Relaties
alle pijlers
Partner met handicap en werk gerelateerde ‘uitjes’
maandag 23 januari 2023 om 19:18
Is er Iemand die dit herkent ? Ik heb een leuke baan en ben kostwinner. Mijn partner heeft een handicap en daardoor geen werk, kan ook niet. Ze heeft er moeite mee als ik af en toe een paar dagen voor mijn werk weg moet of een etentje met collega’s heb. Ze klaagt dan dat ze de hele dag alleen maar de hond aan het uitlaten is en nooit een feestje voor zichzelf heeft. Normaal help ik haar daarbij en doe de boodschappen en zorg dat de kinderen (12 & 14 ) op sport komen en dergelijke.
Ik ben op het punt dat ik het onderwerp symposium of werk gerelateerd feestje vermijd want dan wordt het geheid ruzie en is sacherijnig.
Laatst vroeg mijn leidinggevende of ik een paar dagen wilde helpen met een project in Duitsland. Je snapt het al, buikpijn hoe ik dat ga vertellen.
Hoe kan ik dit aanpakken want de ‘leuke’ dingen van het werk wil ik uiteraard ook graag doen naast het harde werken, Ook al snap ik probleem wel.
Ik ben op het punt dat ik het onderwerp symposium of werk gerelateerd feestje vermijd want dan wordt het geheid ruzie en is sacherijnig.
Laatst vroeg mijn leidinggevende of ik een paar dagen wilde helpen met een project in Duitsland. Je snapt het al, buikpijn hoe ik dat ga vertellen.
Hoe kan ik dit aanpakken want de ‘leuke’ dingen van het werk wil ik uiteraard ook graag doen naast het harde werken, Ook al snap ik probleem wel.
dinsdag 24 januari 2023 om 11:36
Waarom zou hij geen andere baan kunnen zoeken?
:Maar dat ligt er natuurlijk ook aan hoe vaak hij die "uitjes" heeft en daar is nog steeds geen antwoord op gekomen.
dinsdag 24 januari 2023 om 11:40
Oh ik lees nu net dit pas. Je hebt een minizinnetje uit een post gehaald die ging over een patroon dat ontstaat in een relatie (en dus niet eens ging over de vraag of wat ze doen goed is of niet), eruit getrokken om je eigen punt te kunnen maken.
Overigens lees ik dat ze pubers hebben. Daar hoef je over het algemeen niet fysiek voor te zorgen. En waarom? Omdat hij voor zijn werk weg moet. En ook dan kun je heel veel praktisch van te voren regelen, zoals van te voren voldoende boodschappen in huis halen, misschien al wat maaltijden vt voren koken, als pubers en vrouw dit niet kunnen.
dinsdag 24 januari 2023 om 11:40
Hier sluit ik me helemaal bij aan!Poespas schreef: ↑24-01-2023 11:18Of TO is zich ook nog aan het verhouden tot de nieuwe situatie, dat kan ook nog.
En zijn vrouw ook. Dan kan het soms ook moeilijk en taai zijn, als je zelf nog ergens mee worstelt om dan de ruimte aan de worsteling van de ander te geven.
Verder is niet iedereen heel talig en drukt zich op schrift op een andere manier uit volgens mij. Beetje doorheen kijken dus ook.
TO je voelt denk ik wel een harde grens die je niet over wilt en ja dan moet je toch weer in gesprek... evt met een buitenstaander, heb je niet iemand in de vrienden of familiekring die je vertrouwt en die veel inlevingsvermogen heeft, een betaalde expert is ook een optie maar ik lees hier vaak dat veel mensen dat ook een grote stap vinden.
Het is niet gek dat jij iets voor jezelf wilt, wat ruimte, naast zorg voor partner en gezin. En het is ook niet gek dat je vrouw gewoon heel veel moeite met haar verloren gezondheid voor een deel heeft. Dan gaat het even niet vanzelf. Maar dit lijkt me echt op te lossen. Beter om het wel nu aan te pakken en niet te wachten tot iedereen ver over zijn tax is en de emotie de boventoon voert en er al dingen stuk zijn gegaan. Elkaar kwetsen is part of the deal in een relatie maar je kunt wel aan risicomanagement doen.
TO wij zitten in dezelfde situatie als jullie, zij het dat ik de kostwinner en mantelzorger ben en mijn man inmiddels 100% afgekeurd is, nog maar 25% energie heeft t.o.z. van leeftijdgenoten en nu (waarschijnlijk nog tijdelijk) behoorlijk slecht ter been is.
Maak het bespreekbaar met je vrouw en zoek allebei hulp (als jullie die nog niet hebben) alleen en/of samen. Jullie hele leven staat op z'n kop en dat gaat tijd en moeite kosten om het te accepteren. Jullie hebben allebei het leven verloren dat jullie voor ogen hadden. Er zullen aanpassingen gedaan moeten worden en dat is niet niks. Praat erover met deskundigen, dat geeft nieuwe inzichten en daardoor lucht.
Verder proberen we hier praktische oplossingen te zoeken.
We hebben bijvoorbeeld onze handgeschakelde auto ingeruild voor een automaat. Van de verzekering mag man in de automaat rijden. Het kost hem veel moeite om in en uit de auto te komen, maar dat hij zelf al een rondje kan rijden geeft ons allebei vrijheid.
Geen idee wat de beperkingen van je vrouw zijn, maar misschien dat een automaat, scootmobiel, brommobiel, driewieler, buurtbus, taxi enz. jullie ook meer vrijheid geeft.
In de diepvries hebben we altijd een hoeveelheid aan ingevroren maaltijden, dat wanneer ik er niet ben, man met maar een kleine inspanning een lekkere maaltijd heeft.
En verder moeten we allebei accepteren dat mijn leven zich meer buiten de deur af speelt. Ik werk (thuis en op kantoor) en heb 2 avonden in de week een hobby. Dat heb ik ook nodig, om thuis mijn lieve, leuke en gezellige 'ik' te kunnen zijn.
Ik voel me daar met vlagen schuldig om en met vlagen vindt man het niet zo leuk dat ik 'weer' weg ben. Dat spreken we dan naar elkaar uit en vaak geeft dat nu al meer lucht. Het is een lange weg van acceptatie, maar we gaan iig met stapjes vooruit.
Sterkte met het vinden van jullie weg!
groenebroek wijzigde dit bericht op 24-01-2023 12:15
2.15% gewijzigd
dinsdag 24 januari 2023 om 11:42
Want? Is er een absolute grens aan hoeveel aanvaardbaar is? Mag hij 's avonds ook niet meer met vrienden afspreken of sporten? Of niet meer een weekend weg met vrienden?
dinsdag 24 januari 2023 om 11:52
Hier ben ik het wel mee eens. Als je weg bent, komt alles op haar neer, terwijl dat voor haar veel zwaarder is. Ik zou het me goed kunnen voorstellen dat ze dat juist niet hardop wil benoemen, omdat het al pijnlijk genoeg is om heel veel niet meer te kunnen en het nog pijnlijker is om te moeten erkennen dat het te zwaar is om zelfstandig thuis alles te runnen, maar het kost haar wellicht wel heel veel extra energie om thuis overal alleen voor te staan. Een baan met veel reizen lijkt me inderdaad niet bij de situatie passen. Zeker niet als je niet een groot vangnet hebt, of extra hulp in het huishouden. Stel dat zij daar bijvoorbeeld geen recht op heeft omdat ze een partner is die wel alles kan, dan is het voor haar extra pittig als ze én die extra hulp niet krijgt, én de partner die het zou moeten doen is heel veel weg waardoor het alsnog op haar neerkomt.Velvetlady schreef: ↑23-01-2023 20:44Wat is af en toe?
Ik vind ook nog wel verschil zitten tussen meegaan met het jaarlijkse bedrijfsuitje en daarnaast 2x per jaar met de collega's uit eten gaan of echt meerdere dagen voor je werk weg zijn zoals jij naar Duitsland.
Stel dat dit1x per 2 maandennvoorkomt dan ben je toch best veel dagen van huis waarbij het volledige huishouden en de kinderen op haar neer komt. Terwijl dat met een handicap extra moeilijk is.
Dan past deze baan niet meer bij je want je bent samen verantwoordelijk voor het gezin.
Er zijn namelijk ook heel veel banen waarvoor je niet geregeld naar het buitenland moet / elders overnacht.
Maar gaat het echt om maar een paar nachtjes per jaar dan zal ze het niet leuk vinden maar mag je van haar verwachten dat ze het accepteerd
Ik zou me echt afvragen of dit wel jaloezie/misgunnen is en of er niet meer achter zit.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 24 januari 2023 om 11:54
Moeilijk. Wij zaten/zitten ook zo. Partner vond het gelukkig niet erg als ik regelmatig naar het buitenland moest. Sterker nog, hij zocht mijn vluchten en hotel voor me uit en het openbaar vervoer en zo. Hij had dan thuis een paar dagen wat meer rust voor zichzelf ook. Maar hij begreep ook heel goed dat ik niet voor de lol ging, maar dat het hard werken was.
Achterliggend is het natuurlijk zo dat je in een relatie beiden bepaalde dingen moet geven en nemen, en blijkbaar is dit voor TO een moeilijke.
Achterliggend is het natuurlijk zo dat je in een relatie beiden bepaalde dingen moet geven en nemen, en blijkbaar is dit voor TO een moeilijke.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:01
Dat bespreken ze samen.
En dat heeft niets te maken met haar handicap maar meer met het samen in een relatie zitten.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:13
Eens. Ik denk dat een handicap enorm ingrijpend is, want je moet je beeld bijstellen van wie je altijd dacht te zijn en het leven dat je dacht te kunnen leiden. Als je voor het oog van de buitenwereld niks te klagen hebt, omdat je bijv. niet in een rolstoel zit en je armen nog kunt bewegen, denken we al snel dat het allemaal wel mee zal vallen. Maar als de beperking zodanig is dat je niet meer mag autorijden, niet op de fiets kunt springen en nog geen halve kilometer kunt lopen, dan valt dat niet mee. Dat heeft enorme invloed op je zelfstandigheid en je mogelijkheden. Ik kan me de frustratie (en daarmee minder leuk persoon worden) goed voorstellen. Maar toch is dat geen uitnodiging om hierin te blijven hangen. We moeten vooruit, to moet vooruit, zijn vrouw moet vooruit en ik denk idd dat hij en zij samen moeten beseffen dat dit een handicap is die voor hen beiden geldt. Allebei moeten ze iets inleveren en daarmee in het reine komen.Dahlia74 schreef: ↑24-01-2023 08:56Heeft je vrouw hulp voor haar frustraties? Het is niet niets om gehandicapt te raken en daardoor je leven ingrijpend veranderd. Ze zou daar met een professional over kunnen praten.
Mar ook jou leven veranderd ingrijpend, ook jij moet dealen met de situatie. Het is echt niet gek om samen naar een therapeut te gaan. Samen, zodat jullie elkaar beter begrijpen en beter leren communiceren.
Denk ook in oplossingen, niet in problemen. Is een scootmobiel of een brommmobiel een optie voor haar? Welke voorzieningen biedt de gemeente waar jullie wonen? Zelfstandig vervoer geeft haar meer vrijheid.
Dit is echt een reden waarom mensen elkaar kunnen gaan verliezen, dus je optie van individuele hulp of relatie ondersteuning (al dan niet vanuit maatschappelijk werk die ook dit soort ondersteuning biedt) vind ik helemaal niet gek.
Ze moeten zich beiden opnieuw verhouden naar een verlies. To moet zich verhouden naar een relatie waarin hij een zelfstandige opererende partner voor een stukje heeft verloren en zij moet leren omgaan met dat zij haar zelfstandigheid voor een stukje is verloren. Steken ze hier (allebei) de koppen voor in het zand, dan krijgen ze dat terug op hun bordje. Wordt zij steeds ongelukkiger en hij valt voor die gezonde ondernemende collega die niet zeurt. Als je gezin je lief is, neem je dit ter harte to. Jullie moeten beiden omgaan en dealen met verlies.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:15
Dat was exact mijn punt in mijn post ervoor. Ik vind het gek dat jij nu dezelfde conclusie trekt, dat ze het wel samen moeten bespreken, maar jouw conclusie wel is dat hij maar niet weg moet gaan en ander werk moet gaan vinden. Dat is toch ook niet samen bespreken? Dat wil TO helemaal niet. Of is samen in dit geval wat de vrouw van TO wil?
dinsdag 24 januari 2023 om 12:19
Op zich zegt het genoeg als to zegt dat ze zo beperkt is dat ze niet meer zelfstandig ergens kan komen. Dan ga ik ervan uit dat er niet zelf auto gereden kan worden, niet ergens naartoe gefietst kan worden en ook geen lange stukken kunnen lopen. Dan ben je echt wel beperkt. Plak het eens op je eigen leven en probeer je in te denken wat je dan allemaal niet meer kunt.PlayingTheAngel schreef: ↑24-01-2023 09:25Wat zijn haar beperkingen precies? Dat maakt ook veel uit denk ik.
Ik kan dan niet meer mijn werk doen, ik kan niet zelf naar de winkels, ik kan niet zelf bij vrienden komen, ik kan niet aan het grootste deel van mijn bestaande hobby's deelnemen, ik kan mijn geliefde en broodnodige wandelingen niet meer maken, ik kan dan nergens meer heen zonder een ander en dat betekent heel veel opgeven! Je wereld wordt dan rap kleiner, heel klein. En een nieuwe wereld opbouwen kost tijd en energie. Als je dan in rouw bent over dit verlies, dan ben je er niet zomaar.
Waarmee ik overigens de wens van to niet kan begrijpen. Hij is gezond en heeft het ook nodig om zelf overeind te blijven en te genieten. Maar dit zijn die zogenaamde stormen waar ze het in relaties over hebben. De beperking van je partner. Als je partner iets verliest en je komt daar als team niet uit (je moet ook geestelijk een team zijn) dan drijf je uit elkaar.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:27
Als het dusdanig vaak gebeurd dat vrouw van to er last van heeft moeten ze samen kijken naar een oplossing.Poeszie schreef: ↑24-01-2023 12:15Dat was exact mijn punt in mijn post ervoor. Ik vind het gek dat jij nu dezelfde conclusie trekt, dat ze het wel samen moeten bespreken, maar jouw conclusie wel is dat hij maar niet weg moet gaan en ander werk moet gaan vinden. Dat is toch ook niet samen bespreken? Dat wil TO helemaal niet. Of is samen in dit geval wat de vrouw van TO wil?
En het niet afdoen met "Het is werk en dat brengt brood op de plank"
Want dat is niet samen naar een oplossing zoeken.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:32
Ik vind dat er best, door sommigen dan, raar gereageerd wordt.
Natuurlijk is het zwaar K** als je leven opeens een hele andere wending krijgt doordat je gehandicapt en fysiek beperkt raakt, daar gaat wel even wat tijd overheen om daar een nieuwe weg in te vinden. Niet alleen voor de persoon in kwestie, maar zeker ook voor een partner! Krijgt je vrouw hier professionele hulp bij zwartepluis?
Gelukkig zijn jullie kinderen beiden op een leeftijd dat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen en eventueel ondersteuning kunnen bieden in het huishouden. Zij kan niet meer werken, dus is het juist belangrijk dat jij als kostwinner een baan hebt die ook automatisch leuke uitjes met zich meebrengt.
Het is niet zo fijn als daar dan ook steeds commentaar op komt van je partner of als dit je niet gegund wordt, enkel omdat zij de lichamelijke beperking heeft. Ja, dat is verschrikkelijk, maar door het je werkende partner zo moeilijk te maken dat hij het niet eens normaal durft te melden, dat vind ik slachtoffergedrag en brengt niets goeds hooguit verwijdering! Vandaar ook mijn vraag of je vrouw professionele hulp heeft?
Dat zij enkel afhankelijk is van jou om de wijk uit te komen is natuurlijk onzin! Al hulp vanuit de gemeente ingeschakeld? WMO kan tal van mogelijkheden bieden, tevens vwb vervoersmogelijkheden, maar dat moet je vrouw dan ook wel wíllen. Ik vind het een excuus om jou verantwoordelijk te maken voor haar bewegingsvrijheid, dat is niet nodig. Niet jij, maar je vrouw zal hiermee aan de slag moeten, wellicht met jouw hulp, maar haar mindset moet worden bijgesteld.
Ik weet het, klinkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan of hard, maar ik weet waarover ik praat. Ik heb ook een heftige lichamelijke beperking sinds 3 jaar en helaas daardoor ook blijvend arbeidsongeschikt geraakt. Verschil is dat ik alleenstaand ben en dus volledig afhankelijk van enkel mijzelf en mijn eigen mindset.
Door in een slachtofferrol te blijven zitten wordt het er verre van makkelijker op, sterker nog, je duwt hiermee iedereen juist verder van je af! Kijk naar wat er nog wél mogelijk is ipv wat niet meer kan en als dat te moeilijk lijkt, zoek iemand die je hierbij kan helpen. Dat kan deels ingevuld worden door jou als partner, maar waak ervoor enkel haar hulpverlener te worden, daar zijn andere mensen voor!
Natuurlijk is het zwaar K** als je leven opeens een hele andere wending krijgt doordat je gehandicapt en fysiek beperkt raakt, daar gaat wel even wat tijd overheen om daar een nieuwe weg in te vinden. Niet alleen voor de persoon in kwestie, maar zeker ook voor een partner! Krijgt je vrouw hier professionele hulp bij zwartepluis?
Gelukkig zijn jullie kinderen beiden op een leeftijd dat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen en eventueel ondersteuning kunnen bieden in het huishouden. Zij kan niet meer werken, dus is het juist belangrijk dat jij als kostwinner een baan hebt die ook automatisch leuke uitjes met zich meebrengt.
Het is niet zo fijn als daar dan ook steeds commentaar op komt van je partner of als dit je niet gegund wordt, enkel omdat zij de lichamelijke beperking heeft. Ja, dat is verschrikkelijk, maar door het je werkende partner zo moeilijk te maken dat hij het niet eens normaal durft te melden, dat vind ik slachtoffergedrag en brengt niets goeds hooguit verwijdering! Vandaar ook mijn vraag of je vrouw professionele hulp heeft?
Dat zij enkel afhankelijk is van jou om de wijk uit te komen is natuurlijk onzin! Al hulp vanuit de gemeente ingeschakeld? WMO kan tal van mogelijkheden bieden, tevens vwb vervoersmogelijkheden, maar dat moet je vrouw dan ook wel wíllen. Ik vind het een excuus om jou verantwoordelijk te maken voor haar bewegingsvrijheid, dat is niet nodig. Niet jij, maar je vrouw zal hiermee aan de slag moeten, wellicht met jouw hulp, maar haar mindset moet worden bijgesteld.
Ik weet het, klinkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan of hard, maar ik weet waarover ik praat. Ik heb ook een heftige lichamelijke beperking sinds 3 jaar en helaas daardoor ook blijvend arbeidsongeschikt geraakt. Verschil is dat ik alleenstaand ben en dus volledig afhankelijk van enkel mijzelf en mijn eigen mindset.
Door in een slachtofferrol te blijven zitten wordt het er verre van makkelijker op, sterker nog, je duwt hiermee iedereen juist verder van je af! Kijk naar wat er nog wél mogelijk is ipv wat niet meer kan en als dat te moeilijk lijkt, zoek iemand die je hierbij kan helpen. Dat kan deels ingevuld worden door jou als partner, maar waak ervoor enkel haar hulpverlener te worden, daar zijn andere mensen voor!
Live Life to the fullest
dinsdag 24 januari 2023 om 12:43
Ja, maar die oplossing zit hem niet persé in niet gaan. Maar misschien in een betere voorbereiding, hulp van anderen, vrouw die zelf meer onderneemt met de juiste hulp et cet.
En ik lees dat vrouw nu chagrijnig gaat doen en ruzie gaat maken als hij naar een symposium wil. Dat is ook niet echt oplossingsgericht handelen. En TO die het benoemen ervan dan maar uit de weg gaat is ook niet oplossingsgericht.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:43
check even je PB!Lorem_Ipsum schreef: ↑24-01-2023 11:21Het is niet gek dat iemand ook tijd buiten het gezin om wil. Maar ik weet niet hoe lang dit al speelt. Als het nog redelijk recent is mag je van een partner best een periode verwachten die iemand even over zichzelf heen stapt terwijl de ander zijn weg zoekt in het leven met een handicap.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:43
GeweldigWeer schreef: ↑24-01-2023 12:32Ik vind dat er best, door sommigen dan, raar gereageerd wordt.
Natuurlijk is het zwaar K** als je leven opeens een hele andere wending krijgt doordat je gehandicapt en fysiek beperkt raakt, daar gaat wel even wat tijd overheen om daar een nieuwe weg in te vinden. Niet alleen voor de persoon in kwestie, maar zeker ook voor een partner! Krijgt je vrouw hier professionele hulp bij zwartepluis?
Gelukkig zijn jullie kinderen beiden op een leeftijd dat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen en eventueel ondersteuning kunnen bieden in het huishouden. Zij kan niet meer werken, dus is het juist belangrijk dat jij als kostwinner een baan hebt die ook automatisch leuke uitjes met zich meebrengt.
Het is niet zo fijn als daar dan ook steeds commentaar op komt van je partner of als dit je niet gegund wordt, enkel omdat zij de lichamelijke beperking heeft. Ja, dat is verschrikkelijk, maar door het je werkende partner zo moeilijk te maken dat hij het niet eens normaal durft te melden, dat vind ik slachtoffergedrag en brengt niets goeds hooguit verwijdering! Vandaar ook mijn vraag of je vrouw professionele hulp heeft?
Dat zij enkel afhankelijk is van jou om de wijk uit te komen is natuurlijk onzin! Al hulp vanuit de gemeente ingeschakeld? WMO kan tal van mogelijkheden bieden, tevens vwb vervoersmogelijkheden, maar dat moet je vrouw dan ook wel wíllen. Ik vind het een excuus om jou verantwoordelijk te maken voor haar bewegingsvrijheid, dat is niet nodig. Niet jij, maar je vrouw zal hiermee aan de slag moeten, wellicht met jouw hulp, maar haar mindset moet worden bijgesteld.
Ik weet het, klinkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan of hard, maar ik weet waarover ik praat. Ik heb ook een heftige lichamelijke beperking sinds 3 jaar en helaas daardoor ook blijvend arbeidsongeschikt geraakt. Verschil is dat ik alleenstaand ben en dus volledig afhankelijk van enkel mijzelf en mijn eigen mindset.
Door in een slachtofferrol te blijven zitten wordt het er verre van makkelijker op, sterker nog, je duwt hiermee iedereen juist verder van je af! Kijk naar wat er nog wél mogelijk is ipv wat niet meer kan en als dat te moeilijk lijkt, zoek iemand die je hierbij kan helpen. Dat kan deels ingevuld worden door jou als partner, maar waak ervoor enkel haar hulpverlener te worden, daar zijn andere mensen voor!
Goede post!
dinsdag 24 januari 2023 om 12:46
Wat projecteer jij elke keer zielig zeg.vaniteifear schreef: ↑23-01-2023 19:40Het is een man volgens mij, dus naar alle waarschijnlijkheid wel. Het feit is gewoon dat elke man te verleiden is door vrijwel elke vrouw.
Dat mag echter geen reden zijn om je partner reisjes en andere leuke dingen te ontzeggen. Als hij vreemd wil gaan, doet hij dat namelijk toch wel. Of dat nu op een reisje is of gewoon thuis met een buurvrouw/secretaresse/sportmaatje.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:53
Dat zijn zijn woorden he. To klinkt zelf ook niet erg vriendelijk en liefdevol als hij het over zijn vrouw heeft.
Het ligt er natuurlijk ook heel erg aan hoe vaak die dagen van huis voorkomen.
Is het eens in het half jaar dan zie ik het probleem ook niet maar zijn het 6 dagen per maand dan denk ik dat dat best wat minder zou kunnen.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:58
Misschien omdat hij wat op heeft gebouwd daar en daar graag werkt? Bijvoorbeeld respect, leuke collega's, kennis, zekerheid, een zekere flexibiliteit die je niet overal krijgt, een goed salaris waarvan de hele familie leeft en/of vertrouwen.
Bij een nieuwe baan weet je niet of je die dingen ook kan verwachten en sowieso moet je daar dingen opbouwen.
dinsdag 24 januari 2023 om 13:23
dinsdag 24 januari 2023 om 13:37
vaniteifear schreef: ↑24-01-2023 13:23Dat is geen projectie. Dat is eens onderzocht. Als een vrouw goed haar best doet is vrijwel elke man (relatie of niet) te verleiden. Daar hoefde de vrouw dan niet eens heel goed voor uit te zien of jong voor te zijn.
Plaats anders eens een linkje naar dat onderzoek? Zeggen dat iets een keer door iemand is onderzocht is niet persé een onderbouwing. Mijn moeder argumenteert ook vaak met "ik heb dat ergens een keer gelezen", waarmee ze doet of ze een steekhoudend argument geeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
