ontbreekt. Zolang hij niet erkent dat hij te ver gaat dat verandert er ook niets. Hij vindt dus blijkbaar dat je de uitbarstingen maar moet accepteren, want: 'zo is hij nu eenmaal'. Je schrijft dat hij denkt dat je alles zomaar van je af laat glijden, dan doet hij er nog een schepje bovenop om een reactie uit te lokken.
Ik denk dat je in een gesprek heel duidelijk moet maken dat je dit niet accepteert. De dingen die hij zegt gaan veel te ver, hij is extreem kwetsend en zijn gedrag is niet liefdevol. Zo ga je niet om met je vrouw, en is ook een slecht voorbeeld voor je kinderen. Ik snap dat het moeilijk is, want mensen zoals dit zijn verbaal sterk, ze halen er andere dingen bij, gaan in de verdediging, verzinnen allerlei redenen waarom het niet zo is, of eigenlijk aan jou ligt. Ga vooral duidelijk grenzen stellen, als dit gedrag niet verandert dan wil je niet met hem getrouwd blijven, toch?
Ik bleek helemaal niet zo slordig, bleek een prima huishouden te runnen zonder hem.
Zijn snerende, minachtende opmerkingen zitten na jaren nog steeds in mijn achterhoofd. Mijn kinderen plagen mij er nog steeds mee. Ze rollen met hun ogen en roepen: "verrassend". Als ik iets laat vallen zeg ik nog steeds "sorry", zelfs als het de hoedenplank van mijn eigen auto is.
Ik ben niet degene die vertrokken is, maar volgens mijn ouders ben ik helemaal opgeleefd. Mijn kinderen ook, en dat zie ik wel.
En nu? Nu moet ik opletten dat ik zelf niet zo'n pipo word.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 8 mei 2023 om 08:48
Wat bedoel je hiermee?Hexopbezemsteel schreef: ↑08-05-2023 08:39
En nu? Nu moet ik opletten dat ik zelf niet zo'n pipo word.
maandag 8 mei 2023 om 08:55
Dat ik merk dat ik af en toe zo reageer naar mijn lief. Het zit er zo in: de norm voor alles wat je doet, het niet mogen afwijken van die norm want dat hoort niet/ mag niet/ kan niet.
Zo rijdt mijn lief heel vaak verkeerd. Niets aan de hand natuurlijk, dan draai je gewoon weer om en kom je er alsnog. Hij vouwt de was als een natte krant. Niet belangrijk, het zijn zijn eigen kleren (wij vouwen allemaal onze eigen was hier in huis) en de kast is toch dicht dus niemand ziet het. Maar ik vind daar van alles van. Terwijl ik van nature nooit zo was. En het is niet alsof ik zelf geen rare trekjes heb of zo.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 8 mei 2023 om 09:05
Ik kan me voorstellen dat als je uit een relatie komt waarbij je jarenlang onder een terreur hebt geleefd, je haar op je tanden krijgt. Ik herken dat iig bij mezelf. Ook ik heb met een hele dominante man geleefd en dat heeft bij mij een mechanisme in werking gezet van "dat NOOIT meer" en heeft me extra fel gemaakt. Niet alleen naar mannen trouwens, ook naar vriendschappen. Deze moeten goed en wederkerig zijn en daarbij ben ik erg terughoudend in zorgzaamheid. Laat eerst maar eens zien dat jij leuk bent, vóór ik investeer in jou-houding. Dat heeft mij egoistischer gemaakt. Ik kan dus niet spreken voor Hexopbezemsteel. Maar ik kan wel spreken hoe bepaald gedrag een uitwerking op mij heeft gehad en dan denk ik idd ook dat ik zelf moet oppassen met mijn felheid.
Mijn trauma respons is ook heftig(er) geworden naar anderen toe.
Mijn trauma respons is ook heftig(er) geworden naar anderen toe.
maandag 8 mei 2023 om 09:58
Best wel herkenbaar op sommige vlakken, in ons prille begin was mijn man ook zo. Dan dacht je inderdaad een leuke avond te hebben gehad maar eenmaal thuis of al onderweg naar huis had ik of dit of dat niet mogen doen of zeggen.
In de jonge jaren van onze oudste had hij ook een kort lontje, vond alles wat hij zelf deed goed en kritiek op anderen en vooral op mij.
Het was zijn huis, zijn dit, zijn dat terwijl ik dacht ho eens even vriend ik werk en betaal net zo goed en doe daarnaast nog het hele huishouden en alles voor de kids dus het is van ONS.
Heel lang door laten sudderen tot er in mijn familie van alles gebeurde en toen had ik iets van: nu is het klaar zo ga ik niet verder want daar is het leven te kort voor.
Ben toen echt los gegaan een hele opsomming van wat er aan hem mankeerde, wie hij wel niet dacht dat hij was om mij en anderen zo te behandelen, dat hij geen vader was zoals ik die had gehoopt te zien voor kind (jongste was er nog niet) en toen flipte hij..
Glazen door de kamer richting de keuken gegooid, heeft diverse keukenkastdeurtjes gekost toen want zwaar beschadigd.
Ik ben heel kalm opgestaan spullen voor mij en zoon gepakt en voor de hond, zoon uit bed gehaald hond meegenomen. Iedereen in de auto en tegen hem gezegd dat dit de druppel was dat het aan hem was of en wanneer ik terug kwam maar dat er zo geen toekomst was voor ons.
De hele avond probeerde hij te bellen en berichten te sturen ik heb hem genegeerd. Mijn zus heeft hem toen een bericht gestuurd dat als hij de deur open wilde houden hij me met rust moest laten.
Na een week is hij komen praten, mijn zus en zwager in dezelfde ruimte, en toen heb ik aangegeven dat de enige relatie die ik wil hebben met hem een gelijkwaardige relatie is en anders is er niks meer.
Zwager heeft hem nog wat voorbeelden gegeven van zijn gedrag hoe hij zich opstelt naar anderen en langzaam leek er iets te vallen.
Na nog een week ben ik terug gegaan en sindsdien gaat het goed.
Dat wil niet zeggen dat het allemaal rozegeur en maneschijn is zeker niet, want in drukke periodes of als hij niet goed in zijn vel zit steekt toch de aard van het beestje zijn kop weer op maar tegenwoordig kan ik inderdaad mijn wenkbrauwen optrekken en zeggen van joh ga je lekker? Ik hoor het wel he als je weer normaal kan doen.
Zoonlief is inmiddels zijn pa voorbij gegroeid en een gespierde spijker aan het worden en die keek laatst zijn pa aan en zei hij doodleuk: Jeetje pa zelfs ik doe niet zo en ik mag dat want ik ben een puber wat is jouw excuus dan? (manlief zat niet lekker in vel door rugpijn en overgewicht maar kwam zelf niet in beweging en dat lag aan iedereen behalve aan hemzelf)
Al met al is voor jezelf opkomen en grenzen trekken dus wel echt belangrijk al kan ik me voorstellen dat niet iedere partner dan veranderd maar durf dan wel voor jezelf te kiezen want zo wil je niet oud worden mag ik hopen.
In de jonge jaren van onze oudste had hij ook een kort lontje, vond alles wat hij zelf deed goed en kritiek op anderen en vooral op mij.
Het was zijn huis, zijn dit, zijn dat terwijl ik dacht ho eens even vriend ik werk en betaal net zo goed en doe daarnaast nog het hele huishouden en alles voor de kids dus het is van ONS.
Heel lang door laten sudderen tot er in mijn familie van alles gebeurde en toen had ik iets van: nu is het klaar zo ga ik niet verder want daar is het leven te kort voor.
Ben toen echt los gegaan een hele opsomming van wat er aan hem mankeerde, wie hij wel niet dacht dat hij was om mij en anderen zo te behandelen, dat hij geen vader was zoals ik die had gehoopt te zien voor kind (jongste was er nog niet) en toen flipte hij..
Glazen door de kamer richting de keuken gegooid, heeft diverse keukenkastdeurtjes gekost toen want zwaar beschadigd.
Ik ben heel kalm opgestaan spullen voor mij en zoon gepakt en voor de hond, zoon uit bed gehaald hond meegenomen. Iedereen in de auto en tegen hem gezegd dat dit de druppel was dat het aan hem was of en wanneer ik terug kwam maar dat er zo geen toekomst was voor ons.
De hele avond probeerde hij te bellen en berichten te sturen ik heb hem genegeerd. Mijn zus heeft hem toen een bericht gestuurd dat als hij de deur open wilde houden hij me met rust moest laten.
Na een week is hij komen praten, mijn zus en zwager in dezelfde ruimte, en toen heb ik aangegeven dat de enige relatie die ik wil hebben met hem een gelijkwaardige relatie is en anders is er niks meer.
Zwager heeft hem nog wat voorbeelden gegeven van zijn gedrag hoe hij zich opstelt naar anderen en langzaam leek er iets te vallen.
Na nog een week ben ik terug gegaan en sindsdien gaat het goed.
Dat wil niet zeggen dat het allemaal rozegeur en maneschijn is zeker niet, want in drukke periodes of als hij niet goed in zijn vel zit steekt toch de aard van het beestje zijn kop weer op maar tegenwoordig kan ik inderdaad mijn wenkbrauwen optrekken en zeggen van joh ga je lekker? Ik hoor het wel he als je weer normaal kan doen.
Zoonlief is inmiddels zijn pa voorbij gegroeid en een gespierde spijker aan het worden en die keek laatst zijn pa aan en zei hij doodleuk: Jeetje pa zelfs ik doe niet zo en ik mag dat want ik ben een puber wat is jouw excuus dan? (manlief zat niet lekker in vel door rugpijn en overgewicht maar kwam zelf niet in beweging en dat lag aan iedereen behalve aan hemzelf)
Al met al is voor jezelf opkomen en grenzen trekken dus wel echt belangrijk al kan ik me voorstellen dat niet iedere partner dan veranderd maar durf dan wel voor jezelf te kiezen want zo wil je niet oud worden mag ik hopen.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
maandag 8 mei 2023 om 16:22
Wel heel mooi hoe hij dus toch het licht zag en is veranderd.meisjeviva33 schreef: ↑08-05-2023 09:58Best wel herkenbaar op sommige vlakken, in ons prille begin was mijn man ook zo. Dan dacht je inderdaad een leuke avond te hebben gehad maar eenmaal thuis of al onderweg naar huis had ik of dit of dat niet mogen doen of zeggen.
In de jonge jaren van onze oudste had hij ook een kort lontje, vond alles wat hij zelf deed goed en kritiek op anderen en vooral op mij.
Het was zijn huis, zijn dit, zijn dat terwijl ik dacht ho eens even vriend ik werk en betaal net zo goed en doe daarnaast nog het hele huishouden en alles voor de kids dus het is van ONS.
Heel lang door laten sudderen tot er in mijn familie van alles gebeurde en toen had ik iets van: nu is het klaar zo ga ik niet verder want daar is het leven te kort voor.
Ben toen echt los gegaan een hele opsomming van wat er aan hem mankeerde, wie hij wel niet dacht dat hij was om mij en anderen zo te behandelen, dat hij geen vader was zoals ik die had gehoopt te zien voor kind (jongste was er nog niet) en toen flipte hij..
Glazen door de kamer richting de keuken gegooid, heeft diverse keukenkastdeurtjes gekost toen want zwaar beschadigd.
Ik ben heel kalm opgestaan spullen voor mij en zoon gepakt en voor de hond, zoon uit bed gehaald hond meegenomen. Iedereen in de auto en tegen hem gezegd dat dit de druppel was dat het aan hem was of en wanneer ik terug kwam maar dat er zo geen toekomst was voor ons.
De hele avond probeerde hij te bellen en berichten te sturen ik heb hem genegeerd. Mijn zus heeft hem toen een bericht gestuurd dat als hij de deur open wilde houden hij me met rust moest laten.
Na een week is hij komen praten, mijn zus en zwager in dezelfde ruimte, en toen heb ik aangegeven dat de enige relatie die ik wil hebben met hem een gelijkwaardige relatie is en anders is er niks meer.
Zwager heeft hem nog wat voorbeelden gegeven van zijn gedrag hoe hij zich opstelt naar anderen en langzaam leek er iets te vallen.
Na nog een week ben ik terug gegaan en sindsdien gaat het goed.
Dat wil niet zeggen dat het allemaal rozegeur en maneschijn is zeker niet, want in drukke periodes of als hij niet goed in zijn vel zit steekt toch de aard van het beestje zijn kop weer op maar tegenwoordig kan ik inderdaad mijn wenkbrauwen optrekken en zeggen van joh ga je lekker? Ik hoor het wel he als je weer normaal kan doen.
Zoonlief is inmiddels zijn pa voorbij gegroeid en een gespierde spijker aan het worden en die keek laatst zijn pa aan en zei hij doodleuk: Jeetje pa zelfs ik doe niet zo en ik mag dat want ik ben een puber wat is jouw excuus dan? (manlief zat niet lekker in vel door rugpijn en overgewicht maar kwam zelf niet in beweging en dat lag aan iedereen behalve aan hemzelf)
Al met al is voor jezelf opkomen en grenzen trekken dus wel echt belangrijk al kan ik me voorstellen dat niet iedere partner dan veranderd maar durf dan wel voor jezelf te kiezen want zo wil je niet oud worden mag ik hopen.
Die gelijkwaardigheid vind ik ook zo belangrijk.
Dat mis ik nu dus wel regelmatig.
dinsdag 9 mei 2023 om 10:10
Maar lieve Trees, ook jij verdiend dat alleen het komt niet vanzelf. Ik heb ook lang genoeg aangemodderd en door de omstandigheden in mijn familie had ik iets van ja maar ho even zo wil ik niet door. Het leven kan zomaar over zijn en is dit dan hoe ik tot die tijd wil leven? Nee dus
En dat is dus hard tegen hard gegaan maar die eye opener was nodig en daarna moet je dus wel stevig in je schoenen blijven staan en je grenzen bewaken want het is vaak wel de aard van het beestje en dus zal je af en toe even op de rem moeten. Verschil na mijn korte vertrek is dat we eerst hele heftige ruzies hadden en ik nu die enkele keer dat het nog gebeurd m'n wenkbrauwen optrek en sarcastisch vraag of hij lekker gaat en daar heb ik hem keihard mee want hij merkt meteen dat hij geen vat heeft en het dus niks oplevert en dan dooft z'n bui al snel uit en heb ik weer een normale partner.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
dinsdag 9 mei 2023 om 10:38
dinsdag 9 mei 2023 om 11:04
Dat klopt maar daarom is het wel goed om het ook naar hem toe te keren want het is niet zo dat als het al voort komt uit onzekerheid etc dat het dan maar een vrijbrief is voor zulk gedrag van hem. Kom ook echt voor jezelf op. Wees een paar keer echt goed duidelijk zodat je daarna het uit de situatie stappen kan toepassen door een opmerking als : op deze manier laat ik me niet behandelen ik hoor het wel als je normaal kan doen en dan weg of wat anders gaan doen en hem negeren. Hij moet echt zelf tot inzicht gaan komen dat zijn gedrag gewoon niet kan.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
